รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 849 ต้าเต๋อ ‘สุราและอาหารอันใด แย่เกินไปแล้ว!’

บทที่ 849 ต้าเต๋อ ‘สุราและอาหารอันใด แย่เกินไปแล้ว!’

‘อามิตาพุทธ!’

พระอมิตาภะพุทธเจ้าท่องออกมาภายในใจ ทอดถอนใจให้กับพวกจ้าวอสนีบาต

เขารู้จักต้าเต๋อเป็นอย่างดี ต้าเต๋อจะยอมง่าย ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร? ไม่มีทางเป็นไปได้! ซ้ำยังมีโอกาสเป็นไปได้มากที่ต้าเต๋อจะได้ดื่มกินสุราและเนื้อเหล่านี้ไปเปล่า ๆ

นอกจากนี้ภายในใจของเขาก็พลันสงบลง

ต้าเต๋อกล้าทำเช่นนี้ แสดงว่าจะต้องมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก ไม่เช่นนั้นจะกล้าเล่นเล่ห์กับจ้าวอสนีบาตได้อย่างไร

สุราและอาหารชั้นยอด ข่งอวิ๋นไม่ได้หลอกหลวงต้าเต๋อ สุราและอาหารเหล่านี้ต่างก็ไม่ธรรมดา หาได้ยากยิ่งในโลกฉากหลัง

นี่คือสิ่งที่ข่งอวิ๋นเก็บรักษาทะนุถนอมเอาไว้ด้วยตนเอง!

ผู้แข็งแกร่งเช่นข่งอวิ๋น ย่อมไม่จำเป็นต้องกินดื่ม ทว่าตัวเขาเองก็ยังไม่อาจละความอยากกินอยากดื่มได้ สิ่งที่เขาชื่นชอบที่สุดคือการกินดื่ม

อย่างเช่นสุรานั่น ก็เป็นสุราชั้นยอดที่ข่งอวิ๋นบ่มจากต้นยี่โถ่อายุนับร้อยล้านปี ด้วยวัตถุดิบที่พิเศษเช่นนี้ กระทั่งสิ่งมีชีวิตขอบเขตนิรันดร์จิบเข้าไปเพียงหนึ่งคำยังได้รับผลประโยชน์เป็นอย่างมาก

อาหารเหล่านั้นก็ไม่ธรรมดา วัตถุดิบทั้งหมดอยู่ในขอบเขตนิรันดร์ ผ่านการปรุงอย่างตั้งใจและระมัดระวังของข่งอวิ๋น ทั้งอร่อยล้ำและยังให้ประโยชน์มหาศาลแก่ผู้กิน

เพราะเขามีความหวั่นเกรงในพระพุทธศาสนา ดังนั้นจึงได้นำของชั้นยอดมาให้ต้าเต๋อจริง ๆ หวังว่าจะสามารถทำให้ไม่เกิดความบาดหมาง

ต้าเต๋อเริ่มขยับ รอยยิ้มบนใบหน้าข่งอวิ๋นปรากฏชัดยิ่งขึ้น

“มันอร่อยมาก สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นอาหารและสุราชั้นยอดที่เจ้าไม่เคยลิ้มลองมาก่อนอย่างแน่นอน หากเจ้าให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี หลังจากนี้ข้าสามารถมอบให้เจ้าเพิ่มอีกสักนิดได้”

เขายิ้มด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก

เมื่อเขานำอาหารและสุราเหล่านี้ออกมา อย่าว่าแต่เด็กเหลือขออย่างต้าเต๋อเลย กระทั่งผู้แข็งแกร่งในระดับเดียวกับเขายังต้องประจบประแจงต้องการจะกินอย่างแน่นอน

ทว่าเพียงพริบตาเดียวสีหน้าของเขาก็พลันแปรเปลี่ยน

เขาได้ยินสิ่งใดกัน? คำประจบประแจงอย่างที่คิดไม่ปรากฏออกมา กลับกันต้าเต๋อยังพ่นคำตำหนิออกมา

“นี่คือเนื้อย่างอันใดกัน? ย่างนานเกินไปแล้ว ด้านนอกก็ดูไหม้ รสชาติแย่ยิ่งนัก”

“หมูตุ๋นน้ำแดงอย่างนั้นหรือ? อืม ก็ดูไม่เลว ทว่าเลี่ยนเกินไป ไม่ได้นำไขมันด้านในออกมาแม้แต่น้อย”

“ยังมีสุราอีก นี่เรียกว่าสุราหรือ? ไม่มีกลิ่นสุราเลยสักนิด!”

ต้าเต๋อวิจารณ์ไม่หยุด คล้ายว่าไม่พอใจสักสิ่งใดเลย

ข่งอวิ๋นถลึงตา นี่มันปากแบบใดกัน? ช่างสับปลับเกินไปแล้ว!

เขากล่าวออกมาอย่างชิงชัง “ไม่อร่อยแต่เจ้าก็ยังกินดื่มอย่างบ้าคลั่งถึงเพียงนี้? หยุดพูดไปสักครู่ไม่ดีกว่าหรือ?”

ปากของต้าเต๋อเต็มไปด้วยเนื้อระหว่างเอ่ยออกมาเสียงอู้อี้ “ไม่มีทางเลือก เป็นเพราะข้าหิวมาก ดังนั้นข้าจำต้องกิน กล่าวตามตรงแล้วสุราและอาหารเหล่านี้ก็ไม่ดีจริง ๆ”

ข่งอวิ๋นพ่นลมหายใจออกจมูกอย่างแรง นี่เป็นผลงานที่เขาภาคภูมิใจที่สุด เดิมทีตามความคิดของเขา สิ่งที่เขาสมควรได้รับคือคำชื่นชมสรรเสริญ

ทว่าเขากลับได้ยินคำวิจารณ์ย่ำแย่มากมาย เช่นนั้นเขาจะไม่โมโหได้อย่างไร!

เขาโกรธขึ้นมาจริง ๆ!

‘ต้าเต๋อไม่ได้พูดปด…’

พระอมิตาภะพุทธเจ้ากล่าวขึ้นมาในใจ

ไม่อาจกล่าวว่าต้าเต๋อเอ่ยวาจาสับปลับได้ อย่างไรเสียต้าเต๋อก็กินอาหารที่คุณชายทำขึ้นมาอยู่เสมอ สุราที่ดื่มบ่อยก็เป็นสุราที่คุณชายบ่มขึ้น เช่นนั้นแล้วปากเขาจะกลับกลอกสับปลับได้อย่างไร?

ความสามารถของคุณชายยอดเยี่ยมถึงที่สุดอย่างแท้จริง ทำให้เขาอดเลื่อมใสศรัทธาอย่างถึงที่สุดไม่ได้ กระทั่งเขาที่มีจิตใจมั่นคงในพระพุทธศาสนา เมื่ออยู่ต่อหน้าอาหารอันโอชะของคุณชายยังแทบอดทนไม่ไหว ไม่อาจปกปักหัวใจพุทธะเอาไว้ ทำได้แต่เพียงรีบจากไปอย่างรวดเร็ว ไม่กล้ารั้งอยู่นาน

หากอยู่ต่อไป เกรงว่าเขาจะต้องไม่อาจควบคุมตนเองได้จนทำผิดศีลอย่างแน่นอน!

อาหารและสุราที่ข่งอวิ๋นนำออกมา แม้จะดูน่าดึงดูดใจ แต่เขาก็ยังคงสามารถต้านทาน รักษาหัวใจพุทธะเอาไว้ได้

ความต่างชั้นเผยออกมาให้เห็นได้ในทันที

เพียงไม่นาน ต้าเต๋อก็จัดการกินดื่มอาหารและสุราเหล่านั้นจนหมด เขาถูกฝึกฝนจากการดื่มสุราของคุณชายมาหลายครั้งแล้ว ดังนั้นเพียงแค่นี้ย่อมไม่เมา!

ข่งอวิ๋นก็ไม่ได้คาดคิดในสิ่งนี้

สุราหนึ่งไหก็เพียงพอจะทำให้ขอบเขตนิรันดร์เมามายได้ เขาเองก็ดื่มไปได้เพียงครึ่งหนึ่งก็เมาเรียบร้อย ต้าเต๋อกลับดื่มทั้งหมดเข้าไปแล้วเมาเพียงแค่เล็กน้อย นับเป็นเรื่องที่เขาไม่คาดฝันมาก่อน!

“เณรน้อยไยจึงคอแข็งเพียงนี้กัน!”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ต้าเต๋อเอ่ยว่าสุราของเขาไม่มีกลิ่นสุรา เดิมทีเขาคิดว้าต้าเต๋อจงใจดูหมิ่นเขา ทว่าตอนนี้ดูแล้วเหมือนไม่เป็นเช่นนั้น!

เห็นได้ชัดว้าต้าเต๋อเคยดื่มสุราที่ดีกว่าของเขา อีกทั้งยังต้องเคยดื่มหลายครั้ง จึงได้พัฒนาความสามารถในการดื่มสุรา ทำให้ต้าเต๋อสามารถดื่มสุราของเขาทั้งหมดแล้วเมาเพียงเล็กน้อย

‘หรือเป็นสุราที่หลี่จิ่วเต้ามอบให้?’

ดวงตาของเขาเปล่งประกาย คิดถึงหลี่จิ่วเต้าขึ้นมาทันที

หากต้าเต๋อเคยได้ดื่มสุราที่ดีกว่านี้ นั่นก็ย่อมมาจากหลี่จิ่วเต้า ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและเฝ้ารออยู่เล็กน้อย

สุราเหล่านั้นของหลี่จิ่วเต้าดีกว่าของเขา นี่เกี่ยวข้องกับความลับอันไม่ธรรมดาของฉากหน้าหรือไม่?

“เจ้ายังมีสุราที่ดีกว่านี้อยู่กับตัวหรือ?”

เขาอดถามต้าเต๋อขึ้นมาไม่ได้ ลิ้นของเขาแลบออกมาเลียริมฝีปาก เขานั้นชื่นชอบการกินดื่ม ย่อมต้องการลิ้มรสสุราที่ดียิ่งกว่า

“มีสิ”

ต้าเต๋อนำเอาสุราออกมา กระดกเข้าปากหลายอึกใหญ่ ก่อนกล่าวออกมาอย่างมีความสุขและถึงอกถึงใจ “นี่สิถึงจะเป็นสุราดี เทียบกับสุราอะไรนั้นของเจ้าแล้ว ก็เป็นได้แค่เพียงน้ำผลไม้!”

ดวงตาของข่งอวิ๋นเบิกกว้าง นั้นคือสุราใดกัน? ทันทีที่ต้าเต๋อนำออกมา เขาก็ได้กลิ่นสุราหอมกรุ่น ช่างยั่วยวนใจยิ่งนัก เขาต้องการจะลองจิบสักจิบจริง ๆ!

เมื่อเทียบกับสุราที่ต้าเต๋อนำออกมา สุราของเขาก็เป็นได้แค่เพียงน้ำผลไม้จริง ๆ!

“ข้าลองสักจิบได้หรือไม่?”

เขาอดถามต้าเต๋อไม่ได้

หลังจากเอ่ยออกมาแล้ว จ้าวอสนีบาตและอสูรยักษ์ต่างตกตะลึงจนนิ่งค้าง

อันใดกัน!

พวกเขาอยากจะเอ่ยออกมาจริง ๆ น้องชาย พวกเราใช้สิ่งเหล่านั้นเพื่อล่อลวงต้าเต๋อและเป็นของตอบแทน เหตุใดกลับกลายเป็นเจ้าที่ถูกล่อลวงเสียเอง?

นี่กลับตาลปัตรไปหมดแล้ว!

ทว่าพวกเขาเองก็อดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ สุราที่ต้าเต๋อนำออกมามีกลิ่นหอมเสียจนกระทั่งพวกเขาที่ปกติไม่ดื่มสุรายังทนไม่ไหว ต้องการจะลิ้มรส

“สุราก็ดื่มแล้ว อาหารก็กินแล้ว ตอนนี้เจ้าจะตอบคำถามของพวกข้าได้หรือยัง?!”

จ้าวอสนีบาตรีบเอ่ยกับต้าเต๋อ

ไม่อาจปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปได้ หากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าพวกเขาจะทนไม่ไหวกันทั้งหมด สุรานั่นชวนดึงดูดใจเกินไป!

“อย่าริอ่านสร้างปัญหา สุราอาหารเหล่านั้นล้วนไม่อร่อย พวกเจ้าเอาหน้าที่ไหนมากล้าให้ข้าตอบคำถามพวกเจ้ากัน?”

ต้าเต๋อเชิดหน้าเยาะเย้ย “พวกเจ้าไม่มีความจริงใจตั้งแต่แรก กล่าวว่านำของชั้นยอดมาฝาก! ไม่ต้องพูดอันใดเลย เทียบกันแล้วสุราของข้ายังดีกว่า”

กล่าวจบเขาก็นำเนื้อย่างออกมา กัดเข้าไปคำโตก่อนเอ่ยไปกินไป “อืม อาหารจานนั้นก็อร่อยไม่เท่าเนื้อย่างในมือข้า ใช่หรือไม่?”

หลังจากนำเนื้อย่างออกมาแล้ว สีหน้าของจ้าวอสนีบาต ข่งอวิ๋น และอสูรยักษณ์ก็พลันแปรเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องสุราแล้ว อาหารที่ดีกว่าเนื้อย่างของต้าเต๋อ พวกเขาจะนำออกมาได้อย่างไร?

พวกเขาสามารถจดจำมันได้ในพริบตา นั่นคือเนื้อของอสูรร้ายที่อยู่ในขั้นเดียวกับพวกเขา!

“อสูรปริภูมิเวลา!”

พวกเขาต่างคิดถึงอสูรปริภูมิเวลาแสนโชคร้ายที่อยู่ในระดับเดียวกับพวกเขาอย่างอดไม่ได้ มันถูกหลี่จิ่วเต้านำไปจองจำ เลี้ยงไว้เป็นอาหารสด

“บัดซบ พวกเจ้ามองข้าเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไร? ต้องการจะตัดเนื้อข้าอย่างนั้นหรือ!”

อสูรยักษ์ฉุนเฉียวขึ้นมา ทั้งจ้าวอสนีบาตและข่งอวิ๋นต่างจ้องมาทางมันไม่หยุด

“ไม่ จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว!”

“พวกเราเป็นพันธมิตรกัน! พวกข้าย่อมไม่ทำเช่นนั้น!”

ข่งอวิ๋นและจ้าวอสนีบาตเก็บสายตากลับไปทันที

อันที่จริง พวกเขาแอบเกิดความคิดต้องการจะตัดเนื้อของอสูรยักษ์ออกมาในชั่วพริบตา แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็รีบล้มเลิกความคิดนั้นไป

พวกเขาไม่อาจแตกแยกภายในได้!

“เจ้าไม่ได้อยากจะให้ความร่วมมือกับพวกข้าตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแค่เล่นเล่ห์อย่างนั้นหรือ?!”

จ้าวอสนีบาตตอบสนอง ดวงตาจับจ้องไปที่ต้าเต๋อด้วยโทสะพวยพุ่ง

จนถึงตอนนี้เขาจะยังไม่เข้าใจได้อย่างไร บนร่างของต้าเต๋อนั้นมีทั้งสุราและเนื้อชั้นยอดเช่นนี้แล้ว จะถูกล่อลวงโดยสุราและอาหารที่ข่งอวิ๋นนำออกมาได้อย่างไร?

เห็นได้ชัดว่าต้าเต๋อวางแผนจะเล่นเล่ห์กับพวกเขาตั้งแต่ต้น!

“ไม่ ข้าเพียงแค่อยากลิ้มลองว่าสุราและอาหารเหล่านั้นย่ำแย่เพียงใด ผลออกมาคือย่ำแย่เป็นอย่างมาก”

ต้าเต๋อแย้มรอยยิ้มไร้เดียงสาออกมา

เขาจะให้ความร่วมมือได้อย่างไร อย่าแม้แต่จะคิดเลย!

“เจ้า…รนหาที่ตาย!”

จ้าวอสนีบาตโกรธจนไม่อาจยั้งเอาไว้ได้ บนร่างเต็มไปด้วยสายฟ้าส่งเสียงร้องคำราม ไม่คาดคิดเลยว่าตนเองจะถูกเด็กเหลือขอเช่นต้าเต๋อเล่นงานเข้า จิตสังหารของเขาพุ่งทะยานฟ้า

สีหน้าของข่งอวิ๋นและอสูรยักษ์ก็ไม่เป็นมิตรอย่างมาก

ในฐานะสิ่งมีชีวิตระดับพวกเขา นับว่ามีเกียรติและสูงส่งอย่างยิ่ง ทว่ากลับถูกสิ่งมีชีวิตในโลกฉากหน้าเล่นเล่ห์เช่นนี้ พวกเขาจะไม่โกรธได้อย่างไร ต่างมีจิตสังหารล้นทะลักออกมา

“ออกไปสู้ด้านนอก!”

ต้าเต๋อทะยานออกไปจากวิหารต้าสยงจนถึงด้านนอกอาณาจักร เขาเกรงว่าวิหารต้าสยงและสาวกพระพุทธศาสนาจะโดนลูกหลง

“ไป!”

จ้าวอสนีบาต ข่งอวิ๋น และอสูรยักษ์ต่างตามออกไปภายในพริบตา ร่างทั้งสามประหนึ่งดาวตก สว่างไสวน่าหวาดหวั่น!

“อามิตาพุทธ”

พระอมิตาภะพุทธเจ้าพนมมือท่องออกมา ทำได้แต่เพียงเฝ้ามองอยู่ห่าง ๆ การต่อสู้ระดับนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถมีส่วนร่วมได้อย่างสิ้นเชิง

ด้านนอกอาณาจักร

ต้าเต๋อเริ่มลงมือก่อน ส่งลูกประคำออกไป ลูกประคำทุกลูกต่างสว่างไสวด้วยแสงพุทธะ ฉายกลายเป็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่ หน้าตาเหมือนกับต้าเต๋อไม่มีผิด!

นี่คือลูกประคำที่คุณชายมอบให้ เขาเคยใช้มันเพื่อสังหารศัตรูไปจำนวนมาก

ตู้ม!

จ้าวอสนีบาตสำแดงฝีมือ เกิดเสียงฟ้าร้องอย่างต่อเนื่องนอกอาณาจักร สายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าทำลายแสงพุทธะเหล่านั้น

“ลูกประคำนั่นมาจากที่ใดกัน? เห็นได้ชัดว่าพระอมิตาภะพุทธเจ้าไม่ได้เกี่ยวข้อง!”

สีหน้าจ้าวอสนีบาตจริงจัง เพราะสัมผัสได้ถึงความพิเศษเหนือชั้นของลูกประคำ

เขาเกิดความงุนงงสงสัยขึ้นมา บรรพจารย์ของหลักธรรมก็คือพระอมิตาภะพุทธเจ้า ดังนั้นนี่เป็นลูกประคำที่พระอมิตาภะพุทธเจ้าทิ้งไว้ใช่หรือไม่? ทว่าดูไม่เหมือนเป็นเช่นนั้นเลย

หลักธรรมที่ปรากฏดูลึกซึ้งเสียยิ่งกว่าพระอมิตาภะพุทธเจ้า!

“เป็นไปได้อย่างไร?!”

เขาไม่อยากจะเชื่อ ม่านตาหดลงทันที ยังมีตัวตนที่อยู่เหนือกว่าพระอมิตาภะพุทธเจ้าหรือ?

“หน้าฉากมีความลับไม่ธรรมดา! จะต้องเป็นหลี่จิ่วเต้าที่ได้รับมันมา! จากนั้นก็มอบลูกประคำเหล่านี้ให้ต้าเต๋อ!”

ข่งอวิ๋นเอ่ยด้วยน้ำเสียงล้ำลึก

“หลี่จิ่วเต้าผู้นั้นเข้าถึงความลับอันไม่ธรรมดาของหน้าฉากได้มากน้อยเพียงใดกัน? ความลับเหล่านี้คือสิ่งใดกันแน่? ถึงกลับสามารถเหนือยิ่งกว่าพระอมิตาภะพุทธเจ้า!”

อสูรยักษ์เองก็ตกตะลึง คิดว่าหลี่จิ่วเต้านั้นจะต้องเป็นผู้ที่กอบโกยไปอย่างเต็มที่แล้วแน่นอน

“ทำเช่นไรต่อ ควรไปหรือไม่?”

มันเอ่ยถามจ้าวอสนีบาตและข่งอวิ๋น

ดูจากตอนนี้แล้ว หลี่จิ่วเต้าจะต้องน่าสะพรึงกลัวเกินกว่าที่พวกมันคาดเอาไว้ เกรงว่าบางทีอาจอยู่เหนือขอบเขตที่พวกมันสามารถรับรู้ได้

“ยังต้องถามอีกหรือ? เจ้าก็ควรจะรู้คำตอบเป็นอย่างดี”

จ้าวอสนีบาตกล่าว “ไม่เช่นนั้นเจ้าคงไม่ถามพวกเราเช่นนี้!”

“ไม่ผิด”

ข่งอวิ๋นพยักหน้า คิดเช่นเดียวกับจ้าวอสนีบาต

อสูรยักษ์เองก็มีความคิดเช่นดียวกับพวกเขา ไม่เช่นนั้นมันคงไม่ถามพวกเขา แต่จากไปโดยตรงแล้ว

“ตกลง!”

ดวงตาของอสูรยักษ์เปล่งประกายดุร้ายระหว่างจับจ้องไปที่ต้าเต๋อ “บนร่างของเขาควรมีความลับของฉากหน้าอยู่ไม่น้อย แม้ไม่อาจจัดการหลี่จิ่วเต้าได้ แต่พวกเราสามารถจัดการเขาได้!”

มันไม่ต้องการจากไปและคิดจะจัดการต้าเต๋อ

ส่วนเรื่องว่าจัดการต้าเต๋อแล้วจะเป็นการผูกความแค้นหลี่จิ่วเต้าให้ไล่ล่าพวกเขาหรือไม่นั้น มันไม่ได้สนใจ

สถานการณ์ปัจจุบันหลี่จิ่วเต้านั้นกลายเป็นเป้าหมายของคนของจำนวนมาก ผู้แข็งแกร่งจากฉากหลังล้วนมุ่งเป้าไปที่หลี่จิ่วเต้า

ตอนนี้หลี่จิ่วเต้ากระทั่งปกป้องตนเองยังลำบาก!

ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ แม้พวกเขาจัดการต้าเต๋อได้ ก็ไม่ต้องกังวลอันใดกับการแก้แค้นของหลี่จิ่วเต้า