บทที่ 307
ขึ้นยอดเขา
บริเวณทางขึ้นหุบเขานั้นร่มรื่นและเป็นธรรมชาติและบรรยากาศกลับพลุกพล่าน แม้ว่าโอกาสในการพบกับนักรบคนอื่น ๆ จะไม่สูงมากนัก แต่ก็มีปรากฏสัตว์อสูรที่ทรงพลังมากมาย
หากพวกเขานั้นบังเอิญได้พบกับ สัตว์อสูรที่ทรงพลัง พวกเขาจะหลีกเลี่ยงพวกมันอย่างเงียบ ๆ หากพวกมันนั้นอ่อนแอกว่า พวกมันจะถูกคนของหลินกวนเทียนสังหารอย่างสนุกสนาน และทุกครั้งที่พวกเขาสังหารสัตว์อสูรได้
หลินกวนเทียนจะกวัดแกว่งแก่นคริสตัลเล่นกับพวกมันต่อหน้าหลินเว่ย ราวกับมีความสุข และหยอกล้อหัวเราะพลางมองไปที่หลินเว่ย แต่หลินเว่ยนั้นไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้
เมื่อเห็นฉากนี้ หมิงจิ้งขบฟันอย่างดุเดือด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และ ผางหลงเองก็รู้สึกเต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน
เพราะตามลักษณะนิสัยของหลินเว่ยนั้น เขาไม่ใช่คนที่อารมณ์เย็นสงบนิ่ง ถูกรังแกถึงเพียงนี้ แต่กลับไม่สนใจ ภายในใจของเขานั้น คิดว่าหลินเว่ยน่าจะแอบทำอะไรสักอย่าง เพื่อสั่งสอนบทเรียนดี ๆให้กับ หลินกวนเทียน
จากนั้นก็ขโมยสมบัติของพวกเขาไป จากนั้นเขาบังคับให้หลินกวนเทียน ซึ่งตกเป็นแกะอ้วนพี เขียนสัญญาชำระหนี้จำนวนมาก
สำหรับความคิดของหลินเว่ยเกี่ยวกับสถานะของ หลินกวนเทียน ในฐานะองค์ชายสามของอาณาจักรเฟิงหยู ผู้คนอาจจะคิดว่า หลินเว่ยอาจจะไม่กล้าบีบบังคับอาณาจักรเฟิงหยู เนื่องจากเขานั้นเคยทำเช่นนั้นมาแล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ใจ แต่เรื่องจริงก็คือ หลินเว่ยนั้น ไม่ใช่คนที่นิสัยดีมากนัก เขาย่อมไม่อดทนต่อการกระทำของ หลินกวนเทียน อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นว่าหลินกวนเทียนและสหายของเขา ขยันขันแข็งในการสังหารสัตว์อสูร และรวบรวมแก่นคริสตัล
หลินเว่ยจึงยอมลงให้พวกเขาชั่วคราว แต่เขานั้นตัดสินใจที่จะมอบประสบการณ์ที่น่าจดจำให้กับพวกเขา เมื่อทุกคนไปถึงยังจุดหมายปลายทาง
“ บ้าน่า! ในที่สุด…ข้าไม่รู้ว่าข่าวลือนั้นเป็นจริงหรือไม่? เราเสียเวลาไปมาก หลังจากการสังหารสัตว์อสูรแต่ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย พบเพียงกำไรเล็กน้อยเท่านั้น” คนของหลินกวนเทียนเอ่ยบ่น
ชื่อของเขาคือเฉินเฉิน เขาเป็นอัจฉริยะของตระกูลเฉิน ในเมืองหยูหลิน และเป็นผู้นำรุ่นน้อง เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของ หลินกวนเทียน เนื่องจากเฉินเฟยเฟิง แม่ของหลินกวนเทียน เป็นป้าของเขา
ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลนี้ และ หลินกวนเทียนจึงสนิทชิดเชื้อมาก ดังนั้นบุคคลนี้จะใช้ หลินกวนเทียนเป็นผู้นำ และจงใจประจบประแจงเขา
หลินกวนเทียนนั้น รู้ว่าเฉินเฉินสำคัญกับเขามาก ฉะนั้นต่อหน้าอีกฝ่าย เขาไม่จำเป็นต้องวางท่ามากมาย นอกจากนี้เขายังให้ทรัพยากรการฝึกฝนจำนวนมากให้อีกฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ในสายเลือดระหว่างทั้งสองฝ่าย
หรือ ความสามารถของเฉินเฉินและความแข็งแรง ล้วนเป็นประโยชน์ต่อหลินกวนเทียน
“พี่เฉิน! อย่าเพิ่งใจร้อน…เราเพิ่งมาถึง เราต้องตรวจสอบว่า ข่าวลือนั้นเป็นจริงหรือไม่? ท้ายที่สุด เรายังมีคนเหล่านี้อยู่ในมือ!” หลินกวนเทียนตบบ่าเฉินเฉินและ ปลอบโยนอีกฝ่ายเบา ๆ จากนั้นเขาก็มองไปที่หลินเว่ยที่แยกตัวจากพวกเขามาระยะหนึ่งพร้อมกับเม้มปาก
“หืม?” เฉินเฉินตะลึงไปชั่วขณะ นอกจากนี้เขายังมองตามสายตาของอีกฝ่ายและมองไปที่ หลินเว่ย จู่ ๆเขาก็คิดอะไรบางอย่างในใจ จากนั้นเขาก็มองไปที่หลินกวนเทียนด้วยความไม่เชื่อและพูดด้วยเสียงต่ำ ” ฝ่าบาท! ท่านคงไม่ต้องการ … ”
“แน่นอน พวกเขาอยู่ในหุบเขาเทียนซานมาหลายเดือนแล้ว และพวกเขาน่าจะได้รับแก่นคริสตัลมากมาย เพียงพอที่จะชดเชยความสูญเสียของเรา” หลินกวนเทียนพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติ
“ แต่พวกเขาคงไม่ยอมมอบมันให้พวกเรา ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของกวนเจิ้นและหมิงจิ้งก็ไม่เลวเลย” เฉินเฉินดูลังเลและขมวดคิ้ว
“ฮึ่ม! มันเป็นเพียงช่วงกลางของจักรพรรดิ เนื่องจากพวกเขานั้น ไม่ยอมมารวมกลุ่มกับพวกเรา แต่กลับไปเข้าหากลุ่มสถานศึกษาเทียนหยู และปฏิเสธข้าครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าจะต้องทำให้พวกเขานั้น ได้รับบทเรียนว่า ผู้ใดมีอำนาจในอาณาจักรเฟิงหยู
เราเป็นนายที่แท้จริงของตระกูลหลิน “เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเฉิน หลินกวนก็ส่งเสียงกร้าว ดวงตาของเขาสาดแสงเย็นชา และพูดด้วยเสียงเย็นชา
“อืม!” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินกวนเทียน เฉินเฉินพยักหน้าด้วยความเห็นชอบ และไม่พูดอีกเลย
หลินกวนเทียนและ เฉินเฉินกำลังวางแผนร้าย โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาย่อมไม่รู้ว่า ข่าวลือจากปากของเฉินเฉิน หลินเว่ยได้รับรู้จากแมวดำในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา
บนหุบเขาถงเทียนนั้น มีมรดกตกทอดของผู้ที่เข้าร่วมทดสอบครั้งล่าสุด กล่าวกันว่า มีโบราณวัตถุ หรือสิ่งของตกทอด และยังมีสมบัติอีกจำนวนมาก รวมถึงอาวุธเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์อีกมากมาย
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคนที่รับทราบข่าวนี้ จะไปพบยอดเขาโดยบังเอิญ และพบเข้ากับสิ่งของเหล่านั้น แต่เขาก็ไม่สามารถเข้าไปภายในนั้นได้ ประการแรกความแข็งแกร่งของบุคคลนี้ไม่เพียงพอ เนื่องจากมีสัตว์ผู้พิทักษ์ที่ทรงพลัง อยู่เฝ้ายาม ด้านนอกซากปรักหักพัง
ประการที่สองในเวลานั้นเขากำลังง่วนอยู่กับการไล่ล่าสัตว์อสูร จนกระทั่งดินแดนลับกำลังจะปิดลง เขาจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนยอดเขา ด้วยความอย่างรู้อยากเห็นว่า มีอะไรอยู่ที่นั่น
ดังนั้นแม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะแข็งแกร่งจะดีมาก แต่เขาก็ไม่มีเวลาเพื่อสำรวจสิ่งต่าง ๆ หลังจากกลับไปยังตระกูล เขาก็รายงานเรื่องนี้ไปยังกองกำลังระดับสูงของเขา หลังจากนั้นไม่นาน ข่าวลือก็ค่อยๆแพร่สะพัดออกไป
แน่นอนสำหรับเส้นทางที่เฉพาะเจาะจงนี้ บุคคลคนคนนี้ไม่สามารถจดจำได้ เนื่องจากพบโดยบังเอิญ จึงไม่ทราบถึงร่องรอยที่น่าจดจำ
ตามที่เขากล่าว แม้ว่าจะมีสัตว์อสูรไม่มากนักบนยอดเขา แต่ลมปราณของพวกมันสูงมาก อย่างน้อยก็เป็น สัตว์อสูรขั้นศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเฝ้าสิ่งของสำคัญ เพื่อป้องกันการขโมย
หลังจากนั้นหลินเว่ยก็ถือโอกาสเอ่ยถามมังกรดำและยืนยันข่าวที่ตามแมวดำบอกเล่าให้เขาฟัง นอกจากนี้มังกรดำยังบอกกับหลินเว่ยว่า เหตุผลที่เขามาที่นี่ เพื่อช่วยผู้คนในวิหารเร้นลับสำรวจโบราณวัตถุ
แม้ว่าจะไม่มีใครเชื่อข่าวลือนี้ เนื่องจากผู้ที่เผยแพร่ข่าวลือ แต่อีกฝ่ายกลับไม่เคยเข้ายังประตูด้านใน พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่ามีอะไรซ่อนอยู่! แต่สำหรับคนที่ไม่รู้อันใด ก็เต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะสำรวจ
ดังนั้นแม้ว่าทุกอย่างจะไม่ได้รับการยืนยัน แต่มังกรดำก็ยังคงถูกส่งเข้ามาในดินแดนลับ และมังกรเงินที่ส่งมาจากวิหารแห่งแสงนั้น มีจุดประสงค์เดียวกันอย่างเห็นได้ชัด ในฐานะที่เป็น องค์ชายอาณาจักรเฟิงหยู หลินกวนเทียนอาจได้รับความคาดหวัง
โดยราชวงศ์ และเขายังอาจมี สัตว์อสูรขั้นศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ได้รับการเปิดเผย
สำหรับ หลินเว่ยเห็นได้ชัดว่า พวกเขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในครั้งนี้ เนื่องจากเหลยเป่ากล่าวว่า มันอันตรายเกินไป นอกจากสัตว์อสูรแล้ว ยังมีอันตรายยังมาจากมนุษย์ด้วยกัน แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า หลินเว่ยมีสัตว์เลี้ยงระดับขั้นศักดิ์สิทธิ์แต่ก็ยังอันตรายอย่างยิ่ง
ในความคิดของพวกเขา พรสวรรค์ของหลินเว่ย แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ต่อสู้อย่างไร้เหตุผล แต่ก็ยังสามารถเลื่อนระดับไปสู่ระดับอรหันต์ได้ และด้วยอายุของ หลินเว่ยเขาจะไม่หยุดอยู่แค่นั้นในอนาคตเบื้องหน้า
