ถนนสู่อาณาจักร

–มุมมองเอเกอร์–

ลินต์บลูม โรงแรม

ห้องน้ำ

「หืมม เลือดนี้เหม็น…… พี่ชินกับการถูกฉีดด้วยมันแล้ว แต่พื้นฐานแล้วมันเหมือนอาบเลย」

ผมยืดตัวระหว่างนั่งบนเก้าอี้ห้องอาบน้ำ

ซีเลียและลีอาห์อยู่ข้างผมมันเลยไม่มีความจำเป็นต้องปกปิดอะไรสักอย่าง

「ได้โปรดมั่นใจ เราจะทำความสะอาดพี่ทันที」

น้ำที่มีค่าสำหรับลินต์บลูมถูกเทราดหัวผมหลายครั้ง

ผมตั้งใจพิฆาตมังกรดังนั้นพวกเธอน่าจะอภัยให้ผมที่มีความสุขกับความหรูหรานี้

「ขออภัย」

ซีเลียดูร่างกายผมเพื่อหาอาการบาดเจ็บระหว่างล้างตัวผม

「ฉันได้ยินเสียงแปลกๆจากซี่โครงขวา ดูว่ามีอะไรสักอย่างหักมั้ย」

「……ทุกอย่างดูไม่เป็นไรจากอะไรที่หนูรู้สึกได้ ท่านไม่รู้สึกเจ็บใช่มั้ย?」

ซีเลียตรวจอย่างระวังและเห็นได้ชัดว่าผมไม่เป็นอะไร

「มันเชื่อยากกว่าท่านไร้รอยแผลหลังสู้มังกร หนูคิดว่าท่านตายไปแล้วหลังจากถูกไฟคลอก」

「นั่นถูกแล้ว」

ไม่มีร่องรอยว่าโดนไหม้ที่แขนหรือหน้า

ผมได้รับอาการไหม้และเจ็บหนักซึ่งปล่อยให้มีรอยแดงบนตัวหลังเจ็บเหมือนที่ทำซุปหกใส่ไม่นานนี้

อย่าบอกนะว่าการโจมตีด้วยลมหายใจมังกรมันอ่อนแอกว่าซุปฟักทองร้อน

「มีบางอย่างที่สงสัยมั้ย?」

「ไม่ค่ะ ไม่มีนะ」

ผมไม่รู้ว่าทำไมบาดแผลผมรักษาแล้ว แต่ไม่มีประโยชน์ที่สงสัยเกี่ยวกับมันตอนนี้

ผมจะแค่จินตนาการว่าเทพเจ้าแห่งโชคดีใช้ปากให้ผมหรือบางอย่าง

「ฮั่มโมะ……. มันไม่ได้ดูเหมือนมีปัญหาใดๆกับที่นี่ด้วยเหมือนกัน」

ลีอาห์วางตำแหน่งที่ระหว่างขาผมเพื่อที่เธอตรวจได้ด้วยปากเธอว่าเอ็นและไข่ทำงานเหมือนปรกติหรือเปล่า

「เธอค่อยบริการเขาทีหลังได้น่า! ตรวจดูก่อนว่ามีได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า!」

「แต่มันเจี๊ยวอ่ะดิ ไม่มีอะไรผิดปรกติ มันเท่าหินแข็งโป๊กโล๊กเหมือนปรกติเลย」

ความสัมพันธ์ระหว่างซีเลียกับลีอาห์น่าสนใจ

ปรกติแล้วมันเป็นซีเลียที่ออกคำสั่ง แต่ลีอาห์ปัดคำสั่งไปข้างๆ

ถ้าผมต้องพูดว่าใครพี่สาว มันจะต้องเป็นลีอาห์

「ถ้าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆถ้าอย่างนั้นได้โปรดล้างร่างกายเขาต่อ…… เฮ้ ใครบอกว่าบีบมันระหว่างนมได้ล่ะ!? อออุ……. แค่เพราะพวกมันใหญ่กว่าฉัน……」

ลีอาห์ตัวเล็กกว่าซีเลียแต่หน้าอกใหญ่กว่า

การที่เธอเอานมมาขนาบเอ็นผมคือบางอย่างที่ผมหาประสบการณ์ไม่ได้จากซีเลีย

「มมมุ……. ส่วนใหญ่มันออกมา แล้วก็ มันแทงท้องและไม่ขยับยกเว้นดันไปข้างหน้า」

「ฮ่าฮ่าฮ่า มันเพราะพี่เงี่ยน ร่างกายพี่สะอาดแล้วตอนนี้ เรากลับไปที่ห้องนอนกันมั้ย?」

ผมอุ้มลีอาห์เปลือยๆระหว่างเปลือยๆเหมือนกัน

อุ้มผู้หญิงขึ้นไหล่ทั้งสองข้างแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกเหมือนโจรภูเขาที่โจมตีหมู่บ้านเลย

ผมไปเจอกับสาวที่ทำงานโรงแรมหลังออกจากห้องน้ำพร้อมสาวๆบนไหล่ผม

「เจ้าศักดินาซามะ ท่านเสร็จแล้ว-……ฮฮฮฮฮิ๊!!」

「ใช่ มันเป็นห้องอาบน้ำที่ดี เธอไปทำความสะอาดมันเถอะตอนนี้」

แปลก ผมมอบรอยยิ้มเป็นมิตรและเธอแค่ล้มก้นกระแทกอ้าปากค้าง

ตาเธอก็มองลงล่างแทนมาสบตากับผมด้วย

ผมคิดว่าคนในลินต์บลูมชินกับผู้กล้าแล้ว…… บางทีมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น

มันทำให้ผมเศร้าใจนิดหน่อย

「ไม่หรอก…… เอเกอร์ซามะได้โปรดดูก่อนว่าท่านแต่งตัวยังไง」

「ท่านมีอาวุธอันตรายแทงพร้อมออกมาด้วยเหมือนกัน」

ระยะห้องน้ำและห้องค่อนข้างสั้นบวกกับเสื้อผ้าเปื้อนเลือดของผมถูกซักอยู่ นั่นทำไมผมเปลือยอยู่

ไม่ต้องพูดถึงว่าผมกำลังจะกินซีเลีย เอ็นของผมเลยโด่มาชี้ท้อง

「……」

สาวจ้องเน้นไปที่หว่างขา

เมื่อผมขยับสะโพกช้าๆ หัวเธอหมุนตามเหมือนถูกดึงด้วยสายโยง

「มันใหญ่มั้ย?」

「มันใหญ่จริงๆ…… มันขรุขระและเส้นเลือดปูดโปน…… หนูไม่เคยเห็นอะไรแบบ-…… ฮ่าาา! หนูพูดอะไรล่ะเนี่ย!?」

สาวเปลี่ยนเป็นแดงและซ่อนหน้า

ผมปล่อยให้เธอรู้สึกอายแบบบนี้ไม่ได้

「เอาน้ำไปที่ห้องพี่ทีหลัง แล้วก็……」

ผมกระซิบใส่หูสาว

「ถ้ารู้สึกอยากทำ ไม่ต้องใส่กางเกงในมา」

สาวพยักหน้า

「จำนวนคนรักเพิ่มขึ้นอีกแล้ว」

「ให้ตายเหอะน่า…… ท่านน่าจะสร้างเมืองได้แล้วจากแค่สาวๆทั้งหมดที่ท่านมี」

ยิ่งผมมีสาวๆเยอะมันยิ่งดี

ผมอยากทำให้สาวๆทั้งหมดในประเทศเป็นของผมสักวันหนึ่ง

ห้องข้างในโรงแรม

「โอ้ววว นี่ดูมหัศจรรย์มาก~」

ลีอาห์ร้องเสียงดังระหว่างยิ้มขณะผมเลียเธออย่างซุกซนจากหน้าอกถึงคอพร้อมยิ้มมุมปาก

「ฟุ่ฟุ่ฟุ่ หนีไม่ได้แล้วตอนนี้」

ลีอาห์นั่งที่เก้าอี้พร้อมทั้งสองมือถูกมัดไว้หลังเธอเพื่อที่เธอจะต่อต้านได้แค่การส่ายหัวหรือเตะเท้าเท่านั้น

ผมผนึกการต่อต้านอันน้อยนิดโดยจับคางเธอและจูบเธออย่างฝืนๆ

「นื้อออ! นื้ออออ!!」

ผมแทรกเข้าไประหว่างขาเธอแล้วดันไม้เนื้อใส่ทางเข้ารูเธอ

「โอ้ แฉะแล้วเหรอ ช่างเป็นสาวแสนซนจริงๆนะ」

ขณะลำแท่งของผมเข้าไปข้างใน ผมรู้สึกถึงความเสียวแรงมากจนมันทำให้หลังผมสั่น

ข้างในลีอาห์มันค่อนข้างประณีต

เมื่อผมผ่านทางเข้าแน่นๆ รอยนูนและรอยพับนับไม่ถ้วนกระตุ้นเอ็นเมื่อผมยิ่งผมดันเข้าไปข้างใน

ผมปล่อยเสียงครวญน่าสมเพชหลังจากผมไปถึงหลังช่องคลอดเธอ

「ช่างเป็นรูลามก…… มันจะโดนแบบนี้!」

ผมง้างสะโพกกลับก่อนกระแทกมันกลับไป

「น๊าาาาาา!! นื้มมมม……」

ลีอาห์ร้องเสียงดังหลังโดนกระแทกส่วนลึกข้างในเธอ

ผมทำให้เธอเงียบด้วยการจูบ จากนั้นดึงสะโพกผมกลับออกมาช้าๆ

ลิ้นลีอาห์สั่นในปากเธอ

เธอต้องเตรียมโดนการแทงครั้งต่อไปแล้ว

「ฮึ่ม」

ผมง้างกลับไปที่ทางเข้าช้าๆ มีความสุขกับรอยพับและรอยนูนด้วยปลายเอ็นผมก่อนกระแทกความยาวใส่เธออีกครั้ง

「อั่ฟฟฟ!」

ด้วยการแทงอย่างไม่ยั้งอีกครั้งสู่หลังช่องคลอดเธอ ขาเธอยืดออกและเกร็งตอบ

ถ้าผมขยับอย่างดุดัน มันจะใช้ไปไม่มากกว่าไม่กี่นาทีให้ลีอาห์ถึงจุดสุดยอด

「พ-พี่จะช้าๆอีกแล้วเหรอ……?」

แต่พี่จะไม่ทำมัน

ผมใส่กลับไปช้าๆ

กำแพงเธอรัดรอบเอ็นผม

ได้เลย มันได้เวลาโจมตีไม่ทันตั้งตัว

หลังจากดึงได้ครึ่งทาง ผมดันมันกลับไปข้างในจิ้มดันหลังสุดของจิ๊เธอ

「อ่ะฮฮฮิ๊! นนนนนนนนนนนนนนนี๊!!」

การโจมตีไม่ทันตั้งตัวสำเร็จ

ลีอาห์ร้องดังและฉีดน้ำแตก ขาเธอเตะและดิ้น

หัวนมเธอเห็นได้ว่าบวมและเพิ่มขนาด

เธอรู้สึกเงี่ยนสุดๆตอนนี้

「ไม่เอาแล้ว อย่าแหย่หนูอีกนะ ได้โปรดขอแบบทำให้หนูบิน……」

ลีอาห์พยายามเอาขาเธอรัดรอบเอวผม

แต่ผมหนีออกมาจากขาเหล่านั้น

「ม่าย อยย่าดึงออกน้า…… มันเหงา…… มันใจสลาย」

「แต่คนที่รู้สึกเศร้าคือฉันต่างหากที่ต้องดูระหว่างเกี่ยวเบ็ด」

ซีเลียพองแก้มเพราะแพ้การต่อสู้ชิงคนโดนซั่มคนแรก

อย่ากังวลพี่จะหลงเสน่ห์หนูเยอะๆทีหลัง

ผมสังเกตว่าบางอย่างผิดปรกติในการแทงครั้งที่สาม ผมเอาเอ็นเข้าได้มากว่าครึ่งข้างในลีอาห์ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เข้าไปสุดรูเธอ

อย่างไรก็ตาม ผมเข้าได้แค่สามส่วนเข้าไปข้างในตอนนี้

「อย่าสีมันแบบนั้นน้า~」

ปลายเอ็นผมประจำตำแหน่งมดลูกเธออย่างสมบูรณ์แบบ

พูดอีกอย่างมันหมายถึงนั่น

「มดลูกหนูลงต่ำ ร่างกายหนู…… มันพูดว่าอยากได้ลูก」

「ออุ นั่นน……」

ลีอาห์มองไปทางอื่นอย่างไม่สบายใจ

ยาคุมถูกใช้กับรูเธอแล้ว

ไม่เหมือนซีเลีย เธอไม่มีหน้าที่นอกจากเป็นคนรักของผม แม้อย่างนั้นเธอยังใช้ยาคุม

「อย่างเดียวที่หนูมีเป็นของดีคือรูนี้และการคลอดลูกจะทำลายมัน」

ลีอาห์กลัวการถูกทิ้งอย่างไม่ปรกติ เหมือนซีเลีย บางทีนั่นทำสองคนนี้สนิทกันดี

ถ้าอย่างนั้นบางทีคำขอแบบผู้ชายอาจไม่พอ

ผมต้องให้ลีอาห์จงใจขอร้องจะให้ตั้งท้อง

「ฮึ่ม!」

「โอออ้! อ๊านนนน!」

อึน ผมใช้กำลังมากไปและจิ้มเอามดลูกเธอเพราะผมมัวแต่คิด

ทั้งตัวลีอาห์กระตุก….. นั่นทำเธอบินหรือ?

「ม่ะ-……มือหนู……」

ผมแก้มัดที่มือเธอจากนั้นเธอรัดแขนขารอบผม

ช่องคลอดเธอขมิบรัดรับผมอย่างแน่นมากจนมันเจ็บ

แม้อย่างนั้นมันน่าทึ่งที่ข้างในเธอขึ้นๆลงๆเหมือนคนละสิ่งมีชีวิตแม้ว่าทั้งสองเราแค่กอดกัน

ผมจ้องตรงไปที่หน้าลีอาห์

ตาเธอส่ายและน้ำลายเธอไหล

ผมคิดว่าเธอถึงจุดสุดยอดเพราะกอดแน่น……

「ลีอาห์……」

「ขาาาาา……」

ผมจูบเธออย่างนุ่มนวลและกระซิบใส่หูเธอ

「พี่รักหนู เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป」

「โอ้ว…… อ๊าา…… อ๊าาาาา…… อ๊าาาาาาาาาาาาาา!!」

คำพูดหวานของความรักนั้นพอส่งเธอเป็นขอบฟ้าแล้ว

ลีอาห์แตกสุดจิ๊ระหว่างรัดในโอบกอดแน่นๆ

สุดยอดจิ๊เธอขมิบรัดผมและผมถูกพาไปเกือบน้ำแตก

เพราะไม่มีเหตุผลที่ต้องยั้งมือ ผมปล่อยน้ำเชื้อข้นใส่ในเธอ เติมหมดลูกเธอด้วยอสุจิหนักๆเกือบแข็ง

「แตกแล้ว!!」

ซีเลียที่เกี่ยวจิ๊ด้วยตัวเองข้างผมเทียบเวลาแล้วไปถึงจุดสุดยอดด้วยเหมือนกัน

ผมยืดมือไปสู่สาวน่ารักขณะเธอน้ำแตกอย่างหนักและดูดนิ้วผมอย่างเมามัน

ลีอาห์สลบหลังรอบเดียว

ผมรีบเปลี่ยนไปหาซีเลีย

「ห-หนูยังรู้สึกเสียวค้างเพราะแตกสุดจิ๊อยู่เลย…… อ๊าาาาาา!!」

ผมเหวี่ยงสะโพกในท่ามิชชันนารีระหว่างซีเลียดิ้นอยู่

มันไม่นานที่เธอจะสลบไปด้วยเหมือนกัน

「เอาล่ะ ตอนนี้เธอออกมาได้แล้ว」

ผมเรียกไปที่ประตูแล้วสาวจากก่อนหน้า…… ไม่ มีอีกห้าคนข้างหลังเธอ

「เราก็-」「อยากถูกโอบกอดโดยเจ้าศักดินาซามะ」

พวกเธอหนึ่งคนพยายามทำให้ดูเด็กที่สุด แต่ผมค่อนข้างแน่ใจว่านั่นเป็นเจ้าของโรงแรมโรงแรมนี้

เธอควรแต่งงานแล้วและมีลูกห้าคนกับสามีเธอ

สาวๆยกกระโปรงขึ้น

เหมือนที่ผมสั่งไว้ ไม่มีพวกเธอสักคนนใส่กางเกงในมา

รายละเอียดเล็กน้อยไม่สำคัญ

เอ็นของผมโด่และจิ๊สาวๆตรงนี้กำลังเปิด

นั่นทั้งหมดที่ผมต้องการ

「ฟฟฟู่ มันเย็นลงแล้ว บางทีฉันจะดูว่าเกิดอะไรขึ้นในเมือง」

ผมปิดกองร่างผู้หญิงที่นอนทับกันบนเตียงด้วยผ้าห่มแล้วกลับไปใส่เสื้อผ้าอีกครั้ง

「ม่ายเอาแล้วว…… หนูจะม่อง」「รูหนู…… จะไม่มีวันกลับไปหุบแล้ว」「ฉันได้เขาแล้ว แต่ฉันท้องอยู่ดี」

เสื้อผ้าผมยังไม่แห้งดี

เวร แม้แต่เสื้อกั๊กนี้ก็มีเลือด

อืม ผมว่ามันช่วยไม่ได้หลังอาบเลือดขนาดนั้น…… อย่างไรก็ตาม ผมจะใส่ มันจะแห้งพอ

「ยืนไม่ไหวอ่ะ」「ลูกคนที่หก…… คือลูกผู้กล้า อุฟุ่ฟุ่」「อั่บบบบบบ……」

ไฟถูกดับหมดแล้ว แต่ผมสงสัยว่าการทำความสะอาดเมืองและช่วยคนบาดเจ็บเป็นอย่างไรบ้าง

ซากมังกรที่เหลือจำเป็นต้องถูกเก็บกวาดหรือไม่มันจะสร้างโรคต่างๆ

เจ้านั่นยังมีเนื้อและเลือดมากเท่าซากศพวัวหลายร้อยตัว

「แล้วก็…… ฟุ่ฟุ่ฟุ่ฟุ่ฟุ่」

สาวๆที่อยู่ในเมืองเห็นผมเป็นผู้กล้า

ผมน่าจะนอนกับพวกเธอได้อย่างไม่เลือกหน้าเหมือนสาวๆในโรงแรม

มีสาวๆอายุน้อยๆและสาวๆอายุมากเยอะๆให้ผมเลือกยัดเอ็นใส่เข้าไปข้างใน

นี่เป็นเหมือนอะไรออกมาจากฝัน1

「ยังหาซั่มสาวมากกว่านี้อีกเหรอ…… ความต้องการทางเพศของเอเกอร์ซามะมันระดับมังกรจริงๆ…… กั่บบ่ะ……」

ซีเลียล้มหลับไปที่เตียงหลังพูด

เป็นเด็กดีและนอนดีๆ พี่จะไปสนุกกับสาวๆ

เมื่อผมเดินออกสู่เมือง อย่างที่คาดสาวๆออกันรอบผมทันทีที่พวกเธอเห็นหน้าผม

「เจ้าศักดินาซามะ! ได้โปรดคุยกับหนูนะ」

「หนูด้วย! พี่ไม่มาที่ห้องหนูหน่อยเหรอ!?」

「มาคุยกันที่โรงเก็บวัตถุดิบเถอะพี่!」

ตาสาวๆข้างผมแฉะแล้ว

พวกเธอน่าจะไม่โกรธเมื่อผมถูตูดพวกเธอ หรือพวกเธอมารุกและจับหว่างขาผมเองแล้ว

ผมสงสัยว่าผมเริ่มกับใครดี

สาวน้อยที่ทำงานร้านขายน้ำเปล่าร้องดังเหมือนสัตว์ป่าทันทีหลังเราเข้าโรงเก็บของและกลืนเอ็นผม

ผมยกผู้หญิงขึ้นให้ยืนดีๆ และผู้หญิงลูบกล้ามผมอย่างรักใคร่ตอนผมอัดฉีดน้ำเชื้อร้อนๆเข้าไปในเธอ

เธออยากได้มันเต็มที่ โยนยาคุมทิ้งลงพื้น ดังนั้นไม่ควรมีปัญหา

「ได้โปรดมาทางนี้!」

ผู้หญิงอายุสามสิบกลางๆรีบออกมาจากบ้านส่วนตัวกระทันหันและดึงมือผม ดึงผมเข้าไปข้างใน

ทันทีเมื่อเราเข้าไปในบ้าน โดยไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเราด้วยซ้ำ ผู้หญิงดันตัวใส่ผม

สไลด์กางเเกงในไปข้างๆและสอดใส่ไม้ผมข้างในเธอ

「อ๊าาา มันใหญ่บึ้กๆ ไม่มีทางที่ผู้กล้าเหมือนเจ้าศักดินาซามะจะเล็ก」

การเคลื่อนโยกสะโพกสุดจัดเธอโยกต่อไปเรื่อยๆจนกว่าผมจะน้ำแตก

เธอกอดผมตอนท้าย ไม่อยากจะปล่อย มันเลยเป็นธรรมชาติที่ผมฉีดอสุจิใส่ข้างในเธอเป็นถังๆ

「…….นั่นน่าทึ่ง สามีหนูจะดีใจที่ได้รู้ว่าหนูท้องกับลูกผู้กล้า」

กับความตกใจของผม สามีเธอก้มคำนับที่หลังห้อง

เขาดูเหมือนมีความรู้สึกผสมปนเป แม้ว่าเขาไม่ใช่คนเดียว

เห็นได้ชัดว่า สามียอมรับการนอกใจเพื่อมีเด็กครั้งนี้

เขาลูบท้องเต็มไปด้วยอสุจิของภรรยา

「เจ้าศักดินาซามะ เด็กหนูน่าจะตายแล้วถ้าไม่ใช่เพราะพี่่」

คนที่เรียกผมคือเจ้าของซ่อง จากอะไรที่เธอบอกผม อาคารส่วนหนึ่งถูกเผาแต่โชคดีที่ไม่มีคนเจ็บ

「โอ้มันไม่เป็นไร ซ่องในลินต์บลูมเป็นที่คนไปเยอะ ที่จะถูกสร้างใหม่อย่างเร็วและเงินจะหาได้อีกครั้ง」

ด้วยนั่นพูดไปเสร็จ เจ้าของซ่องชี้ไปข้างหลัง

「เด็กๆหนูรออยู่ตรงนั้น」

โสเภณีโหม่มาดูจากห้องส่วนตัว

พวกเธอทั้งหมดทุกคนอยากโดนเอา

「สิบคนเรอะ ได้สิ พี่จะเข้าหาทีละคนดังนั้นรอในห้องใจเย็นๆนะ」

โสเภณีส่งเสียงเชียร์

「สิบเหรอ? มีแต่มีแค่สาวๆเก้าคนในซ่องนี้นะ」

「มีคนนึงอยู่ตรงนี้ไง」

ผมโอบแขนรอบเจ้าของซ่องและจูบปากเธอ

「ห-หนูมากกว่า 40 แล้วอ่ะ…… และท้องหนูย้อยแล้วด้วย……」

ผมจูบปากเธออีกครั้งแทนพูดอะไรสักอย่างกลับไป

แตแน่นอนว่าเธอแก่กว่านิดหน่อยและอวบๆแต่เธอแต่งหน้าสวยและแต่งตัวมีระดับ

มันเป็นข้อพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้ทิ้งความเป็นผู้หญิงไป

「ช่างเป็นสุดชายชาตรี…… นี่ไม่ดีแล้ว หนูอยากได้เข้าจริงๆ」

「เอาเลยสิถ้าอย่างนั้น เธอดูร้านทั้งๆที่ท้องใหญ่ได้นี่」

ในท้ายที่สุดสาวๆในร้านนอนเหนื่อยในห้องและพวกเธอปิดร้านจนถึงวันต่อไป

ขณะผมเอาผู้หญิงอีกคนที่ชวนผมไปซั่มในซอยเปลี่ยว ผมได้ยินการเอะอะดังข้างหลังผม

เมื่อผมหันไป ผมเห็นแถวสาวปรากฏมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

เสียงเอะอะเห็นได้ชัดว่ามันเพราะการตีกันที่เกิดจากการลัดคิว

「เจ้าศักดินาซามะเขาไม่เอาผู้หญิงแก่อย่างเธอหรอกน่า! แค่ออกไป- …….ฮ๊านนนน!」

「ฮ๊านนนน! ฉันว่ามันยิ่งน่ารำคาญกว่าอีกเมื่ออีอ้วนเข้าหาเขา แกน่ะพอได้ละ-…… อู๊นนนน!」

ผมทำให้ผู้หญิงทะเลาะกันเงียบลงด้วยการเอานิ้วจิ้มรู

「ด้วยพวกหนูที่มากขนาดนี้พี่เอาหนูทั้งหมดไม่ได้ เข้ามาทีละคน เข้ามาพร้อมๆกันเล้ย」

สาวร้องเสียงแหลมสูงและอัดกันรอบผม

เอาล่ะนะ เจ้าหนู มาให้พวกเธอเห็นว่านายเด็ดถึกทนแค่ไหน

มันอาจเป็นซอยเปลี่ยว แต่ด้วยคนขนาดนี้สร้างความวุ่นวาย มันจะเหมือนทำกลางถนน

ผู้ชายถูกดึงเข้ามาโดยความวุ่นวายและมารวมกันเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ส่งเสียงบ่นและถอนหายใจเมื่อพวกเขาได้รู้

「ดูดิ เจ้าศักดินาซามะซั่มหมู่กลางเมืองอ่ะ」

「เขาอาจเป็นผู้กล้าผู้พิฆาตมังกร แต่เราเงียบในฐานะผู้ชายของเมืองไม่ได้ ใช่เปล่า?」

「เฮ้ย…… แต่ดูดิ เขาจัดผู้หญิงมากขึ้นเมื่อจัดไป 20 แล้ว นั่นเป็นไปไม่ได้ที่เราจะไปแข่ง」

「เอ็นเขาอีกด้วย นั่นมันอะไรกัน? มันใหญ่กว่าฉันสามเท่า แล้วเขากล้ามปูดเป็นภูเขากับเอ็นใหญ่เบ้ง…… นายโทษสาวๆที่อยากจัดไม่ได้หรอก」

「ฉันก็อยากโดนจัดด้วยอ่ะ……」

ขอโทษพวกผู้ชาย ฉันจะเก็บสาวๆไว้กับตัววันนี้

อะไที่เสียวๆเย็นๆที่รู้สึกกับตูดเมื่อกี้นี้?

ผมถอนหายใจพอใจหลังสร้างความพอใจให้สาวๆที่เข้าหาผม จากนั้นสาวอายุน้อยๆมาหาผม

「อ-อืม หนูอยากถูกเจ้าศักดินาซามะกอดด้วยอ่ะ…… ได้โปรดนะคะ」

หืมม เธอดูค่อนข้างเด็ก……

「หนูอายุเท่าไหร่?」

「สิบ…… สิบหกๆ! 」

ผมคิดว่าเธอจะเด็กกว่านี้ แต่ 16 หมายถึงผ่าน

「ได้เลย พี่จะจัดหนู ดึงกางเกงในลงและหันก้นมาทางนี้」

เธอยิ้มและหันไป จากกนั้นวางมือใส่กำแพง

จิ๊เธอเกลี้ยงๆ เนียนอย่างเป็นธรรมชาติและไร้ขน

มันดูเหมือนเป็นของเด็กจริงๆ แม้ว่าผมแน่ใจว่ามีสาว 16 ที่ดูเป็นแบบนี้ด้วย

「หนูซิง」

ฟุมุ ผมก็ว่าอย่างนั้น

ผมอยู่กับสาวเยอะแยะแล้วดังนั้นเอ็นผมน่าจะเล็กและนุ่มลงแล้วด้วย

ผมจะทาน้ำเงี่ยนจากต้นขาและท้องเธอ ดังนั้นมันน่าจะพอเข้าไปได้

「เอาล่ะ…… นะ!」

ผมไม่ใช่ประเภทที่ปล่อยอะไรทำไว้ครึ่งๆกลางๆ

ด้วยการแทงเนียนๆหนึ่งครั้งมันฉีกเยื่อพรหมจรรย์เธอจากข้างหลัง

「อ๊าาาาา! ม-มันเจ็บ……」

เหมือนหน้าตามัน รูสาวๆเธอที่ไม่เคยฉีกแน่นสุดขีด

สำหรับเอ็นที่ใช้เกินไปที่มันควรเล็กลงแล้วด้วย……

「อ๊าาาาาาาาาาาาา!! มันใหญ่ขึ้น! ม-มันจะทำหนูบานแล้ววว!!」

「มุ แปลกจริง」

ทันทีที่ผมแทงเธอ เอ็นผมแข็งขึ้นเรื่อยๆจนกว่ามันจะขนาดใหญ่สุดของมัน

มันจะทำไม่ไหวสำหรับเธอเมื่อเอ็นของผมขยายขึ้นข้างในเเธอ

ผมไม่ได้ขยับด้วยซ้ำและเธอถึงจุดสุดยอดจากที่เอ็นผมขยายข้างในเธอ

「โอออออออออ่!!」

สาวน้อยร้องอย่างสัตว์ป่าที่ไม่เหมือนอายุและหน้าตาเธอ

ผมอยู่ข้างในแล้ว ผมเลยจะทำให้ดีมากที่สุด

ผมจะสอนเธอเกี่ยวกับความเสียวที่ได้อยู่กับผู้ชาย

ผมตรวจสภาพเมืองระหว่างโอบกอดผู้หญิงซ้ายขวา

มีความสุขกับสาวๆจากโสเภณีถนนถึงสาวๆธรรมดาจากตระกูลพ่อค้า

ขณะผมหวังและคาดว่าสาวทั้งหมดในเมืองมองอยากเอา ให้ผมทำตามสบายกับกายพวกเธอทันทีเมื่อผมชวนเธอ

แม้แต่ผู้หญิงแต่งงานแล้วก็เอาสามีไว้ก่อนและหาการจูบจากผม

ไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเธอส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้ยาคุมเลย

ผมไม่ได้ต่อต้านมันด้วยเหมือนกันเมื่อพวกเธอขอให้ผมทำให้พวกเธอท้อง ผมทำให้อย่างยินดี

ในไม่กี่เดือน ลินต์บลูมจะเต็มไปด้วยผู้หญิงท้องโต

ก่อนผมรู้พระอาทิตย์เริ่มตกแล้ว

「แต่ก่อนหน้านั้น……」

ผมคิดว่าผมควรดูว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บเป็นอย่างไรบ้าง

ด้วยความคิดนั้นใจ ผมไปสถานพยาบาลที่พวกเขาอยู่

「ออออุ……. มันเจ็บ」

「เฮ้ คนข้างฉันไม่หายใจอีกแล้ว!」

มันเป็นภาพน่าเศร้า

ผมพูดว่ายาใช้ได้เลยอย่างอิสระคนที่ไหม้เลยน่าจะไม่เป็นไร แต่ไม่มีอะไรทำได้กับคนที่ได้รับบาดเจ็บหนัก

「โอ้ เจ้าศักดินาซามะ ทำอะไรในสถานที่ไม่น่าดูแบบนี้ครับ……」

ผู้ชายที่ปรากฏว่าเป็นหมอก้มคำนับ

「นั่นไม่จำเป็น ได้โปรดทำงานต่อเลย」

หมอเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ดูคนบาดเจ็บได้ การให้เขาหยุดและสนใจผมเลยไม่มีประโยชน์มาก

เพราะผมสามารถทำได้แค่ดู

「เจ้า-……. ศักดิ-…… นา……. ซามะ……」

ในเสียงที่เกือบหายไป สาวที่ได้รับบาดเจ็บหนักห่ออยู่ในเลือดและผ้าห่มเปียกเรียกผม

「……อึน」

หน้าผมบิดเบี้ยวอย่างไม่ได้ตั้งใจในความขยะแขยงเมื่อผมดึงผ้าห่มเปิดดู

ท้องเธอเปิดและเครื่องในเธอไหลออกมา

เธอต้องติดอยู่ใต้หินอาคารที่ถล่มเพราะขาเธอถูกขยี้หมดแล้ว

ผมอุ้มยกหัวเธอและมองไปทางหมอ ผู้ส่ายหัวเหมือนตอบคำถามผมเงียบๆ

ผมคิดเหมือนกัน มันไม่ได้ดูเหมือนการบาดเจ็บที่ช่วยชีวิตได้จากอะไรที่ผมเห็น

แค่รอดมาจนถึงตอนนี้เป็นปาฏิหาริย์แล้ว

ผู้หญิงจับมือผมอย่างอ่อนแอ หน้าเธอบิดเบี้ยวจากความเจ็บที่เป็นคำพูดไม่ได้

ผมยิ้มและจะส่งไปจากไปอย่างมีความสุขระหว่างลูบเส้นผมเปื้อนเลือดของเธอ

ตาผู้หญิงกลายเป็นมัวไปอย่างช้าๆและลมหายใจเธออ่อนแอลง

เธอเหลืออยู่โลกนี้ไม่นานและไม่มีอะไรที่ผมทำได้ แต่อย่างน้อยผมทำได้คือกอดเธอ

ถ้าผมอยู่ในตำแหน่งอีกคน อย่างน้อยผมอยากตายในอ้อมอกผู้หญิง

「หนู…… ดี-…… ใจ」

ขณะผมกอดตัวเธอแน่นในแขนผม เธอมองความว่างเปล่าและยิ้มอ่อนที่สุดบนหน้า

จากนนั้นปากเธอดูเหมือนจู๋ออกมานิดหน่อย อยากได้จูบจากลา

เธอน่าจะมองเห็นผมไม่ได้อีกแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ เธอจะมาไม่ถึงปากผม จูบเธอลงบนอกหรือเสื้อผมที่ไหนสักที่

สำหรับผู้หญิงคนนั้น ผมเอาปากผมไปหาเธอ

ผู้หญิงบีบเค้นกำลังน้อยนิดสุดท้ายที่มีเพื่อยืดลิ้นมาพันกับผม

แต่สุดท้าย ลิ้นเธอหยุดเคลื่อนไหวและตาเธอปิด มือเธอตกนิ่งไร้เรี่ยวแรงไปที่พื้น

เธอจากไปแล้ว

「……เธอตายแล้ว」

「ผมคิดว่าเธอมีความสุขที่ตายในอ้อมแขนเจ้าศักดินาครับ」

ผมปล่อยร่างไว้บนพื้น จากนั้นปิดตาเธออย่างอ่อนโยน

「ถ้าหนูฟื้นคืนชีพเป็นผู้หญิง มาหาพี่ พี่จะปกป้องหนูครั้งหน้า」

ความรู้สึกที่สื่อเป็นคำพูดไม่ได้นี่อะไรกัน?

ผมคิดว่าผมจะแค่กินและนอนบนเตียงวันนี้

……แค่เมื่อผมคิดนั่น ตาผู้หญิงพุ่งเปิดอีกครั้ง

「คุ! ในระยะเวลาสั้นๆเองเหรอ!?」

หมอและคนเจ็บรอบๆรีบถอยระหว่างผมชักดาบ

「เธอยึดติดชีวิตนี้มากมาย…… น่าเศร้าที่เธอกลายเป็นซอมบี้」

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นมนุษย์อีกต่อไปแล้ว

อย่างน้อยผมจะแสดงความปราณีเธอและฟันเธอดับไปในทีเดียว

อย่างไรก็ตามผู้หญิงไม่ได้ร้องครวญอย่างน่ากลัวหรือโจมตีผม แค่จ้องผมอย่างว่างเปล่าแทน

เธอน่าจะเดาว่าอะไรเกิดขึ้นจากการที่เห็นผมจะฟันเธอด้วยดาบ พร้อมการการที่คนได้รับบาดเจ็บและหมอหนีห่าง

จากนั้นเธอโบกมือเธออย่างสุดเร็วและตะโกนดังๆ

「ผิดแล้ว หนูไม่ใช่ซอมบี้!」

「อะไรนะ? แต่หนู-……」

ท้องผู้หญิงถูกทำลายและขาถูกขยี้

ผมควรรู้ดีที่สุดจากการจูบเธอว่าเธอหยุดหายใจแล้ว

มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับมามีชีวิต

「อืม มันลึกลับที่หนูไม่เจ็บอีกแล้ว」

หมอรีบวิ่งและดูแผล

「หายไปแล้ว…… แผลเธอหายไป!」

ท้องเธอที่เคยเปิดและเครื่องในไหลเปลี่ยนเป็นแค่จุดแดงๆเล็กๆ

ผู้หญิงก็ใช้ขาที่ถูกขยี้เพื่อยืนได้แม้ว่าไม่มั่นคงนิดหน่อย

「ยาแบบไหนที่นายใช้?」

ผมไม่เคยได้ยินว่ามียาแบบไหนรักษาแผลฉกรรจ์เร็วเท่านี้

「ผมไม่ได้ใช้ยากับเธอมากหลังจากตัดสินว่าเธอช่วยไม่ได้แล้ว……」

หมอชี้ที่เสื้อกั๊กของผม

「นั่นอะไรแดงๆครับ?」

「โอ้นี่เหรอ? มันเลือดมังกร มันไม่ได้ล้างออก」

หมอเอานิ้วไว้ที่คางก่อนคิดเล็กน้อย

「ผมตั้งพื้นฐานนี้จากตำนานเพียงอย่างเดียว แต่ผมจำได้ว่าเคยได้ยินว่าเลือดมังกรรักษาแผลใดๆก็ได้และมีข่าวลือว่าชุบชีวิตคนตายได้ด้วย」

「แม้ว่าเลือดแห้งแบบนี้เหรอ?」

「ไม่ว่ากรณีไหน ผมไม่รู้ว่ามันจะยืนยันมันเป็นอย่างอื่นได้ยังไงยกเว้นตำนานนั้น…… ไม่งั้นเราจะอธิบายปรากฏการณ์นี้ได้ยังไง?」

「อุมุมุ ฉันจำได้ว่านี่เกิดขึ้นกับฉันด้วย」

มันไม่ได้เหมือนผมได้รับบาดเจ็บกับมังกร

ทั้งตัวของผมไหม้อย่างหนักจนน่ากลัวและผมแน่ใจว่าซี่โครงหักด้วย

เลือดเทออกมาจากปากผมหมายถึงเครื่องในผมได้รับบาดเจ็บเสียหายหนักด้วย

แต่เมื่อผมเข้าฆ่า ผมอาบในเลือดมังกรเยอะ และมีบ้างที่เข้ามาในปากผม

ดังนั้นทุกอย่างถูกรักษาระหว่างเวลานั้น

ผมมองผู้หญิงที่ควรตาย

สีหน้าเธอดีขึ้นเรื่อยๆ

เธอดูค่อนข้างตกใจหลังดูแขนเธอเอง

「แม้แต่แผลเป็นเมื่อหนูเป็นเด็กก็หายไป」

ผู้หญิงจ้องแขนเธอด้วยความสงสัย

ใครจะคิดว่าเลือดแห้งที่เสื้อผมจะมีผลมากขนาดนี้……

「ศพมังกรควรยังอยู่ตรงนั้น ไปก่อนที่เลือดลงท่อหมด ให้คนที่ได้รับบาดเจ็บดื่มมัน」

แคลร์บอกว่าเธอจะแยกชิ้นส่วนศพมังกร…… มันจะดีถ้าเธอยังไม่ได้เอาเลือดไปหมด

「เจ้าศักดินาซามะ……」

เมื่อผมกำลังจะมุ่งหน้าไปที่ซากมังกรที่นอนอยู่ ผู้หญิงหยุดผมด้วยการเรียก

「เมื่อร่างกายหนูเย็นและสติหนูล่องลอย สิ่งเดียวเท่านั้นที่หนูรู้สึกได้คือความอุ่นของอ้อมกอดเจ้าศักดินาซามะ」

ตาผู้หญิงกลายเป็นแฉะแล้วทั้งตัวเธอแดง

「หลงรักพี่มั้ย?」

「หนูรักพี่จากก้นบึ้งของหัวใจ」

เธอตอบทันที

ผมอยากผลักเธอนอนตอนนี้ แต่ผมต้องไปหามังกรก่อน

「รอพี่ในห้องโรงแรม แน่นอนว่าเปลือย」

「ค่ะ!!」

ผมคิดว่าผมน้ำแตกใกล้กับร้อยครั้งแล้ววันนี้ แต่ผมยังรู้สึกเหมือนผมยังแตกได้อีก

ผมสงสัยว่าเลือดมังกรมีผลกับการเพิ่มความแข็งแกร่งร่างกายไหม

ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ปลายฤดูใบไม้ร่วง

สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย เจ้าศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา กุหลาบ เพื่อนของดวอร์ฟ เพื่อนของราชาแห่งอเลส ผู้กล้าผู้พิฆาตมังกร

พลเมือง: 171,950 เมืองหลัก – ราเฟน: 24,000 ลินต์บลูม: 4950

เมืองเฉพาะแวนโดเลีย: 9000

ทรัพย์สิน: 1840 ทอง

คู่นอน: 280, ลูกเกิดแล้ว: 54 + ปลา 555 ตัว

[1] มีเรื่องราวข้างเคียง(ใน patreon) ที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องหลักที่พูดถึงเรื่องนี้ละเอียดกว่านี้

แปลโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

patreon (Ebook): patreon.com/wayuwayu

ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ด้วยการช่วยเหลือของท่านจะทำให้แปลต่อไปได้เรื่อยๆ ขอบคุณครับ

ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu