องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! – บทที่ 908 ท่านพ่อก็มาด้วย

บทที่ 908 ท่านพ่อก็มาด้วย

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียกลับ​ไม่รู้​สึก​กังวลใจ​แต่อย่างใด​ ​บอก​ตามตรง​ว่า​อันที่จริง​วิญญาณ​ประเภท​ที่​เขา​ชื่นชอบ​ที่สุด​ก็​คือ​วิญญาณ​ที่​จม​ลง​สู่​ความมืด​มิด​โดย​สมบูรณ์​แล้ว​เหมือนกับ​วิญญาณ​ดวง​นี้​ ​ยิ่ง​ถ้า​มี​ปราณ​แห่ง​ความเคียดแค้น​ปะปน​อยู่​ด้วย​ก็​ยิ่ง​ดี

วิญญาณ​แบบ​นั้น​ล้วนแต่​มีรส​ชาติ​เยี่ยมยอด

ยิ่งกว่านั้น​ ​เขา​ก็​ยัง​สามารถ​บอก​ได้​ว่า​มี​ใคร​บางคน​ทำ​อะไร​กับ​เขา

คน​คน​นี้​ก็​น่าจะ​มีรส​ชาติ​ดี​ไม่เลว​…

เมื่อ​คิดถึง​เรื่อง​นี้​ขึ้น​มา​ ​ลิ้น​ของ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ก็​เลีย​ไปร​อบ​ริมฝีปาก​ของ​ตัวเอง

แต่​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​กลับ​หันมา​มอง​เขา​แล้ว​บอกว่า​ ​”​ผม​ลืม​โทร​บอก​เวย​เวย​คนสวย​ ​นี่​ก็​ห้า​ทุ่ม​แล้ว​ ​ถ้า​ผม​ยัง​ไม่​กลับบ้าน​ ​เธอ​ต้อง​เป็นห่วง​ผม​มาก​แน่ๆ​”

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ยังคง​นิ่งเงียบ​ ​บางครั้ง​มัน​ก็​ไม่ใช่​เรื่อง​แปลกที่​เขา​จะ​ทำตาม​สัญชาตญาณ​ตัวเอง​ไป​ถึง​เมือง​อื่น​ตอนที่​หาอาหาร​กิน​จน​ไม่ได้​กลับบ้าน​เป็นเวลา​หลาย​คืน​ ​แต่​ท่าน​พ่อ​ของ​เขา​ก็​ไม่เคย​คิด​ที่จะ​ตามหา​เขา​เลย

ดังนั้น​เรื่อง​นี้​จึง​เป็นเรื่อง​ปกติ​สำหรับ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย

“​ฉัน​ต้อง​ไป​ยืม​โทรศัพท์​ ​จะ​ได้​โทร​บอก​เวย​เวย​คนสวย​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​กัด​นิ้วหัวแม่มือ​ตัวเอง​ ​แล้ว​วิ่งเหยาะๆ​ ​ไปหา​พนักงาน​บน​รถไฟ​อีกครั้ง​ ​ใบหน้า​ของ​เขา​ดู​จริงจัง​อย่างมาก​ระหว่าง​บอกว่า​ ​”​พี่สาว​ ​ผม​ขอยืม​มือถือ​โทร​หา​แม่​ได้​ไหม​ครับ​”

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ดู​น่ารักน่าชัง​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​ดังนั้น​พนักงาน​คน​นั้น​จึง​ใจ​ละลาย​ทันที​ ​เธอ​ตอบ​ว่า​ ​”​หนูน้อย​ ​หนู​หลงทาง​หรือ​จ๊ะ​ ​แม่​หนู​นั่ง​ตรงไหน​ ​เดี๋ยว​พี่​จะ​ไป​ประกาศ​ให้​แม่​มาหา​ ​ตกลง​ไหม​”

“​แม่​ผม​ไม่ได้​ขึ้น​มาบ​นรถ​ไฟ​ครับ​ ​มี​แค่​คุณยาย​คนเดียว​ ​แต่​คุณยาย​หลับ​อยู่​ ​แล้ว​ผม​ก็​ไม่​อยาก​ปลุก​เธอ​ขึ้น​มา​เพื่อ​ขอยืม​โทรศัพท์​โทร​หา​แม่​ด้วย​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​บอก​พร้อมกับ​เขย่ง​เท้า​ชี้​มือ​ไป​ทาง​หญิง​ชรา​ที่นอน​หลับ​อยู่

เมื่อ​เห็น​ว่า​เด็กน้อย​ยัง​เดิน​ไม่​แข็ง​นัก​ ​พนักงาน​รถไฟ​ก็​รีบ​ส่ง​โทรศัพท์​ของ​เธอ​ให้​เด็กชาย​แล้ว​บอกว่า​ ​”​นี่​จ้ะ​ ​ใช้​โทร​หา​คุณแม่​นะ​”

“​ขอบคุณ​ครับ​พี่สาว​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ถือ​โทรศัพท์​ไว้​ใน​มือ​เล็ก​ๆ​ ​พร้อมกับ​วิ่ง​ไปหา​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​แล้ว​ใช้​มือ​อวบ​ๆ​ ​ขาว​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​กด​หมายเลข​บน​หน้าจอ​ ​เขา​รีบ​ยก​โทรศัพท์​ขึ้น​แนบ​หู​ทันทีที่​กด​โทร​ออก​ ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ช่วย​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​จับ​โทรศัพท์​ไว้​เมื่อ​เห็น​ว่า​เขา​ต้อง​ใช้​พยายาม​อย่างมาก​ใน​การ​ยก​โทรศัพท์​ขนาดใหญ่​เครื่อง​นั้น​ขึ้น

เสียง​เรียก​เข้า​จาก​หูฟัง​ดัง​ขึ้น​ขัดจังหวะ​รถ​บีเอ็มดับเบิลยู​รุ่น​ ​S1000R​ ​ที่​กำลัง​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​เมือง​อันเป็น​ที่ตั้ง​ของ​สถานีปลายทาง​แห่ง​นั้น​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​กด​รับสาย​โดย​ไม่ได้​ดู​หมายเลข​ ​เสียง​เดียว​ที่​ได้ยิน​มี​เพียงแค่​เสียง​ลม​พัด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​”​ฮัลโหล​”

“​เวย​เวย​คนสวย​ ​นี่​ผม​เอง​นะ​!​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ตื่นเต้น​อย่างมาก​เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​ของ​เธอ​ ​เพราะ​เขา​กลัว​ว่า​เวย​เวย​คนสวย​จะ​ไม่​รับสาย​จาก​หมายเลข​ที่​ไม่รู้​จัก

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​เลิก​คิ้ว​พร้อมกับ​เหยียบ​เบรก​รถ​บีเอ็มดับเบิลยู​รุ่น​ ​S1000R​ ​ของ​ตัวเอง​ดัง​เอี๊ยด​ ​จากนั้น​จึง​ถาม​ว่า​ ​”​ลูก​อยู่​ไหน​”

“​ผม​อยู่​บน​รถไฟ​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ตอบ​อย่างกระตือรือร้น​ ​แล้ว​เลิก​พยายาม​ที่จะ​ถือ​โทรศัพท์​ด้วยตัวเอง​ ​เขา​ปล่อย​ให้​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​เป็น​คน​ถือ​ให้​แทน​ ​เขา​เอียง​หน้า​แนบ​กับ​โทรศัพท์​เครื่อง​นั้น​พร้อมกับ​พูดว่า​ ​”​ผม​อยู่​กับ​เพื่อน​ที่​เพิ่ง​รู้จัก​กัน​ครับ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ถาม​พลาง​กระตุก​ยิ้ม​ ​”​รถไฟ​หมายเลข​ ​K1117​ ​น่ะ​หรือ​”

“​ใช่​ครับ​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​พยักหน้า​แทน​คำตอบ​แล้ว​ตอบ​ว่า​ ​”​วันนี้​ผม​เห็น​คน​ท่าทาง​น่าสงสัย​ที่​ประตู​โรงเรียน​ ​ผม​ก็​เลย​ตาม​เขา​มาที​่​นี่​ครับ​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​พูดไม่ออก​ ​สรุป​ก็​คือ​ลูกยอม​ให้​เขา​ลักพาตัว​มาด​้วย​ความสมัครใจ​ตั้งแต่แรก​แล้ว​หรือ​…

“​ลูก​กิน​อะไร​หรือยัง​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​ยัง​เป็นห่วง​ลูกชาย​อยู่

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ดูกระ​สับ​กระ​ส่าย​ขณะ​ตอบ​ว่า​ ​”​กิน​แล้ว​ครับ​ ​ผม​กิน​ช็อกโกแลต​กับ​เพื่อน​ใหม่​ไป​”

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​หัวเราะ​ ​”​ลูก​อยาก​โดน​ถอนฟัน​หมด​ปาก​หรือไง​ ​แล้ว​นี่​โทรศัพท์​ใคร​ ​ของ​นัก​ค้า​มนุษย์​พวก​นั้น​หรือ​”

“​ไม่ใช่​ครับ​ ​นัก​ค้า​มนุษย์​กลัว​เพื่อน​ผม​จน​หนี​ไป​ ​ดังนั้น​พวกเรา​ก็​เลย​ตาม​เขา​ขึ้นรถ​ไฟ​มา​ ​แล้ว​จากนั้น​ผม​ก็​เลย​ยืม​โทรศัพท์​เครื่อง​นี้​มาจาก​พนักงาน​บน​รถไฟ​ครับ​”​ ​เสียง​ของ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​แผ่วเบา​ ​แต่​คำพูด​ทุก​คำ​ที่​เขา​เปล่ง​ออกมา​กลับ​ชัดเจน

ไม่นาน​นัก​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​จึง​สังเกตเห็น​ว่า​ลูกชาย​เอาแต่​พูดถึง​เพื่อน​ใหม่​คน​นี้​ ​เธอ​จึง​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​”​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ ​ลูก​ปิดบัง​อะไร​จาก​แม่​หรือเปล่า​”

เมื่อ​ได้ยิน​คำถาม​นั้น​ ​ตากลม​ๆ​ ​ของ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ก็​กวาด​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​จน​หยุด​ลง​ที่​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสียที​่​ถือ​โทรศัพท์​แนบ​หน้า​ของ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​อยู่​โดยไม่รู้ตัว​ ​จากนั้น​จึง​หมุน​โทรศัพท์​ที่อยู่​ใน​มือ​แล้ว​ลด​เสียง​ลง​ถาม​ว่า​ ​”​เวย​เวย​คนสวย​ ​ขอ​ผม​เลี้ยง​ปีศาจ​ตัวเล็ก​ๆ​ ​สัก​ตัว​ได้​ไหม​ครับ​ ​เจ้า​หมอนี​่​ว่าง่าย​แล้วก็​ทำตัว​ดีมาก​เลย​นะ​ครับ​”

ปีศาจ​?

ว่าง่าย​หรือ​?

ทำตัว​ดีด​้วย​หรือ

เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​สำลัก​ออกมา​เล็กน้อย​ ​ทันใดนั้น​เธอ​ก็​นึกถึง​ร่าง​ไร้​วิญญาณ​ที่อยู่​ใน​โรงแรม​รู​หนู​แห่ง​นั้น​ขึ้น​มา​ได้​ ​ดวงตา​ของ​เธอ​หรี่​ลง​ทันที​ขณะ​ถาม​ว่า​ ​”​เพื่อน​ใหม่​ของ​ลูก​คือ​ปีศาจ​ตัว​ที่ว่า​นั่น​หรือ​”

เสี่ยว​ชิง​เฉิง​รู้​ว่า​เขา​ไม่​สามารถ​ปิดบัง​เรื่อง​นี้​ไว้​จาก​เธอ​ได้​อีก​ ​ดังนั้น​จึง​ทำ​เพียง​พยักหน้า​เล็ก​ๆ​ ​ของ​ตัวเอง​ขึ้น​ลง​ ​”​ใช่​ครับ​ ​เขา​บอกว่า​เขา​ชอบ​เค้ก​ช็อกโกแลต​ที่​แม่​ทำ​มาก​ด้วย​ครับ​ ​หลังจาก​เรา​จัดการ​เรื่อง​พวก​นี้​เสร็จ​แล้ว​ ​ผม​พา​เขา​กลับบ้าน​ด้วย​ได้​ไหม​ครับ​”

เมื่อ​ได้ยิน​คำ​ว่า​ ​’​เค้ก​ช็อกโกแลต​’​ ​ใบหน้า​ที่​เคย​ไร้อารมณ์​ของ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ก็​มี​อารมณ์​บางอย่าง​ปรากฏ​ขึ้น​ ​เขา​เบียด​ร่าง​เข้าหา​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​แล้ว​แนบ​หู​เข้ากับ​หน้าจอ​โทรศัพท์

“​ลูก​พา​เขา​กลับมา​ด้วย​ก็ได้​ ​แต่​การ​เจอ​หน้า​กัน​ครั้งแรก​ควรจะเป็น​นอกบ้าน​”​ ​เฮ่อ​เหลียน​เวย​เวย​นั่ง​อยู่​บน​รถ​โทมา​ฮอว​์ก​ ​พร้อมกับ​มอง​ราง​เหล็ก​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​ส่วน​ท้าย​ของ​รถไฟ​ที่​หาย​เข้าไป​ใน​อุโมงค์​นั้น​ยัง​สามารถ​มองเห็น​ได้​จาก​ระยะไกล​ ​”​แม่​กำลัง​มุ่งหน้า​ไป​ทางเดียว​กับ​ลูก​ ​นัก​ค้า​มนุษย์​คน​นั้น​จะ​เปลี่ยนไป​ขึ้นรถ​ไฟ​ขบวน​อื่น​กลางทาง​ ​พอ​ถึง​ตอนนั้น​พวก​ลูก​ต้อง​รีบ​ลง​จาก​รถไฟ​แล้ว​มารอ​แม่​ที่​ประตู​เชื่อม​สถานี​ ​แม่​จะ​ไปรับ​พวก​ลูก​ทั้งสอง​คน​มา​ ​แต่​ในระหว่างนั้น​ ​อย่า​ลืม​จับตาดู​ปีศาจ​น้อย​เพื่อน​ลูก​ให้​ดีด​้ว​ยล​่ะ​ ​อย่า​ให้​เขา​ไป​กิน​ใคร​บน​รถไฟ​ได้​ ​เข้าใจ​ไหม​”

“​เข้าใจ​แล้ว​ครับ​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​วางสาย​แล้ว​เงยหน้า​ขึ้น​มอง​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​พร้อมกับ​บอกว่า​ ​”​เวย​เวย​คนสวย​กำลัง​มา​ ​เธอ​จะ​ต้องหา​ที่ซ่อน​ของ​คน​ไม่ดี​พวก​นั้น​เจอ​แล้ว​แน่ๆ​ ​เธอ​น่าจะ​ตาม​พวกเรา​มา​เพื่อ​จัดการ​พวก​มัน​พร้อมกับ​เรา​”

ดวงตา​สีแดง​ราวกับ​ปีศาจ​ของ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เป็นประกาย​ขณะ​ถาม​ว่า​ ​”​เธอ​หา​ที่ซ่อน​ของ​พวก​มัน​เจอ​ได้​ยังไง​”

“​ตรวจสอบ​แป๊บเดียว​ก็​รู้​แล้ว​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​พูด​ราวกับ​ไม่ใส่ใจ

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​เหลือบมอง​เขา​พลาง​คิด​กับ​ตัวเอง​ว่า​ ​:​ ​อย่า​ล้อเล่น​เพราะ​เห็น​ว่า​เขา​เรียนหนังสือ​ไม่เก่ง​เชียว​ ​มนุษย์​มี​ความสามารถ​ถึงขนาด​นี้​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​ ​ยิ่งกว่านั้น​ ​คนธรรมดา​ไม่มีทาง​หา​ข้อมูล​รถไฟ​ของ​คนอื่น​ได้​ ​แล้ว​นับประสา​อะไร​กับ​เส้นทาง​การ​เดินรถ

หลังจาก​วางสาย​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​จึง​เอา​โทรศัพท์​กลับ​ไป​คืนให้​พนักงาน​บน​รถไฟ​ ​แต่​เขา​ยัง​เด็ก​มาก​ ​และ​ตอนนี้​ก็​เลยเวลา​ที่​เขา​ควรจะ​ได้​อาบน้ำ​และ​เตรียมตัว​เข้านอน​ไป​แล้ว​ ​ดังนั้น​เขา​จึง​รู้สึก​ง่วงนอน​อย่าง​เลี่ยง​ไม่ได้​ระหว่าง​ที่​ยกมือ​เล็ก​ๆ​ ​นั้น​ขึ้น​มา​ขยี้ตา

ใกล้​ๆ​ ​กัน​นั้น​มีที​่​นั่ง​เสริม​อยู่​ที่หนึ่ง​ ​และ​มัน​เพิ่งจะ​ว่าง​เมื่อครู่นี้​นี่เอง​ ​แต่​มัน​น่าจะ​ถูก​คนอื่น​จับจอง​ใน​สถานี​ถัดไป

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​สังเกตเห็น​อาการ​ง่วง​นั้น​ ​เขา​จึง​อุ้ม​อีก​ฝ่าย​ขึ้น​นั่ง​บน​ที่นั่ง​นั้น​ ​แล้ว​ยืน​อยู่​ที่​ด้าน​ขวามือ​ของ​เขา​เพื่อ​ป้องกัน​ไม่​ให้​คนอื่นๆ​ ​สามารถ​แตะต้อง​ตัว​เขา​ได้

พอ​ขยี้ตา​เสร็จ​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ก็​เหมือน​จะ​นึก​อะไร​ขึ้น​มา​ได้​ ​เขา​จึง​ถาม​ว่า​ ​”​นาย​อยาก​โทร​บอก​ผู้ปกครอง​เหมือนกัน​หรือเปล่า​”

โดยปกติ​นั้น​ ​ปีศาจ​น้อย​จำเป็นต้อง​มี​คน​คอย​จับตามอง​ ​พวกเขา​ถึง​จะ​ได้รับอนุญาต​ให้​เข้ามา​ใน​โลก​มนุษย์​ได้​ ​ไม่อย่างนั้น​พวกเขา​จะ​ถูก​ยมทูต​จาก​นรก​พาตัว​ไป

ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ตอบ​อย่าง​ไม่แยแส​ว่า​ ​”​ไม่จำเป็น​ ​ท่าน​พ่อ​คง​ไม่มีเวลา​มาสน​ใจ​ฉัน​หรอก​ ​เขา​ยัง​ต้องตาม​หา​ท่าน​แม่​อยู่​”

“​ท่าน​พ่อ​ ​ท่าน​แม่​หรือ​?​”​ ​เสี่ยว​ชิง​เฉิง​ไม่​สามารถ​ปฏิเสธ​ได้​ว่า​คำ​สอง​คำ​นั้น​ฟัง​ดู​คุ้นหู​มาก​ทีเดียว​ ​เขา​รู้สึก​เหมือนกับ​ว่า​เขา​เคย​ได้ยิน​จาก​ที่ไหน​มาก​่อน​ ​แต่​แม้​จะ​พยายาม​เค้น​สมอง​เท่าใด​ ​เขา​ก็​ยัง​นึกไม่ออก​ว่า​ได้ยิน​มัน​มาจาก​ที่ไหน​ ​จากนั้น​เขา​ก็​พูด​ขึ้น​มา​ว่า​ ​”​หลังจาก​เรา​จัดการ​คน​ไม่ดี​พวก​นี้​ได้​แล้ว​ ​นาย​ต้อง​กลับบ้าน​ไป​พร้อมกับ​ฉัน​ ​แล้ว​จากนั้น​เรา​จะ​ให้​เวย​เวย​คนสวย​บอก​ให้ท่า​นพ​่​อมา​รับ​นาย​”

“​เอาอย่าง​นั้น​ก็ได้​”​ ​เด็ก​ตัว​น้อย​ทั้งสอง​ ​คน​หนึ่ง​ยืน​ ​คน​หนึ่ง​นั่ง​ ​บางครั้งบางคราว​ก็​เอ่ยปาก​สนทนา​กัน​เป็นระยะ

พวกเขา​พูดคุย​กัน​จนกระทั่ง​คน​น้อง​ผล็อย​หลับ​ไป​ ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ศีรษะ​ของ​เขา​จึง​ซบ​ลง​ที่​ไหล่​ของ​ไป๋​หลี​่​ซ่าง​เสีย​ ​ภาพ​นั้น​ทำให้​เขา​ดูเหมือน​ลูกเจี๊ยบ​กำลัง​จิก​หาอาหาร​ไม่มี​ผิด

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที!

Status: Ongoing

นิยายโรแมนติก นักรบหญิงย้อนเวลามาเจอสังคมอุดมพลังปราณ…และองค์ชายสายคลั่งรัก!

“เจ้าต้องรับผิดชอบ”

“ก็ได้ ท่านต้องการให้ข้ารับผิดชอบอย่างไรหรือ อย่าบอกนะว่าท่านอยากให้ข้าแต่งงานด้วย”

“แต่งงานหรือ…” ไป๋หลี่เจียเจวี๋ยจับคางของเฮ่อเหลียนเวยเวยอย่างหยอกล้อ

“ไหนๆ เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ลองมาตรวจสอบเรื่องนี้กันก่อนดีไหม…

ไปเตรียมห้อง!”

เฮ่อเหลียนเวยเวย ราชินีนักรบแห่งศตวรรษที่ 21 ย้อนเวลามาอยู่ในร่างคุณหนูใหญ่ชื่อเดียวกัน

ย้อนมาวันแรกก็พบว่านางถูกยกเลิกงานแต่งงาน ทั้งยังเจอแม่เลี้ยงและน้องสาวต่างมารดาหมายหัวเอาชีวิต

ทั้งยังต้องพบว่า โลกนี้วัดค่าของคนด้วยพลังลมปราณ ทว่าร่างนี้ไม่มีลมปราณ จึงถูกเรียกว่า ‘นังคนไร้ค่า’

แต่จู่ๆ โชคชะตาให้นางได้บังเอิญพบหนังสือโบราณ ทำพันธะสัญญากับคนหูหมาป่า ทั้งยังมีหนังสือเรียกตัวจากสำนักไท่ไป๋

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบุรุษรูปงามที่ใครต่างก็เกรงใจ นาม ไป๋หลี่เจียเจวี๋ย ไล่ตามนางไปทุกที่

เพราะในเมื่อนางเคยขโมยจูบแรกเขามา และเขาก็คือบุรุษหน้ากากเงินที่นางเคยพบมาก่อน

ชีวิตใหม่นี้มีของดีอยู่ในมือ จะแกร่งขึ้น จะแก้แค้น จะร้ายกว่าเดิมจนทั่วหล้าต้องตกตะลึง นางไม่เคยกลัว!

กลัวเพียงอย่างเดียว… เขาคนนั้นจะไม่คืนชีวิตสุขสงบให้นาง เล่นไล่จับมันเหนื่อยมากนะรู้ไหม?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท