ตอนนี้เข้ามาสู่ 2 เดือนแรกนี้ฉันเป็นเด็กทารก บอกเลยแย่มาก ตอนอึ ก็อายสุดๆ ไปเลย ร่างกายเด็กมันปล่อยออกมาหมดเลย แบบไม่ต้องกั้น ฉันร้องโวยวายก่อนที่จะมีคนมาอุ้มฉันไปล้างก้น….. คิดแล้วก็อยากตายขื้นมาเลยแฮะ…
“ซากุระ ออกไปเดินเล่นกันไหม?”
พอนืกถึงก็มาเลยคนที่ลักพาตัวฉันมาแล้ว! แล้วก็คนที่ช่วยฉันทำความสะอาดร่างกาย….. ตอนนี้ต้องใจเย็นแล้วค่อยหาทางหนีแล้วรีบไปจากที่นี้ชะ ก่อนอื่นก็ทำตัวเป็นเด็กปกติ
เธออุ้มฉันขื้นแล้วพาเดินไปรอบ ๆ บ้าน ดูเหมือนว่าบ้านที่ฉันอยู่ตอนนี้เป็นบ้านที่หรูหราเอาการ สังเกตได้จากของตกแต่งตามริบทาง เมด ที่คอยเดินเช็ดถูไปมา….. แล้วก็สวนดอกไม้ที่อยู่หน้าบ้าน
เป็นองค์กรร้ายที่รวยใช้ได้….. ก่อนออกไปแอบจิกของไปชักนิดชักหน่อยคงไม่เอาอะไรหลอกมั้ง
เธอพาฉันมาอยู่ในห้องๆ หนึ่งฉันมองเห็นเด็กที่กำลังอ่านหนังสือ ดูเหมือนว่าจะอายุประมาฌ 3 ขวบผมสีแดงเพลิง ดวงตาสีส้มของแมคม่า
“เรนะ ฝากเล่นกับ ซากุระ หน่อยนะ”
“อือ เข้าใจแล้วท่านแม่”
ในตอนนี้ ฉัน กับ เรนะได้อยู่กัน สองต่อสองให้ห้องสมุด เธออ่าน แบบไม่หันมามองฉันเลย อยากรู้จังว่าเธออ่านหนังสืออะไรฉันเลยชะโงกเข้าไปดู
นะ นะ นั้นมัน อะไร! รูปหน้าปกเป็นรูปชาย กำลังกอดกัน…. เดียวนะ ใครเอาหนังสือ Yaoi มาใส่ในห้อง
“มานี้สิเดียวพี่อ่านให้ฟัง”
อย่าเลยเถอะขอร้องถืงภายนอกถึงฉันจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กหน้ารักแต่ข้างในนี้คือตัวผู้นะ! หลังจากนั้น เธอ ก็ได้อ่านนิยายให้ฉันฟังที่เธออ่านให้ฟัง
“ในบ้านของขุนนางผู้หนึ่ง มีคนที่ชื่อ เรน เขาได้ตกหลุมรัก ชายที่ชื่อ โชระ ทั้งสองได้เกิดความรักต้องห้ามกันในสายฝน”
ขอร้องละ หยุดเถอะ…! ฉันเอามือมาปิดหูทั้งสองไว้ แต่เสียงก็เข้าหูอยู่ดีนี่มันการทรมาร รูปแบบใหม่งั้นหรอ
“แต่แล้วท่านราชาได้รู้เข้าทำให้ ได้พรากทั้งสองออกจากกัน”
(อ้าาา ไม่ได้ยิน ไม่ได้ยิน ขอร้องละ ใครก็ได้หยุด เธอที)
ทั้นในนั้น ฉันก็ได้เห็น หนังสือ หนึ่งชื่อ ‘อาวุธสังหารเทพพระเจ้าทั้ง 4 ‘ ที่วางข้างๆ เธอ ฉันคลานเข้าไปใกล้ๆ เพิ่อจะไปอ่านมัน
“ในที่สุดก็สนใจ นิยายเรื่องนี้แล้วสินะ ซากุระ” เธอมองฉันด้วยตาเป็นประกาย
ไม่ใช่โวยย!!! แค่จะมาเอาหนังสือ… ฉันเลยคลานแบบไม่สนว่า เธอ จะพูดอะไรก็ตาม
ไหนดูสิ ฉันเปิดพอเปิดไปหน้าแรกมันเขียนว่า…
“ธนูแห่งธาตุ เป็น ธนูที่ผู้ใช้สามารถ ใช้พลังของ แฟรรี่ใด้แบบเต็มรูปแบบ ข้อเสีย คือ กินพลังเวทของผู้ใช้เอง”
“โล่ต้องสาบ เป็น ไล่ที่แข็งแกร่งที่สุด พลังป้องกันสามารถต้านทานพลังระดับทำลายล้างได้อย่างง่ายดาย ข้อเสียคือ กับพลังชีวิตของผู้ใช้เอง”
“ดาบแห่งเพลิงนรก เป็น ดาบที่สามารถ ฟันได้ทุกอย่าง ด้วยการสร้างคลื่นดาบพลังสีดำทมิฬ ใส่เป้าหมาย ข้อเสีย คือไม่สามารถใช้ เวทมนตร์ ในขฌะใช้ดาบ”
สุดท้าย..
หน้าว่างเปล่าไม่มีอะไรเขียนอยู่เลย มันหายไปไหนอยากอ่านต่อ
“ซากุระ คิดว่า เรน กับ โซระ จะได้พบกันไหม” เรนะ หันมาทางฉัน
เฮ้อ… จะไปรู้ไหม
หลังจากคลานไปมา แถวๆ เรนะ ได้รู้หลายๆ อย่าง… หนังสือแนวแฟนตาซีเยอะเกินไปแล้ว !!! หนังสือส่วนใหญ่ก็เป็นแนวผู้กล้ากับจอมมาร ว่าแล้วเชียว ไอ้คนใน องค์กร นี้มันต้องเป็น โอตาคุ แน่ๆ
“ซากุระ ออกไปเล่นข้างนอกกัน”
เธอพับหนังสือลงแล้ว แล้วอุ้ม ซากุระ
อย่ามาอุ่มคนอื่นตามใจชอบ ปล่อยเดียวนี้! ฉันยังไม่อยากออกไปข้างนอก แต่ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดจนฉันยอมแพ้ใด้เธอพาฉันออกไป
ตอนนี้พวกเราสองคนอยู่ที่สนามหญ้าหลังบ้าน เธอวางฉันลงกับพื้นแล้ววิ่งตรงไปยัง ลูกบอล ที่อยู่บนพื้น เธอยกเท้าขึ้นพร้อมที่จะเตะ ลูกบอล มาทางฉัน
(อะ เอ๋ อย่าบอกนะว่าให้ฉันรับลูกบอลนั่นน่ะ!)
“ตู้ม!”
เตะมาจริงด้วย!
ร่างกายฉันรับไม่ไหวแน่ต้องหลบ ฉันกลิ้งหลบไปทางขวาโชคดีที่หลบทัน ไม่งั้นใด้ ยมทูต มารับตัวแน่
“อย่าหลบสิ!”
(ไม่หลบก็บ้าแล้ว! กะเอาตายเลยนะ ลูกเมื่อกี้เนี้ย! เห็นฉันเป็นประตูฟุตบอลรึไงฟะ!)
หลบหนีความอันตรายถึงตายใด้รับแต้มหลบหลึก +1
เมื่อกี้ใครพูดอะไร… ฉันพยามหาต้นทางของเสียงแต่ก็ไม่พบใครเลยนอกจาก เรนะ ที่กำลังวิ่งไปเก็บบอลที่ตัวเองเตะไปเมื่อกี้ หืม.. เดียวนะ! เรนะ กำลังไปเก็บบอล ชิบหายแล้ว! ต้องรีบหนีก่อนที่เธอจะเก็บบอลทัน
ฉันจะรอดไปถึงพรุ่งนี้ใด้ไหมเนี้ย!…
