สวัสดี ยูกิ เองครับ กระผมถูกฝึกมาเพื่อเตรียมพร้อมในการดันเจี้ยน ระดับ 5 โดยเฉพาะ ผมเป็นนักผจญภัยแรงค์ ฺฺฺB+
ผมอยู่สังกัด กิลด์ ที่ขื้นตรงกับราชา นิโครัส ตอนนี้ผมกำลังสร้างปาร์ตี้ขื้นมาด้วยเหตุจำเป็น
คนในปาร์ตี้ของผมคนหนึ่งมีชื่อว่า รินริน เธอใช้วิชาศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัว ที่เรียกว่า กังฟู เป็นนักผจญภัยแรงค์ A
อีกคนในปาร์ตี้มีชื่อว่า จุน เขาเป็นอัศวินใส่ชุดเกราะสีดำลึกลับ เขาไม่เคยพูดหรือถอดชุดเกราะ เป็นนักผจญภัยแรงค์ A เหมือนกับ รินริน
พวกผมสามคนใด้เดินทางมาถึงที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง แล้วพูดคุยกับงานที่ใด้รับมาจาก ราชา ริโครัส…
“พวกเรามาช่วยกันหาดีกว่าว่าใครเป็นคนที่เคลียร์ดันเจี้ยน ระดับ 5 ใครมีข้อมูลอะไรไหม”
ยูกิ เริ่มที่จะถามคนปาร์ตี้เพื่อเอาข้อมูลจากพวกเขา โดยเริ่มจาก คนทางขวาที่กำลังนั่งกินอาหารอยู่….
“งั่ม..ง่ำ..งั่ง..ง่ำ”(ในตอนที่ฉันฝึก กังฟู อยู่ในป่าฉันเห็นเด็กถึอดาบแปลกๆ ด้วยล่ะ)
“ง่าาา….ง่ำๆ งั่มม”(เธอสังหารมอนสเตอร์ ด้วยโจมดีการเพียงครั้งเดียวมอนสเตอร์ก็ถูกแยกเป็นสองท่อน เธออาจจะเป็นคน เคลียร์ดันเจี้ยน ระดับ 5)
อืม… ฟังไม่เข้าใจเลยชักนิด อย่างน้อยควรกินให้เสร็จก่อนแล้วค่อยพูดไม่ใช้เหรอ เอาเถอะคงไม่ใช้ข้อมูลสําคัญอะไร ฉันมองไปทาง จุน อัศวินใส่ชุดเกราะสีดำเขานั่งนิ่งๆ ไม่ทำอะไร ถ้ามองผ่านคนอื่นอาจจะคิดว่าเป็นแค่ของประดับใด้
“แล้วนายล่ะ จุน มีข้อมูลอะไรไหม?”
“……………..”
“ว่าแล้วเชียว ไม่พูดเหมือนเดิมสินะ คงหวังอะไรจากคนในปาร์ตี้ไม่ใด้สินะ เราคงต้องออกไปหาขอมูลคนเดียวแล้วสินะ”
“งือ….งืมมม”(รอฉันด้วยสิ ยูกิ ฉันจะไปกับนายด้วย)
ยูกิหลังจาก ถามคนในปาร์ตี้แล้วไม่ใด้ข้อมูลอะไรเลย จึงตัดสินใจออกตามหาข้อมูล รินรินก็เดินตาม ยูกิ ออกไปด้วย โดยทิ้งให้ จุน จ่ายค่าอาหารให้คนเดียว…
ก่อนหน้านั้น ในหัวของจุน…
(อื่ม… ข้อมูลงั้นเหรอฉันมีอยู่ เมื่อเดือนก่อน ฉันเห็นผู้หญิงสองคนเดินเข้าไปในป่า คนหนึ่งผมสีขาวดวงตาสีแดง ส่วนอีกคนสวมชุดเมด ดูๆไปแล้วคงเป็นคุณหนูจากที่ไหนชักแห่งนึง ด้วยความเป็นห่วงเลยแอบตามไปเพราะแถวนี้มีมอนสเตอร์และโจรมากมายที่จะทำให้พวกเธอเกิดอันตรายใด้ พอเดินไปใด้ชักพัก ก็อบลิน ก็โพล่ออกมาโจมตีพวกเธอ ฉันจับดาบเตรียมที่จะออกไปช่วยแต่ทันใดนั้นร่างกายของ ก็อบลิน บวมขื้น แดงขื้น แล้วระเบิดออกมาจากภายใน ถึงนี้มันจะเป็นข้อมูที่เป็นไปไม่ใด้ที่เด็กผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนเคลียร์ดันเจี้ยน ระดับ 5 ใด้แต่ก็มาร์คไว้ก่อนก็ไม่ใด้เสียหายอะไร)
(เดียวสิ! ยูกิ นายจะออกไปไหนพวกเราเป็นปาร์ตี้กันนะ แล้วอีกอย่างใครจะเป็นคนจ่ายเงินในเมื่อนายออกจากร้านไปแล้ว รินรินเธอตอนนี้ก็กินไปทั้งหมด 10 ถ้วยแล้วด้วย)
“ขอโทษนะค่ะ คุณอัศวินเพื่อน สองคนของพวกคุณใด้หนีออกจากร้านไปแล้วใด้โปรดจ่ายเงินเป็นจำนวน 30000 บิลิเบล ด้วยค่ะ”
จุน ล้วงไปเอากระเป๋าของตัวเองแล้วจ่ายเงินให้กับพนักงานจนหมดกระเป๋า ถึงคนอื่นจะไม่เห็นก็เถอะแค่ข้างในเกราะสีดำบนใบหน้าของ จุน นั้นมีน้ำตาออกมา…
……………………………….
หลังจากถามข้อมูลจากคนในคนปาร์ตี้แต่ไม่ใด้ข้อมูลอะไร ตอนนี้ผมเลยจำเป็นต้องออกมาหาข้อมูลคนเดียว
เริ่มจากถามคนที่เดินแถวนี้ว่าไปทางหาผู้ใหญ่บ้านอยู่ทางไหน เพราะคนอายุเยอะส่วนใหญ่จะมีความรู้เยอะกว่าคนอายุน้อยมาก เขาอาจจะมีข้อมูลที่ต้องการให้ก็ใด้….
ยูกิ เดินเข้าไปถามพ่อค้าที่ขายของอยู่ริมทาง…
“ท่านนักผจญภัย มีอะไรให้ข้าช่วยไหม?”
“ขอโทษนะครับ บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านอยู่ทางไหนเหรอ”
หลังจากพ่อค้าใด้ยินคำว่า หัวหน้าหมู่บ้าน เขากลืนน้ำลายเสียงดัง…เหงื่อไหนออกมา หันซ้ายขวา แล้วลากยูกิเข้าไปข้างในร้าน…
“นี้เจ้าหนู ในหมู่บ้านนี้ห้ามเรืยกชื่อนั้นเองอันขาด ไม่งั้นชีวิตเองขิตแน่!”
“ขอถามเสียมารยาทหน่อยมันเกิดอะไรขื้น”
พ่อค้าเดินไปหยิบเก้าอี้ไม้มานั่งลง แล้วเริ่มเล่าเรื่องให้ฟัง….
………………………………..
“เคยใด้ยินเรื่องเกียวกับ ยักษ์ (Oni) ไหมล่ะ”
(อื่ม…เคยใด้ยินอยู่ตอนเป็นนักผจญภัยฝึกหัด เพื่อนคนหนึ่งเคยเล่าให้ฟัง ยักษ์ เป็นอสูรกายจากภพภูมิอื่นและมาอาศัยอยู่บนโลกมนุษย์ โอนิมีรูปร่างหน้าตาเหมือนปีศาจแต่ไม่ใช่ปีศาจ มันแตกต่างจาก มอนสเตอร์ โอนิ มีจุดเด่นคือเขาทั้งสองข้างที่งอกอยู่บนหัวมีความคิดเป็นของตัวเอง ต่างจากมอนสเตอร์ที่ไม่มีความคิด)
“แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับ โอนิ”
“เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อก่อนหมู่บ้านแห่งนี้มีชื่อว่า Oni Nori (หมู่บ้าน ยักษ์แดง) เป็นหมู่บ้านที่พวก ยักษ์ อาศัยอยู่รวมกันกับมนุษย์ เป็นครอบครัวเดียวกันจะว่าแบบนั้นก็ไม่ผิด ยักษ์ ทั้งหมดทุกตนจะนับถือ เทพประจำหมู่บ้าน ชื่อว่า โนอา”
“ในวันหนึ่งมีพวกมนุษย์บุกรุกในเขตต้องห้าม ลอบทำในสิ่งที่ไม่ได้รับอนุญาตในวิหาร โนอา หรือที่ทำให้เข้าใจง่ายๆก็คือ ขโมยนั่นแหละ”
“หลังจากนั้นภายในหนึ่งอาทิตย์พวกมนุษย์ที่อยู่ในหมู่บ้านก็ตายไปทีละคน ทีละคน จนมนุษย์ทั้งหมดในหมู่บ้านก็ใด้ตายห่าไปหมด!….แต่…แต่! มีคนเดียวที่ไม่หายไปทั้งที่เป็นมนุษย์ในหมู่บ้าน นั้นก็คือ หัวหน้าหมู่บ้าน คิดว่าทำไมกันล่ะ? ลองคิดดูเองละกัน”
“เอาล่ะ! เรื่องทั้งหมดมีแค่นี้ ทางไปอยู่ทางขวาจะมีป้ายที่เขียนว่า หัวหน้าหมู่บ้าน อยู่ลองไปหาๆดูละกัน”
หลังจาก ยูกิ เดินออกจากร้านไปใด้ชักพัก ใบหน้าของพ่อค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป้ เขาสีแดงพุ่งออกมาจากหน้าผาก…..
“มนุษย์……งั้นหรอ……….หึ! ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่โดน คุโรมิ ฆ่าเอาชะก่อนละกัน”
…………………………………………….
หลังจากใด้ยินเรื่องพ่อค้าคนนั้นเล่ามา บอกตามตรงไม่เข้าใจเลยชักนิด ยูกิ เดินมาชักพัก จนมาถึงบ้านหลังหนึ่งที่หน้าบ้านมีป้ายเขียนว่า “หัวหน้าหมู่บ้าน”
ถึงบ้านมันจะดู เก่าๆพังๆ ตะไคร้ขื้นเต็มบ้าน เหมือนกับบ้านที่อยู่มานานแล้วไม่ทำความสะอาด คงจะเป็นรสนิยมของเขามั้ง….
“ขอโทษนะครับ บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านใช่ไหมครับ สังกัด กิลด์ ที่ขื้นตรงกับราชา นิโครัส…..? หืม…..ไม่มีใครอยู่?”
ยูกิ เปิดประเข้ามาก็พบแค่เพียง เก้าอี้เก่าๆ ไม่พบใครอยู่ในบ้าน ยูกิ ด้วยความสงใสว่าเข้าบ้านผิดรึเปล่าเลยไปกลับออกไปดูป้ายอีกรอบ
“ตรงหน้าบ้านก็เขียนว่า หัวหน้าหมู่บ้าน อยู่ไม่ใช่เหรอ หรือเขากำลังนอนกลางวันอยู่?”
หลังจากอ่านป้ายให้แน่ใจแล้วว่าไม่ใด้เข้ามาผิดบ้าน เขาเดินก็กลับไปยังบ้านหลังนั้น ตลอดที่เท้าของ ยูกิ ก้าวเหยียบลงไปกับพื้นไม้ เสียงของบ้านมันก็ดังขื้น…
“แอ๊ดดดด!…เอี๊ยดดดด…!”
ยูกิ เดินมาถึงเก้าอี้เก่าๆ ที่อยู่กลางบ้าน ลมความหนาวแทรงผ่านหน้าต่างมาโดนที่หลังทำให้ขนลุกไปทั้งตัว…
(สังหรณ์ไม่ใจไม่ค่อยดี ร่างกายมันก็เริ่มหนักขื้น รึว่านี้คือจิตสั่งหาร!)
“ใครอยู่ตรงนั้น!”
ยูกิ หันหลังมองไปยังมุมมือของห้อง หยิบดาบขื้นมาตั้งท่าพร้อมโจมตี….
ทันใดนั้นในมุมมืด เด็กสาวสวมชุดกิโมโนสีขาวถึอดาบคาตานะที่ยาวกว่าตัวเอง เดินออกมาจากในมุมมืด….
“ตบมือ ตบมือ แปะๆ ไม่คิดเลยว่า มนุษย์ จะเข้ามาหมู่บ้านนี้ใด้ หัวหน้าหมู่บ้านเขาคิดอะไรอยู่กันนะ ถึงปล่อยให้พวกมนุษย์เข้ามา”
“เขาสีแดงแบบนั้น อย่าบอกนะว่าเธอเป็น ยักษ์!”
“โอ้~! หน้าตกใจเสียจริง เจ้ามนุษย์ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้จักเผ่าพันธุ์ของเราดีนิ คงไม่ต้องแนะนำอะไรให้มากสินะ”
“ตัวข้าขอแนะนำตัว หนึ่งในจตุรเทพยักษ์ทั้ง 5 ผู้สังหารยามมืดมิด คุโรมิ”
…………………………………………………
ไรท์ : ใด้เวลายำ ยูกิ คุงแล้วววว~!
