รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 881 ไม่จำเป็นต้องให้คุณชายลงมือ ข้าคนเดียวก็พอ!

บท​ที่​ 881 ไม่จำเป็นต้อง​ให้​คุณชาย​ลงมือ​ ข้า​คนเดียว​ก็​พอ​!

“พี่น้อง​…”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​พึมพำ​ ดวงตา​รื้น​ชื้น​ คำ​ว่า​พี่น้อง​นี้​ยิ่งใหญ่​คับ​ฟ้า นาง​สัมผัส​ได้​แล้ว​อย่าง​แท้จริง​

“โอกาส​อะไร​กัน​ อย่า​ได้​ฝัน​ลม ๆ แล้ง ๆ​ รังแต่​จะกลายเป็น​ชนัก​ให้​ผู้อื่น​ใช้ข่มขู่​เอา​เท่านั้น​”

นาง​สั่น​ศีรษะ​ เอ่ย​ให้​อี้​เหยา​ตั้งสติ​ ไม่ต้อง​กล่าวถึง​เรื่อง​นี้​อีก​ เพื่อ​ป้องกัน​มิให้​พวก​จักรพรรดิ​หมากล้อม​หวง​หลง​ใช้เพื่อ​ขู่กรรโชก​

อย่างเช่น​ขอ​เพียง​นาง​ยอม​หักหลัง​ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​ รับใช้​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ อีก​ฝ่าย​ย่อม​ช่วย​คลาย​ผนึก​ใน​ตัวนาง​

ผนึก​ใน​ตัวนาง​ไฉน​เลย​จะขจัด​ได้​ง่าย ๆ​ ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​ทุ่มเท​ใน​ตัวนาง​อย่าง​มาก​ ผนึก​ที่​ลง​ไว้​ก็​เป็น​ผนึก​ที่​สยดสยอง​ที่สุด​ มิฉะนั้น​ ปริภูมิ​เวลา​คง​ไม่ส่งนาง​ไป​เป็น​ไส้ศึก​อยู่​ข้าง​กาย​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​โดย​ไม่ต้อง​กังวล​ว่า​นาง​จะแปรพักตร์​

อี้​เหยา​ถอนหายใจ​ มิได้​เอื้อนเอ่ย​คำ​ใด​อีก​

หา​กลอง​ไตร่ตรอง​ดู​ดี ๆ​ นาง​ไร้เดียงสา​เกินไป​จริง ๆ​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ได้​รากฐาน​พิเศษ​ใน​โลก​หน้าฉาก​ไป​ก็​จริง​ ทว่า​ปริภูมิ​เวลา​นั้น​มิได้​ธรรมดา​ ลึกล้ำ​น่า​พรั่นพรึง​ ต่อให้​ตอบ​ตกลง​ไป​ตอนนี้​ความหวัง​ก็​ยัง​ริบหรี่​ อาจ​ตกเป็น​เพียง​เครื่องมือ​ให้​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ให้​ใช้ประโยชน์​เท่านั้น​

“แคบ​เกินไป​ ทัศนวิสัย​คับแคบ​ยิ่งนัก​ เปิด​สายตา​ให้​กว้าง​ไว้​!”

จักรพรรดิ​หมากล้อม​หวง​หลง​กล่าว​ “พวก​เจ้าประเมิน​คุณชาย​ต่ำ​ไป​ และ​ประเมิน​พวกเรา​ต่ำ​ไป​ ขู่กรรโชก​พวก​เจ้าอย่างนั้น​รึ​ คิด​อะไร​อยู่​ เรื่อง​ต่ำช้า​เช่นนี้​พวกเรา​ไม่แยแส​ที่จะ​ทำ​”

“วาจา​น่าฟัง​ผู้ใด​ก็​พูด​ได้​ แน่จริง​คลาย​ผนึก​ใน​ตัว​ข้า​ให้ได้​ก่อน​แล้ว​ค่อย​ว่า​กัน​!”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​เอ่ย​ “ข้า​หรือไม่​รู้จัก​พวก​เจ้า คิด​จะหลอก​ข้า​โดย​อ้างว่า​สามารถ​คลาย​ผนึก​ใน​ตัว​ข้า​ แล้ว​สั่งให้​ข้า​อุทิศ​ชีวิต​รับใช้​พวก​เจ้า ทว่า​แท้จริง​แล้ว​พวก​เจ้าไม่อาจ​คลาย​ผนึก​ใน​ตัว​ข้า​ได้​เลย​”

นาง​กล่าว​ต่อ​ “หาก​พวก​เจ้าคลาย​ผนึก​ใน​ตัว​ข้า​ได้​ก่อน​ ข้า​จัก​รับปาก​พวก​เจ้า!”

“เรื่อง​นั้น​มิใช่ปัญหา​เลย​ เพียงแต่​…”

จักรพรรดิ​หมากล้อม​ปริปาก​ ทว่า​เขา​พูด​ไม่ทัน​จบ​ แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ก็​ตัดบท​ขึ้น​มาก่อน​

“เพียงแต่​ตอนนี้​ยัง​ทำ​มิได้​ใช่หรือไม่​ พอที​ หยุด​ทำ​เรื่องไร้สาระ​ได้​แล้ว​ ข้า​มอง​พวก​เจ้าออก​อย่าง​ทะลุปรุโปร่ง​”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​กล่าว​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ได้รับ​รากฐาน​พิเศษ​ใน​โลก​หน้าฉาก​มาแล้ว​ ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​มิได้​ต่าง​ ได้รับ​รากฐาน​พิเศษ​ใน​โลก​หน้าฉาก​มาแล้ว​จำนวน​หนึ่ง​เช่นกัน​ หา​ได้​ต่อกร​ด้วย​ง่าย ๆ​

“ผู้ใด​ว่า​ตอนนี้​ไม่ได้​”

เวลานี้​ลั่วสุ่ย​ปรากฏตัว​อีกครั้ง​ แม้น​นาง​จากไป​แล้ว​ กระนั้น​ยัง​คอย​จับตาดู​สถานการณ์​ฟาก​นี้​อยู่​ตลอด​

“ผนึก​ใน​กาย​ใช่หรือไม่​ ไม่จำเป็นต้อง​ให้​คุณชาย​ลงมือ​ ข้า​ก็​พอ​”

นาง​เอ่ย​เสียง​เบา​ มั่นใจ​เต็มเปี่ยม​

“อย่างนั้น​หรือ​ เช่นนั้น​เจ้าลองดู​สิ…”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​เผย​ร่าง​จริง​ ซึ่งเป็น​แมงมุมขาว​ดุจ​หิมะ​ตัว​หนึ่ง​

เมื่อ​จักรพรรดิ​หมากล้อม​หวง​หลง​และ​ตง​ฟางเวิ่น​ได้​เห็น​ร่าง​จริง​ของ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ต่าง​สูด​ปาก​อย่า​งอด​มิได้​

ผนึก​มากมาย​เหลือเกิน​!

บน​ร่าง​จริง​ของ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​เต็มไปด้วย​ผนึก​ตั้งแต่​หัว​จรด​เท้า​ ผนึก​นี้​แทรกซึม​เข้าไป​ใน​เลือดเนื้อ​ สลัก​ลง​ไป​บน​กระดูก​ แมงมุมปริภูมิ​เวลา​เผย​ดวงวิญญาณ​ออกมา​ ซึ่งปกคลุม​ไป​ด้วย​ผนึก​ชนิด​เดียวกัน​

“นี่​มัน​…”

อีก​ด้าน​ อี้​เหยา​ผงะ​ นี่​เป็นครั้งแรก​ที่​นาง​ได้​เห็น​ผนึก​เหล่านี้​บน​ตัว​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ เยอะ​เหลือเกิน​ หัวใจ​ของ​นาง​เจ็บ​แปลบ​อีกครั้ง​ราวกับ​ถูก​เข็ม​ทิ่มแทง​

โดยเฉพาะ​เมื่อ​นาง​นึกถึง​ยาม​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​อยู่​ต่อหน้า​นาง​มิเคย​แสดง​ความทุกข์​ทน​ตรอมตรม​ ทุกครั้งที่​ได้​พบ​หน้า​นาง​มัก​มีใบหน้า​แย้มยิ้ม​เริงร่า​ หัวใจ​ของ​นาง​ยิ่ง​ร้าวราน​

การ​ซุกซ่อน​ความเจ็บปวด​หมอง​เศร้า​และ​เผย​เพียง​ความเบิกบาน​เท่านั้น​ ใน​ใจแมงมุมปริภูมิ​เวลา​ต้อง​โศกศัลย์​สัก​เพียงใด​…

ยิ่ง​หน้าตา​แย้มยิ้ม​ จิตใจ​ก็​ยิ่ง​เจ็บปวด​…

“ตกใจ​หรือ​ ทว่า​นี่แหละ​คือ​ความจริง​ คุยโว​นั้น​ผู้ใด​ก็​ทำได้​ อย่า​ได้คิด​หลอก​ข้า​ง่าย ๆ​”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​หัวเราะ​เหมือน​เย้ยหยัน​ตนเอง​

นาง​มิได้​ใฝ่ฝันถึง​อิสรภาพ​อีกแล้ว​ อิสรภาพ​ดูจะ​หรูหรา​เกินไป​สำหรับ​นาง​ ผนึก​เหล่านี้​ล้วน​ไม่เห็น​ความหวัง​ใน​การ​ทลาย​

“เหตุใด​ต้อง​ตื่นตกใจ​ ใช่ว่า​ข้า​เพิ่ง​เคย​เห็น​ ข้า​เห็น​มัน​ตั้งแต่แรก​”

ลั่วสุ่ย​มีสีหน้า​ราบเรียบ​ เมื่อ​ครั้ง​ประมือ​กับ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ นาง​ก็​เห็น​ผนึก​เหล่านี้​ใน​กาย​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​แล้ว​

นาง​ตั้ง​จิต​ ม่าน​แสงสาดส่อง​ออกจาก​จี้เพชร​รูป​หัวใจ​ ศักดิ์สิทธิ์​สูงส่งประดุจ​ฝน​แสงที่​โปรยปราย​ลงมา​ กระทบ​บน​ตัว​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​

ชั่ว​ขณะนั้น​ ภาพ​ประหลาด​บังเกิด​ ยาม​ม่าน​แสงศักดิ์สิทธิ์​ทาบ​ทับ​บน​ตัว​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ ผนึก​บน​ร่าง​เดิม​ของ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​หาย​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​!

“!!!”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​อึ้ง​ไป​ทันที​

นาง​ตระหนักถึง​ความ​น่า​สะพรึง​ของ​ผนึก​เหล่านี้​ดี​ ไฉน​เลย​จะลบล้าง​ได้​ง่าย ๆ​ พลัง​ดาษดื่น​ไม่อาจ​แตะต้อง​ผนึก​เหล่านี้​ได้​เลย​

หาก​คิด​จะฝืน​ทลาย​ผนึก​ ย่อม​ต้อง​ถูก​พลัง​จาก​ผนึก​สะท้อน​กลับ​ และ​นำร่อง​พลัง​น่า​ครั่นคร้าม​ทั้งหมด​ใน​ผนึก​ออกมา​

นอกจากนี้​ ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​ยัง​จะรับรู้​ได้​ในทันที​

ทว่า​ทุกสิ่ง​ที่​เกิดขึ้น​ตรงหน้า​เหนือกว่า​ขอบเขต​ความเข้าใจ​ของ​นาง​ไป​มาก​!

ม่าน​แสงที่​สาดส่อง​ลงมา​แฝงพลัง​เช่นไร​ไว้​กัน​แน่​ ผนึก​กำลัง​หาย​ไป​อย่าง​รวดเร็ว​ กระทั่ง​พลัง​น่า​ครั่นคร้าม​ใน​ผนึก​ยัง​มิเคย​ถูก​นำร่อง​ออกมา​!

ทำได้​อย่างไร​กัน​?!

นาง​คิด​ไม่ตก​เลย​!

“น่ากลัว​ว่า​ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​ยัง​ไม่รู้​เลย​ว่า​ผนึก​ถูก​คลาย​แล้ว​…”

นาง​ยิ่ง​รู้สึก​สะท้าน​ พลัง​ซึ่งแฝงไว้​ใน​ม่าน​แสงนี้​เหนือชั้นกว่า​ผนึก​มาก​นัก​ นาง​รู้สึก​ว่า​ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​คง​ยัง​ไม่รู้​เลย​

มิฉะนั้น​ เหตุใด​ถึงสงบ​ปานนี้​?

ฟึ่บ!​

ม่าน​แสงตก​กระทบ​ลงมา​ไม่หยุด​ ผ่าน​ไป​ไม่นาน​ ผนึก​ทั้งหมด​ใน​ตัว​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ก็​ถูก​ขจัด​จน​หมด​ จากนั้น​ ผนึก​ซึ่งสลัก​อยู่​บน​ดวงวิญญาณ​ของ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ก็​เริ่ม​สลาย​ไป​เช่นกัน​

“นี่​มัน​…สุดยอด​เกินไป​แล้ว​!”

ดวงตา​อี้​เหยา​เบิก​กว้าง​ แทบ​ไม่อาจ​เชื่อ​สิ่งที่​นาง​ได้​เห็น​

นาง​เคย​อ้อนวอน​ประมุข​แดน​สุขาวดี​สระ​หยก​ หวัง​ให้​ประมุข​แดน​สุขาวดี​สระ​หยก​ช่วย​คลาย​ผนึก​ใน​กาย​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ ทว่า​ประมุข​แดน​สุขาวดี​สระ​หยก​ได้​กล่าว​ไว้​แล้ว​ว่า​ ต่อให้​แผดเผา​แก่น​กำเนิด​ชีวิต​ของ​ท่าน​ ทุ่มเท​วิชา​ทั้งหมด​ก็​มิอาจ​คลาย​ได้​

แต่​กับ​ลั่วสุ่ย​เล่า​

เพียง​ครู่เดียว​เท่านั้น​ ผนึก​บน​ตัว​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ก็​คลาย​ออก​จน​หมด​ กระทั่ง​ผนึก​บน​วิญญาณ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ยัง​สลาย​ไป​ด้วย​ความว่องไว​ เชื่อ​ว่า​อีกไม่นาน​คง​หาย​ไป​จน​สิ้น​

พลัง​อะไร​กัน​?

นาง​ไม่กล้า​แม้แต่​จะคิด​

‘นาง​เป็น​เพียง​ผู้ติดตาม​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เท่านั้น​ สวรรค์​ แล้ว​เขา​ต้อง​ทรงพลัง​ปานใด​?!’

นาง​คิดในใจ​อย่า​งอด​มิได้​ ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ต้อง​เป็น​ผู้ยิ่งใหญ่​สะท้าน​โลกันตร์​แน่​!

“เดี๋ยวก่อน​ ครานั้น​กระบี่​ฉุน​จวิน​มีปัญหา​จริง​หรือ​ เหตุใด​ข้า​ถึงรู้สึก​ว่า​เป็น​เพราะ​กระบี่​ฉุน​จวิน​ถูกห​ลี่​จิ่ว​เต้า​กำราบ​ คนนอก​ไม่อาจ​มอง​วิชา​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ออก​เล่า​?!”

นาง​ใคร่ครวญ​อีกครั้ง​ รู้สึก​ว่า​นี่​ต่างหาก​คือ​ความจริง​

ถึงอย่างไร​ ไม่ว่า​จะคิด​แบบ​ไหน​ ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ก็​แกร่งกล้า​น่า​พรั่นพรึง​เกินไป​!

ม่าน​แสงสาดส่อง​ลงมา​เรื่อย ๆ​ และ​ใช้เวลา​เพียง​ไม่นาน​จริง ๆ​ ผนึก​บน​ดวงวิญญาณ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ก็​ถูก​ขจัด​สมบูรณ์​ แมงมุมปริภูมิ​เวลา​รู้สึก​โล่ง​อย่าง​ที่​ไม่เคย​เป็นมา​ก่อน​ ไม่มีพันธะ​ใด​ ๆๆ บน​ร่างกาย​อีก​!

“อิสระ​แล้ว​…จริง ๆ​ หรือ​?!”

จนบัดนี้​นาง​ยัง​เชื่อ​ไม่ลง​ รู้สึก​ว่า​ทั้งหมด​นี้​อยู่​เหนือ​ความเป็นจริง​เกินไป​ สายตา​ยังคง​ล่องลอย​

“อิสระ​แล้ว​ เจ้าเป็นอิสระ​แล้ว​จริง ๆ​!”

อี้​เหยา​ข้าง​กาย​ยิ้ม​ทั้งที่​น้ำตา​ริน​ไหล​

นาง​ดีใจ​กับ​พี่น้อง​คนสนิท​ของ​นาง​จริง ๆ​ นับแต่นี้ไป​ พี่น้อง​ของ​นาง​ไม่ต้อง​ตก​อยู่​ใน​การควบคุม​ของ​ปริภูมิ​เวลา​อีกแล้ว​

“ข้า​ได้​บอก​แล้ว​ คุณชาย​คือ​ท้องฟ้า​ทั้ง​ผืน​ ได้​พบ​คุณชาย​ เท่ากับ​ได้​พบ​ท้องฟ้า​ทั้ง​ผืน​”

ลั่วสุ่ย​เอ่ย​เสียง​เบา​ นี่​เป็น​เพียง​จี้ห้อย​ชิ้น​หนึ่ง​ที่​คุณชาย​มอบให้​นาง​เท่านั้น​ หา​ใช่พลัง​ทั้งหมด​ของ​คุณชาย​

คุณชาย​ช่างเหนือ​จินตนาการ​ถึงขีดสุด​!

“ข้า​…”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ก้มหน้า​ด้วย​ความละอาย​ อับอาย​กับ​ความ​โง่เขลา​ของ​ตน​ก่อนหน้า​

นาง​เคย​เอ่ย​ว่า​ ต่อให้​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​มานี่​ก็​ไม่ไหว​ บัดนี้​คิดดู​แล้ว​ นาง​ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง​เอา​เสีย​เลย​

ตัวตน​ระดับ​นาง​ น่ากลัว​ว่า​ไม่คู่ควร​ให้​ผู้ยิ่งใหญ่​อย่าง​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ลงมือ​ด้วยซ้ำ​ เขา​ใช้เพียง​นิ้ว​เดียว​ก็​สามารถ​บี้​นาง​ให้​ตาย​ได้​แล้ว​

“ข้า​ยินดี​เป็นกำลัง​ให้​คุณชาย​!”

นาง​กล่าว​ต่อ​ ไม่เหลือ​ความลังเล​ใด​อีก​

“เพียงแต่​ ข้า​หวัง​ว่า​หลัง​เสร็จสิ้น​หน้าที่​ ข้า​สามารถ​ตัด​สายสัมพันธ์​ทุกอย่าง​ ที่​ข้า​ทำ​ไป​เพื่อ​ตอบแทน​บุญคุณ​เท่านั้น​”

นาง​กล่าว​

นาง​มีขอบเขต​ของ​นาง​ มีคุณธรรม​ที่​ยึดถือ​ ไม่มีทาง​นับถือ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เป็น​นาย​ อยู่​ใต้​การควบคุม​ของ​เขา​เพียง​เพราะ​ผนึก​ถูก​คลาย​

เป็น​เช่น​ที่​นาง​ว่า​ หน​นี้​นาง​ทำ​เพื่อ​ตอบแทน​บุญคุณ​ บุญคุณ​ที่​ช่วย​ทลาย​ผนึก​

นาง​มิใช่พวก​เนรคุณ​

“อย่างนั้น​หรือ​ เจ้ายัง​มิเคย​ได้​พบ​คุณชาย​ หลัง​เจ้าได้​พบ​คุณชาย​แล้ว​ เจ้าจัก​ไม่มีความคิด​เช่นนี้​อีก​”

ลั่วสุ่ย​กล่าว​ “อีก​อย่าง​ เจ้าไม่ต้อง​คิดมาก​ คุณชาย​ไม่มีทาง​ควบคุม​ผู้ใด​ เจ้ามีอิสรภาพ​ของ​เจ้า เจ้าเป็น​ของ​ตัว​เจ้าเอง​”

แล้ว​นาง​ก็​ไป​จาก​ที่นี่​ ทั้ง​ยัง​คลาย​ผนึก​พลัง​ของ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​และ​อี้​เหยา​

“ต่อไป​ต้อง​ทำ​อย่างไร​ ให้​ข้า​กลับ​ไป​ที่​ปริภูมิ​เวลา​อีกครั้ง​หรือ​”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​ถามจักรพรรดิ​หมากล้อม​หวง​หลง​

“ไม่ต้อง​ ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​สั่งให้​เจ้าคอย​กบดาน​อยู่​ข้าง​กาย​คุณชาย​มิใช่หรือ​ เช่นนั้น​เจ้าส่งข่าวสาร​ผิด​ ๆ กลับ​ไป​ให้​ฝ่าย​ปริภูมิ​เวลา​เป็นครั้งคราว​ก็​พอ​”

จักรพรรดิ​หมากล้อม​หวง​หลง​เอ่ย​ยิ้ม​ ๆ “เจ้ารับบท​ไส้ศึก​สอง​หน้าเป็น​พอ​”

“ไส้ศึก​สองหน้า​? ข้า​จะไหว​หรือ​”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​หวั่นใจ​เหลือแสน​ นาง​ไม่เคย​เป็น​ไส้ศึก​ด้วยซ้ำ​ ยิ่ง​ไม่ต้อง​เอ่ยถึง​ไส้ศึก​สองหน้า​

“วางใจ​ได้​ มีข้า​อยู่​ด้วย​ ข้า​จะชี้แนะ​เจ้าอย่าง​เต็มที่​”

จักรพรรดิ​หมากล้อม​หวง​หลง​กล่าว​

ความฝัน​ไส้ศึก​สอง​หน้าที่​ไม่เป็นจริง​ของ​เขา​ ก็​ให้​เป็นจริง​กับ​แมงมุมปริภูมิ​เวลา​แล้วกัน​

“ข้า​เล่า​ มีโอกาส​ได้​พบ​คุณชาย​ห​ลี่​ผู้​นี้​ด้วย​หรือไม่​”

อี้​เหยา​ถามด้วย​ดวงตา​เป็นประกาย​

ยาม​นี้​นาง​สนอกสนใจ​ใน​ตัว​คุณชาย​ห​ลี่​ผู้​นี้​มาก​ อยาก​พานพบ​คุณชาย​ห​ลี่​ผู้​นี้​เหลือคณา​

“ถุย​ ท่าน​ได้​ใหม่​ลืม​เก่า​ง่าย​ไป​หรือไม่​ ลืม​ศิษย์​พี่ใหญ่​ของ​ท่าน​ได้​ไว​ปานนี้​เลย​หรือ​ ไม่ทัน​ไร​ก็​หมายตา​คุณชาย​ห​ลี่​เสียแล้ว​”

แมงมุมปริภูมิ​เวลา​เอ่ย​ “ข้า​ทำ​อะไร​คุณชาย​ห​ลี่​มิได้​หรอก​ หาก​ท่าน​อยาก​เห็น​กล้าม​ท้อง​ของ​คุณชาย​ห​ลี่​ ท่าน​ต้อง​ลงมือ​เอง​!”

“ท่าน​…ท่าน​พูดเหลวไหล​อะไร​!”

อี้​เหยา​แดงก่ำ​ไป​ทั้งตัว​ แมงมุมปริภูมิ​เวลา​นี่​นิสัย​แย่​จริง ๆ​!

…

เวลา​ล่วงเลย​ผ่าน​ไป​ทีละน้อย​ เซี่ยเหยียน​ จักรพรรดินี​ และ​หยวน​อี​ทยอย​กลับ​มาถึง พร้อมด้วย​สิ่งมีชีวิต​นานา​พันธุ์​ผู้​พ่น​ใย​ได้​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ก็​มิได้​อยู่​ว่าง ๆ​ ใน​ระยะนี้​

เขา​มัว​ถัก​ทอ​อาภรณ์​และ​รองเท้า​

“พอใช้ได้​แล้ว​ ที่​เหลือ​รอ​เพียง​เส้น​ไหม​มาเย็บ​ถุงน่อง​”

ผ่าน​ไป​อีก​หลาย​วัน​ ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ถัก​ทอ​อาภรณ์​และ​รองเท้า​เสร็จ​ เหลือ​เพียง​รอ​เส้น​ไหม​อัน​เหมาะสม​มาเย็บ​ถุงน่อง​

จากนั้น​ งาน​ชุมนุม​เริ่ม​ขึ้น​อย่าง​เป็นทางการ​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​พา​พวก​ลั่วสุ่ย​ออกเดินทาง​ไป​ยัง​สำนัก​ไท่​หัว​

“ถุงน่อง​เชียว​นะ​ หลัง​เย็บ​เสร็จ​ต้อง​ได้รับ​ความนิยม​ไป​ทั่วโลก​แห่ง​การ​ฝึก​ตน​ ทุกที่​ต่าง​เต็มไปด้วย​ทิวทัศน์​เฉิดฉิน​”

ชายหนุ่ม​คลี่​ยิ้ม​ ตั้งตารอ​อย่างยิ่ง​

เขา​อยาก​เผยแพร่​ถุงน่อง​ออก​ไป​เป็น​วงกว้าง​จริง ๆ​ ทำให้​ถุงน่อง​เป็นที่นิยม​อย่าง​กว้างขวาง​ใน​โลก​แห่ง​การ​ฝึก​ตน​

ผู้ฝึก​ตน​นั้น​แตกต่าง​จาก​ปุถุชน​ ต่อให้​อากาศ​หนาว​เพียงใด​ก็​ไม่สะทกสะท้าน​ ผู้ฝึก​ตน​สตรี​มากมาย​แต่งกาย​น้อย​ชิ้น​ตลอดปี​ไม่ว่า​ฤดู​ใด​

หาก​ถุงน่อง​เป็นที่นิยม​อย่าง​กว้างขวาง​ได้​ ถึงครานั้น​ย่อม​ต้อง​เป็น​ตามที่​เขา​ว่า​จริง ๆ​ ทุก​ฤดูกาล​ล้วน​เต็มไปด้วย​ทิวทัศน์​เฉิดฉัน​

‘หวัง​ว่า​จะได้​พบ​เส้น​ไหม​ที่​เหมาะสม​นะ​’

เขา​คิดในใจ​