ตอนที่ 356 กลบรัศมีรุ่นเดียวกัน (2)
หลี่หานซงเห็นฟางผิงขึ้นเวทีแล้วก็ไม่รอต่อไปอีก กระโดดขึ้นมาเช่นกัน
เห็นฟางผิง หลี่หานซงจึงเอ่ยเสียงทุ้มว่า “อาการนายยังไม่หายดี ทีแรกฉันไม่คิดจะฉวยโอกาสรังแกคน…”
“ไม่ต้องพูดไร้สาระ!”
ฟางผิงตัดบทเขาทันที “ตอนนี้ฉันต้องรีบกลับเซี่ยงไฮ้ ไม่มีเวลามาคุยเล่นกับนาย หลี่หานซง ยอมแพ้เถอะ พวกเราจะได้ไม่ต้องปะทะกันให้สิ้นเปลืองเวลา!”
“นาย!”
หลี่หานซงมีโทสะขึ้นมาทันที!
แม้ว่าเขาจะแพ้ให้หวังจินหยางและเหยาเฉิงจวินติดต่อกัน แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะอ่อนแอจริงๆ หลายครั้งที่ผ่านมา ในหมู่คนเหล่านี้เขาได้รับบาดเจ็บน้อยที่สุด
โดยเฉพาะตอนนี้ที่ทะลวงถึงขั้นห้า หลายวันมานี้ระดับขั้นเสถียรกว่าเดิมแล้ว
ตอนนี้แม้จะต่อสู้กับเหยาเฉิงจวินในขั้นห้าอีกครั้ง หลี่หานซงก็คิดว่าตัวเองไม่อาจแพ้
ครั้งก่อนเป็นเพราะระดับขั้นไม่เสถียรดี เขากังวลว่าจะต่อสู้จนตัวเองตกลงจากขั้น รวมทั้งมหาวิทยาลัยปักกิ่งยังมีคนอื่นอยู่ เขาถึงได้เลือกยอมแพ้
เมื่อวานฟางผิงได้รับบาดเจ็บหนัก ปรมาจารย์ของปักกิ่งคาดการณ์ว่าเขาไม่อาจออกกระบวนท่าเมื่อวานอีกแล้ว
สถานการณ์แบบนี้ ฟางผิงเอาความมั่นใจที่ไหนมาอวดดีขนาดนี้กัน!
“ไม่ยอมแพ้สินะ?”
ฟางผิงพูดไปอย่างนั้นแหละ อีกฝ่ายยอมแพ้ก็แปลกแล้ว มีแค่คนโง่ที่ทำแบบนั้น
สิ้นเสียงนั้น ผู้ตัดสินยังไม่ทันประกาศเริ่ม มือซ้ายฟางผิงก็จับที่ฝักดาบแล้ว มือขวากดอยู่บนด้าม ตะโกนว่า “งั้นอย่ามาโทษว่าฉันฟันนายแล้วกัน!”
พูดจบปราณสายหนึ่งก็พุ่งสูงเสียดฟ้าทันที!
ตอนนี้ดาบผิงล่วนยังไม่ทันออกจากฝัก แต่ฟางผิงคลายม่านพลังจิตใจออกมา ขยับแค่เล็กน้อยเท่านั้น!
ปราณสูงเสียดฟ้า อากาศที่สั่นสะเทือนกำลังปั่นป่วนไปทั่ว!
หลี่หานซงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามหน้าเปลี่ยนสีทันที!
ไม่ใช่แค่เขา ตอนนี้ยอดฝีมือที่มาชมการแข่งขันบางส่วนต่างสีหน้าเปลี่ยนไปเช่นกัน!
—
บนอัฒจันทร์
ปรมาจารย์ปักกิ่งใบหน้าเปลี่ยนครั้งแล้วครั้งเล่า ผ่านไปสักพักจึงขมวดคิ้วว่า “เขาเพิ่งจะบ่มเพาะได้ดาบสองเดือน?”
ดาบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่จะบ่มเพาะให้สำเร็จภายในสองเดือนได้!
“สองเดือน!”
หวงจิ่งตกใจอยู่บ้างเช่นกัน พยักหน้าว่า “เทียบได้กับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกบ่มเพาะดาบสองเดือน!”
วิชาบ่มเพาะดาบ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะใช้ได้ มีข้อจำกัดมากมาย
อย่างแรก อาวุธดีๆ ไม่ใช่ว่าใครก็มีได้ ไม่ว่าจะเป็นกระบี่อมตะหรือดาบผิงล่วนต่างเป็นอาวุธชั้นยอดในหมู่อาวุธแล้ว
อย่างที่สองไม่ใช่ใครก็มีเวลาและกำลังในการบ่มเพาะดาบ
สิ้นเปลืองพลังปราณเป็นจำนวนมาก นอกจากยอดฝีมือที่ไม่มีหวังเลื่อนขั้นอย่างตาเฒ่าหลี่แล้ว คนอื่นๆ แทบจะตระหนักเรื่องเลื่อนด่านมาเป็นอันดับแรกกันทั้งนั้น
อย่างที่สาม ไม่ใช่ทุกคนที่เรียนรู้วิชานี้ได้ ของแบบนี้ปกติถ่ายทอดกันอย่างลับๆ
อย่างที่สี่แม้จะมีคนยอมบ่มเพาะดาบหรือกระบี่ หากไม่มีความเชื่อมั่นหรือพละกำลังขั้นสุดยอด ดาบที่บ่มเพาะออกมาก็ไม่อาจแตะถึงผลลัพธ์ที่คาดหวังเสมอไป
—
“ยอมแพ้ซะ!”
ฟางผิงตะโกนอีกครั้ง ประกายดาบคมปราดถูกกั้นด้วยฝักดาบยังคงเผยอานุภาพออกมาเต็มเวที แม้ว่าผู้ชมบางส่วนจะอยู่ข้างนอก มีม่านพลังจิตใจป้องกันอยู่ ตอนนี้ก็รับรู้ได้ถึงประกายดาบที่เย็นยะเยือกเช่นกัน
บนหัวของหลี่หานซงปรากฏแสงสีทองออกมาแล้ว ใช้ต้านทานพลังจากประกายดาบที่คมกริบนั้น
ได้ยินเสียงของฟางผิง หลี่หานซงเผยแววตาเยือกเย็น แค่นเสียงว่า “ฝันไปเถอะ!”
ดาบยังไม่ทันชักออกมาจะให้เขายอมแพ้แล้ว ง่ายขนาดนั้นที่ไหนกัน!
“ทีแรกฉันคิดจะใช้ฟันศัตรู แต่นายไม่ยินดีจะยอมแพ้ งั้นก็อย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจละกัน! อย่างมากฉันก็บ่มเพาะใหม่เท่านั้น ตอนนี้ฉันแข็งแกร่งขึ้นแล้ว!”
พูดจบ ฟางผิงก็เงยหน้ามองไปทางผู้ตัดสิน
กลางอากาศ ผู้ตัดสินสีหน้าเปลี่ยนไปมาไม่หยุด ผ่านไปสักพักก็ตะโกนว่า “เริ่มการแข่งได้!”
“ไป!”
คล้อยหลังจากเสียงคำรามของฟางผิง เสียงระเบิดในอากาศก็ดังก้องทั่วสนาม ม่านพลังจิตใจที่ครอบคลุมสี่ทิศทางพลิกขึ้นเป็นระลอกคลื่น!
พลังปราณสายหนึ่งที่พุ่งขึ้นฟ้าฟันแหวกผ่านอากาศ หลังจากที่ฟางผิงชักดาบฟันลงไปก็ร่วงสู่พื้นดินทันที!
ร่างของหลี่หานซงปรากฏแสงสีทองอร่ามตั้งนานแล้ว!
มีใจคิดหลบหลีก แต่ตอนนี้กลับถูกคมดาบล็อกเป้าอย่างแน่นหนาแล้ว!
วิชาบ่มเพาะดาบ หากดาบนี้ฟันไม่ถูกศัตรู ต่อให้แข็งแกร่งยังไงก็ไร้ประโยชน์ ฟางผิงจะไม่มีการเตรียมพร้อมเลยได้ยังไง!
แม้ม่านพลังจิตใจหลายชั้นจะบางเบา แต่ตอนนี้ก็ปิดกั้นหลี่หานซงรอบทิศอย่างแน่นขนัด หนีไม่พ้นแล้ว!
“ฉันไม่เชื่อ!”
หลี่หานซงคำรามอย่างโมโหก้องไปทั่วฟ้า!
เขาไม่เชื่อ ทั้งไม่อยากจะเชื่อ ตัวเองที่อยู่ขั้นห้า ไม่อาจรับดาบเดียวของฟางผิงได้!
ชั่วพริบตานี้แสงสีทองก็ประกายขึ้นอย่างเจิดจ้า หลี่หานซงไม่อยากตั้งรับ บนหมัดเหล็กระเบิดแสงสีแดงผสมสีทองขึ้นมาอย่างสว่างไสว พุ่งตัวขึ้นไปบนฟ้า ถลาเข้าหาดาบนั้น!
เวลานี้บนท้องฟ้ามีปรมาจารย์ยอดฝีมือทะลวงอากาศเข้ามาแล้ว!
เสียงทะลวงอากาศหวีดหวิวสั่นสะเทือนจนผู้ชมบางส่วนปวดแก้วหู!
แม้ปรมาจารย์จะตั้งม่านพลังจิตใจไว้แล้วก็มีจุดที่ไม่ทั่วถึงอยู่บ้าง ตอนนี้เสียงดังมาจากบนฟ้า ไม่ใช่สิ่งที่ม่านพลังจิตใจจะครอบคลุมได้ ทั้งไม่อาจปิดกั้นได้ทั้งหมดเช่นกัน!
“ทะลวง!”
หลี่หานซงคำราม ซัดหมัดออกไป!
ตู้ม!
“แกร๊ก…”
เกิดเป็นเสียงก้องกังวาน สนับมือโลหะผสมระดับ B แตกกระจุยในชั่วพริบตา!
เวลานี้ประกายดาบยังคงร่วงลงมา บนสองหมัดของหลี่หานซงเลือดเนื้อปริแตกในทันที กระดูกสีทองอ่อนๆ นั้นมีเสียงแตกร้าวออกมาเช่นกัน!
หลี่หานซงคำรามอย่างสิ้นหวังอีกครั้ง!
แสงสีทองโชติช่วงยิ่งกว่าเดิม เป็นครั้งแรกที่เงยหัวเตรียมปะทะ!
“พอได้แล้ว!”
เสียงตะโกนอย่างเยือกเย็นดังขึ้น ปรมาจารย์ยอดฝีมือกลางอากาศ ออกฝ่ามือตวัดหลี่หานซงลงไปที่สนาม!
“ปัง!”
เกิดเสียงระเบิดดังลั่นขนาดใหญ่ขึ้นมา ประกายดาบร่วงสู่พื้น พลิกโลหะผสมแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
แผ่นโลหะพวกนี้ราวกับถูกคนชักนำ กระเด็นไปในทิศทางหนึ่ง รอจนถึงหน้าม่านพลังจิตใจก็สูญเสียพลังไป ค่อยๆ ร่วงลงบนพื้นดิน
ครู่ต่อมาเงาสองร่างก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว
เฉินอวิ๋นซีเพิ่งจะเก็บเศษโลหะพวกนั้น เห็นฉินเฟิ่งชิงกำลังแย่งเก็บก็เผยสีหน้าสับสน
ฟางผิงให้เธอมาเก็บเศษโลหะ เขาบอกกับฉินเฟิ่งชิงเหมือนกันงั้นเหรอ?
เห็นฉินเฟิ่งชิงโก่งก้นเก็บอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์ เฉินอวิ๋นซีครุ่นคิดแล้วก็ไม่ทำต่อ ช่างเถอะ ให้รุ่นพี่ฉินเก็บไปก่อนละกัน
ฉินเฟิ่งชิงไม่ได้สนใจขนาดนั้น ช่วงเวลาสั้นๆ ก็เก็บเศษโลหะทั้งหมดซุกในเสื้อ ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร สับขาวิ่งทันที!
เขาจะกลับเซี่ยงไฮ้ก่อนแล้ว!
อย่างน้อยคงสองร้อยจิน!
ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ!
สองหมื่นคะแนน!
แน่นอนว่าโลหะผสมระดับ A ประเภทนี้ไม่ได้ผ่านการหลอม คุณภาพแย่ไปเล็กน้อย แต่ต่อให้ถูกยังไง ลดครึ่งราคา นั่นก็เป็นมูลค่ากว่าหนึ่งหมื่นคะแนนอยู่ดี!
รวยเละแล้ว!
แม้ฟางผิงจะหักรางวัลสองพันคะแนนของเขาไปจริงๆ เขาก็ไม่สนใจแล้ว!
ฉินเฟิ่งชิงทำเสร็จสิ้นในเวลาชั่วพริบตา การต่อสู้ของฟางผิงเพิ่งจะสิ้นสุด ฉินเฟิ่งชิงก็ทะยานข้ามรั้วเหล็กขึ้นอากาศไปแล้ว ความเร็วนั้นเป็นที่น่าตกใจอย่างยิ่ง!
มีแค่ไม่กี่คนที่สนใจเขา ตอนนี้ผู้ชมทั้งสนามกำลังมองฟางผิงอยู่!
ไม่มีใครคาดถึงว่าฟางผิงที่อยู่ขั้นสี่จะสามารถบดขยี้หลี่หานซงที่อยู่ขั้นห้าได้
แค่ดาบเดียวเท่านั้น!
ดาบเดียวฟันจนหมัดเหล็กหลี่หานซงแตกกระจาย สุดท้ายยังทำท่าจะใช้หัวปะทะอีก หากไม่ใช่ว่าปรมาจารย์จากปักกิ่งลงมือ เกรงว่าคงจะตายไปแล้ว
“แข็งแกร่งจริงๆ!”
เวลานี้ไม่ใช่แค่คนทั่วไป กระทั่งผู้ฝึกยุทธ์ขั้นห้าขั้นหกบางส่วนยังอดตกตะลึงไม่ได้
นี่คือความสามารถที่แท้จริงของฟางผิง?
ดาบเดียวฟันอัจฉริยะข้ามขั้นได้!
สี่อัจฉริยะนั้น ควรจะแยกฟางผิงออกมาแค่คนเดียวหรือเปล่า?
ก่อนหน้านี้ฟางผิงบอกว่าตัวเองอยู่ในระดับที่หนึ่งของขั้นสี่ ไม่มีใครคิดว่าเป็นเรื่องจริง แต่ตอนนี้…ทุกคนเชื่อแล้ว!
“ฟางผิงชนะ!”
ผู้ตัดสินตะโกนเสียงดัง ดึงสติทุกคนกลับคืนมา
—
บนอัฒจันทร์ ปรมาจารย์ปักกิ่งย้อนกลับมาแล้ว ทั้งสองฝ่ายไม่ได้พูดอะไร
หวงจิ่งไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องชดใช้ เพราะฉินเฟิ่งชิงหอบของหนีไปแล้ว
ทางมหาวิทยาลัยปักกิ่งก็ไม่มีใครออกปากห้ามฉินเฟิ่งชิงเช่นกัน
เพราะเรื่องนี้ถือเป็นการชดใช้แล้ว
ไม่งั้นฉินเฟิ่งชิงเก็บเศษโลหะระดับ C ยังพอว่า แต่โลหะระดับ A มากมายขนาดนั้น เขาหอบออกไปก็อย่าคิดที่จะออกจากมหาวิทยาลัยปักกิ่งได้เลย
ส่วนฉินเฟิ่งชิงจะให้ฟางผิงหรือให้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ นั่นไม่อยู่ในขอบเขตของมหาวิทยาลัยปักกิ่งแล้ว
—
บนเวที
ฟางผิงเผยสีหน้าดำคล้ำ เจ้าฉินเฟิ่งชิงจะใจกล้าเกินไปแล้ว
ตอนนี้ไม่อาจสนใจเรื่องฉินเฟิ่งชิงได้อีก
หลี่หานซงยืนใจลอยอยู่อีกฝั่ง ไม่ได้ลงจากเวที ฟางผิงเอ่ยอย่างเงียบๆ ว่า “รุ่นพี่หลี่ ต้องลงจากเวทีแล้ว!”
หลี่หานซงเงยหน้ามองเขา ตอนนี้หมัดทั้งสองข้างเลือดเนื้อผสมปนเปกันไปหมด แทบมองไม่ออกว่าเป็นอะไร
“ฟางผิง…ฉันอ่อนแอขนาดนั้นจริงๆ เหรอ?”
พ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำอีก!
ขั้นสี่แพ้ ขั้นห้าก็แพ้ ทั้งยังแพ้ให้ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่อีก หลี่หานซงถูกกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนักจริงๆ!
“ไม่ นายแข็งแกร่ง แข็งแกร่งเอามากๆ…แต่ฉันแค่แข็งแกร่งกว่า!”
ฟางผิงหยัดกายอย่างสง่างาม เอ่ยว่า “ดาบเมื่อกี้ฉันสามารถฟันขั้นหกได้!”
ไม่สนใจว่าคนอื่นจะเชื่อหรือไม่ แต่หลี่หานซงเชื่อแล้ว
ในใจรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย หลี่หานซงถอนหายใจเบาๆ หมุนตัวเดินลงจากเวทีไป เหนือฟ้ายังมีฟ้า การแข่งขันแลกเปลี่ยนในครั้งนี้จะส่งผลกระทบตลอดชั่วชีวิตของเขา
ที่แท้ฉันก็ไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุด
ไกลออกไปนั้น ปรมาจารย์จากปักกิ่งหลายคนต่างเผยสีหน้าหนักอึ้ง หวังว่าหลี่หานซงจะเดินออกจากด่านนี้ไปได้ เดินออกไปแล้วถึงจะแข็งแกร่งกว่านี้!
—
สามนาทีต่อมา
ผู้ตัดสินก็ตะโกนเสียงดัง “มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เป็นฝ่ายชนะ!”
การแข่งขันแลกเปลี่ยนครั้งที่สองสิ้นสุดอย่างเป็นทางการ!
ฟางผิงยืนตรงตระหง่าน ทิ้งตำนานไร้คู่ต่อสู้ไว้เบื้องหลัง
ฟางผิงอัจฉริยะที่โดดเด่น ไม่พ่ายแพ้แม้แต่คนเดียว กำราบรุ่นเดียวกัน ชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั่วหล้า!
———————–
