บทที่ 15 บนโลกใบนี้ มีคนสองคนที่หน้าเหมือนกันขนาดนี้เลยเหรอ
ดวงตาสีดำของลี่ถิงเซิ่งปรากฏแววมีความหมายลึกซื้อออกมา
จดหมายที่ส่งจากบริษัทของตัวเองมาที่บ้าน แล้วคนรับกลับไม่ใช่ตัวเองแต่เป็นสวี่รั่วยีผู้หญิงคนนั้นเหรอ?
นิ้วมือเรียวยาวที่มีเรี่ยวแรงจับจดหมายบาง ๆ แล้วหรี่ตาลง
วินาทีต่อมา ม่านตาดำของเขาหดตัวทีหนึ่ง
ชื่อผู้ส่งคือแอนนา!
ลี่ซื่อกรุ๊ปยังจะสามารถมีแอนนาได้อีกกี่คน ชื่อที่พิเศษขนาดนี้ ทั้งบริษัทตั้งแต่บนลงล่างก็มีแต่ผู้ช่วยแอนที่สามารถทำให้ลี่ถิงเซิ่งนอนหลับพักผ่อนได้ดีมากคนนั้นแล้ว !
ตั้งแต่ที่ลี่ถิงเซิ่งพบว่ากลิ่นบนตัวของผู้ช่วยแอนที่มาสมัครงานด้วยตัวเองคนนั้น สามารถทำให้เขานอนหลับได้อย่างสบายใจ แล้วก็เอา“การเจรจากับสองสามีภรรยาฮิลล์”มาเป็นข้อแลกเปลี่ยน เพื่อข่มขู่ให้ผู้หญิงที่น่าสนใจคนนั้นมานอนกลางวันกับตัวเอง
แอนนากับสวี่รั่วยีผู้หญิงคนนั้นมีอะไรต้องติดต่อกัน ถ้าเกิดว่าแอนนาเป็นคนที่สวี่รั่วยีส่งมาอยู่ข้างกายตัวเองล่ะ……
ในแววตาของลี่ถิงเซิ่งมีแววรังเกียจกะพริบขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง ชีวิตนี้สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดก็คือมีคนมาควบคุมตัวเอง ถ้าเกิดว่าแอนนาเป็นคนที่สวี่รั่วยีส่งมา ถึงแม้ว่าเขาจะเกิดความสนใจต่อแอนนาขึ้นมาบ้างแล้ว ก็จะรีบตัดขาดเช่นกัน
พ่อบ้านเห็นสีหน้าของลี่ถิงเซิ่งเคร่งขรึมขึ้นมา แม้แต่จะหายใจแรงก็ไม่กล้าแล้ว กลัวว่าการเคลื่อนไหวของตัวเองจะทำให้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าโมโหได้ แล้วโดนไล่ออกจากบ้านไป
ลี่ถิงเซิ่งไม่พูดอะไรเลยแล้วมาถึงห้องหนังสือ แล้วดึงเนกไทออกแล้วโยนไปอีกข้าง จากนั้นก็ฉีกจดหมายออก
ตัวหนังสือสวยงามที่เขียนจากปากกาของสวี่รั่วฉิงเข้ามาสู่สายตา
“คุณสวี่ คาดว่าคุณน่าจะได้รับรายงานผลการตรวจสอบแล้วมั้งคะ? ถ้าหากว่าไม่มีปัญหาอะไร งั้นฉันก็หวังว่าคุณจะรีบมาขอโทษฉันทันที ชื่อเสียงของนักปรุงน้ำหอมคนหนึ่งจะมีมลทินไม่ได้ ถ้าหากว่าคุณสวี่ไม่ต้องการที่จะขอโทษฉันก็ไม่เป็นไร ฉันเป็นผู้ใหญ่จะไม่ถือโทษโกรธเด็ก เพียงแต่หวังว่าคุณสวี่จะจำไว้ให้ดี ถ้าก่อนที่ยังไม่มีหลักฐานสำคัญอะไร ก็อย่าไปใส่ร้ายชื่อเสียงของคนคนหนึ่งไปเรื่อย”
ไม่รู้ทำไม ในใจของลี่ถิงเซิ่งค่อยโล่งใจไปได้เปลาะหนึ่ง
แอนนาไม่ใช่ผู้หญิงที่สวี่รั่วยีส่งมาอยู่ข้างกายตัวเอง พอรู้แบบนี้แล้วก็ทำให้เขารู้สึกปลื้มใจ
แต่ว่าอย่ารวดเร็วหัวคิ้วของลี่ถิงเซิ่งก็ขมวดเข้ากันแน่นอีกครั้ง สวี่รั่วยีผู้หญิงคนนั้นใส่ร้ายแอนนาเหรอ?
สวี่รั่วยีกำลังกอดบิลรายการสินค้าที่ร้านค้าสินค้าหรูหราส่งมาให้ แล้วสั่งซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าที่ตัวเองต้องการ
ของที่โดนน้ำหอมฉีดแล้วเมื่อก่อนหน้านี้โดนเธอเอาทิ้งหมดแล้ว ในฐานะที่จะได้เป็นคุณนายน้อยลี่ในอนาคต จะไม่มีเสื้อผ้าและกระเป๋าแบรนด์ดังที่เพียงพอได้ยังไง?
ลี่ถิงเซิ่งไม่เคยเหยียบเข้ามาในห้องของสวี่รั่วยีมาก่อน สวี่รั่วยีดีใจจนโยนของที่อยู่ในมือทิ้งลงไปบนเตียง “ถิงเซิ่ง คุณมาได้ยังไงกันคะ?”
แววตาที่เรียบเฉยของชายหนุ่มหยุดอยู่บนตัวสวี่รั่วยี “คุณใส่ร้ายแอนนาเหรอ?”
สวี่รั่วยีอึ้งไปหนึ่งวินาที
ลี่ถิงเซิ่งรู้จักกับแอนนาได้ยังไง?
และอย่างเร็วเธอก็เก็บอารมณ์ที่ตื่นตระหนกของตัวเองได้เรียบร้อยแล้ว “ถิงเซิ่ง คุณกำลังพูดอะไรคะ? ทำไมฉันถึงฟังไม่เข้าใจ”
ลี่ถิงเซิ่งยิ้มเย็น แล้วก็เอาจดหมายที่สวี่รั่วฉิงส่งมาโยนลงไปบนโต๊ะ
พอสวี่รั่วยีอ่านจดหมายจบ สีหน้าก็ขาวซีด
เธอจะเอาเรื่องที่ตัวเองให้แอนนาช่วยปรุงน้ำหอมที่ทำให้ลี่ถิงเซิ่งนอนหลับได้บอกกับชายหนุ่มไม่ได้
“ทำไมไม่พูดแล้วล่ะ? หึ?” ลี่ถิงเซิ่งเอามือทั้งสองมือสอดเข้าไปในกระเป๋า แล้วมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยท่าทีเย็นชา
“ฉัน……ฉันให้แอนนาช่วยปรุงน้ำหอม แต่ว่ากลิ่นเหมือนกับว่าจะไม่ค่อยเหมือนกับที่ฉันต้องการเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นฉันก็เลยไปหานักปรุงน้ำหอมคนอื่นในเมืองหลินชวนมาใช้ช่วยตรวจสอบ” สวี่รั่วยีพูดคำโกหกขึ้นมากะทันหัน
มุมปากของลี่ถิงเซิ่งเหมือนว่ายิ้มแล้วก็ไม่ได้ยิ้ม ในปากของสวี่รั่วยีมีกี่คำที่เป็นความจริงกัน?
“แล้วผลปรากฏว่ายังไงล่ะ?” ลี่ถิงเซิ่งถามขึ้นเรียบ ๆ
สวี่รั่วยีกำหมัดไวแน่น แล้วตอบอย่างไม่พอใจนัก “น้ำหอมที่แอนนาปรุงไม่ได้มีปัญหาอะไร”
“ดีมาก พรุ่งนี้ไปบริษัทพร้อมกับผม”
สวี่รั่วยีเงยหน้าขึ้นมา แววตาที่ไม่พอใจเมื่อกี้ มีแววปลื้มใจเพิ่มขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง
จะต้องรู้ว่าลี่ถิงเซิ่งไม่เคยเป็นฝ่ายเชิญตัวเองไปที่บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปเลยนะ!
ใครจะรู้ว่าวินาทีต่อมา คำพูดของลี่ถิงเซิ่งกลับตบสวี่รั่วยีเข้าไปสู่ถ้ำน้ำแข็งที่ไร้ขอบเขตเลย
“แอนนาเป็นนักปรุงน้ำหอมคนใหม่ที่ลี่ซื่อกรุ๊ปเพิ่งรับเข้ามา คุณใส่ร้ายเธอ ก็เท่ากับใส่ร้ายลี่ซื่อกรุ๊ปด้วย”
พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็เก็บจดหมายที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา แล้วก็ออกไปจากห้องของสวี่รั่วยีเลย
สวี่รั่วยียืนอยู่กับที่อย่างอึ้งทึ่ง ผ่านไปเนิ่นนาน ในที่สุดเธอถึงเพิ่งจะย่อยคำพูดของลี่ถิงเซิ่งเมื่อกี้หมดได้
ที่แท้……แอนนาก็คือนักปรุงน้ำหอมคนใหม่ล่าสุดที่ลี่ซื่อกรุ๊ปเพิ่งรับเข้ามานี่เอง!
……
วันรุ่งขึ้น หลังจากที่สวี่รั่วฉิงว่าสวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานไปโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ก็ขับรถมุ่งหน้าสู่ลี่ซื่อกรุ๊ป
พอออกจากลิฟต์ เพิ่งก้าวเข้าสู่ชั้นที่ห้องทำงานประธานกรรมการตั้งอยู่ ก็เห็นหลี่อานวิ่งมาทางตัวเองอย่างท่าทางรีบร้อน
“แอนนา! ทำไมคุณถึงเพิ่งมา เร็ว ๆ หน่อย!”
สวี่รั่วฉิงเหล่ตามองทีหนึ่งอย่างไม่รู้สึกแปลก ๆ แล้วถอดแว่นกันแดดออก กะพริบตาเล็กน้อย “รีบร้อนอะไร? ฉันไม่ได้มาสายสักหน่อย”
แล้วก็เอาแว่นกันแดดใส่เข้ากระเป๋าอย่างเชื่องช้า สวี่รั่วฉิงตามหลี่อานไปอย่างหมดคำพูด แล้วมาถึงหน้าห้องทำงานของลี่ถิงเซิ่ง
“ผู้ช่วยหลี่ คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าประธานลี่เรียกหาฉันเพราะเรื่องอะไร ถึงได้รีบร้อนขนาดนี้”
หลี่อานจ้องมองผู้หญิงสวยงามสูงโปร่งตรงหน้าคนนี้อย่างหมดคำพูด
“อีกเดี๋ยวเข้าไปแล้ว ถ้าเห็นคนอื่นนอกเหนือจากประธานลี่ก็ไม่ต้องตกใจไป คนนั้นเป็นว่าที่ภรรยาของประธานของเรา คุณอย่าไปแหย่ไปเรื่อย ไม่งั้นถ้าตกงานไป ก็อย่าหาว่าผมไม่เตือนคุณนะ”
สวี่รั่วฉิงยิ้มขึ้นเล็กน้อยทีหนึ่ง “อ๋อ”
เธอนึกว่าเรื่องใหญ่อะไร ที่แท้ก็สวี่รั่วยีมาแล้วนี่เอง
กำลังดีเลย เธอเองก็ไม่ได้เจอกับน้องสาวคนนี้ของตัวเองมาหกปีแล้วเหมือนกัน
แล้วก็ไม่รู้ว่าคุณนายลี่ในอนาคตจะสามารถมองพี่สาวอย่างเธอออกไหม
หลี่อานผลักประตูห้องทำงานออก แล้วสวี่รั่วฉิงที่ใส่รองเท้าส้นสูงไว้ ในมือถือกระเป๋าถือเอาไว้ แล้วก้าวเข้ามาในห้อง
หลังจากที่เห็นลี่ถิงเซิ่งแล้ว มุมปากของเธอก็ยังคงรักษารอยยิ้มที่ใจกว้างเอาไว้ “อรุณสวัสดิ์ค่ะประธานลี่”
ตั้งแต่สวี่รั่วฉิงเดินเข้ามา จนเธอเดินมาถึงหน้าโต๊ะทำงานของลี่ถิงเซิ่ง แววตาของสวี่รั่วยีก็ไม่เคยออกห่างจากตัวเธอเลย
ถ้าหากว่าสังเกตดูดี ๆ จะเห็นว่าม่านตาของเธอหดตัวขึ้นครั้งหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าตกตะลึงมาก แต่กลับพยายามสะกดกลั้นความกลัวในใจอยู่ แล้วพยายามทำตัวสงบเงียบ
ใบหน้าที่สวยงามคุ้นเคยนี้ ปรากฏขึ้นมาในฝันของสวี่รั่วยีมาบ่อยครั้ง ทำให้เหงื่อเย็นของเธอไหลออกมา หลังจากสะดุ้งตื่นแล้วก็นอนไม่หลับอีกเลย
เป็นไปไม่ได้!
สวี่รั่วฉิงตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ!
ตอนนั้น เธอยังเป็นคนออกคำสั่งเองว่าให้คนเอาตัวเธอไปโยนทิ้งกลางทะเลเลี้ยงฉลามเอง……
ทำไมถึงตายแล้วฟื้นคืนชีพได้ล่ะ?
หรืออีกอย่างคือ สวี่รั่วฉิงได้ตายไปแล้วจริง ๆ แต่แอนนาที่ยืนอยู่หน้าเธอนี้ เป็นเพียงแค่คนที่มีหน้าตาเหมือนกับสวี่รั่วฉิงมากเท่านั้น?
บนโลกใบนี้ จะมีคนสองคนที่หน้าเหมือนกันขนาดนี้เลยเหรอ
สวี่รั่วยีแอบกลืนน้ำลายที่หวาดกลัวลงไป บนใบหน้าพยายามฝืนมีรอยยิ้มที่เย็นค้างอยู่
ถอยหนึ่งหมื่นก้าวมาพูด ถึงแม้ว่าคนคนนี้จะคือสวี่รั่วฉิงจริง ๆ……แต่ว่าตั้งแต่ที่เธอเรียกตัวเองว่าคือว่าที่ภรรยาของลี่ถิงเซิ่งเองแล้ว ก็เคยเจอผู้หญิงที่อยากจะหว่านเสน่ห์ให้ลี่ถิงเซิ่งมาไม่น้อย แต่กลับยังไม่มีใครที่ทำให้เธอรู้สึกถึงความอันตราย!
แต่พอ แอนนาที่เป็นรักปรุงน้ำหอมมาถึงแล้ว
และพอดี เธอยังมีใบหน้าที่คุ้นเคยอยู่หน้าหนึ่งด้วย
ทั้งตัวใส่ชุดสูทสีดำเล็ก ๆ ไว้ แต่ก็ห่อหุ้มรูปร่างที่สูงโปร่งสวยงามของเธอไว้ไม่อยู่
ดวงตาสีดำที่สว่างสดใสเหมือนกับว่าจะพูดได้ ดูทั้งสุขและทุกข์มีเสน่ห์มากมาย แม้แต่ผู้หญิงอย่างสวี่รั่วยีคนนี้ก็ยังอดไม่ได้ที่จะใจสั่น ถ้าหากมองข้ามความแปลกใจนั้นไปแล้วละก็
สวี่รั่วยีกดความแปลกใจนั้นไว้ และไม่กล้าเปิดเผยความไม่สบายใจแม้แต่น้อยต่อหน้าลี่ถิงเซิ่ง เธอเคร่งขรึมลง แววตาที่มองไปที่สวี่รั่วฉิงมีแววอิจฉาเพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย
ลี่ถิงเซิ่งตอบกลับไปเบา ๆ คำหนึ่ง ริมฝีบางขยับขึ้นเล็กน้อย “ขอโทษซิ สวี่รั่วยี”
พอสวี่รั่วยีตั้งสติกลับมาได้ แล้วได้ยินคำพูดของลี่ถิงเซิ่ง บนใบหน้าของเธอก็เหมือนกับจะทนไม่ไหวแล้ว
อย่างน้อยตัวเองก็เป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลสวี่ แล้วก็เป็นว่าที่ภรรยาของเขาด้วย! ทำไมเขาถึงได้บังคับตัวเองในสถานการณ์ที่มีคนนอกอยู่ด้วย แล้วให้มาขอโทษแอนนา!
หลี่อานอึ้งไปเลย
นี่ประธานลี่หมายความว่ายังไงกัน?
จะให้คุณสวี่ขอโทษผู้ช่วยแอนเหรอ?
คุณสวี่เป็นถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลสวี่ จะมาขอโทษผู้ช่วยแอนได้ยังไงกัน!
อยู่ ๆ สวี่รั่วฉิงก็เข้าใจขึ้นมาแล้ว แววตาที่สดใสเหมือนมีชีวิตนั้นค่อย ๆ ขยับเล็กน้อย มีแววเจ้าเล่ห์อย่างหนึ่งกะพริบขึ้น
ดูท่าจดหมายที่ตัวเองส่งไปที่คฤหาสน์ของลี่ถิงเซิ่งจะโดนเขาเห็นเข้าแล้ว
แต่ว่าสิ่งที่เกินความคาดหมายของเธอคือ ลี่ถิงเซิ่งถึงกับให้สวี่รั่วยีมาขอโทษตัวเองเลยเหรอ พวกเขาสองคนไม่ใช่ว่าที่สามีภรรยากันเหรอ?
ดวงตาของสวี่รั่วฉิงหันไป แล้วเก็บภาพท่าทีของสวี่รั่วยีมาอยู่ในสายตา ในฐานะที่เป็นแอนนา เธอแกล้งทำเป็นตกใจขึ้น นิ้วเรียวยาวราวกับหยกปิดปากของตัวเองไว้ “ประธานลี่ ทำไมคุณถึงได้รู้จักกับคุณสวี่ลูกค้าของฉันได้ละคะ?”
ในตอนที่แอนนาพูดนั้น ความมั่นใจเต็มเปี่ยม แล้วก็แฝงไว้ด้วยอารมณ์ความเป็นผู้ใหญ่ที่มีเสน่ห์อย่างผู้หญิงในเมืองหลวง ทุก ๆ อารมณ์ ทำให้คนสั่นไหวทั้งหัวใจและจิตวิญญาณ
ในความทรงจำสวี่รั่วฉิงเมื่อหกปีก่อนมาเทียบกับเธอในตอนนี้นั้น ห่างกันมากโขแล้ว
การรับรู้ถึงความแตกต่างอันนี้ กลับทำให้ใจของสวี่รั่วยีสงบลงมาได้
พอรู้สึกว่าลี่ถิงเซิ่งจะเปิดปากพูดตอบ สวี่รั่วยีก็กลัวว่าลี่ถิงเซิ่งจะพูดความจริงที่เธอไม่ใช่ว่าที่ภรรยาของเขาออกมา ก็เลยรีบเปิดปากพูดขึ้น “ฉันเป็นว่าที่ภรรยาของลี่ถิงเซิ่ง! แน่นอนว่าเขาก็ต้องรู้จักฉันอยู่แล้ว!”
