บทที่ 17 อยู่ต่อหน้าผมไม่ต้องเสแสร้งแล้วแอนนา
เมื่อสวี่รั่วยีได้ยินคำพูดเหล่านี้ ใบหน้าที่เดิมทีก็ซีดอยู่แล้วก็ยิ่งไร้เลือดฝาดเหมือนตกถังน้ำแข็ง
เธอลืมไปว่าถึงแม้เธอจะเป็นคู่หมั้นของลี่ถิงเซิ่ง แต่ในระหว่างที่ยังไม่ได้แต่งงานกับลี่ถิงเซิ่งอย่างเป็นทางการ เธอก็ถือเป็นนักปรุงน้ำหอมของลี่ซื่อกรุ๊ป！
คำพูดของลี่ถิงเซิ่ง ทิ่มแทงสถานะของเธอ โดยการวางเธอไว้ในตำแหน่งคู่แข่งของบริษัท
สวี่รั่วยีตัวสั่นคลอนเหมือนใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิว เพียงแค่แตะต้องเบาๆ ก็สามารถร่วงลงบนพื้นได้แล้ว
ไม่เพียงแค่สวี่รั่วยี แม้แต่สวี่รั่วฉิงและหลี่อานเองก็แอบสะท้าน
ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของลี่ถิงเซิ่งกับสวี่รั่วยีจะแย่กว่าที่จินตนาการเอาไว้ สวี่รั่วฉิงผละสายตาจากสวี่รั่วยี
“ประธานลี่ ในเมื่อคุณสวี่ขอโทษแล้ว ที่เหลือคงไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน งั้นฉันขอตัวไปทำงานของตัวเองก่อนนะ ถ้าคุณมีอะไรจะสั่ง ฉันค่อยมาใหม่แล้วกัน”
เมื่อสวี่รั่วยีขอโทษ แผนขั้นแรกของเธอก็ถือว่าสำเร็จ
ตอนแรกนึกว่าทั้งสองใกล้ชิดสนิทกัน เธอจึงคิดจะทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขา เพื่อแก้แค้นสวี่รั่วยี
แต่ดูจากตอนนี้แล้ว ทั้งสองแทบจะเข้ากันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ！
การแต่งงานระหว่างไฮโซส่วนมากก็เพราะความร่วมมือทางธุรกิจกันทั้งนั้น การที่ลี่ถิงเซิ่งพูดถึงสถานะของอีกฝ่าย ก็แปลว่าเขาไม่เคยมองสวี่รั่วยีเป็นคนของตัวเองเลย
“หยุด” ลี่ถิงเซิ่งพูดเสียงเย็นออกมา “ใครให้คุณไป?”
จงใจส่งจดหมายตอนที่เขากลับไปคฤหาสน์ เพื่อให้เขาได้อ่านเนื้อหาข้างใน พอตอนนี้บรรลุจุดประสงค์ ก็คิดจะไปเลย?
เท้าที่กำลังจะก้าวออกไปพลันหยุดชะงักลง สวี่รั่วฉิงหันกลับมา ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม
“ประธานลี่ มีอะไรอยากสั่งอีกเหรอคะ?”
ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้พูดออกไปทันที แต่กลับเอ่ยคำพูดเมื่อสักครู่ซ้ำอีกรอบว่า “หลี่อาน ให้คนขับรถพาคุณสวี่กลับไป”
“ครับ ประธานลี่” หลี่อานยิ้มให้สวี่รั่วยีอย่างขอโทษ “คุณสวี่ อย่าให้ผมลำบากใจเลยนะครับ”
สวี่รั่วยีต้องรักษาภาพลักษณ์คุณหนูเรียบร้อยต่อหน้าทุกคน
เมื่อหลี่อานพูดมาถึงขั้นนี้ เธอจะยังอยู่ให้ขายหน้าทำไม！
ในตอนที่สวี่รั่วยีเดินผ่านสวี่รั่วฉิง ทันใดนั้นก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆที่แสนคุ้นเคย……
“เธอ……..” สวี่รั่วยีหยุดเดิน สายตาสำรวจทอดมองร่างกายของสวี่รั่วฉิง
“คุณสวี่มีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่าคะ?” สวี่รั่วฉิงเลิกคิ้วพร้อมกับยิ้มออกมา “ถ้าคุณสวี่อยากให้ฉันปรุงน้ำหอมให้ ขอแค่ชี้แจงเงื่อนไข และจ่ายเงินครบ ฉันก็ยินดีเป็นอย่างมากค่ะ”
“หึ！” สวี่รั่วยีส่งเสียงฮึดฮัดออกมา ถ้าเธอให้แอนนามาช่วยปรุงน้ำหอมให้ เธอคงโง่ไปแล้ว！
เสียเงินไปเปล่าๆตั้งหลายสิบล้าน แถมยังทำให้ลี่ถิงเซิ่งไม่ชอบเธอมากกว่าเดิมอีก เสียทั้งเงินเสียทั้งชื่อเสียง！
หลังจากที่สวี่รั่วยีออกไป สวี่รั่วฉิงก็ยังยืนอยู่ในห้องทำงานของลี่ถิงเซิ่ง ทั้งสองจ้องตากันอยู่สักพัก สวี่รั่วฉิงจึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นมาก่อน
“ประธานลี่ ว่าแล้วทำไมคุณให้ฉันอยู่ก่อน” เธอโน้มตัวพิงกับโต๊ะ จากนั้นก็ยกนิ้วขึ้นมากรีดกรายราวกับกำลังยั่วยวนเจ้านายตัวเอง “ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณสวี่คงไม่ได้ดีเหมือนที่ป่าวประกาศสินะ? แต่ว่านะผู้หญิงสวยๆอย่างฉัน ส่วนใหญ่ผู้ชายก็อยากอยู่ใกล้ๆทั้งนั้น”
ลี่ถิงเซิ่ง มองสวี่รั่วฉิงอวยตัวเองเงียบๆ
เงียบไปสองนาที เขาก็เอ่ยปากพูดอย่างเนิบนาบ ทว่ากลับหลีกเลี่ยงคำถามของสวี่รั่วฉิง
“ที่จงใจเลือกส่งจดหมายตอนที่ผมกลับคฤหาสน์ เพราะคุณรู้ว่าสวี่รั่วยีจะไม่ยอมขอโทษใครง่ายๆสินะ”
เสียงของลี่ถิงเซิ่งราบเรียบเหมือนสายน้ำไหลผ่านเข้ามาในใจของสวี่รั่วฉิง
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า นอกจากจะมีรูปลักษณ์ภายนอกที่หล่อเหลาเกินคนแล้ว เสียงของลี่ถิงเซิ่งก็ยังกระตุกใจผู้หญิงได้ง่ายๆอีกด้วย
“ประธานลี่ คุณกำลังพูดอะไรคะ? ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย” สวี่รั่วฉิงกะพริบตาปริบๆ ด้วยท่าทางไม่รู้ไม่ชี้
รูปร่างเซ็กซี่ การแต่งหน้าสวยเผ็ด เข้ากันกับใบหน้าสวยใสหมดจรด
ผู้หญิงคนนี้จะรู้ไหมว่าสีหน้าแบบนี้แทบจะพรากชีวิตผู้ชายได้
ดวงตาลี่ถิงเซิ่งทอแววลุ่มลึก เขาดึงริมฝีปาก พร้อมกับกลับมานั่งบนเก้าอี้อย่างสบายๆ
“อยู่ต่อหน้าผมไม่ต้องเสแสร้งแล้วแอนนา” สายตาสำรวจของลี่ถิงเซิ่งทอดมองสวี่รั่วฉิง เขาอยากอ่านความคิดเธอออก “ถ้าคุณฉลาดพอ ก็ไม่ควรลองเชิงต่อ ในขณะที่ผมยังสนใจคุณอยู่”
น้ำเสียงของชายหนุ่มยังคงเหมือนเมื่อก่อน น้ำเสียงเรียบนิ่งและเย็นชาที่สวี่รั่วฉิงคุ้นเคยเป็นอย่างดี
เธอรู้สึกได้ถึงการกล่าวเตือนในคำพูดของลี่ถิงเซิ่ง
ลี่ถิงเซิ่งสืบทอดบริษัทตั้งแต่อายุสิบห้า เขาจึงหูไวตาไว ต่อให้สวี่รั่วฉิงมีความกล้ามากแค่ไหนก็ไม่กล้าเล่นละครต่อหน้าเขาอีกแล้ว
เธอหดตัวกลับมา ริมฝีปากสีแดงหุบๆอ้าๆ จากนั้นก็พูดออกมาเสียงเบาว่า “ประธานลี่ ในเมื่อคุณรู้ทุกอย่างแล้ว ทำไมต้องเล่นละครกับฉันด้วยล่ะ?”
“ผมเล่นละครกับคุณ แน่นอนว่าเพราะอยากให้คุณจ่ายค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อให้”
หัวใจของสวี่รั่วฉิงหล่นวูบ
“ค่าตอบแทนอะไร?” เธออดประหม่าไม่ได้
อย่าบอกนะว่าจะนอนกับเธอเหมือนอย่างในละครน้ำเน่าน่ะ！ไม่กี่วันมานี้เธอเพิ่งเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อลี่ถิงเซิ่ง ไปเอง อย่าบอกนะว่าเขาก็เหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ที่สุดท้ายก็นึกถึงแต่เรื่องใต้สะดือพวกนั้น
ทว่าเงื่อนไขของลี่ถิงเซิ่งกลับเรียบง่ายเป็นอย่างมาก “ต่อไปนี้คุณย้ายมาอยู่ในห้องทำงานของผม”
อย่าว่าแต่สวี่รั่วฉิงงุนงงกับเงื่อนไขที่คาดไม่ถึงข้อนี้เลย ขนาดหลี่อานที่เป็นเลขาส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่งมาหลายปียังไม่สามารถเข้าใจเบื้องลึกเบื้องหลังของคำพูดประโยคนี้เลย
เขาเพิ่งให้คนไปส่งสวี่รั่วยีกลับไปไม่ทันไร ก็ได้รับคำสั่งใหม่จากลี่ถิงเซิ่ง ให้ย้ายโต๊ะทำงานของผู้ช่วยแอนมาไว้ในห้องทำงานส่วนตัวของเขา
หลี่อานปฏิบัติตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว ไม่นาน ภายในห้องทำงานแสนหรูหราของลี่ถิงเซิ่ง ก็มีโต๊ะทำงานของสวี่รั่วฉิงเพิ่มมาอีกตัว ข้างๆยังมีชั้นหนังสือและโซนพักผ่อนอีกด้วย
นึกไปถึงท่าทีที่ประธานลี่มีต่อคุณสวี่รั่วยีวันนี้ แล้วไหนจะท่าทีตอนที่เขาให้คุณสวี่รั่วยีขอโทษผู้ช่วยแอนอีก
คงไม่ใช่ว่าประธานลี่ชอบแอนนาหรอกใช่ไหม……
ความคิดน่ากลัวโผล่เข้ามาในหัวของหลี่อาน
เขาอดคิดไปถึงวันนั้นที่เจอแอนนากับลูกทั้งสองคนของเธอตอนอยู่ที่ร้านอาหารมิชลินขึ้นมาไม่ได้
เขาต้องบอกประธานลี่ยังไงดี ว่าผู้ช่วยแอนมีลูกแล้ว！
หลี่อานรู้สึกปวดหัวกับเรื่องนี้มาก ถึงขนาดที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
สวี่รั่วฉิงเองก็เหมือนกัน
เธอเพิ่งเปิดคอมพิวเตอร์ และจดจ่ออยู่กับการทำงานได้ไม่ทันไร ก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมาจากอีกด้านในห้อง
เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จนรบกวนสมาธิ
การพิจารณาอัตราส่วนและส่วนผสมของน้ำหอม จำเป็นต้องใช้สมาธิ
ทว่าสายตาของลี่ถิงเซิ่งกลับเอาแต่ทำให้เธอว่อกแว่ก
“ประธานลี่ ฉันรู้ว่าฉันหน้าตาดี ผู้ชายที่ชอบฉันก็มีเยอะ แต่การที่คุณเอาแต่จ้องฉันอย่างนี้ ฉันไม่มีสมาธิทำงาน…….”
เมื่อสวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้นมา พูดยังไม่ทันจบ ก็ต้องค่อยๆเงียบเสียงลง
ไม่รู้ว่าชายหนุ่มหลับไปตั้งแต่ตอนไหน
เขาใช้มือข้างหนึ่งค้ำขมับเอาไว้ ดวงตาของเขาปิดสนิท
สวี่รั่วฉิงลุกขึ้น แล้วเดินมาที่โต๊ะของลี่ถิงเซิ่งเงียบๆ
เขามีขนตาหนาๆที่ทำให้ผู้หญิงอิจฉา จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากก็บางเฉียบ……..
สวี่รั่วฉิงมองสำรวจลี่ถิงเซิ่งที่กำลังพักผ่อนอย่างเงียบๆ
ภายในห้องทำงานเงียบกริบ จนได้ยินเสียงลมหายใจของชายหนุ่ม รวมไปถึงเสียงหัวใจที่เต้นแรงจนควบคุมไม่อยู่ของตัวเองด้วย
