บทที่ 30 น้ำหอมขวดนี้ ประกอบไปด้วยทั้งชีวิตของพวกเขา
วันนี้สวี่รั่วฉิงจงใจไม่ฉีดน้ำหอม
กลิ่นของน้ำหอมสตอรี่เนคเลคต้องได้โลดแล่นท่ามกลางอากาศปลอดโปร่ง ยิ่งไม่มีใครฉีดน้ำหอมมาเลยยิ่งดี
และเพื่อไม่ให้ลี่ถิงเซิ่งใช้น้ำหอมเหมือนกัน สวี่รั่วฉิงจึงส่งข้อความไปเตือนเขาหลายครั้งว่า “ประธานลี่ คุณห้ามใช้น้ำหอมเด็ดขาดเลยนะ！จำเอาไว้！”
ลี่ถิงเซิ่งรำคาญ จนต้องบล็อกเธอ
ถึงจะเป็นอย่างนั้น ในตอนที่สวี่รั่วฉิงขยับเข้ามาใกล้ลี่ถิงเซิ่ง ก็ยังทำให้ชายหนุ่มได้กลิ่นดอกไม้อ่อนๆบนตัวของเธอได้อย่างง่ายดาย
หลังจากที่ได้ยินคำพูดหยอกล้อของสวี่รั่วฉิง ใบหน้าหล่อเหลาของลี่ถิงเซิ่งก็มึนตึง
เล่นตัว?
วันๆผู้หญิงคนนี้เอาแต่คิดอะไรอยู่นะ
ขณะที่เขากำลังจะเอี้ยวตัวหนี ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา หลี่อานกำลังจะเอ่ยพูด กลับได้ยินคำพูดอันน่าตกตะลึงของสวี่รั่วฉิงว่า “ถ้าประธานลี่ไม่ได้เล่นตัว งั้นก็แปลว่าคุณสนใจฉันจริงๆน่ะสิ?”
“พรืด——“ หลี่อานแทบจะพ่นเลือดออกมา
ผู้ช่วยแอนกล้าเกินไปแล้ว！
เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรยะ? ประธานลี่เล่นตัวงั้นเหรอ?
คนทั้งโลกนี้อาจจะเล่นตัว แต่อย่างประธานลี่ไม่น่ามั้ง…….
สวี่รั่วฉิงขยิบตา แล้วแลมองหลี่อาน จากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย “ผู้ช่วยหลี่ อย่าคิดไปไกลนะคะ เมื่อกี้ฉันแค่ล้อเล่นกับประธานลี่”
พูดจบ เธอก็ตวัดสายตามาที่ชายหนุ่ม
โทษฐานที่เขาบอกว่าการแต่งตัวที่สุดแสนจะเพอร์เฟคของเธอแค่พอได้！
หลี่อานขนลุกขนพอง
ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นมาพูดอย่างนี้กับประธานลี่ เกรงว่าคงถูกจัดการไปตั้งนานแล้ว！
เขาทำใจกล้าเงยหน้ามองลี่ถิงเซิ่ง จึงพบว่าบนใบหน้าของชายหนุ่มนอกจากความอึมครึมแล้ว ก็ไม่มีสีหน้าอื่นเลย
เฮ้อ ดูเหมือนว่าประธานลี่จะยอมโอนอ่อนให้ผู้ช่วยแอนพอสมควร
“ประธานลี่ สามีภรรยาฮิลล์มาถึงแล้วครับ”
ลี่ถิงเซิ่งได้สติกลับมา จากนั้นก็เหลือบมองสวี่รั่วฉิงที่ทำอะไรบ้าๆไปเมื่อกี้ พร้อมกับเอ่ยพูดว่า “ไปได้แล้ว”
สวี่รั่วฉิงยิ้มร่า เดินไปยืนอยู่ข้างๆเขา แล้วเอ่ยถามเสียงเบาว่า “ประธานลี่ คุณว่า ฉันต้องคล้องแขนคุณไหม?”
แววตาเยือกเย็นของลี่ถิงเซิ่งกวาดมองสวี่รั่วฉิงที่กำลังยิ้มตาหยี “แค่คิดก็พิลึกแล้ว”
มุมปากของสวี่รั่วฉิงยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มสวย
เหมือนเธอเผลอไปกระตุกหนวดสิงโต จนทำให้สิงโตที่นอนหลับอยู่ไม่พอใจ
……
สามีภรรยาฮิลล์มาที่เมืองหลินชวนเป็นครั้งแรก
จึงตื่นตาตื่นใจกับภัตตาคารเทียนเซิ่งที่มีของตกแต่งแบบดั้งเดิมประดับประดาอยู่รอบทิศ
เมื่อเดินเข้ามาในร้าน พวกเขาก็ถูกดึงดูดความสนใจโดยการตกแต่งภายในร้าน ทั้งสองพูดคุยกันไปพลางมองดูรอบๆไปพลาง
“คุณฮิลล์ คุณนายฮิลล์ สวัสดีค่ะ” เสียงอ่อนหวานของสวี่รั่วฉิงดังขึ้นมาหลังจากที่ทั้งสองคุยกันเสร็จ
ดวงตาเป็นประกาย โค้งลงเหมือนพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว เมื่อยามเธอยิ้ม
คุณนายฮิลล์เบิกตากว้างเล็กน้อย “ผู้หญิงเอเชียน่ามองจริงๆ”
พูดจบ เธอก็มองสวี่รั่วฉิง แล้วมองไปทางลี่ถิงเซิ่งคนหล่อที่ยืนอยู่ข้างๆ จากนั้นก็ใช้มือปิดปาก แล้วหัวเราะออกมา
ราวกับคุณฮิลล์เดาออกว่าภรรยาของตัวเองกำลังคิดอะไร จึงอดยิ้มขำออกมาไม่ได้
เขายื่นมือไปหาลี่ถิงเซิ่ง “คุณลี่ ขอบคุณที่เชิญมานะครับ ส่วนคุณผู้หญิงท่านนี้คือ?”
สวี่รั่วฉิงมองลี่ถิงเซิ่ง เมื่อได้รับสัญญาณจากเขา เธอก็ยิ้มร่า พร้อมกับแนะนำตัวเองอย่างมั่นใจ “คุณฮิลล์ คุณนายฮิลล์ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแอนนา เป็นลูกน้องของประธานลี่ และเป็นนักปรุงน้ำหอมของลี่ซื่อกรุ๊ปค่ะ”
สามีภรรยาฮิลล์มองตากัน สายตาที่มองสวี่รั่วฉิง เปี่ยมไปด้วยความสนอกสนใจ
ด้วยความที่เป็นแบรนด์ระดับโลก บริษัทที่อยากร่วมงานกับพวกเขา จึงมีอยู่มาก
ลี่ซื่อกรุ๊ปก็เป็นหนึ่งในนั้น
แต่บริษัทที่ใช้น้ำหอมมากระตุ้นความสนใจของพวกเขา บริษัทของลี่ถิงเซิ่งคือที่แรก
เขาเป็นคนฉลาด ไม่แปลกใจเลยที่สามารถสืบทอดบริษัททั้งๆที่ยังเด็ก
“แอนนา ชื่อนี้ค่อนข้างคุ้นหูนะ…….” คุณนายฮิลล์ขบคิดเล็กน้อย เธอรู้สึกเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน แต่ว่าที่ไหนล่ะ?
คุณฮิลลเป็นฝ่ายนึกขึ้นมาได้ก่อน “ผมได้ยินมาว่าคุณเคยปรุงน้ำหอมให้Albanโดยเฉพาะนี่”
สวี่รั่วฉิงแอบตกใจ
ตอนที่เธอปรุงน้ำหอมให้Alban เธอยังเป็นแค่นักปรุงน้ำหอมที่ไม่ค่อยมีชื่อเสียง
Albanมีเซนส์ว่าสวี่รั่วฉิงสามารถกลายเป็นนักปรุงน้ำหอมมือหนึ่งได้ และเธอก็สามารถกลายเป็นนักปรุงน้ำหอมมือหนึ่งระดับโลกได้จริงๆ
แต่เรื่องนานขนาดนั้น คุณฮิลล์รู้ได้ยังไง?
สวี่รั่วฉิงจึงพูดออกไปโดยไม่ปิดบังว่า “ใช่ค่ะ ตอนที่ฉันยังไม่เป็นที่รู้จัก ฉันเคยปรุงน้ำหอมให้คุณAlbanด้วย”
คุณนายฮิลล์ตบมือเบาๆ “Albanเป็นดีไซเนอร์ที่โด่งดังในสังกัดของเรา ที่แท้น้ำหอมของเขาตัวนั้นคุณแอนนาเป็นคนปรุงให้นี่เอง แบบนั้นฉันยิ่งสนใจผลิตภัณฑ์ที่คุณเตรียมมาด้วยแล้วล่ะ”
เมื่อมาถึงห้อง สวี่รั่วฉิงก็หยิบขวดแก้วมาวางไว้บนโต๊ะ
เป็นขวดแก้วธรรมดา ไม่มีการตกแต่งใดๆ แม้แต่ลวดลายก็ไม่มี ไม่ต่างอะไรกับขวดน้ำหอมทดลองเลยสักนิด！
ข้างกันมีการ์ดใบหนึ่ง มีภาษาอังกฤษเขียนเอาไว้ว่า “มอบให้สามีภรรยาฮิลล์”
เป็นสไตล์เรียบๆ แตกต่างกับหน้าต่างของสวี่รั่วฉิงเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงที่สวยจนน่าทึ่ง ออกแบบผลิตภัณฑ์ได้เรียบง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?
คุณนายฮิลล์ชื่นชอบเครื่องหอม ในตอนที่เธอเห็นสวี่รั่วฉิงหยิบขวดน้ำหอมออกมา นัยน์ตาก็ฉายแวประหลาดใจ
ไม่เคยมีใครมอบขวดน้ำหอมที่ออกแบบมาเรียบๆให้เธอมาก่อน
คุณนายฮิลล์ค่อยๆเปิดฝาออก จากนั้นก็ฉีดน้ำหอมออกมาในอากาศ
ชั่ววินาทีนั้น ความประหลาดใจในดวงตาของเธอก็ยิ่งมีเพิ่มมากขึ้น
กลิ่นผลไม้จำพวกเนคทารีนอ่อนๆ แสดงถึงความกล้าหาญและสร้างสรรค์
และยังเป็นผลไม้ที่เธอชอบที่สุดตอนสมัยวัยรุ่น
เธอกับคุณฮิลล์พบรักและแต่งงานกันเพราะผลไม้พวกนี้
ตอนนั้นทั้งสองช่วยกันปลูกต้นเนคทารีนไว้ในสวนหลายต้น เพื่อเป็นที่ระลึกจุดเริ่มต้นความรักของพวกเขา
กลิ่นท็อปโน้ตของน้ำหอมตัวนี้ไม่ได้มีแค่เนคทารีน แต่ยังมีกลิ่นใบไม้จางๆอีกด้วย
กรอบตาของคุณนายฮิลล์เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา มือที่กอบกุมคุณฮิลล์เอาไว้สั่นเล็กน้อย
หลังจากที่กลิ่นท็อปโน๊ตจางหายไป ก็ตามมาด้วยกลิ่นดอกไม้และแอปเปิลเขียว ทั้งยังมีกลิ่นลิลลี่หุบเขาที่แสนสดชื่น บวกกับเครื่องหอมกลิ่นละมุนละไม
กลิ่นเบสโน้ตมีมากมายหลายอย่าง นอกจากใช้กลิ่นจันทน์ขาวกับสมุนไพรแล้ว ยังมีไวท์มัสก์และอำพันอีกด้วย
น้ำหอมขวดนี้ ประกอบไปด้วยทั้งชีวิตของพวกเขา
ตั้งแต่ช่วงลุ่มหลงกันสมัยวัยรุ่น จนถึงช่วงเข้าใจซึ่งกันและกัน สุดท้ายก็แต่งงาน และอยู่ด้วยกันมาจนแก่เฒ่า
คุณนายฮิลล์กว่าจะดึงตัวเองออกมาจากความรู้สึกที่น้ำหอมขวดนี้มอบให้ก็ใช้เวลาไปนานพอสมควร
เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา เช็ดน้ำตาเบาๆ
ภายในห้องเงียบสนิท ไม่มีใครส่งเสียงพูดอะไรทั้งนั้น
ทุกคนต่างรู้ดีว่า ในเวลาแบบนี้ ควรที่จะดื่มด่ำไปกลับกลิ่นหอมเงียบๆ
ความดีงามของมัน ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
หลังจากที่ได้สูดดม ก็จะถูกน้ำหอมตัวนี้กระตุ้น ดึงดูดความรู้สึก และชื่นชมความดีงามของมัน
ซึ่งคนที่ทำน้ำหอมขวดนี้ออกมา เป็นแค่ผู้หญิงอายุยี่สิบต้นๆเท่านั้น
ผ่านไปนาน คุณนายฮิลล์ถึงได้วางผ้าเช็ดหน้าลง แล้วเงยหน้าขึ้นมามองสวี่รั่วฉิง
“น้ำหอมกลิ่นนี้ชื่อว่าอะไรเหรอ?”
สวี่รั่วฉิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “น้ำหอมสตอรี่เนคเลค”
