บทที่ 50 ฉันจ่ายเงินเดือนให้เธอ ไม่ใช่ให้เธอมาทำงานมองผู้ชาย
ในห้องทำงาน ดึงผ้าม่านออก
แสงแดดส่องทะลุผ้าม่านหน้าหนัก เข้ามาภายในห้อง
แผ่นหลังที่ออกกำลังกายเป็นประจำ มีกระดูกสะบักที่น่ามอง มีเสน่ห์ราวกับรูปปั้นกรีก
มือที่กำลังสวมเสื้อเชิ้ตของลี่ถิงเซิ่งหยุดชะงักไปไม่กี่วินาที
เอียงศีรษะเล็กน้อย สายตามองประสานกับผู้หญิงที่นิ่งชะงักเป็นไก่ไม้มองมาที่ตนเอง
สวี่รั่วฉิง “…..”
ทำไมลี่ถิงเซิ่งถึงมาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องทำงานแต่เช้าตรู่? ตอนนี้ประธานล้วนเล่นสนุกได้เปิดเผยขนาดนี้เชียวหรือ? เมื่อวานหลังจากส่งตนเองกลับไปแล้วก็หาดาราสาวหรือคนอื่นมาเล่นสนุกกันที่ห้องทำงานทั้งคืน?
สวี่รั่วฉิงในสมองจินตนาการภาพออกมาเป็นกอง สุดท้ายก็ติดป้ายให้กับลี่ถิงเซิ่งอันหนึ่ง ผู้ชายเลว
ตึก——
สวี่รั่วฉิงปิดประตู
หลี่อานเงียบงันไปไม่กี่วินาที “ฉันน่าจะบอกเธอให้เร็วกว่านี้ ประธานลี่เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ด้านใน”
สวี่รั่วฉิงโบกมือ เดินไปที่ด้านหน้าเครื่องจำหน่ายสินค้าอัตโนมัติ ซื้อกาแฟกระป๋องหนึ่ง เดินไปที่เขตพื้นที่พักผ่อน นั่งลงด้วยท่าทางสง่างาม เรียวขายาวไขว้กันอย่าสง่างาม
หลี่อานเห็นสวี่รั่วฉิงเปิดกระป๋อง ทำเสร็จในรวดเดียว
คงไม่ใช่ว่าผู้ช่วยแอนโกรธแล้วนะ?
อย่างไรก็ตามผู้ช่วยแอนก็นับว่าอยู่ใกล้ชิดกับประธานลี่มากที่สุดในช่วงนี้ ประธานลี่เองก็ดูเหมือนว่าชื่นชมเธอมากทีเดียว
เมื่อครู่ฉากที่ประธานลี่เปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่แน่ว่าผู้ช่วยแอนจะคิดมากเกินไปเสียแล้ว
หลี่อานยึดหลักการที่คิดเผื่อเจ้านายของตนเอง เอ่ยอธิบาย “ผู้ช่วยแอน คุณอย่าไม่คิดมาก เมื่อวานประธานลี่ทำงานล่วงเวลาที่บริษัทหนึ่งคืน”
สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้น ดวงตางุนงง
นี่หลี่อานกำลังอธิบายกับเธอหรือ?
แต่ว่าลี่ถิงเซิ่งอยู่ที่บริษัททำอะไรเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย?
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เสียงที่หลี่อานและสวี่รั่วฉิงคุ้นเคยดีก็ถ่ายทอดออกมาจากในห้องทำงาน ทั้งสองคนสบตากับแวบหนึ่ง รีบเร่งลุกขึ้นยืน
ลี่ถิงเซิ่งเปลี่ยนชุดสูทเสร็จนานแล้ว นอกจากรอยเขียวคล้ำใต้ตา สวี่รั่วฉิงมองไม่ออกสักนิดว่าเขาเหมือนกับคนที่อดนอนมาหนึ่งคืน
เธอกลับไปถึงโต๊ะทำงานของตนเองตามลำดับ งานที่ลี่ถิงเซิ่งมอบหมายให้เธอไม่นับว่ายากลำบากมาก นอกจากช่วยจัดทำการเดินทางของเขาแล้ว อย่างอื่นก็เพียงต้องการให้ในทุกไตรมาสปรุงน้ำหอมหนึ่งกลิ่นที่สามารถวางขายในตลาดได้ก็พอแล้ว
ทุกไตรมาส! ไม่เสียทีที่เป็นนักลงทุน สวี่รั่วฉิงแอบแขวะ
หลังจากหลี่อานรายงานการทำงานเสร็จแล้วจากไป ในห้องก็กลับมาเงียบสงบ
ที่ได้ยินก็มีเพียงเสียงเมาส์ของลี่ถิงเซิ่งที่ลากดูงาน
สวี่รั่วฉิงบิดเอวบิดขี้เกียจครั้งหนึ่ง หางตากวาดผ่านชายหนุ่มที่กำลังตั้งใจทำงาน
ใบหน้าด้านข้างที่ประณีต คิ้วกระบี่ดูหล่อเหลา ถึงขนาดที่หล่อเหลากว่าดาราในโทรทัศน์หลายส่วน
สวี่รั่วฉิงเท้าคาง มองเจ้านายของตนอย่างจนปัญญาที่สุด
มิน่าสวี่อี้ฝานอายุน้อยขนาดนั้นยังมีสาวน้อยส่งจดหมายรักให้เขาแล้ว
เป็นกรรมพันธุ์ที่สืบทอดมาจากยีนที่สมบูรณ์แบบจากพ่อของเขา
ลี่ถิงเซิ่งราวกับสัมผัสได้ถึงสายตาของสวี่รั่วฉิง ละสายตาจากหน้าจอ “ฉันจ่ายเงินเดือนให้เธอ ไม่ใช่ให้เธอมาทำงานนั่งมองผู้ชาย”
สวี่รั่วฉิงมุมปากกระตุก จากนั้นเธอก็ยิ้มทันที “ประธานลี่ เช่นนั้นเลิกงานแล้วมองได้ไหม? ”
ชายหนุ่มยิ้มลุ่มลึก “เลิกงานถ้าเธอกล้ามาที่บ้านฉัน เช่นนั้นก็มองได้”
สวี่รั่วฉิงกลอกตาให้เขา เก็บสายตากลับมา นิ้วมือแตะแป้นพิมพ์เบาๆ
ให้หน้าเขาไม่กี่ส่วนก็ได้ใจแล้วนะ!
เธอคร้านจะไปมองฉากที่ลี่ถิงเซิ่งกับสวี่รั่วยีรักใคร่กลมเกลียวกันอยู่ในบ้าน
หลังจากสวี่รั่วฉิงนำกำหนดการอาทิตย์หน้าของลี่ถิงเซิ่งมาจัดการเสร็จสิ้น มอบให้กับหลี่อาน ตอนกลับมา เธอนึกขึ้นได้ถึงคำพูดที่ลี่ถิงเซิ่งเคยพูดไว้ “ประธานลี่ อาการนอนไม่หลับของคุณมีมานานแค่ไหนแล้ว? ”
ชายหนุ่มราวกับไม่ได้ยิน สีหน้าท่าทางยังคงจดจ่ออยู่กับการแก้ไขเอกสาร
สวี่รั่วฉิงทำเสียง “จิ๊” เสียงหนึ่ง ช่วยเขาปรุงกลิ่นหอม เขายังไม่เอาไปใส่ใจ
“ประธานลี่” สวี่รั่วฉิงยืนขึ้น ค่อยๆ เดินไปที่หน้าโต๊ะทำงานของลี่ถิงเซิ่ง สองมือค้ำอยู่บนโต๊ะ กลิ่นหอมอ่อนๆ กระจายออกมา
ลี่ถิงเซิ่งมีอาการเหม่อลอยเล็กน้อยอยู่ชั่วขณะ
ในตอนที่ทิ้งชื่อตนเองไว้ในสัญญาร่วมงาน ปากกาสุดท้ายปลายปากกากลับไม่มั่นคง
เขาเลื่อนสายตาขึ้นมากวาดมองหญิงสาวตรงหน้าตนเองรอบหนึ่ง ริมฝีปากขยับเบาๆ “พูด”
“งานที่คุณมอบหมายให้ฉันทำเสร็จแล้ว เพิ่งจะมอบให้ผู้ช่วยหลี่”
ลี่ถิงเซิ่งเอนพิงบนเก้าอี้อย่างสบายใจ มุมปากอมยิ้มอย่างมีความหมาย
ถึงแม้เขาจะเคยรับปากสวี่รั่วฉิง ต่อไปห้องปรุงน้ำหอมของลี่ซื่อกรุ๊ป เธอสามารถใช้ได้ตามสบาย
แต่ว่าบัตรใบนั้นที่มีขอบเขตอำนาจของเขา แต่หลังจากสวี่รั่วฉิงจัดทำสร้อยคอแห่งความทรงจำเสร็จ ก็คืนให้เขา
ตอนนั้นลี่ถิงเซิ่งก็รู้สึกว่าตลกดี
ผู้หญิงที่ปกติฉลาดไหวพริบดี กลับไม่เข้าใจเจตนาของตน
เขาเอาบัตรใบนั้นมอบให้เธอ ก็หมายถึงมอบให้เธอ
คิดมาถึงตรงนี้ ลี่ถิงเซิ่งยกมุมปากขึ้นเป็นพิเศษ มือทั้งสองวางบนเข่าอย่างเป็นธรรมชาติ
“แอนนา เธอมีเงื่อนไขอะไรสามารถพูดมาได้โดยตรง”
สวี่รั่วฉิงแย้มยิ้มงดงาม “เช่นนั้นประธานลี่….ก่อนหน้านี้คุณให้บัตรที่มีอำนาจของคุณใบนั้นกับฉัน ยังให้ฉันได้อีกมั้ย? ฉันอยากจะยืมใช้ห้องปรุงน้ำหอมของบริษัท ห้องทดลองชีวโมเลกุลก็ต้องการยืมใช้ นอกจากนี้ยังมีโกดังสำหรับเก็บเครื่องหอม….”
เมื่อพูดถึงเครื่องหอม ในดวงตาของสวี่รั่วฉิงก็ประกายแสงแห่งความมั่นใจและใฝ่หาวาบผ่าน
ส่องประกายแวววาว ทำให้คนละสายตาไปไม่ได้
บัตรสีดำโปร่งแสงใบหนึ่งถูกมือน่ามองคู่หนึ่งหยิบขึ้นมา วางลงบนโต๊ะ
สวี่รั่วฉิงดีใจเป็นล้นพ้น
ดูไปแล้วลี่ถิงเซิ่งยังคงมีข้อดีอยู่!
“ขอบคุณประธานลี่! คุณวางใจ ฉันจะใช้ความสามารถทั้งหมดของฉันปรุงน้ำหอมที่สามารถทำให้คุณหลับสบายออกมาให้ได้! ”
รอยยิ้มมุมปากของลี่ถิงเซิ่งยิ่งลึกขึ้น
“เธอนอนเป็นเพื่อนฉันก็คือวิธีที่ดีที่สุดที่ทำให้ฉันได้พักผ่อน ไม่เช่นนั้นเธอลองคิดดูว่าวันนี้ตอนเที่ยงไม่สามารถนอนเป็นเพื่อนฉันได้ เธอจะเอาอะไรมาชดเชยให้ฉัน”
“ถ้าอย่างนั้น…ฉันช่วยคุณปรุงน้ำหอมที่สามารถรักษาอาการนอนไม่หลับของคุณให้ฟรีไม่คิดเงิน? ” สวี่รั่วฉิงต่อรอง
ปกติแล้วเธอช่วยคนอื่นปรุงน้ำหอม เก็บค่าบริการสูงมาก
เพียงเงินเดือนผู้ช่วยที่ลี่ถิงเซิ่งเสนอให้กับตนเอง สิบปีก็ไม่เท่ากับราคาเริ่มต้นที่เธอปรุงน้ำหอมให้กับคนอื่น
ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่เขาที่ช่วยตนเองคลายวงล้อมเมื่อวาน เธอไม่มีทางช่วยปรุงให้เขาฟรีหรอก
ลี่ถิงเซิ่งยิ้มเย็น “เธอยังคิดจะเก็บเงิน? ”
ชายหนุ่มพูดไป นิ้วเรียวยาวก็เคาะลงบนโต๊ะอย่างเย็นชา
แต่ทว่าสวี่รั่วฉิงราวกับไม่ได้ยินอย่างไรอย่างนั้น “ประธานลี่ ฉันปรุงน้ำหอมแพงมากนะ….ถึงแม้ว่าจะเป็นคุณสวี่รั่วยี ภรรยาของคุณเรียกให้ฉันไปปรุงน้ำหอม ราคานั้นก็มีแต่จะสูงขึ้นไม่มีต่ำลง….เมื่อครู่ฉันยังเพียงแค่คิดจะลดให้คุณสิบเปอร์เซ็นต์นะ”
ลี่ถิงเซิ่งโมโหจนอยากจะหัวเราะ
“พอแล้ว” เขาห้ามปรามเสียงทุ้ม ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้พูดต่อไปอีก เกรงว่าเขาคงยากที่จะควบคุมตนเองไม่ให้ไล่เธอออก
“บัตรใบนี้ต่อไปก็เป็นของเธอแล้ว” สายตาของลี่ถิงเซิ่งบอกใบ้ให้เล็กน้อยเอ่ยว่า “ไม่ต้องคืนให้ฉันอีก”
สวี่รั่วฉิงตกตะลึง ต้องรู้ว่าบัตรใบนี้ของลี่ถิงเซิ่ง เป็นตัวแทนของอำนาจของลี่ซื่อกรุ๊ป
ไม่ต้องพูดถึงห้องทดลองชีวโมเลกุลอะไร ถึงจะอยากดูเอกสารลับของลี่ซื่อกรุ๊ป ล้วนสามารถดูได้
เธอเคยถามลี่ถิงเซิ่งแล้ว ไม่กลัวเธอขโมยเอาความลับของบริษัทไปขายหรือ?
เพื่อหลีกเลี่ยงความระแวง หลังจากเธอจัดทำสร้อยคอความทรงจำเสร็จ ก็เอาบัตรใบนี้คืนให้กับลี่ถิงเซิ่ง
กลัวว่าลี่ซื่อกรุ๊ปเกิดเรื่อง มีคนที่ไม่มีเจตนาดีเอาข้อกล่าวหาโยนมาใส่หัวเธอ
“ขอบคุณประธานลี่”
สวี่รั่วฉิงรับบัตรมา ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น เธอถามว่า “ประธานลี่ หรือว่าครั้งที่แล้วตอนที่คุณเอาบัตรให้ฉัน….”
ลี่ถิงเซิ่งเอ่ยเรียบๆ “ก็หมายความว่ามอบให้เธอ”
