บทที่37ผู้หญิงคือบ่อเกิดความหายนะจริงๆ
ในเมื่อคุณนายลี่สามารถส่งคนไปตรวจสอบสวี่รั่วฉิงได้ ก็หมายความว่าเธอก็สามารถค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของหล่นมาได้เหมือนกัน
ขณะที่สวี่รั่วฉิงรับสายโทรศัพท์ของคุณนายลี่ เธอกำลังยุ่งอยู่ที่ห้องทำงาน
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อพบว่าเป็นเบอร์ของคนแปลกหน้า ก็ขมวดคิ้วพลางเอ่ยขึ้นว่า
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าจากไหนค่ะ？”
ฝ่ายตรงข้ามนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นน้ำเสียงสง่างามและเข้มขรึมก็ดังเข้าหูของสวี่รั่วฉิง
“คุณก็คือแอนนา？”
น้ำเสียงที่ดูสูงส่งนั้น สวี่รั่วฉิงไม่ค่อยคุ้นเคยนัก
ผู้หญิงที่อยู่ในชาติตระกูลที่ดีมักใช้น้ำเสียงเช่นนี้ในการพูดคุย แม้แต่แม่ของเธอในอดีตก็เช่นเดียวกัน แม้ว่าภาพในหัวของเธอจะไม่ชัด แต่ว่าน้ำเสียงของหล่อนก็เช่นนี้เหมือนกัน
สวี่รั่วฉิงยิ้มอย่างเย้ยหยัน พลางตอบกลับอย่างราบเรียบว่า：“ใช่ค่ะ ฉันคือแอนนา ไม่ทราบว่าคุณโทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”
ผู้หญิงคนนั้นเฮึงอย่างเย็นชา และแนะนำตนเองอย่างตรงไปตรงมา：“ฉันคือแม่ของลี่ถิงเซิ่ง”
สวี่รั่วฉิงเผยแววตาเป็นประกายออกมา
ต้องการที่กล่าวโทษตนใช่ไหม？
การที่แม่ของลี่ถิงเซิ่งโทรหาตน น่าจะเป็นเพราะทราบว่าตนนั่งทำงานห้องเดียวกับลี่ถิงเซิ่ง
แน่นอนว่าลี่ถิงเซิ่งคงไม่บอกเรื่องนี้กับแม่ของเขา ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่น่าเป็นไปได้ที่สุดก็คือสวี่รั่วยีเป็นคนบอก
สวี่รั่วฉิงเอ่ยขึ้นเพียง“อ่อ”เบาๆ แล้วยิ้มออกมา：“ที่แท้ก็เป็นคุณแม่ของประธานลี่ ไม่ทราบว่าคุณโทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ？”
เดิมทีคุณนายลี่นั่งพิงอยู่ที่โซฟาอย่างสบายใจ แต่ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ทำไมเจ้าเด็กคนนี้ไม่มีน้ำเสียงของเธอถึงไม่ได้หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
“ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าฉันคือใคร แต่ทำไมยังมีปฏิกิริยาตอบกลับมาแบบนี้ล่ะ？”
“แล้วฉันควรมีปฏิกิริยาแบบไหนค่ะ คุณนายลี่？”ในใจลึกๆของสวี่รั่วฉิงรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าขำ
เธอไม่เหมือนกับสวี่รั่วยีที่อยากจะเป็นสะใภ้ตระกูลลี่
สำหรับเธอแล้ว คุณนายลี่ก็เป็นเพียงแม่ของเจ้านายเท่านั้น เป็นเพียงผู้ใหญ่ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
ทั้งสองอยู่ในสถานะที่เท่าเทียมกัน แม้ว่าเธอจะถูกไล่ออกเพราะคุณนายลี่ แต่คนที่จะเสียหายคงจะเป็นลี่ซื่อกรุ๊ปมากกว่า
เพราะมีบริษัทน้ำหอมมากมายที่ต้องการตัวเธอ ไม่ใช่แค่ลี่ซื่อกรุ๊ป！
ริมฝีปากที่ไม่ได้ทาลิปสติกของสวี่รั่วฉิงขยับไม่มาและค่อยๆสบดคำพูดออกมาจนทำให้คุณนายลี่โกรธ：“คุณเป็นแม่ของเจ้านายฉันไม่ใช่แม่ของฉัน พวกเราก็เป็นคนเหมือนกัน สู้คุณนายลี่พูดมาดีกว่าคะว่าวันนี้คุณโทรมาหาฉันมีธุระอะไร”
คุณนายลี่โกรธจนแทบจะล้มลง
เธอพยายามระงับความโกรธ พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสง่างามว่า：“ฉันอยากจะพบเธอ เดี๋ยวฉันจะส่งคนไปรับ”
สีหน้าของสวี่รั่วฉิงเคร่งขรึมขึ้น “คุณตรวจสอบฉัน？”
คุณนายลี่ยิ้มเบาๆ“คุณเป็นผู้ช่วยของลูกชายฉัน แน่นอนว่าฉันจะต้องตรวจสอบคุณ ได้ข่าวมาว่าคุณอยู่กับเด็กอีกสองคนที่คอนโด？ฉันก็แค่ลองตรวจสอบดูอย่างลวกๆ และอยากจะแจ้งให้คุณทราบว่าลี่ซื่อกรุ๊ปมีหุ้นอยู่ในโรงเรียนที่เด็กทั้งสองเรียนอยู่ คุณคงจะเข้าใจนะว่าฉันหมายความว่ายังไง？”
“คุณนายลี่ข่มขู่ฉัน？”
“ฉันเปล่านะ ฉันก็แค่อยากจะบอกคุณว่า ฉันอยากจะพบคุณ”
หลังจากที่พูดจบ คุณนายลี่ก็วางสายลงและส่งให้กับพ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ตอนนี้กี่โมงแล้ว？”หล่อนถามขึ้น
พ่อบ้านตอบกลับว่า：“ตอนนี้บ่ายสามโมงครึ่งแล้วครับ”
คุณนายลี่พยักหน้า“หากดูตามเวลา อีกไม่นานก็น่าจะมาถึง”
ในเวลาเดียวกัน กริ่งที่ประตูหน้าคอนโดของสวี่รั่วฉิงก็ดังขึ้น
คิ้วของสวี่อี้ฝันขมวดขึ้น
หลังจากที่พวกเขาย้ายมาที่เมืองหลินชวน คนที่รู้จักก็มีไม่มาก ใครกันมาหาแม่ในวันหยุด？
เขาเดินไปที่หน้าประตู มองดูที่ตาแมวประตู พบว่าเป็นชายแปลกหน้าคนหนึ่ง
ใส่เสื้อสูทสีดำ ทั้งยังใส่แว่นตาดำอีกด้วย
สวี่อี้ฝันเม้มปาก สองเท้าวิ่งเข้ามาที่ห้องทำงานของสวี่รั่วฉิง“แม่ครับ มีคนแปลกหน้ามาเคาะประตูครับ”
โดยปกติแล้วคอนโดหรูจะมีการรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา หากไม่ได้อาศัยอยู่ในคอนโดแห่งนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่รปภ.จะยอมปล่อยให้เข้ามา
นอกเสียจากว่า……
คนที่ต้องการเข้ามาจะมีอำนาจมาก ทำให้รปภ.จำเป็นยอมปล่อยเข้ามา
ในมือของสวี่รั่วฉิงถือโทรศัพท์มือถือไว้ เธอลูบศีรษะของลูกชายเธอเบาๆ “ไปเล่นกับน้องสาวของลูกเถอะ ไม่ต้องเป็นกังวล คงเป็นเพื่อนร่วมงานของแม่ที่บริษัท”
เธอสวมรองเท้าแตะแล้วเดินไปยังหน้าประตูใหญ่“ใครค่ะ？”
ชายที่อยู่ด้านนอกพูดขึ้นอย่างมีมารยาทว่า：“คุณแอนนาครับ ผมเป็นคนขับรถของคุณนายลี่ คิดว่าเมื่อสักครู่นี้คุณสวี่คงได้คุยกับคุณนายลี่ทางโทรศัพท์เรียบร้อยแล้ว”
ระหว่างที่พูดคุย ไม่มีช่องโหว่เลยแม้แต่น้อย
สวี่รั่วฉิงเก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างเงียบสงัด สองมือประสานกันไว้ที่หน้าอก พลางถามขึ้นอย่างเย็นชาว่า：“หากฉันไม่ไปจะเกิดอะไรขึ้นค่ะ？”
ชายหนุ่มยิ้ม“ทางที่ดีคุณสวี่อย่าทำให้ผมต้องลำบากใจเลยครับ ในเมืองหลินชวนคุณคงไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนใช่ไหมครับ？ อีกอย่างตอนนี้ประธานลี่กำลังประชุมวิดีโอคอนเฟอร์เรนซ์คงไม่มีเวลามาสนใจคุณ หากว่าคุณฉลาดพอ คุณคงไม่ทำให้คนที่มีอำนาจรองจากประธานลี่ไม่พอใจนะครับ”
สวี่รั่วฉิงยิ้ม เธอไม่กลัวคุณนายลี่หรอก
แม้ว่าคุณนายลี่จะไม่ชอบเธอแค่ไหน ก็คงจะไม่กล้าทำอะไรเธอโจ่งแจ้งในตอนกลางวัน
และเพื่อความปลอดภัย เธอจึงส่งข้อความผ่านวีแชทให้กับซูจิ่วเอ๋อร์
“จิ่วเอ๋อร์ แม่ของลี่ถิงเซิ่งต้องการพบฉัน หากฉันไม่ได้ติดต่อคุณกลับภายในสามชั่วโมง ก็ต้องรบกวนคุณด้วยนะ”
จากนั้นสวี่รั่วฉิงก็เบิกตากว้าง พลางพูดขึ้นกับชายที่อยู่ด้านนอกว่า：“ได้ แต่ว่าคุณต้องรอสักครู่นะคะ วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน ฉันยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัวเลย เดี๋ยวฉันเตรียมตัวเสร็จก็จะออกไปพร้อมกับคุณ”
เมื่อพูดจบ สวี่รั่วฉิงก็ไม่สนใจคนที่อยู่ด้านนอก แล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง
สวี่อี้ฝันกับสวี่อี้หานกำลังแอบฟังอยู่ที่ด้านข้างของประตู
“แม่ ผู้หญิงไม่ดีคนนั้นอยากเจอแม่เหรอคะ？”เด็กน้อยเบิกตากว้างพลางถามขึ้น
สวี่รั่วฉิงส่ายศีรษะพลางถอดชุดคลุมอยู่บ้านอกแล้ววางไว้บนโซฟา
“แม่ของประธานบริษัท”เธอตอบกลับ
“แม่ของป่าปี๊？แล้วไม่ใช่คุณย่าของพวกเราเหรอ？”สวี่อี้ฝันแสดงปฏิกิริยาออกมาก่อน
เขาตรวจสอบข้อมูลของสวี่รั่วยีและลี่ถิงเซิ่งมาโดยตลอด แต่ลืมให้ความสนใจกับคุณนายลี่คนนี้เลย
สวี่รั่วฉิงพยักหน้าแล้วพูดเพียงว่า“อืม”
เธอไม่เข้าใจคุณนายลี่มากนัก รู้เพียงแต่ว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่สามารถขึ้นมาเป็นคุณนายของตระกูลใหญ่โตได้นั้นไม่ธรรมดา
เมื่อสักครู่นี้ น้ำเสียงที่หล่อนพูดคุยกับเธอเมื่อสักครู่นี้ก็ไม่ค่อยดีนัก เกรงว่าหล่อนคงต้องการหาเรื่องเธอเป็นแน่
สวี่รั่วฉิงเปลี่ยนมาใส่ชุดสีขาวที่ดูสะอาดตา และแต่งหน้าอ่อนๆ พร้อมทั้งมัดรวบผมสีดำเงางามของตน ทำให้เธอดูสุขุมและทันสมัย
เธอเปิดประตูออกมา และยิ้มให้กับคนขับรถใส่แว่นดำที่อยู่ด้านหน้าประตู
“ไปเถอะ รีบไปเถอะ เดี๋ยวคุณนายลี่จะร้อนใจ”
เมื่อพูดจบ สวี่รั่วฉิงก็เดินเข้าไปในลิฟต์ที่อยู่ข้างๆ
นิ้วมือเรียวยาวกดไปที่เลขหนึ่ง
กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของเธอ ทำให้ในขณะนั้นชายผู้นั้นเคลิ้ม
ไม่นานเขาก็ได้สติกลับคืนมา และพบว่าตนเองยั้งสติไม่อยู่
ถึงว่าคุณนายลี่ไม่ค่อยพอใจผู้หญิงคนนี้นัก กระทั่งต้องตามไปสั่งสอนถึงที่บ้าน
ผู้หญิงคือบ่อเกิดความหายนะจริงๆ ผู้หญิงที่สามารถบดบังความสวยของเธอได้เกรงว่าคงจะมีไม่มาก ……
