บทที่84 สายตาลี่ถิงเซิ่งมองเธอ เหมือนกับหมาป่าล่าสัตว์
ลี่ถิงเซิ่งจิตใจจมดิ่งกับความคิด
ในวันที่เขาเมา สวี่รั่วฉิงบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์ ว่า เธอเคยอาศัยอยู่ในหลินชวน
หลินชวน ……
ไม่มีครอบครัวใดในหลินชวน สามารถซ่อนตัวจากเครือข่ายข่าวกรองของลี่ซื่อกรุ๊ปได้
ลี่ถิงเซิ่งค้นหาตระกูลเศรษฐีที่มีลูกสาวอยู่ที่หลินชวนในความทรงจำ แต่ไม่มีใครเทียบกับสวี่รั่วฉิงได้
หลังจากความเงียบ ก็มีเสียงแหบแห้งเบาๆของผุ้ชาย
“ตรวจสอบต่างประเทศ”
หลี่อานสะดุ้ง “ประธานลี่ ท่านหมายถึงการตรวจสอบตระกูลต่างประเทศหรือ?”
ลี่ถิงเซิ่งกล่าวเสียงเข้ม: “นอกจากอำนาจต่างประเทศ ก็ไม่มีใครสามารถซ่อนจากสายตาของลี่ซื่อกรุ๊ปได้”
“แต่ทำไมท่านถึงแน่ใจว่าตระกูลที่ต่างประเทศอยู่เบื่องหลังการช่วยเหลือลบล้างประวัติของแอนนา?”
ลี่ถิงเซิ่ง หัวเราะเยาะ “คุณลืมไปแล้วหรือว่าแอนนาเคยอยู่ที่ไหนมาก่อน”
ในที่สุดหลี่อานก็นึกขึ้นได้
เขาเคยส่งคนไปตรวจสอบภูมิหลังของแอนนามาก่อน แต่เขาไม่เคยคิดว่า แอนนาจะอาศัยอยู่ต่างประเทศ คนที่ช่วยเหลือ
เธอลบล้างภูมิหลังไม่ใช่อำนาจคนในประเทศอย่างแน่นอน
“ฉันเข้าใจแล้วประธานลี่ ฉันจะสั่งให้พวกเขาตรวจสอบ”
“ยังมีอีกเรื่อง” ในขณะที่มือข้างหนึ่งของลี่ถิงเซิ่งกำลังแตะเบา ๆ บนแป้นพิมพ์ ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาก็กระตุก น้ำเสียง
ไม่แยแส: “ตรวจสอบ การเปิดเผยรูปของฉันให้กับสวี่รั่วยีในครั้งนี้ เป็นเขาหรือไม่”
“ครับ”
……..
วันจันทร์ สวี่รั่วฉิงนำน้ำหอมที่เตรียมไว้มาที่บริษัท วางไว้บนโต๊ะทำงานของลี่ถิงเซิ่ง
“ประธานลี่ นี่คือน้ำหอมที่คุณมอบหมายให้ทำเพื่อผู้สูงอายุ” สวี่รั่วฉิงส่งการ์ดให้ถึงระดับสายตาของลี่ถิงเซิ่ง มันเป็น
การ์ดที่เขียนด้วยลายมือ
ลายมือที่สวยงามของผู้หญิง ก็สวยเช่นเดียวกับเธอ
จำนวนการใช้งานระบุไว้ด้านบนอย่างชัดเจน
“เนื่องจากเป็นการรักษาอาการนอนไม่หลับ ฉันจึงใช้ยางไม้หอมและไขชะมด” สวี่รั่วฉิงกล่าว “เครื่องเทศทั้งสองนี้
สามารถทำให้ผู้สูงอายุนอนหลับได้ดี แต่ไม่ควรใช้มากเกินไปมิฉะนั้นจะมีผลตามมา”
ลี่ถิงเซิ่งพยักหน้า วางน้ำหอมไว้ข้างๆเ งยหน้าขึ้นและมองไปที่สวี่รั่วฉิง
สวี่รั่วฉิงแปลกใจเล็กน้อย มีบางอย่างในสายตาของผู้ชายที่เธอไม่เข้าใจ
“ประธานลี่ มีอะไรหรือเปล่า?”
ลี่ถิงเซิ่งยกยิ้มที่มุมริมฝีปาก สองมือกอดอกอย่างสบาย ๆ “คุณรู้หรือไม่ว่าการทิ้งเจ้านายไว้ที่สนามบินเพียงลำพังมีความผิดอย่างไ?”
“แต่ว่าประธานลี่ถ้าคุณขึ้นรถของฉันจริงๆ มันจะลำบากในการอธิบายให้กับคุณสวี่ฟัง?” สวี่รั่วฉิงกะพริบตาและตกลงไปในกับดักของชายคนนั้น
เดิมทีดวงตาของลี่ถิงเซิ่งก็ซับซ้อนอยู่แล้ว ยิ่งเปลี่ยนเป็นล้ำลึกขึ้นไปอีก เขายิ่งมั่นใจมากยิ่งขึ้นว่าความคิดของสวี่รั่วฉิงไม่ใช่ผู้หญิงจากครอบครัวธรรมดา ความคิดของเธอเป็นของลูกสาวเศรษฐี
“ประธานลี่ งั้นฉันกลับไปทำงานแล้ว?” สวี่รั่วฉิงถามเสียงเบา
หลังจากได้รับคำตอบ สวี่รั่วฉิงกลับมาที่ที่นั่งของเธอด้วยความสงสัยในใจ
เมื่อกี้สายตาของลี่ถิงเซิ่ง ราวกับว่ารู้จักเธอดี
ในขณะนั้น เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อย
ลี่ถิงเซิ่งไม่น่าจะตรวจสอบรู้ว่าตระกูลซูอยู่เบื้องหลังเธอนะ?
แม้ว่าจะตรวจสอบได้ว่าจิ่วเอ๋อร์และเธอเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ก็ไม่ควรมีการตรวจสอบว่าเธอเคยเป็นลูกสาวของตระกูลสวี่
สวี่รั่วฉิงอยู่ในความงุนงง เมื่อตอนชงกาแฟ แก้วกาแฟเกือบจะคว่ำ
หลี่อานเห็นการเคลื่อนไหวของสวี่รั่วฉิงในสายตา รายงานไปยังลี่ถิงเซิ่งอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า “ผู้ช่วยแอน ระวังหน่อย เดี๋ยวจะบาดเจ็บจากแผลน้ำร้อนลวก”
สวี่รั่วฉิงพยักหน้า หลังจากกลับไปที่ห้องทำงาน เธอพึ่งจะนั่งลง ก็รู้สึกว่าสายตาของลี่ถิงเซิ่งมองเธอ เหมือนหมาป่าล่าสัตว์ แต่เมื่อเธอใช้สายตากวาดมองไป ชายคนนี้ก็ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่แล้ว เหลือเพียงใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลา
เธอน่าจะคิดมากไป …สวี่รั่วฉิงก้มหัวลงจิบกาแฟ
โทรศัพท์บนโต๊ะสั่นเบา ๆ สวี่รั่วฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วปลดล็อกหน้าจอ เห็นว่านั่นคือ WeChat ของซูจิ่วเอ๋อร์ เธอก็ประหลาดใจเล็กน้อย
หลังจากคลิกเพื่ออ่านเนื้อหาสวี่รั่วฉิง ก็แทบจะกระโดดขึ้นมาด้วยความดีใจ
“รั่วฉิง วันนี้บ่ายห้าโมงเครื่องบินฉันจะถึงหลินชวน”
สวี่รั่วฉิงตอบกลับว่า: “ฉันจะไปรับคุณ!”
ดวงตาของสวี่รั่วฉิงงอเป็นจันทร์เสี้ยว ความสุขนั้นยากที่จะซ่อน
ก่อนเลิกงาน สวี่รั่วฉิงเก็บข้าวของของเธอและพูดกับลี่ถิงเซิ่งอย่างอ่อนหวานว่า “ประธานลี่ ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะ”
ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่เธอ และพยักหน้า
หลังจากสวี่รั่วฉิงจากไป ลี่ถิงเซิ่งก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หาช่องทางติดต่อของหลี่อาน
“ตาม”
เขากล่าวเบา ๆ
…….
สวี่รั่วฉิงขับรถไปที่โรงเรียนก่อนไปรับสวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานเลิกเรียน
ดวงตาของสวี่อี้หานเบิกโพลง “แม่ วันนี้แม่ไม่ต้องทำงานล่วงเวลาเหรอ?”
รู้ว่า ตั้งแต่แม่ไปบริษัท ของพ่อ มักจะต้องทำงานล่วงเวลา แม้แต่เวลาดูการ์ตูนเป็นเพื่อนเธอและพี่ชายในตอนกลางคืนก็
ไม่มีแล้ว!
ด้วยเหตุนี้ ความไม่พอใจของสวี่อี้หานที่มีต่อบิดาผู้ให้กำเนิดจึงเพิ่มขึ้น
วี่รั่วฉิงก้มลงจูบสวี่อี้หาน “อีกสักพัก เราจะไปรับแม่บุญธรรมที่สนามบิน!”
สวี่อี้หานได้ยิน ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
หลี่อานซึ่งปฏิบัติตามคำสั่งของลี่ถิงเซิ่งให้ตามสวี่รั่วฉิง นั่งอยู่ในรถ มองเห็นกับตาทุกอย่าง
เขาจำได้ว่าสวี่รั่วฉิงเคยบอกเขาว่า เด็กทั้งสองเป็นญาติของเธอ ดังนั้นจึงไม่สนใจ
สวี่รั่วฉิงพาสวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานไปที่สนามบิน สภาพการจราจรตึงเครียด ระหว่างทางมีรถติดเป็นเวลานานเธอต้องปลอบเด็กทั้งสองให้อดทนมากขึ้น
สวี่รั่วฉิงไม่ได้สังเกตเลยว่า มีใครบางคนเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา
เมื่อมาถึงสนามบิน สวี่รั่วฉิงมือซ้ายจูงสวี่อี้ฝานไว้ มือขวาจูงสวี่อี้หานไว้ รออยู่ที่สนามบินอย่างเงียบ ๆ
ในทางกลับกันหลี่อานสวมแว่นกันแดด และเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างสงบจากระยะห่างออกไปยี่สิบเมตร
“ทำไมแม่บุญธรรมจิ่วเอ๋อร์ยังมาไม่ถึงล่ะ” สวี่อี้หานหิวมาก เธอกุมท้องตัวเอง และเบิกตาโตถาม
สวี่อี้ฝานเงียบมาก อยู่ด้านข้างดูข่าวผ่านโทรศัพท์มือถือ
สวี่รั่วฉิงก้มศีรษะลงมองดูเวลาที่โทรศัพท์ พูดปลอบใจลูกสาวตัวเอง “ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง”
สวี่อี้หานกะพริบตาอย่างกล้ำกลืน “โอเค”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่อซูจิ่วเอ๋อร์ก้าวไปบนรองเท้าส้นสูง และปรากฏตัวจากทางเดิน ก็เห็นสวี่รั่วฉิงและสิ่งล้ำค่าอันเป็นที่รัก
รักสองคนที่อยู่ข้างๆเธอ
“แอนนา!” ซูจิ่วเอ๋อร์โบกมือให้สวี่รั่วฉิง
ทั้งสองตกลงกันว่า ซูจิ่วเอ๋อร์จะไม่เรียกชื่อจริงของสวี่รั่วฉิงในฝูงชน เพื่อรักษาตัวตนที่แท้จริงของสวี่รั่วฉืงไม่ให้ถูกค้นพบ และสวี่รั่วยีได้ทราบ
สวี่รั่วฉิงเดินไปตามเสียง และเห็นร่างสูงเพรียวของซูจิ่วเอ๋อร์ เธอเม้มริมฝีปาก และโบกมือ “จิ่วเอ๋อร์ ทางนี่!”
ซูจิ่วเอ๋อร์ถือกระเป๋าและกระเป๋าเดินทาง ทันทีที่มาถึงตรงหน้าสวี่รั่วฉิง ก็โยนกระเป๋าทิ้งและกอดสวี่รั่วฉิงอย่างตื่นเต้น
“ฉันคิดถึงคุณจะตายแล้ว จริงๆนะ ทำไมคุณต้องกลับมาที่หลินชวนล่ะ!”
สวี่รั่วฉิงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ และโอบไหล่เพื่อนที่ดีของเธอ ดวงตาของหลี่อานเบิกกว้างเมื่อเขาเห็นทุกอย่าง เป็นเวลานานมากกว่าที่เขาไม่สามารถฟื้นคืนสติตัวเองจากความตกใจได้ ที่แท้แอนนารู้จักคุณหนูใหญ่ของซูซื่อกรุ๊ป ซูจิ่วเอ๋อร์?
