อย่าว่าแต่คุณหญิงโทมัสเลย ขนาดซูจิ่วเอ๋อร์เองยังไม่เคยได้สัมผัสน้ำหอมแบบนี้
น้ำหอมของสวี่รั่วฉิงมักจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเข้มข้น มีความหอมหวานแบบฉบับผู้หญิง
แม้ว่าเธอจะมีลูก แต่เธอไม่เคยมีความรัก ยิ่งไม่ต้องพูดเรื่องใกล้ชิดกับผู้ชาย ดังนั้นน้ำหอมของเธอ จะไม่มีกลิ่นอายของหญิงชายอยู่ในนั้น
แต่คราวนี้ไม่เหมือนเดิม หญ้าอบควัน หญ้าแห้ง เครื่องหอมฮอร์โมนเพศชาย มาปรากฏในน้ำหอมของสวี่รั่วฉิง ทำให้คุณหญิงโทมัสและซูจิ่วเอ๋อร์ตะลึง
เป็นนานกว่าคุณหญิงโทมัสจะได้สติคืนมา เธอให้สาวใช้นำน้ำหอมที่สวี่รั่วฉิงให้ไปเก็บ แล้วกุมมือสวี่รั่วฉิงแน่น ดึงมาที่หน้าอก ตกใจจนสวี่รั่วชิงตั้งตัวไม่ทัน
“แอนที่รัก เธอเคยมีความรักไหม”
คุณหญิงโทมัสที่ปกติไม่ค่อยยิ้ม ตอนนี้ดูเหมือนสาวน้อยที่ลุ่มหลง
จู่ๆไอดอลตัวเองมีความรัก แต่เธอไม่รู้ว่าไอดอลเพื่อนชายคนนั้นคือใคร！
สวี่รั่วฉิง：？？？
เดี๋ยวๆ นี่มันเกี่ยวกับความรักตรงไหน
เธอก็แค่ปรุงน้ำหอม หญ้าอบควันก็มาจากการแลกจูบกับลี่ถิงเซิ่งในวันนั้น กลิ่นควันบนตัวชายหนุ่ม จู่ๆเกิดทำให้เธอลุ่มหลง ก็เลยเกิดแรงบันดาลใจ ลองผสมลงในน้ำหอม
แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้ผลดีขนาดนี้
คุณหญิงโทมัสค่อยๆผ่อนมือของสวี่รั่วฉิง แววตารื้นน้ำตาตื้นตัน
เธอมองพริ้วไปที่สวี่รั่วฉิง“แอน ความสัมพันธ์พวกเราดีขนาดนี้ เธอจะต้องปิดบังอีกเหรอ เธอคงจะได้กลิ่นควันจากตัวชายคนนั้นสินะ แล้วได้แรงบันดาลใจ เมื่อก่อนน้ำหอมของเธอมีแต่กลิ่นอายของหญิงสาว คราวนี้กลิ่นความรักมันหนักหน่วง ฉันชอบมาก”
สวี่รั่วฉิงอึ้ง
คุณหญิงโทมัสสมแล้วที่เป็นชนชั้นสูงในปารีส เรื่องแบบนี้ก็เดาออก
สวี่รั่วฉิงตาค้าง หันไปสบกับแววตาแสดงคำถามกับซูจิ่วเอ๋อร์ เอียงหน้าเล็กน้อย
คุณหญิงโทมัสเห็นสวี่รั่วฉิงหน้าแดงหูแดง จึงไม่ได้พูดอะไรมาก
อย่างไรเสียคนเอเซียหน้าบาง เธอจึงพูดต่อ คาดว่าสวี่รั่วฉิงคงหน้าร้อนผ่าว
คุณหญิงโทมัสหยิบหนังสือสัญญาออกมา แล้วให้สาวใช้เตรียมดอกไลลักมาให้สวี่รั่วฉิงตรวจสอบ
“แอน เรื่องเครื่องหอมสบายใจได้ ฉันเหลือดอกไลลักที่ดีที่สุดให้กับเธอ แต่ครั้งนี้มีเงื่อนไข ฉันอยากได้น้ำหอมแบบนี้อีกขวด”เล็บยาวสวยคุณหญิงโทมัสชี้ไปที่หนังสือสัญญา
สวี่รั่วฉิงเห็นด้วยอย่างเต็มใจ
เครื่องหอมก็เหมือนอย่างที่คุณหญิงโทมัสกล่าว ทุกชนิดเป็นเครื่องหอมที่ดีที่สุด แล้วสกัดส่วนที่ดีที่สุดออกมา มีผลดีกว่าเครื่องหอมทางวิทยาศาสตร์เป็นพันเท่า
สวี่รั่วฉิงดูราคา ราคาไม่เบา
แต่ช่วยไม่ได้ ใครให้ตระกูลโทมัสมีสตอกดอกไลลักเล่า
พอสวี่รั่วฉิงเซ็นชื่อลงในสัญญา ก็ส่งยื่นให้ผูรับผิดชอบเซ็นเรื่องการขนส่ง แล้วหยิบบัตรออกมาชำระเงิน
ในตอนที่เธอชำระ ทางหลินชวน หลีอานเสียงมือถือดังขึ้น
หลี่อานเห็นตัวเลขสูงปรี๊ดบนมือถือ สีหน้าราบเรียบ
ไม่ต้องแม้แต่จะคิด ต้องเป็นแอนนาใช้บัตรประธานลี่
นี่ออกไปอีกกี่ล้านยูโรเนี่ย……
ประธานลี่ทำธุรกิจอะไรกันแน่ หรือว่าแค่ให้แอนนาสุขใจ……
หลี่อานวางโทรศัพท์อย่างเงียบๆ น้ำตาไหลทำงานต่อ
เอาเป็นว่าบัญชีส่วนตัวประธานลี่ ไม่ได้ใช้เงินเขา
หลังจากจัดการเครื่องหอมที่หายไปสองชนิดเรียบร้อย หินก้อนใหญ่ในใจของสวี่รั่วฉิงก็วางลง
ก่อนจากสวน คุณหญิงโทมัสยิ้มอย่างลึกซึ้ง มองสวี่รั่วฉิงแล้วพูด“แอนจ๊ะ ถ้าเจอผู้ชายดีๆ ฉันก็อยากพบเขานะ เพราะเมื่อก่อนผู้ชายที่จีบเธอมีมาก เธอปฏิเสธหมด ฉันเลยอยากเห็นชายที่เธอหลงใหล”
สวี่รั่วฉิง“……”
เปล่า เธอไม่ได้หลงใคร
เธอแค่ได้แรงบันดาลใจการปรุงน้ำหอมจากลี่ถิงเซิ่ง
ทำไมคุณหญิงโทมัสถึงคิดถึงความรักในละครเชกส์เปียร์ไปได้……
ทางกลับ สวี่รั่วฉิงถามซูจิ่วเอ๋อร์“ฉันแสดงออกชัดมากเลยเหรอ”
ซูจิ่วเอ๋อร์ถามทั้งที่รู้แก่ใจ“ของอะไร”
สวี่รั่วฉิงเอามือเท้าคางอย่างอ่อนใจ น้ำเสียงเซ็งๆ“ก็น้ำหอมไง”
ซูจิ่วเอ๋อร์ลากเสียงยาว“อ๋อ”ทีหนึ่ง：“เธอหมายถึงกลิ่นควันหญ้าน่ะเหรอ ก็ทำให้คนประหลาดใจอยู่นะ เธอกับลี่ถิงเซิ่งทำอะไรกันเหรอ ขนาดกลิ่นควันยังทำให้เธอหลงใหล……”
สวี่รั่วฉิง：“……ช่างเถอะ ฉันไม่ควรพูดกับเธอเลย”
“อย่าๆๆ ว่ามา”ซูจิ่วเอ๋อร์หักพวงมาลัย มองสวี่รั่วฉิง ยิ้ม“ฉันจำได้ว่าบางคนเคยพูดว่าแค่ใช้เงินเลี้ยงผู้บริหารคนนี้ ถ้าไม่ได้ใกล้ชิด แล้วจะได้กลิ่นควันหญ้าชัดขนาดนี้ได้ไงจ๊ะ”
สวี่รั่วฉิงจงใจหลบสายตา
ใครจะไปรู้ว่าเตรียมน้ำหอมให้คุณหญิงโทมัสขวดเดียว จะมีปัญหามากขนาดนี้
แต่เธอไม่เคยคิดจริงๆ ที่แท้หลังจากใกล้ชิดลี่ถิงเฉิง การปรุงน้ำหอมเธอเปลี่ยนไป
มิน่าป้าหวังบอก คนหนึ่งถ้าประสบการณ์ไม่มากพอ จะปรุงน้ำหอมออกมาหลายชั้นแบบนี้ไม่ได้
ดังนั้นน้ำหอมที่เธอปรุงในช่วงนี้ มักจะเกี่ยวกับลี่ถิงเฉิงเหรอ
สวี่รั่วฉิงย้อนคิดการใช้เครื่องหอมอย่างละเอียด นอกจากควันหญ้า หญ้าแห้ง แล้วยังมีหญ้าปาปิรัส ต้นสนซีดาร์
ทั้งหมดเป็นกลิ่นที่เธอดมมาจากตัวลี่ถิงเซิง
ใบหน้าสวี่รั่วฉิงร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ จนกลับถึงสวน อาการหน้าแดงก็ไม่หายไป
ซูจิ่วเอ๋อร์มองดูสวี่รั่วฉิง ตบบ่าเธอเบาๆอย่างอ่อนใจ “เอาล่ะ ตั้งสติได้แล้ว ！ลงรถ！อยากรำลึกความหลังก็กลับห้องไปโทรหาประธานลี่！”
……
หลังจากที่จัดการเรื่องเครื่องหอมทั้งหมดเรียบร้อย สวี่รั่วฉิงก็อยู่ต่อที่ปารีสอีกหนึ่งวัน
วันสุดท้าย เธอกับซูจิ่วเอ๋อร์พาสวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หานเที่ยวเล่นตามถนนหนทางต่างๆของเมืองปารีส สุดท้ายเหนื่อยจนตอนกลับบ้านตระกูลซู ทั้งคู่นอนราบบนโซฟา ไม่อยากแม้แต่จะขยับ
หากแต่สวี่อี้ฝานคึกคักกว่าสวี่อี้หาน
สวี่รั่วฉิงปวดเมื่อยไปทั้งตัว ซูจิ่วเอ๋อร์เองก็เช่นกัน
คุณผู้หญิงซูเห็นสภาพอ่อนปวกเปียกอย่างกับดินโคลนของทั้งสองคน จึงถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ
เธอนั่งด้านข้าง“เรื่องเครื่องหอมจัดการเสร็จแล้วเหรอ พรุ่งนี้เตรียมตัวไปแล้วใช่ไหม ตั๋วเครื่องบินซื้อแล้วหรือยัง หรือว่านั่งเครื่องบินส่วนตัวกลับ”
ซูจิ่วเอ๋อร์โบกมืออย่างอ่อนแรง ปฏิเสธมารดาของตนแทนสวี่รั่วฉิง
“แม่คะ ไม่ต้องหรอก……ยังจะเครื่องบินส่วนตัวอะไรกัน เดี๋ยวรั่วฉิงก็ถูกเพ่งเล็งหรอก พรุ่งนี้หนูจะกลับหลินชวนเป็นเพื่อนเธอ แม่สบายใจได้ค่ะ”
คุณหญิงซูจ้องซูจิ่วเอ๋อร์เขม็ง จึงถามอย่างห่วงใย“รั่วฉิง คราวหน้ากลับมาเมื่อไหร่จ๊ะ หรือไม่งั้น ฉันไปหลินชวนด้วยมั้ย ตระกูลสวี่ของหนูจะได้ไม่หาเรื่องรังแกหนูง่ายๆ”
สวี่รั่วฉิงกับซูจิ่วเอ๋อร์มองหน้ากัน แล้วส่ายหน้า
“คุณน้า ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“แม่คะ ไม่ต้องหรอก หล่อนฉลาดเป็นกรด จะมีใครรังแกได้”
