บทที่ 505 ตัวประกัน
บทที่ 505 ตัวประกัน
ถังซวงมองสถานการณ์ที่วุ่นวายตรงหน้าและเห็นว่าถังอวี้สือกับคนอื่น ๆ ค่อนข้างฝีมือไม่เบา โชคดีที่เหลิ่งตงและคนอื่น ๆ มีมากกว่า เพราะอย่างนั้นพวกเขาจึงได้เปรียบ
เห็นอย่างนั้นแล้วถังซวงก็โล่งใจ ก่อนจะหันความสนใจไปหาถังคุนเฉิน
“คุณคงจะเป็นตาของถังอวี้สือ แน่นอน เราเองก็หน้าคล้ายกัน แต่ฉันไม่ได้คิดว่าคุณจะโผล่มาที่นี่ด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าคุณกับฉันจะมีความบาดหมางต่อกันอย่างที่ฉันสงสัยก่อนหน้าจริง ๆ”
ถังคุนเฉินเหลือบมองถังซวง สีหน้าของเขาค่อนข้างคลุมเครือ
“เธอหน้าตาเหมือนยัยแก่นั่นไม่ผิด พูดจาอย่างกับคนแก่” สีหน้าถังคุนเฉินเปลี่ยนเป็นเย็นชา “คราวแรกฉันคิดจะพาเธอออกไปจากที่นี่ แต่ดูเหมือนเรื่องราวจะบานปลาย การฆ่าเธอคงจะง่ายกว่า”
ขณะที่พูด สีหน้าของถังคุนเฉินยิ่งเย็นชาและโกรธเกรี้ยวมากขึ้นไปอีก
เพราะไม่มีใครให้เขาพึ่งพา เวลานี้เขาจะต้องลงมือด้วยตัวเองแล้ว
เขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้นัก เพราะรู้สึกว่าไม่ควรนำคนออกมามากเกินไป และการที่มีคนมากมายรู้เรื่องนี้มันไม่ส่งผลดีแน่นอน อีกทั้งฝ่ายศัตรูยังเป็นผู้หญิงไร้ซึ่งพละกำลัง เขาเลยประมาทไป แต่กลับกลายเป็นว่ามีคนมากมายคอยปกป้องถังซวงอยู่
ถังซวงได้ยินถังคุนเฉินพูด อดไม่ได้ที่จะกล่าวเย้ยหยัน “นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณมีความสามารถจะทำมันไหม”
ถังซวงรู้ดีว่าถังคุนเฉินตรงหน้านี้ยากจะรับมือ แต่อย่างนั้นเธอก็ต้องเผชิญหน้าแม้จะยากลำบากแค่ไหน คนเหล่านี้ต้องการชีวิตของเธอ หากเป็นไปได้เธอควรจะฆ่าอีกฝ่ายก่อน
โม่เจ๋อหยวนรู้ดีว่าถังคุนเฉินรับมือไม่ได้ง่าย ๆ เช่นกัน เขาจึงบอกคนรอบตัวเข้ามาช่วยเหลือทันที
แต่ก่อนที่ทุกคนจะเข้ามา ถังคุนเฉินกลับพุ่งเข้าไปหาถังซวงและเตะคนที่เข้าขวางทางออกไปอย่างรวดเร็ว
ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนเห็นการเคลื่อนไหวของถังคุนเฉินอย่างนั้นก็เข้าใจซึ่งกันและกันทันที
ขณะนี้ถังคุนเฉินหยุดยืนตรงหน้าพวกเขา คิดจะคว้าร่างกายของถังซวงทันที
ถังซวงหลบอีกฝ่ายและฟาดฝ่ามือกลับ การเคลื่อนไหวคราวนี้ก่อเกิดลมกระโชกรอบตัวของเธอ
“เธอ…”
ถังคุนเฉินหลบฝ่ามือของถังซวงแล้วเอ่ยปากอย่างประหลาดใจ “มีฝีมือนี่” แม้ทั้งสองจะต่อสู้กันเพียงชั่วครู่ แต่เขาก็เข้าใจแล้วว่าถังซวงไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่าย ๆ หากเธออยู่ในตระกูลถัง คงจะได้รับตำแหน่งสูงแน่นอน
ถังซวงไม่สนใจจะพูดคุยไร้สาระกับถังคุนเฉินอีก เมื่อเห็นว่าโจมตีพลาดเป้า เธอรีบโจมตีอีกครั้ง
ถังคุนเฉินเห็นอย่างนั้นก็ส่งเสียงเย็นชา “เฮอะ… คงจะไม่รู้สินะว่าท้องฟ้าสูงแค่ไหน ถ้าเก่งมากงั้นก็มาสู้กับฉัน ฉันจะแสดงให้เห็นเองว่าระดับปรมาจารย์แท้จริงน่ะเป็นยังไง!” ขณะพูด ถังคุนเฉินจ้องมองการโจมตีของถังซวงและเริ่มตอบโต้
โม่เจ๋อหยวนที่เห็นแบบนั้นรีบเข้าไปช่วยถังซวง และทันทีที่ถังคุนเฉินเข้ามา พวกเขาก็ร่วมมือกันต่อสู้กับอีกฝ่าย
ทั้งสองคนถือว่ามีทักษะ จึงไม่เสียเปรียบมากนักเมื่อเผชิญหน้ากับถังคุนเฉิน
อย่างไรก็ตาม หลังจากถังซวงและโม่เจ๋อหยวนต่อสู้กับถังคุนเฉินจริง ๆ พวกเขาก็เข้าใจแล้วว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งมากแค่ไหน แข็งแกร่งยิ่งกว่าคนที่พวกเขาเคยพบมาก่อนทั้งหมดในชีวิตนี้
โชคดีที่คนของเหลิ่งตงมีมากกว่า ในที่สุดก็สามารถจัดการกับถังอวี้สือและเหวินเจ๋อหลิ่วได้ อย่างไรก็ตามราคาที่พวกเขาต้องจ่ายก็ไม่น้อยเช่นกัน หยินอี้ หยินเอ้อร์ และคนจากคุณชายจิงล้วนแต่ได้รับบาดเจ็บสาหัส นอนกองอยู่บนพื้นไม่สามารถขยับตัวได้
“ปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้ พวกแกกล้าดียังไงถึงมัดพวกเราไว้”
เหลิ่งตงเองก็ได้รับบาดเจ็บ เขาเหลือบมองเหวินเจ๋อหลิ่วด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะพุ่งไปด้านหน้าเพื่อช่วยเหลือคนอื่น ๆ และก็ตระหนักได้ว่าถังคุนเฉินรับมือยากกว่าถังอวี้สือและเหวินเจ๋อหลิ่วมาก
ถังคุนเฉินที่อยู่ด้านข้างไม่รู้เลยว่าหลานสาวถูกจับกุมไว้ได้ยังไง แต่ถังซวงและโม่เจ๋อหยวนดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าคนคุ้มกันของพวกเขา นี่ก็ผ่านมาสักพักแล้วแต่ตนยังไม่สามารถจับกุมหล่อนได้
แต่เพราะถังคุนเฉินฝึกฝนมานานหลายปี อีกทั้งมีทักษะลับของตระกูลที่สามารถปราบปรามถังซวงและโม่เจ๋อหยวนได้
อีกด้าน เหลิ่งตงและคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้บาดเจ็บนักเข้าช่วยเหลือ แต่ไม่สามารถต้านทานได้เลย ทั้งหมดล้วนบาดเจ็บ ลอยละลิ่วออกไปหลังจากที่เข้าสู่วงล้อมได้เพียงครู่เดียว
ถังซวงตอนนี้เริ่มเหนื่อยล้า ในคราวแรก เธอคิดว่าถังคุนเฉินนั้นแข็งแกร่ง แต่ต่อมาเธอรู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างที่ซับซ้อนยิ่งกว่านั้นอยู่ในฝ่ามือของถังคุนเฉิน มันไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่ง แต่เหมือนมีลมปราณบางอย่างในกายของเขาจริง ๆ คนคนนี้มีกำลังภายในงั้นหรือ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกเหล่านั้นได้เลย
ขณะถังซวงกำลังนึกคิด ถังคุนเฉินจึงสบโอกาสผลักโม่เจ๋อหยวนออกไป
“อาหยวน…”
เห็นโม่เจ๋อหยวนพ่ายแพ้ไปแล้ว ถังซวงรีบเข้าไปตรวจอาการบาดเจ็บของคนรักทันที
แต่โม่เจ๋อหยวนรีบลุกขึ้นก่อนจะพูดกับถังซวงว่า “ซวงเอ๋อร์ ฉันไม่เป็นไร”
ถังซวงไม่มั่นใจเลย เวลานี้มีเลือดไหลออกจากมุมปากของโม่เจ๋อหยวน เขาได้รับบาดเจ็บภายในแน่นอน ทั้งเธอและโม่เจ๋อหยวนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังคุนเฉินจริง ๆ
ขณะถังซวงครุ่นคิดว่าจะแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างไร เธอเหลือบเห็นถังอวี้สือ
เธอเอาชนะถังคุนเฉินไม่ได้ แต่ถังอวี้สือและคนอื่นถูกจับแล้วไม่ใช่หรือ? ทั้งสองคนเป็นตาและหลาน คงต้องลองดูว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้จะแน่นแฟ้นแค่ไหน
ทันทีที่นึกได้ ถังซวงรีบวิ่งไปหาถังอวี้สือแล้วคว้าลำคอของอีกฝ่ายไว้แน่น
“หยุด…”
ถังคุนเฉินไม่คิดว่าถังซวงจะทำเรื่องแบบนี้ เขาจึงตั้งรับไม่ทัน ถังซวงคิดใช้ถังอวี้สือเป็นเครื่องมือต่อรองกับเขา
“ถังซวง ปล่อย… ปล่อยฉัน”
ถังอวี้สือรู้สึกว่ากำลังจะขาดอากาศหายใจ มือที่โอบรัดลำคอทำใบหน้าของเธอแดงก่ำ
เหวินเจ๋อหลิ่วเห็นถังอวี้สือถูกบีบคอ จึงพยายามดิ้นรนอย่างหนัก “ถังซวง ปล่อยคุณหนูใหญ่เดี๋ยวนี้ เธอกล้าลงมือกับคุณหนูใหญ่ได้ยังไง”
“หึ… หยุดพล่ามไร้สาระได้แล้ว”
ถังซวงหงุดหงิดกับเหวินเจ๋อหลิ่วมานานแล้ว ยิ่งอีกฝ่ายพูดพล่ามในเวลานี้ เธอยิ่งไม่พอใจ เหวี่ยงขาของเธอออกไปเต็มแรง
“อั่ก…”
ถังซวงไม่ได้ยั้งแรงแม้แต่น้อย เหวินเจ๋อหลิ่วจึงรับลูกเตะของเธอไปเต็ม ๆ ใบหน้าถึงกับซีดขาวอย่างเจ็บปวด
ถังคุนเฉินไม่สนใจเหวินเจ๋อหลิ่ว เขาหันมองถังซวงก่อนจะพูดว่า “น่าเบื่อกับเรื่องพวกนี้จริง ๆ เอาละ ในเมื่อเธอจับอวี้สือได้ อย่างนั้นฉันก็สามารถจับคนของเธอได้เหมือนกัน แน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้?”
หลังได้ยินอย่างนั้น ถังซวงเองรู้ถึงความรวดเร็วของถังคุนเฉินดี สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา
แต่เธอยังไม่คิดจะปล่อยถังอวี้สือไป และกล่าวตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ “งั้นมาดูกันว่าความเร็วของคุณ กับมือของฉัน อะไรจะรวดเร็วกว่ากัน”
ทันทีที่ถังซวงพูดจบ ถังคุนเฉินพุ่งตัวเข้าหาโม่เจ๋อหยวนภายในพริบตา
“หยุด…”
