สตรีแกร่งตระกูลไป๋ – ตอนที่ 1329 สนับสนุน

ตอนที่ 1329 สนับสนุน

เมื่อหลิ่วเหล่าไท่จวินจากไปหลิ่วหรูซื่อจึงรีบแนะนำคนให้ไป๋ชิงเหยียน “หากกระหม่อมได้รับบาดเจ็บหนัก กระหม่อมอยากแนะนำคนสองคนให้ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ แม้หนึ่งในสองคนนี้จะมีชื่อเสียงไม่ค่อยดีนัก ทว่า เขาน่าจะช่วยแบ่งเบาภาระฝ่าบาทในเรื่องนี้ได้ เพียงแต่…”

“ไม่ต้องเพียงแต่ เจ้าลองว่ามาสิ” ไป๋ชิงเหยียนโบกมือให้หลิ่วหรูซื่อนั่งลง นางไม่ชอบกล่าวอ้อมค้อมกับขุนนางของตัวเอง มีสิ่งใดควรกล่าวออกมาตามตรงจะได้รีบจัดการเรื่องทุกอย่างได้

“หนึ่งในสองคนนั้นคือฟ่านอวี้กาน…” หลิ่วหรูซื่อกลัวว่าไป๋ชิงเหยียนจะหวาดระแวงฟ่านอวี้กานเพราะเรื่องของฟ่านอวี๋ไหวจึงรีบกล่าวขึ้น “แม้ก่อนหน้านี้ฟ่านอวี้กานจะเป็นเพียงคุณชายเจ้าสำราญในเมืองหลวง ทว่า อาจเป็นเพราะเขาเคยเป็นคุณชายเจ้าสำราญมาก่อนเขาจึงค่อนข้างถนัดเรื่องตอแยและไร้เหตุผลจนผู้คนจนปัญญากับเขาพ่ะย่ะค่ะ”

“ฟ่านอวี้กาน…” ใบหน้าของไป๋ชิงเหยียนมีรอยยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม คนที่เคยรวมกลุ่มกับหลู่หยวนเผิงแต่ละคนล้วนเป็นคนที่มีความสามารถทั้งสิ้น “เจ้าต้องการสนับสนุนเขาอย่างนั้นหรือ”

ไป๋ชิงเหยียนดูแลฟ่านอวี้กานเป็นพิเศษเช่นเดียวกัน แม้ฟ่านอวี๋ไหวบิดาของฟ่านอวี้กานจะเคยเป็นกบฏมาก่อน ทว่า เขาคือกบฏของราชวงศ์ก่อน ไม่ใช่กบฏของต้าโจว ตอนนี้ฟ่านอวี๋ไหวกลายเป็นคนไร้ความสามารถไปแล้ว หากฟ่านอวี้กานสร้างผลงานได้ ไป๋ชิงเหยียนยินดีปล่อยตัวฟ่านอวี๋ไหวออกมาจากคุก ให้เขามีบั้นปลายชีวิตอย่างสงบสุข

หลิ่วหรูซื่อฟังน้ำเสียงของไป๋ชิงเหยียนไม่ออก เขารู้ว่าจักรพรรดินีองค์นี้ไม่ใช่จักรพรรดินีที่ไม่ฟังความเห็นของขุนนางและไม่ชอบกล่าวถ้อยคำอ้อมค้อม หลิ่วหรูซื่อได้แต่ถอนหายใจออกมาพลางพึมพำเสียงเบา “ไม่ถึงขนาดสนับสนุนพ่ะย่ะค่ะ ก่อนหน้านี้กระหม่อมแค่คิดว่าฟ่านอวี้กานน่าสงสาร ต่อมาจึงพบว่าวาจาของฟ่านอวี้กานร้ายกาจจนทำให้คนอับจนคำพูดได้ ยิ่งขุนนางของต้าเยี่ยนเป็นวิญญูชนมากเท่าใด คำกล่าวของฟ่านอวี้กานก็จะยิ่งทำให้พวกเขาโมโหจนลมออกหูได้เท่านั้น ทั้งยังไม่สามารถหาเหตุผลมาโต้แย้งได้อีกด้วย ฝ่าบาทสามารถลองส่งฟ่านอวี้กานไปเจรจากับขุนนางของต้าเยี่ยนได้พ่ะย่ะค่ะ ถึงแม้จะไม่ได้ประโยชน์มากนัก ทว่า อย่างน้อยก็สามารถทำให้ต้าเยี่ยนโมโหหงุดหงิดใจได้ ล้วนเป็นผลดีต่อต้าโจวทั้งสิ้นพ่ะย่ะค่ะ”

“ได้” ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า “แล้วอีกคนเล่า”

“อีกคนคือหลู่เฟิ่งหลางหลานสาวของหลู่ไท่เว่ยพ่ะย่ะค่ะ!” เมื่อเอ่ยถึงหลู่เฟิ่งหลางแววตาของหลิ่วหรูซื่อมีรอยยิ้มขึ้นน้อยๆ “ประการแรกถือเป็นการแสดงให้เห็นว่าฝ่าบาททรงต้องการใช้ขุนนางสตรีในราชสำนักจริงๆ อีกประการคือหลู่เฟิ่งหลางหลานสาวของหลู่ไท่เว่ยเคยทะเลาะกับเหล่าบัณฑิตในโรงสุราเรื่องที่ฝ่าบาทอนุญาตให้สตรีร่ำเรียนและสอบคัดเลือกขุนนางหลายครั้ง กระหม่อมอยู่ในเหตุการณ์ด้วย วาทศิลป์ของนางเก่งกล้ายิ่งนัก แต่ละถ้อยคำที่กล่าวออกมาล้วนบาดลึกและตรงประเด็น กระหม่อมเคยไปขอให้ใต้เท้าหลู่จิ่นเสียนส่งตัวนางไปที่หงหลู่ซื่อ ทว่า เสนาบดีหลู่แห่งกรมราชทัณฑ์และต้าหลี่ซื่อชิงกลับกำลังแย่งตัวนางเช่นเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ”

หลู่เฟิ่งหลางเก่งกาจอย่างหาตัวจับได้ยาก นางเคยช่วยศาลต้าหลี่แก้ไขคดีที่ซับซ้อนมากคดีหนึ่งจนสำเร็จก่อนการสอบชุนเหวย ต้าหลี่ซื่อชิงจึงจำนางได้ขึ้นใจ เมื่อได้ยินว่านางสอบได้ลำดับดีเป็นถึงปั่งเหยี่ยนจึงไปปรึกษากับหลู่จิ่นเสียนที่จวนว่าอยากได้ตัวนางไปทำงานที่ศาลต้าหลี่

“ใต้เท้าหลิ่วกำลังแย่งของมาเป็นของตัวเองอยู่นะ!” ไป๋ชิงเหยียนหัวเราะออกมาน้อยๆ “หากครั้งนี้ข้าให้หลู่เฟิ่งหลางไปเจรจากับขุนนางต้าเยี่ยนเท่ากับว่านางจะกลายเป็นคนของหงหลู่ซื่อขึ้นมาทันที”

หลิ่วหรูซื่อถูกมองออกก็ไม่ได้รู้สึกเคอะเขินแม้แต่น้อย เขาเป็นคนทำสิ่งใดตรงไปตรงมา ต้องการแย่งคนก็ต้องกล่าวออกมาอย่างโจ่งแจ้ง “บัณฑิตอาศัยความสามารถของตัวเองในการสอบได้ลำดับดีๆ กรมแต่ละกรมก็ต้องอาศัยความสามารถของตัวเองแย่งคนมาทำงานในกรมเช่นเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ…”

ไป๋ชิงเหยียนหัวเราะออกมากับคำกล่าวของหลิ่วหรูซื่อ “ได้ เห็นแก่ที่ใต้เท้าหลิ่วยังคิดแย่งคนมาทำงานด้วยทั้งๆ ที่ได้รับบาดเจ็บอยู่เช่นนี้ ข้าจะรับปากเจ้า”

“ขอบพระทัยฝ่าบาทมากพ่ะย่ะค่ะ!” หลิ่วหรูซื่อได้ยินคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียนจึงรู้สึกดีใจมาก เขารีบโค้งกายคำนับหญิงสาว

“แม้หมอหลวงหวงจะบอกว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บแค่ผิวหนังภายนอกเท่านั้น ทว่า เจ้าต้องพักผ่อนให้เพียงพอ ข้าไม่รบกวนเจ้าแล้ว” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวจบจึงเดินออกไปจากโถงรับรอง

หลิ่วหรูซื่อต้องแกล้งทำเป็นได้รับบาดเจ็บหนักจึงไม่สามารถออกไปส่งไป๋ชิงเหยียนที่หน้าประตูจวนได้ เขากล่าวกับไป๋ชิงเหยียนกลางลานหญ้า “ฝ่าบาท กระหม่อมรู้สึกว่ามือสังหารไม่ได้ต้องการเอาชีวิตกระหม่อม ตอนนั้นดาบของเขาอยู่ห่างจากคอของกระหม่อมไม่ถึงคืบ หากเขาออกแรงอีกนิดก็สามารถสังหารกระหม่อมได้อย่างง่ายดาย ทว่า มือสังหารยอดฝีมือเช่นนั้นกลับทำพลาดเอง การแสดงของเขาดูออกง่ายไปสักหน่อย ทว่า ตอนนี้คนถูกส่งตัวไปยังศาลต้าหลี่แล้ว อีกไม่นานคงยอมสารภาพสิ่งใดออกมาบ้างพ่ะย่ะค่ะ อีกไม่นานคงรู้ความจริงเรื่องนี้กันแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนชะงักฝีเท้าลง จดหมายที่เซียวหรงเหยี่ยนให้เยว่สือนำมาส่งให้นางเมื่อครู่ก็บอกแล้วว่าเรื่องนี้คงไม่ธรรมดา แม้จงสิงเสี่ยวจะไม่ใช่คนฉลาด ทว่า เขาไม่ได้โง่ถึงขนาดส่งคนของตัวเองมาลอบสังหารขุนนางคนสำคัญของต้าโจวเช่นนี้ เขารู้ดีว่าไป๋ชิงเหยียนต้องมองเรื่องนี้ออกเช่นเดียวกัน ทว่า ตอนนี้มือสังหารอยู่ในคุกของต้าโจว เขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้จึงได้แต่ส่งจดหมายมากำชับให้ไป๋ชิงเหยียนระวังตัวให้ดี

ตอนนี้สองแคว้นกำลังเจรจาเรื่องการแข่งขันด้วยระบอบการปกครองอยู่ หากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นเพียงนิดเดียวทุกอย่างที่ทำมาอาจสูญเปล่าได้

ไป๋ชิงเหยียนระวังตัวอยู่ก่อนแล้ว ทว่า เมื่อได้ยินหลิ่วหรูซื่อกล่าวเช่นนี้จึงยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ชอบมาพากล

ไป๋ชิงเหยียนรับคำยิ้มๆ “ให้ศาลต้าหลี่สอบสวนก่อนเถิด หากยังสอบสวนไม่ได้เรื่องค่อยให้ใต้เท้าหลู่จิ้นสอบสวน…”

ไม่นานหลู่จิ่นเสียนจึงเดินทางมาเยี่ยมหลิ่วหรูซื่อที่จวนตามคำสั่งของบิดา เสิ่นซือคงและต่งซือถูมาเยี่ยมหลิ่วหรูซื่อเช่นเดียวกัน ไม่นานหลู่จิ้นซึ่งสนิทสนมกับหลิ่วหรูซื่อจึงตามมาสมทบ

ต่อมาอาจเป็นเพราะได้ยินว่าจักรพรรดินีไป๋ชิงเหยียนเสด็จมาเยี่ยมหลิ่วหรูซื่อด้วยตัวเองถึงจวน ขุนนางคนอื่นๆ จึงทยอยกันมาเยี่ยมหลิ่วหรูซื่อ คืนนี้จวนของหลิ่วหรูซื่อจึงครึกครื้นยิ่งนัก

หลิ่วหรูซื่อแสร้งนอนสลบไม่ได้สติอยู่บนเตียง หลิ่วเหล่าไท่จวินนั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียงของบุตรชาย ตระกูลฝั่งมารดาของหลิ่วหูซื่อภรรยาของหลิ่วหรูซื่อเดินทางมาเยี่ยมบุตรสาวที่กำลังตั้งครรภ์ภายในวันนั้นเช่นเดียวกัน

คนทยอยกันไปเยี่ยมหลิ่วหรูซื่อหลังจากไป๋ชิงเหยียนจากไปไม่ขาดสาย วันต่อมายิ่งมากกว่าเดิม…

ทว่า หลิ่วเหล่าไท่จวินมารดาของหลิ่วหรูซื่อไม่อยากแสดงละครอีกต่อไปจึงสั่งให้พ่อบ้านปฏิเสธการเยี่ยมของคนเหล่านั้นทั้งหมด

แม้จงสิงเสี่ยวจะเป็นพี่ชายของไทเฮา ทว่า ลูกน้องของเขาทำผิดย่อมต้องถูกจับไปสอบสวนที่ศาลต้าหลี่ ลูกน้องของเขาถูกทรมานอยู่หลายครั้งแต่ก็เอาแต่ยืนกรานว่าทำไปเพราะความแค้นส่วนตัว

แม้จงสิงเสี่ยวจะไม่ถูกจับขังคุก ทว่า เขาถูกกักบริเวณอยู่แต่ในที่พัก ทหารต้าโจวเฝ้าตัวเขาอยู่ที่หน้าประตู ห้ามผู้ใดเข้าออกจนกว่าจะสืบคดีนี้ได้

จงสิงเสี่ยวจ่ายเงินจนสืบรู้ข่าวว่าจักรพรรดินีแห่งต้าโจวเรียกผู้สำเร็จราชการและขุนนางทุกคนของต้าเยี่ยนไปเข้าเฝ้าด้วยความโมโห บอกให้ผู้สำเร็จราชการให้คำตอบเรื่องนี้แก่ต้าโจวภายในสามวัน มิเช่นนั้นไม่จำเป็นต้องเจรจาเรื่องข้อเสนอของต้าเยี่ยนอีกต่อไป เตรียมรอรับมือกับกองทัพของต้าโจวที่จะบุกเข้าไปในต้าเยี่ยนได้เลย