สตรีแกร่งตระกูลไป๋ – ตอนที่ 1345 คบไกลตีใกล้

ตอนที่ 1345 คบไกลตีใกล้

“สถานการณ์ของต้าเยี่ยนในตอนนี้ยังไม่เหมาะสมที่จะคิดเรื่องแต่งตั้งพระภัสดาเจ้าค่ะ ตอนนี้ทุกคนในราชสำนักมีใจเป็นหนึ่งเดียว ราชสำนักกำลังมั่นคง หากแต่งตั้งพระภัสดาขึ้นตอนนี้อาจทำให้เกิดความวุ่นวายได้เจ้าค่ะ” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับหวังซื่อยิ้มๆ “ดังนั้นพวกเราควรรอให้เรื่องใหญ่สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีก่อนค่อยคิดเรื่องนี้เจ้าค่ะ”

“อาไม่เข้าใจเรื่องในราชสำนัก ทว่า อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยน…” หวังซื่อขยับเข้าไปใกล้ไป๋ชิงเหยียนพลางกระซิบเสียงเบาหวิว “อาเป่าต้องระวังคนผู้นี้ให้ดีนะ!”

“ท่านอาสะใภ้สี่ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ” ไป๋ชิงเหยียนรับคำยิ้มๆ พลางมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยน

ใบหน้าของเซียวหรงเหยี่ยนเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ เมื่อเห็นฮูหยินสี่หวังซื่อมองมาทางเขาชายหนุ่มจึงรีบเบนสายตากลับไปมองนางรำกลางตำหนักต่อ

เมื่องานเลี้ยงชมดอกไม้จบลง เซียวหรงเหยี่ยนอยู่สนทนากับไป๋ชิงเหยียนโดยอ้างว่าต้องการเจรจากับหญิงสาวเรื่องมือสังหารของจงสิงเสี่ยวที่ลอบสังหารหลิ่วหรูซื่อ

หานเฉิงอ๋องที่กล่าวกับไป๋ชิงเหยียนกลางงานเลี้ยงว่ามีเรื่องอยากสนทนากับหญิงสาวจึงอยู่รอไป๋ชิงเหยียนต่อเช่นเดียวกัน

เสิ่นซือคงและต่งซือถูตามไป๋ชิงเหยียนไปยังห้องตำราหลังงานเลี้ยงชมดอกไม้จบลง เหลือเพียงหลู่ไท่เว่ยเท่านั้นที่กำลังเดินทางกลับมาจากการเจรจาระหว่างสองแคว้นที่หงหลู่ซื่อ

“เว่ยจงพาอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไปรอที่ห้องรับรองด้านข้างก่อน” ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางเซียวหรงเหยี่ยนแวบหนึ่ง จากนั้นสายตาหยุดอยู่ที่เสิ่นซือคงและต่งซือถู “ให้ชุนจือพาทั้งสองท่านไปพักผ่อนก่อน เมื่อหลู่ไท่เว่ยมาถึงค่อยมาพบข้าพร้อมกัน ข้ามีเรื่องอยากสนทนากับพวกท่าน”

เสิ่นซือคงและต่งซือถูทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน “พ่ะย่ะค่ะ”

หานเฉิงอ๋องเดินตามไป๋ชิงเหยียนเข้าไปในห้องตำราอย่างนอบน้อม จากนั้นคุกเข่าก้มศีรษะคำนับแนบพื้นอีกครั้ง

ไป๋ชิงเหยียนรับผ้าขนหนูจากชุนเถามาเช็ดมือ จากนั้นกล่าวขึ้น “หานเฉิงอ๋องไม่ต้องมากพิธี นั่งลงก่อนเถิด หานเฉิงอ๋องมีสิ่งใดจะกล่าวกับเราอย่างนั้นหรือ”

หานเฉิงอ๋องนั่งคุกเข่าลงบนเบาะรองนั่ง เมื่อได้ยินไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถามจึงรีบหันเข่าไปทางไป๋ชิงเหยียน จากนั้นก้มศีรษะคำนับแนบพื้นอีกครั้งพลางกล่าวขึ้น “ฝ่าบาท ไม่ทราบว่าฝ่าบาทยังจำแคว้นตงอี๋ได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนจะลืมแคว้นตงอี๋ได้อย่างไรกัน ตอนนั้นแคว้นตงอี๋กล้าสู่ขอน้องสาวของนางไปเป็นชายารองขององค์รัชทายาทของแคว้นตงอี๋

“จำได้” ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า

หานเฉิงอ๋องเงยหน้ามองไป๋ชิงเหยียนอย่างเป็นกังวล จากนั้นก้มหน้าลงอีกครั้งพลางกล่าวขึ้น “ตอนที่เสด็จพ่อของกระหม่อมยังมีพระชนม์ชีพอยู่พระองค์ส่งสายลับไปแฝงตัวอยู่ในแคว้นตงอี๋ ต่อมาเสด็จพ่อของกระหม่อมสิ้นพระชนม์โดยที่ยังไม่ได้บอกกระหม่อมเรื่องนี้ ดังนั้นตอนที่กระหม่อมยอมจำนนต่อฝ่าบาทจึงไม่ทราบเรื่องนี้เลยไม่ได้กราบทูลให้ฝ่าบาททราบพ่ะย่ะค่ะ”

ไป๋ชิงเหยียนที่ยกถ้วยน้ำชาเตรียมดื่มเงยหน้ามองหานเฉิงอ๋องอย่างตั้งใจฟังสิ่งที่เขาจะกล่าวต่อมาทันที

“เมื่อวานสายลับที่เสด็จพ่อของกระหม่อมส่งไปแฝงตัวอยู่ที่แคว้นตงอี๋ปลอมตัวเป็นคนส่งผักแฝงตัวเข้ามาในจวนของกระหม่อมเพื่อนำข่าวนี้มารายงานให้กระหม่อมทราบ เขารายงานว่าจักรพรรดิของต้าเยี่ยนลอบส่งทูตเข้าไปยังแคว้นตงอี๋อย่างลับๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการสนับสนุนให้แคว้นตงอี๋ยึดครองดินแดนของต้าโจว กระหม่อมไม่กล้ารอช้าจึงรีบมาทูลให้ฝ่าบาททรงทราบพ่ะย่ะค่ะ”

หานเฉิงอ๋องไม่ได้กล่าวออกไปทั้งหมด ความจริงสายลับของต้าเหลียงที่แฝงตัวอยู่ในตงอี๋บอกเขาว่าจักรพรรดิต้าเยี่ยนส่งทูตไปยังตงอี๋เพราะต้องการลอบช่วยเหลือให้ตงอี๋ยึดครองเมืองสองสามแห่งที่ตงอี๋อยากได้จากต้าโจวมานานได้สำเร็จ หน่วยลับของต้าเหลียงที่ยังเหลืออยู่ต้องการถือโอกาสนี้กอบกู้แคว้นคืน สายลับผู้นั้นบอกกับหานเฉิงอ๋องว่าหากเขายินดี…พวกเขาสามารถช่วยเหลือหานเฉิงอ๋องหลบหนีไปได้

ทว่า หานเฉิงอ๋องรู้ดีว่าตอนนี้ต้าเหลียงสูญสลายไปแล้ว ระบอบการปกครองใหม่ของต้าโจวได้ใจชาวบ้านของต้าเหลียงไปหมดแล้ว ต่อให้พวกเขาถือโอกาสนี้กอบกู้แคว้นคืนมาอีกครั้ง ต่อให้พวกเขามีกองกำลังทหาร ทว่า พวกเขาก็ไม่ได้การสนับสนุนจากชาวบ้านเหล่านั้นอยู่ดี เหตุใดเขายังต้องลำบากทำเช่นนั้นอีก

“กระหม่อม กระหม่อมแค่อยากขอให้ฝ่าบาทไว้ชีวิตสายลับผู้นั้นสักครั้งแล้วเก็บเขาไว้ทำประโยชน์เพื่อต้าโจวแทนพ่ะย่ะค่ะ” หานเฉิงอ๋องก้มศีรษะคำนับไป๋ชิงเหยียนอีกครั้งอย่างนอบน้อม

ไป๋ชิงเหยียนก้มมองดูน้ำชาใสในถ้วยชาของตัวเอง นางรู้สึกนับถือมู่หรงลี่ที่อายุยังน้อยผู้นี้มากขึ้นทุกที

ไป๋ชิงเหยียนคือจักรพรรดินีของต้าโจว ถึงแม้นางยินดีแข่งขันกับต้าเยี่ยนด้วยระบอบการปกครองเพื่อรวมสองแคว้นเป็นหนึ่ง ทว่า นางก็ยังต้องเข้าข้างต้าโจวของตัวเองอยู่ดีดังนั้นนางจึงไม่สามารถบอกความจริงบางอย่างให้เซียวหรงเหยี่ยนรับรู้ได้ มู่หรงลี่คือจักรพรรดิของต้าเยี่ยน เขาย่อมต้องคิดเพื่อต้าเยี่ยนเช่นเดียวกัน

พวกนางทั้งสามคนรู้ดีว่าการเดิมพันระหว่างแคว้นครั้งนี้ต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ดังนั้นการที่มู่หรงลี่ตัดสินใจร่วมมือกับแคว้นตงอี๋สร้างปัญหาให้ชายแดนของต้าโจวเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของกองกำลังส่วนหนึ่งของต้าโจวก็ถือเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว

คบไกลตีใกล้[1]…

แคว้นตงอี๋และแคว้นต้าเยี่ยนไม่มีอาณาเขตติดต่อกัน ดังนั้นต้าเยี่ยนจึงเลือกร่วมมือกับตงอี๋

แล้วแคว้นเทียนเฟิ่งเล่า มู่หรงลี่ส่งทูตไปยังแคว้นเทียนเฟิ่งด้วยหรือไม่

ไป๋ชิงเหยียนเป่าชาร้อนในถ้วย นางใช้ฝากดใบชาให้จมลงไปในถ้วยชาเบาๆ จากนั้นเอ่ยถามขึ้น “สายลับเหล่านั้นไม่ได้บอกหานเฉิงอ๋องว่าพวกเขาต้องการกอบกู้แคว้นคืนอย่างนั้นหรือ”

ไป๋ชิงเหยียนไม่ใช่คนโง่ สายลับของต้าเหลียงสามารถหลบสายตาทหารที่เฝ้าคุ้มกันจวนอ๋องเข้าไปพบกับหานเฉิงอ๋องในจวนได้แสดงว่าพวกเขาต้องมีความสามารถพอตัว

หากพวกเขาต้องการจงรักภักดีต่อต้าโจว พวกเขาสามารถไปยังจวนจิงจ้าวอิ่นหรือหาทางแฝงตัวเข้าไปในจวนขุนนางสำคัญในราชสำนักต้าโจวเช่นจวนของต่งชิงผิงซึ่งเป็นลุงของไป๋ชิงเหยียนเพื่อส่งสารให้ไป๋ชิงเหยียนรับรู้ได้ หรือไม่พวกเขาก็สามารถหาหนทางอื่นให้ตัวพวกเขาเองได้

ทว่า สายลับเหล่านั้นไม่ได้ทำ พวกเขาเลือกไปที่จวนหานเฉิงอ๋องแทน แค่นี้ไป๋ชิงเหยียนก็รู้จุดประสงค์ของพวกเขาชัดเจนแล้ว

หานเฉิงอ๋องมาบอกเรื่องนี้กับไป๋ชิงเหยียนเพราะเขาอยากปกป้องชีวิตของสายลับเก่าของต้าเหลียงเหล่านั้นไว้

ร่างของหานเฉิงอ๋องสั่นเทา เขารีบก้มคำนับอีกครั้ง “ฝ่าบาทได้โปรดวินิจฉัยด้วยพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้ต้าเหลียงไม่สามารถถูกกอบกู้ขึ้นมาอีกครั้งได้แล้ว การปกครองระบอบใหม่ของฝ่าบาทได้ใจชาวบ้านต้าเหลียงทั่วทั้งแคว้นแล้ว กระหม่อมไม่กล้า…และไม่อยากก่อกบฏพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเชื่อว่าฝ่าบาทสามารถเป็นจักรพรรดินีที่ดีของใต้หล้าได้ กระหม่อมยินดีติดตามรับใช้ฝ่าบาท แม้กระหม่อมจะไม่สามารถช่วยงานฝ่าบาทในราชสำนักได้ ทว่า กระหม่อมจงรักภักดีต่อฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

ไป๋ชิงเหยียนวางถ้วยชาในมือลง “ลุกขึ้นเถิด เจ้ามีรายชื่อของสายลับที่แฝงตัวอยู่ในแคว้นตงอี๋หรือไม่”

หานเฉิงอ๋องรีบล้วงกระบอกไม้ไผ่กระบอกเล็กออกมาจากอก จากนั้นชูขึ้นเหนือศีรษะด้วยมือทั้งสองข้าง “ทูลฝ่าบาท อยู่ในนี้หมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เว่ยจงเดินไปรับกระบอกไม้ไผ่มาเปิดออกแทนไป๋ชิงเหยียน จากนั้นกางแผ่นหนังแกะด้านในออกให้ไป๋ชิงเหยียนอ่าน

ไป๋ชิงเหยียนมองสำรวจรายชื่อและหน้าที่ของสายลับต้าเหลียงที่แฝงตัวอยู่ในแคว้นตงอี๋พลางหัวเราะออกมาเบาๆ “นึกไม่ถึงว่าจักรพรรดิของต้าเหลียงจะส่งสายลับไปแฝงตัวอยู่ในแคว้นตงอี๋มากถึงเพียงนี้ หนึ่งในนั้นยังมีคนที่มีตำแหน่งสำคัญในแคว้นตงอี๋อีกด้วย”

หานเฉิงอ๋องแนบศีรษะลงบนพื้นกระเบื้องที่ถูกขัดจนมันวาวโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้นแม้แต่น้อย

“หานเฉิงอ๋อง…” ไป๋ชิงเหยียนวางรายชื่อลงด้านข้าง “เรารู้ว่าเจ้าอยากปกป้องชีวิตของลูกน้องเจ้า”

หานเฉิงอ๋องก้มศีรษะคำนับไป๋ชิงเหยียนด้วยความจริงใจ “ฝ่าบาททรงพระปรีชาชาญพ่ะย่ะค่ะ!”

“หากเราฉลาดจริงเราคงไม่ปล่อยให้สายลับเหล่านี้แฝงตัวเข้าไปพบเจ้าในจวนโดยที่เราไม่รู้สิ่งใดเช่นนี้หรอก”

“ฝ่าบาท! กระหม่อม…กระหม่อม…” หานเฉิงอ๋องทำตัวไม่ถูกเมื่อได้ยินไป๋ชิงเหยียนกล่าวอย่างกดดันเช่นนี้

“หานเฉิงอ๋อง เจ้ารู้หรือไม่ว่าการที่เจ้าบอกเรื่องนี้กับเราอาจทำให้เราสังหารเจ้าเพื่อยับยั้งความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในต้าเหลียงขณะที่ต้าโจวกำลังจะทำเดิมพันกับต้าเยี่ยนได้” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวเสียงราบเรียบ “เมื่อเจ้าเสียชีวิตลง สายลับเหล่านั้นก็จะไม่มีข้ออ้างในการกอบกู้แคว้นต้าเหลียงคืนโดยชอบธรรมอีก”

[1] คบไกลตีใกล้ เป็นกลยุทธ์ทางการรบอย่างหนึ่ง หมายถึงเมื่อถูกจำกัดทางด้านภูมิศาสตร์จึงควรทำสงครามกับศัตรูที่อยู่ใกล้จึงจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเองมากที่สุด การโจมตีศัตรูที่อยู่ไกลกว่าอาจส่งผลร้ายต่อตัวเองมากกว่าผลดี