ตอนที่ 336 กลุ้มจะตายแล้ว
เดิมแม่ทัพใหญ่ลั่วโกรธจนควันออกหู แทบอยากจะถือมีดไปจวนเถา แต่เมื่อได้ยินคำพูดของลั่วอิง ความโมโหนั้นก็ถูกยับยั้งไว้ทันที
สิ่งที่มาแทนที่คือความกลุ้มใจ
บุตรสาวคนโตที่คิดว่าจะได้ออกเรือนอย่างไม่มีทางพลาดแล้วกลับไม่อยากแต่งงานเสียแล้ว
นี่คือบุตรสาวคนเดียวที่มีสัญญาหมั้นหมายเชียวนะ
จะอยู่กับเขาหรือ เขาไม่ได้อ่อนแอเช่นนั้น ไม่จำเป็นต้องให้บุตรสาวดีๆ อยู่กับเขาไปจนแก่!
ลั่วเย่ว์เห็นบรรยากาศน่าอึดอัด นางก็รีบพูดว่า “ใช่แล้ว ท่านพ่อ ท่านอย่ากังวลใจเรื่องพี่ใหญ่มากเกินไปเลย ถอนหมั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ที่จริงใช้ชีวิตเหมือนพี่สามก็ดีเหมือนกัน…”
“ช้าก่อน เจ้าพูดว่าเหมือนใครนะ” แม่ทัพใหญ่ลั่วน้ำเสียงแปรเปลี่ยน
ลั่วเย่ว์มองลั่วเซิงอย่างไม่เข้าใจ “เหมือนพี่สามไงเจ้าคะ”
แม่ทัพใหญ่ลั่วกุมหัวใจเอาไว้และไออย่างรุนแรง
“ท่านพ่อเป็นอะไรไปหรือ” ลั่วเย่ว์รีบตบหลังแม่ทัพใหญ่ลั่วเบาๆ
แม่ทัพใหญ่ลั่วโบกมือ “ไม่เป็นไร…”
ภายใต้ท่าทีที่ทำเป็นเข้มแข็งคือหัวใจที่เศร้าโศก น้ำตาไหลเป็นแม่น้ำ
หรือว่านอกจากเขาจะต้องยอมรับความจริงอันแสนสลดที่บุตรสาวทั้งสี่จะอยู่กับเขาทั้งหมดแล้ว ยังต้องยอมรับเรื่องบุตรสาวทั้งสี่จะเลี้ยงนายบำเรอหรือ
ไม่ได้หรอกนะ!
อันที่จริงเขาเป็นบิดาแก่ชราธรรมดาๆ คนหนึ่ง บุตรสาวที่เลี้ยงผู้ชายมีเซิงเอ๋อร์คนเดียวก็พอแล้ว เขาทนรับไม่ไหวอีก
แม่ทัพใหญ่ลั่วถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เขายกน้ำชาขึ้นมาดื่มไปครึ่งจอกถึงจะสงบอารมณ์ได้
ช่างเถอะ ไม่คิดเรื่องน่าเศร้าเหล่านี้ก่อน เรื่องที่ต้องจัดการตอนนี้ยังมีอีกมาก
“ไม่มีเรื่องอื่นแล้วใช่หรือไม่” แม่ทัพใหญ่ลั่วถามด้วยหัวใจลุ่มๆ ดอนๆ
ลั่วเย่ว์อดพูดไม่ได้ว่า “มีเจ้าค่ะ เมื่อไม่นานมานี้ท่านหญิงน้อยจวนผิงหนานอ๋องยกพวกมาอาละวาดที่หอสุราของพี่สาม”
แม่ทัพใหญ่ลั่วม่านตาหดลง มองลั่วเซิงนิ่ง “มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ แล้วหลังจากนั้นเล่า”
“หลังจากนั้นลูกตบหน้าท่านหญิงน้อยไป ลูกไม่ได้ชนะด้วยสติปัญญา คิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องบอกท่าน”
แม่ทัพใหญ่ลั่วไอแห้งอีกครั้ง เขารีบดื่มชาสงบอารมณ์
ตอนที่เขาอยู่ในคุก เซิงเอ่อร์ยังกล้าตบท่านหญิงน้อยหรือ
กวาดตามองลูกๆ เหล่านี้ แม่ทัพใหญ่ลั่วถามด้วยเสียงที่เบาลง “จวนผิงหนานอ๋องว่าอย่างไรบ้าง”
ลั่วเซิงน้ำเสียงราบเรียบ “ไม่ได้พูดอะไร ครานั้นรัชทายาทอยู่ในเหตุการณ์ ท่านช่วยข้าสั่งสอนท่านหญิงน้อยเจ้าค่ะ”
แม่ทัพใหญ่ลั่วจับประเด็นสำคัญได้อย่างเฉียบไว
รัชทายาทสั่งสอนท่านหญิงน้อย ‘แทน’ เซิงเอ๋อร์?
ท่านหญิงน้อยเป็นถึงน้องสาวในสายเลือดของรัชทายาทเชียวนะ แม้องค์รัชทายาทจะถูกรับเลี้ยงแล้ว แต่นางก็ยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาตามหลักธรรมเนียมปฏิบัติ เหตุใดจึงช่วยเซิงเอ๋อร์ซึ่งเป็นคนนอกคนนี้
มิหนำซ้ำยังช่วยตอนที่เขากำลังเดือดร้อนอีก
ต้องรู้ว่าความสัมพันธ์ของเขาและรัชทายาทนั้นธรรมดามาก
ซี้ดดด… หรือว่ารัชทายาทชอบเซิงเอ๋อร์นะ
แม่ทัพใหญ่ลั่วมองลั่วเซิงทันที
เด็กสาวมีผิวขาวผุดผ่อง ดวงตาสดใสและมีชีวิตชีวา ใบหน้างดงามไม่เป็นสองรองใคร
รัชทายาทคงไม่ได้ตาบอด แต่ก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี!
จู่ๆ แม่ทัพใหญ่ลั่วก็รับไม่ได้ เขาข่มความคิดไว้เงียบๆ
“เอาล่ะ พวกเจ้าไปรอข้าที่ห้องอาหารเถอะ เซิงเอ๋อร์อยู่ก่อน”
แม่ทัพใหญ่ลั่วให้คนอื่นๆ ออกไป ในห้องเหลือเพียงสองพ่อลูก
“เซิงเอ๋อร์ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอกหลังจากที่วางยาแล้วให้ฟังที”
ลั่วเซิงพยักหน้า เริ่มเล่าจากการค้นพบทางใต้ของเว่ยหาน
แม่ทัพใหญ่ลั่วฟังไปพยักหน้าไป สุดท้ายถอนหายใจพูดว่า “ครั้งนี้ต้องขอบคุณไคหยางอ๋องที่ช่วยเหลือ”
เมื่อก่อนคิดว่าไคหยางอ๋องเป็นคนไม่ดี ตอนนี้ลองคิดดูแล้ว เขาจ้องจับผิดเอง
ผู้ชายน่ะ เรื่องใหญ่ๆ พึ่งพาได้ก็พอ เรื่องเก็บเงินหญิงสาวเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ถือว่าเป็นแค่ข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ
แค่กๆ ถึงอย่างไรจวนลั่วก็ไม่ขาดแคลนเงินอยู่แล้ว สิ่งที่ขาดแคลนคือผู้ชายที่จะมาแต่งงานกับเหล่าลูกๆ ของเขา!
จู่ๆ แม่ทัพใหญ่ลั่วก็คิดถึงเรื่องเสียใจอีกแล้ว
“เซิงเอ๋อร์ เจ้าก็ไปรอที่ห้องอาหารเถอะ พ่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อก่อน”
“เจ้าค่ะ”
หลังจากลั่วเซิงจากไปแล้ว แม่ทัพใหญ่ลั่วก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาต้องอาบน้ำสองถังใหญ่กว่าเนื้อตัวจะสะอาด
เขาสวมชุดซับในสีขาว ตามด้วยเสื้อนวมสองชั้นที่มีกลิ่นหอมและอบอุ่น จากนั้นคลุมด้วยเสื้อแขนยาว ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาก
แม่ทัพใหญ่ลั่วที่เปลี่ยนโฉมหน้าใหม่เสร็จแล้วก็เดินไปที่ห้องอาหาร
บรรยากาศในห้องอาหารกำลังคึกคัก
หลังจากแม่ทัพใหญ่ลั่วนั่งลงแล้ว เหล่าสาวใช้ก็ยกอาหารที่กำลังร้อนเข้ามา
“กินเถอะ กินๆ” แม่ทัพใหญ่ลั่วไม่ได้มีพิธีรีตองมากมายเช่นนั้น อาหารยังมาไม่ครบทุกจาน เขาก็คีบเนื้อนึ่งชิ้นหนึ่งเข้าปาก
เมื่อกินเนื้อนึ่งเข้าไป เขาก็เหล่มองลั่วเซิงแล้วถอนหายใจอย่างผิดหวัง “อร่อยสู้อาหารของหอสุราไม่ได้เลย”
ลั่วเซิงยิ้ม “คืนนี้หอสุราปิด ให้อาซิ่วมาทำอาหารในจวนเถอะ”
แม่ทัพใหญ่ลั่วตาลุกวาว พูดคำว่าดีไม่หยุด
แม้แต่ลั่วอิงที่เป็นคนนิ่งเฉยมาตลอดก็อดเผยสีหน้ามีความสุขไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่น
มีเพียงลั่วเฉินที่จู่ๆ ถามขึ้นว่า “ท่านพ่อไม่ไปดูศาลาว่าการองครักษ์จิ่นหลินหน่อยหรือขอรับ”
ท่านพ่อกลับมาแบบนี้ ตกลงว่าเป็นเพราะพ้นผิดถูกปล่อยตัวกลับมาตำแหน่งเดิมหรือว่าถูกไล่กลับมากักบริเวณในจวนนะ
สองอย่างนี้แตกต่างกันมาก
แม่ทัพใหญ่ลั่วมองลั่วเฉินแล้วหัวเราะ “ยังไม่ถึงเวลาไปศาลาว่าการ กินข้าวสำคัญที่สุด”
แน่นอนว่าต้องไปศาลาว่าการองครักษ์จิ่นหลิน ที่นั่นคือถิ่นของเขาอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาไป
ลั่วฉิงตักน้ำแกงถ้วยหนึ่งให้แม่ทัพใหญ่ลั่ว “ท่านพ่อ หลายวันนี้ท่านลำบากแล้ว ดื่มน้ำแกงร้อนๆสักคำเถอะเจ้าค่ะ”
“ได้” แม่ทัพใหญ่ลั่วรับมา ซดน้ำแกงไปครึ่งถ้วยในคราวเดียว
ลั่วเย่ว์คีบกระเพาะหมูใส่ลงในจานของแม่ทัพใหญ่ลั่ว “ท่านพ่อ กินกระเพาะหมูบำรุงกระเพาะเจ้าค่ะ”
“ได้ๆ” ขณะที่กินอาหารที่ลูกๆ คีบให้ ความไม่พอใจในแม่ครัวจวนลั่วของแม่ทัพใหญ่ลั่วก็ค่อยๆสลายไป
รสชาติยังพอกินได้
ขณะที่ทั้งครอบครัวกำลังกินข้าวกันอย่างมีความสุขก็มีคนมารายงานว่า “ท่านแม่ทัพใหญ่ คุณชายผิงกลับมาแล้วขอรับ”
มือที่คีบอาหารของแม่ทัพใหญ่ลั่วชะงัก เขาวางตะเกียบลงแล้วพูดอย่างสงบว่า “ให้เขาเข้ามา”
ไม่นานผิงลี่ก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นแม่ทัพใหญ่ลั่วก็กำหมัดประสานมือคารวะ “ลูกไม่ได้กลับมารับท่านกลับจวนได้ทันท่วงที ท่านพ่อบุญธรรมโปรดอภัยขอรับ”
แม่ทัพใหญ่ลั่วมองชายหนุ่มที่ก้มศีรษะคำนับอย่างพินิจพิเคราะห์ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็ยิ้มพูดว่า “คนกันเองไม่ต้องเกรงใจเช่นนั้น กินข้าวเที่ยงหรือยัง”
“ยังขอรับ ลูกได้ยินว่าท่านออกมาก็รีบเร่งเดินทางกลับมา”
“เช่นนี้หรือ” แม่ทัพใหญ่ลั่วยกเปลือกตาขึ้น พูดอย่างสงบว่า “นั่งกินด้วยกันเถอะ”
น้ำเสียงสบายๆ อย่างเป็นกันเองทำให้หัวใจของผิงลี่ที่เต้นระรัวเพราะเดินทางมาอย่างเร่งรีบสงบลง
เขาเผยยิ้ม “ขอบคุณท่านพ่อบุญธรรม ลูกมีลาภปากแล้ว”
แม่ทัพใหญ่ลั่วยิ้มๆ คีบกระเพาะหมูขึ้นมากิน
ไม่นานสาวใช้ก็ส่งผ้าเช็ดมือให้
ผิงลี่เช็ดมือแล้วนั่งลง ทักทายพวกลั่วเฉิน สายตามองผ่านลั่วฉิงอย่างไม่ตั้งใจ
ลั่วฉิงหน้าร้อนผ่าว นางรีบก้มหน้าลง
ลั่วอิงเห็นแล้วก็แอบถอนหายใจ
ไม่นานข่าวแม่ทัพใหญ่ลั่วถูกปล่อยตัวก็แพร่กระจายไปทุกที่ ซ้ำยังแพร่เร็วกว่าข่าวนายอำเภอหลิวชิงถูกเจ้าหน้าที่คุมตัวจากบ้านพักหลันเต๋อและเกือบถูกลอบสังหารเสียอีก
เกิดความโกลาหลขึ้นในครานี้
อะไรนะ แม่ทัพใหญ่ลั่วที่ต้องตายแน่ๆ รอเพียงเข็นออกมาประณามในตลาดกลับออกมาจากเรือนจำกรมยุติธรรมแล้วหรือ
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสมรู้ร่วมคิดคดีกบฎเมื่อสิบสองปีก่อนหรือ
อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม รอดูปฏิกิริยาจากเบื้องบนก่อนดีกว่า
ผู้คนรอจนกระทั่งโจวซานไปจวนแม่ทัพใหญ่ลั่วพร้อมของบำรุงห่อเล็กห่อใหญ่มากมาย
