บทที่ 1247 ไม่ว่าดีหรือชั่ว ย่อมได้รับผลตอบสนอง
บทที่ 1247 ไม่ว่าดีหรือชั่ว ย่อมได้รับผลตอบสนอง
หลังจากกู้ฉวนลู่หายตกใจแล้วก็สามารถเข้าใจได้ทันที เมื่อมองไปยังร้านจิ่นฝูที่รายล้อมไปด้วยเจ้าหน้าที่จนไม่อาจเบียดเสียดตัวผ่านเข้าไปได้ ก็พลันคิดถึงสถานการณ์ของกู้เสี่ยวหวานในอนาคต เพียงแค่นั้น กู้ฉวนลู่ก็หัวเราะจนปากแทบฉีก
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการไปพบหมอเหลย
และต้อง ‘ถาม’ เขาว่า เหตุใดถึงเปลี่ยนยาระบายเป็นยาพิษ กู้ฉวนลู่รู้ตัวแล้วว่าเขาประเมินหมอเหลยคนนี้ผิดไป พวกเขาล้วนเป็นคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้น
กู้ฉวนลู่วิ่งเข้าไปในร้านขายยาของหมอเหลยด้วยสีหน้าหวาดกลัว “หมอเหลย แย่แล้ว ๆ มีบางอย่างเกิดขึ้นกับร้านจิ่นฝู มีบางอย่างเกิดขึ้นกับร้านจิ่นฝู”
หลังจากได้ยินคำพูดของกู้ฉวนลู่ หมอเหลยก็ถามขึ้นอย่างแปลกใจ “เกิดอะไรขึ้นกับร้านจิ่นฝู? เขาไม่ได้กินยาระบายหรือ?” หมอเหลยปิดปากและคลี่ยิ้มจาง ๆ ปราศจากความตื่นตระหนกต่อโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้น
คำพูดเหล่านี้และการเยาะเย้ยนั้นทำให้กู้ฉวนลู่ตกตะลึง “หมอเหลย ชายคนนั้นท้องเสียหรือเปล่า”
“แล้วเกิดอะไรขึ้น เป็นไปได้หรือไม่ว่าจะมีเส้นผมในอาหาร?” หมอเหลยพูดต่อด้วยรอยยิ้ม
กู้ฉวนลู่รู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อยเกี่ยวกับหมอเหลย และถามอย่างสงสัย “มีคนโดนวางยางที่ร้านจิ่นฝู และเขาคนนั้นก็ตายแล้ว”
“ตายแล้วหรือ” หมอเหลยลุกขึ้นจากที่นั่งด้วยความประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้แต่ถ้วยชาก็ตกลงบนพื้นจนแตกกระจาย
ท่าที ‘ตกตะลึง’ ของหมอเหลยทำให้กู้ฉวนลู่ตกตะลึงเช่นกัน
การที่กู้ฉวนลู่ตกใจนั้นเป็นเรื่องจริง ทว่ามองไปที่การแสดงออกอันแปลกประหลาดของหมอเหลยก็ได้แต่งุนงง
เกิดอะไรขึ้น
กู้ฉวนลู่ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย
เห็นได้ชัดว่านี่คือยาพิษที่หมอเหลยให้เขา และตอนนี้มันก็คร่าชีวิตคนไปแล้ว ทำไมเขาถึงไม่มีท่าทีตื่นตระหนกเลย
กู้ฉวนลู่กระแอมไอด้วยความตกใจ “หมอเหลย เกิดอะไรขึ้น คนผู้นั้นตายได้อย่างไร ข้าขอให้เจ้าจ่ายยาระบายอย่างชัดเจน มันมีฤทธิ์ทำให้คนถ่ายท้องเมื่อกินเข้าไปไม่ใช่หรือ?”
หมอเหลยมีสีหน้าประหลาดใจเช่นกัน “คุณชายกู้ เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เห็นได้ชัดว่าข้าได้ให้ยาระบายแก่เจ้าไป”
หลังจากหมอเหลยพูดจบ กู้ฉวนลู่ก็เบิกตากว้างและมองไปที่อีกฝ่าย ทั้งสองคนต่างมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ราวกับว่าพวกเขาต้องการเห็นความอ่อนแอในดวงตาของกันและกัน
แม้ว่ากู้ฉวนลู่จะเป็นบัณฑิต แต่เขาก็หมกมุ่นอยู่ในร้านอาหารมาหลายปีแล้ว ตอนนี้เขารับรู้ถึงอันตรายนี้แล้ว คาดไม่ถึงเลยว่าหมอเหลยจะไม่ยอมรับและยังปฏิเสธว่าเขาไม่ได้ให้ยาพิษ
ในขั้นต้น แผนการของกู้ฉวนลู่คือ การไปที่ร้านยาของหมอเหลยเพื่อข่มขู่ อย่างน้อยที่สุดเขาก็สามารถได้รับเงินหนึ่งร้อยตำลึงเงินที่สัญญากับหลิวชิงซาน แต่หมอเหลยปฏิเสธไม่ยอมรับ ซึ่งทำให้กู้ฉวนลู่ตื่นตระหนก
เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นก็ได้สติกลับคืนมาและมองไปที่หมอเหลย “หมอเหลย ถ้าเจ้าให้ยาระบายกับข้า แล้วคนผู้นั้นจะตายได้อย่างไร”
หมอเหลยตะคอกอย่างเย็นชาราวกับว่าเขากำลังตำหนิกู้ฉวนลู่ที่ต้องการข่มขู่ตนเอง “คุณชายกู้ คราวนี้เจ้าทำเรื่องไม่ชอบธรรม สิ่งที่เจ้าเอาไปจากข้าก็เห็นได้ชัดว่าเป็นยาระบาย ข้าอยากถามเจ้าว่ามันกลายเป็นยาพิษตั้งแต่เมื่อไรกัน ยาผ่านมือเจ้าไปแล้ว ถ้าเจ้าต้องการเปลี่ยนเป็นยาพิษ ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าจะไม่โยนอึใส่หัวข้า มันคือชีวิตคนทั้งคนที่เจ้ากับข้าไม่สามารถจ่ายคืนได้” หมอเหลยมีท่าทีหยิ่งผยองอย่างไม่ยอมใคร
“หมอเหลย เห็นได้ชัดว่าเจ้าเป็นคนจ่ายยาให้ข้า ข้าไม่เคยสัมผัสมันเลย ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่ามันจะฆ่าคนได้ มันเป็นยาพิษที่เจ้าให้ข้ามา!” กู้ฉวนลู่คำรามอย่างบ้าคลั่ง ถ้าเขายอมรับจริง ๆ ว่ายาถูกเปลี่ยนจากมือของเขาเอง เขาจะถูกหมอเหลยกดดันจนตาย มันเป็นความจริงที่ยาถูกสับเปลี่ยน ถ้าเขายอมรับ ตนเองก็ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องนี้
กู้ฉวนลู่ตื่นตระหนกและพูดกับกับหมอเหลยทันที “หมอเหลย เจ้าเป็นคนให้ยากับข้า”
เขาจ้องไปที่หมอเหลยอย่างอาฆาตแค้นราวกับกำลังจะบอกว่า เจ้าให้ยาข้า และเมื่อมีคนตาย มันก็เป็นความผิดของเจ้าทั้งหมด
หมอเหลยหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะของเขาดูน่าสยดสยองท่ามกลางความมืดมิด “กู้ฉวนลู่ อย่าลืมว่าข้าให้ยาระบายแก่เจ้า”
เดิมทีเขาต้องการจับหมอเหลย แต่ใครจะไปคิดว่าหมอเหลยจะจับเขากลับ
กู้ฉวนลู่พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์
เขาทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างอ่อนแรง มองไปที่หมอเหลยด้วยสายตาว่างเปล่า และได้ยินเสียงที่ดุร้ายของหมอเหลยที่ลดเสียงต่ำลงและพูดว่า “กู้ฉวนลู่ เจ้าฆ่าคนด้วยยา ข้าสามารถรายงานเรื่องนี้กับเจ้าหน้าที่ได้ แต่ข้ารู้จักกับเจ้ามาหลายปีแล้ว ยิ่งกว่านั้นมีคนมารับผิดแทนเจ้า ลืมสิ่งที่เจ้ามักหมกมุ่นอยู่กับมันเสียเถอะ แต่ข้าขอเตือนเจ้าว่า ถ้าเจ้าฉลาดมากพอก็ปล่อยให้เรื่องนี้เน่าอยู่ในท้องเจ้าเสีย ถ้ายังดันทุรังนำเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น ข้ามีวิธีมากมายที่จะพาเจ้ากลับสวรรค์ อย่าลืมว่าท่านเจ้าเมืองเป็นญาติของข้า”
กู้ฉวนลู่ไม่เคยเห็นท่าทางที่ดุร้ายของหมอเหลยมาก่อน
“เจ้า เจ้า…” กู้ฉวนลู่ตกใจมากจนไม่สามารถพูดอะไรได้ เขาทำได้เพียงมองไปที่หมอเหลยผู้ใจแคบ
หมอเหลยไม่ใส่ใจเขาอีก เพียงแค่โบกมือแล้วพูดว่า “ประตูอยู่ทางนั้น ไปจากที่นี่เสีย หากมีข่าวลือเกิดขึ้น ข้าจะฟ้องเจ้าเป็นคนแรกในข้อหาฆาตกรรม”
กู้ฉวนลู่ไม่คาดคิดว่าหมอเหลยจะต่อต้านเขา แต่หมอเหลยไม่ได้โง่เขลา ถ้ากู้ฉวนลู่ไม่พูดอะไร เขาก็จะไม่พูดเรื่องนี้ และตอนนี้มีแพะรับบาปแล้ว หมอเหลยจึงปล่อยมันไป
อย่างไรก็ตาม เขาต้องการสร้างปัญหาให้กับกู้เสี่ยวหวาน และกู้ฉวนลู่ก็เกลียดกู้เสี่ยวหวานเช่นกัน ดังนั้นเขาสามารถฆ่านกสามตัวด้วยหินก้อนเดียว เพียงแค่ใส่ร้ายกู้เสี่ยวหวาน บางทีมันสามารถบรรเทาความเกลียดชังในใจของเขาได้
