ตอนที่ 365 ไปบอกนายท่าน
ตรงข้ามบ่อนพนันหรือ
คนที่มุงดูสับสนขึ้นมาชั่วขณะ
ตรงข้ามบ่อนพนันคืออะไรน่ะ สามารถนำไปส่งเพื่อทำเงินได้หรือ
โรงรับจำนำ?
ไม่มีโรงรับจำนำที่มีมโนธรรมแบบนั้นอยู่หรอก แม้ว่าเสื้อผ้าที่คุณชายใหญ่สวี่สวมใส่จะไม่เลว แต่หากนำเข้าไปแลกในโรงรับจำนำ ก็ได้เงินไม่เท่าไร
คนที่เคยไปบ่อนทองพันชั่งรู้สึกตัวขึ้นมา “ไอ้หยา ตรงข้ามบ่อนทองพันชั่งไม่ใช่หอคณิกาชายแห่งหนึ่งหรือ!”
เมื่อวาจานี้หลุดออกมาก็คล้ายกับหยดน้ำร่วงหล่นในกระทะซึ่งมีน้ำมันเดือดอยู่ บรรยากาศดุเดือดขึ้นมาทันที
สวรรค์ คุณชายใหญ่สวี่จะถูกขายเข้าหอคณิกาชายเพื่อคืนหนี้พนันแล้ว!
จวนฉางชุนโหวจะรู้ไหมนะ
ข้ารับใช้จวนฉางชุนโหวที่วิ่งกลับไปรายงานคนนั้นยังไม่กลับมา ข้ารับใช้อีกคนที่ปะปนอยู่ในกลุ่มคนก็อยู่ต่อไปไม่ได้ วิ่งกลับไปเช่นกัน
สวี่ซีสีหน้าเปลี่ยนสี แหกปากร้องว่า “พวกเจ้ากล้าหรือ!”
ชายที่มือใหญ่เหมือนใบพัดตบข้างแก้มเขาอย่างไม่รีบร้อน มือนั้นหยาบดุจเปลือกไม้ ทำให้ผิวเนียนนุ่มของเด็กหนุ่มสากระคาย
“คุณชายใหญ่สวี่ ท่านลองพูดมาดูสิว่า เหตุใดพวกข้าจะไม่กล้า ท่านนึกว่าท่านยังเป็นคุณชายจวนโหวอีกหรือ จุ๊ๆ ยังไม่ตื่นจากฝันหรือไร”
คนอื่นๆ ก็หัวเราะเสียงดังครืน
“เป็นถึงคุณชายจวนโหวผู้มีเกียรติ แค่ห้าร้อยตำลึงก็ไล่ออกมาได้แล้ว ช่างทำให้ผู้คนได้เปิดโลกทัศน์จริงๆ”
“นั่นสิ ได้ยินมาว่า เงินของตระกูลสูงศักดิ์และขุนนางมีมากเหมือนกองหิมะ ใช้ไข่มุกดีดเล่นแทนลูกแก้ว สาวใช้ที่มีหน้ามีตาหน่อยคนหนึ่งจะแต่งงาน สิ่งที่นายท่านให้ล้วนไม่ใช่แค่เงินเหล่านี้…”
คนที่มุงดูไม่ขาดแคลนข้ารับใช้ในตระกูลผู้มีอำนาจ เมื่อได้ยินประโยคนี้ก็มุมปากกระตุกเงียบๆ
อันธพาลเหล่านี้จะต้องเข้าใจอะไรผิดในตระกูลสูงศักดิ์และขุนนางแน่นอน!
เปิดโปงน่ะไม่มีทางเปิดโปงหรอก ใครไม่อยากได้หน้าบ้างล่ะ
และวาจาเหล่านี้ก็กลายเป็นดาบแหลมคมนับไม่ถ้วนที่ปักลงบนหัวใจของสวี่ซี จนถึงขั้นลืมหลบมือใหญ่ที่ตบแก้มเขาอย่างดูหมิ่น
คนที่เป็นหัวหน้าเอามือไพล่หลัง “พาตัวไป!”
สวี่ซีถูกผลักจนเดินเซก็ได้สติกลับคืนมาและเริ่มดิ้นรนอย่างรุนแรง
“ปิดปากเขา!”
เมื่อได้ยินคำสั่งของลูกพี่ คนหนึ่งในนั้นก็นำผ้าเช็ดเหงื่อยัดเข้าไปในปากสวี่ซี
สวี่ซีโมโหสุดขีด แต่กลับตะโกนออกมาไม่ได้แม้สักคำ
เขาทอดสายตาขอความช่วยเหลืออย่างสิ้นหวังไปทางกลุ่มคนที่มุงดู
ตอนนี้ หัวใจของเด็กหนุ่มไร้ซึ่งความหวังว่าจวนฉางชุนโหวจะปกป้องเขาแล้ว
เหล่าคนมุงดูยังคงยืนหยัดในบทบาทของคนมุงดู
สามร้อยตำลึงเงินเลยนะ ใครจะออกไหวกัน!
อีกอย่าง ไม่ใช่แม่นางน้อยขายตัวฝังศพบิดาถูกนักเลงลากตัวไปบังคับขายตัวสักหน่อย เป็นลูกล้างผลาญคนนี้ที่แพ้พนันเองแท้ๆ
ความสิ้นหวังในแววตาของสวี่ซีเข้มขึ้น เขากวาดตามองไปรอบด้านตามจิตใต้สำนึก ทันใดนั้น เงาร่างหนึ่งก็สะท้อนเข้ามาในสายตาของเขา
ในกลุ่มคน เด็กสาวในเสื้อคลุมสีเขียวเรียบง่ายสะอาดตา แต่กลับกลบความงดงามวิจิตรของดวงหน้านั้นไม่ได้
นั่นเป็นดวงหน้าที่ทำให้ผู้คนนึกถึงความอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิในเดือนสาม
สวี่ซีนัยน์ตาพลันเปล่งประกาย จ้องเขม็งไปยังทิศทางนั้นแล้วส่งเสียงอือๆ อาๆ
หลังจากนั้น เขาก็เห็นเด็กสาวเอียงหน้าไปยิ้มหวาน พูดอะไรบางอย่างกับสาวใช้ซึ่งสวมเสื้อกั๊กยาวสีแดงที่อยู่ข้างๆ
สาวใช้นางนั้นสีหน้าเบิกบานใจ รอยยิ้มนั้นดูไม่ต่างจากคนที่มุงดูอยู่รอบๆ
นัยน์ตาของสวี่ซีพลันเบิกกว้างขึ้นหลายส่วน ทั้งยังจ้องเขม็งไปยังทิศทางนั้นครู่หนึ่ง ประกายในแววตาก็ค่อยๆ อับแสงลงไป
ลั่วเซิงโค้งมุมปากเล็กน้อย
นางเคยช่วยสวี่ซีออกมาจากวงล้อมของเด็กหนุ่มหลายคนแล้วครั้งหนึ่ง แม้ว่าตอนนั้นสวี่ซีจะไม่รับน้ำใจเลยสักนิดก็ตาม แต่พอถึงตอนที่ตัวเขาต้องเผชิญกับสภาพอับจนหนทางเขาก็จะคิดว่านางสมควรช่วยเขาอีกเช่นเคย
นางไม่ชอบนิสัยไม่ดีเช่นนี้
ลั่วเซิงมองสวี่ซีถูกชายกำยำหลายคนลากไปด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกแล้วยกชายกระโปรงขึ้นตามไปเงียบๆ
ฉางชุนโหวยังไม่หายโมโหก็ได้รับรายงานจากข้ารับใช้อีกแล้ว
“อะไรนะ ขายไปหอคณิกาชายหรือ” เสียงถ้วยชาถูกปาจนแตกละเอียดดังขึ้นตามเสียงตวาดด้วยความโมโหของฉางชุนโหว
ข้ารับใช้ก้มหน้า ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง
ฉางชุนโหวโมโหเสียจนเดินวนไปวนมาในห้อง ในใจก็ด่าหยางซื่อสาดเสียเทเสียอีกครั้ง
หากนังแพศยาคนนั้นไม่ใจดำขนาดนี้ ให้เงินที่ขับไล่สวี่ซีไปมากอีกหน่อย ไหนเลยจะมีเรื่องในภายหลังเหล่านี้!
จวนโหวในตอนนี้อยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้า คายไม่ออก
ออกหน้าแก้ปัญหาให้สวี่ซี ผู้คนก็จะยึดมั่นว่า สวี่ซีกับจวนโหวยังมีความสัมพันธ์กันอยู่ หลังจากนี้เจ้าลูกทรพีนั่นก็สามารถเหิมเกริมกระทำความผิดภายใต้ชื่อของจวนโหวได้
แต่หากไม่สนใจ อย่างไรสวี่ซีก็เป็นบุตรชายของเขา เขายินยอมให้บุตรชายที่ถูกไล่ออกจากตระกูลคนนี้หนาวตาย หิวตาย แต่ทนที่จะให้ถูกขายไปหอคณิกาชายไม่ได้
เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ฉางชุนโหวก็หยุดนิ่ง เอ่ยเสียงเข้มว่า “คิดหาวิธีให้คุณชายรองหลินรู้สถานการณ์ในตอนนี้ของสวี่ซี”
ในเมื่อเขาไม่สะดวกช่วยคน ก็ให้ตระกูลหลินออกหน้าแล้วกัน
หลินซูคือญาติผู้พี่ของสวี่ซี หลายปีมานี้ สองตระกูลสวี่และหลินไม่ได้ไปมาหาสู่กันอย่างเปิดเผย แต่เขารู้ว่าญาติผู้พี่ผู้น้องคู่นี้ติดต่อกันเป็นการส่วนตัว
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ญาติผู้น้องตกทุกข์ได้ยาก ญาติผู้พี่จะยืนมองอยู่เฉยๆ ได้อย่างไร
ฉางชุนโหวมีวิธีแก้ปัญหาแล้วก็โล่งใจเล็กน้อย พลางเอ่ยเร่ง “รีบไปจัดการ!”
ข้ารับใช้รับคำแล้วรีบไปดำเนินการ
ตอนนี้สวี่ซีถูกพามาถึงประตูหอคณิกาชายแล้ว
ฟ้าพลบค่ำแล้ว โคมไฟสีแดงหน้าประตูหอคณิกาชายทั้งใหญ่ทั้งสว่าง ดูโอ้อวดดึงดูดความสนใจอย่างน่าประหลาด
เด็กหนุ่มหน้าตาน่ามองเป็นพิเศษ สวมเสื้อนวมรีดเรียบสองชั้นยืนอยู่หน้าประตูสองคน ราวกับไม่กลัววันหิมะตกแบบนี้เลยแม้แต่น้อย
แต่แก้มของพวกเขากลับมีริ้วแดงเพราะความหนาวเย็นเสียอย่างนั้นจึงปรากฏท่าทางน่าสงสารออกมาหลายส่วน
เมื่อเห็นคนมากมายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา เด็กหนุ่มหน้าตาน่ามองพลันเบิกตากว้างอย่างงุนงง มองดูแล้วน่าสงสารยิ่งกว่าเดิม
เกิดเรื่องอะไรขึ้นน่ะ?
พวกเขาที่นี่ต่างจากสถานที่อื่นๆ คนส่วนใหญ่ล้วนมาคนเดียว แม้ว่าจะมีสหายมาด้วย มากที่สุดก็สามคนห้าคน แต่นี่มองดูแล้วร้อยคนขึ้นไปเลยนะ!
เด็กหนุ่มสองคนมองหน้ากันไปมา
ในมุมหนึ่งซึ่งไม่สะดุดตาผู้คน มีชายร่างสูงใหญ่ยืนอยู่หลายคน เป็นคนของหอคณิกาชายเช่นกัน พบเจอคนมาก่อเรื่องก็ถึงเวลาที่จะพวกเขาจะทำหน้าที่แล้ว
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ หลายคนก็เดินเข้ามา
พวกเขาย่อมรู้จักกับอันธพาลของบ่อนทองพันชั่ง
“หวังต้า นี่มันเรื่องอะไรกัน”
คนที่เป็นหัวหน้าผลักสวี่ซีไปตรงหน้าหลายคนนั้น พลางหัวเราะเหอะๆ “มาส่งของ ดูสิว่าเป็นอย่างไร”
“เอ๋ นี่ไม่ใช่คุณชายใหญ่สวี่แห่งจวนฉางชุนโหวหรือ ของน่ะเป็นของดี แต่ว่าจะมีปัญหาหรือไม่”
“ไม่มีปัญหา ถูกไล่ออกจากตระกูลแล้ว แถมยังติดเงินพวกเราบ่อนพนันด้วย…”
อีกฝ่ายถึงได้เปิดทางให้ พลางยิ้มอย่างเป็นมิตร “เช่นนั้นก็รีบเข้าไปเถอะ อันดับหนึ่งของพวกเราอายุมากแล้ว ตอนนี้กำลังขาดต้นกล้าชั้นดีอยู่พอดี”
สวี่ซีได้ยินก็โศกเศร้าอย่างยิ่ง แต่ดันถูกกดไว้จนขยับเขยื้อนไม่ได้ ทำได้แค่อาศัยเท้าสองข้างไม่ให้เดินไปข้ามธรณีประตูไป
แต่ทว่านี่เป็นการต่อสู้อย่างจนตรอก เด็กหนุ่มถูกลากเข้าไปอย่างรวดเร็ว มีเพียงแค่รองเท้าข้างหนึ่งที่ตกอยู่นอกประตูอย่างโดดเดี่ยว
คนที่มุงดูนิ่งเงียบไปทันที
จวนฉางชุนโหว…ไม่สิ ผู้ซึ่งเคยเป็นคุณชายใหญ่แห่งจวนฉางชุนโหว ถูกขายเข้าหอคณิกาชายทั้งแบบนี้แล้วหรือ
ชีวิตคนเรา…ช่างไม่แน่นอนเลยจริงๆ!
ตอนนี้ลั่วเซิงก็ก้าวออกจากกลุ่มคน เดินตรงไปทางหอคณิกาชาย
ในกลุ่มคน สือเยี่ยนเห็นการกระทำของลั่วเซิงก็เป็นคนแรกที่รู้สึกตัวขึ้นมา คุณหนูลั่วจะไปซื้อคุณชายใหญ่สวี่ที่หอคณิกาชายแล้ว!
เขารู้ว่า คุณหนูลั่วปฏิบัติต่อสวี่ซีอย่างไม่ธรรมดา
ตอนที่เขาเพิ่งถูกนายท่านไล่ไปเลี้ยงห่านให้คุณหนูลั่ว ยังไม่ทันถึงจวนแม่ทัพใหญ่เลย เรื่องแรกที่ทำก็คือช่วยคุณหนูลั่วแบกสวี่ซีกลับจวน
แน่นอนว่า คนมีหงโต้วเป็นผู้แบก แต่เขาก็รับบทเป็นมืออันธพาลด้วยเช่นกัน
ไม่ได้การ เขาต้องไปบอกนายท่าน!
