บทที่ 921 ผู้ยินดีติดเบ็ด อะไรกันนี่ เป็นฝ่ายโดนตกเสียเอง!
บทที่ 921 ผู้ยินดีติดเบ็ด อะไรกันนี่ เป็นฝ่ายโดนตกเสียเอง!
หลังผู้ยินดีลงมือ ตาอวี๋ก็รีบร้อนวิ่งไปอยู่ริมบ่อน้ำ นั่งรอหลี่จิ่วเต้าโดนตก
อีกด้าน หลี่จิ่วเต้าและลั่วสุ่ยซึ่งกำลังเที่ยวชมในพงไพรพลันหยุดชะงักอีกครั้ง
สิ่งใดหรือเรียกว่าผู้ยินดีติดเบ็ด?!
ผู้ยินดีได้สำแดงเรื่องนั้นให้เห็นอย่างชัดแจ้ง!
เฉกเช่นยามตาอวี๋ตกปลา เอ็นหวายและตะขอตกปลาของผู้ยินดีมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเช่นกัน
ตาหวังเห็นฉากนี้ก็พอเข้าใจว่าเหตุใดตาอวี๋ถึงหลงใหลในการตกซึ่ง ๆ หน้า ที่แท้เพราะเรียนรู้จากผู้ยินดีนี่เอง!
ลั่วสุ่ยตาลุกวาว ทั้งยังแฝงไว้ด้วยความเลื่อนลอยยามจ้องเขม็งไปที่นั่น ถึงกับเมินเอ็นหวายและตะขอตกปลาที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเสียอย่างนั้น
เบ็ดบนตะขอตกปลาเปี่ยมพลังแกร่งกล้า จำแลงเป็นสิ่งที่ลั่วสุ่ยปรารถนาที่สุด จนลั่วสุ่ยกระเหี้ยนกระหือรือ หลงลืมอันตรายไปหมดสิ้น
สิ่งที่เบ็ดตกปลาจำแลงออกมานั้นหาใช่สิ่งอื่นใด หากแต่เป็นงานมงคลสมรสที่แขกเหรื่อพลุกพล่าน ทุกคนพากันตะโกนเรียกชื่อนาง นี่คือ…งานแต่งของนางหรือ!
บนเวทีงานแต่งมีร่างบุรุษผู้หนึ่ง มองไม่เห็นรูปโฉม กระนั้นยังพอมองเห็นเค้าโครง ลั่วสุ่ยมองปราดเดียวก็รู้ว่านั่นคือร่างของคุณชาย!
ร่างของคุณชายค่อนข้างเลือนราง ทว่ากำลังจับตัวเป็นร่างจริงขึ้นเรื่อย ๆ ดูคล้ายส่งยิ้มมาให้ลั่วสุ่ย ทั้งยังโบกมือให้นาง เรียกให้นางเข้าไปหา
ลั่วสุ่ยตกหลุมพรางในบัดดล นี่คืองานแต่งของนางกับคุณชายหรอกหรือ คุณชายกำลังเรียกนางเข้าไปแต่งงานหรือนี่!
ทว่าเหตุใดร่างของคุณชายถึงเลือนรางเช่นนี้?!
‘ไม่สนแล้ว ข้าจะแต่งงานกับคุณชาย!’
นางลอบเอ่ยในใจ เตรียมไปเข้าพิธีสมรสกับคุณชาย
ร่างเลือนรางของคุณชายสมจริงขึ้นอย่างรวดเร็ว!
เวลานั้นเอง จู่ ๆ ก็มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นจนขาที่ลั่วสุ่ยยกขึ้นต้องวางกลับที่เดิม หวนคืนสู่ความเป็นจริง
งานมงคงสมรสและแขกเหรื่อที่มากันเนืองแน่นหายไปในชั่วพริบตา!
บนตะขอตกปลา เบ็ดกำลังบิดไปบิดมาอย่างรุนแรง ราวกับได้รับแรงกระแทกใหญ่หลวง หากมองดูดี ๆ จะเห็นว่าใบหน้าของมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด!
ลั่วสุ่ยถึงบางอ้อในทันที!
‘ทั้งหมดเป็นเพียงภาพลวงตาเพื่อล่อข้าติดเบ็ด!’
นางยิ้มเย็นในใจ คนผู้นี้ไล่ตามไม่เลิกราจริง ๆ มิเคยถอดใจ ยังคิดตกคุณชายอยู่อีก!
‘มิน่าร่างของคุณชายถึงเลือนรางเพียงนั้น คุณชายเป็นถึงตัวตนระดับใด ริอ่านจำแลงร่างคุณชายออกมา? น่าขันสิ้นดี!’
นางนึกถึงภาพมายาเมื่อครู่
ในภาพลวงตานั้น ร่างของคุณชายเลือนรางปราศจากความแจ่มชัด และที่ภาพลวงตาถูกทลายล้วนเป็นเพราะเบ็ดตกปลาคิดจะจับตัวเงาเลือนรางของคุณชายให้เป็นร่างจริง ทำให้ภาพมายาสมจริงยิ่งขึ้น
คุณชายสูงส่งเหนือสิ่งใด ร่างของเขาใช่ว่าจำแลงออกมาได้ง่าย ๆ!
เบ็ดตกปลาบังอาจจำแลงร่างคุณชาย เป็นการรนหาที่ตายอย่างแท้จริง!
ลั่วสุ่ยคิดในใจ สีหน้าเคร่งเครียด
‘มีเท่านี้เองหรือ’
หลี่จิ่วเต้าอีกด้านส่ายหน้าด้วยความผิดหวัง
เดิมเขาคิดว่าผู้ที่ต้องการตกเขาจะนำของดีกว่านี้มาล่อให้เขาติดเบ็ด ทว่านี่มันอะไรกัน ติดเบ็ดตกปลาธรรมดาแล้วโยนลงมาเลยหรือ
นี่คิดตกเขาเหมือนปลาจริง ๆ หรือไร
‘ไม่สิ ดูเหมือนข้าจะคิดผิด เบ็ดและเอ็นหวายตกปลานี้ล้วนไม่เลว!’
หลี่จิ่วเต้าพินิจเบ็ดและเอ็นหวายตกปลาเบื้องหน้าอย่างละเอียด พร้อมเอ่ยในใจ
เบ็ดและเอ็นหวายตกปลานี้ต่างมีวัสดุไม่ธรรมดา แตกต่างจากเบ็ดและเอ็นหวายตกปลาก่อนหน้านี้มหาศาล พิถีพิถันกว่าเก่ามาก!
เขาถึงกระจ่างแจ้ง นี่ต่างหากคือการตกอย่างแท้จริง ๆ ตกเขาด้วยไม้ตกปลาทั้งแท่ง!
ไม้ตกปลาต่างหากคือเบ็ด!
‘ใช้ได้นี่! สุดยอดอัจฉริยะ!’
วิธีการแบบนี้แม้แต่หลี่จิ่วเต้ายังนับถือเหลือแสน ผู้ที่ตกเขารู้แจ้งถึงความถ่องแท้แห่งการตกปลาแล้ว!
‘ไม่เลว ๆ เช่นนั้นข้าจะทำใจรับไว้แล้วกัน’
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยในใจด้วยรอยยิ้มเลศนัย แอบหยิบหินก้อนหนึ่งออกมากำในมือ
นี่คือหินหมื่นจวิน แลกมาจากบรรพจารย์ฝู เอ่ยว่ามีพลังนับหมื่นจวิน หนักเทียบเท่านภา!
มืออีกข้างของเขาคว้าเอ็นตกปลา เตรียมยืมพลังหมื่นจวินจากหินหมื่นจวินเพื่อดึงไม้ตกปลานี้มาเป็นของตน!
ขณะเดียวกัน ตาอวี๋ยังไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้น
“สมเป็นผู้ยินดี กล้าแกร่งยิ่งนัก! คนผู้นี้ติดเบ็ดแล้ว!”
เขาตะโกนด้วยความยินดี
แม้นเขาเห็นว่าเบ็ดตกปลาบิดไปมาไม่หยุด สีหน้าคล้ายว่าเจ็บปวดรวดร้าว กระนั้นก็ไม่ได้คิดมากนัก ซ้ำยังคิดว่านี่เป็นท่าทางของเบ็ดตกปลายามประกอบพิธีเท่านั้น
“ติดเบ็ดข้าอะไร! ข้าต่างหากที่ติดเบ็ด!”
ผู้ยินดีร้องลั่น จากนั้นไม้ตกปลาก็ตกลงไปในบ่อน้ำทันที ราวกับถูกแรงมหาศาลกระชากอย่างแรง!
“เกิดอะไรขึ้น?!”
ตาอวี๋นิ่งค้างอึ้งงัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป เร็วจนเขาตั้งตัวไม่ทัน ยามเขาตั้งตัวได้ ผู้ยินดีก็หายไปแล้ว!
“บ้าจริง! มิใช่กระมัง! ผู้ยินดีตกปลาแต่กลับถูกตกกลับหรือนี่?”
อีกด้าน ตาหวังตาโต สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
นั่นคือผู้ยินดีเชียวนะ ไม้ตกปลาที่ผู้เบิกทางเคยใช้ ซ้ำยังได้รับประทานชื่อจากผู้เบิกทาง แสนยานุภาพกล้าแกร่ง พลังล้นเหลือ!
ทว่าบัดนี้กลับถูกหลี่จิ่วเต้ากระชากไปง่าย ๆ!
เขาเชื่อได้อย่างไร เชื่อลงที่ไหน!
“ลักไก่ไม่สำเร็จซ้ำยังเสียข้าวสาร เสียทั้งฮูหยินและรี้พล ผู้ยินดีพาตนเองไปติดกับหรือนี่?!”
สายตาของเขาประหลาดไป ทั้งหมดนี้พิศวงน่ากลัวเกินไปแล้ว!
“ไม่ได้การ ข้าต้องไปช่วยผู้ยินดีกลับมา!”
ตาอวี๋กัดฟัน ขณะเอื้อนเอ่ยทำท่าจะพุ่งออกไปสู้กับหลี่จิ่วเต้า พาผู้ยินดีกลับมา
“เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ?!”
ตาหวังรีบดึงตาอวี๋ไว้ “ผู้ยินดีทรงพลังปานใด แข็งแกร่งกว่าเจ้ากับข้ามากยังมิใช่คู่มือของคนผู้นั้น เจ้ากับข้าไฉนเลยจะสู้คนผู้นั้นไหว?!”
“เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี หรือต้องปล่อยให้เขาพาผู้ยินดีไปด้วยอย่างนั้นหรือ”
ดวงตาของตาอวี๋พ่นไฟ โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้!
คราวนี้แย่แล้ว!
ของวิเศษในคลังสมบัติล้วนเป็นสิ่งที่ผู้เบิกทางทิ้งไว้ให้ผู้ถูกกำหนด ทว่ายามนี้ผู้ยินดีกลับเป็นฝ่ายถูกตกไป พวกเขาทำความผิดโทษฐานทำลายแผนการของผู้เบิกทางท่านนั้น!
ผู้เบิกทางท่านนั้นทิ้งคลังสมบัติไว้ให้ผู้ถูกกำหนดมารับ เห็นได้ชัดว่าทุกอย่างถูกวางแผนไว้อย่างดี บรรดาของวิเศษที่รอให้ผู้ถูกกำหนดมารับย่อมต้องมีประโยชน์
บัดนี้ผู้ยินดีหายไปแล้ว ผู้ใดจะรู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอันใดขึ้น เป็นไปได้ว่าอาจเป็นปัญหาใหญ่จนอุบายของผู้เบิกทางท่านนั้นล้มเหลว!
“เพราะเจ้าอย่างไร! หากมิใช่เจ้าที่ก่อเรื่องเช่นนี้ ตอนนี้คงไม่เป็นแบบนี้!”
ตาหวังเดือดดาล อยากตบตาอวี๋ให้ตายนัก
เขาเตือนตาอวี๋แต่แรกแล้วว่าอย่าได้นำของในคลังสมบัติมาเล่นสนุก หากเกิดเรื่องพวกเขารับผิดชอบไม่ไหว!
บัดนี้สิดี เกิดเรื่องจริง ๆ!
“หยุดกล่าวเช่นนี้เสียที สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือช่วยผู้ยินดีกลับมา!”
ตาอวี๋เอ่ยด้วยความร้อนรน
เทียบกับตาอวี๋ ตาหวังสุขุมกว่ามาก
“ตอนนี้รู้จักร้อนใจแล้วหรือ ก่อนหน้านี้มัวทำอะไรอยู่!”
ตาหวังต่อว่าตาอวี๋ยกใหญ่ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ลำพังเจ้ากับข้าช่วยผู้ยินดีไม่ได้แน่! ไปกันเถิด พวกเราไปขอความช่วยเหลือจากบรรดาของวิเศษกัน!”
“ใช่แล้ว! ขอความช่วยเหลือจากบรรดาของวิเศษ! หากบรรดาของวิเศษออกโรง ย่อมช่วยผู้ยินดีกลับมาได้แน่!”
ตาอวี๋รีบวิ่งไปยังคลังสมบัติ
ในคลังสมบัติมิได้มีของวิเศษแค่ผู้ยินดีชิ้นเดียว ยังมีของวิเศษชิ้นอื่นอยู่ ล้วนเป็นสิ่งที่ผู้เบิกทางท่านนั้นเคยใช้ แฝงไว้ด้วยพลังมหาศาล!
ได้บรรดาของวิเศษออกโรง ทุกอย่างต้องเรียบร้อยแน่!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")