ตอนที่ 695 อิ่งจือจะเริ่มงานแล้ว
หลินเยวียนสังเกตเห็นโพสต์นี้เช่นเดียวกัน
สามคนในหนึ่งร่าง!
สำหรับเขาแล้ว เป็นเรื่องยากที่จะบรรลุเป้าหมายนี้
การปั้นราชาราชินีเพลงไม่ใช่เรื่องยากก็จริง
แต่เส้นทางแชมป์สิบสองสมัยของเขาดำเนินมาได้ครึ่งทางแล้ว ยากที่จะคาดเดาว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นต่อไปในอนาคต
และผลงานเพลงชิ้นหนึ่งจะได้รับรางวัลสูงสุดหรือไม่นั้น ยิ่งมีความไม่แน่นอนสูงขึ้นไปอีก เพราะเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับรสนิยมของคณะกรรมการด้วย
อย่างไรก็ตาม ยากก็ส่วนยาก แต่ใช่ว่าจะทำไม่สำเร็จ
ในอนาคต หลินเยวียนอาจพยายามบรรลุเป้าหมายนี้เพื่อค่าความโด่งดัง
เมื่อคิดเช่นนี้
หลินเยวียนไม่ได้ติดตามโพสต์บนอินเทอร์เน็ตอีก
เรื่องที่ได้เป็นนักร้องแถวหน้านั้น ไม่ได้ก่อให้เกิดผลกระทบอะไรกับชีวิตของหลินเยวียน
ตัวตนของเขามีมากมายเหลือเกิน
ตัวตนในฐานะนักร้องไม่ได้มีสถานะโดดเด่น
ด้านหลังยังมีอีกสองตัวตนที่รอรับงานต่อ
คนแรกคือฉู่ขวงซึ่งเพิ่งเขียนยอดนักสืบโฮล์มส์จบ
ฉู่ขวงเขียนหนังสือมาตลอดหลายปีโดยไม่ได้หยุดพัก อัปเดตผลงานอย่างสม่ำเสมอ หลินเยวียนควรขบคิดเกี่ยวกับผลงานเรื่องต่อไปของฉู่ขวงได้แล้ว
ทว่าสองวันนี้ หลินเยวียนมีความคิดว่าจะให้ฉู่ขวงหยุดพักสักระยะหนึ่ง
เมื่อเป็นเช่นนี้ อิ่งจือจึงควรเริ่มงานได้แล้ว
ถ้ายังไม่เริ่มงานอีก จะยิ่งตอกย้ำความเป็นเงาจืดจางของอิ่งจือให้ยิ่งเข้มข้นขึ้นไปอีก
และหากเป็นเช่นนี้ต่อไป สักวันทุกคนคงจะหลงลืมไปว่าในกลุ่มสามสหายมีอิ่งจืออยู่ด้วย
อื้ม
ภารกิจของอิ่งจือคือการวาดการ์ตูนอย่างแน่นอน
และหลินเยวียนมีความคิดคร่าวๆ เกี่ยวกับเรื่องราวในการ์ตูนเรื่องต่อไปของอิ่งจือแล้ว
เขาอยากวาดการ์ตูนนักสืบซึ่งมีองค์ประกอบของการสืบสวนสอบสอบสวนเป็นหลัก!
แต่ถึงกระนั้น หลินเยวียนกลับรู้สึกลำบากใจเมื่อต้องเลือกการ์ตูนอย่างจำเพาะเจาะขึ้นมา
มีผลงานสองเรื่องที่ค่อนข้างเหมาะสม
เรื่องหนึ่งคือการ์ตูนซึ่งสดุดียอดนักสืบโฮล์มส์ นั่นก็คือนักเรียนประถมแห่งความตาย!
เอาเถอะ ชื่อเรื่องดั้งเดิมคือ ‘ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน’
อีกเรื่องหนึ่งคือ ‘คินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา’ ซึ่งเป็นที่นิยมน้อยกว่า
ถ้าหากพิจารณาในแง่ของความแพร่หลาย เขาย่อมต้องเลือกโคนัน
แต่ว่า
หากพิจารณาถึงความเป็นมืออาชีพในการสืบสวนสอบสวน อันที่จริงคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนานั้นเหนือกว่า
ความเป็นมืออาชีพในการลืบสวนสอบสวนของการ์ตูนเรื่องนี้แตะถึงระดับเดียวกับนิยาย
คดีลึกลับมากมายในภาพยนตร์และซีรีส์จากหลายประเทศล้วนมีร่องรอยของการเลียนแบบคินดะอิจิ
รวมไปถึง ‘เปาบุ้นจิ้นหนุ่มผู้พิทักษ์ธรรม’ และซีรีส์โทรทัศน์เกี่ยวกับตำรวจสืบคดีหลายเรื่องจากแดนมังกร
นั่นทำให้หลินเยวียนคิดไม่ตกอยู่บ้าง
ถ้าเรื่องหาเงินต้องเป็นโคนัน ทว่าตอนนี้เขาไม่ใช่เด็กที่ตระหนี่ถี่เหนียวคนนั้นอีกต่อไป
สำหรับอิ่งจือแล้ว คำวิจารณ์นั้นสำคัญเช่นเดียวกัน!
แต่เขาขบคิดอยู่เพียงสิบนาทีก็ได้คำตอบ
มีแค่เด็กเท่านั้นแหละที่ต้องเลือก!
ผู้ใหญ่เขาเหมาหมด!
เขาวาดการ์ตูนทั้งสองเรื่องไปเลยก็แล้วกัน!
ด้านความนิยมต้องพึ่งโคนัน ด้านคำวิจารณ์ต้องพึ่งคินดะอิจิ ก็จบแล้วไม่ใช่หรือ!
อย่างมากก็แค่ตนเหนื่อยสักหน่อย
อย่างไรก็ตาม ทุกวันนี้ระดับของหลัวเวยและผู้ช่วยคนอื่นๆ ในสตูดิโอตามหลินเยวียนทันแล้ว
ด้วยความช่วยเหลือของคนเหล่านี้ หลินเยวียนจึงรู้สึกผ่อนคลายมากทีเดียว
เมื่อนึกถึงตรงนี้
หลินเยวียนจึงสั่งผลิตการ์ตูนทั้งสองเรื่องนี้กับระบบ
ในด้านราคา นักเรียนประถมแห่งความตายเอาชนะคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา
เป็นอย่างที่คิด
ความนิยมนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด
ต่อจากนั้น หลินเยวียนจึงบอกจินมู่ว่าเขาจะเริ่มต้นวาดการ์ตูนเรื่องใหม่
จินมู่หลุดหัวเราะ “ถือว่าคุณยังพอนึกออกว่าตัวเองเป็นนักวาดการ์ตูนเหมือนกันนะครับเนี่ย!”
หลินเยวียน “…”
จินมู่สัพยอกเขาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยว่า “ครั้งนี้คุณจะวาดการ์ตูนอะไรครับ”
“สืบสวนสอบสวน”
“สืบสวนสอบสวน?”
จินมู่ชะงัก “แนวสืบสวนสอบสวนนับว่าเป็นที่นิยมในแวดวงนิยาย แต่ในวงการการ์ตูนกลับค่อนข้างเฉพาะกลุ่ม…”
“เฉพาะกลุ่มเหรอครับ?”
หลินเยวียนมองไปยังจินมู่
จินมู่ตบหน้าผากของตนเอง “เฮ้อ ดูสมองขี้เลื่อยของผมสิ…ถ้าเป็นคุณละก็ การ์ตูนสืบสวนสอบสวนก็น่าจะกลายเป็นที่นิยมขึ้นมาได้ ไม่ใช่ปัญหาเลยสักนิด”
ใช่แล้ว
แม้ว่าจะทำงานกับหลินเยวียนมานาน จินมู่ยังคงใคร่ครวญถึงปัญหาด้วยแนวคิดทั่วไปตามสัญชาตญาณ
แต่หัวหน้าของคนเป็นใคร
เฉพาะกลุ่มแล้วอย่างไร หัวหน้าเคยสนใจด้วยหรือ?
ไม่ว่าจะเป็นผลงานเฉพาะกลุ่มแค่ไหน เมื่อมาอยู่ในมือของหลินเยวียน สุดท้ายแล้วล้วนกลายเป็นผลงานยอดนิยมไม่ใช่หรือ?
ยกตัวอย่างเช่นนิยายของฉู่ขวง ทั้งที่แนวนิยายเฉพาะเสียยิ่งกว่าเฉพาะกลุ่ม ปรากฏว่าทุกเรื่องล้วนโด่งดังเป็นพลุแตก!
ถึงขั้นที่แม้แต่เพลงของเซี่ยนอวี๋ยังเริ่มมีความเฉพาะกลุ่มขึ้นมาด้วยเช่นเดียวกัน
ยกตัวอย่างเช่นเพลงรัตติกาลบทที่เจ็ด ซึ่งเดินเส้นทางมืดมนลึกลับ ก็โด่งดังขึ้นมาได้
ต่อให้สำหรับอิ่งจือแล้ว เจ้าชายลูกสักหลาดก็เฉพาะกลุ่มใช่ไหมล่ะ?
ผลปรากฏว่าดังระเบิดเลยไม่ใช่หรือ?
สิ่งที่หัวหน้าถนัดที่สุด ก็คือการทำให้สิ่งที่เรียกว่าเฉพาะกลุ่มกลายเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย หลังจากนั้นจึงทำให้ทุกคนตกตะลึงจนจ้าปากค้าง
ราวกับว่าหากไม่ทำให้ผลงานเฉพาะกลุ่มกลายเป็นที่นิยมขึ้นมา จะไม่สามารถเน้นย้ำว่าเขาเก่งกาจแค่ไหนได้
ยิ่งไปกว่านั้น อิ่งจือจะวาดการ์ตูนแนวสืบสวนสอบสวนเชียวนะ!
ดีขนาดไหนกันผลงานแนวนี้
ตามรอยเท้าฉู่ขวงมาติดๆ !
บางทีอาจใช้มุก ‘สดุดีโฮล์มส์’ เลียนแบบเซี่ยนอวี๋ก็ได้นะ
“งั้นก็ตามนี้ครับ”
“ได้ครับ การ์ตูนชื่อเรื่องอะไรหรือ”
“คินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา”
หลินเยวียนวางแผนจะปล่อยคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาก่อน และนักเรียนประถมแห่งความตายค่อยตามมาในภายหลัง
“เป็นชื่อที่แปลกจริงๆ ”
จินมู่เอ่ยวิจารณ์ จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา “ผมจะติดต่อทางปู้ลั่วการ์ตูนไป สัญญาของเราควรจะยกระดับได้อีกขั้นแล้ว”
ปู้ลั่วการ์ตูนคือแพลตฟอร์มการ์ตูนอันดับหนึ่งในฉินฉีฉู่เยี่ยนหานอย่างสมศักดิ์ศรี
เมื่อมีปู้ลั่วหนุนหลัง ปริมาณการเข้าชมของแพลตฟอร์มนี้จึงล้นหลามเหนือแพลตฟอร์มการ์ตูนอื่นๆ
หากหลินเยวียนต้องการเผยแพร่นิยายเรื่องใหม่ แพลตฟอร์มสำหรับอัปเดตผลงานย่อมต้องเป็นปู้ลั่วการ์ตูนซึ่งร่วมงานกันมานานหลายปี ถ้าหากไม่มีเรื่องเหนือความคาดหมายเกิดขึ้น เขาก็ไม่นึกถึงที่อื่น
หลินเยวียนพยักหน้า
ขณะที่จินมู่ติดต่อทางปู้ลั่วการ์ตูน หลินเยวียนจึงเรียกหลัวเวยมาหา!
“คุณจะเขียนการ์ตูน?”
เมื่อรับรู้ถึงการตัดสินใจของหลินเยวียน หลัวเวยจึงกระโดดโหยงด้วยความดีใจ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอเฝ้ารอเวลานี้มานานแค่ไหน!
“อื้ม เริ่มทำงานกันเถอะครับ”
ขณะที่เอ่ยปาก หลินเยวียนเริ่มออกแบบตัวละครในคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา
เขาออกแบบไปพลางสนทนากับหลัวเวย
หลินเยวียนมีความสามารถด้านจิตรกรรมระดับปรมาจารย์ มีวิสัยทัศน์กว้างไกล เขาจึงไม่พอใจในลายเส้นของผลงานต้นฉบับมากนัก
ไม่ใช่เพราะการ์ตูนต้นฉบับไม่ได้เรื่อง
เหตุผลหลักคือลายเส้นของผลงานต้นฉบับนั้นเก่าเกินไป มองแล้วรู้สึกว่าเป็นสไตล์การ์ตูนที่โบราณเกินไป
ต่อให้คัดลอกของการ์ตูนคนอื่นมา รูปแบบลายเส้นยังต้องทำให้เหมาะสมกับสุนทรีภาพของผู้อ่านในยุคสมัยนี้…
ส่วนโครงเรื่องนั้นไม่ต้องเปลี่ยนแปลง
สนทนากันอยู่สักพัก จู่ๆ จินมู่ก็เดินเข้ามาในสตูดิโอวาดภาพ
“ปู้ลั่วการ์ตูนรับปากว่าจะดำเนินการเจรจากับเราเพื่อยกระดับสัญญา เรื่องยกระดับสัญญาไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่ทางนั้นเหมือนจะเกิดเรื่องนิดหน่อยครับ”
“เรื่องอะไรครับ”
“ทางปู้ลั่วการ์ตูนเปลี่ยนหัวหน้าแล้ว”
“ก่อนหน้านี้เป็นใคร”
“หานจี้เหม่ย”
“อ้อ”
หลินเยวียนจำหัวหน้าหญิงคนนี้ได้
จินมู่เอ่ยอย่างเสียดาย
“หานจี้เหม่ยมีความสุขมากที่ได้ร่วมงานกับเรา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หานจี้เหม่ยจึงลาออกจากปู้ลั่ว…”
“นี่เป็นเรื่องของบริษัทพวกเขา”
หลินเยวียนไม่สนใจว่าหัวหน้าของอีกฝ่ายเป็นใคร นั่นเป็นกิจการภายในบริษัทของพวกเขา
“ครับ”
จินมู่พยักหน้า
เขาเพียงแค่ถอนหายใจ
