บทที่ 952 ต้าเต๋อ ‘ไม่ เจ้าไม่ยอม!’
บทที่ 952 ต้าเต๋อ ‘ไม่ เจ้าไม่ยอม!’
แมงมุมปริภูมิเวลาและอี้เหยาเองก็มีสีหน้าแปลกประหลาด ไม่คาดคิดว่าต้าเต๋อจะห้าวหาญเพียงนี้ ถึงกับยกดาบควงใส่คนจริง ๆ!
พวกนางรู้สึกสับสนทันที อยากจะพูดออกมาเหลือเกิน ต้าเต๋อ ไหนเล่าการโปรดสัตว์ที่คุยกันไว้?
เสี่ยวหยาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ นางคุ้นชินกับเรื่องนี้มานานแล้ว
หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “สงบใจเถิด นิสัยของต้าเต๋อก็เป็นเช่นนี้ มีหัวใจพระโพธิสัตว์ แต่ก็มีจินกวง*[1]พิโรธอยู่เช่นเดียวกัน วันข้างหน้าหลังได้ติดต่อมากขึ้น พวกท่านก็จะเข้าใจเอง”
‘หัวใจพระโพธิสัตว์อันใดกัน ต้าเต๋อผู้นี้เป็นได้แต่เพียงอันธพาลข้างถนน!’
มารกระดูกสบถสาปแช่งด้วยความชิงชังภายในใจ
ไม่ว่าอย่างไรมันก็มองไม่เห็นหัวใจพระโพธิสัตว์ในตัวต้าเต๋อ เห็นเพียงแต่จินกวงพิโรธเท่านั้น!
ขณะนั้นเองราชันแห่งความตายโบราณก็ออกตัววิ่งหนี ร่างเลือนหายวับไปในทันที ลมหายใจเองก็ไม่หลงเหลืออยู่
เขาวิ่งหนี ไม่ต้องการจะยุ่งเกี่ยวกับพวกหลิงอินที่นี่
เขาไม่ได้กลัวพวกหลิงอิน กลุ่มคนที่ยังไม่บรรลุกระทั่งขอบเขตอิสระเสียด้วยซ้ำ ตัวเขายังต้องเกรงกลัวสิ่งใด?
ทว่าสิ่งที่ทำให้เขากังวลและเกรงกลัวคือหลี่จิ่วเต้าต่างหาก!
เขากลัวว่าหลี่จิ่วเต้าจะแอบซ่อนอยู่ในเงามืด!
ถึงอย่างไรขอบเขตของพวกหลิงอินก็ต่ำเกินไปที่จะต่อกรกับเขาได้ หลี่จิ่วเต้าน่าจะซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ไม่เช่นนั้นพวกหลิงอินจะกล้าขวางทางเขาได้อย่างไร?
ปัง!
ทว่าเพียงพริบตาต่อมา ก็เกิดเสียงกระแทกครั้งใหญ่ดังขึ้น ร่างของราชันแห่งความตายโบราณที่หายไปปรากฏขึ้นอีกครั้ง บนหัวของเขาปูดโนออกมา ภายในดวงตาราวกับเต็มไปด้วยดวงดาว เกือบจะล้มลงไปกับพื้น
“สมควรตาย!”
ดวงตาของเขาลุกโชน ใบหน้าเผยความดุร้าย ทั้งเจ็บทั้งโกรธเคือง มือสองข้างอดยกขึ้นกุมหัวตนเองไม่ได้
เจ็บยิ่งนัก!
หัวของเขากระแทกแรงเสียจนแทบแตก ไฟโทสะภายในใจถูกจุดขึ้นมาทันที
สถานที่แห่งนี้ถูกปิดผนึกเอาไว้แล้ว ทว่าเขากลับไม่ได้สังเกตเห็นแม้แต่น้อย จึงต้องทนทุกข์เช่นนี้!
หลังจากนั้นกฎเกณฑ์พิเศษพลันพลุ่งพล่าน ซ้ำยังมีแสงสีทองเปล่งประกายออกมา สถานที่แห่งนี้ถูกปิดผนึกเอาไว้จริง ๆ ด้วยบาตรสีทองขนาดมโหฬารที่คว่ำลงมา
นี่คือบาตรที่หลี่จิ่วเต้ามอบให้ต้าเต๋อ ก่อนหน้าที่ราชันแห่งความตายโบราณจะมาที่นี่ ต้าเต๋อได้เตรียมบาตรทองคำเอาไว้แล้ว จุดประสงค์เพื่อป้องกันไม่ให้ราชันแห่งความตายโบราณหลบหนีไปได้
“ทะเลทุกข์ไร้ขอบเขต เพียงหันกลับมาย่อมรอดพ้น! ผู้อาวุโส ข้ายังไม่ได้โปรดท่านเลย ท่านย่อมไม่สามารถจากไป ต้องได้รับการโปรดจากการฟังธรรมของข้าต้าเต๋อฝอเสียก่อน”
ต้าเต๋อชูดาบธรรมะขึ้นพร้อมเอ่ยกับราชันแห่งความตายโบราณ
“ราชันแห่งความตาย นี่นับเป็นโอกาสอันหายากที่จะสามารถอยู่พึ่งพาบารมีและทำงานให้คุณชาย”
หลิงอินกล่าวออกมา ทั่วร่างกายเปล่งประกาย อาภรณ์บนร่างเรืองรองเป็นพิเศษ เห็นได้ชัดว่าเป็นอาภรณ์เต๋าขั้นสูงสุด
นางผายมือขาวราวหยกออกมา กำไลหยกพลันกลายเป็นเส้นแสงรวมเป็นกระบี่หยกในมือของนาง เพียงแค่ขยับไหวเล็กน้อยก็ปรากฏแสงกระบี่นับไม่ถ้วนกระจายออก ชวนให้ตื่นตะลึงสะท้านขวัญ
ทั้งอาภรณ์และกำไลหยกล้วนเป็นสิ่งที่หลี่จิ่วเต้าทำขึ้นด้วยตนเอง ในยามนี้หลิงอินสามารถกระตุ้นใช้งานได้อย่างเต็มที่!
“ให้ข้าเป็นไส้ศึกหรือ? พวกเจ้าช่างฝันหวานเสียจริง!”
ราชันแห่งความตายโบราณเปี่ยมด้วยจิตสังหาร พุ่งตรงเข้าใส่ทันที
ยามนี้เขาตระหนักได้แล้วว่าหลี่จิ่วเต้าไม่ได้อยู่ที่นี่ พวกหลิงอินนั้นได้รับสมบัติจากหลี่จิ่วเต้า ดังนั้นถึงกล้าขวางทางเขาเอาไว้
ทว่าคิดให้เขาประนีประนอม ทรยศต่อปรโลก ย่อมไม่มีทางเป็นไปได้!
ติ๊ง~
เสียงฉินอันไพเราะดังขึ้น เสี่ยวหยาเรียกฉินปี้เทียนชางไห่ออกมาทันที สองมือจรดลงบรรเลงทำให้ราชันแห่งความตายโบราณอ่อนแอลงในพริบตา
ฉินปี้เทียนชางไห่ นี่เป็นฉินที่อยู่ข้างกายหลี่จิ่วเต้ามานาน ย่อมต้องทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง
หลี่จิ่วเต้ายอมรับในความสามารถด้านฉินของเสี่ยวหยาเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงมอบฉินปี้เทียนชางไห่ให้เสี่ยวหยา อีกทั้งยังมอบกระดาษบันทึกเนื้อเพลงให้ด้วย
ราชันแห่งความตายโบราณไม่ธรรมดา ไฉนเลยจะรับมือได้โดยง่าย เสี่ยวหยายังเรียกกระดาษบันทึกเนื้อเพลงออกมาร่วมประสานพลังไปกับฉินปี้เทียนชางไห่ เสริมความแข็งแกร่งของเสียงฉิน
เขาขมวดคิ้ว รู้สึกถูกกดดันเป็นอย่างมาก ร่างกายไม่อาจระเบิดพลังออกอย่างเต็มที่ได้ ถูกยับยั้งเอาไว้
แต่อย่างไรเสียเขาก็ไม่ใช่ชนชั้นสามัญ ซ้ำยังแข็งแกร่งเป็นพิเศษ เพียงปากส่งเสียงร้องคำรามออกมา พลังที่ระงับเขาเอาไว้ก็ถูกกำจัด
ต๊อก ต๊อก ต๊อก!
เสียงเคาะมู่อวี๋ดังขึ้น ต้าเต๋อโยนหัวมารกระดูกในมือออกไปอีกด้าน เรียกมู่อวี๋ออกมาเคาะ ระงับราชันแห่งความตายโบราณ
ราชันแห่งความตายโบราณรู้สึกอึดอัดยิ่ง เสียงมู่อวี๋ส่งตรงเข้าไปในหัว หลอกหลอนจิตวิญญาณของเขา ประหนึ่งถูกแมลงวันจำนวนนับไม่ถ้วนบินวนส่งเสียง แทบทำให้เขาสิ้นสติเสียเต็มประดา!
หลิงอินเคลื่อนไหว กระบี่หยกในมือพุ่งออกไป สำแดงเคล็ดกระบี่ไทเก๊ก ดูสง่างดงามไม่เป็นรองผู้ใด!
นี่คือเคล็ดกระบี่ไทเก๊กที่คุณชายถ่ายทอดให้นาง ด้วยการฝึกฝนอย่างมุมานะทำให้นางบรรลุผลสำเร็จเรียบร้อย
“อ๊ากกก!”
ราชันแห่งความตายโบราณกู่ร้อง ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าภายในใจเต็มไปด้วยอารมณ์มากมายเพียงใด
เสียงมู่อวี๋ก่อกวนจิตวิญญาณของเขา เสียงฉินเองก็ทำให้เขาอ่อนแอลง พลังที่สามารถระเบิดออกมาไม่ถึงหนึ่งในหมื่นเสียด้วยซ้ำ
หลิงอินสำแดงเคล็ดกระบี่ไทเก๊กพุ่งตรงมา เขาไฉนเลยจะต่อกรได้ ไม่อาจรับมือได้โดยสิ้นเชิง เพียงแค่ไม่ถึงอึดใจ บนร่างของเขาก็เต็มไปด้วยรอยกระบี่และโลหิตที่ไหลริน!
เขาไม่คาดถึงผลลัพธ์เช่นนี้จริง ๆ กระทั่งหลี่จิ่วเต้ายังไม่เห็นหน้า เขากลับถูกเล่นงานเสียจนสะบักสะบอม!
นอกจากนี้ภายในใจของเขายังมีความตกตะลึง หลี่จิ่วเต้าผู้นี้ล้ำลึกเพียงใดกัน? สิ่งที่ได้รับทั้งหมดมีเท่าไหร่? สมบัติที่มอบให้กับคนข้างกายน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง กระทั่งเขายังไม่อาจต่อกรได้!
ราชันแห่งความตายโบราณไม่อยากจะเชื่อ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เบื้องบนปรโลกจะให้ความสำคัญกับหลี่จิ่วเต้าเป็นอย่างมาก ถึงขนาดให้เขาตื่นขึ้นมาจากการหลับลึกเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ของหลี่จิ่วเต้า แทนที่จะสั่งให้เขาลงมือกับอีกฝ่าย
จะลงมือได้อย่างไร?
เขากับหลี่จิ่วเต้าไม่ได้อยู่ในชั้นเดียวกันเลย ความแตกต่างมีมากเกินไป กระทั่งเขาก็ไม่อาจจะจัดการกับผู้ติดตามของหลี่จิ่วเต้าได้!
“แข็งแกร่งเพียงนี้?!”
“สมกับเป็นผู้ติดตามคุณชาย!”
แมงมุมปริภูมิเวลาและอี้เหยาตกตะลึง
ราชันแห่งความตายโบราณมีพลังมากเพียงพอแตะจุดสูงสุดของหลังฉาก บรรลุถึงขั้นที่หกนานแล้ว ตอนนี้ยังอาจเข้าถึงช่วงปลายขั้นที่หกหรือขั้นที่เจ็ดแล้ว
ทว่าผลลัพธ์ที่ออกมากลับถูกทุบตีอย่างน่าสังเวช!
ผ่านไปเพียงไม่นาน ราชันแห่งความตายโบราณก็พ่ายแพ้ลงอย่างสิ้นเชิง เสียงมู่อวี๋และฉินส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมาก สภาพย่ำแย่ พลังทั้งหมดที่ใช้ได้มีอยู่อย่างจำกัด
เคล็ดกระบี่ไทเก๊กที่หลิงอินสำแดงก็รุนแรงและน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง นับว่าดีแค่ไหนแล้วที่เขายังยืนหยัดมาได้จนถึงตอนนี้!
“เก็บ!”
ต้าเต๋อเอ่ยเสียงดัง บาตรพลันเปล่งแสง ดูดราชันแห่งความตายโบราณเข้าไป
เมื่อโบกมือ บาตรก็ลดขนาดลงก่อนจะลอยกลับไปอยู่ในมือเขา
“เอาล่ะ เจ้าจะยินยอมด้วยตัวเอง หรือจะให้เขาช่วยโปรดเจ้าเสียก่อน?”
ต้าเต๋อใช้ไม้มู่อวี๋เคาะบาตร เสียงดังก้องสะท้อนกระหึ่มในหัวราชันความตายโบราณ
“อย่า ข้ายอมแล้ว!”
ราชันแห่งความตายโบราณที่อยู่ด้านในตะโกนออกมาทันที ไม่ต้องการให้ต้าเต๋อโปรดตน
หากต้าเต๋อโปรดเขาเหมือนกับสาวกทั่วไปของพระพุทธศาสนา เขาคงไม่ยอมเร็วเช่นนี้ ต้าเต๋อแตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด ภูตผีที่ไหนจะรู้กันว่าต้าเต๋อจะใช้สิ่งใดมาโปรด เขาไม่ต้องการประสบชะตากรรมเช่นนั้น!
สำหรับความภักดีต่อปรโลกนั้น เขาไม่มีแม้แต่น้อย
เขาเองก็เป็นผู้ที่ถูกเปลี่ยนให้เป็นวิญญาณหยินหลังตายตก ถูกปรโลกเก็บเกี่ยวไป จำกัดให้อยู่ได้เพียงในปรโลก
พูดแล้วก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาเล็กน้อย
อย่ามองว่ามันอยู่ถึงขั้นเจ็ดขอบเขตอิสระนั้นสูงส่งเป็นอย่างมาก เพราะนี่หาได้มีอิสระแม้แต่น้อย ถูกจำกัดเอาไว้อย่างเข้มงวดยิ่ง
ปรโลกเพียงแค่คิดก็สามารถทำให้มันสูญสลายไปได้ในทันที
สำหรับปรโลกที่เป็นเช่นนี้ เขาย่อมไม่มีความภักดีแม้แต่น้อย ไม่รู้สึกว่าตนเองเป็นส่วนหนึ่งของปรโลก ทุกสิ่งที่ทำเพียงเพื่อแค่ให้ตนเองมีชีวิตรอดต่อไป
เขาย่อมไม่ยอมถวายชีวิตให้กับปรโลก
“อันใดนะ? เจ้าต้องการตายดีกว่ายอมแพ้ ไม่มีทางหักหลังปรโลก? เช่นนั้นก็ดี ตั้งแต่วันนี้ข้าจะเริ่มโปรดเจ้า”
ต้าเต๋อเอ่ยด้วยรอยยิ้มแสยะ
“!!!”
หลังจากราชันแห่งความตายโบราณได้ยินคำพูดของต้าเต๋อ เขาก็โมโหมากเสียจนกระอักเลือดออกมา
ต้าเต๋อผู้นี้จะต้องไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน
เขาบอกอย่างชัดเจนว่ายอมแล้ว ทว่าต้าเต๋อกลับพูดว่าเขาไม่ยอม!
“ไม่ได้เป็นเช่นนี้ ข้ายอมแล้ว! พวกเจ้าสั่งสิ่งใดข้าล้วนทำหมด!”
เขารีบตะโกนออกมา
ต้าเต๋อผู้นี้จะไร้ยางอายเกินไปแล้ว เขาหวาดกลัวขึ้นมาจากใจจริง หากต้องตกอยู่ในมือของต้าเต๋อ จุดจบของเขาย่อมน่าสังเวชเป็นอย่างยิ่ง!
“ไม่! เจ้าไม่ยอม! เจ้าจำเป็นต้องได้รับการโปรดจากข้า!”
ต้าเต๋อส่ายหัวกล่าวออกมา
ราชันแห่งความตายโบราณร้อนใจ เขายอมก็ไม่ได้หรือ? ยางอายของต้าเต๋อผู้นี้อยู่ที่ใดกัน!
“เพื่อโปรดเจ้า ข้าได้คิดวิธีการออกมามากมาย ทว่าเจ้ากลับเห็นด้วยเลย วิธีการโปรดของข้าจึงไร้ประโยชน์! ไม่ได้ ไม่ได้ เจ้าต้องได้รับการโปรดจากข้าเสียก่อนจึงค่อยยอมได้” ต้าเต๋อเอ่ย
“อย่าทำข้าเลย ข้ายอมแล้วจากใจจริง!”
ราชันแห่งความตายโบราณเกือบร้องไห้ออกมาแล้ว ต้าเต๋อผู้นี้ช่างไร้ยางอายอย่างถึงที่สุด คิดวิธีโปรดอันแสนน่ากลัวจำนวนมากมาย เขาไม่ต้องการจะถูกลองวิธีการเหล่านั้น!
เมื่อเห็นว่าต้าเต๋อไม่แยแส ยังคงมีความกระตือรือร้นจะลองวิธีการเหล่านั้น ราชันแห่งความตายโบราณก็กล่าวออกมาอย่างดุร้ายทันที “หากเจ้าทำเช่นนี้ ข้ายอมเป็นหยกแหลกลาญเสียยังดีกว่า ไม่มีทางยอมร่วมมือกับพวกเจ้า!”
ต้าเต๋อเกรงว่าตนเองจะผลักราชันแห่งความตายโบราณไปจุดที่มากเกินไป สุดท้ายจึงเผยสีหน้าเสียดายพร้อมเอ่ยออกมาว่า “เช่นนั้นก็ช่างมันเถิด หวังว่าเจ้าจะไม่ทำตัวเล่นเล่ห์ ไม่เช่นนั้นข้าบอกเลยว่าจะทำให้เจ้าได้ลิ้มรสวิธีการโปรดทั้งหลายของข้า!”
“ไม่เล่นเล่ห์ ๆ ข้านั้นจริงใจเป็นอย่างยิ่ง!”
ราชันแห่งความตายโบราณกล่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“พวกข้าต้องการให้เจ้าเป็นไส้ศึก จงร่วมมือกับพวกข้า”
หลิงอินเอ่ย นางบอกราชันแห่งความตายโบราณว่าจำเป็นต้องทำสิ่งใดบ้าง
“ปรโลกย่อมมีไส้ศึกที่ปริภูมิเวลาจัดวางเอาไว้ เจ้าจะต้องคิดวิธีลากตัวไส้ศึกออกมาให้ได้ จากนั้นก็ดึงดูดให้เกิดการต่อสู้ ทำให้ปรโลกและปริภูมิเวลาเผชิญหน้ากัน”
นางกล่าวกับราชันแห่งความตายโบราณ
ปริภูมิเวลาสามารถล่วงรู้การเคลื่อนไหวของราชันแห่งความตายโบราณได้อย่างแม่นยำ เช่นนั้นภายในจะต้องมีไส้ศึกอยู่เป็นแน่
“ตกลง ไม่มีปัญหา!”
ราชันแห่งความตายโบราณพยักหน้า “ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่จำเป็นต้องแก้ไข ข้าเป็นวิญญาณหยิน ถูกปรโลกตราข้อห้าม เมื่อกลับไปยังปรโลกแล้ว ทุกสิ่งล้วนไม่อาจหลบพ้น สถานการณ์ของข้าย่อมถูกเบื้องบนปรโลกมองทะลุปรุโปร่ง ไม่สามารถปิดบังสิ่งใดได้”
เขาตระหนักได้เป็นอย่างดี พวกหลิงอินจะต้องไม่ปล่อยเขาจากไปโดยง่าย เขาย่อมต้องถูกสอบสวนโดยละเอียด อีกทั้งยังถูกตราข้อห้าม
เมื่อพวกหลิงอินทำการสอบสวนเขาโดยละเอียด ทุกสิ่งของเขาจึงถูกเปิดเผยออกมา รวมถึงสถานการณ์ดังกล่าวด้วย
ดังนั้นเขาจึงเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาโดยไม่ได้คิดอันใดในเรื่องนี้มาก
การเล่นเล่ห์กลเล็ก ๆ น้อย ๆ ในเรื่องนี้ย่อมเป็นการรนหาที่ตายอย่างไม่ต้องสงสัย เขาไม่มีทางทำเรื่องโง่เขลาเช่นการหาความทุกข์ให้ตนเองแบบนี้
หลิงอินตรวจสอบดูความทรงจำวิญญาณของราชันแห่งความตายโบราณ พบว่าสิ่งที่ราชันแห่งความตายโบราณเอ่ยออกมาเป็นเรื่องจริง
ไม่ใช่เพียงแค่ราชันแห่งความตายโบราณที่อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ วิญญาณหยินทั้งหมดในปรโลกล้วนไม่แตกต่างกัน อยู่ในสภาวะโปร่งใสต่อหน้าปรโลก ไม่อาจปิดบังสิ่งใดได้
“นี่ยุ่งยากอยู่บ้าง…”
นางขมวดคิ้วรำพึงออกมา
เห็นได้ชัดว่าปรโลกตราข้อห้ามบางอย่างเอาไว้บนร่างของราชันแห่งความตายโบราณ
แต่นางมองไม่ออกว่าข้อห้ามนั้นอยู่ที่ใด
กระทั่งข้อห้ามอยู่ที่ใดยังไม่ทราบ เช่นนั้นจะแก้ไขได้อย่างไร?
ปัญหานี้ค่อนข้างยุ่งยากอยู่บ้างจริง ๆ!
[1] จินกวง (金刚) คือ นักรบพระโพธิสัตว์ที่คอยรับใช้พระพุทธเจ้า ถือตะบองเหล็ก มีใบหน้าดุร้าย