The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 517

ตอนที่ 517 ตกอยู่ในอันตราย

รถม้าราชสำนักของซวนเทียนหมิงรีบตามเฟิงจื่อหรูไป อย่างไรก็ตามองครักษ์เงาที่พาเฟิงจื่อหรูกลับไปที่เสี่ยวโจวก็รู้สึกถึงความเร่งด่วน ดังนั้นพวกเขาจึงแล่นรถม้าไปอย่างรวดเร็วมาก แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถไล่ตามได้ทันแม้ว่าจะไล่ตามจนพระอาทิตย์ตกดิน

คืนนั้นรถม้าก็หยุดในเมืองเล็ก ๆ เป่ยจื่อซื้อรถม้าอีกคคันและตัดสินใจที่จะส่งคนสองคนเพื่อพาซางคังไปที่ค่ายทหาร อย่างแรกเลยก็คือการลดน้ำหนักของรถม้า ประการที่สองไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาจะอยู่กับพวกเขา และยังคนที่จะต้องคอยปกป้องเขา

ผู้คนในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้นอนแต่หัวค่ำและมีเพียงตะเกียงหน้าโรงเตี๊ยมเท่านั้นที่ยังคงสว่าง ซวนเทียนหมิงถามความคิดเห็นของเฟิงหยูเฮง “เราจะพักผ่อนในคืนนี้ หรือจะตามต่อไป ? หากเราตามต่อไป เราจะต้องได้ซื้อม้าใหม่ หลังจากมันวิ่งมาทั้งวัน เราอาจจะสบายดี แต่ม้าก็ไม่สามารถวิ่งต่อไปได้”

เฟิงหยูเฮงต้องการตามต่อไปอย่างแท้จริง ความรู้สึกไม่ดีนั้นแข็งแกร่งขึ้น แต่ซวนเทียนหมิงพูดถูก คนอาจจะสบายดีแต่ม้าก็ไม่เป็นเช่นนั้น รถม้าราชสำนักต้องการม้าสองตัวเท่านั้น แต่แล้วองครักษ์เงาที่ตามมาล่ะ ? เมื่อเดินทางเป็นระยะเวลานาน มันจะเป็นไปไม่ได้ที่องครักษ์เงาจะใช้พลังภายในตลอดเวลา พวกเขาจะต้องขี่ม้าด้วย เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก พวกเขาจะไปหาม้าเหล่านี้ได้ที่ไหน

“พักผ่อนก่อนคืนหนึ่ง” น้ำเสียงของนางค่อนข้างไร้ประโยชน์ นางยกผ้าม่านดูที่โรงเตี๊ยมพร้อมโคมไฟส่องสว่าง นางเริ่มคิดถึงการถามทั่วเมืองในตอนเช้าเพื่อดูว่าพวกเขามีม้าดี ๆ ที่จะขายหรือไม่

ซวนเทียนหมิงช่วยนางลงจากรถ ขณะที่หวงซวนและเป่ยจื่อไปข้างหน้าเพื่อเคาะประตูของโรงเตี๊ยม เร็วมากเจ้าของโรงเตี๊ยมก็ออกมา มันเป็นชายหนุ่มที่ยังไม่อายุ 20 ปีที่มองออกไป และเมื่อเขาเห็นพวกเขา เขาไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากต้องตกใจ จากนั้นเขาก็พูดว่า “รอสักครู่ได้หรือไม่ ? ”

ประตูถูกปิดอีกครั้ง

ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงมองหน้ากัน ทั้งคู่รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

ไม่นานหลังจากนั้นประตูก็เปิดออกและชายชราก็โบกมือให้พวกเขา เป่ยจื่อเดินเข้าไปก่อนแล้ววิ่งออกมาอีกไม่นาน เขาพูดกับซวนเทียนหมิง “ฝ่าบาทเข้ามาเร็วพะยะค่ะ”

คนอื่นเข้ามาในโรงเตี๊ยมอย่างรวดเร็ว และเดินตามชายชราไปที่สนามหลังบ้าน หลังจากมาถึงสนามหลังบ้าน พวกเขาพบรถม้าจอดอยู่ที่นั่น

หัวใจของเฟิงหยูเฮงมองไปที่นั่น เนื่องจาก “ความรู้สึกไม่ดี” นั้นแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

ชายชราจากโรงเตี๊ยมบอกพวกเขาว่า “ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน คนกลุ่มหนึ่งมากับคุณชาย พวกเขาบอกว่าพวกเขารีบและรถม้านี้ช้าเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงใช้รถม้าคันนี้ และเงินจำนวนหนึ่งเพื่อแลกกับม้าที่เร็วขึ้น ก่อนที่พวกเขาจะจากไป ชายคนหนึ่งบอกเราว่าถ้าคนหนุ่มสาว 2 คน ชาย 1 คนและผู้หญิง 1 คนมาที่เมืองนี้ด้วยรถม้าที่หรูหรา ข้าต้องบอกพวกเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ข้าเห็นว่าคงจะเป็นท่านทั้งสองคนที่เขาพูดถึง ลองดูสิ พวกท่านรู้จักรถม้านี้หรือไม่ ? ”

เป่ยจื่อชี้ไปที่รถม้าและกล่าวว่า “นี่คือรถม้าที่เราเตรียมไว้สำหรับคุณชายเฟิงพะยะค่ะ”

เฟิงหยูเฮงถามชายชราว่า “พวกเขาทิ้งข้อความอื่นไว้หรือไม่ ? ”

ชายชรากล่าวว่า “พวกเขาไม่ได้พูดถึงสิ่งอื่นใด พวกเขาบอกว่ากำลังจะไปเสี่ยวโจวและพวกเขาก็รีบร้อน แต่ผู้เฒ่าคนนี้ได้ยินพวกเขาพูดว่าดูเหมือนจะช้าเกินไป เมื่อพวกเขาจากไปอย่างเร่งรีบ ข้างนอกก็มืดแล้ว การวิ่งจากเมืองนี้ไปยังอีกอีกเมืองหนึ่ง อย่างเร็วที่สุดที่จะไปถึงก็คือรุ่งสาง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้พวกเขาจะต้องเดินทางข้ามคืน”

ชายชราเป็นผู้รับผิดชอบต่อการส่งต่อข้อความเท่านั้น เขาบริหารโรงเตี๊ยมแห่งนี้มาหลายปีแล้วและเคยเห็นคนมากมาย แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าคนเหล่านี้ตรงหน้าเขาค่อนข้างพิเศษ แต่เขาคิดกับตัวเองว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลยที่จะรู้สึกผิด คนเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ได้ชั่วร้าย ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวมาก

ซวนเทียนหมิงลากเฟิงหยูเฮงไปที่รถม้า สายตาของเขาหยุดบนไม้จากรถม้า เฟิงหยูเฮงมองไปรอบ ๆ และเห็นว่ามีเครื่องหมายเล็ก ๆ สลักอยู่บนกรอบ มันดูเหมือนคันธนูที่วาดเสร็จแล้ว

บานซูก็ออกมาตรงหน้า เมื่อเห็นสิ่งนี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ เขาอธิบายให้เฟิงหยูเฮง “นี่เป็นเครื่องหมายพิเศษที่ใช้โดยคนของฝ่าบาท เพื่อบอกว่า… อันตรายขอรับ”

“อันตรายหรือ ? ” นางพูดซ้ำแล้วเริ่มไตร่ตรอง

อันตรายแบบไหนที่จะมี ? มีองครักษ์เงา 10 คนพาเขาไป แม้กระนั้นมันอันตรายพอที่พวกเขาจะแลกเปลี่ยนในรถม้า นี่ทำให้เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังเพิ่มความเร็วในการหลบหนี สิ่งที่อันตรายประเภทใดที่ทำให้องครักษ์เงา 10 คนตื่นตระหนก

นางมองไปที่ซวนเทียนหมิง แม้กระนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว เขาดูเหมือนจะไม่มีเงื่อนงำอย่างแน่นอน แต่ซวนเทียนหมิงยังคงตัดสินใจ “เราพักไม่ได้ เราจะติดตามต่อไป” เขาถามเจ้าของโรงเตี๊ยมทันที “ข้าจะจ่ายค่าใช้จ่ายให้เจ้า 3 เท่าเพื่อให้เตรียมม้าให้พอสำหรับพวกเราทุกคน จำไว้ว่าเราต้องการม้าที่ดีที่สุด ยิ่งเร็วยิ่งดี”

ชายชรามีสีหน้าขมขื่น และกางแขนของเขาออกมาอย่างไร้ประโยชน์โดยกล่าวว่า “ท่านใต้เท้า แม้ว่าท่านจะให้ข้าเป็นสิบเท่า ข้าก็ไม่สามารถหาม้าเร็วได้ ที่จะไม่ซ่อนมันจากท่าน แต่หลังจากกลุ่มที่มีคุณชายออกไปอีก ไม่ถึงครึ่งชั่วยามต่อมา มีกลุ่มประมาณ 20 คน พวกเขาซื้อม้าเร็วทุกตัวในเมือง ยังมีม้าอื่นอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่เป็นม้าแก่ พวกมันสามารถลากรถม้าได้ แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะให้คนนั่ง”

เฟิงหยูเฮงกรีดร้องด้วยความโกรธ “ม้าทั้งหมดหรือ ? เป็นไปได้หรือไม่ที่เมืองนี้มีม้าเร็วแค่ 20 ตัวเท่านั้น ? ”

ชายชราส่ายหัว “ไม่เลย กลุ่มนั้นยังคงอยู่ในเมืองประมาณ 1 ชั่วยาม และซื้อม้าเร็ว 50 ตัว นั่นเป็นข้อจำกัดสำหรับเมืองนี้ ท่านก็เห็นมัน เมืองของเราเล็กมาก มันเรียกว่าเมือง แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นเพียงจุดเปลี่ยนระหว่างเมืองหลวงและเสี่ยวโจว การรวบรวมม้าได้ 50 ตัวนั้นถือว่าเก่งแล้ว”

ซวนเทียนหมิงแค่นเสียงเย็นชาและบีบมือของเฟิงหยูเฮง ในเวลานี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่า 20 คนเหล่านั้นจะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากม้า 50 ตัวได้ อย่างไรก็ตามพวกเขาประสบความสำเร็จในการตัดการติดตาม นี่คือเป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขา

เฟิงหยูเฮงเกรงว่ามีใครบางคนปองร้ายเฟิงจื่อหรูมากที่สุด เหยาซื่ออยู่ในสถานะปัจจุบันของนางแล้ว และนางก็หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องผิดพลาดกับเฟิงจื่อหรู มิฉะนั้นไม่เพียงแต่นางไม่สามารถเผชิญหน้ากับเจ้าของร่างเดิม นางไม่สามารถเผชิญกับมโนธรรมของนางเองได้

แต่สิ่งที่นางหวาดกลัวมากที่สุดก็ได้เกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าเฟิงจื่อหรูตกอยู่ในอันตราย และแม้แต่องครักษ์เงา 10 คนก็วิ่งหนีไป 20 คนที่ไล่ล่านั้นเป็นใครกัน ?

ซวนเทียนหมิงรู้ดีว่านางเป็นห่วง เขาจึงตัดสินใจแจ้งโดยทันทีแจ้งเป่ยจื่อว่า “ถอดม้า 2 ตัวออก ให้อาหารม้า ให้อาหารม้าทั้งหมด และให้ทุกคนพักที่นี่ เราจะเดินทางอีกครึ่งชั่วยาม” หลังจากพูดอย่างนี้แล้วเขาก็พูดกับชายชราว่า “ข้าขอให้เจ้าเตรียมหญ้าแห้ง เตรียมอาหาร เราจะอยู่แค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น ยิ่งเตรียมอาหารได้เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น ข้าจะจ่ายให้เจ้าไม่อั้นเลย”

เจ้าของโรงเตี๊ยมคนนี้ได้ดูแลกลุ่มแปลก ๆ สองกลุ่มติดต่อกัน นับพวกเขาพวกเขาเป็นกลุ่มที่สาม ความอยากรู้เบื้องต้นของเขาถูกปกปิด หลังจากได้ยินคำสั่งของซวนเทียนหมิง เขาไม่ได้พูดอะไรเลยและนำเสี่ยวเอ้อกลับไปที่โรงเตี๊ยมทันที

ซวนเทียนหมิงยังนำเฟิงหยูเฮงกลับไปที่โรงเตี๊ยมเพื่อนั่งพัก เสี่ยวเอ้อรินน้ำให้พวกเขาและเฟิงหยูเฮงนำใบชาออกมาจากมิติของนางเพื่อชงชาให้ทุกคน นางนำกาแฟสำเร็จรูป 2 ถุงออกมา เมื่อติดตามคนอื่น นางต้องทำให้แน่ใจว่านางจะครองสติได้อย่างเต็มที่ นางไม่สามารถยอมให้ทั้งม้าและคนเหนื่อยล้า

ซวนเทียนหมิงวิเคราะห์อย่างเงียบ ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้กับนาง “ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใครที่ไล่ล่าเฟิงจื่อหรู แต่ดูเหมือนว่าเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมาจากเฉียนโจว หรือมณฑลทางภาคเหนือ ในความเป็นจริง มีความเป็นไปได้ว่ามันเป็นอีกกลุ่มหนึ่งที่ไม่สามารถยกเว้นได้ ตอนนี้ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้นอกจากการไล่ตาม ใครจะรู้ว่าม้าเหล่านี้ทนได้นานแค่ไหน แต่เมื่อคิดถึงมันแล้ว พวกมันจะอดทนจนกว่าจะถึงเมืองเล็ก ๆ แห่งต่อไป”

แต่เฟิงหยูเฮงยังคงกังวล “จะเป็นอย่างไรถ้าม้าในเมืองต่อไปก็ถูกซื้อด้วย ? ”

ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “อย่างน้อยนั่นหมายความว่ากลุ่มของพวกมันยังไม่ได้จับเฟิงจื่อหรู เรายังมีโอกาส” เขาตบไหล่นาง “ในที่สุดสิ่งต่าง ๆ ก็จะแยกตัวออกไป”

เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วขณะจิบกาแฟช้า ๆ ซวนเทียนหมิงจึงกล่าวกับนางว่า “เหตุผลที่ชาวเหนือและเฉียนโจวไม่กล้าที่จะระดมกำลังทหารของพวกเขาก็คือพวกเขาไม่มีความสามารถใด ๆ ที่จะชนะในการรุกรานเพื่อเอาเมืองหลวงของเรา พวกเขาทั้งหมดกำลังรอให้เราเริ่มและโจมตี เช่นนั้นพวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากความหนาวเย็นเพื่อทำให้กองทัพของราชวงศ์ต้าชุน แต่การระดมพลกองทัพไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่ใช้การโจมตีลับ ๆ อาเฮง ข้าคิดว่าเหล่าองครักษ์เงาทั้งสิบคนนั้นสามารถรับกำลังจากผู้เชี่ยวชาญ 3 คนที่มีความคล้ายคลึงกันได้ แต่ทำไมพวกเขาถึงอยู่ในจุดที่วิ่งหนี ? ทำไมพวกเขาถึงทิ้งสัญลักษณ์ทางทหารไว้เพื่อระบุว่าพวกเขาตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง”

หัวใจของเฟิงหยูเฮงทรุดตัวลงขณะที่นางกล่าวว่า “เป็นไปได้หรือไม่…ว่ามันเป็นนักธนูศักดิ์สิทธิ์ของเฉียนโจว”

“มันเป็นไปได้” ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ไม่ว่าร่างขององครักษ์เงานั้นดีแค่ไหน เฉียนโจวมีลูกศรติดตาม เมื่อลูกศรนั้นถูกยิง ใครจะสามารถหลีกเลี่ยงได้”

เฟิงหยูเฮงอยากจะบอกว่านางทำได้ แต่ไม่จำเป็นต้องให้นางคุยโวในเวลาเช่นนี้ นางเสียใจที่นางไม่ได้สอนวิธีรับมือเพื่อหลีกเลี่ยงลูกธนูที่ติดตามเหล่านั้น ถ้าเฉียนโจวส่งทีมนักธนูศักดิ์สิทธิ์มาไล่ล่าเฟิงจื่อหรูจริง นี่จะเป็นเรื่องยากจริง ๆ

“ไม่ต้องกังวล” มือของซวนเทียนหมิงวางบนไหล่ของนางและเริ่มนวดนางเบา ๆ “แม้ว่าพวกเขาจะถูกจับได้ ชีวิตของจื่อหรูจะไม่ตกอยู่ในอันตราย พวกเขาควรใช้เด็กคนนั้นเพื่อเจรจากับเรา พวกเขาจะไม่พยายามทำอะไรกับชีวิตของจื่อหรูในตอนแรก มันเป็นเพียง… น่าเสียดายสำหรับสหายเหล่านั้น”

สหายที่เขาพูดถึงเป็นองครักษ์เงาทั้งสิบที่คุ้มกันเฟิงจื่อหรู ซวนเทียนหมิงไม่เคยมององครักษ์เงานั้นในฐานะบ่าวรับใช้ สำหรับเขาไม่ว่าจะเป็นทหารองครักษ์ องครักษ์เงา หรือผู้เข้าร่วมอย่างเป่ยจื่อ เขามักจะคิดว่าพวกเขาเป็นสหาย ชีวิตของพวกเขามีค่าเท่ากับเขา เขาไม่สามารถทำอะไรเช่นใช้ให้สหายของเขาเพื่อรับลูกธนูแทน โดยธรรมชาติเขาไม่สามารถทำสิ่งใดที่จะส่งสหายของเขาไปตาย

แต่แม้ว่าพวกเขาจะรีบเร่งก็ไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้ สัตว์แตกต่างจากคน ถ้าม้าไม่ได้รับการพักผ่อนหรืออาหาร มันจะไม่เคลื่อนไหวอย่างแท้จริง

เจ้าของโรงเตี๊ยมรีบจัดเตรียมอาหารให้เสร็จ ชายชราพูดกับซวนเทียนหมิง “มีอาหารบางอย่างที่เตรียมไว้ตอนเย็นและไม่ได้ขาย ทุกอย่างสามารถทานได้ ไม่มีเวลาเตรียมอะไรอีกแล้ว กินนิดหน่อย ข้าได้เตรียมอาหารแห้งมากมายไว้ให้ท่านนำไปด้วย หากท่านหิวระหว่างทางก็สามารถกินได้”

ซวนเทียนหมิงพยักหน้า และให้เป่ยจื่ออย่างรวดเร็วบอกให้เขาจ่าย เป่ยจื่อนำแท่งเงินสองก้อนออกมาและยัดเข้าไปในมือของชายชรา ชายชราไม่ได้ผลักกลับ เขาเก็บมันใส่กระเป๋า

ครึ่งชั่วยามต่อมาทุกคนก็พร้อมที่จะออกเดินทางอีกครั้ง

การตามล่านี้กินเวลาตลอดทั้งคืน เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นพวกเขาก็สามารถมองเห็นเมืองข้างหน้าในที่สุด พวกเขาพบคนขายม้าอย่างแน่นอนและถาม อย่างไรก็ตามพวกเขาได้ยินข่าวที่น่าตกใจ “ท่านมาช้าไปหน่อย ก่อนรุ่งสางมีคนกลุ่มหนึ่งมาซื้อม้าทั้งหมดที่โรงม้าของข้า ไม่เพียงแต่พวกเขาจะซื้อม้าของข้าที่นี่ พวกเขายังเอาม้าดี ๆ ทั้งหมดจากตระกูลใหญ่ ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ที่นี่ด้วย”