The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 695

　ตอนที่695 ลูกศิษย์จะต้องแก้แค้นให้กับอาจารย์
　　ต้องมีการกล่าวว่าความสามารถของจาวเหลียนในการแยกแยะเสียงได้รับการฝึกฝนเมื่อเขายังคงถูกใช้เป็นหนูลองยาในเฉียนโจว
　　เป็นเวลานานที่ดวงตาของเขาไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าเป็นผลโดยตรงของยา การสูญเสียการมองเห็นนี้ยังคงดำเนินต่อไปเกือบสองปีเต็ม ในช่วงสองปีที่เขาได้ยินแต่มองไม่เห็น ในเรื่องที่เกี่ยวกับคนที่เข้ามาใกล้ เขาเพียงแค่ใช้ความสามารถในการได้ยินเท่านั้น เขาจึงสามารถบอกได้ว่าใครเป็นใคร จุดประสงค์ของพวกเขาคืออะไรและทำอะไรอยู่ นอกจากนี้ยังบอกเขาว่าพวกเขาจะใช้ยาต่อไปหรือฆ่าเขา
　　ในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้นเขาฝึกการได้ยินจนถึงขีดจำกัด ตราบใดที่เขาต้องการ เขาสามารถจดจำเสียงของผู้คนได้อย่างแม่นยำ ไม่ว่าเขาจะได้ยินเสียงของพวกเขานานแค่ไหนก็ตาม
　　ในปัจจุบันจาวเหลียนชี้ไปที่บรรดาฮูหยินและคุณหนูที่เรือนทำให้ความสามารถของเขาเต็มไปด้วยการแสดง“เห็นคนที่ใส่ชุดสีชมพูหรือไม่ ? ใช่ คนที่มีปิ่นปักผมสีทอง นางเป็นคุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองกวนโจวในมณฑลหลู่ แซ่ของนางคือหยวน จดไว้ นางเป็นหนึ่งในคนที่ออกมาข้างนอก”
　　“นอกจากนั้นยังมีหญิงชุดสีม่วงที่ดูน่าเกลียดนางเป็นคุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองปิงโจว แซ่ลี่ นางก็เช่นกัน ! ”
　　“คุณหนูของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองจาวโจวใช้แซ่ซันคุณหนูใหญ่ของฮูหยินใหญ่ของเจ้าเมืองเชอโจว และคุณหนูรองแซ่หวู่ บุตรสาวของอนุของเจ้าเมืองโจว, แซ่หวัง…”
　　เช่นนี้จาวเหลียนจำชื่อทั้งหมดสิบคน
　　เฟิงหยูเฮงจดชื่อทั้งหมดเหล่านี้ลงในสมุดบันทึกของนางอย่างจริงจังจากนั้นจึงตรวจสอบความถูกต้องเพื่อให้แน่ใจว่านางจำได้ทั้งหมดจากนั้นนางก็กล่าวกับจาวเหลียน “เจ้าทำได้ดีมากในเรื่องนี้”
　　จาวเหลียนมีความสุขมาก“แน่นอน” จากนั้นเขาก็กล่าวว่า “เจ้าต้องไม่ปล่อยพวกผู้หญิงที่พูดจาร้ายกาจพวกนี้ไป”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“อย่ากังวล ข้าจะไม่ยอมปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”
　　ผู้คนถอนหายใจเพราะคิดถึงชื่อของบรรดาคุณหนูที่ถูกเขียนลงไปเมื่อเจอคนที่ร้ายกาจเช่นนี้ พวกนางโชคร้ายจริง ๆ !
　　จาวเหลียนเสร็จสิ้นการบอกชื่อคนเหล่านั้นจากนั้นเขาก็เอ่ยกับเฟิงหยูเฮงว่า “อาเฮง ดูสิ ข้าช่วยเจ้าในเรื่องสำคัญ เจ้าควรทำอะไรเพื่อแสดงความขอบคุณข้า ? ”
　　“หืม? ” เฟิงหยูเฮงมองไปที่เขา “เจ้าอยากมีหน้าอกใช่หรือไม่ ? ”
　　“ฮะ!”จาวเหลียนกระทืบเท้า “ทำไมวันนี้ข้าถึงเข้ามาในพระราชวัง? การตอบแทนของเจ้าง่ายมาก ! สร้างโอกาสให้ข้าได้อยู่กับพี่เจ็ดของเจ้า เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
　　ก่อนที่เฟิงหยูเฮงจะกล่าวออกมาเฟิงเซียงหรูขมวดคิ้วและตะโกน “เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร ? ”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ใช่ เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร พี่เจ็ดไม่สนใจผู้ชาย”
　　“พวกผู้ชายยังคิดว่าข้าเป็นผู้หญิง”ความสามารถของจาวเหลียนในการเปลี่ยนเพศของตัวเองค่อนข้างน่าทึ่ง
　　เฟิงหยูเฮงถามว่า“ผู้หญิงหรือ ? ข้าสามารถทำได้ แต่เจ้าสามารถให้กำเนิดบุตรได้หรือไม่ ? ”
　　คำพูดเหล่านี้ทำให้ซวนเทียนเก้อหัวเราะ
　　ในขณะที่พวกเขากำลังสนุกสนามในตอนท้ายสมาชิกหญิงของตระกูลเหยาเข้ามาในสนามและมุ่งหน้าไปในทิศทางของพวกนาง เฟิงหยูเฮงเตือนจาวเหลียนอย่างรวดเร็ว “หุบปาก อย่าทำให้ข้าเสียหน้าเลย” จากนั้นนางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อรับพวกนาง “อาเฮงคารวะท่านป้าเจ้าค่ะ” ในขณะที่พูด
　　ลูกสะใภ้ทั้งสามคนของตระกูลเหยาช่วยนางและซูซื่อกล่าวว่า “อาเฮงอย่าทำแบบนี้ ที่นี่คือพระราชวังของฮ่องเต้ และเจ้าก็เป็นองค์หญิง” หลังจากพูดอย่างนี้นางดึงน้องสาวสองคนมาทักทายซวนเทียนเก้อ
　　ซวนเทียนเก้อสุภาพมากต่อสมาชิกของตระกูลเหยาเมื่อนางยิ้มขณะพูดกับพวกนาง ส่วนหลู่เหยาที่ตามหลังทั้งสามนางก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วโค้งคำนับเฟิงหยูเฮง “คารวะน้องสาวอาเฮง”
　　เฟิงหยูเฮงเหวี่ยงริมฝีปากของนางด้วยรอยยิ้มอ่อนๆและกล่าวว่า “คารวะฮูหยินน้อยเหยา” อย่างไรก็ตามไม่มีความรู้สึกใกล้ชิดเลยขณะที่นางทำเป็นหูหนวกกับคำว่าน้องสาวอาเฮง
　　หลู่เหยาปรากฏตัวที่น่าอึดอัดใจมากอย่างไรก็ตามซวนเทียนเก้อเห็นหลู่หยานซึ่งอยู่ไม่ไกลมากกำลังมองดู และกลอกตานางด้วยความเหยียดหยาม นางอดไม่ได้ที่จะเข้าใกล้เฟิงหยูเฮง และกระซิบเบาๆ ว่า “ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างบุตรสาวสองคนของฮูหยินใหญ่ตระกูลหลู่นั้นไม่ดีจริง ๆ ”
　　เฟิงหยูเฮงคิดกับตัวเองเป็นไปได้ไหมที่จะเป็นคนดี? พวกเขาไม่ได้เกิดมาจากมารดาคนเดียวกัน แต่พวกนางทั้งคู่เป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ การแบ่งแยกเช่นนี้จะทำให้ทุกตระกูลขาดความสงบสุข ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นตระกูลหลู่ นางไม่ได้ให้ความสนใจกับหลู่เหยาอีกต่อไปและหันไปคุยกับป้าของนาง สำหรับทั้งสามพวกนางได้เตรียมการล่วงหน้าอย่างชัดเจน เมื่อเห็นเฟิงเซียงหรู พวกนางก็มอบของกำนัลให้นางเมื่อพบกัน เฟิงหยูเฮงให้ความสนใจและเห็นว่าพวกมันเป็นสมบัติทั้งหมด
　　เฟิงเซียงหรูรู้สึกตกใจเล็กน้อยจากการได้รับความโปรดปรานและนางก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เฟิงหยูเฮง ราวกับว่านางไม่กล้ารับถ้าพี่รองของนางไม่เห็นด้วย
　　เฟิงหยูเฮงกล่าวกับนางอย่างไร้ปัญหา“บุตรสาวของอนุได้แบ่งปันญาติของบุตรสาวของฮูหยินใหญ่เสมอ นั่นเป็นสาเหตุที่ตระกูลเหยาไม่ได้เกี่ยวข้องกับข้าเท่านั้น มันเกี่ยวข้องกับเจ้าเช่นกัน จะกลัวอะไรเมื่อได้รับของกำนัลจากท่านป้า ? เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้ากลัวว่าจะยอมรับสิ่งเหล่านี้ ตระกูลเหยาจะกลายเป็นคนจน”
　　เฟิงเซียงหรูรู้สึกอายเล็กน้อยจากสิ่งที่นางพูดหลังจากคิดเล็กน้อยนางก็มาถึงข้อสรุปเดียวกัน ดังนั้นนางจึงยอมรับของกำนัล หลังจากการทักทายทุกคนก็ยังคุยกันอย่างอบอุ่น
　　ฝั่งของพวกนางนั้นอาจจะสงบสุขได้แต่ด้านหน้าของพระราชวังนั้นสงบน้อยลงเล็กน้อย
　　ในขณะที่มีรายงานว่าเฟิงเซียงหรูถูกคุณหนูตระกูลมู่ตบหน้าองค์ชายสี่ซวนเทียนยี่นั่งถัดจากซวนเทียนหมิง ใครจะรู้ว่าความคิดแบบใดที่อยู่ในใจของเขา ในขณะที่เขากำลังพูดคุยกับซวนเทียนหมิงเกี่ยวกับเฟิงหยูเฮง เมื่อพวกเขาพูดคุยและการสนทนาก็จบลงที่เฟิงเซียงหรู ซวนเทียนหมิงไม่รู้ในตอนแรกว่าองค์ชายสี่มีอะไร ทำไมหลังจากที่ถูกขังไว้หนึ่งปี เขาสูญเสียทหารของเขาและสนใจผู้หญิง ? แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อย เฟิงหยูเฮงดูเหมือนจะพูดกับเขาว่าพี่สี่สนใจเฟิงเซียงหรู เขาจึงไม่เย็นชาต่อไป อย่างน้อยที่สุดพวกเขาก็สามารถคุยกันได้เล็กน้อย อย่างไรก็ตามแม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาในฐานะพี่น้องจะไม่ดีในอดีต ถ้าพี่สี่หมั้นกับเฟิงเซียงหรู ความสัมพันธ์ก็จะดีขึ้นอีกระดับ นอกจากนี้ชายาของเขาปฏิบัติต่อน้องสามของนางเป็นอย่างดี
　　เมื่อซวนเทียนยี่ได้ยินเกี่ยวกับข่าวของเซียงหรูเขาไม่ได้ตอบสนองทันที เขาแค่ถามคนที่อยู่ข้างเขาด้วยความงุนงง “น้องเก้า พวกเขาพูดเรื่องอะไรกัน ? ”
　　ซวนเทียนหมิงเล่าซ้ำสิ่งที่เพิ่งพูดไปโดยไม่คิดว่ามันเป็นความเจ็บปวดแต่เมื่อมีการกล่าวว่าเฟิงหยูเฮงขุดมือเล็ก ๆ ของคุณหนู เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการปรบมือ เขาแหย่พี่สี่ “ขอให้อาจารย์ของท่านพี่เรียนรู้จากพี่สาวของนางเล็กน้อย”
　　ซวนเทียนยี่ยืนขึ้นด้วยท้องที่เต็มไปด้วยความโกรธทันที“นั่นคือสิ่งที่เรียนรู้ได้หรือไม่ ? ชายาของเจ้าช่างกล้าหาญ ! เซียงหรูของข้า… อาจารย์ของข้าเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารัก”
　　“อืม”ซวนเทียนหมิงพยักหน้าเตือนเขาว่า “อาจารย์ที่น่ารักของเสด็จพี่ถูกรังแกจากใครบางคน แม้ว่าพี่รองของนางจะช่วยระบายความโกรธให้นาง แต่เสด็จพี่ไม่ควรแสดงออกว่าเป็นลูกศิษย์ของนางหรือ ? ”
　　ซวนเทียนยี่เห็นด้วยกับคำเหล่านี้อย่างมากเขาจึงยกมือขึ้นเรียกบ่าวรับใช้ในพระราชวังสั่งเขา “มองหารอบ ๆ ห้องโถงนี้ ค้นหาเจ้าเมืองหลู่, มู่เจียง ให้เขามาพบข้าทันที”
　　บ่าวรับใช้ในพระราชวังได้รับคำสั่งและรีบไปค้นหาไม่นานมู่เจียงก็ถูกพาไปที่องค์ชายทั้งสอง
　　เมื่อมู่เจียงได้ยินว่าองค์ชายสี่ตามหาเขาเขาก็ไม่ได้คิดมาก หลังจากที่ทุกข่าวขององค์ชายสี่ก่อกบฏและถูกคุมขังไม่ได้เป็นความลับมาก ทุกคนรู้ว่าองค์ชายผู้นี้ไร้ค่าอย่างแน่นอน เขาจะไม่สามารถทำให้เกิดคลื่นลมใด ๆ อีกต่อไป แต่เมื่อเขามาถึงหน้าทั้งสอง เขาพบว่าแม้ว่าจะเป็นองค์ชายสี่ที่เรียกเขา คนที่นั่งอยู่ข้างองค์ชายสี่ก็เป็นคนที่มองเขาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย บุคคลนั้นคือซวนเทียนหมิง ! แม้ว่าผู้คนในภาคใต้จะใกล้ชิดกับองค์ชายแปด, ซวนเทียนโม่ แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเมืองหลวงและในพระราชวังของฮ่องเต้ องค์ชายเก้าก็เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ หากพวกเขาไม่กลัวเขานั่นก็ไม่ดี
　　มู่เจียงมาถึงหน้าทั้งสองและคารวะพวกเขาด้วยความเคารพก่อนที่เขาจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาได้ยินซวนเทียนยี่กล่าวว่า “มู่เจียง บุตรสาวของเจ้าตบหน้าอาจารย์ของข้า เจ้าคิดว่าหนี้นี้ควรจะชำระอย่างไร ? ”
　　“หืม? ” มู่เจียงตกใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ บุตรสาวของเขาตบหน้าอาจารย์ขององค์ชาย ? เป็นเรื่องตลก ! ผู้หญิงจะตบอาจารย์ขององค์ชายได้อย่างไร ?
　　เมื่อเห็นว่าเขาตัวแข็งทื่อเช่นนั้นและไม่ตอบสนองเป็นเวลานานซวนเทียนยี่ต้องเตือนเขาว่า “เมื่อปีที่แล้วเมื่อข้าถูกจำคุก ท่านพ่อจัดอาจารย์เย็บปักให้ข้า เมื่อมันเกิดขึ้นคุณหนูสามตระกูลเฟิงเป็นอาจารย์ของข้า ใต้เท้ามู่จำไม่ได้หรือ ? ”
　　“อา! ” มู่เจียงสั่น และจำเรื่องนี้ได้ในทันที ในไม่ช้าเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อยเขาก็ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว และกล่าวอย่างเคารพ “เรื่องระหว่างผู้หญิงเป็นเพียงข้อขัดแย้งเล็กนอย มันเป็นความผิดที่ข้าไม่เข้มงวดกับบุตรสาวของข้ามากนัก และนางก็ถูกลงโทษโดยองค์หญิงจี่อันแล้วสำหรับเรื่องนี้ องค์ชายสี่โปรดอภัยด้วยพะยะค่ะ”
　　“โอ้”ซวนเทียนยี่พยักหน้า “องค์หญิงจี่อันเป็นพี่สาวของคุณหนูสามตระกูลเฟิง การเริ่มต้นเป็นสิ่งที่นางควรทำ แต่นั่นเป็นสิ่งที่อยู่ระหว่างพวกเขา ในปัจจุบันข้ากำลังถามเจ้าเกี่ยวกับหนี้สำหรับอาจารย์ของข้า เจ้าไม่สามารถนำเรื่องเหล่านี้เข้ามารวมกัน ! ตระกูลเฟิงได้ลงมือทำเพื่อบุตรสาว แต่ราชวงศ์ของเราไม่สามารถอยู่ได้เมื่อมีคนดูหมิ่นองค์ชาย ! ” ในขณะที่พูดเขามองไปที่มู่เจียง เมื่อเขามองอีกต่อไป ความโกรธแค้นของเขาก็เพิ่มขึ้น หากไม่ใช่เพราะบุคลิกภาพของเขาเริ่มอ่อนแอหลังจากถูกขังอยู่ในตำหนักปิงมาเป็นเวลา 1 ปี เขาจะเตะมู่เจียงไปไกล แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อย ถ้าเป็นเช่นนี้ในอดีตที่ผ่านมา เฟิงเซียงหรูจะไม่ใช้แม้แต่หางตาเหลือบมอง และสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกมีอารมณ์เล็กน้อย เขาคิดกับตัวเองว่าโชคชะตานำพาผู้คนอยู่ในโลกนี้
　　เขาถอนหายใจและกล่าวว่า “ลืมมัน การพูดคุยกับเจ้าเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้นั้นไร้ประโยชน์ เสด็จพ่อเป็นคนใจดี ในวันนี้ทำให้ข้าเข้ามาในพระราชวังเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยง อย่างไรก็ตามท่านพ่อใช้โอกาสนี้เพื่อดูว่านิสัยของข้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือผลลัพธ์ของปีนี้ ข้านำผ้าปักไปไว้ในพระราชวัง และอยากให้เสด็จพ่อเห็นพวกมัน ข้าจะมุ่งหน้าไปยังห้องโถงเพื่อพูดคุยกับเสด็จพ่อ เสด็จพ่ออยากพบคุณหนูสามตระกูลเฟิง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ในตอนนี้”
　　หลังจากพูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป
　　มู่เจียงรีบพุ่งไปจับซวนเทียนยี่ด้วยความหวาดกลัวและร้องออกมา “องค์ชายได้โปรดเมตตาด้วยพะยะค่ะ ! ฝ่าบาทขอโปรดเมตตาด้วยพะยะค่ะ ! ”
　　“ไปกันเถิด! ” ซวนเทียนยี่ผลักมู่เจียงออกไปอย่างรังเกียจ ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นแม่ทัพ ขุนนางสามารถทนต่อสิ่งนี้ได้หรือไม่ ? ถ้าไม่ใช่เพราะบ่าวรับใช้ในพระราชวังประคองเขา มู่เจียงก็จะล้มลงกับพื้นอย่างแน่นอน
　　ในเรื่องนี้มู่เจียงไม่กล้ามีข้อร้องเรียนใดๆ ไม่เพียงแต่บุตรสาวของเขาจะสร้างปัญหาใหญ่และทำให้องค์หญิงจี่อันขุ่นเคือง แต่นางก็สร้างความขุ่นเคืองให้องค์ชายสี่ในขณะที่นางอยู่ที่นั่นด้วย ในขณะนี้เขาแค่หวังว่าเรื่องใหญ่นี้จะกลายเป็นเรื่องเล็ก เขาหวังว่าจะไม่ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ ถ้าฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องนี้ อนาคตของเขาจะดับวูบ !
　　มู่เจียงจึงก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งแล้วคำนับอีกแล้วกล่าวว่า “องค์ชาย ได้โปรดสงบก่อนพะยะค่ะ เราสามารถตกลงกันในเรื่องนี้ได้ ตราบใดที่องค์ชายมีคำขอใด ๆ เจ้าหน้าที่ผู้นี้จะปฏิบัติตามพะยะค่ะ”
　　เมื่อซวนเทียนยี่ได้ยินว่าเขายอมรับคำขอโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ เขาค่อนข้างพอใจเขาจึงเริ่มไตร่ตรองอย่างจริงจัง สิ่งนี้ควรได้รับการแก้ไขอย่างไร ?
　　แต่ก่อนที่เขาจะสามารถคิดได้เขาได้ยินเสียงที่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้พูดจากฝูงชนขององค์ชาย “ใต้เท้ามู่ เราคุยกันก่อนว่าท่านวางแผนจะชดใช้ไข่มุกจากทะเลตะวันออกที่องค์ชายผู้นี้มอบให้องค์หญิงจี่อันอย่างไร ? ”