รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 975 ดินแดนย้อนยุค หาประสบการณ์จากอดีต!

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

บทที่ 975 ดินแดนย้อนยุค หาประสบการณ์จากอดีต!

บทที่ 975 ดินแดนย้อนยุค หาประสบการณ์จากอดีต!

ตู้ม!

แสงดาบพุ่งออกไป ทำลายทุกสิ่งจนย่อยยับ เปี่ยมด้วยพลังอันไร้เทียมทานไร้ผู้ต้านได้!

ชายชราเสื้อคลุมแดงยิ้มเยาะ ครั้งนี้จะต้องสามารถสังหารซีได้แน่นอน!

ทว่า…

ในตอนนั้นเอง ซีพลันเรียกกระบี่ยาวออกมา ก่อนจะพุ่งตรงไปด้านหน้า กระบี่และดาบใหญ่ปะทะเข้าหากัน เกิดเป็นเสียงดังสนั่น

“เป็นไปได้อย่างไร?!”

สีหน้าชายเสื้อคลุมแดงเต็มไปด้วยความไม่ยากจะเชื่อ ไม่คาดคิดแม้แต่น้อยว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

ผู้ที่อยู่เหนือกว่าอย่างเขาไม่อาจถูกโจมตีได้อย่างแน่นอน แต่สิ่งมีชีวิตมายาเช่นซีกลับสามารถทำลายมายาและความจริง สกัดกั้นดาบใหญ่ของเขาได้อย่างนั้นหรือ?

เขาไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย!

“สุดยอด!”

เต่าชราตะโกนออกมาอย่างลิงโลด ความกังวลก่อนหน้าเลือนหายไป

ซีก็ยังเป็นซีที่สามารถสร้างเรื่องชวนให้คนตกตะลึงได้อีกครั้ง ทำลายสิ่งที่เป็นไปไม่ได้!

ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง!

ทั่วร่างของหญิงสาวเปล่งประกาย พร่างพราวอย่างถึงที่สุด สำแดงวิชากระบี่ออกมาด้วยเต๋าและกฎเกณฑ์ที่นี่ จากนั้นก็พุ่งเข้าฟันใส่ชายชราเสื้อคลุมแดง

สีหน้าของชายชราเสื้อคลุมแดงเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง ซีช่างท้าทายสวรรค์อย่างแท้จริง สามารถทลายสถานะ ‘ภาพมายา’ ออกมา จนต่อกรกับความจริงอย่างเขาได้

เขาไม่เข้าใจเลย เพราะนี่มันเกินขอบเขตความรู้ของเขาไปแล้ว

“แล้วอย่างไร? เจ้าก็ยังไม่ใช่คู่มือของข้าอยู่ดี!”

สีหน้าของเขาไม่แยแส ขอบเขตนั้นไม่ได้ต่ำเลย อยู่ในขั้นที่เจ็ดขอบเขตอิสระ สูงกว่าซีถึงหนึ่งขั้น

ตอนอยู่หลังฉากซีบรรลุถึงระดับสูงสุดขั้นห้าของขอบเขตอิสระ ห่างจากขั้นที่หกเพียงหนึ่งเส้นผมกั้น ทันทีที่เข้าไปในดินแดนว่างเปล่า นางก็เลื่อนขึ้นไปยังขั้นที่หก

ตู้ม!

การต่อสู้อันดุเดือนปะทุขึ้น ซีและชายชราเสื้อคลุมแดงปะทะกันอย่างต่อเนื่อง

ชายชราเสื้อคลุมแดงไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง พลังและวิชาที่อยู่ในมือของเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง ซีไม่นับว่าได้เปรียบแต่อย่างใด กลับยังถูกชายชราเสื้อคลุมแดงกดข่มเสียด้วยซ้ำ

ทว่าซีไม่ได้กังวล

นางไม่เพียงบรรลุขึ้นที่หกธรรมดา ๆ เท่านั้น แต่ยังได้ดูดซับพลังสุญตาจำนวนมากในดินแดนว่างเปล่าจนขึ้นไปถึงสูงสุดขั้นที่หก ห่างจากขั้นที่เจ็ดไม่ไกลนัก

“วิชาสวรรค์เก้าโคจร!”

ซีสำแดงวิชาออกมา เพิ่มพูนพลังตนเองขึ้นเก้าเท่า ทำลายสภาวะเสียเปรียบ!

“ไร้ประโยชน์!”

ชายชราเสื้อคลุมแดงตวาดอย่างเย็นชา เขาอยู่สูงสุดปลายขั้นเจ็ดแล้ว แม้ซีจะเพิ่มพลังขึ้นเป็นเก้าเท่าแล้วอย่างไร? ก็ยังไม่อาจเป็นคู่ต่อกรของเขาได้!

เขาตบฝ่ามือ ระเบิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าเดิมออกไป ซีถูกโจมตีจนถอยรน ทั่วร่างสั่นสะท้าน

เป็นจริงเช่นนั้น แม้ว่าซีจะมีพลังเพิ่มเก้าเท่า แต่ก็ยังต่อสู้ได้อย่างยากลำบาก ไม่สามารถสร้างแรงกดดันให้ชายชราเสื้อคลุมแดงได้

“อย่าหัวเราะเร็วไปนัก ข้ายังมีวิชาอื่นอยู่!”

สีหน้าของซีเรียบนิ่ง สำแดงมหาวิชาปาดนภาออกมา

เพียงพริบตาเดียวพลังเต๋าและกฎเกณฑ์ทั่วฟ้าดินต่างหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของนางอย่างบ้าคลั่ง พลังของนางเพิ่มขึ้นสูงอีกครั้ง!

“อันใดกัน!”

คราวนี้ชายชราชุดแดงมีสีหน้าตื่นตะลึงอย่างมาก

เป็นไปได้อย่างไร

เต๋าและกฎเกณฑ์ที่ไหลเวียนอยู่ที่นี่ล้วนเป็นเต๋าแท้จริง สิ่งมีชีวิตมายาอย่างซีจะได้รับการช่วยเหลือจากเต๋าและกฎเกณฑ์ได้อย่างไรกัน?

เขาเชื่อไม่ลง!

แม้เขาจะเห็นด้วยตาตัวเองในยามนี้ แต่ก็ยังไม่อาจเชื่อได้ลง!

ซีลงมืออย่างเฉียบขาด ไม่ให้โอกาสใดกับชายชราเสื้อคลุมแดง พุ่งใส่ด้วยความแข็งแกร่ง

นางเชี่ยวชาญเต๋าและกฎเกณฑ์ของที่นี่แล้ว ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่จะอาศัยเต๋าและกฎเกณฑ์ของที่นี่ได้!

พรวด!

ชายชราเสื้อคุลมแดงกระอักเลือดออกมาอย่างอดไม่ได้ พลังของซีทะยานขึ้นอีกครั้ง กลายเป็นเขาที่ไม่อาจต่อกรได้อีกต่อไป ถูกตรึงร่างแล้วทุบตีอย่างน่าสังเวช ร่างกายถูกทุบเละเทะครั้งแล้วครั้งเล่า จนเหลือเพียงแค่หมอกเลือด

เขารู้ดีว่าไม่อาจปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปได้ ไม่เช่นนั้นคงเกิดเรื่องเลวร้ายกับตนเอง

เสียงปังดังสนั่น เขาต่อต้านการโจมตีของซีอย่างสุดความสามารถ จากนั้นก็รีบกลับไปยังเมืองขนาดมโหฬารด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส

ซีไม่ได้ไล่ตาม เมืองขนาดมโหฬารนั่นให้ความรู้สึกไม่ธรรมดา หากนางฝืนเข้าไป เกรงว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น

“พวกเราไปกันเถิด!”

ในตอนนั้นเองสีหน้าของซีพลันแปรเปลี่ยน รีบพาเต่าชราออกจากดาวดวงนี้ไปทันที

ทั้งหมดนี่เป็นข้ารับใช้อย่างนั้นหรือ?

อ้างตนว่าคือสิ่งมีชีวิตแท้จริง แต่กลับเป็นข้ารับใช้เสียหมด?

สถานการณ์ของอารยธรรมฝึกตนแห่งนี้เป็นอย่างไรกันแน่?

ซีและเต่าชราหลบซ่อนตน เก็บงำลมหายใจเอาไว้ ทั้งยังสร้างค่ายกลออกมาเพื่อหลบเลี่ยงการไล่ตาม

ลมหายใจที่กระเพื่อมออกมาจากร่างเหล่านั้นทำให้ซีอดตกใจกลัวไม่ได้ ทั้งหมดแข็งแกร่งยิ่งกว่าชายชราเสื้อคลุมแดงก่อนหน้านี้มาก

ซีไม่ต้องการจะปะทะกับร่างเหล่านั้นในตอนนี้

ค่ายกลซ่อนกายถูกวาดขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบ แม้มีหลายร่างบินผ่านเหนือฟ้าสูงไปก็ยังไม่พบซีและเต่าชรา

ในยามนี้มีร่างจำนวนมากที่ทะยานออกมาจากเมืองมโหฬาร ทุกคนต่างสวมเสื้อคลุมสีแดงที่เขียนคำว่า ‘คุก’ เอาไว้ ทำการค้นหาทั่วดวงดาว

“ยามนี้ไม่อาจจากไปได้…”

ซีส่ายหัว เนื่องจากมีสมาชิกเมืองมโหฬารแห่งนั้นตามหาพวกเขา แม้คิดจะจากดาวดวงนี้ไปก็หาใช่เรื่องง่ายดายแต่อย่างใด

ถึงพวกเขาจะมีค่ายกลซ่อนกายที่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้นานนัก

ร่างเงายังคงทะยานออกมาจากเมืองมโหฬารอย่างต่อเนื่อง ใช้เวลาอีกไม่นานพวกเขาคงถูกพบตัว

ตู้ม!

ทันใดนั้นเอง ลำแสงหลายเส้นพลันพุ่งทะลุท้องฟ้าลงไปในเมืองมโหฬารอย่างกะทันหัน กฎเกณฑ์อันน่าสะพรึงกลัวอย่างถึงที่สุดแล่นพล่าน

เหล่าร่างที่กำลังทำการค้นหารีบผละกลับไปยังด้านในเมืองมโหฬารทันที

มีร่างโผล่ออกมาจากลำแสง ทั้งหมดล้วนเยาว์วัยเป็นเพียงหนุ่มสาว

พวกเขาต่างแต่งกายด้วยชุดสวยงาม แต่ละคนล้วนดูเลิศล้ำ ให้บรรยากาศเหนือชั้นไม่ธรรมดา

สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่สวมเสื้อคลุมแดงเขียนคำว่า ‘คุก’ ทั้งหมดต่างคุกเข่าลงเบื้องหน้าเด็กหนุ่มเด็กสาวกลุ่มนี้

“นี่คือดินแดนย้อนยุคอย่างนั้นหรือ?”

เด็กหนุ่มผู้หนึ่งมองไปรอบ ๆ ด้วยดวงตาเปล่งประกาย เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นต่อสภาพแวดล้อมโดยรอบ

“เฉียวสือ สมองของเจ้าไม่ทำงานมากเกินไปแล้ว นี่ไม่ใช่แดนย้อนยุค แต่เป็นเขตฐานแห่งหนึ่งของพวกเรา ดินแดนย้อนยุคอยู่ภายนอกเขตฐาน”

เด็กสาวผู้งดงามอย่างถึงที่สุดส่ายหัวเบา ๆ

เด็กหนุ่มนามเฉียวสือใบหน้าแดงก่ำ อดเก้อเขินไม่ได้

“ข้าตื่นเต้นเกินไป!”

เขาเอ่ยอย่างทุกข์ใจ

เด็กสาวพูดถูก นี่ไม่ใช่ดินแดนย้อนยุค แต่เป็นพื้นที่พิเศษแห่งหนึ่ง ตั้งระหว่างดินแดนย้อนยุคกับดินแดนที่พวกเขาอาศัยอยู่

กล่าวง่าย ๆ ก็คือสถานีเปลี่ยนถ่ายแห่งหนึ่งนั่นเอง

“อนาคตนั้นยากเย็นเกินไป ผู้ยิ่งใหญ่หลายคนคิดว่าดินแดนย้อนยุคคือความหวัง แต่ก็มีผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่าดินแดนย้อนยุคเป็นเพียงภาพมายาน่าสังเวช ไม่มีทางประสบความสำเร็จ…”

เด็กสาวถอนหายใจออกมาด้วยความขมขื่น “ผู้ใดจะเชื่อกันว่าผู้ยกระดับถึงขีดสุดแล้วอย่างพวกเรากลับต้องหาความช่วยเหลือจากอดีต…”

การแสดงออกของเด็กหนุ่มเด็กสาวอีกหลายคนก็มืดครึ้มลงเช่นเดียวกัน

ใช่แล้ว พวกเขาทลายฝ่าฟันสิ่งเก่า ๆ แล้วก้าวไปยังเส้นทางที่สูงกว่า สุดท้ายยังต้องฝากความหวังเอาไว้กับอดีต…

“อย่าพูดเช่นนั้น อดีตไม่ได้หมายถึงล้าหลัง ลองคิดดูว่าเหตุใดดินแดนย้อนยุคจึงยังคงอยู่ พวกเราไม่ควรดูแคลนอดีต”

มีเด็กหนุ่มผมสีเงินผู้หนึ่งกล่าวออกมา “พวกเรามาที่นี่ก็เพื่อ ‘ไปหาประสบการณ์’ จากอดีตไม่ใช่หรือ?”

หลังจากได้ยินคำพูดของเด็กหนุ่มผมเงิน สีหน้าหมองหม่นของเด็กหนุ่มเด็กสาวทั้งหลายก็พลันฟื้นกลับมาทันที

ใช่แล้ว

อดีตหมายความว่าล้าหลัง อดีตเองก็เคยรุ่งโรจน์เปล่งประกายอย่างยิ่ง ทำให้พวกเขาต่างอดเคารพเลื่อมใสไม่ได้

“ว่าแต่ เหตุใดพวกเจ้าจึงออกจากเมืองกัน? ข้าเห็นพวกเจ้ากลับมาจากนอกเมือง”

เด็กหนุ่มผมเงินหันไปถามเหล่าร่างในเสื้อคลุมสีแดงที่มีคำว่า ‘คุก’

“มีสิ่งมีชีวิตมายาบุกรุกเข้ามา!”

ชายชราเสื้อคลุมแดงที่เคยต่อสู้กับซีรีบเล่าเรื่องราวทั้งหมดออกมาอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของพวกเด็กชายผมเงินพลันสว่างวาบขึ้น

“ยังมีสิ่งมีชีวิตมายาแปลกประหลาดเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?”

เด็กหนุ่มผมเงินยกยิ้มพลางเอ่ย “อดีตไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่พวกเราคิดจริง ๆ ตอนนี้มีเรื่องเหนือความคาดหมายเกิดขึ้นแล้ว”

จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

“ดี ก่อนไปดินแดนย้อนยุค พวกเรามาอุ่นเครื่องกันดีว่า ดูเสียว่าผู้ใดจะพบตัวสิ่งมีชีวิตมายาก่อน”

เขาหัวเราะ

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท