ตอนที่ 3179 ภัยแฝงของต้นกำเนิดโชคชะตา
หลินสวินยืนอยู่บนธารชีวิต มองภาพอดีตเหล่านั้นของตน ในใจยิ่งรู้สึกบอกไม่ถูกมากกว่าเดิม
ตอนเด็กใครไม่เคยทำผิดมากมายบ้าง
เมื่อก่อนใครไม่เคยผ่านลมฝนอย่างยากลำบาก
แต่เพราะประสบการณ์ในอดีตจึงเคี่ยวกรำออกมาเป็นตัวเราในวันนี้!
ด้วยมุมมองของหลินสวินตอนนี้ เมื่อย้อนมองอดีตอีกครั้งจะค้นพบชัดเจน ตอนนั้นตนยังทำเรื่องมากมายได้ไม่ดีพอ ถึงขั้นทำพลาดไปมาก กระทั่งเกิดข้อบกพร่องมากมาย
แต่อย่างนี้สิถึงดูมีชีวิตชีวา
สาเหตุที่ชีวิตคนเรามีสีสัน ด้วยมีเรื่องไร้ความแน่นอน
ข้อบกพร่องในอดีตกลับเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิต
นี่ก็คือสาเหตุที่หลินสวินไม่คิดทำการแก้ไขในธารชีวิตอดีตนี้
‘อดีตไม่อาจย้อนทวน ไม่อาจแก้ไข ไม่อาจเปลี่ยนแปลง มิฉะนั้นโชคชะตากับกฎกรรมจะเปลี่ยนไป เมื่อความทรงจำเกิดการเปลี่ยนแปลง นั่น… ย่อมไม่ใช่ชีวิตของข้าแล้ว’
หลินสวินพึมพำในใจ
สาเหตุที่เขาอยากมาธารชีวิตนี้ก็เหมือนซย่าจื้อ อยากเห็นตนในอดีต มองภาพในอดีตเหล่านั้น
เมื่อความทรงจำของตนและภาพอดีตซ้อนทับกัน ในใจย่อมมีความรู้สึกต่างกันเป็นธรรมดา
ครู่ใหญ่หลินสวินกำลังคิดจากไป แต่พลันตระหนักถึงอะไรได้ สายตามองไปยังธารชีวิตใหม่อีกครั้ง
‘ก่อนเกิดชีวิตข้าก็เกี่ยวข้องกับกฎกรรมมากมายแล้ว กระทั่งหลังเกิดยังทำให้โชคชะตาของข้าเปลี่ยนไปด้วย… หากย้อนทวนต้นกำเนิด ตั้งแต่แรกสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อโชคชะตาทั้งชีวิตของข้า ย่อมเป็นพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินบนชีพจรปราณวิญญาณต้นกำเนิด…’
แววตาหลินสวินวูบไหวไม่หยุด
กฎกรรมที่ส่งผลกระทบต่อโชคชะตาของคนผู้หนึ่งมีมากมาย สลับซับซ้อน บ้างเป็นเรื่องเล็กน้อย บ้างเป็นความคิดโดยไม่ตั้งใจ ล้วนเปลี่ยนชีวิตของคนผู้หนึ่งได้ทั้งสิ้น
แต่เมื่อพิจารณากฎกรรมสลับซับซ้อนนี้ หากสืบหามูลเหตุแรกสุดโดยละเอียดแล้ว ย่อมพบว่าตอนกฎกรรมใดก็ตามถือกำเนิด ตอนนั้นคือจุดเริ่มต้นการตัดสินทิศทางของโชคชะตา
หากโชคชะตาคือต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เช่นนั้นต้นกำเนิดของโชคชะตาก็คือรากของต้นไม้ใหญ่ กฎกรรมที่ส่งผลต่อวงโคจรโชคชะตานั้นก็เหมือนกิ่งก้านและใบไม้ของต้นไม้ใหญ่ ดูเหมือนหนาแน่นซับซ้อน แต่ล้วนเกิดจาก ‘ราก’ เดียวกัน
กฎกรรมที่ส่งผลกระทบต่อ ‘ราก’ คอยค้ำชีวิตของคนผู้หนึ่งเหมือนลำต้น
สำหรับหลินสวินพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินก็คือกฎกรรมสำคัญแรกเริ่มอย่างหนึ่งที่ตัดสินโชคชะตาของตนโดยไม่ต้องสงสัย
ด้วยพรสวรรค์นี้ทำให้เขาถูกชิงชีพจรปราณวิญญาณต้นกำเนิดไปตั้งแต่เกิด
ด้วยพรสวรรค์นี้ส่งผลต่อหนทางฝึกปราณของเขามาตลอด
ห้าระดับล่าง ระดับอมตะเคราะห์ ระดับอริยะ ระดับจักรพรรดิ มรรคาอมตะ… กระทั่งปัจจุบันมรรควิถีทั้งตัวเขาล้วนมีความสัมพันธ์กับหุบเหวกลืนกินอย่างแน่นแฟ้น!
อาศัยพรสวรรค์นี้ทำให้เขามีรากฐานพลังและอานุภาพเหนือกว่าคนทั่วไป ทำให้เขาปลุกอภินิหารพรสวรรค์นานัปการ เช่นหยุดเวลา ประตูเนรเทศ ประทับผนึกเวลา ดาบกาลเวลาเป็นต้น
แต่ตอนนี้ในใจหลินสวินกลับเกิดข้อสงสัยอย่างหนึ่ง
พรสวรรค์หุบเหวกลืนกินมาจากไหนกันแน่
หลินสวินเงียบไปแล้ว ในหัวปรากฏเรื่องในอดีตมากมาย
จริงอยู่ว่าหุบเหวกลืนกินเป็นพรสวรรค์ติดตัวเขาแต่กำเนิด เป็นสิ่งที่สายเลือดสายตรงตระกูลลั่วถึงมีได้
แต่ต่อมาหลินสวินจึงรู้ว่าพรสวรรค์นี้เริ่มมาจากลั่วทงเทียนเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์
กล่าวอีกนัยคือ พรสวรรค์หุบเหวกลืนกินนี้เดิมไม่ใช่ของตระกูลลั่ว!
สาเหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะหลินสวินรู้แล้วว่ายามลั่วทงเทียนสำรวจแหล่งสถานศุภโชค เคยได้รับพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินมาจากเรือนิรันดร์!
เป็นลั่วทงเทียนที่นำเรือนิรันดร์ ยอดสมบัติที่เดิมเป็นของจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์จากมาเมื่อปีนั้น!
ส่วนห้องโถงมรรคาสวรรค์ก็เป็นกุญแจลับสู่เรือนิรันดร์นี้
ตอนหลินสวินยังเด็กเคยอาศัยห้องโถงมรรคาสวรรค์นี้รับพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินมาใหม่อีกครั้ง ถึงได้มีโอกาสพลิกฟ้าเปลี่ยนชะตาชีวิต!
ไม่ว่าอย่างไรหากกล่าวกันถึงที่สุดแล้ว หุบเหวกลืนกินย่อมมาจากเรือนิรันดร์
ตอนนี้สาเหตุที่หลินสวินเกิดข้อสงสัย ด้วยพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินเป็นกฎกรรมแรกเริ่มที่ส่งผลต่อโชคชะตาของตน!
ในเมื่อหุบเหวกลืนกินมาจากเรือนิรันดร์ แน่นอนว่าต้องหมายความว่าต้นกำเนิดโชคชะตาของเขาได้รับอิทธิพลจากพลังของเรือนิรันดร์นี้!
นี่คือสิ่งที่หลินสวินไม่เคยคิดมาก่อน
ปัจจุบันเมื่อเขายืนอยู่บนธารชีวิตนี้ หวนนึกถึงเรื่องอดีตมากมาย ยามย้อนทวนต้นกำเนิดโชคชะตาและกฎกรรมของชีวิตตนจึงค้นพบฉับพลัน กระทั่งถึงตอนนี้ตนยังไม่เคยสืบหาจนรู้ชัดอย่างแท้จริงมาก่อน ว่ามูลเหตุแรกสุดที่ส่งผลต่อโชคชะตาของตน หรือก็คือเรือนิรันดร์นั้นมาจากไหน
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ในใจหลินสวินรู้สึกแปลกอย่างบอกไม่ถูกอยู่บ้าง
โลกย้อนกำเนิด
ย้อนทวนต้นกำเนิด กระทั่งทำให้ผู้ฝึกปราณย้อนอดีตได้ มาถึงธารชีวิตเพื่อชดเชยความบกพร่อง เมื่อทำเช่นนี้แล้วก็เท่ากับคิดไปเปลี่ยนแปลงโชคชะตาและกฎกรรมอีก ดังนั้นจึงนำมาซึ่งตัวแปรที่ไม่อาจคาดเดาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ช่วงชีวิตในอดีตเปลี่ยนตามไปด้วย
การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้โชคเคราะห์ล้วนบรรจบ
บ้างกายสิ้นมรรคสลาย บ้างเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตนใหม่ทั้งหมด
สำหรับหลินสวินเดิมไม่มีข้อบกพร่องใดต้องไปชดเชย แต่เมื่อสังเกตเห็นกฎกรรมแรกเริ่มอย่างหุบเหวกลืนกิน หลินสวินกลับพบว่าตนคิดผิดแล้ว
หากไม่ย้อนทวนความเป็นมาที่แท้จริงของหุบเหวกลืนกิน ภายหน้าถ้ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นกับหุบเหวกลืนกิน ทุกอย่างที่ตนมีตอนนี้ต้องถูกทำลายล้างแน่!
ด้วยนี่คือกฎกรรมแรกเริ่มสำคัญที่ส่งผลต่อทั้งชีวิตตน ราวกับต้นกำเนิดของกฎกรรมนับไม่ถ้วนในช่วงชีวิตที่ผ่านมา!
เมื่อตระหนักถึงปัญหานี้ แผ่นหลังหลินสวินอดรู้สึกเย็นวาบอยู่บ้างไม่ได้
หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง สลัดความคิดฟุ้งซ่านแล้วเริ่มใคร่ครวญ ‘หุบเหวกลืนกินมาจากเรือนิรันดร์ ส่วนเรือนิรันดร์มาจากมือจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ แต่จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ได้สมบัตินี้มาจากไหน’
ไม่นานหลินสวินก็นึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง
เขาออกจากธารชีวิตนี้โดยไม่ลังเล
…
เมืองหนานเคอ ในเรือนหลังนั้นหลินสวินที่นั่งขัดสมาธิลืมตาขึ้น
ซู่หวั่นจวินสังเกตเห็นพลางกล่าวทันที “กลับมาเร็วขนาดนี้ ถ้าเช่นนั้นสหายน้อยก็ไม่ได้ทำอะไรกับชีวิตในอดีตด้วยใช่ไหม”
หลินสวินกล่าวใคร่ครวญ “ก่อนหน้านี้ข้าพบปัญหาหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ มีโอกาสสูงว่าจะเป็นภัยแฝงที่ซ่อนอยู่ลึกสุดบนเส้นทางชีวิตของข้า”
เขาพูดพลางเหลือบมองซย่าจื้อ “ซย่าจื้อ เจ้าจำความเป็นมาของเรือนิรันดร์ได้หรือไม่”
ซย่าจื้อหลอมมรรควิถีที่จักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์เหลือไว้ได้นานแล้ว ทั้งรู้ประสบการณ์และความทรงจำก่อนหน้านี้ของจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์อย่างถ่องแท้
ได้ยินดังนี้นางครุ่นคิดครู่หนึ่งกล่าวว่า “สมบัตินี้มาจากประตูนิรันดร์ เมื่อนานมาแล้วถูกจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์นำออกมา”
“เป็นจริงดังคาด”
นัยน์ตาหลินสวินฉายแววประหลาด
ก่อนหน้านี้บนธารชีวิตนั่น เขาคาดเดาคำตอบนี้ได้เช่นกัน
กระทั่งถึงตอนนี้เขายังจำได้ ตอนนั้นเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ก็เคยมุ่งหน้าไปประตูนิรันดร์ แต่กลับประสบเคราะห์สังหาร!
ตอนนั้นเคยมีร่างสีทองน่ากลัวออกมาจากประตูนิรันดร์ ทั้งเคยมีระฆังมรรคอบอวลไอแรกกำเนิดใบหนึ่งปรากฏขึ้น โจมตีเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์จนบาดเจ็บสาหัสในคราเดียว!
ระฆังมรรคใบนั้นหลินสวินมีหรือจะไม่รู้จัก แน่นอนว่าเป็นระฆังแรกปฐมของราชันไท่ชู
‘พรสวรรค์หุบเหวกลืนกินของข้ามาจากเรือนิรันดร์ ส่วนเรือนิรันดร์มาจากประตูนิรันดร์ ภายในประตูนิรันดร์กลับมีสมบัติของราชันไท่ชูปรากฏ…’
หลินสวินใจสะท้าน เรื่องนี้ต้องมีความลับอื่นซ่อนอยู่แน่!
ก่อนหน้านี้หากไม่ใช่ว่าตนหวนนึกถึงอดีตบนธารชีวิต หากไม่ใช่ว่าตนอนุมานกฎกรรมแรกเริ่มของโชคชะตาขึ้นมากะทันหัน
มีหรือจะสังเกตเห็นเรื่องพวกนี้
แต่ถ้าปริศนาของกฎกรรมนี้ไม่คลี่คลาย ภายหน้าเมื่อตนเจอราชันไท่ชู ต่อให้มรรควิถีสูสีกับอีกฝ่าย เกรงว่าคงเกิดการเปลี่ยนแปลงเพราะกฎกรรมนี้!
ยิ่งคิดสีหน้าหลินสวินก็ยิ่งจริงจัง ครู่ใหญ่จึงเอ่ยถาม “ซย่าจื้อ เจ้ายังนึกถึงเรื่องภายในประตูนิรันดร์จากความทรงจำของจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ได้ไหม”
ซย่าจื้อขมวดคิ้วเอ่ยใคร่ครวญ “หากเจ้าไม่ถามข้าคงไม่สนใจ ตอนนี้เมื่อลองนึกกลับพบว่าความทรงจำเกี่ยวกับประตูนิรันดร์นั่นเหมือนถูกลบไป ไม่ว่าอย่างไรข้าก็นึกไม่ออก”
หลินสวินฟังจบแล้วมั่นใจว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดายิ่งกว่าเดิม
“สหายน้อย เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่” ซู่หวั่นจวินที่อยู่ด้านข้างอดกล่าวไม่ได้ นางสังเกตเห็นชัดเจน สภาวะจิตของหลินสวินไม่สงบอยู่บ้าง
“เดิมข้าคิดว่าโชคชะตาตนถูกควบคุมด้วยตัวเองมาตลอด แต่ตอนนี้กลับพบว่าตั้งแต่ข้าเกิดมาบนโลกก็อาจเกี่ยวพันกับกฎกรรมใหญ่แล้ว”
หลินสวินสูดหายใจลึก เล่าความเป็นมาเกี่ยวกับหุบเหวกลืนกิน
เมื่อฟังจบนัยน์ตางามของซู่หวั่นจวินหดรัด กล่าวว่า “เจ้าสงสัยว่าพรสวรรค์หุบเหวกลืนกินเกี่ยวข้องกับราชันไท่ชูหรือ”
“พูดลำบาก แต่มั่นใจได้ว่าเขาต้องรู้จักพรสวรรค์นี้แน่ ไม่อย่างนั้นระฆังแรกปฐมสมบัติของเขามีหรือจะปรากฏในประตูนิรันดร์”
หลินสวินรู้สึกซับซ้อนอยู่บ้าง เสียงเปลี่ยนเป็นต่ำลึกลง
“จากมุมมองข้าเรื่องนี้กลับง่ายดาย”
ซู่หวั่นจวินกล่าว “พรสวรรค์ของเจ้ามาจากเรือนิรันดร์ ส่วนเรือนิรันดร์มาจากภายในประตูนิรันดร์ ถ้าอยากสืบหาความจริงและเข้าใจเรื่องทุกอย่าง การใช้ธารชีวิตนั้นอาจทำให้เจ้าเข้าไปในประตูนิรันดร์ได้!”
หลินสวินนึกถึงจุดนี้เช่นกัน แต่เขากลับคิดมากกว่านั้น
“เมื่อนานมาแล้วราชันไท่ชูเคยมาโลกย้อนกำเนิดนี้ เขาต้องรู้แน่ว่าโลกนี้ทำให้ผู้ฝึกปราณย้อนทวนอดีตเพื่อเปลี่ยนแปลงช่วงชีวิตได้”
หลินสวินกล่าว “หากเป็นเช่นนี้ราชันไท่ชูจะคาดเดาไว้ก่อนแล้วหรือไม่ ว่าหลังจากข้าสังเกตเห็นภัยแฝงของหุบเหวกลืนกินนี้ ย่อมคิดใช้ธารชีวิตเข้าสู่ประตูนิรันดร์เพื่อไปเปลี่ยนแปลงเรื่องทุกอย่าง”
ซู่หวั่นจวินหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย “มีโอกาสเป็นเช่นนี้จริงๆ”
หลินสวินกล่าว “ถ้าเขาเดาออกอยู่ก่อนแล้ว มีหรือจะไม่ซ่อนหมากตาท้ายไว้ ถ้าข้าไปเปลี่ยนตอนนี้จะเท่ากับหาเหาใส่หัวหรือไม่”
“นี่…”
ซู่หวั่นจวินคาดเดาไม่ถูกอยู่บ้าง
ด้วยกฎกรรมที่เกี่ยวข้องซับซ้อนเกินไป ทั้งสิ่งที่หลินสวินพูดตอนนี้ยังเป็นแค่ข้อสันนิษฐาน ไม่มีใครรู้ว่าภัยแฝงในนั้นคืออะไรกันแน่
ไม่ใช่แค่นาง ถึงตอนนี้สภาวะจิตของหลินสวินเองก็ไม่อาจสงบลง
ใครจะคิดว่าเมื่อย้อนทวนช่วงชีวิตในอดีตแล้วกลับค้นพบภัยแฝงที่เก็บซ่อนล้ำลึกเช่นนี้
บุญทำกรรมแต่ง ล้วนคือกฎกรรม
ทุกเรื่องมีปัจจัย ย่อมมีเหตุผล
ด้วยมรรควิถีของหลินสวินตอนนี้ ทั้งครอบครองกฎเกณฑ์โชคชะตา มีหรือจะไม่เข้าใจว่าเมื่อหุบเหวกลืนกินพรสวรรค์ของตนเกิดการเปลี่ยนแปลง นั่นต้องเป็นการโจมตีถึงชีวิตแน่!
