The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 941 -942

ตอนที่ 941 บทลงโทษคือความตายของทั้งครอบครัว
ตอนที่941 บทลงโทษคือความตายของทั้งครอบครัว
คำพูดของเฟิงหยูเฮงทำให้บุตรชายของหลิวฮวยเปียกโชกไปด้วยเหงื่อแห่งความกลัวเขาดูเหมือนใกล้จะเป็นบ้า ในขณะที่เขาตะโกนดัง ๆ ว่า “เป็นไปไม่ได้ ! ทำไมถึงเป็นข้า ? ทำไมถึงเป็นข้า ? ”
เสียงร้องนี้ดังมากจริงๆทำให้คนข้างนอกสามารถได้ยินมัน ผู้คนที่ผ่านการทดสอบแต่พบว่าไม่เข้ากัน รู้สึกไม่พอใจหลิวฮวยมาก เมื่อได้ยินบุตรชายของเขาตะโกนแบบนี้จากข้างใน พวกเขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างไร มีคนกล่าวว่า “เพียงพอแล้ว มีเพียงญาติสนิทเท่านั้นที่เหมาะสม ยิ่งความสัมพันธ์ใกล้ชิดมากเท่าไหร่ โอกาสที่จะประสบสำเร็จก็จะยิ่งมากขึ้น ! ”
หลี่ซื่อยังหวาดกลัวเช่นกันคนที่ตะโกนจากข้างในคือบุตรชายของนาง นางจะยอมให้ไตถูกพรากไปจากบุตรชายให้กับคนที่กำลังจะตายได้อย่างไร นางคว้าคอเสื้อของหลิวฮวยและถามด้วยเสียงดัง “หลิวฮวย ! เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าจะให้บุตรชายของเจ้ามอบไตให้น้องสาวของเจ้า ? ท้ายที่สุดใครใกล้ชิดมากกว่ากัน ระหว่างน้องสาวกับบุตรชายของเจ้า ? เจ้ามีบุตรชายเพียงคนเดียวจากฮูหยินใหญ่ของเจ้า ! เขายังไม่ได้แต่งงาน หากไตถูกพรากไป เขาจะถูกทำลาย ! เขาจะถูกทำลาย ! ”
ขาของหลิวฮวยสั่นเทาเขาเข้าใจเหตุผลของหลี่ซื่อและเขาก็ไม่ต้องการทำร้ายบุตรชายของเขา แต่เขาจะทำอย่างไรได้ ? สถานการณ์ดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว มันไม่ใช่แค่เฟิงหยูเฮงที่อยู่ในห้องข้างนั้น นอกจากนี้ยังมีฮ่องเต้ !
เขาปัดมือของหลี่ซื่อออกไปและกล่าวอย่างเยือกเย็น“หากเจ้ามีความสามารถ ให้ไปพาเขาออกมาจากฮ่องเต้ ! ”
เมื่อฮ่องเต้ถูกหยิบยกขึ้นมาหลี่ซื่อสูญเสียความมั่นใจทันที นางไม่กล้าไปขอฮ่องเต้เพื่อพาเขากลับมา นางไม่กล้าแม้แต่จะไปถามเฟิงหยูเฮง แต่นางก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อความสิ้นหวังของบุตรชายของนางได้ หลี่ซื่อเป็นคนฉลาด ด้วยความคิดที่รวดเร็ว นางหันหลังกลับมองด้านหลัง ในไม่ช้านางก็พบกลุ่มของบุตรชายและบุตรสาวของอนุจากตระกูลหลิว ! นางเหลือบมองและกล่าว “เมื่อพูดถึงความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน พวกเจ้าก็เป็นบุตรของตระกูลหลิวด้วย เลือดของพวกเจ้าคงเหมือนกับฮวนเอ๋อ พวกเจ้าเข้าไปที่นั่นแล้ว ! ไปยอมรับการทดสอบ ! ”
คำเตือนของหลี่ซื่อได้รับการอนุมัติจากเฟิงหยูเฮงนางออกมากล่าวกับตระกูลหลิวว่า “ไตของคุณชายหลิวเข้ากันได้ถึงหกในสิบส่วนกับไตของพระสนมหลิว แต่ก็ไม่ได้ดีที่สุด หากมีคนที่มีความเข้ากันได้สูงกว่าหกในสิบส่วน นั่นจะเป็นการดีที่สุด นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าจะขอให้บรรดาบุตรของตระกูลหลิวเข้ามา ! ” หลังจากกล่าวแบบนี้นางเหลือบมองไปที่หลิวฮวย “ท่านใต้เท้าหลิวก็ควรเข้ามาด้วย ! หากต้องการพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้จริง ๆ ท่านใต้เท้าเป็นคนที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดใกล้ชิดกับพระสนมหลิวมากที่สุด”
ในตอนนี้หลิวฮวยมีแก่ใจที่จะฆ่าตัวตายด้วยการเอาหัวไปพุ่งชนเสาหรืออะไรบางอย่างเขาไม่เคยคิดเลยว่าเฟิงหยูเฮงจะโหดร้ายขนาดนั้น นี่ไม่ใช่แค่ขอให้เขาแลกเปลี่ยนชีวิตของเขากับอีกคนหนึ่งหรอกหรือ ? แต่มันคืออะไร ย้อนกลับไปเมื่อเขาให้เฟิงหยูเฮงเข้ามาในพระราชวังเพื่อรักษาอาการป่วย มันเป็นสิ่งที่เขาร้องขอจากฮ่องเต้เป็นการส่วนตัว แม้กระนั้นตอนนี้เขารู้สึกเสียใจที่ได้ทำมัน
ทุกคนเดินเข้าด้วยกันรวมถึงหลิวฮวยเฟิงหยูเฮงมองคนเหล่านี้และเริ่มวางแผน ในเวลาเช่นนี้นางต้องกำหนดผู้สมัครที่ดีที่สุดผ่านการสังเกตอย่างละเอียด และนางต้องการให้ผู้สมัครคนนี้พูดอะไรบางอย่างที่นางอยากได้ยิน นี่คือการสังเกตทางจิตวิทยาและมันไม่ได้รับประกันความสำเร็จ แต่มันก็ไม่ถูกต้องจนไม่น่าเชื่อถือ
คนแรกที่ต้องได้รับการตรวจเลือดคือหลิวฮวยและเฟิงหยูเฮงประกาศว่าเข้ากันได้สูงถึงเก้าในสิบส่วน อย่างไรก็ตามนางบอกกับคนอื่น ๆ ว่า “ใต้เท้าหลิวอายุมาก แม้ว่าความเข้ากันได้ของท่านใต้เท้าจะสูงมาก หากมีใครบางคนในหมู่คนหนุ่มสาวที่มีความเข้ากันได้ที่คล้ายกัน คนที่อายุน้อยกว่าจะถูกเลือก หากไม่มีเลย เราต้องขอเป็นใต้เท้าหลิวที่จะมอบไตสำหรับการปลูกถ่ายไตของพระสนมหลิวเท่านั้น”
หลิวฮวยตัวสั่นและความรู้สึกที่ซับซ้อนเต็มหัวใจของเขาเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาหวังให้คนอื่นมีความเข้ากันได้สูงกว่าเขาหรือหวังว่าจะไม่มี เขาต้องการใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสะดวกสบาย แม้กระนั้นเขาไม่ยอมปล่อยให้บุตรของเขาต้องทนทุกข์ทรมาน เขารู้สึกขัดแย้งกันมาก
ทันทีหลังจากนี้เด็กๆ ที่เหลืออยู่ของอนุก็ได้รับการตรวจเลือด และเฟิงหยูเฮงบอกคะแนนความเข้ากันได้ แต่พวกเขาก็ใกล้เคียงกับบุตรชายของฮูหยินใหญ่ที่ให้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกวิตกแต่พวกเขาก็ไม่ได้เป็นเช่นหลิวฮวย เรื่องนี้ดำเนินต่อไปจนกระทั่งผู้หญิงอายุประมาณ 15 หรือ 16 ปีก้าวออกไปข้างหน้า เฟิงหยูเฮงก็เห็นสีหน้าของผู้หญิงคนนี้แตกต่างจากคนอื่น
ผู้หญิงคนนี้ขมวดคิ้วแน่นและสีหน้าของนางก็ไม่ได้ดูหวาดกลัวหรือขวัญหนีดีฝ่อเหมือนที่คนอื่นมี ดูเหมือนว่ามีบางสิ่งที่ขัดแย้งกันในอารมณ์ของนาง เมื่อนางสบตากับเฟิงหยูเฮง นางก็หยุดพักชั่วครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่านางกำลังสงสัยว่าเฟิงหยูเฮงจะกล่าวอะไรหรือเปล่า
ความหวังในใจก็ดับลงหลังจากเลือดถูกเจาะออกมาเครื่องมือจะปั่นสองสามครั้งจนกระทั่งทุกคนเริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย นางถอนหายใจยาวออกมาเมื่อมองอย่างมีความสุขปรากฎบนใบหน้าของนางแล้วกล่าวว่า “สำเร็จ ! ไตของเจ้าเข้ากันได้กับพระสนมหลิวเต็มสิบส่วน มันเหมาะสมที่สุด”
”อะไรนะเพคะ? ” หญิงสาวนั้นก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ ดูเหมือนว่านางจะสงสัยในผลลัพธ์นี้มาก แต่ก็ไม่มีอะไรที่นางสามารถคัดค้านได้ เมื่อเห็นว่าเฟิงหยูเฮงจับมือนางแล้วดึงนางเข้าไปหาฮ่องเต้ นางก็เริ่มรู้สึกตื่นตระหนกราวกับว่ากำลังจะโพล่งความลับออกมา “ช้าก่อน ! ข้ามีอะไรจะบอก ! ”
นี่เป็นบุตรสาวของอนุในคฤหาสน์หลิวที่ไม่ได้รับความโปรดปรานและนางก็ไม่ได้สวย นางเป็นคนเรียบง่ายและนางถูกกลั่นแกล้งจากพี่สาวคนอื่น ๆ ของนาง เมื่อทุกคนได้ยินว่ามีไตที่มีความเข้ากันได้เต็มสิบส่วน ทุกคนมีความสุขมาก ในที่สุดก็มีคนที่จะรับหน้าที่สำหรับพวกเขา บางคนกล่าวเสียงดังว่า “เจ้าต้องการพูดอะไรอีก เพื่อที่จะสามารถมอบไตให้พระสนมหลิวซึ่งเป็นน้าของเรา มันเป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจ ! น้าของเราคือพระสนมในตำหนักในของฮ่องเต้ นางจะปฏิบัติต่อเจ้าไม่ดี ? มีอะไรที่จะพูด ? ”
มีแม้กระทั่งบางคนที่รีบเร่งที่จะกระตุ้นให้หลิวฮวย“ท่านพ่อ แนะนำน้องสาวคนที่สามให้เตรียมพร้อมสำหรับการปลูกถ่ายไตให้ท่านน้า ! ”
“บนพื้นฐานอะไร? ” ทันใดนั้นคุณหนูสามก็ตะโกน “ข้าไม่ต้องการปลูกถ่ายไต ! ” ในขณะที่ตะโกนนางจ้องมองหลิวฮวยและกล่าวอย่างแข็งขันว่า “ท่านพ่อมีหัวใจหรือไม่ ? ในอีกด้านหนึ่งท่านพ่อส่งคนไปวางยาพิษเพื่อทำให้อาการป่วยของท่านน้าแย่ลง อีกด้านหนึ่งท่านพ่อมีบุตรของท่านพ่อเองที่สละไตเพื่อท่านน้า ถ้าเป็นเช่นนี้มันคงเป็นการดีกว่าถ้าจะเอาไตของเราไป ทำไมต้องเป็นวนเป็นวงกลมด้วย ? ”
“หืม? ” คำพูดเหล่านี้ทำให้เฟิงหยูเฮง, ซวนเทียนหมิง, ซวนเทียนฮั่ว และฮ่องเต้แสดงความประหลาดใจ ซวนเทียนหมิงหัวเราะแล้วกล่าวว่า “เจ้าหมายถึงอะไร ? ท่านใต้เท้าหลิววางยาพิษพระสนมหลิว ? ตระกูลหลิวของเจ้ามีความลับแบบนี้ ! ”
ฮ่องเต้หลับตาเล็กน้อยเมื่อความเศร้าโศกปรากฏบนใบหน้าของเขา
หลิวฮวยไม่เคยคิดเลยว่าบุตรสาวคนที่สามของเขาจะพูดแบบนี้และเขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ “เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ? ข้าจะส่งคนไปวางยาน้าของเจ้าเมื่อไหร่ ? หยุดพูดเรื่องไร้สาระนี้ ! ”
“ข้าไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ! ” คุณหนูสามนั้นคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ เงยหน้าขึ้นมองนางกล่าวเสียงดัง “ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ที่ไม่สุภาพ เป็นเพราะท่านพ่อไม่ได้มองบุตร ของเขาว่าเป็นคน ! ครึ่งเดือนก่อนหน้าข้าได้ยินท่านพ่อพูดกับคนแปลกหน้าในคฤหาสน์ เนื้อหาของการสนทนานั้นเกี่ยวกับวิธีทำให้สภาพของพระสนมหลิวแย่ลงจนถึงจุดที่ไม่สามารถรักษาต่อได้อีก เช่นนี้พวกเขาจะมีข้อแก้ตัวที่จะพาพระชายาหยูเข้าไปในพระราชวัง ตราบใดที่พระชายาหยูเข้าไปในพระราชวัง พวกเขาก็จะจัดยาอีกจำนวนหนึ่งเพื่อให้พระสนมตายอย่างรวดเร็ว เช่นนี้พวกเขาสามารถโทษว่าการตายครั้งนี้เกิดจากพระชายาหยู ท่านพ่อยังบอกด้วยว่าเขาได้ติดต่อขุนนางหลายคนไปแล้ว พวกเขาแค่รอความตายของพระสนมหลิวที่จะได้ร่วมกันทำงาน พวกเขาทั้งหมดจะร่วมมือกันในการกล่าวโทษการตายของพระสนมหลิวว่าเป็นฝีมือของพระชายาหยู ! ทุกสิ่งที่ข้าพูดเป็นความจริง ฝ่าบาทโปรดตัดสินด้วยเพคะ ! ”
เมื่อคำเหล่านี้ออกมาพวกมันก็ส่องสว่างในใจของฮ่องเต้ แม้ว่าผลลัพธ์แบบนี้จะอยู่ในความคาดหวังของเขาหลังจากเตือนเฟิงหยูเฮงซ้ำ ๆ เมื่อเขาได้ยินด้วยตัวเองแล้ว เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่แตกต่าง
“ความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ไม่สนใจใคร”เขาพึมพำกับตัวเอง “ในตอนแรกข้าคิดว่ามีเพียงครอบครัวของฮ่องเต้เท่านั้นที่เป็นเช่นนี้ แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าก็ไม่ดีเช่นกัน” ในที่สุดฮ่องเต้ก็ลืมตาและจ้องมองหลิวฮวยด้วยความโกรธ หลิวฮวยต้องการพูดหักล้างมันอีกเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเขาได้ยินว่าฮ่องเต้กล่าวด้วยความโกรธ “เจ้ามันชั่วช้าสามานย์ ! พระสนมหลิวแต่งงานเข้าพระราชวังซึ่งหมายความว่านางเป็นผู้หญิงของข้า เจ้าวางยาพิษผู้หญิงของข้า คนอย่างเจ้าไม่ควรได้รับอนุญาตให้อยู่ในโลกนี้ ! ”
คำพูดเหล่านี้ดังก้องและผู้คนที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องโถงสามารถได้ยินได้อย่างชัดเจนหลี่ซื่อรู้สึกตื่นตระหนกและกำลังคิดว่าตระกูลหลิวจะผ่านพ้นวิกฤตินี้ได้อย่างไร อย่างไรก็ตามจากนั้นนางก็ได้ยินเสียงของฮ่องเต้มาจากห้องโถงด้านข้างเพื่อประกาศโทษประหารชีวิตสำหรับทั้งตระกูลหลิว “หลิวฮวย ! สำหรับความผิดในการวางยาพิษสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้ บทลงโทษคือความตาย เจ้าจะถูกปลดออกจากตำแหน่ง และญาติของเจ้าทั้งหมดจะถูกประหาร ! ”
“นี่…”ทุกคนในตระกูลหลิวรู้สึกสับสนอย่างแท้จริง ญาติทุกคนถูกประหารชีวิต ? นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครรอดชีวิต ?
คุณหนูสามในห้องโถงด้านข้างค่อนข้างสงบนางหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดกับตัวเองว่า “ข้ารู้ว่ามันจะเป็นผลลัพธ์แบบนี้ เมื่อข้าได้ยินว่าท่านพ่อกำลังวางแผนกับใครบางคนเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ ข้ารู้แล้วว่าจะมีวันหนึ่งที่ตระกูลหลิวจะล่มสลายด้วยมือของท่านพ่อ ทุกอย่างปกติดี ครอบครัวนี้เป็นของเขาเสมอ ถ้าเขาปล่อยให้เรามีชีวิตอยู่ เราก็จะมีชีวิตอยู่ หากเขาต้องการให้เราตาย เราก็จะตาย ข้าแค่หวังว่าเมื่อข้ากลับชาติมาเกิด ข้าไม่ได้กลับชาติมาเกิดในครอบครัวแบบนี้ ข้าไม่ต้องการมีพ่อแบบนี้อีก แม้ว่าข้าจะเกิดมาในครอบครัวของคนธรรมดาสามัญและยากจน แต่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยที่สุดข้าก็สามารถใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย”
หลิวฮวยคุกเข่าลงบนพื้นและกล่าวซ้ำๆ ว่าเขาถูกใส่ร้าย แม้กระนั้นฮ่องเต้ไม่ต้องการให้โอกาสเขาในการแก้ตัว ไม่จำเป็นต้องลองเรื่องนี้ เขาเข้าใจในใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกหลิวฮวย “เจ้านายที่เจ้าเลือกไม่ใช่คนที่เราโปรดปราน เราไม่เข้าใจ แทนที่จะไปพร้อมกับความตั้งใจที่ชัดเจนของเรา เจ้ายืนยันที่จะเลือกทางเลือกที่น่าสงสัย ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ? ”
หลังจากที่ฮ่องเต้พูดจบแล้วเขาไม่ต้องการอยู่ต่ออีกต่อไป เมื่อยืนขึ้น เขาไม่ได้พูดอะไรกับใครเลยและออกจากตำหนักอันจูโดยมีจางหยวนช่วยประคอง
สำหรับเฟิงหยูเฮงนางกล่าวออกมาและคำพูดของนางทำให้หลิวฮวยรู้สึกสำนึกผิดยิ่งขึ้น นางกล่าวว่า “มีการผ่าตัดปลูกถ่ายไตแน่นอน แต่ด้วยสภาพร่างกายของพระสนมหลิวเป็นเช่นนั้น ซึ่งทำให้นางไม่สามารถทนต่อการผ่าตัดแบบนี้ได้ การหาไตก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน ละครเรื่องนี้ที่ข้าวางไว้ไม่มีอะไรมากไปกว่าการร่วมมือกับคำขอของผู้ช่วยเสนาบดีหลิว เพื่อให้แน่ใจว่าการเล่นละครของท่านใต้เท้าจะไม่โดดเดี่ยวเกินไป”
“เฟิงหยูเฮง! ” หลิวฮวยกัดฟันที่เขาไม่สามารถเดินไปข้างหน้าและฆ่าผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ในที่สุดเขาก็เป็นเพียงขุนนาง เฟิงหยูเฮงยังกล้าที่จะเดินบนสนามรบด้วยความสามารถของนาง นางไม่ใช่คนที่เขาสามารถเข้าใกล้ได้ ยิ่งกว่านั้นยังมีองค์ชายทั้งสองอยู่ข้างนาง ! ในช่วงเวลาที่เขาแสดงเจตนาร้าย แส้ของซวนเทียนหมิงโอบรอบคอของเขาแล้ว ทำให้เขาไม่สามารถหายใจได้ เขาก็เกือบจะหายใจไม่ออก
“ผู้ช่วยเสนาบดีหลิวต้องการจะพูดอะไร? ” เฟิงหยูเฮงยิ้มและกล่าวอย่างไม่เป็นทางการ “มีถ้อยคำสั่งเสียใด ๆ หรือไม่ ? ใช้เวลาของเจ้าบนเส้นทางสู่นรก เป็นไปได้ว่าเจ้าจะสามารถพบกับผู้สมรู้ร่วมคิดของเจ้าได้ ในที่สุดพระชายาผู้นี้จะส่งพวกเขาทั้งหมดไปที่นรก เจ้าต้องการที่จะสร้างเหตุการณ์ให้เหมือนที่ตระกูลเหยาเคยประสบงั้นหรือ ? ฝันไปเถิด ! ”
ตอนที่ 942 เมืองหลวงไม่พัฒนา
ตอนที่942 เมืองหลวงไม่พัฒนา
อาหารป่วยของพระสนมหลิวได้ตอบแทนด้วยชีวิตของทุกคนในตระกูลหลิวไม่มีใครคิดว่าเฟิงหยูเฮงจะตอบโต้อย่างโหดร้ายเช่นนี้ คนที่ร่วมมือกับองค์ชายแปดต่างก็ตกใจกลัวเพราะเรื่องนี้และพวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรอีกต่อไป ท้ายที่สุดเฟิงหยูเฮงมีอิทธิพลมากเกินไปและองค์ชายเก้าเพิ่งกลับมาพร้อมกับชัยชนะในการสู้รบ นี่เป็นเวลาที่ไม่ดีเลยที่จะเปิดตัวการโจมตี
มีบางคนที่กล่าวว่ากรณีของตระกูลหลิวเป็นผลมาจากความล้มเหลวในการตัดสินขององค์ชายแปดเขาไม่เข้าใจมากพอจนทำให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ครั้งนี้ ชั่วครู่หนึ่งผู้คนต่างก็บ่นมากมายเกี่ยวกับองค์ชายแปด แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะยกเลิกไปโดยสิ้นเชิง เป็นเพียงว่าผู้คนจำนวนมากเลือกที่จะสังเกตและจะไม่เข้าร่วมในแผนขององค์ชายแปด
แน่นอนว่าซวนเทียนโมไม่โง่ที่จะเคลื่อนไปข้างหน้าในสถานการณ์แบบนี้การพูดเรื่องของหลิวฮวย ส่วนใหญ่เป็นเพียงการสอบสวนซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮง มันเป็นเพียงแค่ว่าผลลัพธ์ของการสอบสวนนี้ทำให้เขารู้สึกเป็นห่วง วิธีการของฝ่ายตรงข้ามโหดร้ายจนทำให้ปวดหัวจริง ๆ
การประหารหลิวฮวยถูกกำหนดขึ้นในช่วงสิ้นสุดในฤดูใบไม้ร่วงด้วยความพยายามของซวนเทียนหมิง ทุกคนในเมืองหลวงรู้ว่าตระกูลหลิวทำอะไร ในการทำให้ฮ่องเต้ทรงพิโรธถึงขั้นที่จะประหารชีวิตทั้งตระกูล การทำร้ายสมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้และทำร้ายพระชายาหยู ซึ่งเป็นหนึ่งในสิ่งที่ผู้คนไม่สามารถทนต่อความขุ่นเคืองโดยเฉพาะพระชายาหยู สำหรับพลเมืองในเมืองหลวง ชีวิตของเฟิงเฟิงหยูเฮงคือชีวิตของพวกเขา หากมีใครบางคนที่ไม่ได้เป็นฝ่ายของเฟิงหยูเฮง นั่นก็เท่ากับว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นศัตรู
เมื่อต้นเดือนเก้าอากาศก็เย็นลง ฉิงหยูได้นำบัญชีจำนวนมากมาให้เฟิงหยูเฮงในตำหนักหยู บัญชีกองซ้อนนี้หนากว่าตอนที่นางอยู่ในคฤหาสน์ขององค์หญิง และฉิงหยูเล่าให้นางฟัง “นอกจากร้านค้าจากคฤหาสน์ขององค์หญิงของเรา ยังมีร้านค้าจากตำหนักหยู ขันทีจางจัดเรียงพวกมันแล้วและให้ข้านำพวกมันมาให้คุณหนูดูเจ้าค่ะ นอกจากนี้ยังมีร้านเย็บปักของคุณหนูสามอีกร้านหนึ่ง…” ขณะที่นางกล่าว นางดึงสมุดบันทึกที่บางลงไปเล็กน้อย “อนุอันมอบหมายให้ข้าก่อนที่จะเดินทางไปมณฑลจี่อันเจ้าค่ะ ข้าบอกอนุอันแล้วว่าเงินจะถูกส่งไปพร้อมกับรายงานทุก 3 เดือน ตอนนี้คุณหนูอยู่ที่เมืองหลวง ดังนั้นข้าจึงนำมาให้คุณหนูดูก่อนเจ้าค่ะ” ในขณะที่นางกล่าวนางพลิกมันเล็กน้อย “ร้านเย็บปักเล็ก ๆ ไม่สามารถเปรียบเทียบกับร้านค้าของเราได้อย่างแท้จริงในเรื่องของยอดขาย แต่ร้านนั้นมีห้องเก็บของที่ปิดผนึก สิ่งต่าง ๆ ในห้องเก็บของนั้นคุ้มค่ากับเงินเล็กน้อยเจ้าค่ะ”
“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงแช่แข็ง “มันคืออะไร ? ”
ฉิงหยูเล่าให้นางฟัง“มันเป็นสินเดิมที่ถูกโกงจากเจ้าเมืองของมณฑลลั่ว ก่อนจะจากไปอนุอันบอกข้าว่าสิ่งเหล่านั้นถูกนำไปที่ร้านเมื่อพวกนางย้ายออกจากบ้านของตระกูลเฟิง ในขั้นต้นพวกมันคงจะได้เป็นส่วนหนึ่งของสินเดิมของคุณหนูสาม แต่คุณหนูสามบอกแล้วว่านางไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้น นางต้องการที่จะให้พวกมันถูกเพิ่มเข้าไปในสินเดิมของคุณหนู นางยังบอกด้วยว่าจะนำมันไปที่ตำหนักหยูหลังจากคุณหนูกลับไปยังเมืองหลวง ก่อนหน้านี้ร้านห้องโถงสมุนไพรได้เปิดขึ้นอีกครั้งและเปิดสำนักศึกษาทางการแพทย์ ทำให้ข้ายุ่งมากจนลืมเรื่องนี้ไปเลยเจ้าค่ะ”
เมื่อได้ยินนางกล่าวเช่นนี้เฟิงหยูเฮงก็จำได้ว่ามีเรื่องแบบนี้เช่นกัน และนางก็จำได้ว่าเฟิงเซียงหรูไม่ได้ให้ของกำนัลกับซวนเทียนเก้อและคนอื่น ๆ ในงานแต่งงานของนางในภาคใต้ มันกลับกลายเป็นว่าเหตุผลคือมันอยู่ในเมืองหลวง และนางได้ออกเดินทางไปยังมณฑลจี่อันก่อนหน้านี้ ดังนั้นนางจึงไม่มีทางนำมันไปได้ แต่… “ข้าต้องการสิ่งนั้นเพื่ออะไร” นางยิ้มอย่างขมขื่น “เซียงหรูเหมือนมารดาของนาง นางคิดมากเกินไป นางเป็นน้องสาวของข้า เป็นพี่สาวที่มอบของกำนัลให้กับน้องสาวเสมอ นางยังไม่แต่งงานเลย นางให้ของกำนัลอะไรแก่ข้าเพื่อเพิ่มสินเดิมของข้า ! ข้าไม่ได้ขาดอะไร ทิ้งไว้ให้นาง ! ”
ฉิงหยูพยักหน้าและไม่แนะนำนางอีกต่อไปสิ่งเหล่านั้นอาจเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเฟิงเซียงหรู แต่สำหรับคุณหนูของนาง พวกมันไม่คุ้มค่ามากนัก แน่นอนว่าระหว่างพี่น้องสตรี ความดีของสิ่งต่าง ๆ ไม่สำคัญ เป็นเพียงว่านางยังรู้สึกว่าคุณหนูสามของตระกูลเฟิงควรจะทิ้งไว้เพื่อสินเดิมของนางเอง ท้ายที่สุดแล้วตระกูลเฟิงก็ไม่มีอีกต่อไปและมารดาของนางก็ไม่ได้มีฐานะดี การแต่งงานกับครอบครัวที่ดี นอกจากความมั่งคั่ง ไม่มีอะไรที่นางจะไว้ใจได้
“ปลายฤดูใบไม้ร่วงถึงเวลาเตรียมชุดใหม่สำหรับฤดูกาลใหม่แล้ว” เฟิงหยูเฮงกล่าวกับฉิงหยู “คราวนี้ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมสำหรับตำหนักหยู เจ้าต้องพยายามอย่างมากและต้องไม่ประมาท”
ฉิงหยูพยักหน้า“คุณหนูไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ ! ไม่กี่วันที่ผ่านมานางกำนัลอาวุโสโจวก็นำขึ้นมากล่าวว่าตำหนักหยูมีช่างตัดเย็บของตัวเอง องค์ชายเก้าก็มีร้านขายผ้า ในอดีตเสื้อผ้าของพวกเขาถูกจัดการโดยร้านขายผ้า ข้านี้คิดว่าประเพณีนี้จะสิ้นสุดในปีนี้ เพราะร้านขององค์ชายเก้าดีที่สุดในเมืองหลวง หากเราออกไปข้างนอกเพื่อตามหาของเราเอง เราจะไม่สามารถหาสิ่งที่ดีกว่านี้ได้อีก หากคุณภาพของเสื้อผ้าแย่กว่าปีที่ผ่านมามันจะดูแย่ คุณหนู เรื่องนี้จากมุมมองที่แตกต่าง ดูว่ามีอะไรพิเศษที่สามารถให้กับบ่าวรับใช้หรือไม่เจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“จากนั้นส่งงานทำเสื้อผ้าให้คฤหาสน์ขององค์หญิง ไปที่ร้านขายผ้า ในอนาคตไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร ทั้งสองฝ่ายจะได้รับสิ่งเดียวกัน พวกเขาจะต้องไม่ได้รับการปฏิบัติที่แตกต่าง มันจะป้องกันไม่ให้บ่าวรับใช้รู้สึกผิดหวัง”
ฉิงหยูรับทราบทุกสิ่งที่นางพูดจากนั้นนางก็นำมาซึ่งความต้องการที่จะให้ผลประโยชน์ที่สำคัญสำหรับสำนักศึกษาทางการแพทย์ และพวกเขาจะได้รับเงินเช่นเดียวกับเสมียนของร้านค้าอื่น ๆ เฟิงหยูเฮงไม่เห็นด้วยกับสิ่งนี้
ตอนนี้นางอาศัยอยู่ในตำหนักหยูและผ้าที่มีค่าที่เคยอยู่ในคฤหาสน์ขององค์หญิงถูกนำมา เฟิงหยูเฮงต้องการใช้สมบัติทั้งห้าเพื่อตัดเสื้อผ้าให้กับพระชายาหยุนและพระชายาเหวินซวน แต่นางก็รู้สึกว่าพวกเขาไม่ได้ขาดแคลนเสื้อผ้าที่ดีแน่นอน เมื่อกล่าวถึงสิ่งต่าง ๆ สมบัติทั้งห้าพวกเขาอาจมีค่าต่อผู้อื่น แต่พระชายาหยุนสามารถได้รับมากที่สุดเท่าที่นางต้องการ พระชายาเหวินซวนก็ไม่เหมือนคนที่สนใจผ้ามาก นางคิดมาก เมื่อกล่าวถึงการให้ของกำนัลแก่ผู้อาวุโส ไม่มีอะไรสามารถเปรียบเทียบกับสิ่งที่มาจากมิติของนาง
หลังจากฉิงหยูออกไปนางเข้าไปในมิติของนางและเริ่มค้นหา นางลงเอยด้วยการหาถุงเท้าคู่ใหม่ของผู้ชายและผู้หญิง พวกมันทั้งหมดเป็นถุงเท้าที่มีประโยชน์ทางการแพทย์ พวกมันไม่เพียงแต่สวมใส่สบาย แต่ถุงเท้าของผู้หญิงยังสามารถรับมือกับเหงื่อได้ ในขณะที่ถุงเท้าของผู้ชายสามารถกำจัดกลิ่นได้ มีการออกแบบมากมายสำหรับถุงเท้า และนางเลือกสิ่งที่ดีที่สุดที่จะเป็นของกำนัล นางยังได้เลือกบางอย่างที่จะมอบให้กับบ่าวรับใช้ทั้งที่ตำหนักหยูและคฤหาสน์
นอกจากนี้แล้วยังไม่มีปัญหาการขาดแคลนสิ่งต่างๆ ที่มักถูกส่งไปยังพระราชวังฮ่องเต้และพระราชวังเหวินซวน พระชายาหยุนและพระชายาเหวินซวนเสียสติไปแล้ว พวกเขาไม่ได้ใช้สิ่งทั่วไป เมื่อล้างหน้าพวกเขาต้องใช้โลชั่นทำความสะอาด เมื่อพวกเขาล้างมือ พวกเขาต้องใช้สบู่ล้างมือ ผ้าเช็ดตัวต้องเป็นของที่นางนำออกมาจากมิติของนาง เมื่อพูดถึงผลิตภัณฑ์บำรุงผิวหน้า มันสำคัญยิ่งกว่าที่จะเป็นผลิตภัณฑ์ที่ทันสมัย แม้แต่แปรงสีฟันก็ไม่ใช่แปรงสีฟันธรรมดา พวกเขาเป็นแปรงสีฟันพิเศษที่มาจากมิติของนาง
เฟิงหยูเฮงนำสิ่งเหล่านี้ออกมาจากมิติของนางและแยกพวกมันออกวางไว้ในกล่องต่าง ๆ เมื่อเห็นว่าอากาศค่อนข้างดี นางเรียกวังซวนและหวงซวนออกไปด้วยกัน พวกเขามุ่งตรงไปที่พระราชวังเหวินซวน
ทุกคนในพระราชวังเหวินซวนต้อนรับอย่างอบอุ่นเสมอเมื่อเฟิงหยูเฮงมาเยือนรวมถึงบ่าวรับใช้ด้วยนี่เป็นเพราะเฟิงหยูเฮงเป็นคนใจกว้าง เมื่อแจกจ่ายสิ่งต่าง ๆ เมื่อตัดสินบ่าวรับใช้ นางก็ให้เงินมากขึ้น บางครั้งจะแจกทองคำ เงิน ถั่ว เมล็ดพืช และอื่น ๆ อีกเล็กน้อย
เนื่องจากความสัมพันธ์กับเหยาซื่อการสนทนาของนางกับพระชายาเหวินซวนจึงมีน้ำเสียงเศร้า ๆ เฟิงหยูเฮงไม่มีความตั้งใจที่จะเห็นพระชายาเหวินซวนเอาแต่ซับน้ำตาตลอดเวลา ดังนั้นนางจึงพบเหตุผลที่จะจากไปอย่างรวดเร็ว มันคือซวนเทียนเก้อที่พูดกับนางโดยไม่ต้องมีนัดหมาย “นำชาดทาปากมาให้ข้าด้วยในครั้งต่อไป สีส้มที่เจ้าให้ครั้งที่แล้วโดยเทียนหยูขโมยไป”
ออกมาจากพระราชวังทั้งสามไม่ได้เข้าไปในรถม้า เฟิงหยูเฮงอยากเดินเล่นไปตามถนนสายนี้ และลงเอยด้วยการบังเอิญอยู่หน้าร้านเย็บปักของอันชิ แม้ว่าอันชิ และเซียงหรูจะไม่อยู่ แต่รากฐานของร้านนี้ก็ค่อนข้างดี แต่ก็มีลูกค้าค่อนข้างน้อย ยิ่งกว่านั้นฉิงหยูเข้าไปดูแล ทุกคนที่ทำงานในร้านรู้ว่าเจ้านายคือน้องสาวของพระชายาหยู ตอนนี้พระชายาหยูเป็นคนดูแล และการบริการที่ได้รับนั้นได้รับการปรับปรุงในทุกด้าน นั่นเป็นสาเหตุที่ช่างเย็บ พนักงานได้ทุ่มเทอย่างมากให้กับงานของพวกเขา พวกเขาไม่ต้องการออกจากงาน
เฟิงหยูเฮงเห็นร้านนี้และจำบางสิ่งได้ขณะที่นางกล่าวกับวังซวน “ไปหาฉิงหยู และคนอื่น เฟิงจินหยวนตายไปแล้ว นางไม่ได้เป็นอนุของตระกูลเฟิงอีกต่อไป ในอนาคตนางจะไม่ถูกเรียกว่าแม่รองหรืออนุ เรียกนางว่าท่านฮูหยินอัน”
วังซวนพยักหน้า“ไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าค่ะ ข้าจะไปบอกฉิงหยูในคืนนี้เจ้าค่ะ”
หวงซวนกล่าวอย่างมีความสุข“ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูสามได้ส่งงานปักใหม่จำนวนหนึ่งจากมณฑลจี่อัน ร้านค้าในเมืองหลวงกำลังแสดงการปัก พวกมันได้รับความนิยมอย่างสูงในบรรดาฮูหยินและตระกูลที่ร่ำรวย เมื่อพูดถึงร้านปักของฮูหยินอันก็ไม่เคยยุ่งเรื่องนี้มาก่อน เมื่อเรายังคงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์เฟิง บ่าวรับใช้คนนี้จะมาดู มันเป็นเพียงธุรกิจขนาดเล็ก ในช่วงเวลาหนึ่งเดือนจะมีรายได้หลายหมื่นเหรียญเงิน มันโทรมมาก ใครจะรู้ว่าเมื่อตระกูลเฟิงล้มลง ธุรกิจจะดีขึ้นมาจริง ๆ ดูเหมือนว่าตระกูลเฟิงจะไม่ดีจริง ๆ ตราบใดที่คน ๆ หนึ่งออกจากตระกูลเฟิง พวกเขาจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน”
นี่คือสิ่งที่เฟิงหยูเฮงเห็นด้วยอย่างสุดใจมันเป็นความคิดของครอบครัวที่มีความสุขที่ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ครอบครัวจะมีความสามัคคีและชีวิตของพวกเขาจะพัฒนาไปในทิศทางที่ดีขึ้น แต่ถ้ามันเป็นเหมือนตระกูลเฟิง ความรู้สึกไม่พอใจจะเพิ่มขึ้นระหว่างสมาชิกในครอบครัว ความโชคดีใด ๆ ก็จะถูกแยกย้ายกันไป นี่ไม่ใช่ความเชื่อโชคลาภ มันเป็นผลที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของคนที่กำลังเผชิญกับปัญหาที่มี ทำให้สภาพจิตใจและอารมณ์ต่างกัน
พวกนางยืนอยู่หน้าร้านขณะคุยกันพนักงานภายในร้านจำเฟิงหยูเฮงได้และออกมาทักทายนางอย่างมีความสุข แต่เมื่อพนักงานคนนี้อ้าปากและก่อนที่จะมีคำพูดออกมา เสียงของกีบม้าและล้อรถม้าก็มาจากทางเหนือ ทุกคนมองไปทางต้นเสียงและเห็นรถม้าที่วิ่งมาจากทางเหนือ มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเตะสิ่งสกปรกออกจากพื้นดิน
พนักงานของร้านเย็บปักรีบไปข้างหน้าในขณะที่เฟิงหยูเฮงหลบไปทางด้านข้างถนนเพื่อป้องกันการได้รับบาดเจ็บ พวกนางกล่าวว่า “รถม้าของใคร ? ทำไมถึงวิ่งเร็วเช่นนี้ ? เมื่อเดินทางผ่านถนนเหล่านี้พวกเขาไม่ลดความเร็วลง พวกเขาจะทำอย่างไรถ้าพวกเขาชนคนสำคัญ ? ”
เมื่อคำเหล่านี้ออกมาดูเหมือนกับว่าคนขับได้ยินมันและชะลอรถเล็กน้อยเมื่อรถม้าอยู่ห่างจากเฟิงหยูเฮงเจ็ดหรือแปดก้าว มันก็ค่อย ๆ หยุดลง แต่คนขับไม่ได้ทำสิ่งนี้อย่างชัดเจนเพราะคำพูดของเจ้าหน้าที่ แต่เป็นเพราะหญิงสาวคนหนึ่งยกผ้าม่านและชะเง้อหน้าของนางออกมา ในขณะที่มองไปที่ถนนทั้งสองด้าน นางกล่าวว่า “เมืองหลวงเป็นแบบนี้หรือ ! ถนนแคบมาก และผู้คนก็ใส่เสื้อผ้าที่เก่ามาก ! ที่นั่นมีขอทานด้วย ! ”
ขณะที่เด็กสาวกล่าวนางก็หันไปคุยกับใครบางคนในรถ ไม่นานอีกคนที่แต่งตัวเหมือนบ่าวรับใช้มองออกไปจากรถ และมองไปในทิศทางเดียวกันกับที่เด็กสาวอีกคนก่อนหน้านั้นชี้ไป แล้วก็เริ่มหัวเราะทันที “ใช่แล้ว ! เมืองหลวงมีขอทานอยู่ด้วยหรือ ? ตอนแรกข้าคิดว่าเมืองหลวงเป็นสถานที่ที่มีเกียรติอย่างยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงถนนที่ปูด้วยอิฐสีทอง แต่อย่างน้อยที่สุดมันก็น่าจะส่องประกายอัญมณีทุกที่ ทำไมมันดูไม่ดี ? ดูสิแม้แต่ทางเข้าของร้านค้าเหล่านี้ก็โทรม แต่จริง ๆ แล้วมีคนมากมายที่มาซื้อของ พวกเขาค่อนข้างไม่พอใจจริง ๆ ! ทำไมเมืองหลวงไม่พัฒนาเลยหรือ ? ”