The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 963 เป้าหมายที่แตกต่าง

ตอนที่ 963 เป้าหมายที่แตกต่าง
ตอนที่963 เป้าหมายที่แตกต่าง
เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่านางได้ผิดพลาดจริงๆ ! หากไม่ใช่เพราะหนีไปสองสามวัน และปล่อยให้หมาป่าหิวโหยทำตามที่เขาพอใจทุกวัน เขาคงจะไม่ดุร้ายมากนัก ผู้ชายไม่สามารถถูกกักตัวได้อย่างแน่นอน หากพวกเขาถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังนานเกินไป คนที่ทนทุกข์ทรมานจะยังคงเป็นผู้หญิงอยู่ดี
นางนอนบนเตียงและมองไปที่ไข่มุกราตรีที่ห้อยอยู่เหนือนางนางแค่คิดว่านางจะเอาไข่มุกนั้นมาทีหลัง มันสว่างเกินไปในตอนกลางคืน และมันก็เป็นเช่นนั้นหมาป่าก็สามารถมองเห็นทุกสิ่ง มันเป็นภาพงดงามในสายตาของเขา และคนที่ทนทุกข์ทรมานก็ยังเป็นนางอยู่
นางพยายามเคลื่อนไหวเล็กน้อยแต่พบว่าร่างกายของนางเจ็บปวดอย่างที่สุด นางรู้สึกหมดหนทางอย่างแท้จริง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้นางไม่ได้ทานข้าวเที่ยง ตอนนี้นางหิวจริง ๆ! ดังนั้นนางจึงกัดฟันลุกขึ้นนั่งบนเตียง นางสวมเสื้อผ้าก่อนที่จะเรียกหวงซวน
หวงซวนผู้ที่อยู่ข้างนอกผลักเปิดประตูอย่างรวดเร็วในขณะที่เดินไปที่ด้านข้างของนาง นางกล่าวว่า “ในที่สุดคุณหนูก็ยินยอมให้บ่าวรับใช้คนนี้เข้ามา ถ้าคุณหนูยังไม่ให้บ่าวรับใช้คนนี้เข้ามา องค์ชายคงกลับมาในไม่ช้า ! ”
นางสั่น“อย่าพูดอะไรบางอย่างที่เป็นอันตราย ! ”
หวงซวนกลอกตา“ข้าไม่สามารถหยุดองค์ชายกลับบ้านได้ ! นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคุณหนูเหนื่อย ข้าให้ห้องครัวเตรียมอาหารที่ดีไม่กี่อย่างสำหรับคุณหนู คุณหนูกินสักหน่อยเจ้าค่ะ ไม่ว่าในกรณีใด เพื่อฟื้นฟูพลังงานที่ใช้ไปและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้อีกครั้ง!”
บัดซบ!
เฟิงหยูเฮงหน้ามืดบ่าวรับใช้คนนี้พูดอะไร
นางต้องการไล่ผู้หญิงคนนี้ออกจริงๆ แต่นางหิวมาก ไม่มีอะไรที่นางจะทำได้ ในท้ายที่สุดนางได้แต่ทำใจยอมรับความจริงที่ว่านางหิวมาก
วันนี้ซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่วออกจากเมืองหลวงเพื่อจัดกองกำลังทหารขององค์ชายหกจำนวน 30,000 นาย ดังนั้นพวกเขาจะกลับมาอีกครั้งในภายหลัง หวงซวนพานางไปที่ห้องของนางและกินข้าวกับนาง นางกล่าวว่า “มีรายงานมาบอกว่าเฟิงเฟินไดดูแลเสี่ยวเปาอย่างดี และพวกเขาย้ายไปอยู่ในบ้านหลังใหม่ขององค์ชายห้า เห็นได้ชัดว่าที่อยู่ได้รับการตกแต่งอย่างดีเยี่ยม และเป็นที่พำนักขององค์ชายห้าที่ให้ความสนใจมากที่สุด”
เฟิงหยูเฮงไม่ต้องการที่จะห่วงใยตัวเองกับเรื่องแบบนี้นางรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าเสี่ยวเปาได้รับการดูแลอย่างดี นางกล่าวว่า “ทุกคนมีชะตากรรมของตัวเอง เด็กคนนั้นคือบุตรของฮันชิและเฟินไดเป็นญาติคนเดียวของเขา นั่นคือชีวิตของเขา ข้าสามารถช่วยได้ครั้งหรือสองครั้ง แต่ไม่สามารถช่วยได้ตลอดไป เฟิงเฟินไดต้องการที่จะพาเขาไปและไม่มีใครหยุดนางได้”
“อันที่จริงแล้วคุณหนูหวังว่าคุณหนูสี่ตระกูลเฟิงจะพาเขาไปใช่หรือไม่? ” หวงซวนนั้นมีความสามารถในการวิเคราะห์ความคิดของเฟิงหยูเฮง นางตรวจสอบเล็กน้อย “คุณหนูหวังว่าการมีน้องชายอยู่ข้าง ๆ จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวคุณหนูสี่ตระกูลเฟิง”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและกล่าวอย่างมีความสุข“จริง ๆ แล้วข้าหวังว่าการเสี่ยวเปาจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์และนิสัยของเฟินได แต่ข้าก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างยาก ! เมื่อพูดถึงเรื่องนิสัยมีมากกว่ากรรมพันธุ์เพียงอย่างเดียว สิ่งที่สำคัญกว่าคือวิธีการเลี้ยงดู นางได้รับการเลี้ยงดูในสภาพแวดล้อมเช่นคฤหาสน์ตระกูลเฟิง เพื่อที่นางจะได้ไม่บิดเบี้ยวกลายเป็นเรื่องยากมาก นอกจากนี้ฮันชิไม่ใช่คนมีการศึกษา ตั้งแต่อายุยังน้อยนางไม่มีอิทธิพลใด ๆ ที่ดีรอบตัวนาง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงคิดว่ามันไร้เดียงสาเกินไปที่คิดว่าการมีเสี่ยวเปาอยู่ข้างนางจะทำให้นางเปลี่ยน”
“ถ้าเช่นนั้นจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเสี่ยวเปาหรือไม่เมื่อเขาอยู่ข้างนาง? ” หวงซวนเริ่มกังวล “จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีวันหนึ่งที่นางหมดความอดทนและเป็นบ้า ? นางจะทำร้ายเด็กคนนั้นหรือไม่เจ้าคะ ? ”
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงก็ตอบ“ข้าไม่ได้พูดไปแล้วหรือ ? นั่นเป็นชะตากรรมของเสี่ยวเปา ! ”
ขณะที่ทั้งสองคุยกันเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งมาจากด้านนอกรายงานว่า “พระชายา คุณหนูหลียนบอกว่าเป็นสหายของเจ้าหญิงและมาเยี่ยม พวกเขาได้รับเชิญเข้าสู่ห้องโถงใหญ่แล้ว คุณหนูจะไปพบพวกเขาหรือไม่เจ้าคะ ? ”
คุณหนูเหลียน? เฟิงหยูเฮงคิดเล็กน้อย มันจะต้องไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฟิงจาวเหลียน ตั้งแต่นางกลับมาที่เมืองหลวง นางไม่ได้ติดต่อกับเขาผู้นั้นมากนัก นางเพิ่งรู้ว่าจาวเหลียนเป็นคนที่สนุกไปกับกลุ่มอันธพาลของเขา นางก็ได้ยินว่าเขาออกจากเมืองหลวงไประยะหนึ่งและไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน เมื่อเขากลับมา เขาก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมเข้ากับบรรดาฮูหยินและคุณหนูในเมืองหลวง
นางวางตะเกียบลงอย่างไร้ประโยชน์และทำท่าให้หวงซวนเอาออกไป จากนั้นนางก็กล่าวกับบ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างนอก “จริง ๆ แล้วนางคือสหายของข้า พาพวกเขามาที่นี่ ! ”
หลังจากนั้นไม่นานจาวเหลียนก็รีบเข้าไปในห้องนอนของนางจาวเหลียนสวมชุดสีแดงสดและเกือบชนหวงซวน ผู้เพิ่งกลับมาจากการเก็บถ้วยชามของนาง หวงซวนกล่าวอย่างไร้ประโยชน์ “เจ้าไม่สามารถเดินด้วยความเร่งรีบเช่นนี้ได้ ? อย่างน้อยที่สุดให้เหมาะสมกับภาพลักษณ์ของเสื้อผ้าที่เจ้าสวมใส่ ! จะมีผู้หญิงคนไหนทำเช่นเจ้า ? ”
จาวเหลียนแต่งตัวเหมือนผู้หญิงเสมอแต่การกระทำทั้งหมดของเขาเปิดเผยสถานะเดิมของเขา นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนอกเสียจากว่าจะมีคนนอก เขาจึงตั้งใจจะแสดง ที่ตรงหน้าของเฟิงหยูเฮง เขาไม่เคยปิดบังอะไรเลย ในปัจจุบันเขารีบไปหาเฟิงหยูเฮงโดยไม่สนใจคำตำหนิของหวงซวน เขากล่าวด้วยท่าทางที่บูดบึ้งมากว่า “เจ้ากลับมานานท่าไหร่แล้ว เจ้าไม่ไปเยี่ยมข้าเลย จิตใจของผู้หญิงนั้นลึกซึ้งเหมือนกับมหาสมุทร เมื่อพบคนรักใหม่ก็เพียงพอที่จะลืมสหายเก่าได้”
เฟิงหยูเฮงยกเท้าขึ้นเพื่อเตะจาวเหลียนหลบมันด้วยรอยยิ้ม “เจ้าไม่ได้มาเยี่ยมข้า แต่เจ้าจะเตะข้า อาเฮง เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าไม่ชอบข้าจริง ๆ ”
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว“ท่านย่าผู้นี้ชอบเจ้าเมื่อไหร่ ? จาวเหลียน เจ้าต้องการที่จะเป็นผู้หญิงหรือเจ้าต้องการที่จะเป็นผู้ชาย ? หากเจ้าต้องการเป็นผู้หญิง เจ้าต้องทำตัวเหมือนใคร ข้าสามารถให้ความช่วยเหลือและเปลี่ยนเจ้าเป็นผู้หญิงได้อย่างสมบูรณ์ แต่ถ้าเจ้าต้องการเป็นผู้ชาย เจ้าต้องทำตัวเหมือนผู้ชาย อย่าใช้เวลาทั้งวันเหมือนนักแสดง ในขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงหวาน หากเจ้ายังโลเลเช่นนี้ เจ้าจะคาดหวังอะไรจากคนอื่นได้”
ในเรื่องที่เกี่ยวกับหัวข้อนี้องค์ชายเหลียนได้ตัดสินใจอย่างชัดเจนตั้งแต่วินาทีที่เขาหมายถึงซวนเทียนฮั่ว เขากล่าวกับเฟิงหยูเฮง “เห็นได้ชัดว่าข้าอยากเป็นผู้หญิง แต่สำหรับการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์ ข้าต้องการคำพูดที่ชัดเจนจากพี่เจ็ดที่เปรียบเสมือนเทพเซียนของเจ้า”
“เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ปรารถนาในตัวองค์ชายเจ็ด! ” หวงซวนไม่สามารถกลั้นและกล่าวว่า “แม้ว่าองค์ชายเจ็ดจะยังไม่เอ่ยปากว่าไม่แต่งงานทั้งชีวิต เจ้าก็ไม่มีโอกาส ! ”
จาวเหลียวยิ้มเยาะ“ยังไม่ยืนยัน”
เฟิงหยูเฮงไม่ต้องการฟังการโต้เถียงทั้งสองในหัวข้อของซวนเทียนฮั่วและนางก็ถามจาวเหลียนว่า “เจ้ามาที่นี่ทำไม ? เจ้าบอกว่าข้าไม่เคยไปเยี่ยมเจ้า แต่เจ้าก็ไม่ได้มาเยี่ยมข้าด้วย ! เจ้าจะว่าอย่างไร ? ”
จาวเหลียนขยับเข้ามาใกล้ขึ้นและถามอย่างลึกลับ“ข้าได้ยินมาว่าจะมีงานเลี้ยงในพระราชวังในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ? เจ้าช่วยพาข้าไปด้วยได้หรือไม่”
เฟิงหยูเฮงงงงวย“เจ้าจะทำอะไร ? มันเป็นเพียงงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่จัดโดยหนึ่งในพระสนมของฮ่องเต้ในตำหนักของนาง โดยรวมแล้วจะมีคนไม่มากที่ไป ไม่สามารถเปรียบเทียบกับงานเลี้ยงขนาดใหญ่ได้ นอกจากนี้…” นางคิดอย่างรวดเร็ว “องค์ชายเจ็ดไม่ยอมไป เจ้าจะทำอะไร ? ”
“เพื่อความสนุก! ” จาวเหลียนกะพริบ “ถ้าข้าสนใจผู้หญิงคนหนึ่งในงานเลี้ยง เช่นนั้นข้าจะไม่โหยหาองค์ชายเจ็ดอีกต่อไป”
เมื่อได้ยินแบบนั้นหวงซวนกล่าวทันที “คุณหนู พาเขาไปด้วยเจ้าค่ะ ! ”ไอรีนโนเวล
เฟิงหยูเฮงหัวเราะแต่ไม่ได้คิดอะไรเลยนางพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ถ้าเจ้าอยากจะไปก็ไปได้ ! ” หลังจากคิดไปซักพัก นางก็กล่าวกับหวงซวน “ใครจะรู้ว่าพระสนมหลี่จะส่งเทียบเชิญมา มันเป็นเพียงตำหนักเดียว เมื่อคิดดูแล้วจะมีคนไม่มากเกินไป ไปที่ตำหนักเหวินซวนพรุ่งนี้ แล้วบอกเทียนเก้อให้ไปบอกซีเฟิงและคนอื่น ๆ เพียงปฏิบัติต่อมันเหมือนเป็นการมอบการสนับสนุนจากพระชายาหยุน อ้า แค่บอกเทียนเก้อว่าให้ไปหาองค์ชายหก”
หวงซวนรู้สึกมึนงงว่าทำไมต้องไว้หน้ามากแต่หลังจากคิดเรื่ององค์ชายหก นางก็พยักหน้า โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่พูด องค์ชายหกเป็นคนดี มันเป็นเพียงความสงสารที่เขามีมารดาผู้ให้กำเนิดที่โง่เขลา ใครจะรู้ว่ามารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายหกผู้นี้จะสร้างปัญหาอะไรให้เขาอีกในอนาคต
จาวเหลียนบรรลุเป้าหมายของเขาแล้วและไม่ได้อยู่นานหลังจากกล่าวเพียงเล็กน้อย เขาก็จากไป อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงรู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ได้ขอเข้ามาในพระราชวังเพียงเพื่อความสนุกเท่านั้น แต่สำหรับนาง นางไม่ต้องการคิดอีกต่อไป ปัจจุบันราชสำนักก็วุ่นวายอยู่แล้ว ถ้าจะเพิ่มจาวเหลียนเข้าไปอีกคน มันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรเลย
จาวเหลียนหลังจากจากไปหวงซวนจำบางอย่างได้ “คุณหนู ข้าได้พบเป่ยจื่อเมื่อวานนี้ และเขาต้องการให้ข้าส่งคำร้องมาให้คุณหนู เพื่อขอให้บุตรสาวของตระกูลเป่ยกลับมาเมืองหลวงในปีใหม่เจ้าค่ะ”
บุตรสาวของตระกูลเป่ยที่เป่ยจื่อกล่าวถึงนั้นย่อมหมายถึงเป่ยฟูหรงซึ่งอยู่ในมณฑลจี่อันทั้งสองถูกพรากจากกัน เมื่อคิดดูแล้วมันก็ค่อนข้างยากเช่นกัน แต่นางไม่เชื่อว่าเป่ยฟูหรงควรกลับมาที่เมืองหลวง “ฟูหรงไม่ใช่บ่าวรับใช้ของข้า เป็นไปได้อย่างไรที่นางจะกลับมาเพียงเพราะข้าเรียกนางกลับมา ? นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องปกติถ้าพวกเขาต้องการพบกัน แต่ทำไมต้องสร้างปัญหาให้กับผู้หญิง ? มันเป็นระยะทางที่ไกลและเป็นฤดูหนาว เขาไม่รู้สึกว่ามันยุ่งยากบ้างหรือ ? ไปบอกเป่ยจื่อว่าข้าแนะนำให้เขาลาพักร้อนเมื่อถึงปีใหม่ หากเขาคิดถึงฟูหรง เขาสามารถไปเยี่ยมนางที่มณฑลจี่อันได้”
หวงซวนรู้สึกว่าสิ่งที่คุณหนูของนางเอ่ยนั้นสมเหตุสมผลมากดังนั้นนางจึงนำความคิดเห็นนี้ไปบอกเป่ยจื่ออย่างมีความสุข
งานเลี้ยงเล็กๆ ของพระสนมหลี่มาถึงหลังจากวันนั้น มันถูกเรียกว่างานเลี้ยงในพระราชวัง แต่มันเป็นเพียงการชุมนุมเล็ก ๆ มันอาจจะถูกมองว่าเป็นงานเลี้ยง แต่พูดถึงงานเลี้ยงในพระราชวังมันไกลเกินไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉากปกติรอบ ๆ ประตูรุยที่สามารถพบได้ในงานเลี้ยงในพระราชวังอื่น ๆ ก็ไม่มีที่ให้เห็น ไม่มีแถว แต่กลับมีนางกำนัลจากตำหนักจางหนิงรออยู่ที่นั่น การจับคู่เทียบเชิญกับผู้คนที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในพระราชวัง
ภายในพระราชวังมีขันทีที่จัดการเพื่อนำทางให้พ้นจากความกลัวว่าบรรดาฮูหยินและคุณหนูที่เข้ามาในพระราชวังจะหลงทาง และรบกวนผู้สูงศักดิ์คนอื่นในพระราชวัง แน่นอนขันทีเหล่านี้ไม่ได้ทำงานฟรี ๆ ให้กับตำหนักจางหนิง พวกเขาทั้งหมดได้รับประโยชน์จากพระสนมหลี่ และตอนนี้พระสนมหลี่ก็มีความมั่นใจมากขึ้นกับเงินและตั๋วแลกเงินที่กงซานและท่านผู้หญิงหยวนมอบให้
เฟิงหยูเฮงมากับซวนเทียนเก้อและสหายของพวกนางสหายที่ดีนั้นรวมถึงจาวเหลียนได้พบกันที่ตำหนักหยูและรอนาง
กงซานไม่ได้ไปคนเดียวขณะที่นางเข้าไปในพระราชวังพร้อมกับบรรดาฮูหยินหลายคนและคุณหนูจากกลุ่มองค์ชายแปด ในเวลานี้พวกเขากำลังตรวจเทียบเชิญจากพวกขุนนางที่ประตูทางเข้า ก่อนที่จะมีการตรวจสอบเทียบเชิญของพวกเขา รถม้าราชสำนัก 2 คันมุ่งตรงไปที่ประตูรุย
บรรดาฮูหยินและคุณหนูซึ่งกำลังเตรียมตัวเข้าพระราชวังพร้อมกับกงซานรู้สึกภาคภูมิใจมากเพราะพวกนางมาจากตระกูลที่ไม่มีอันดับสูงบางคนเป็นบุตรสาวของอนุและไม่มีโอกาสเข้ามาในพระราชวังได้ แม้ว่าครั้งนี้เป็นเพียงงานเลี้ยงเล็ก ๆ ของพระสนมแต่ก็ยังคงให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับคนเหล่านี้ พวกเขาไม่เพียงเตรียมของขวัญที่ยอดเยี่ยมเท่านั้น แต่พวกนางยังทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อสวมใส่เสื้อผ้าที่ดีที่สุดและเครื่องประดับที่ดีที่สุด ตราบใดที่พวกนางสามารถสวมใส่มันได้ก็จะสวมใส่เพราะพวกนางกลัวว่าพวกนางจะเสียหน้าทันทีที่พวกเขาก้าวเท้าเข้ามาในพระราชวัง คุณหนูเหล่านั้นยังมีเป้าหมายที่จะวิ่งเข้าไปหาองค์ชายหรือขุนนางหนุ่ม บางทีอาจมีโชคที่ทำให้พาพวกเขามารวมกัน
เมื่อพวกนางเห็นมันการเข้ามาในฝั่งของกงซานนั้นเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง เหตุผลที่พระสนมหลี่ได้ตำแหน่งของนางกลับคืนมาเป็นสิ่งที่ทุกคนในเมืองหลวงทราบกันดี มันเป็นเพราะกงซาน นั่นเป็นสาเหตุที่อาจกล่าวได้ว่ากงซานเป็นคนหนึ่งที่มีคุณูปการมากมาย และเป็นหลานสาวของพระสนมหลี่และท่านผู้หญิงหยวน เมื่อพิจารณาถึงสถานะของนางแล้ว มันค่อนข้างสูงส่ง นอกจากนี้นางกำนัลที่ทางเข้ายังได้รับประโยชน์จากพระสนมหลี่ และพวกนางก็เคารพแขกอย่างมาก ทุกคำพูดที่พูดออกมานั้นค่อนข้างดีและพวกนางก็ถูกชมจนตัวแทบลอยได้ จิตใจของพวกนางพองคับอกทันที
แต่พวกนางไม่เคยคิดว่าหลังจากการมาถึงของรถม้าราชสำนักที่งดงาม2 คัน สถานะของคนที่อยู่ภายในจะสูงกว่าคนก่อนหน้านี้ ในพริบตาความภาคภูมิใจพวกนางก็หมดไปในทันที…