สตรีแกร่งตระกูลไป๋ – ตอนที่ 1516 โอกาสที่ดี

ตอนที่ 1516 โอกาสที่ดี

“รับบัญชาขอรับ!”

หลิ่วผิงเกามองไปทางกองทัพไป๋ด้วยความสะใจ

“ฝ่าบาททรงพระปรีชาชาญ!”

เมื่อทหารกองทัพอันผิงรู้ว่าฝ่าบาททรงเลือกให้พวกเขาติดตามไปคุ้มกันที่เมืองต้าเยี่ยนจึงรู้สึกดีใจมาก ทหารบางคนหันไปมองกองทัพไป๋ด้วยความสะใจ กล่าวว่าฝ่าบาททรงพาพวกเขาเดินทางไปยังสถานที่อันตรายเช่นนั้นด้วยแสดงว่าฝ่าบาททรงให้ความสำคัญกับพวกเขามาก

ทหารกองทัพไป๋แต่ละคนได้แต่โมโห ทว่า ทำสิ่งใดไม่ได้ คนที่รู้ฐานะที่แท้จริงของหลู่หยวนเผิงยุให้หลู่หยวนเผิงไปถามฝ่าบาท กองทัพไป๋คือกองทัพหลักของฝ่าบาท มีเพียงทหารกองทัพไป๋เท่านั้นที่พร้อมตายแทนฝ่าบาทโดยไม่ลังเล

ทว่า ครั้งนี้หลู่หยวนเผิงมีสติมาก เขากล่าวเพียง

“ข้าว่าคำกล่าวนี้ไม่ถูกต้อง แม้กองทัพไป๋จะเป็นกองทัพหลักของฝ่าบาท ทว่า กองทัพอันผิงก็เป็นทหารของฝ่าบาทเช่นเดียวกัน หากมีอันตรายพวกเขาล้วนพร้อมพลีชีพเพื่อฝ่าบาทเช่นกัน! ข้าแค่คิดว่ากองทัพอันผิงเก่งสู้พวกเราไม่ได้จึงเป็นห่วงความปลอดภัยของฝ่าบาทเท่านั้น!”

“ทุกคนห้ามถกเถียงกันเรื่องนี้อีก!”

เฉิงหย่วนจื้อเอ่ยสั่ง

“เสี่ยวไป๋ไซว่สั่งให้พวกเราคุ้มกันหานเฉิงอ๋องไปยังเมืองหานพวกเราก็ควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ในเมื่อพวกเราคือทหารในกองทัพของเสี่ยวไป๋ไซว่ พวกเราก็ควรทำตามคำสั่งของเสี่ยวไป๋ไซว่!”

“แม่ทัพเฉิงกล่าวถูกแล้ว กองทัพไป๋ของพวกเราคือคนที่ไม่ควรมีข้อกังขาในคำสั่งของเสี่ยวไป๋ไซว่ที่สุด เช่นนี้ถึงจะคู่ควรกับการเป็นกองทัพหลักของฝ่าบาท!”

แม่ทัพคนหนึ่งกล่าวสนับสนุน

เช้าวันต่อมาไป๋จิ่นจื้อ เฉิงหย่วนจื้อและกองทัพไป๋นำร่างของหานเฉิงอ๋องไปยังเมืองหานพร้อมกับชายาเอกของหานเฉิงอ๋อง เดิมทีไป๋ชิงเหยียนอยากให้หลูผิงตามไป๋จิ่นเซ่อไป ทว่า หลูผิงเป็นห่วงไป๋ชิงเหยียนที่กำลังจะเดินทางไปยังสถานที่ที่มีโรคระบาดจึงยืนกรานจะตามไปด้วยให้ได้ เขาอ้างว่าต้องการเดินทางไปคุ้มครองท่านหมอหง ไป๋ชิงเหยียนจึงไม่รู้จะปฏิเสธเช่นไร

ไป๋ชิงเหยียนออกไปส่งหานเฉิงอ๋องและชายาเอกของหานเฉิงอ๋องด้วยตัวเอง จากนั้นจึงพาทหารกองทัพอันผิงและยาสมุนไพรที่รวบรวมได้จากเมืองจินกว่านทั้งหมดมุ่งหน้าไปยังต้าเยี่ยน

ไป๋ชิงเจวี๋ย หลูผิงและท่านหมอหงรวบรวมยาสมุนไพรตามเมืองต่างๆ ที่เดินทางผ่านไปเรื่อยๆ เมื่อหมอขึ้นชื่อของเมืองเหล่านั้นได้ยินว่าจักรพรรดินีต้าโจวจะเดินทางไปยังแคว้นต้าเยี่ยนที่มีโรคระบาดจึงไปหาหลูผิงและบอกว่าพวกตนยินดีเดินทางไปรักษาโรคระบาดให้ชาวบ้านที่อยู่ในเขตการปกครองของต้าโจวในต้าเยี่ยนด้วย

หลูผิงรู้สึกซาบซึ้งมาก เขารับคนเหล่านั้นไว้โดยพลการ มีหมอมากเท่าใดยิ่งดีเท่านั้น

ต่อมาหมอจากเมืองต่างๆ รับรู้ข่าวนี้มากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาได้ยินว่าจักรพรรดินีของพวกเขากล่าวว่าจะไม่ทอดทิ้งชาวบ้านคนใดของต้าโจวแม้แต่คนเดียวจึงรู้สึกซาบซึ้งมาก พวกเขาขอร่วมเดินทางไปยังต้าเยี่ยนพร้อมกับจักรพรรดินีต้าโจวด้วย

ขณะเดียวกันเซียวหรงเหยี่ยนก็ได้รับจดหมายของไป๋ชิงเหยียนจากเหว่ยซู่แล้ว

เมื่อเซียวหรงเหยี่ยนรับรู้ว่าไป๋ชิงเหยียนจะเดินทางมายังต้าเยี่ยนด้วยตัวเองจึงขมวดคิ้วแน่น ตอนนี้โรคระบาดรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ต้าเยี่ยนเต็มไปด้วยอันตราย ทว่า อาเป่ากลับเสี่ยงเดินทางมายังต้าเยี่ยนในตอนนี้ หากนางโชคร้ายติดโรคระบาดหรือคนข้างกายของนางติดโรดระบาดขึ้นมา…

เซียวหรงเหยี่ยนรู้ดีว่าเหตุใดไป๋ชิงเหยียนต้องเดินทางไปยังเมืองที่อยู่ในการปกครองของต้าโจว ตั้งแต่ที่เสิ่นเทียนจือตัดสินใจปิดเมือง พวกเขาไม่ได้รับยาสมุนไพรเลย ชาวบ้านถูกสายลับของต้าเยี่ยนที่แฝงตัวอยู่ในเมืองยุจนเริ่มก่อความวุ่นวายขึ้น พี่สะใภ้ของเขา…ไทเฮาของต้าเยี่ยนพอใจกับผลลัพธ์เช่นนี้มาก

หากไป๋ชิงเหยียนเดินทางไปร่วมทุกข์กับชาวบ้านในเวลานี้ อย่าว่าแต่ชาวบ้านต้าเยี่ยนในเขตการปกครองของต้าโจวที่เคยจงรักภักดีต่อต้าเยี่ยนเลย หากชาวบ้านต้าเยี่ยนที่อยู่เมืองใกล้เคียงรับรู้เรื่องนี้ก็คงซาบซึ้งใจเช่นเดียวกัน

อำนาจของชาวบ้านยิ่งใหญ่มาก เซียวหรงเหยี่ยนรับรู้เรื่องนี้ดีตอนที่เขายึดหนานเยี่ยนกลับคืนสู่ต้าเยี่ยนได้

เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เซียวหรงเหยี่ยนรู้ดีว่าแคว้นใดจะเป็นฝ่ายชนะการเดิมพันครั้งนี้แล้ว

แม้เซียวหรงเหยี่ยนจะเป็นห่วงความปลอดภัยของไป๋ชิงเหยียน ทว่า เขารู้ดีว่าเขาห้ามหญิงสาวไม่ได้ แม้ต้องทำสงครามเพื่อบุกเข้าไปในแคว้นต้าเยี่ยนหญิงสาวก็คงทำ สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้ก็คืออำนวยความสะดวกให้ไป๋ชิงเหยียนให้ได้มากที่สุด พยายามป้องกันไม่ให้กลุ่มของหญิงสาวติดโรคระบาด

ที่สำคัญ…เขาต้องยึดอำนาจของพี่สะใภ้ของเขาให้ได้ มิเช่นนั้นพี่สะใภ้อาจคิดทำอันตรายอาเป่าได้

เซียวหรงเหยี่ยนเผาจดหมายในมือทิ้ง จากนั้นกล่าวกับเหว่ยซู่

“กลับไปบอกเจ้านายของเจ้าให้ระวังตัวให้ดี ชาวบ้านสำคัญ ทว่า นางควรดูแลตัวเองให้ดีเช่นกัน!”

เหว่ยซู่รับคำแล้วจากไปทันที

เซียวหรงเหยี่ยนมองส่งเหว่ยซู่จากไป เขาก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกล่าวกับเยว่สือซึ่งยืนอยู่ด้านข้าง

“เยว่สือ รีบเก็บของให้เรียบร้อย พวกเราจะรีบขี่ม้าเร็วกลับไปเมืองหลวง! ให้คนนำป้ายคำสั่งของข้าเดินทางไปยังเมืองเส่อชวีทางชายแดนตะวันออกซึ่งอยู่ติดกับเมืองกว่างหลิงของต้าโจว สั่งให้แม่ทัพคุ้มกันเมืองปล่อยให้กองทัพของต้าโจวนำยาสมุนไพรเข้ามาในต้าเยี่ยน!”

“ขอรับ!”

เยว่สือรับคำ

เซียวหรงเหยี่ยนที่เดิมทีเตรียมนอนพักผ่อนเปลี่ยนเครื่องแต่งกายของตัวเอง จากนั้นพาเยว่สือขี่ม้าเร็วมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงของต้าเยี่ยนทันที

เขาต้องยึดอำนาจจากพี่สะใภ้ให้ได้ก่อนที่ข่าวการเดินทางมายังต้าเยี่ยนของไป๋ชิงเหยียนจะรู้ถึงหูพี่สะใภ้

เซียวหรงเหยี่ยนเร่งขี่ม้าทั้งวันทั้งคืนโดยไม่หยุดพัก ในที่สุดเขาก็เดินทางถึงเมืองหลวงของต้าเยี่ยนในเช้าวันที่ยี่สิบเอ็ด เดือนสิบเอ็ด

เซียวหรงเหยี่ยนกลับถึงเมืองหลวงเร็วเกินความคาดหมายของไทเฮาและเสนาบดีเมิ่งแห่งต้าเยี่ยน

ไทเฮาที่กำลังสร้างปัญหาให้แก่ขุนนางฝ่ายของผู้สำเร็จราชการก็เห็นเซียวหรงเหยี่ยนสวมชุดดำซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นเข้ามาในตำหนักใหญ่

เดิมทีไทเฮาวางแผนจะรวบรวมอำนาจทั้งหมดในราชสำนักมาไว้ในมือของตัวเองก่อนเซียวหรงเหยี่ยนกลับมา จากนั้นเปลี่ยนขุนนางของเซียวหรงเหยี่ยนเป็นคนของตัวเองทั้งหมด ทว่า นางยังทำไม่สำเร็จเซียวหรงเหยี่ยนก็กลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว

เสนาบดีเมิ่งกำหมัดแน่น เขามองไปทางไทเฮาของต้าเยี่ยนแวบหนึ่ง จากนั้นหลักทางให้เซียวหรงเหยี่ยนเดินผ่าน

เซียวหรงเหยี่ยนยืนเอามือไขว้หลังมองไปทางไทเฮาที่นั่งอยู่บนบัลลังก์สูง จากนั้นหันไปมองขุนนางที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น ขุนนางสามคนซึ่งอยู่ฝ่ายของเซียวหรงเหยี่ยนเห็นผู้สำเร็จราชการของตัวเองกลับมาจึงรีบคลานเข่าเข้าไปทำความเคารพราวกับเห็นที่พึ่งของตัวเอง

“ผู้สำเร็จราชการ”

“อาเหยี่ยนกลับมาแล้วหรือ!”

ไทเฮาลอบกำหมัดแน่นและพยายามฝืนยิ้มออกมา

“คำนวณจากเวลาแล้ว อาเหยี่ยนคงเร่งขี่ม้ากลับมาโดยไม่หยุดพักตั้งแต่รู้ข่าวโรคระบาดในต้าเยี่ยน เหตุใดจึงไม่หยุดพักบ้าง”

แววตาภายใต้หน้ากากของเซียวหรงเหยี่ยนนิ่งขรึม เขาโค้งกายคำนับไทเฮา จากนั้นหยัดกายขึ้น

“หากไม่กลับมา ต้าเยี่ยนคงวุ่นวายมากกว่านี้!”

เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวพลางมองไปทางเสนาบดีเมิ่ง

“เสนาบดีเมิ่งเป็นคนแนะนำไม่ให้ไทเฮาส่งยาสมุนไพรไปยังเมืองที่อยู่ในการปกครองของต้าโจวอย่างนั้นหรือ”

เสนาบดีเมิ่งได้ยินจึงรู้ว่าเซียวหรงเหยี่ยนรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว เขาคงแก้ตัวไม่ขึ้น เขารีบโค้งกายทำความเคารพ

“ผู้สำเร็จราชการ ตอนนี้สองแคว้นกำลังเดิมพันกันอยู่ จู๋ๆ ต้าเยี่ยนก็เกิดโรคระบาดขึ้น เมืองในการปกครองของต้าโจวเริ่มเกิดโรคระบาดรุนแรงเช่นเดียวกัน นี่คือโอกาสแห่งชัยชนะที่สวรรค์มอบให้ต้าเยี่ยนของพวกเราพ่ะย่ะค่ะ!”