The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1123 เสด็จแม่ต้องตัดสินใจเรื่องบุตรชายคนนี้ !

ตอนที่1,123 เสด็จแม่ต้องตัดสินใจเรื่องบุตรชายคนนี้ !
ความจริงพระชายาหยุนวางตัวได้ค่อนข้างดีเมื่อพระชายาแห่งตำหนักศศิเหมันต์เปิดเผยตัว นางก็สร้างความตะลึงให้กับพลเมืองทั้งหมดในมณฑลจี่อัน
ไม่ต้องพูดถึงว่านี่เป็นครั้งแรกที่คนธรรมดาสามัญเหล่านี้ได้เห็นพระชายานี่ก็เป็นครั้งแรกที่เฉียนเฟิงโจวได้เห็นพระชายาหยุนในตำนานผู้นี้ด้วย ! เขาต้องการที่จะจ้องมองให้นานกว่านี้อีกหน่อย แต่กฎเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เขาเป็นขุนนางท้องถิ่นที่ต่ำต้อยจะมองหน้าพระชายาได้อย่างไร เขาจึงแอบดู ดังนั้นเฉียนเฟิงโจวจึงคุกเข่าที่นั่นเฝ้าดูวงล้อรถม้า นั่นคือเมื่อเขายืนขึ้นและติดตามอย่างใกล้ชิดด้านหลังรถม้าราชสำนัก เมื่อรถม้าราชสำนักหยุดที่ด้านหน้าประตูของคฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อัน เขาก็โค้งคำนับอีกครั้ง
เพื่อที่จะได้พบพลเมืองพระชายาหยุนได้เดินออกไปข้างนอกรถม้าราชสำนักพร้อมกับบ่าวรับใช้ที่จับนางไว้ เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงเฟิงซึ่งขนาบอยู่ทั้งสองด้านของนาง ช่วยพระชายาลงจากรถม้า การได้เห็นพระชายาหยุนแสร้งทำเป็นก้าวเล็ก ๆ อย่างระมัดระวัง มุมปากของซวนเทียนหมิงยังคงสั่นอยู่ แต่คิดว่ามารดาคนนี้เท่านั้น ! เมื่อถูกขังอยู่ในพระราชวังของฮ่องเต้เป็นเวลาหลายปี ดูเหมือนว่านางจะมีรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูโดดเด่น แต่นิสัยของนางก็ไม่เปลี่ยนแปลงเลย ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่านางจะต้องปรากฏตัวให้คนภายนอก นางอาจจะกระโดดออกจากรถม้าของนางเองโดยไม่ต้องการให้คนอื่นจับนางเลย
กลุ่มผู้คนเข้ามาในคฤหาสน์ขององค์หญิงอย่างรวดเร็วเฟิงหยูเฮงไม่ได้กลับมาเป็นเวลานานและมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในบ้าน ตั้งแต่เวลากลับมา แต่นางก็ไม่คุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นการปรับปรุงที่นางแนะนำในจดหมายของนาง รวมถึงการขุดท่อระบายน้ำใหม่เพื่อเชื่อมต่อกับระบบระบายน้ำนอกคฤหาสน์ อุปกรณ์อาบน้ำที่เรียบง่ายเครื่องมือบางอย่างที่สร้างขึ้นโดยเลียนแบบยุคอนาคต และสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน เฟิงหยูเฮงขอให้คนส่งมาบ่อย ๆ แม้แต่ชุดของบ่าวรับใช้ก็แตกต่างจากเมืองหลวง ไม่ซับซ้อนเหมือนเสื้อผ้าสมัยโบราณ แต่ก็ง่ายกว่า และสะดวกกว่าสำหรับการทำงานประจำวัน
พระชายาหยุนรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างในคฤหาสน์ขององค์หญิงนั้นแปลกใหม่และน่าสนใจแม้ว่าเฟิงหยูเฮงจะให้สิ่งของที่น่าสนใจแก่นางบ่อยครั้ง เมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นที่ตำหนักจุนและตำหนักหยูอยู่ในเมืองหลวง ยับยั้ง
การเห็นความประหลาดใจในสายตาจ้องมองของพระชายาหยุนซวนเทียนหมิงพูดเบา ๆ ด้วยความหงุดหงิด “ผู้คนจำนวนมากกำลังดูอยู่ ! อย่าทำตัวเหมือนพวกชาวบ้านที่เพิ่งเข้ามาในเมืองหลวงเป็นครั้งแรก ท่านแม่เป็นพระชายา ! อย่าทำเหมือนท่านแม่ไม่เคยเห็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่แบบไหนมาก่อน”
พระชายาหยุนเงยหน้าขึ้นมองเขาพูดเบาๆ ว่า “ข้าไม่เคยเห็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้มาก่อน ! ดูรองเท้าที่สวมใส่ข้าก็ไม่เคยเห็นเลย ข้ายังไม่เคยเห็นเสื้อผ้า แม้แต่การเกล้าผมของพวกเขาก็แปลกใหม่ ไม่ว่าข้าจะดูที่คฤหาสน์นี้ มันดีกว่าตำหนักที่พวกเจ้าเป็นเจ้าของ”
ซวนเทียนหมิงยอมรับเช่นกันว่าสถานที่นี้ค่อนข้างดีแต่ตำหนักหยูของเขาก็ไม่เลวเช่นกัน “อาเฮงได้ปรับเปลี่ยนตำหนักของข้าเช่นกัน”
”ถูกต้อง! แต่ตำหนักของเจ้าเจ็ดนั้นแย่กว่ากันมาก” พระชายาหยุนพูดด้วยอารมณ์ “การไม่มีผู้หญิงในคฤหาสน์นั้นไม่ดีเลย” หลังจากพูดอย่างนี้ นางหันกลับมาอย่างรวดเร็วและมองฝูงชนข้างหลัง จากกวาดสายตานางในที่สุดสายตาของนางก็หยุดลงที่ท่านฮูหยินคนหนึ่ง นางยิ้มแล้วชี้ไปที่ท่านฮูหยินผู้นั้นและเอ่ยว่า “มาข้างหน้า ! ”
ท่านฮูหยินผู้นั้นไม่มีใครอื่นมันเป็นอันชิ ในขณะนี้เมื่อเห็นพระชายาหยุนเรียกนาง แม้ว่านางจะไม่เต็มใจ นางก็ต้องเดินไปข้างหน้า นางวางแผนที่จะทำตามกฎและโค้งคำนับ แต่นางก็ถูกหยุดโดยพระชายาหยุน “ไม่จำเป็นต้องทำตามกำ ในไม่ช้าเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
เมื่อประโยคนี้ถูกเอ่ยออกมาเฟิงหยูเฮงแทบจะไม่สามารถฟังได้อีกต่อไป เมื่อกี้คืออะไร ! เจ้าไม่ได้มาสู่ขอหรอกหรือ ? อีกฝ่ายยังไม่ตอบรับ แต่เจ้าใช้คำว่ากฎ และเมื่อได้เห็นหน้าตาอ่อนเยาว์ของพระชายาหยุนและใบหน้าของอันชิซึ่งไม่สามารถถือว่าแก่ได้ มันรู้สึกเหมือนคำว่ากฎไม่ตรงกับพวกเขาเลย ดังนั้นนางจึงเตือนความจำอย่างรวดเร็ว “เสด็จแม่ เราค่อยไปพูดเรื่องนี้ที่ห้องโถงใหญ่เจ้าค่ะ ! ” หลังจากพูดแบบนี้นางก็หันหลังกลับ และบอกกับเฉียนเฟิงโจว “ท่านใต้เท้าเฉียน เรามาที่นี่เพื่อเรื่องส่วนตัวไม่จำเป็นต้องกังวลมาก และจัดการเรื่องของตัวเองเถิด ! ”
เฉียนเฟิงโจวตกตะลึงเขาไม่จำเป็นต้องไปกับพวกเขาหรือ ? ในฐานะขุนนางประจำมณฑลของมณฑลหยู บุคคลสำคัญมาที่มณฑลเล็ก ๆ แห่งนี้ เขาจะไม่ไปกับพวกเขาได้อย่างไร แต่เมื่อเขาเห็นพระชายาหยุนยึดตัวอันชิไว้และไม่ยอมปล่อย จากนั้นก็เห็นสีหน้าที่เขินอายของคุณหนูสามตระกูลเฟิงที่ติดตามพวกเขา เขาเข้าใจ แต่แล้วสายตาของเขาหันไปหาซวนเทียนหมิง โดยคิดว่าเป็นไปได้ไหมว่าองค์ชายเก้าจะหมั้น คนผู้นี้จะทำสิ่งนี้ได้อย่างไร เขามีองค์หญิงจี่อันผู้ซึ่งเป็นชายาที่แสนดี เขาจะยังคงคิดที่จะมีนางสนมได้อย่างไ ร? และนี่คือน้องสาวของนาง สิ่งนี้คืออะไร เขาผิดหวังจริง ๆ เมื่อเขามีโอกาส เขาจะส่งจดหมายถึงบุตรชายของเขา อย่าติดตามผู้นำเช่นนี้ ไม่มีอนาคต !
ซวนเทียนหมิงเห็นว่าสายตาของเฉียนเฟิงโจวซึ่งจ้องมองเขาค่อยๆ แสดงความดูถูกเหยียดหยาม และสีหน้าของเขาก็มืดลง เขาพูดอย่างเย็นชา “ท่านใต้เท้าเฉียน ทำไมเจ้าถึงยังยืนอยู่ที่นี่ ? ไม่มีชาในคฤหาสน์ขององค์หญิงวันนี้ ! องค์ชายผู้นี้กำลังสู่ขอผู้หญิงให้กับพี่เจ็ด ถ้าเจ้าไม่มีส่วนร่วมในเรื่องนี้ ก็ไม่ควรอยู่ต่อเพื่อไม่ให้ถูกมองว่าไร้มารยาท”
“เอ่อ……”สำหรับพี่เจ็ด ! เฉียนเฟิงโจวเห็นแสงสว่าง ใช่แล้วองค์ชายเจ็ดก็เป็นบุตรของพระชายาหยุนด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงมาสู่ขอผู้หญิงให้องค์ชายเจ็ด เมื่อเขาเข้าใจเรื่องนี้ สีหน้าของเฉียนเฟิงโจวก็เปลี่ยนไปทันที เขาแสดงทัศนคติที่น่าชื่นชม และเคารพต่อซวนเทียนหมิงอีกครั้ง ทำให้ซวนเทียนหมิงโกรธมากจนเขาตัดสินใจแอบโกรธเฉียนหลี่
นี่คือดินแดนของเฟิงหยูเฮงดังนั้นนางจึงดูแลเอง บ่าวรับใช้ในคฤหาสน์ได้รับการฝึกอบรมมาอย่างดี และเฟิงหยูเฮงไม่จำเป็นต้องกังวล พวกเขาคิดอย่างสุภาพและปล่อยให้ทุกคนเข้าไปในห้องโถงใหญ่ และหลังจากยกน้ำมามาให้พร้อมด้วยของว่าง เหลือพวกเขาเพียง 3 คนเท่านั้นที่คอยรับใช้และยืนอยู่ด้านนอกประตูเพื่อรอ หลีกเลี่ยงการรบกวนเจ้านายเมื่อพูดคุยกัน ไอรีนโนเวล
พระชายาหยุนดึงอันชิไปตลอดทางและเมื่อนางนั่งลง นางต้องการให้อันชินั่งข้าง ๆ นาง แต่อันชิไม่กล้าทำเช่นนั้น หลังจากหลีกเลี่ยงไม่กี่ครั้ง นางก็ยังคงนั่งอยู่ที่เบาะที่นั่งด้านซ้ายซึ่งเป็นที่นั่งที่อยู่ใกล้กับพระชายาหยุนมากที่สุด เฟิงเซียงหรูนั่งข้างนางหน้าแดงเล็กน้อยดูเหมือนจะมีความคิดที่จะรอแต่งงาน
แต่อันชิไม่มีความสุขและรู้สึกกังวลเล็กน้อยนางรู้ว่านางไม่สามารถปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้ได้ และหัวใจของนางก็เจ็บปวด สีหน้าของนางก็มืดมน
พระชายาหยุนในฐานะพระชายาหลังจากตำแหน่งของนางอยู่ที่นั่น มันเป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะพูดโดยตรง เมื่อซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงติดตามพวกเขาก็ควรจัดการเรื่องนี้เป็นธรรมดา ดังนั้นซวนเทียนหมิงจึงเป็นผู้นำ และในที่สุดสามีและภรรยาก็พูดถึงจุดประสงค์ของพวกเขาสำหรับการมาอยู่ที่นี่
อันชิฟังพวกเขาอย่างจริงจังรวมถึงรายการของหมั้นที่ซวนเทียนหมิงมอบให้นาง นางอ่านอย่างระมัดระวัง พูดอย่างสุจริต นางรู้สึกประทับใจอย่างจริงใจจากความจริงใจของพระชายาหยุน เมื่อพิจารณาถึงเฟิงเซียงหรูที่สามารถแต่งงานกับซวนเทียนฮั่ว และความสัมพันธ์ของนางกับเฟิงหยูเฮงเปลี่ยนจากพี่สาวเป็นน้องสะใภ้ นางก็เต็มใจเช่นกัน แต่ซวนเทียนฮั่วเป็นถึงองค์ชาย จิตใจของนางก็ต่อต้านความจริงข้อนี้มากมาย
เฟิงหยูเฮงเห็นความขัดแย้งของอันชิและต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่พระชายาหยุนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป แล้วพูดกับอันชิโดยตรงว่า “ในกฎหมาย ข้าคนนี้… อ่า, ลืมไป พวกเราคุ้นเคยกันดี ข้าจะไม่ใช้คำว่าข้าคนนี้อีกต่อไป มันดูห่างเหินเกินไป ให้ข้าบอกสิ่งนี้กับเจ้ า! สำหรับเซียงหรูคนนี้ ข้าชอบนางมากจริง ๆ ลูกเจ็ดของข้าก็ชอบนางเช่นกัน วันนี้เรามาเสนอการแต่งงานโดยนำความจริงใจสูงสุดของเรามา ข้าหวังว่าเจ้าสามารถตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว เจ้าเห็นด้วยหรือไม่ ? ถ้าเจ้าเห็นด้วย ข้าจะกลับไปอย่างรวดเร็วเพื่อจัดการงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ระหว่างพวกเขาในปีหน้า ถ้าเจ้าไม่เห็นด้วย… ข้าจะคิดถึงอย่างอื่น”
เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิงมองทั้งสองคนตรงหน้าที่มีพลังนี้
เมื่อเห็นว่าอันชิยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลยและขมวดคิ้วพระชายาหยุนพูดอย่างไม่แน่ใจ “หรือคิดว่าแสดงความจริงใจไม่มากพอในการนำองค์ชายเก้าและอาเฮงมาด้วย ? นั่นเป็นความจริง สำหรับเรื่องการหมั้นหมาย มันถูกตัดสินโดยผู้ปกครองและแม่สื่อเสมอ กระบวนการดูเหมือนจะหายไปจากแม่สื่อและบิดาของเด็กไม่ได้ปรากฏตัว แต่เจ้าก็รู้ด้วยว่าสภาพของบิดาของเด็กผู้นั้นค่อนข้างแย่และไม่สะดวกที่เขาจะมา”
ซวนเทียนหมิงไม่สามารถฟังสิ่งนี้ได้อีกต่อไปเขากระแอมขึ้นมาสองสามครั้ง และเพิ่มเติมว่า “เสด็จพ่อกำลังยุ่งกับเรื่องของอาณาจักร”
เฟิงหยูเฮงยังกล่าวต่อไปว่า“ใช่ ! เสด็จพ่อไม่สามารถออกจากเมืองหลวงได้อย่างง่ายดาย” หลังจากพูดแล้ว นางไม่สามารถหลีกเลี่ยงการคิดด้วยอารมณ์ได้เลย พระชายาหยุนผู้นี้ก็ค่อนข้างก้าวร้าวเช่นกัน เมื่อนางพูด วาจาของนางก็พอ ๆ กับฮ่องเต้ ! เมื่อนึกถึงตอนที่ได้พบกับพระชายาหยุน นางแสดงบทบาทได้ดีเมื่อนางอยู่ที่ตำหนักศศิเหมันต์ แต่โดยไม่คาดคิดหลังจากออกจากพระราชวังแล้ว นิสัยที่แท้จริงของนางก็แสดงออกมา และมันก็เป็นเช่นนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าฮ่องเต้ถึงได้คลั่งไคล้นางมากขนาดนี้ นิสัยของคนสองคนนี้ก็เหมือนกัน
พวกเขาต้องการทำสิ่งต่างๆ ให้กับพระชายาหยุนอย่างราบรื่น แต่นางก็ไม่ซาบซึ้ง นางโบกมือและเพิกเฉยกับพวกเขา นางพูดกับอันชิอีกครั้ง “เจ้าอย่าฟังเรื่องไร้สาระของเด็กสองคนนี้ ไม่รู้สิ่งใด บิดาของฮั่วเอ๋ออาจจะเป็นฮ่องเต้ แต่ในเรื่องเกี่ยวกับการแต่งงานของบุตร หากเขายืนยันว่าเขาปรากฏตัว เขาก็ต้องมาที่นี่ ! เพียงท่านฮูหยินอันเอ่ยออกมา ! ตราบใดที่เจ้าพูดออกมา ข้าจะขอให้คนส่งจดหมายเพื่อพาตาแก่มาที่นี่ ! ”
อันชิรู้สึกงงงวยเมื่อได้ยินสิ่งนี้นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้มีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลสำคัญเช่นนี้ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานางเคยเห็นองค์ชายบ่อยครั้ง แต่ไม่เคยพบพระชายา ! พระสนมในพระราชวังเป็นแบบนี้หรือ ? นางผู้เป็นดั่งตำนานลึกลับ ผู้มีอิทธิพลและเป็นที่โปรดปราน พระชายาหยุนเป็นเช่นนี้หรือ ?
ขณะที่อันชิกำลังตกตะลึงบ่าวรับใช้นอกประตูรีบเข้ามาอย่างรวดเร็ว หลังจากโค้งคำนับและมองทุกคน เขาเลือกที่จะพูดคุยกับเฟิงหยูเฮง “ทูลพระชายา องค์ชายสี่มาเพคะ ! ”
“หืม? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วโดยคิดว่าองค์ชายสี่ไม่ควรที่จะเลือกปรากฏตัวในวันนี้การมาปรากฏตัวมันจะต้องเป็นสิ่งที่ไม่ดี
นางไม่ใช่คนเดียวที่คิดเรื่องนี้ทุกคนในบ้านนี้กำลังคิดเรื่องนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฟิงเซียงหรู เมื่อนางได้ยินว่าองค์ชายสี่ ใบหน้าของนางสลดลงมาอย่างรวดเร็ว มีความรู้สึกไม่ดีในใจ
แต่อันชิคิดว่าการปรากฏตัวขององค์ชายสี่ในเวลานี้เป็นการกระทำที่สามารถแก้ไขปัญหาของนางได้จิตใจของนางปั่นป่วนและนางต้องการที่จะคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง นางต้องการที่จะพูดคุยกับบุตรสาวของนางอีกครั้ง องค์ชายสี่มา ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้รับการตัดสินในวันนี้ มันจะซื้อเวลาให้นาง ดังนั้นโดยไม่รอให้เฟิงหยูเฮงพูด นางจึงริเริ่มที่จะพูดก่อน “ให้องค์ชายสี่เข้ามาเร็ว พระองค์ทรงเป็นแขกคนสำคัญ เราจะปล่อยให้พระองค์รออยู่ข้างนอกได้อย่างไร”
อย่างไรก็ตามนี่คือคฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑลตราบใดที่เฟิงหยูเฮงอยู่ใกล้บ่าวใช้จะไม่ฟังคำแนะนำของคนอื่น แม้ว่าอันชิจะพูด แต่พวกผู้รับใช้ยังคงมองเฟิงหยูเฮง รอคำสั่งจากเจ้านายที่แท้จริงของพวกเขา
อันชิรู้สึกอับอายเล็กน้อยเมื่อรู้ว่านางพูดมากเกินไปนางก้มหน้าลงและไม่พูดอะไรอีก แต่เฟิงหยูเฮงถอนหายใจอย่างนุ่มนวลและพูดว่า “ท่านฮูหยินอันพูดถูก พระองค์เป็นแขกคนสำคัญ เราจะปล่อยให้พระองค์รออยู่ข้างนอกได้อย่างไร เชิญองค์ชายสี่เข้ามาเร็ว”
บ่าวรับใช้ไปต้อนรับ”แขกคนสำคัญ” โดยไม่คาดคิด องค์ชายสี่ไม่ใช่คนเดียวที่เข้ามาในคฤหาสน์ บ่าวรับใช้กลุ่มใหญ่ตามมาข้างหลังเขา บ่าวรับใช้ก็มีหลายอย่าง เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องโถงใหญ่ พวกเขาเห็นซวนเทียนยี่ยกชายเสื้อคลุมแล้วคุกเข่าให้พระชายาหยุนและพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน “บุตรชายผู้นี้รอและคนที่ตัดสินใจได้มาถึงแล้ว ! พระชายาหยุนมีสถานะที่สูงกว่า ได้โปรดยอมรับคำนับจากบุตรชายผู้นี้ ! ”