The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1127 ข้ออ้างที่แย่

ตอนที่1,127 ข้ออ้างที่แย่
ซวนเทียนยี่คิดว่าเขาควรจะรู้สึกมีความสุขกับเรื่องนี้เช่นตอนนี้เขาควรจะรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขาได้ยินว่าเฟิงเซียงหรูปฏิเสธการแต่งงานของนางกับองค์ชายเจ็ด และยอมรับด้วยตัวเองว่านางต้องการแต่งงานกับเขามากที่สุด แต่หลังจากที่เขาได้พบกับพระชายาหยุน เมื่อเขาเห็นใบหน้าของพระชายาหยุนซึ่งเย็นชา ทำไมความตื่นเต้นจากก้นบึ้งของจิตใจถึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย ?
เรื่องนี้มันรู้สึกไม่ถูกต้อง!
ซวนเทียนยี่มองพระชายาหยุนโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรถามคำถามของนาง ? เขาค่อนข้างตกใจ พระชายาหยุนผู้นี้ นางไม่ได้เปิดเผยใบหน้าต่อหน้าคนอื่นมานานกว่า 20 ปี นอกจากครั้งเดียวที่เขาเห็นพระชายาหยุนที่อยู่ห่างไกล เมื่อนางเข้ามาในพระราชวังครั้งแรกเมื่อเขาตัวเล็ก ๆ หลังจากนั้นเขาไม่เคยเห็นนางอีกเลย ในเวลานั้นพระชายาหยุนยังคงเป็นหญิงสาว แม้ว่านางจะไม่ได้ดูมีความสุขอย่างชัดเจนเมื่อนางเข้าไปในพระราชวัง แต่นางก็ยังถูกดึงดูดความสนใจจากอาคารที่สวยงามในพระราชวังในตอนท้ายด้วยความประหลาดใจในสายตาของนาง
แต่หลังจาก20 ปีที่ผ่านมา หญิงสาวตรงก่อนหน้านี้ได้กลายเป็นใบหน้าที่ดูน่าประทับใจยิ่งกว่าฮองเฮา เมื่อนางทำสีหน้าเย็นชา ทำให้จิตใจของเขาเริ่มกระวนกระวายขึ้นมาและรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยภายใต้บรรยากาศเช่นนี้
“เสด็จแม่ไม่ควรพูดเรื่องนี้เซียง… คุณหนูสามตระกูลเฟิงชอบน้องเจ็ด” ในที่สุดเมื่อเอ่ยประโยคนี้ ซวนเทียนยี่ยกมือขึ้นและเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขา เขาฝืนยิ้มออกมา “เสด็จแม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้แล้ว ข้ามาด้วยเหตุนี้ สำหรับภาพเป็ดแมนดารินของบุตรชายคนนี้……เป็นของกำนัลแสดงความยินดีสำหรับพวกเขา” 　　ซวนเตียนยี่ต้องการตบปากของเขาเห็นได้ชัดเจนว่าไม่ได้คิดเรื่องนี้ เขายังกล้าคุกเข่าต่อหน้าพระชายาหยุนเมื่อวานนี้เพื่อขอแต่งงานกับเฟิงเซียงหรู ! ทำไมเมื่อพระชายาหยุนทำตัวเป็นศัตรู เขาก็กลัว
แต่คำพูดที่พูดเหมือนน้ำที่ถูกโยนออกมามันไม่ดีที่เขาจะเอาคำพูดของเขากลับคืนมา นอกจากนี้เขายังอยากรู้ว่าทำไมสิ่งต่าง ๆ จึงเปลี่ยนไป เฟิงเซียงหรูพูดว่าคนที่นางต้องการแต่งงานด้วยมากที่สุดคือเขา มันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก ? ถ้าเป็นเรื่องโกหก ทำไมเฟิงเซียงหรูถึงทำเช่นนั้น ? ถ้ามันเป็นเรื่องจริง……แล้ว พระชายาหยุนจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร ?
ในท้ายที่สุดซวนเทียนยี่เป็นองค์ชายที่ต่อสู้เพื่อครองบัลลังก์ในอดีตแม้ว่าเขาจะกินอาหาร แต่ในอารมณ์ของเขาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ก็ยังมีการสมคบคิดเหมือนความคิดที่มีอยู่ในหัวใจของเขา ตัวอย่างเช่น ในขณะนี้เขากำลังคิดว่าทำไมเฟิงเซียงหรูจึงทำให้เกิดความวุ่นวายเช่นนี้ ? พระชายาหยุนเพียงลงโทษให้นางคุกเข่าสามวันสามคืนเพื่อชดใช้ แต่หลังจากนั้นสามวันสามคืน มันง่ายเกินไปที่พระชายาหยุนจะทำให้ใครบางคนเสียชีวิตโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ยิ่งไปกว่านั้นพระชายาหยุนยังกล่าวอีกว่าจริง ๆ แล้วนางต้องการที่จะตัดสินใจให้เขาตอนนี้ เขาต้องการการตัดสินใจครั้งนี้จากก้นบึ้งของจิตใจของเขา แต่ตอนนี้… เขาไม่กล้าที่จะต้องการมัน
เขาไม่กลัวที่พระชายาหยุนจะทำสิ่งที่ไม่ดีกับเขาเขากลัวว่าพระชายาหยุนจะทำไม่ดีต่อเฟิงเซียงหรู
หลังจากทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ซวนเทียนยี่คุกเข่าลงทันทีพูดอย่างเคร่งขรึม “เสด็จแม่ควรตัดสินอย่างชัดเจน ข้าคุ้นเคยกับการเดินเล่นนอกบ้านในปีที่ผ่านมา คำพูดและการกระทำของข้าไม่เป็นระเบียบ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ข้าโกรธเสด็จแม่ ข้ารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากหลังจากที่คิดถึงเรื่องนี้เมื่อกลับไป และมาถึงวันนี้เพื่อขอการอภัยโทษจากเสด็จแม่ ภาพเป็ดแมนดารินเป็นของกำนัลที่แสดงความยินดีกับน้องเจ็ด สำหรับคำพูดที่ไร้สาระที่ข้าพูดไปก่อนหน้านี้ เสด็จแม่อย่าได้เก็บมาใส่ใจ ส่วนคุณหนูสามตระกูลเฟิง… อาจเป็นความคิดของผู้หญิงที่น่ากลัวก่อนแต่งงาน และมีบางสิ่งที่คิดมากและไม่สามารถแก้ไขได้ ข้าเป็นลูกศิษย์ของนางและเข้าใจนางในระดับหนึ่ง”
พระชายาหยุนมองที่องค์ชายผู้นี้ซึ่งคุกเข่าตรงหน้านางจากนั้นหันไปมองเฟิงเซียงหรูที่ยังคงคุกเข่าอยู่ในลาน รอยยิ้มนั้นน่ากลัวคล้ายซวนเทียนหมิงมาก เขาจำได้ดีทุกครั้งที่น้องเก้าของเขายิ้มแบบนั้น จะไม่มีอะไรดีเกิดขึ้นเลย ใครก็ตามที่ทำให้เขายิ้มแบบนี้ ไม่มีใครมีจุดจบที่ดี
“เจ้ากลับไปก่อน! ” พระชายาหยุนพูด น้ำเสียงของนางดูสบายแต่ก็มีความหนักแน่นซึ่งไม่อนุญาตให้ใครมาประท้วง “ข้าเป็นพระชายามานานกว่า 20 ปีแล้ว แต่ไม่เคยมีการตัดสินใจใด ๆ กับใครบางคน โดยเฉพาะการตัดสินใจขององค์ชาย วันนี้ข้าอารมณ์ดี และเรื่องเกิดขึ้นกับเรื่องการแต่งงาน การตัดสินใจครั้งนี้จะต้องทำ ใจของข้าถูกสร้างขึ้นมา เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว เพียงแค่กลับไปและจัดการงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ในปีหน้า”
นางออกคำสั่งให้ส่งแขกผู้ดูแลที่ตามมา และเดินเข้ามาหาเขาเพียงแค่พูดเพื่อให้เขาออกไป เมื่อเห็นว่าซวนเทียนยี่ไม่เต็มใจที่จะจากไป ผู้ดูแลคนนั้นก็อุ้มเขาและลากเขาออกไปอย่างแรง องครักษ์เงาหญิงซึ่งตามหลังพระชายาหยุนออกจากตำหนักศศิเหมันต์ พวกเขาไม่กล้าทำอะไรและทำอะไรไม่ได้
ซวนเทียนยี่ถูกไล่กลับไปยืนอยู่ในลาน เขายืนข้างเฟิงเซียงหรู เขาก้มศีรษะลงแล้วมองไปที่เด็กสาวนั่งคุกเข่าข้างตัว เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการถอนหายใจได้อย่างลึกล้ำ “ทำไมเจ้าถึงสร้างปัญหาเช่นนี้ ? เจ้ากำลังทำให้เกิดความวุ่นวายอะไร ? ”
เฟิงเซียงหรูไม่ได้มองขึ้นไปเพียงแต่ตอบว่า “ขออภัยที่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพระองค์ในตอนแรก ข้าแค่ใช้ข้ออ้างว่ามีคนอื่นอยู่ในใจ พระชายาหยุนคิดว่าเป็นพระองค์ นั่นคือสาเหตุที่พระองค์ถูกลากเข้ามา ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่สร้างปัญหาให้พระองค์ ข้าจะแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง”
“เจ้าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร? ” ซวนเทียนยี่ส่ายหัวของเขาด้วยความหงุดหงิด “เฟิงเซียงหรู หนอ เฟิงเซียงหรู ข้าไม่โทษเจ้าที่ลากข้าเข้ามาในนี้ ข้าหวังว่าเจ้าจะตระหนักถึงและอยากจะแต่งงานกับข้าจริง ๆ แต่ด้วยสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้ ต้องพูดว่าควรทำอย่างไร”
เฟิงเซียงหรูยังไม่เงยหน้ามองและไม่พูดอะไรอีกไม่ว่าซวนเทียนยี่จะพูดอะไร นางแค่พูดประโยคเดียวว่า “ข้าจะแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง”
ซวนเทียนยี่ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรอีกแต่เขาก็ทนไม่ได้ที่จะออกไปและให้เฟิงเซียงหรูคุกเข่าที่นี่ด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงสะบัดเสื้อคลุมของเขาและคุกเข่าลงข้าง ๆนาง “เมื่อเจ้าต้องคุกเข่า เราจะคุกเข่าด้วยกัน หวังว่านี่จะช่วยลดความโกรธของพระชายาหยุนได้ การที่เจ้าบอกว่ามีคนอื่นอยู่ในใจของเจ้า เจ้าควรรู้ว่าแม้ว่าองค์ชายเจ็ดจะไม่ใช่บุตรของนางที่เกี่ยวข้องทางสายเลือด แต่นางก็เป็นผู้เลี้ยงดูอุ้มชูมาเป็นเวลาหลายปี แต่องค์ชายเจ็ดก็รู้สึกขอบคุณต่อการดูแลของพระชายาหยุนมากกว่าองค์ชายเก้า เพื่อที่เจ้าจะได้ยุ่งกับเขาแบบนี้ พระชายาหยุนก็จะปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ได้อย่างไร”
คนสองคนนี้คุกเข่าที่ลานบ้านข่าวนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วคฤหาสน์ ซวนเทียนหมิงโกรธมากจนเขาไม่ต้องการที่จะสนใจ และเขาก็ขอให้เฟิงหยูเฮงไม่สนใจมัน แต่ทั้งคู่รู้ว่าเมื่อเรื่องนี้เปิดเผยขึ้นมา มันก็ดีถ้าพระชายาหยุนหยุดโกรธ และกลับไปที่เมืองหลวง เมื่อความโกรธนี้ไม่สลายไปอย่างง่ายดาย มันเป็นไปได้ที่การเดินทางของซวนเทียนหมิงที่จะไปยังชายแดนตะวันออกจะล่าช้า ด้วยเหตุนี้ เมื่อมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นที่ชายแดนตะวันออก เฟิงหยูเฮงคิดว่ามันน่าจะเป็น “หายนะ” ที่อาจารย์เฟิงชุยพูดถึงใช่ไหม โดยไม่ต้องรอแม้แต่การหมั้นหมายของพวกเขา หายนะก็เกิดขึ้นสิ่งนี้ทำให้นางรู้สึกว่ามันยาก และยากที่จะหยุดยั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้นกลางฤดูใบไม้ร่วง ไอลีนโนเวล
เนื่องจากเฟิงเซียงหรูสร้างความวุ่นวายคฤหาสน์ไม่ได้เตรียมที่จะจัดงานเลี้ยงกลางฤดูใบไม้ร่วง แต่พระชายาหยุนบอกว่าต้องมีการจัดงานนี้ มีงานเทศกาลเพียง 1 ครั้งใน 1 ปี มันไม่สามารถยกเลิกได้
เฟิงหยูเฮงไม่มีทางเลือกและได้แต่จัดงานเลี้ยงตามปกติพระชายาหยุนยังอนุญาตให้เฟิงเซียงหรูหยุดคุกเข่าและลุกขึ้นเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยง นอกจากนี้เฟิงเซียงหรูและซวนเทียนยี่ยังได้รับเชิญอีกด้วย โดยจัดให้เขานั่งข้างเฟิงเซียงหรู ทำให้ดูน่าอึดอัดใจมาก
ซวนเทียนยี่รู้สึกไม่สบายใจใบหน้าของเฟิงเซียงหรูนั้นซีดเผือด ใบหน้าของพระชายาหยุนนั้นเย็นชา การแสดงออกนั้นเหมือนเมื่อก่อนนางอยู่ในตำหนักศศิเหมันต์ทำให้ผู้อื่นรู้สึกหนาวสั่นเมื่อเห็นสิ่งนี้ นอกจากนี้ยังมีอันชิ นางนั่งที่ฝั่งของเฟิงเซียงหรูใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความกังวล
เฟิงหยูเฮงต้องการพูดแนะนำบางอย่างแต่ซวนเทียนหมิงหยุดนางอย่างรวดเร็ว พวกเขาได้ยินพระชายาหยุนพูดว่า “วันนี้ก็ถือได้ว่าทุกคนอยู่ที่นี่ มีเรื่องที่หนึ่งข้าคนนี้ต้องชี้แจงซึ่งจะเป็นการแต่งงานระหว่างคุณหนูสามตระกูลเฟิง เฟิงเซียงหรูกับองค์ชายจุน ก่อนหน้านี้ข้าคนนี้ทำผิด ข้าเชื่อว่าคุณหนูสามตระกูลเฟิงมีองค์ชายจุนอยู่ในใจของนาง ! แต่โดยไม่คาดคิด มันเป็นองค์ชายสี่ เนื่องจากมันเป็นความผิดพลาด ความผิดพลาดนี้จะได้รับการแก้ไขในวันนี้” ขณะที่นางพูดนางมองไปที่ซวนเทียนยี่ “เจ้าไม่ได้คุกเข่าต่อหน้าข้าคนนี้เมื่อสองวันก่อน และให้ข้าคนนี้ตัดสินใจให้เจ้าแต่งงานกับคุณหนูสามหรอกหรือ ? ถ้าอย่างนั้นข้าคนนี้จะทำให้ความปรารถนาของเจ้าเป็นจริงในตอนนี้”
“พระองค์! ” อันชิเป็นกังวล นางพูดก่อน”พระองค์ เป็นเฟิงเซียงหรูที่ไม่รู้ว่าอะไรดีสำหรับ… นาง” อันชิต้องการพูด มันไม่เป็นไรที่จะไม่แต่งงานกับองค์ชายเจ็ด สิ่งนี้ก็สอดคล้องกับความปรารถนาของนาง แต่มันทำได้ ไม่สามารถทำได้ด้วยวิธีการนี้ และเหตุผลนี้ นางไม่รู้ว่าเฟิงเซียงหรูกำลังคิดอะไรอยู่ นางเพียงรู้ว่าพระชายาหยุนกำลังโกรธ ถ้านางหมั้นกับองค์ชายสี่เช่นนี้ นางกลัวว่าพระชายาหยุนจะไม่พอใจในชีวิตที่เหลืออยู่ของนาง และด้วยเหตุนี้มันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะตอบคำถามขององค์ชายเก้าเช่นนี้ และแม้แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขากับเฟิงหยูเฮงก็อาจจะแย่ !
นางต้องการปกป้องบุตรสาวของนางแต่สายตาของพระชายาหยุนก็ตวัดมองมา นางพูดอย่างเยือกเย็นว่า “อันชิ ข้ากำลังตัดสินใจการแต่งงานขององค์ชาย เจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะขัดจังหวะ ! ”
อันชิปิดปากจิตใจของนางรู้สึกว้าวุ่นมากขึ้น ซวนเทียนยี่รู้สึกขัดแย้งกันมาก โดยไม่รู้ว่าเขาควรยอมรับหรือปฏิเสธสิ่งนี้
เขามองไปที่ซวนเทียนหมิงเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ซวนเทียนหมิงไม่แม้แต่จะมองเขา เขามองไปที่เฟิงหยูเฮง สีหน้าของเฟิงหยูเฮงก็เหมือนกับสามีของนาง เขาทำอะไรไม่ถูกและถูกกดดัน เขาจึงพูดว่า “พระชายาหยุนได้โปรดพิจารณาสิ่งนี้อีกครั้ง”
“ข้าคนนี้ตัดสินใจแล้วพวกเจ้าทั้งคู่ควรจะขอบคุณ ! ” พระชายาหยุนไม่มีความสุข และเมื่อนางไม่มีความสุข นางก็ดื้อรั้นมาก นางคิดว่าเฟิงเซียงหรูต้องมีปัญหาบางอย่างที่นางไม่สามารถพูดได้ แต่นางก็โกรธที่เฟิงเซียงหรูมีปัญหาแต่ไม่ยอมบอกออกมา ยืนกรานที่จะปกปิดมัน แม้แต่หาเหตุผลเช่นนั้น ดีมาก เมื่อความปรารถนาของนางเป็นจริง มาดูกันว่าผู้หญิงคนนั้นจะตอบสนองอย่างไร
ด้วยประโยคเดียวที่ทำให้ซวนเทียนยี่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันของเขาและเตรียมพร้อมที่จะลุกขึ้นยืนคุกเข่าเพื่อขอบคุณ ก้นของเขาออกจากเก้าอี้ไปแล้ว แต่เขาหยุด เฟิงเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ ดึงเขาไว้ หลังจากนั้นเขาเห็นเฟิงเซียงหรูยืนขึ้นพร้อมกับโค้งคำนับพระชายาหยุน และพูดว่า “ข้าขอบคุณความเมตตาจากพระชายาหยุน มันเป็นเพียงว่าท่านพ่อของข้าเสียชีวิตปีกว่าแล้ว ในฐานะบุตรสาว การแต่งงานไม่ควรพูดถึงในเวลานี้ พระชายาหยุนได้โปรดอนุญาตให้เฟิงเซียงหรูไว้ทุกข์เพื่อเป็นการแสดงความกตัญญูต่อบิดาของข้าเป็นเวลา 3 ปี หลังจากสามปีผ่านไป เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการหมั้นในตอนนั้นได้เจ้าค่ะ ! ”
ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้นางกล่าวถึงเฟิงจินหยวน บิดาที่ไม่เคยใส่ใจนางมาตั้งแต่เด็ก และในที่สุดก็กลายเป็นเกราะป้องกันสำหรับบุตรสาวของเขาหลังจากการตายของเขา พระชายาหยุนมองที่เฟิงเซียงหรู มันหมุนไปมาในหัวของนาง นางไม่ต้องการที่จะให้เฟิงเซียงหรูแต่งงานกับองค์ชายสี่ การกระทำนี้เป็นเพียงการระบายความโกรธของนาง หากทั้งสองตกลงแต่งงานจริง ๆ มันอาจถูกมองว่าเป็นการจัดการที่กำหนดไว้เท่านั้น แต่ในใจของนางนางไม่ต้องการให้พวกเขาเห็นด้วย
เฟิงเซียงหรูพบเหตุผลนี้ในขณะนี้พระชายาหยุนคิดว่านี่เป็นเรื่องดีโดยใช้เหตุผลนี้เพื่อประนีประนอมซึ่งถือเป็นขั้นตอนหนึ่งสำหรับนาง
แต่ในช่วงเวลาสำคัญนี้ซวนเทียนยี่ไม่ต้องการที่จะเล่นอีกครั้ง เขาตะโกนดัง ๆ “ไว้ทุกข์ไว้เฟิงจินหยวน ? แสดงความกตัญญูต่อเขา ! เจ้าลืมวิธีที่เขาปฏิบัติกับเจ้าแล้วหรือ ? เมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ เขาไม่ได้ทำหน้าที่รับผิดชอบในฐานะบิดากับบุตรเลย เจ้าควรจะแสดงความกตัญญูอย่างไรหลังจากการตายของเขา” หลังจากพูดอย่างนี้แล้ว เขาก็ชี้ไปที่เฟิงหยูเฮงและพูดว่า “น้องสะใภ้เก้าเป็นบุตรสาวของตระกูลเฟิงด้วยใช่หรือไม่ ? นางเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่และยังไม่แสดงความกตัญญู ทำไมจึงเป็นบุตรสาวของอนุเช่นเจ้าจึงต้องทำเช่นนั้น ? ”