ตอนที่1,169 วางยาพิษ
เห้ย ! เป่ยจื่อที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องลับตกใจ เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าเมืองมีความสามารถในการมองเห็นเขา ? เขาจึงมองไปที่ที่เขาซ่อนตัวอยู่ ? ที่ถูกต้องคือ ?
เขาตกตะลึงคิดว่าจะปรากฏตัวหรือหลบหนีโดยเร็วหรือเพียงแค่ต่อสู้กับเจ้าเมืองคนนี้ขณะที่คิดเรื่องนี้ เขาเห็นว่าเจ้าเมืองวางถุงผ้าและเดินตรงไปที่เป่ยจื่อที่ตกตะลึง โจวดายื่นมือออกมาดึงเด็กสาวออกมาจากหลังหิน
เป่ยจื่อกลอกตาด้วยความโกรธโจวดาไม่ได้เห็นเขา !
”ข้าบอกเจ้าแล้วไม่ใช่หรือว่าวันนี้ข้ายุ่งมากข้าจะไปหาเจ้าที่เรือน ! ” โจวดาพาเด็กสาวออกมา แล้วกล่าว “ข้าช่วยไม่ได้ มีคนอยู่ข้างบน ข้าไม่มีสมาธิกับมันได้ ทุกคนในบ้านยุ่งกับเรื่องนี้ และข้าก็อ่อนแอมาก” ”ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้”บ่าวรับใช้สาวคาดคั้นเขาเล็กน้อยโดยไม่เต็มใจ นางกล่าว “ทันทีที่ข้าถามท่านใต้เท้า ท่านบอกว่าไม่ว่าง และทุกครั้งที่ข้าไม่ได้พบท่านใต้เท้า ท่านก็บอกว่ากำลังยุ่งอยู่ ท่านใต้เท้าไม่พบข้ามากี่วันแล้ว ถ้าท่านใต้เท้าไม่มีข้าอยู่ในใจ แค่พูดอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยุ่งกับท่านใต้เท้าอีกต่อไป”
”ไม่มีอะไร”โจวดาสัญญา “ในหัวใจของข้ามีแต่เจ้า! ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า ถามคนในคฤหาสน์นี้ว่าข้าอยู่ห้องนางสนมคนไหนหรือไม่? ข้าไม่ได้ไปที่นั่น ข้าคิดถึงแค่เจ้า จงเป็นคนดีเชื่อฟัง หลังจากที่ข้าดูแลท่านใต้เท้าตวนมู่อันกัวเสร็จแล้ว ข้าจะไปหาเจ้าที่เรือน!”
ในที่สุดโจวดาก็เกลี้ยกล่อมหญิงสาวออกไปเป่ยจื่อที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดเฝ้าดูอีกฝ่ายหยิบถุงผ้าและชุดเครื่องนอนแล้วเดินไปข้างหน้า ข้ามสวน ผ่านทางเดินสองข้างทางและเข้าไปอีกครั้ง เรือนเล็ก ๆ ที่ด้านหลังของห้องหนังสือและภาพวาดในห้องหลักของเรือนเล็ก ๆ มีกลไก เมื่อกลไกถูกเคลื่อนออกไป ครึ่งหนึ่งของกำแพงจะเปิดออก โจวดาฮัมเพลงเล็กน้อยเข้าไปข้างในแล้วเกี่ยวเท้ากลับ และกำแพงก็ปิดลงอีกครั้ง
ปรากฏว่าห้องลับอยู่ที่นี่เป่ยจื่อยิ้ม ดูเหมือนว่าเขาตามตวนมู่อันกัวไปยังจวนเจ้าเมือง มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาด อย่างน้อยมันก็จะง่ายกว่ามากที่จะหาจิ้งจอกเฒ่าในอนาคต เขาคิดว่ารอพระชายามาแล้วให้พระชายามาที่นี่ในตอนกลางคืน และตัดหัวของตวนมู่อันกัว แม้ว่าการต่อสู้จะจบลงแล้วก็ตาม หากปราศจากความอัปยศของตวนมู่อันกัวก็คงเป็นเรื่องแปลกที่จะชนะด้วยความรู้
เขาสังเกตตำแหน่งของห้องลับอย่างระมัดระวังและถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆ
ตวนมู่อันกัวย้ายเข้าไปในห้องลับในบ่ายวันนั้นโจวดาส่งคนไปที่ประตูห้องลับอย่างกระตือรือร้น แต่เดิมเขาต้องการส่งอีกหนึ่งส่วน เขาปิดประตู เขามุ่ยปากและไม่ได้พูดอะไร แต่ตะโกนอยู่ข้างใน “ท่านใต้เท้าต้องการอะไรบอกข้าได้ขอรับ ! ” เช่นเดียวกับเสี่ยวเอ้อในโรงเตี๊ยม น่าเสียดายที่ไม่มีการตอบรับจากเขา
อันที่จริงตวนมู่อันกัวได้เข้าไปในห้องลับของตระกูลโจวแต่โจวดาไม่รู้ว่ามีห้องลับอีก 2 ห้องในห้องลับของเขา ชายคนหนึ่งในชุดของผู้ใต้บังคับบัญชาของคฤหาสน์ของตระกูลโจวออกมาจากห้องเล็ก ๆ หลังจากเห็นตวนมู่อันกัว เขาก็โค้งคำนับและกล่าวว่า “ท่านใต้เท้า เจ้าเมืองไม่รู้เรื่องช่องลับนี้ ดังนั้นไม่ต้องกังวลขอรับ”
ตวนมู่อันกัวพยักหน้าเขาเป็นคนระมัดระวัง เมื่อเขาตัดสินใจที่จะมาที่ซงซุย เขาได้เตรียมการอย่างละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้คนในเมืองปินเฉิงและเมืองเจียนเฉิงซึ่งอยู่ใกล้กับราชวงศ์ต้าชุนมากที่สุดซึ่งได้ปรับปรุงด้วยตัวเอง แต่น่าเสียดายที่เมอืงปินเฉิงไม่ได้รับการคุ้มกันและซวนเทียนฮั่วได้วางแผนยึกเมืองไปแล้ว เมืองแห่งนี้จะต้องไม่ถูกยึดไปอีก แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการดูแลความปลอดภัยของตัวเอง เขาไม่ได้เชื่อข่าวลือเกี่ยวกับองค์หญิงแห่งมณฑลจี่อัน และเขาสามารถหลบหนีไปได้ ถ้าเขาซ่อนตัวอยู่ในสถานที่เช่นนั้น
ในเวลานั้นผู้ใต้บังคับบัญชาบางคนรายงานกลับมาว่า”มีบ่อน้ำทั้งหมด 701 แห่งในเมือง และมีกองกำลังของซงซุย 200,000 นาย จะใช้เวลาสามวันในการรวบรวมกองกำลังของเรา เราต้องการเตรียมการอะไรต่อไปขอรับ ? ”
ตวนมู่อันกัวเหล่ตาของเขาและกำลังเล่นกับเย่หมิงจู้ที่เฝ้าอยู่ในห้องลับขนาดใหญ่ด้านซ้าย เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาก็สั่งทันที “ลงมือคืนนี้ และใส่ของลงในบ่อน้ำทั้งหมด อย่าทำบ่อยมาก 3 วัน 1 ครั้งพอ เพิ่มปริมาณทีละน้อย เพื่อให้แน่ใจว่าทั้งเมืองจะไม่สามารถกำจัดเซียวเหยาซานได้หลังจากสามวัน”
ชายคนนั้นพยักหน้าและถามอีกครั้ง “ทั้งเมืองหรือขอรับ ? ”
”เหมือนกัน”ตวนมู่อันกัวโบกมือ “สิ่งที่ข้าต้องการคือใช้ทุกคนในเมือง ข้าต้องการให้ทุกคนรวมทั้งเด็กและผู้หญิงอายุ 80 ปี และแน่นอนรวมถึงเจ้าเมืองด้วย ความสามารถในการทำงานให้กับซงซุย และบริจาคกำลังของตนเองเพื่อปกป้องบ้านเมืองและอาณาจักรควรเป็นสิ่งที่พวกเขาภาคภูมิใจที่สุด สำหรับคนของเรา จะให้ยาแก้พิษเพื่อความปลอดภัย”
การกระทำของตวนมู่อันกัวนำหายนะร้ายแรงมาสู่เมืองนี้แต่เขาไม่สนใจเพื่อที่จะตระหนักถึงสาเหตุที่ยิ่งใหญ่ของเขา เพื่อตอบสนองความเพ้อฝันของเขาและเพื่ออนาคตของตระกูลตวน เขาไร้ยางอายและไม่เคยสนใจว่าจะต้องสูญเสียผู้คนไปกี่คนภายใต้การกระทำอันบ้าคลั่งของเขา สำหรับเขา คนที่สร้างเมืองไม่ดีเท่าหญ้า และเป็นเพียงเครื่องมือในแผนของเขา เมื่อใช้หมดแล้วก็ทิ้งได้ตามต้องการ
ซวนเทียนหมิงสำรวจเมืองในคืนนั้นและพบตำแหน่งห้องลับที่เป่ยจื่อรายงานในตอนกลางวัน เขาอยู่ข้างนอกเกือบทั้งคืน แต่ไม่พบการเคลื่อนไหวใด ๆ บนกำแพงมืดและไม่มีคนเฝ้าที่ประตู เขาเกือบจะคิดว่าเป่ยจื่อคิดผิด ด้วยความสิ้นหวัง เขาจึงค้นหาในจวนเจ้าเมืองอีกครั้ งและพบสถานที่ที่ได้รับการคุ้มกันอย่างเข้มงวด และในที่สุดก็แอบเข้ามา ด้วยเหตุนี้คนที่นอนหลับอยู่ข้างในคือเจ้าเมืองโจวดา นอกจากนี้เขายังพบถ้ำลับดำน้ำเข้าไป และพบว่าบุตรชายของโจวดากำลังแอบพบกับอนุของโจวดาแบบลับ ๆ
ซวนเทียนหมิงเป็นคนใจร้อนเล็กน้อยก่อนที่จะออกไป เขาได้ยินโจวดาเฉิงบุตรชายของโจวดากล่าวว่า “ตวนมู่อันกัวแปลกมาก หลังจากเข้ามาแล้ว ข้าไม่รู้ว่าจะซ่อนที่ไหน มันเหมือนหนู ข้าถามท่านพ่อแล้ว ท่านพ่อก็ไม่บอก ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าเขามาเพื่อนำทหารไปรบ หรืออยากมาหาตระกูลโจวเพื่อกินและดื่มเท่านั้น”
ซวนเทียนหมิงส่ายหัวแล้วเดินออกไปดูเหมือนว่าตวนมู่อันกัวจะถูกซ่อนไว้เป็นอย่างดีห้องลับในสถานที่ปิดตาย และไม่มีที่ซ่อนที่แท้จริงของเขา เขาสามารถบิดกลไกเพื่อมองเข้าไปข้างในได้ แต่เผื่อว่าคนข้างในนั้นจะเปิดเผยตัวเองได้ง่าย ๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผย เขาต้องรอเฟิงหยูเฮง และเมื่อนางมา เขาก็จะรู้ว่าภูตผีสามารถได้เดินเข้าไปหาเขาได้โดยไม่รู้ตัว
ภายใต้เปลือกตาของทหารองครักษ์จำนวนมากซวนเทียนหมิงถอยกลับ เขายิ้มอย่างขมขื่นเมื่อออกจากจวนเจ้าเมือง เขาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่ยังเด็กในวันที่เขาออกจากมณฑล อาจารย์ก็กลายเป็นความพ่ายแพ้ของเขา ถึงกระนั้นเขาก็ยังแพ้ซวนเทียนฮั่วในเมืองปินเฉิง อย่างไรก็ตามฝ่ามือนั้นไม่เพียงทำลายความเป็นพี่น้องระหว่างพวกเขาเท่านั้น แต่ยังทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวใกล้ชิดกันมากขึ้น พี่เจ็ดสามารถสร้างอันตรายให้กับเขา เขาต้องนั่งรอและปล่อยไปด้วยเหตุผลอะไร?
ระหว่างทางกลับไปยังที่พักของเขาซวนเทียนหมิงได้ค้นพบปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดมาก การสร้างกำแพงเมืองในคืนนี้ดูเหมือนจะไม่สงบนัก ในตอนกลางคืนมีองครักษ์เงาจำนวนมาก เขาเดินข้ามถนนเพียง 2 สายและพบผู้คนอย่างน้อย 20 คน ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นการป้องกันไว้ก่อนเพราะกำลังจะเกิดสงคราม แต่เขาก็คิดว่าตวนมู่อันกัวระมัดระวังในเรื่องนี้ แต่ยิ่งเดินออกไปเขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะเขาพบว่าองครักษ์เงาดูเหมือนจะมีจุดประสงค์ในการกระทำของพวกเขา และเป้าหมายนั้นก็คือบ่อน้ำในเมืองนี้
ในคฤหาสน์เกือบทุกครัวเรือนจะมีองครักษ์เงาแอบเข้าไปเมื่อพวกเขาออกมา พวกเขาก็รีบตรงไปยังบ้านหลังถัดไป บ่อน้ำของของเมืองจะอยู่ลึกเข้าไปในซอยและทุกคนจะใช้ร่วมกัน โดยปกติแล้วบางคนจะไปที่บ่อน้ำเหล่านั้นเมื่อถึงเวลา พวกเขาจะเอาถุงกระดาษเล็ก ๆ ออกจากแขนเสื้อและเทผงสีขาวลงไปทั้งหมด ซวนเทียนหมิงติดตามองครักษ์เงาทั้งสองไปสองสามช่วงตึก และพบว่าการกระทำของพวกเขาสอดคล้องกันมาก นั่นคือพวกเขามองหาบ่อน้ำจากนั้นก็ลงไป ไม่มีการสื่อสารหรือลังเลในกระบวนการหลังจากหล่อบ่อน้ำแล้ว เขาก็รีบวิ่งไปยังสถานที่ถัดไปอย่างเป็นระเบียบมาก
เขางงงวยค้นหาบ่อน้ำตรวจสอบปัญหาแบบพกพาของเขา และพบว่ามันไม่เป็นพิษ แต่เขายังจำเฟิงหยูเฮงบอกว่าการมีพิษไม่สามารถทดสอบได้โดยการทดสอบเครื่องเงิน มีพิษจำนวนมากในโลกนี้ที่ไม่ตอบสนองต่อมันแต่ยังสามารถฆ่าคนได้
วางยาหรือ? เขาจ้องมองไปที่บ่อน้ำลึกตรงหน้าของเขาด้วยความสับสนเล็กน้อย ถ้าเป็นพิษ ใครกันล่ะที่วางยาพิษจำนวนมากขนาดนั้น ? ตามการคาดการณ์ของเขา หลังจากที่โยนลงในคืนนี้ โดยพื้นฐานแล้วบ่อน้ำทั้งหมดในเมืองจะถูกวางยาทุกบ่อ บ่อน้ำมีไว้ให้พลเมืองกิน กล่าวคือมีโอกาสมากที่ผู้คนในเมืองนี้จะถูกวางยาพิษ และเสียชีวิตในเช้าวันพรุ่งนี้และเมืองนี้จะกลายเป็นเมืองที่มีคนตาย
เมื่อเขาคิดเช่นนี้ร่างของเขาก็ขยับและเขาก็วิ่งกลับไปที่จวนเจ้าเมืองอีกครั้ง คฤหาสน์ตระกูลโจวมีขนาดไม่เล็ก และมีบ่อน้ำหลายบ่อในนั้น เมื่อซวนเทียนหมิงมาถึง องครักษ์เงาคนหนึ่งใส่ผงสีขาวลงในบ่อน้ำสุดท้ายแล้วเดินออกจากคฤหาสน์
เขาสับสนมากเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนของซงซุย ตอนนี้ศัตรูของซงซุยก็คือราชวงศ์ต้าชุนที่ได้ยึดเมืองจากซงซุยได้ อาจเป็นคนของเขาหรือไม่ ?
ความคิดนี้ถูกปฏิเสธทันทีโดยทันทีที่มันปรากฏเป็นไปไม่ได้พี่เจ็ดจะมีแผนการแบบนี้ และเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำอันตรายต่อผู้คนเช่นนี้ แต่ถ้าไม่ใช่คนของเขา ? ใครเกลียดซงซุยและวางยาพิษพลเมือง ?
คืนนี้ซวนเทียนหมิงไม่ได้ว่างทั้งสองออกสำรวจเมืองและติดตามองครักษ์เงาในเมือง เพื่อเฝ้าดูพวกเขาวางยาพิษจนถึงบ่อน้ำสุดท้าย พวกเขาก็เข้าไปในค่ายของทหารที่จวนเจ้าเมืองและพบว่ามีบ่อน้ำอยู่ที่นั่นด้วย บ่อน้ำที่นั่นก็ไม่ได้รับการยกเว้น
เขาตกใจมากที่อีกฝ่ายลงมือรุนแรงขนาดนี้แถมยังกังวลอีกว่าคนในเมืองพรุ่งนี้จะตื่นมาดื่มน้ำหรือไม่ ? แต่เขาไม่สามารถช่วยคนทั้งเมืองได้ แม้ว่าเขาจะไม่คิดที่จะไปตามบ้านโดยบอกว่าเขาจะดึงดูดความสนใจของงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยพิษ เขาก็จะไม่มีเวลาช่วยชีวิตผู้คนจำนวนมาก เมื่อเห็นฟ้าเริ่มสาง ซวนเทียนหมิงนั่งสมาธิ บางทีนี่อาจเป็นชะตากรรมของผู้สร้างเมือง ? ตวนมู่อันกัวที่มาที่นี่เมื่อวาน เป็นคนทำสิ่งนี้หรือไม่ ?
เห้ย ! เป่ยจื่อที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องลับตกใจ เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าเมืองมีความสามารถในการมองเห็นเขา ? เขาจึงมองไปที่ที่เขาซ่อนตัวอยู่ ? ที่ถูกต้องคือ ?
เขาตกตะลึงคิดว่าจะปรากฏตัวหรือหลบหนีโดยเร็วหรือเพียงแค่ต่อสู้กับเจ้าเมืองคนนี้ขณะที่คิดเรื่องนี้ เขาเห็นว่าเจ้าเมืองวางถุงผ้าและเดินตรงไปที่เป่ยจื่อที่ตกตะลึง โจวดายื่นมือออกมาดึงเด็กสาวออกมาจากหลังหิน
เป่ยจื่อกลอกตาด้วยความโกรธโจวดาไม่ได้เห็นเขา !
”ข้าบอกเจ้าแล้วไม่ใช่หรือว่าวันนี้ข้ายุ่งมากข้าจะไปหาเจ้าที่เรือน ! ” โจวดาพาเด็กสาวออกมา แล้วกล่าว “ข้าช่วยไม่ได้ มีคนอยู่ข้างบน ข้าไม่มีสมาธิกับมันได้ ทุกคนในบ้านยุ่งกับเรื่องนี้ และข้าก็อ่อนแอมาก” ”ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้”บ่าวรับใช้สาวคาดคั้นเขาเล็กน้อยโดยไม่เต็มใจ นางกล่าว “ทันทีที่ข้าถามท่านใต้เท้า ท่านบอกว่าไม่ว่าง และทุกครั้งที่ข้าไม่ได้พบท่านใต้เท้า ท่านก็บอกว่ากำลังยุ่งอยู่ ท่านใต้เท้าไม่พบข้ามากี่วันแล้ว ถ้าท่านใต้เท้าไม่มีข้าอยู่ในใจ แค่พูดอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยุ่งกับท่านใต้เท้าอีกต่อไป”
”ไม่มีอะไร”โจวดาสัญญา “ในหัวใจของข้ามีแต่เจ้า! ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า ถามคนในคฤหาสน์นี้ว่าข้าอยู่ห้องนางสนมคนไหนหรือไม่? ข้าไม่ได้ไปที่นั่น ข้าคิดถึงแค่เจ้า จงเป็นคนดีเชื่อฟัง หลังจากที่ข้าดูแลท่านใต้เท้าตวนมู่อันกัวเสร็จแล้ว ข้าจะไปหาเจ้าที่เรือน!”
ในที่สุดโจวดาก็เกลี้ยกล่อมหญิงสาวออกไปเป่ยจื่อที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดเฝ้าดูอีกฝ่ายหยิบถุงผ้าและชุดเครื่องนอนแล้วเดินไปข้างหน้า ข้ามสวน ผ่านทางเดินสองข้างทางและเข้าไปอีกครั้ง เรือนเล็ก ๆ ที่ด้านหลังของห้องหนังสือและภาพวาดในห้องหลักของเรือนเล็ก ๆ มีกลไก เมื่อกลไกถูกเคลื่อนออกไป ครึ่งหนึ่งของกำแพงจะเปิดออก โจวดาฮัมเพลงเล็กน้อยเข้าไปข้างในแล้วเกี่ยวเท้ากลับ และกำแพงก็ปิดลงอีกครั้ง
ปรากฏว่าห้องลับอยู่ที่นี่เป่ยจื่อยิ้ม ดูเหมือนว่าเขาตามตวนมู่อันกัวไปยังจวนเจ้าเมือง มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ชาญฉลาด อย่างน้อยมันก็จะง่ายกว่ามากที่จะหาจิ้งจอกเฒ่าในอนาคต เขาคิดว่ารอพระชายามาแล้วให้พระชายามาที่นี่ในตอนกลางคืน และตัดหัวของตวนมู่อันกัว แม้ว่าการต่อสู้จะจบลงแล้วก็ตาม หากปราศจากความอัปยศของตวนมู่อันกัวก็คงเป็นเรื่องแปลกที่จะชนะด้วยความรู้
เขาสังเกตตำแหน่งของห้องลับอย่างระมัดระวังและถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆ
ตวนมู่อันกัวย้ายเข้าไปในห้องลับในบ่ายวันนั้นโจวดาส่งคนไปที่ประตูห้องลับอย่างกระตือรือร้น แต่เดิมเขาต้องการส่งอีกหนึ่งส่วน เขาปิดประตู เขามุ่ยปากและไม่ได้พูดอะไร แต่ตะโกนอยู่ข้างใน “ท่านใต้เท้าต้องการอะไรบอกข้าได้ขอรับ ! ” เช่นเดียวกับเสี่ยวเอ้อในโรงเตี๊ยม น่าเสียดายที่ไม่มีการตอบรับจากเขา
อันที่จริงตวนมู่อันกัวได้เข้าไปในห้องลับของตระกูลโจวแต่โจวดาไม่รู้ว่ามีห้องลับอีก 2 ห้องในห้องลับของเขา ชายคนหนึ่งในชุดของผู้ใต้บังคับบัญชาของคฤหาสน์ของตระกูลโจวออกมาจากห้องเล็ก ๆ หลังจากเห็นตวนมู่อันกัว เขาก็โค้งคำนับและกล่าวว่า “ท่านใต้เท้า เจ้าเมืองไม่รู้เรื่องช่องลับนี้ ดังนั้นไม่ต้องกังวลขอรับ”
ตวนมู่อันกัวพยักหน้าเขาเป็นคนระมัดระวัง เมื่อเขาตัดสินใจที่จะมาที่ซงซุย เขาได้เตรียมการอย่างละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้คนในเมืองปินเฉิงและเมืองเจียนเฉิงซึ่งอยู่ใกล้กับราชวงศ์ต้าชุนมากที่สุดซึ่งได้ปรับปรุงด้วยตัวเอง แต่น่าเสียดายที่เมอืงปินเฉิงไม่ได้รับการคุ้มกันและซวนเทียนฮั่วได้วางแผนยึกเมืองไปแล้ว เมืองแห่งนี้จะต้องไม่ถูกยึดไปอีก แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการดูแลความปลอดภัยของตัวเอง เขาไม่ได้เชื่อข่าวลือเกี่ยวกับองค์หญิงแห่งมณฑลจี่อัน และเขาสามารถหลบหนีไปได้ ถ้าเขาซ่อนตัวอยู่ในสถานที่เช่นนั้น
ในเวลานั้นผู้ใต้บังคับบัญชาบางคนรายงานกลับมาว่า”มีบ่อน้ำทั้งหมด 701 แห่งในเมือง และมีกองกำลังของซงซุย 200,000 นาย จะใช้เวลาสามวันในการรวบรวมกองกำลังของเรา เราต้องการเตรียมการอะไรต่อไปขอรับ ? ”
ตวนมู่อันกัวเหล่ตาของเขาและกำลังเล่นกับเย่หมิงจู้ที่เฝ้าอยู่ในห้องลับขนาดใหญ่ด้านซ้าย เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาก็สั่งทันที “ลงมือคืนนี้ และใส่ของลงในบ่อน้ำทั้งหมด อย่าทำบ่อยมาก 3 วัน 1 ครั้งพอ เพิ่มปริมาณทีละน้อย เพื่อให้แน่ใจว่าทั้งเมืองจะไม่สามารถกำจัดเซียวเหยาซานได้หลังจากสามวัน”
ชายคนนั้นพยักหน้าและถามอีกครั้ง “ทั้งเมืองหรือขอรับ ? ”
”เหมือนกัน”ตวนมู่อันกัวโบกมือ “สิ่งที่ข้าต้องการคือใช้ทุกคนในเมือง ข้าต้องการให้ทุกคนรวมทั้งเด็กและผู้หญิงอายุ 80 ปี และแน่นอนรวมถึงเจ้าเมืองด้วย ความสามารถในการทำงานให้กับซงซุย และบริจาคกำลังของตนเองเพื่อปกป้องบ้านเมืองและอาณาจักรควรเป็นสิ่งที่พวกเขาภาคภูมิใจที่สุด สำหรับคนของเรา จะให้ยาแก้พิษเพื่อความปลอดภัย”
การกระทำของตวนมู่อันกัวนำหายนะร้ายแรงมาสู่เมืองนี้แต่เขาไม่สนใจเพื่อที่จะตระหนักถึงสาเหตุที่ยิ่งใหญ่ของเขา เพื่อตอบสนองความเพ้อฝันของเขาและเพื่ออนาคตของตระกูลตวน เขาไร้ยางอายและไม่เคยสนใจว่าจะต้องสูญเสียผู้คนไปกี่คนภายใต้การกระทำอันบ้าคลั่งของเขา สำหรับเขา คนที่สร้างเมืองไม่ดีเท่าหญ้า และเป็นเพียงเครื่องมือในแผนของเขา เมื่อใช้หมดแล้วก็ทิ้งได้ตามต้องการ
ซวนเทียนหมิงสำรวจเมืองในคืนนั้นและพบตำแหน่งห้องลับที่เป่ยจื่อรายงานในตอนกลางวัน เขาอยู่ข้างนอกเกือบทั้งคืน แต่ไม่พบการเคลื่อนไหวใด ๆ บนกำแพงมืดและไม่มีคนเฝ้าที่ประตู เขาเกือบจะคิดว่าเป่ยจื่อคิดผิด ด้วยความสิ้นหวัง เขาจึงค้นหาในจวนเจ้าเมืองอีกครั้ งและพบสถานที่ที่ได้รับการคุ้มกันอย่างเข้มงวด และในที่สุดก็แอบเข้ามา ด้วยเหตุนี้คนที่นอนหลับอยู่ข้างในคือเจ้าเมืองโจวดา นอกจากนี้เขายังพบถ้ำลับดำน้ำเข้าไป และพบว่าบุตรชายของโจวดากำลังแอบพบกับอนุของโจวดาแบบลับ ๆ
ซวนเทียนหมิงเป็นคนใจร้อนเล็กน้อยก่อนที่จะออกไป เขาได้ยินโจวดาเฉิงบุตรชายของโจวดากล่าวว่า “ตวนมู่อันกัวแปลกมาก หลังจากเข้ามาแล้ว ข้าไม่รู้ว่าจะซ่อนที่ไหน มันเหมือนหนู ข้าถามท่านพ่อแล้ว ท่านพ่อก็ไม่บอก ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าเขามาเพื่อนำทหารไปรบ หรืออยากมาหาตระกูลโจวเพื่อกินและดื่มเท่านั้น”
ซวนเทียนหมิงส่ายหัวแล้วเดินออกไปดูเหมือนว่าตวนมู่อันกัวจะถูกซ่อนไว้เป็นอย่างดีห้องลับในสถานที่ปิดตาย และไม่มีที่ซ่อนที่แท้จริงของเขา เขาสามารถบิดกลไกเพื่อมองเข้าไปข้างในได้ แต่เผื่อว่าคนข้างในนั้นจะเปิดเผยตัวเองได้ง่าย ๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผย เขาต้องรอเฟิงหยูเฮง และเมื่อนางมา เขาก็จะรู้ว่าภูตผีสามารถได้เดินเข้าไปหาเขาได้โดยไม่รู้ตัว
ภายใต้เปลือกตาของทหารองครักษ์จำนวนมากซวนเทียนหมิงถอยกลับ เขายิ้มอย่างขมขื่นเมื่อออกจากจวนเจ้าเมือง เขาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่ยังเด็กในวันที่เขาออกจากมณฑล อาจารย์ก็กลายเป็นความพ่ายแพ้ของเขา ถึงกระนั้นเขาก็ยังแพ้ซวนเทียนฮั่วในเมืองปินเฉิง อย่างไรก็ตามฝ่ามือนั้นไม่เพียงทำลายความเป็นพี่น้องระหว่างพวกเขาเท่านั้น แต่ยังทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวใกล้ชิดกันมากขึ้น พี่เจ็ดสามารถสร้างอันตรายให้กับเขา เขาต้องนั่งรอและปล่อยไปด้วยเหตุผลอะไร?
ระหว่างทางกลับไปยังที่พักของเขาซวนเทียนหมิงได้ค้นพบปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดมาก การสร้างกำแพงเมืองในคืนนี้ดูเหมือนจะไม่สงบนัก ในตอนกลางคืนมีองครักษ์เงาจำนวนมาก เขาเดินข้ามถนนเพียง 2 สายและพบผู้คนอย่างน้อย 20 คน ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นการป้องกันไว้ก่อนเพราะกำลังจะเกิดสงคราม แต่เขาก็คิดว่าตวนมู่อันกัวระมัดระวังในเรื่องนี้ แต่ยิ่งเดินออกไปเขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะเขาพบว่าองครักษ์เงาดูเหมือนจะมีจุดประสงค์ในการกระทำของพวกเขา และเป้าหมายนั้นก็คือบ่อน้ำในเมืองนี้
ในคฤหาสน์เกือบทุกครัวเรือนจะมีองครักษ์เงาแอบเข้าไปเมื่อพวกเขาออกมา พวกเขาก็รีบตรงไปยังบ้านหลังถัดไป บ่อน้ำของของเมืองจะอยู่ลึกเข้าไปในซอยและทุกคนจะใช้ร่วมกัน โดยปกติแล้วบางคนจะไปที่บ่อน้ำเหล่านั้นเมื่อถึงเวลา พวกเขาจะเอาถุงกระดาษเล็ก ๆ ออกจากแขนเสื้อและเทผงสีขาวลงไปทั้งหมด ซวนเทียนหมิงติดตามองครักษ์เงาทั้งสองไปสองสามช่วงตึก และพบว่าการกระทำของพวกเขาสอดคล้องกันมาก นั่นคือพวกเขามองหาบ่อน้ำจากนั้นก็ลงไป ไม่มีการสื่อสารหรือลังเลในกระบวนการหลังจากหล่อบ่อน้ำแล้ว เขาก็รีบวิ่งไปยังสถานที่ถัดไปอย่างเป็นระเบียบมาก
เขางงงวยค้นหาบ่อน้ำตรวจสอบปัญหาแบบพกพาของเขา และพบว่ามันไม่เป็นพิษ แต่เขายังจำเฟิงหยูเฮงบอกว่าการมีพิษไม่สามารถทดสอบได้โดยการทดสอบเครื่องเงิน มีพิษจำนวนมากในโลกนี้ที่ไม่ตอบสนองต่อมันแต่ยังสามารถฆ่าคนได้
วางยาหรือ? เขาจ้องมองไปที่บ่อน้ำลึกตรงหน้าของเขาด้วยความสับสนเล็กน้อย ถ้าเป็นพิษ ใครกันล่ะที่วางยาพิษจำนวนมากขนาดนั้น ? ตามการคาดการณ์ของเขา หลังจากที่โยนลงในคืนนี้ โดยพื้นฐานแล้วบ่อน้ำทั้งหมดในเมืองจะถูกวางยาทุกบ่อ บ่อน้ำมีไว้ให้พลเมืองกิน กล่าวคือมีโอกาสมากที่ผู้คนในเมืองนี้จะถูกวางยาพิษ และเสียชีวิตในเช้าวันพรุ่งนี้และเมืองนี้จะกลายเป็นเมืองที่มีคนตาย
เมื่อเขาคิดเช่นนี้ร่างของเขาก็ขยับและเขาก็วิ่งกลับไปที่จวนเจ้าเมืองอีกครั้ง คฤหาสน์ตระกูลโจวมีขนาดไม่เล็ก และมีบ่อน้ำหลายบ่อในนั้น เมื่อซวนเทียนหมิงมาถึง องครักษ์เงาคนหนึ่งใส่ผงสีขาวลงในบ่อน้ำสุดท้ายแล้วเดินออกจากคฤหาสน์
เขาสับสนมากเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนของซงซุย ตอนนี้ศัตรูของซงซุยก็คือราชวงศ์ต้าชุนที่ได้ยึดเมืองจากซงซุยได้ อาจเป็นคนของเขาหรือไม่ ?
ความคิดนี้ถูกปฏิเสธทันทีโดยทันทีที่มันปรากฏเป็นไปไม่ได้พี่เจ็ดจะมีแผนการแบบนี้ และเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำอันตรายต่อผู้คนเช่นนี้ แต่ถ้าไม่ใช่คนของเขา ? ใครเกลียดซงซุยและวางยาพิษพลเมือง ?
คืนนี้ซวนเทียนหมิงไม่ได้ว่างทั้งสองออกสำรวจเมืองและติดตามองครักษ์เงาในเมือง เพื่อเฝ้าดูพวกเขาวางยาพิษจนถึงบ่อน้ำสุดท้าย พวกเขาก็เข้าไปในค่ายของทหารที่จวนเจ้าเมืองและพบว่ามีบ่อน้ำอยู่ที่นั่นด้วย บ่อน้ำที่นั่นก็ไม่ได้รับการยกเว้น
เขาตกใจมากที่อีกฝ่ายลงมือรุนแรงขนาดนี้แถมยังกังวลอีกว่าคนในเมืองพรุ่งนี้จะตื่นมาดื่มน้ำหรือไม่ ? แต่เขาไม่สามารถช่วยคนทั้งเมืองได้ แม้ว่าเขาจะไม่คิดที่จะไปตามบ้านโดยบอกว่าเขาจะดึงดูดความสนใจของงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยพิษ เขาก็จะไม่มีเวลาช่วยชีวิตผู้คนจำนวนมาก เมื่อเห็นฟ้าเริ่มสาง ซวนเทียนหมิงนั่งสมาธิ บางทีนี่อาจเป็นชะตากรรมของผู้สร้างเมือง ? ตวนมู่อันกัวที่มาที่นี่เมื่อวาน เป็นคนทำสิ่งนี้หรือไม่ ?
![ข้ามกาลบันดาลรัก [ส่วนที่ 2 ภาคแต่งงาน]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/26194.jpg?resize=151,215 "ข้ามกาลบันดาลรัก [ส่วนที่ 2 ภาคแต่งงาน]")
