ตอนที่1,176 ล้างเมือง
เมืองทั้งเมืองเหมือนค่ายกักกันสำหรับซอมบี้และคนที่ฟื้นคืนสติชั่วคราวภายใต้เสียงพิณของซวนเทียนฮั่วก็กลับมา แม้ว่าซวนเทียนฮั่วจะเตือนพวกเขาให้อยู่ห่างจากบ้านเกิดในช่วงสุดท้ายและไม่ดื่มน้ำ แต่พวกเขาจะไปที่ไหนได้ ? พวกเขาเกิดที่นี่ โตที่นี่ แม้จะรู้ว่ามีปัญหา พวกเขาก็ยังกลับมาที่นี่ !
ยิ่งไปกว่านั้นเสียงพิณเพียงแค่ปลุกพวกเขาชั่วคราว แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาผลของยาเซียวเหยาเซียนที่กระจายในร่างกายได้ ในไม่ช้ายาก็ออกฤทธิ์อีกครั้งและกระตุ้นให้พวกเขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อนและเริ่มเปลี่ยนเส้นทางเพื่อวิ่งไปทางเมืองเจียนเฉิง ทุกคนกลับไปที่เมืองเจียนเฉิงเพื่อดื่มน้ำในบ่อ
หลายคนได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ครั้งนี้เมื่อเฟิงหยูเฮงแอบเข้าไปในเมืองเจียนเฉิงนางบังเอิญเห็นเด็กวัยหัดเดินยืนอยู่กับที่ แขนของเขาหักโดยไม่รู้ตัว มองไปรอบ ๆ แขนข้างนั้นเป็นแขนข้างซ้ายของเขาหัก เลือดไหลลงมาเหมือนเสา เด็กหน้าซีดตัวสั่นและในที่สุดก็ยืนไม่ได้อีกต่อไป ทิ้งตัวลงนั่งบนพื้น มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ นางเหมือนมารดาของเด็กคนนั้น เมื่อเห็นเด็กล้มลง นางก็อยากจะช่วยนาง แต่นางก็มีรูขนาดใหญ่ในหน้าท้องของนาง และลำไส้ของนางก็ไหลออกมาเมื่อนางยืนขึ้น
พวกเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้ว่าแขนจะหักหรือตัวจะขาดออกจากกัน ตราบใดที่พวกเขายังหายใจได้ พวกเขาก็ยังไม่ตาย ตราบใดที่มีเส้นประสาทเชื่อมต่อกัน พวกเขาก็ยังเคลื่อนไหวได้ หญิงสาวช่วยเด็กลุกขึ้น ลากเด็กไปข้างหน้าเดินไปที่บ่อน้ำและหยิบถังน้ำขึ้นมาเอง จากนั้นทั้งสองก็นอนลงบนถังและดื่มอย่างมีความสุข ราวกับว่าพวกเขากำลังดื่มน้ำที่อร่อยที่สุดในโลก
ความรับผิดชอบของหมอกระตุ้นให้นางก้าวไปข้างหน้าและช่วยเด็กน้อยต่อแขนอย่างน้อยก็เพื่อหยุดเลือด มิฉะนั้นเด็กจะเสียเลือดมากเกินไปและเสียชีวิตในไม่ช้า อย่างไรก็ตามในไม่ช้าก็มีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสเข้ามา เท่าที่นางมองเห็น ไม่เพียงแต่เด็กเท่านั้นแต่ยังรวมถึงผู้สูงอายุและผู้หญิงตั้งครรภ์ด้วย ทุกคนได้รับบาดเจ็บและทุกคนต้องได้รับการรักษาทางการแพทย์ทันที แต่นางมีเพียงคนเดียว มือเพียงคู่เดียวไม่สามารถรักษาทุกคนได้
เฟิงหยูเฮงไม่มีทางเริ่มต้นได้ดังนั้นนางจึงได้แต่ยืนเหม่อมองดูจนกระทั่งกลุ่มทหารมาจากระยะไกล นางฟื้นตัวและรีบหลบที่มุมหนึ่ง จากนั้นนางก็เห็นว่ากลุ่มทหารดูเหมือนจะมองหาคน ขุดค้นในเมือง และทุกคนก็ตรวจสอบพวกเขาอย่างละเอียด แต่ทุกคนไม่ใช่คนที่พวกเขากำลังมองหา นางได้ยินใครบางคนพูดว่า “องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุน ทุกคนได้รับบาดเจ็บขนาดนั้น แม้ว่าพวกเขาจะหนีไป พวกเขาก็มีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ถ้าหาเขาเจอ จะเป็นยังไง ? ”
นางรู้สึกตกใจเล็กน้อย!
บาดเจ็บอย่างนั้นหรือ? พวกเขาบาดเจ็บได้อย่างไร ? คนของตวนมู่อันกัวกำลังตามหาซวนเทียนฮั่วเช่นกัน ซึ่งหมายความว่าซวนเทียนฮั่วยังไม่ตายและเขาก็ไม่ได้ตกอยู่ในเงื้อมมือของตวนมู่อันกัว ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาคนให้เจอก่อนตวนมู่อันกัว ไม่ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บมากแค่ไหน นางก็มั่นใจว่าจะสามารถรักษาพวกเขาได้
เฟิงหยูเฮงมองไปที่เมืองซอมบี้นี้เป็นครั้งสุดท้ายนางหมดปัญญารักษา ยาของมู่อันกัวนั้นแรงเกินไป และคนเหล่านี้ก็สิ้นหวังแล้ว ผู้บาดเจ็บจะเสียชีวิตในไม่ช้า และผู้ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจะไม่มีชีวิตอยู่ได้ถึง 3 เดือน
เดิมทีนางต้องการตามหาตวนมู่อันกัวในเมืองเจียนเฉิงแต่ข่าวของซวนเทียนฮั่วทำให้นางกังวล รีบกลับไปที่เมืองปินเฉิงโดยไม่หยุดพัก ตอนนั้นซวนเทียนหมิงยืนอยู่เหนือหอคอยรอนางอยู่ทันทีที่เขาเห็นร่างเล็กจากระยะไกลและใกล้เข้ามา เขาก็เดินลงไปเปิดประตูทันที เมื่อพบกันอีกครั้ง ประโยคแรกคือถามนาง “ได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้า”ไม่ ไม่ได้รับบาดเจ็บ และไม่พบใครเลย” นางคว้าแขนของซวนเทียนหมิงอย่างกระตือรือร้น นางหอบและพูดว่า “พี่เจ็ดได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่ไม่ได้ตกอยู่ในมือของตวนมู่อันกัว”
”ได้รับบาดเจ็บ”ซวนเทียนหมิงขมวดคิ้ว บาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู แล้วเขาจะไปที่ไหน ? “มีภูเขามากมายที่ชานเมืองเจียนเฉิงและมีภูเขาที่อยู่ลึกเข้าไป ท่านพี่ถูกล้อมรอบไปด้วยองครักษ์เงา เนื่องจากพวกเขายังไม่กลับไปที่เมืองปินเฉิง พวกเขาคงไปที่ภูเขา”
”แต่คนของตวนมู่อันกัวกำลังตามหาอยู่”เฟิงหยูเฮงกล่าว “การปกป้องเมืองเป็นอิทธิพลของพวกเขา ถ้าพวกเขาเหวี่ยงแหหาพวกเขาก็น่าจะถูกค้นพบในไม่ช้า” นางกังวล “ไปกันเถิด การหาใครสักคนใช้เวลานาน ประการที่สอง การย้ายไปยังดินแดนของคนอื่นไม่สะดวก ซวนเทียนหมิง เจ้าคิดว่าควรทำอย่างไร ? ” นางเงยหน้าขึ้นมองเขา “เราไม่สามารถทิ้งท่านพี่ได้”
”แน่นอนเจ้าไม่สามารถปล่อยให้ท่านพี่อยู่คนเดียวได้” ซวนเทียนหมิงจูงมือนางเข้าไปในเมือง และพูดขณะที่เขาเดิน “ถ้าเจ้าต้องการความปลอดภัยของท่านพี่ เจ้าต้องเปลี่ยนพื้นที่หนึ่งในสามเอเคอร์ด้วยความสามารถของเจ้า เพื่อประโยชน์สูงสุด เจ้าบอกว่า… พลเมืองรอดหรือไม่ ? ” เขาถามเฟิงหยูเฮง “ข้าหมายถึงคนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ พวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่ ? ”
นางส่ายหัว”ไม่นาน มากที่สุดก็ 3 เดือน”
”3เดือน” ซวนเทียนหมิงถอนหายใจ “3 เดือนนานเกินไป เรารอไม่ไหวแล้ว”
”เจ้าหมายถึง…… ”
”ล้อม! ” ซวนเทียนหมิงตัดสินใจขั้นสุดท้าย “เนื่องจากพลเมืองไม่มีทางรอด ราชวงศ์ต้าชุนต้องสังหารทั้งเมืองเพื่อรักษาชีวิตของท่านพี่ ต่อให้ข้าถูกประณามก็ต้องฆ่ายกเมือง เราไม่มีทางเลือกอื่น”
”เจ้าตัดสินใจแล้วหรือ? ” นางถามซวนเทียนหมิง และในขณะเดียวกันก็ยื่นมือออกไปจับมือเขาแน่น “ถ้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะทำเพื่อเจ้า ข้าเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งและข้าก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ข้าไม่สนใจ ถ้าคนทั้งโลกอยากด่าก็ด่า ถ้าคนบนโลกอยากโหดร้ายก็ปล่อยให้พวกเขาโหดร้าย ข้า สามีของข้า พวกเขาไม่ควรเข้าใจผิดแบบนั้น ข้า…”
”ผู้หญิง!”ซวนเทียนหมิงก้มหน้าลง และแม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เย็นชา “ผู้หญิง ! ยืนอยู่ข้างหลังข้า ! ”
กองทัพของราชวงศ์ต้าชุนเริ่มโจมตีเมืองพวกเขาใช้สายฟ้าสวรรค์และอาวุธปืนเพื่อฆ่าเด็กและทุกคนบนผืนดินนี้โดยตรง การโจมตีด้วยระเบิดจนทำให้ทั้งเมืองกลายเป็นซากปรักหักพัง ไม่มีผู้คน 300,000 คน และกองทัพของซงซุย 200,000 นายในเมืองหนีรอดไปได้ ทุกคนเสียชีวิตในเมือง เลือดและเนื้อกลายเป็นโคลนและไหลลงสู่แม่น้ำในฤดูหนาวนี้
เสียงระเบิดของสายฟ้าแห่งสวรรค์ทำให้โลกสั่นสะท้านเช่นเดียวกับแผ่นดินไหวตวนมู่อันกัวซึ่งซ่อนอยู่ในห้องลับของคฤหาสน์ของจวนเจ้าเมือง ในที่สุดก็นั่งนิ่งไม่ได้เพราะสายลับรายงานว่าซวนเทียนหมิงไม่เพียงแต่ฆ่าพลเมืองที่สร้างขึ้นทีละตารางนิ้ว แต่ยังพาผู้คนไปล้อมรอบสิบคนที่เขาส่งมาจากทั่วทุกมุม ทหารส่วนตัวหมื่นนาย ผู้คนถูกฆ่าตายเป็นแสน ไม่เหลือรอดชีวิตแม้แต่คนเดียว !
ตวนมู่อันกัวกัดฟันด้วยความโกรธเขาไม่ต้องการต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุน ในการปกป้องเมืองนี้โดยใช้ผู้คนกว่า 100,000 คนนั้นเพียงเพื่อปิดหูของฮ่องเต้องค์ใหม่ของซงซุย คณะเดินเท้าที่สามารถหยุดซวนเทียนฮั่วได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตงเฉิงคือที่ซึ่งเขาจะต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุนจนตายในที่สุด อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดหวังว่าซวนเทียนฮั่วจะได้รับบาดเจ็บสาหัสและหลบหนีไปได้แต่ซวนเทียนหมิงซึ่งเหมือนกับหยานวางได้โจมตีอีกครั้ง ถ้าเขารู้ว่าซวนเทียนหมิงอยู่ที่นี่ คงเป็นไปไม่ได้ที่ทหาร 100,000 นายจะต่อสู้กับมัน แต่ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไร ทหารส่วนตัว 200,000 นายตายไปครึ่งหนึ่งในทันที ตวนมู่อันกัวรู้สึกเป็นทุกข์ เขาจะไม่สามารถกู้คืนได้
เขาถามผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา”มีข่าวเกี่ยวกับองค์ชายเจ็ดหรือไม่ ? ”
ผู้ใต้บังคับบัญชาส่ายหัว”ยังไม่มีขอรับ การค้นหายังคงดำเนินต่อไป มีแต่ภูเขา และป่าไม้อยู่รอบเมืองจำนวนมาก และหาไม่ได้ง่าย ๆ ขอรับ”
ตวนมู่อันกัวตะคอก”เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถหลบหนีได้ไกลเกินไป เขาได้ใช้พลังภายในของเขาจนหมดแล้วในตอนนี้ องค์ชายเจ็ดก็ไม่ต่างจากคนไร้ประโยชน์ที่ไม่มีทักษะในการต่อสู้ แม้ว่าจะมีคนปกป้องเขาแต่ก็เป็นภาระ เรามีเวลา ไม่มากนัก เนื่องจากพระเจ้าไม่ต้องการให้ข้าทำอะไรในการปกป้องเมืองนี้ ปล่อยให้ฮ่องเต้จัดการเรื่องนี้ ! การเตรียมการที่ตงเฉิงเป็นอย่างไรบ้าง ? ”
ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบว่า”ท่านใต้เท้าไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ พี่น้องอีก 100,000นายของเราถูกส่งไปตงเฉิง ตราบใดที่อยู่ที่นั่น พวกเราจะปลอดภัยแน่นอนขอรับ”
”ใช่! ” ตวนมู่อันกัวหัวเราะ “ตราบใดที่เราไปถึงตงเฉิง พวกเราจะปลอดภัยแล้ว สายฟ้าสวรรค์ของราชวงศ์ต้าชุนงั้นหรือ ให้พวกเขาดูว่าข้าเตรียมอะไรไว้บ้าง ไปกันเถิด ออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ราชวงศ์ต้าชุนได้ฆ่าเมืองในอนาคตแล้ว ฮ่องเต้ของซงซุยจะถูกประณาม และบางคนจะถูกตั้งข้อหาในความผิดนี้”
ตวนมู่อันกัวจากไปเมื่อกองทัพของราชวงศ์ต้าชุนเข้ามาในเมือง กีบม้าทั้งหมดติดอยู่ในโคลนและทุกคนก็ขี่ม้า ทหารราบไม่กล้าเข้าไปในเมืองเลย ความรู้สึกของเท้าบนโคลนนั้นมึนงงจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นผู้ที่เสียชีวิตยังเป็นผู้บริสุทธิ์
ราชวงศ์ต้าชุนได้ต่อสู้กับสงครามมากมายและไม่เคยทำการเข่นฆ่าเช่นนี้มาก่อนแต่วันนี้เขาต้องทำในระหว่างการยึดเมือง ทุกคนได้เห็นความบ้าคลั่งของผู้ปกป้องเมือง และตอนนี้พวกเขายังคงมีความกลัวอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้คนเหล่านี้กลายเป็นโคลน และพวกเขาได้เหยียบย่ำด้วยเกือกม้าของพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังคงรู้สึกราวกับว่าโคลนเหล่านี้จะรวมตัวเป็นผู้ใหญ่ และเริ่มการรุกรานอย่างบ้าคลั่งต่อพวกเขาอีกครั้ง
เมืองนี้ถูกป้องกันแต่ไม่มีความสุขในชัยชนะผู้คนปิดปากและจมูกด้วยผ้าขนหนูสีดำและเก็บศพอย่างเงียบ ๆ ถังน้ำถูกยกขึ้นจากบ่อเพื่อล้างพื้น แต่ไม่ว่าอย่างไรเลือดก็ไม่สามารถล้างออกไปได้
ซวนเทียนหมิงส่งคนจำนวนมากเข้าไปในภูเขาที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อค้นหาซวนเทียนฮั่ว ในขณะที่เฟิงหยูเฮงตรวจสอบบ่อน้ำทีละบ่อ แต่ในที่สุดนางก็สรุปได้ว่าแหล่งน้ำในเมืองถูกทำลายจนหมด
กองทัพเข้าทางประตูทิศตะวันตกและออกจากประตูตะวันออกและตั้งค่ายห่างจากเมืองไป 20 กิโลเมตร ซากศพถูกเผาและกลิ่นควันคละคลุ้งกระจายไปทั่ว และแม้แต่ตงเฉิงที่อยู่ไกล ๆ ก็ยังได้กลิ่น
พวกเขาถูกส่งมาประจำการชั่วคราวที่นี่และซวนเทียนหมิงไม่มีความตั้งใจที่จะส่งกองกำลังไปก่อนที่จะพบองค์ชายเจ็ด
ลือกันไปทั่วโลกว่าองค์ชายเก้าแห่งราชวงศ์ต้าชุนสังหารคนทั้งหมดในเมืองของซงซุยฆ่าผู้คน 300,000 คน และกองกำลัง 200,000 นายในเมือง เมื่อคำนี้ไปถึงหูของซวนเทียนหมิง เขาก็ตะโกนด่า “องค์ชายผู้นี้จะถูกฆ่า บอกอาณาจักรซงซุยว่าไม่ช้าก็เร็วองค์ชายองค์นี้จะนำทัพไปเมืองหลวง นี่คือสถานที่ซึ่งเขาและสุนัขจิ้งจอกเฒ่าอย่างตวนมู่อันกัวสมคบคิดกบฏต่อราชวงศ์ต้าชุน ! ”
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเรื่องราวของการสังหารหมู่จะแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว แต่เรื่องอื่นก็ไม่ได้หายไปไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองตงเฉิง ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังประตูที่ปิดตายกำลังเล่าเรื่องที่ตวนมู่อันกัว ชายชุดแดงผู้ยิ่งใหญ่อยู่ข้างฮ่องเต้เอายาให้พลเมืองกินและทำให้ทุกคนบ้าคลั่ง ยาอยู่ในบ่อน้ำและไม่มีใครสามารถซ่อนมันได้ แม้ว่าราชวงศ์ต้าชุนจะไม่ได้ฆ่าพวกเขาจนหมดเมือง แต่ผู้คนที่นั่นก็จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน
ดังนั้นเมื่อรถม้าของจาวเหลียนเข้าสู่ตงเฉิงประโยคหนึ่งที่เขาได้ยินบ่อยที่สุดคือ : อย่าดื่มน้ำจากบ่อ !
เมืองทั้งเมืองเหมือนค่ายกักกันสำหรับซอมบี้และคนที่ฟื้นคืนสติชั่วคราวภายใต้เสียงพิณของซวนเทียนฮั่วก็กลับมา แม้ว่าซวนเทียนฮั่วจะเตือนพวกเขาให้อยู่ห่างจากบ้านเกิดในช่วงสุดท้ายและไม่ดื่มน้ำ แต่พวกเขาจะไปที่ไหนได้ ? พวกเขาเกิดที่นี่ โตที่นี่ แม้จะรู้ว่ามีปัญหา พวกเขาก็ยังกลับมาที่นี่ !
ยิ่งไปกว่านั้นเสียงพิณเพียงแค่ปลุกพวกเขาชั่วคราว แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาผลของยาเซียวเหยาเซียนที่กระจายในร่างกายได้ ในไม่ช้ายาก็ออกฤทธิ์อีกครั้งและกระตุ้นให้พวกเขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อนและเริ่มเปลี่ยนเส้นทางเพื่อวิ่งไปทางเมืองเจียนเฉิง ทุกคนกลับไปที่เมืองเจียนเฉิงเพื่อดื่มน้ำในบ่อ
หลายคนได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ครั้งนี้เมื่อเฟิงหยูเฮงแอบเข้าไปในเมืองเจียนเฉิงนางบังเอิญเห็นเด็กวัยหัดเดินยืนอยู่กับที่ แขนของเขาหักโดยไม่รู้ตัว มองไปรอบ ๆ แขนข้างนั้นเป็นแขนข้างซ้ายของเขาหัก เลือดไหลลงมาเหมือนเสา เด็กหน้าซีดตัวสั่นและในที่สุดก็ยืนไม่ได้อีกต่อไป ทิ้งตัวลงนั่งบนพื้น มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้าง ๆ นางเหมือนมารดาของเด็กคนนั้น เมื่อเห็นเด็กล้มลง นางก็อยากจะช่วยนาง แต่นางก็มีรูขนาดใหญ่ในหน้าท้องของนาง และลำไส้ของนางก็ไหลออกมาเมื่อนางยืนขึ้น
พวกเขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้ว่าแขนจะหักหรือตัวจะขาดออกจากกัน ตราบใดที่พวกเขายังหายใจได้ พวกเขาก็ยังไม่ตาย ตราบใดที่มีเส้นประสาทเชื่อมต่อกัน พวกเขาก็ยังเคลื่อนไหวได้ หญิงสาวช่วยเด็กลุกขึ้น ลากเด็กไปข้างหน้าเดินไปที่บ่อน้ำและหยิบถังน้ำขึ้นมาเอง จากนั้นทั้งสองก็นอนลงบนถังและดื่มอย่างมีความสุข ราวกับว่าพวกเขากำลังดื่มน้ำที่อร่อยที่สุดในโลก
ความรับผิดชอบของหมอกระตุ้นให้นางก้าวไปข้างหน้าและช่วยเด็กน้อยต่อแขนอย่างน้อยก็เพื่อหยุดเลือด มิฉะนั้นเด็กจะเสียเลือดมากเกินไปและเสียชีวิตในไม่ช้า อย่างไรก็ตามในไม่ช้าก็มีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัสเข้ามา เท่าที่นางมองเห็น ไม่เพียงแต่เด็กเท่านั้นแต่ยังรวมถึงผู้สูงอายุและผู้หญิงตั้งครรภ์ด้วย ทุกคนได้รับบาดเจ็บและทุกคนต้องได้รับการรักษาทางการแพทย์ทันที แต่นางมีเพียงคนเดียว มือเพียงคู่เดียวไม่สามารถรักษาทุกคนได้
เฟิงหยูเฮงไม่มีทางเริ่มต้นได้ดังนั้นนางจึงได้แต่ยืนเหม่อมองดูจนกระทั่งกลุ่มทหารมาจากระยะไกล นางฟื้นตัวและรีบหลบที่มุมหนึ่ง จากนั้นนางก็เห็นว่ากลุ่มทหารดูเหมือนจะมองหาคน ขุดค้นในเมือง และทุกคนก็ตรวจสอบพวกเขาอย่างละเอียด แต่ทุกคนไม่ใช่คนที่พวกเขากำลังมองหา นางได้ยินใครบางคนพูดว่า “องค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ต้าชุน ทุกคนได้รับบาดเจ็บขนาดนั้น แม้ว่าพวกเขาจะหนีไป พวกเขาก็มีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ถ้าหาเขาเจอ จะเป็นยังไง ? ”
นางรู้สึกตกใจเล็กน้อย!
บาดเจ็บอย่างนั้นหรือ? พวกเขาบาดเจ็บได้อย่างไร ? คนของตวนมู่อันกัวกำลังตามหาซวนเทียนฮั่วเช่นกัน ซึ่งหมายความว่าซวนเทียนฮั่วยังไม่ตายและเขาก็ไม่ได้ตกอยู่ในเงื้อมมือของตวนมู่อันกัว ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาคนให้เจอก่อนตวนมู่อันกัว ไม่ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บมากแค่ไหน นางก็มั่นใจว่าจะสามารถรักษาพวกเขาได้
เฟิงหยูเฮงมองไปที่เมืองซอมบี้นี้เป็นครั้งสุดท้ายนางหมดปัญญารักษา ยาของมู่อันกัวนั้นแรงเกินไป และคนเหล่านี้ก็สิ้นหวังแล้ว ผู้บาดเจ็บจะเสียชีวิตในไม่ช้า และผู้ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจะไม่มีชีวิตอยู่ได้ถึง 3 เดือน
เดิมทีนางต้องการตามหาตวนมู่อันกัวในเมืองเจียนเฉิงแต่ข่าวของซวนเทียนฮั่วทำให้นางกังวล รีบกลับไปที่เมืองปินเฉิงโดยไม่หยุดพัก ตอนนั้นซวนเทียนหมิงยืนอยู่เหนือหอคอยรอนางอยู่ทันทีที่เขาเห็นร่างเล็กจากระยะไกลและใกล้เข้ามา เขาก็เดินลงไปเปิดประตูทันที เมื่อพบกันอีกครั้ง ประโยคแรกคือถามนาง “ได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้า”ไม่ ไม่ได้รับบาดเจ็บ และไม่พบใครเลย” นางคว้าแขนของซวนเทียนหมิงอย่างกระตือรือร้น นางหอบและพูดว่า “พี่เจ็ดได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่ไม่ได้ตกอยู่ในมือของตวนมู่อันกัว”
”ได้รับบาดเจ็บ”ซวนเทียนหมิงขมวดคิ้ว บาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู แล้วเขาจะไปที่ไหน ? “มีภูเขามากมายที่ชานเมืองเจียนเฉิงและมีภูเขาที่อยู่ลึกเข้าไป ท่านพี่ถูกล้อมรอบไปด้วยองครักษ์เงา เนื่องจากพวกเขายังไม่กลับไปที่เมืองปินเฉิง พวกเขาคงไปที่ภูเขา”
”แต่คนของตวนมู่อันกัวกำลังตามหาอยู่”เฟิงหยูเฮงกล่าว “การปกป้องเมืองเป็นอิทธิพลของพวกเขา ถ้าพวกเขาเหวี่ยงแหหาพวกเขาก็น่าจะถูกค้นพบในไม่ช้า” นางกังวล “ไปกันเถิด การหาใครสักคนใช้เวลานาน ประการที่สอง การย้ายไปยังดินแดนของคนอื่นไม่สะดวก ซวนเทียนหมิง เจ้าคิดว่าควรทำอย่างไร ? ” นางเงยหน้าขึ้นมองเขา “เราไม่สามารถทิ้งท่านพี่ได้”
”แน่นอนเจ้าไม่สามารถปล่อยให้ท่านพี่อยู่คนเดียวได้” ซวนเทียนหมิงจูงมือนางเข้าไปในเมือง และพูดขณะที่เขาเดิน “ถ้าเจ้าต้องการความปลอดภัยของท่านพี่ เจ้าต้องเปลี่ยนพื้นที่หนึ่งในสามเอเคอร์ด้วยความสามารถของเจ้า เพื่อประโยชน์สูงสุด เจ้าบอกว่า… พลเมืองรอดหรือไม่ ? ” เขาถามเฟิงหยูเฮง “ข้าหมายถึงคนที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ พวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่ ? ”
นางส่ายหัว”ไม่นาน มากที่สุดก็ 3 เดือน”
”3เดือน” ซวนเทียนหมิงถอนหายใจ “3 เดือนนานเกินไป เรารอไม่ไหวแล้ว”
”เจ้าหมายถึง…… ”
”ล้อม! ” ซวนเทียนหมิงตัดสินใจขั้นสุดท้าย “เนื่องจากพลเมืองไม่มีทางรอด ราชวงศ์ต้าชุนต้องสังหารทั้งเมืองเพื่อรักษาชีวิตของท่านพี่ ต่อให้ข้าถูกประณามก็ต้องฆ่ายกเมือง เราไม่มีทางเลือกอื่น”
”เจ้าตัดสินใจแล้วหรือ? ” นางถามซวนเทียนหมิง และในขณะเดียวกันก็ยื่นมือออกไปจับมือเขาแน่น “ถ้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะทำเพื่อเจ้า ข้าเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งและข้าก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ข้าไม่สนใจ ถ้าคนทั้งโลกอยากด่าก็ด่า ถ้าคนบนโลกอยากโหดร้ายก็ปล่อยให้พวกเขาโหดร้าย ข้า สามีของข้า พวกเขาไม่ควรเข้าใจผิดแบบนั้น ข้า…”
”ผู้หญิง!”ซวนเทียนหมิงก้มหน้าลง และแม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เย็นชา “ผู้หญิง ! ยืนอยู่ข้างหลังข้า ! ”
กองทัพของราชวงศ์ต้าชุนเริ่มโจมตีเมืองพวกเขาใช้สายฟ้าสวรรค์และอาวุธปืนเพื่อฆ่าเด็กและทุกคนบนผืนดินนี้โดยตรง การโจมตีด้วยระเบิดจนทำให้ทั้งเมืองกลายเป็นซากปรักหักพัง ไม่มีผู้คน 300,000 คน และกองทัพของซงซุย 200,000 นายในเมืองหนีรอดไปได้ ทุกคนเสียชีวิตในเมือง เลือดและเนื้อกลายเป็นโคลนและไหลลงสู่แม่น้ำในฤดูหนาวนี้
เสียงระเบิดของสายฟ้าแห่งสวรรค์ทำให้โลกสั่นสะท้านเช่นเดียวกับแผ่นดินไหวตวนมู่อันกัวซึ่งซ่อนอยู่ในห้องลับของคฤหาสน์ของจวนเจ้าเมือง ในที่สุดก็นั่งนิ่งไม่ได้เพราะสายลับรายงานว่าซวนเทียนหมิงไม่เพียงแต่ฆ่าพลเมืองที่สร้างขึ้นทีละตารางนิ้ว แต่ยังพาผู้คนไปล้อมรอบสิบคนที่เขาส่งมาจากทั่วทุกมุม ทหารส่วนตัวหมื่นนาย ผู้คนถูกฆ่าตายเป็นแสน ไม่เหลือรอดชีวิตแม้แต่คนเดียว !
ตวนมู่อันกัวกัดฟันด้วยความโกรธเขาไม่ต้องการต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุน ในการปกป้องเมืองนี้โดยใช้ผู้คนกว่า 100,000 คนนั้นเพียงเพื่อปิดหูของฮ่องเต้องค์ใหม่ของซงซุย คณะเดินเท้าที่สามารถหยุดซวนเทียนฮั่วได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตงเฉิงคือที่ซึ่งเขาจะต่อสู้กับราชวงศ์ต้าชุนจนตายในที่สุด อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดหวังว่าซวนเทียนฮั่วจะได้รับบาดเจ็บสาหัสและหลบหนีไปได้แต่ซวนเทียนหมิงซึ่งเหมือนกับหยานวางได้โจมตีอีกครั้ง ถ้าเขารู้ว่าซวนเทียนหมิงอยู่ที่นี่ คงเป็นไปไม่ได้ที่ทหาร 100,000 นายจะต่อสู้กับมัน แต่ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไร ทหารส่วนตัว 200,000 นายตายไปครึ่งหนึ่งในทันที ตวนมู่อันกัวรู้สึกเป็นทุกข์ เขาจะไม่สามารถกู้คืนได้
เขาถามผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา”มีข่าวเกี่ยวกับองค์ชายเจ็ดหรือไม่ ? ”
ผู้ใต้บังคับบัญชาส่ายหัว”ยังไม่มีขอรับ การค้นหายังคงดำเนินต่อไป มีแต่ภูเขา และป่าไม้อยู่รอบเมืองจำนวนมาก และหาไม่ได้ง่าย ๆ ขอรับ”
ตวนมู่อันกัวตะคอก”เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถหลบหนีได้ไกลเกินไป เขาได้ใช้พลังภายในของเขาจนหมดแล้วในตอนนี้ องค์ชายเจ็ดก็ไม่ต่างจากคนไร้ประโยชน์ที่ไม่มีทักษะในการต่อสู้ แม้ว่าจะมีคนปกป้องเขาแต่ก็เป็นภาระ เรามีเวลา ไม่มากนัก เนื่องจากพระเจ้าไม่ต้องการให้ข้าทำอะไรในการปกป้องเมืองนี้ ปล่อยให้ฮ่องเต้จัดการเรื่องนี้ ! การเตรียมการที่ตงเฉิงเป็นอย่างไรบ้าง ? ”
ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบว่า”ท่านใต้เท้าไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ พี่น้องอีก 100,000นายของเราถูกส่งไปตงเฉิง ตราบใดที่อยู่ที่นั่น พวกเราจะปลอดภัยแน่นอนขอรับ”
”ใช่! ” ตวนมู่อันกัวหัวเราะ “ตราบใดที่เราไปถึงตงเฉิง พวกเราจะปลอดภัยแล้ว สายฟ้าสวรรค์ของราชวงศ์ต้าชุนงั้นหรือ ให้พวกเขาดูว่าข้าเตรียมอะไรไว้บ้าง ไปกันเถิด ออกไปจากสถานที่แห่งนี้ ราชวงศ์ต้าชุนได้ฆ่าเมืองในอนาคตแล้ว ฮ่องเต้ของซงซุยจะถูกประณาม และบางคนจะถูกตั้งข้อหาในความผิดนี้”
ตวนมู่อันกัวจากไปเมื่อกองทัพของราชวงศ์ต้าชุนเข้ามาในเมือง กีบม้าทั้งหมดติดอยู่ในโคลนและทุกคนก็ขี่ม้า ทหารราบไม่กล้าเข้าไปในเมืองเลย ความรู้สึกของเท้าบนโคลนนั้นมึนงงจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นผู้ที่เสียชีวิตยังเป็นผู้บริสุทธิ์
ราชวงศ์ต้าชุนได้ต่อสู้กับสงครามมากมายและไม่เคยทำการเข่นฆ่าเช่นนี้มาก่อนแต่วันนี้เขาต้องทำในระหว่างการยึดเมือง ทุกคนได้เห็นความบ้าคลั่งของผู้ปกป้องเมือง และตอนนี้พวกเขายังคงมีความกลัวอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้คนเหล่านี้กลายเป็นโคลน และพวกเขาได้เหยียบย่ำด้วยเกือกม้าของพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังคงรู้สึกราวกับว่าโคลนเหล่านี้จะรวมตัวเป็นผู้ใหญ่ และเริ่มการรุกรานอย่างบ้าคลั่งต่อพวกเขาอีกครั้ง
เมืองนี้ถูกป้องกันแต่ไม่มีความสุขในชัยชนะผู้คนปิดปากและจมูกด้วยผ้าขนหนูสีดำและเก็บศพอย่างเงียบ ๆ ถังน้ำถูกยกขึ้นจากบ่อเพื่อล้างพื้น แต่ไม่ว่าอย่างไรเลือดก็ไม่สามารถล้างออกไปได้
ซวนเทียนหมิงส่งคนจำนวนมากเข้าไปในภูเขาที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อค้นหาซวนเทียนฮั่ว ในขณะที่เฟิงหยูเฮงตรวจสอบบ่อน้ำทีละบ่อ แต่ในที่สุดนางก็สรุปได้ว่าแหล่งน้ำในเมืองถูกทำลายจนหมด
กองทัพเข้าทางประตูทิศตะวันตกและออกจากประตูตะวันออกและตั้งค่ายห่างจากเมืองไป 20 กิโลเมตร ซากศพถูกเผาและกลิ่นควันคละคลุ้งกระจายไปทั่ว และแม้แต่ตงเฉิงที่อยู่ไกล ๆ ก็ยังได้กลิ่น
พวกเขาถูกส่งมาประจำการชั่วคราวที่นี่และซวนเทียนหมิงไม่มีความตั้งใจที่จะส่งกองกำลังไปก่อนที่จะพบองค์ชายเจ็ด
ลือกันไปทั่วโลกว่าองค์ชายเก้าแห่งราชวงศ์ต้าชุนสังหารคนทั้งหมดในเมืองของซงซุยฆ่าผู้คน 300,000 คน และกองกำลัง 200,000 นายในเมือง เมื่อคำนี้ไปถึงหูของซวนเทียนหมิง เขาก็ตะโกนด่า “องค์ชายผู้นี้จะถูกฆ่า บอกอาณาจักรซงซุยว่าไม่ช้าก็เร็วองค์ชายองค์นี้จะนำทัพไปเมืองหลวง นี่คือสถานที่ซึ่งเขาและสุนัขจิ้งจอกเฒ่าอย่างตวนมู่อันกัวสมคบคิดกบฏต่อราชวงศ์ต้าชุน ! ”
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเรื่องราวของการสังหารหมู่จะแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว แต่เรื่องอื่นก็ไม่ได้หายไปไหน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองตงเฉิง ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังประตูที่ปิดตายกำลังเล่าเรื่องที่ตวนมู่อันกัว ชายชุดแดงผู้ยิ่งใหญ่อยู่ข้างฮ่องเต้เอายาให้พลเมืองกินและทำให้ทุกคนบ้าคลั่ง ยาอยู่ในบ่อน้ำและไม่มีใครสามารถซ่อนมันได้ แม้ว่าราชวงศ์ต้าชุนจะไม่ได้ฆ่าพวกเขาจนหมดเมือง แต่ผู้คนที่นั่นก็จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน
ดังนั้นเมื่อรถม้าของจาวเหลียนเข้าสู่ตงเฉิงประโยคหนึ่งที่เขาได้ยินบ่อยที่สุดคือ : อย่าดื่มน้ำจากบ่อ !
