บทที่ 1392 สำรวจกรุสมบัติ

ตอนที่ 1,392 สำรวจกรุสมบัติ

หลินเป่ยเฉินหันกลับไปมองหน้าเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง

เทพธิดาสาวมีความตื่นเต้นมากจริง ๆ

“ที่นี่ไม่มีค่ายอาคมใด ๆ ป้องกันอยู่เลย”

หลินเป่ยเฉินกวาดสายตามองรอบตัวและกล่าวต่อ “พวกเรามาถูกที่แน่นะ?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงผงกศีรษะตอบรับว่าใช่ ก่อนอธิบายว่า “ในดินแดนทวยเทพ ไม่มีค่ายอาคมใดที่จะสลายไม่ได้ และไม่มีม่านพลังใดที่จะอยู่ยั้งยืนยงตลอดกาล แม้ดินแดนทวยเทพจะเป็นเพียงดินแดนที่เล็กจ้อย แต่ก็ชุมนุมไปด้วยพยัคฆ์มังกรซ่อนเล็บมากมาย… ดูอย่างกระบี่กวาดสวรรค์ซวีเซี่ยเกอนั่นปะไร เขาปฏิเสธการเข้าสู่ระบบเทพเจ้า แม้แต่เทพเจ้าบางคนก็ไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ แต่เขากลับมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะสังหารหนึ่งในห้าใต้เท้าใหญ่ของสภาเทพเจ้าได้สำเร็จไม่ใช่หรือ?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงพูดมาถึงตรงนี้ก็เดินผ่านหีบเก็บสมบัติจำนวนมากตรงไปยังตู้เก็บสมบัติที่อยู่ด้านในสุด

“ถึงที่นี่จะมีค่ายอาคมคอยป้องกัน แต่ผู้ที่บุกเข้ามาก็คงหาทางสลายลงได้อยู่ดี และในหลาย ๆ ครั้ง ค่ายอาคมเหล่านั้นนอกจากจะไม่ช่วยป้องกันแล้ว กลับเป็นสิ่งชี้นำทำให้ผู้บุกรุกรู้ถึงตำแหน่งที่อยู่ของห้องเก็บสมบัติอีกด้วย”

เทพธิดาสาวเร่งความเร็วฝีเท้ามากขึ้น

นี่เรียกว่าสูงสุดคืนสู่สามัญใช่หรือไม่?

ความปลอดภัยสูงสุดคือการไม่รักษาความปลอดภัยเลย?

หลินเป่ยเฉินพยายามจะจดจำทฤษฎีนี้นำไปใช้งาน

“แต่ถ้าไม่มีสิ่งใดป้องกันเลย อย่างนี้ใคร ๆ ก็สามารถเข้ามาได้ตามใจชอบน่ะสิ?”

หลินเป่ยเฉินถามถึงสิ่งที่ตนเองสงสัยออกมา

“ข้างนอกนั่นคือวิหารต้องห้ามไม่ใช่หรือ?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงเดินไปถึงตู้เก็บสมบัติใบใหญ่ที่อยู่ติดผนังด้านในสุด ก่อนจะใช้สายตาสำรวจอย่างระมัดระวัง และกล่าวว่า “ห้องเก็บสมบัติแห่งนี้ไม่มีค่ายอาคมรักษาความปลอดภัยก็จริง แต่ที่นี่ก็ตั้งอยู่ในวิหารต้องห้าม ซึ่งเป็นสถานที่ที่แข็งแกร่งและอันตรายที่สุดในดินแดนทวยเทพ ย่อมไม่มีผู้ใดกล้าบุกรุกเข้ามาอยู่แล้ว… ท่านมหาเทพเชื่อเช่นนั้น”

นิ้วมือเรียวยาวของนางลูบไล้ไปบนผนังตู้แผ่วเบา

รอยยิ้มสุขใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิง

“ใช่ มันอยู่ในนี้”

นางพึมพำในลำคอ “ในที่สุด ข้าก็หาพบแล้ว”

หลินเป่ยเฉินเดินเข้าไปใกล้และถามว่า “ในตู้ใบนี้เก็บอะไรเอาไว้หรือ?”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงหันกลับมาสบตามองเขา “ด้านในตู้ใบนี้บรรจุลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์ของท่านมหาเทพเอาไว้”

ลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์?

ลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์ของท่านมหาเทพ?

นางหมายถึงลูกแก้วที่บรรจุดวงวิญญาณของท่านมหาเทพเอาไว้ใช่หรือไม่?

มันจะมาอยู่ในตู้เก่าโทรมใบนี้จริง ๆ หรือ?

หลินเป่ยเฉินหรี่ตามองด้วยความสงสัย

เพราะมันเป็นตู้ไม้ติดผนังที่มีหน้าตาธรรมดายิ่งนัก

“นี่มันเป็นเพียงตู้ธรรมดาไม่ใช่หรือ… เอ๊ะ?”

ทันใดนั้น หลินเป่ยเฉินค้นพบสิ่งผิดปกติ

สายตาของเด็กหนุ่มสังเกตเห็นลวดลายอักขระจำนวนมากถูกแกะสลักอยู่บนตู้ใบนี้ และอักขระโบราณเหล่านั้นก็มีขนาดเล็กมากจนตาเปล่ามองแทบไม่เห็น

ดังนั้น ก่อนหน้านี้หลินเป่ยเฉินจึงเข้าใจว่ามันเป็นเพียงตู้ไม้ธรรมดา

แต่บัดนี้ เขารู้แล้วว่ามันไม่ธรรมดา

อักขระโบราณเหล่านั้นถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยในอัตราส่วนที่เท่า ๆ กันทั่วทุกด้านของตู้ไม้

หลินเป่ยเฉินสูดหายใจลึก

และเมื่อเขาลองหันไปดูตู้ไม้ตู้อื่น ๆ หลินเป่ยเฉินก็พบว่าบนตู้ไม้ทุกตู้ก็แกะสลักอักขระโบราณเอาไว้เช่นกัน

ด้วยขนาดที่เล็กผิดปกติของอักขระโบราณเหล่านั้น มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้คนในดินแดนทวยเทพจะเป็นผู้แกะสลักขึ้นมา หรือต่อให้เป็นสุดยอดมือกระบี่ที่มีระดับพลังสูงล้ำมากที่สุด ก็ยังไม่สามารถแกะสลักออกมาได้ด้วยซ้ำ

และอัตราส่วนของอักขระโบราณที่เท่ากันทุกกระเบียดนิ้ว มันก็ทำให้หลินเป่ยเฉินนึกถึงบรรดาสิ่งของที่ถูกผลิตออกมาจากเครื่องจักรในโรงงานเดียวกัน

หรือว่าตู้ไม้เหล่านี้จะถูกผลิตขึ้นมาจากเครื่องจักร?

หลินเป่ยเฉินเดินเข้าไปสังเกตดูในระยะใกล้

หลังจากนั้น เขาก็นำโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูป

และใช้นิ้วมือซูมหน้าจอ

นั่นเอง หลินเป่ยเฉินจึงได้ค้นพบสิ่งที่น่าเหลือเชื่อมากกว่าเดิม

“ลวดลายพวกนี้… เหมือนแผงวงจรซีพียูเลยแฮะ”

ซีพียูย่อมาจากคำว่า Central Processing Unit ซึ่งแปลว่าหน่วยประมวลผลกลาง

มันมีหน้าที่คอยควบคุมการทำงานโดยรวมของระบบคอมพิวเตอร์

หลินเป่ยเฉินเคยประกอบคอมพิวเตอร์มาหลายเครื่องแล้ว เพราะฉะนั้น เขาจึงคุ้นเคยกับสิ่งของเหล่านี้เป็นอย่างดี

ตอนอยู่ในชาติภพที่แล้ว หากใช้แว่นขยายส่องดู ก็จะรู้ถึงการผลิตแผงวงจรซีพียูอย่างประณีตด้วยฝีมือมนุษย์ ซึ่งถือเป็นผลิตภัณฑ์ที่เปลี่ยนแปลงมวลมนุษยชาติไปโดยสมบูรณ์

และตู้ไม้ที่ตั้งอยู่เบื้องหน้าเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงก็มีลวดลายไม่ต่างไปจากแผงวงจรซีพียู

หรือว่าในดินแดนแห่งนี้จะมีโลกวิทยาศาสตร์ซ่อนอยู่?

หลินเป่ยเฉินตกตะลึงกับความคิดของตนเอง

“เจ้าห้ามมายุ่งกับมันเด็ดขาด ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน”

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงหันมามองหน้าหลินเป่ยเฉินตาขวาง “ข้าบอกแล้วไงว่าทุกอย่างในห้องเก็บสมบัติแห่งนี้เป็นของเจ้า ยกเว้นแต่ลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่เป็นของข้า… น้องชาย อย่าได้ทำให้ข้าต้องพูดซ้ำสองอีก”

หลินเป่ยเฉินถอยหลังกลับมาอย่างช้า ๆ

“ดุเหมือนหมาหวงก้างเชียวนะ”

เด็กหนุ่มยิ้ม หมุนตัวเดินไปที่ตู้ใบอื่น

แต่สิ่งที่บรรจุอยู่ในตู้อีกสามใบนั้นช่างแปลกประหลาดเหลือเกิน

เพราะในนั้นไม่มีอาวุธ

ไม่มีศิลาเทวะ

ไม่มีชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์

แต่ในตู้ไม้เหล่านี้ มีเพียงก้อนหินขรุขระ กิ่งไม้ผุพัง หนังสัตว์และอะไรทำนองนั้น

หนังสัตว์ผืนหนึ่งมีการวาดลวดลายคล้ายกับแผนที่ เมื่อหลินเป่ยเฉินมองดู ก็เห็นถึงรูปทรงภูเขาและแม่น้ำ รวมถึงหมู่บ้านผู้คนตามรายทาง

“สภาพไม่น่าใช่แผนที่เทพเจ้า”

หลินเป่ยเฉินลงมือสำรวจสิ่งของต่อไป

ในหีบใบหนึ่งมีแต่เสื้อผ้า ไม่ว่าจะเป็นผ้าฝ้ายหรือเสื้อผ้าที่ทำมาจากหนังสัตว์ เสื้อผ้าทุกตัวต่างก็มีรอยเย็บปักปุปะ ไม่ได้มีสภาพน่าสวมใส่เลยสักนิด

ในหีบบางส่วนก็เก็บหอกศิลาและกระบี่ที่แตกหักเอาไว้เต็มไปหมด

และพวกมันก็เป็นอาวุธโบราณที่ไร้ประโยชน์ ไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์แผ่ออกมาให้ได้ชื่นใจเลย

“รู้สึกเหมือนโดนหลอกยังไงไม่รู้แฮะ”

หลินเป่ยเฉินเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี

ในห้องเก็บสมบัติแห่งนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมีค่า นอกจากลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์อีกแล้ว

หรือพูดอีกนัยหนึ่งก็คือ เขาถูกเทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงหลอกใช้ให้พาเข้ามาที่นี่ตั้งแต่ต้น

แต่เมื่อลองคิดทบทวนดูอีกที สิ่งของที่ดูเหมือนจะไร้ค่าเหล่านี้ อาจจะมีบางอย่างที่เป็นของดีถูกซ่อนอยู่ก็เป็นได้

อย่างเช่น แผนที่หนังสัตว์ผืนนั้น หลินเป่ยเฉินพยายามออกแรงฉีกมันอย่างสุดความสามารถ แต่แผนที่ก็ยังไม่ขาดออกจากกัน แม้แต่เสื้อผ้าที่เก่าขาดตัวหนึ่ง หลินเป่ยเฉินก็จำเป็นต้องออกแรงเยอะทีเดียวกว่าจะสามารถฉีกมันได้สำเร็จ…

และต้องเข้าใจก่อนว่าความแข็งแกร่งของหลินเป่ยเฉินในขณะนี้ ต่อให้เป็นทองคำหรือเหล็กกล้า เมื่อมาอยู่ในมือของเขา หลินเป่ยเฉินก็สามารถหักทิ้งได้อย่างง่ายดาย

เพราะฉะนั้น เขาจึงทราบแล้วว่าคุณสมบัติอันยอดเยี่ยมของเสื้อผ้าหนังสัตว์สภาพเก่าแก่เหล่านี้ก็คือความทนทานนั่นเอง

“แปลก ๆ แฮะ… เราลองดูอีกครั้งดีกว่า แถวนั้นเก็บอะไรเอาไว้นะ”

หลินเป่ยเฉินเดินตรงไปยังหีบเหล็กสี่ใบที่วางซ้อนเรียงกันเป็นตั้งสูง

หีบเหล็กคล้องโซ่กุญแจทองคำเอาไว้ด้านนอก

หลินเป่ยเฉินลองใช้มือกระชากดู

เคร้ง!

โซ่กุญแจขาดออกอย่างง่ายดาย

เด็กหนุ่มเปิดหีบด้านบนสุดดูด้านใน

วูบ!

แสงสีเงินพลันสาดประกายออกมาจากด้านในหีบ