ตอนที่ 616 คำเตือนจากคุณปู่ : ยับยั้งชั่งใจหน่อย
“แม่จะทำร้ายลูกงั้นหรือ? พวกเราไปให้ผู้อาวุโสเย่จับชีพจรดูหน่อยดีกว่า บอกว่าพักนี้รู้สึกไม่ค่อยสบาย ลองฟังว่าผู้อาวุโสเย่จะพูดยังไง ถ้าท้องจริงก็จะได้ดูแลตัวเอง แต่ถ้าไม่ท้องก็แค่ตกใจไปเองเท่านั้น ผู้อาวุโสเย่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากแล้ว มีอะไรไม่เคยเห็นบ้าง? ถ้าลูกท้องลูกหลานของตระกูลเย่จริง ผู้อาวุโสเย่นั่นแหละที่จะดีใจยิ่งกว่าใคร ๆ”
ในที่สุดเซี่ยอวี่ก็คล้อยตามคำพูดของคนเป็นแม่ ลุกขึ้นมาจากเตียง สวมเสื้อกันหนาว หมวกและหน้ากากผ้า แต่งตัวอย่างมิดชิด ตามมารดาไปพบผู้อาวุโสเย่
ช่วงฤดูหนาว ดอกไม้และต้นไม้ในสวนบ้านแพทย์แผนจีนเย่ร่วงโกร๋นเหี่ยวแห้ง แลดูไร้ชีวิตชีวา
เอ้อร์เลิ่งกำลังจัดการสมุนไพรอยู่ในลาน เห็นคนเข้ามา เขาก็รีบเดินเข้ามาหา
“ผู้อาวุโสเย่อยู่ไหม?”
เอ้อร์เลิ่งเห็นพวกหล่อนก็ต้อนรับอย่างกระตือรือร้น “อยู่ครับ กำลังตรวจคนไข้อยู่ เชิญพวกคุณไปรอที่ห้องโถงใหญ่สักครู่”
คุณแม่เซี่ยเห็นเอ้อร์เลิ่งฟื้นตัวได้ดีเช่นนี้ก็ชื่นใจนัก “เอ้อร์เลิ่ง เห็นเธอฟื้นตัวได้ดีแบบนี้ พวกฉันดีใจแทนเธอจริง ๆ”
คุณแม่เซี่ยเคยดูแลลูกชายที่ป่วยหนักด้วยตัวเองมานานหลายปี เวลาเห็นคนหนุ่มสาวล้มป่วย นางจึงอดเศร้าใจไม่ได้
พอคิดถึงบิดามารดาของพวกเขาแล้ว นางก็รู้สึกเห็นใจ
เอ้อร์เลิ่งยิ้มตอบ “ครับ ผมหายดีแล้ว”
“พ่อหนุ่ม เธอไม่กลับไปฉลองปีใหม่ที่บ้านหรือ?” คุณแม่เซี่ยมองเขาพลางถามอย่างเอาใจใส่
เอ้อร์เลิ่งกล่าว “ไม่กลับหรอกครับ ผมอยู่ที่นี่แหละ”
“ช่วงปีใหม่ ตามเจียเหอแวะไปเล่นที่บ้านบ้างนะ บ้านพวกเราจะได้ครึกครื้น”
“ไม่เป็นไร ผมอยู่ฉลองกับปู่เย่ดีกว่าครับ”
เพิ่งพูดจบ ผู้อาวุโสเย่ก็เดินออกมาจากห้องของเสิ่นอวี้หลง
ผู้อาวุโสเย่เพิ่งรักษาให้เสิ่นอวี้หลงเสร็จ พอเห็นคุณแม่เซี่ยก็ยิ้มถามว่า “พี่สาว มาที่นี่ได้ยังไง?”
คุณแม่เซี่ยตอบพร้อมรอยยิ้ม
“ถึงช่วงสิ้นปีแล้วนี่นา พวกเด็ก ๆ เตรียมของขวัญปีใหม่เอาไว้ ฉันจึงแวะเอามาให้คุณ”
คุณแม่เซี่ยว่าแล้วก็ดึงตัวเซี่ยอวี่ ให้หล่อนยื่นของในมือไปให้เขา
“สวัสดีค่ะ คุณปู่”
ผู้อาวุโสเย่เป็นปู่คนรองของเย่ไป๋ เซี่ยอวี่จึงเรียกเขาตามเย่ไป๋
“เอ๊ะ นี่หนูเซี่ยอวี่สินะ? แต่งตัวมิดชิดจนฉันจำไม่ได้เลย”
ผู้อาวุโสเย่เชิญคนทั้งสองเข้าไปในห้อง จากนั้นคุณแม่เซี่ยก็พูดคุยสัพเพเหระอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปลี่ยนประเด็นมาพูดถึงเซี่ยอวี่อย่างเป็นธรรมชาติ
“ผู้อาวุโสเย่ ช่วงนี้เสี่ยวอวี่เคร่งเครียดกับเรื่องงาน มักจะนอนไม่หลับอยู่บ่อย ๆ วันนี้แวะมาพอดี คุณช่วยตรวจให้หล่อนหน่อยได้ไหมคะ ดูว่าต้องบำรุงร่างกายหรือเปล่า งานของหล่อนเวลายุ่งขึ้นมามักจะได้อดหลับอดนอนเป็นประจำ”
“ได้ เดี๋ยวผมดูให้”
แพทย์แผนจีนเย่ให้เซี่ยอวี่นั่งลงบนเก้าอี้ วางข้อมือบนหมอนที่โต๊ะตรวจ จากนั้นใช้นิ้วแตะที่ข้อมือของหล่อนเพื่อตรวจชีพจร
คุณแม่เซี่ยนั่งอยู่ข้าง ๆ มองผู้อาวุโสเย่อย่างรอคอย “ผู้อาวุโสเย่ เป็นยังไงบ้างคะ?”
ความคาดหวังที่ไม่อาจปิดบังได้บนใบหน้าของคุณแม่เซี่ยทำให้สีหน้าของผู้อาวุโสเย่เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ผ่านไปนานพอสมควรกว่าผู้อาวุโสเย่จะเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่อย่าอดหลับอดนอนบ่อยเกินไป อย่าลดความอ้วนอีก”
“เท่านี้?” คุณแม่เซี่ยมองแพทย์แผนจีนเย่ด้วยท่าทางเหมือนไม่ใคร่พอใจผลวินิจฉัยนั้นสักเท่าใด
ผู้อาวุโสเย่หัวเราะออกมา “พี่สาว นี่ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ? ร่างกายแม่หนูเซี่ยไม่มีปัญหา คุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง”
“ดี ดีมาก” คุณแม่เซี่ยตะลึงไปชั่วครู่ ในใจรู้สึกผิดหวัง แต่ใบหน้ายังคงยิ้มออกมา
แพทย์แผนจีนเย่ไม่ได้วินิจฉัยว่าเซี่ยอวี่ตั้งครรภ์
หล่อนไม่ได้ตั้งครรภ์
คุณแม่เซี่ยมีสีหน้าผิดหวัง แม้แต่ตอนมองเซี่ยอวี่ แววตาก็ยังเต็มไปด้วยความผิดหวัง
เด็กคนนี้นี่ ไม่ได้ตั้งท้องแต่ดันแพ้ท้อง
ทำให้นางต้องดีใจเก้อ
“ผู้อาวุโสเย่ หล่อนไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” คุณแม่เซี่ยยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน หาข้ออ้างพาเซี่ยอวี่ออกไปข้างนอก
ทันทีที่พวกหล่อนจากไป ผู้อาวุโสเย่ก็โทรศัพท์หาเย่ไป๋ บอกว่าถ้าเขาไม่ติดอะไรก็ให้แวะมาหา
เย่ไป๋จัดการธุระเสร็จก็ขับรถไปที่บ้านของผู้อาวุโสเย่
ทันทีที่เขาเข้ามา ผู้อาวุโสเย่ก็มองเขาด้วยสายตาเคร่งขรึม เย่ไป๋ขยับแว่นแล้วถามด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่ สายตาแบบนี้มันอะไรกัน? มองซะน่ากลัวเชียว”
“ต่อไปหัดยับยั้งชั่งใจไว้บ้าง” ผู้อาวุโสเย่พูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“อะไรนะครับ?” เย่ไป๋มีสีหน้างุนงง มองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
“ยับยั้งชั่งใจไว้บ้าง แล้วก็รีบแต่งงานเสีย”
“ปู่พูดอะไรของปู่” เย่ไป๋เข้าใจความหมายของผู้อาวุโสเย่แล้วจึงเอามือปิดปากด้วยความอาย ไม่กล้าสบตากับคู่สนทนา
ผู้อาวุโสเย่เน้นเสียงหนัก “ถ้าไม่แต่งงานก็รีบเลิกกันซะ อย่าไปทำร้ายคนอื่นเขา”
เขาพบเจอคนมามาก จะไม่เข้าใจได้อย่างไรว่าคุณแม่เซี่ยพาเซี่ยอวี่มาวันนี้เพื่อตรวจสอบเรื่องอะไร
“คุณปู่ ผมเข้าใจแล้ว”
“ร่างกายเสี่ยวอวี่ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?” เย่ไป๋ถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นอะไรหรอก แค่เธอต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจบ้าง” ผู้อาวุโสเย่พูดซ้ำ
เอ้อร์เลิ่งเดินเข้ามาพอดี ทำให้เย่ไป๋อับอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
หวังว่าเอ้อร์เลิ่งจะยังไร้เดียงสาอยู่ ไม่เข้าใจเรื่องราวมากขนาดนั้น
พอเย่ไป๋กลับไปก็ครุ่นคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง สมควร…แต่งงานได้แล้วจริง ๆ นั่นแหละ
เซี่ยอวี่ตามคุณแม่เซี่ยกลับไปถึงบ้านก็เห็นว่ามารดามีสีหน้าผิดหวัง ทั้งตัวแลดูห่อเหี่ยว ไม่พูดไม่จา
“แม่ แม่เป็นอะไรไป? ทำไมดูห่อเหี่ยวแบบนั้น?”
คุณแม่เซี่ยกลอกตาใส่หล่อน ตำหนิว่า “ลูกไม่ได้ท้องแล้วจะมีอาการวิงเวียนทำไม?”
“แม่ ฉันไม่ได้ท้อง แม่ก็เลยผิดหวัง?”
“ฮึ”
คุณแม่เซี่ยคิดในใจว่าก็ต้องผิดหวังอยู่แล้วสิ
ที่สำคัญที่สุดคือ ถ้าท้องก็แสดงว่าหล่อนยังมีลูกได้
ในฐานะแม่ ถ้าวันนี้ไม่เป็นห่วงเรื่องนั้นก็เป็นห่วงเรื่องนี้
ตอนนี้นางกลัวก็แต่ว่าเซี่ยอวี่อายุมากแล้วจะตั้งครรภ์ไม่ได้
ต่อให้ตั้งครรภ์ตอนอายุมากได้ การคลอดลูกก็ลำบากและมีความเสี่ยง
“เอาละ ฉันไปอ่านบทก่อนนะ แม่ไปพักผ่อนเถอะ”
เซี่ยอวี่เพิ่งจะนอนลงบนเตียงหยิบบทมาดู โทรศัพท์ก็พลันดังขึ้น
“ถึงบ้านแล้วยังครับ?” เย่ไป๋ถาม
“หา? อ้อ ถึงแล้ว” เซี่ยอวี่ตระหนักว่าเย่ไป๋คงรู้เรื่องที่หล่อนไปหาผู้อาวุโสเย่แล้ว
ผู้อาวุโสเย่เป็นคนฉลาดขนาดนั้น จะไม่เข้าใจว่าจุดประสงค์ของการไปตรวจร่างกายของพวกหล่อนในวันนี้ได้อย่างไร
“เสี่ยวอวี่ เราแต่งงานกันเถอะ”
เย่ไป๋พูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้เซี่ยอวี่อึ้งไปครู่หนึ่ง
“คุณพูดอะไรของคุณ?”
เย่ไป๋พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ผมจริงจัง ผมกำลังจะไปหาคุณ”
ตอนเย่ไป๋มาถึงบ้านตระกูลเซี่ย คนอื่น ๆ ยังไม่กลับมา คุณแม่เซี่ยก็นอนหลับอยู่ในห้อง เขาเข้าไปในห้องของเซี่ยอวี่ พูดประโยคเดิมซ้ำอีกครั้งด้วยสีหน้าจริงจังอย่างมาก
“เสี่ยวอวี่ ผมเคารพความต้องการของคุณมาตลอด แต่วันนี้คำพูดของคุณปู่ทำให้ผมคิดได้ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป คนที่เสียหายก็คือฝ่ายหญิง ถ้าคุณ…”
สายตาของเย่ไป๋ตกลงบนหน้าท้องของเซี่ยอวี่
เซี่ยอวี่รู้ได้ทันทีว่าวันนี้ได้ทำเรื่องน่าอับอายต่อหน้าผู้อาวุโสเย่ไปเสียแล้ว
กล่าวกันว่าแพทย์แผนจีนสามารถตรวจพบทุกอย่างผ่านการจับชีพจร แม้กระทั่งว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้คนไข้ทำอะไรไปบ้างก็สามารถวินิจฉัยออกมาได้
ดูเรื่องงามหน้าที่คุณนายเซี่ยทำเอาไว้ซิ!
เซี่ยอวี่เอ่ยอย่างเสียใจทีหลัง “ฉันไม่ได้ท้อง คุณไม่ต้องรีบมารับผิดชอบฉันขนาดนี้ก็ได้”
เย่ไป๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ถ้าในอนาคตท้องขึ้นมาล่ะ จะทำยังไง?”
“ต่อไปคุณอยู่ให้ห่างจากฉันหน่อย เท่านี้ก็ปลอดภัยแล้ว”
เย่ไป๋ “!!!”
ทำแบบนี้ฆ่าเขาเสียยังจะดีกว่า
