The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1222 อายุสิบแปดปี

　　เมื่อตกดึกเฟิงเซียงหรูก็ตกอยู่ในอาการโคม่าอีกครั้ง หมอที่อยู่ดูแลได้แต่ส่ายหัว และพูดกับอันชิว่า “เส้นประสาทของคุณหนูสามมักจะถูกกระตุ้นอย่างอธิบายไม่ถูก หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ข้าเกรงว่าจะรอพระชายาหยูกลับมาไม่ได้”
อันชิกังวล”แล้วข้าจะทำอย่างไรได้ หมอคิดหาวิธีที่จะยื้อจนกว่าคุณหนูรองจะกลับมาได้หรือไม่ ? ! ”
หมอถอนหายใจ”ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะยื้อเวลาชีวิตของคุณหนูสามด้วยปัจจัยภายนอก ขึ้นอยู่กับนาง ถ้านางยังไม่สามารถทำใจยอมรับเรื่องการตายขององค์ชายเจ็ดได้ ข้าเกรงว่าจะเป็นเพราะโรคนี้… ” เมื่อพูดถึงองค์ชายเจ็ด อันชิก็ไม่มีอะไรที่ทำได้ นางต้องให้เด็กคนนี้ทำใจยอมรับให้ได้งั้นหรือ ? นางพยายามอย่างหนักในช่วงแรก แต่ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เมื่อคืน นางก็ไม่มีความหวังอีกต่อไป
เป็นไปไม่ได้ที่เฟิงเซียงหรูจะทำใจยอมรับได้นางมีลางสังหรณ์แปลก ๆ เกี่ยวกับองค์ชายเจ็ด คนที่ยังคงหลับใหลอยู่จะไม่รู้ว่าตำหนักจุนเกิดอะไรขึ้น และหลังจากเหรินซีเฟิงไปดูแล้ว ข่าวจากองครักษ์เงาก็มาถึง ลางสังหรณ์ที่แม่นยำเช่นนี้ทำให้นางรู้สึกกลัวมาก หากเป็นเช่นนี้ต่อไป บุตรสาวของนางจะทำตามความฝันนั้นอย่างแน่นอน นางยังรักองค์ชายเจ็ดที่เป็นคนดีมาก แต่นางรักบุตรสาวของนางมากกว่า เฟิงเซียงหรูงอายุเพียง 15 ปี นางจะจากโลกเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร ?
อาการป่วยของพระชายาหยุนถูกปกปิดโดยองค์ชายหกและสั่งให้คนข้างในทั้งหมดรวมทั้งตำหนักจุนและหมอของรานห้องโถงสมุนไพรไม่ให้แพร่กระจายออกไป ทุกอย่างจะต้องเหมือนเดิม และไม่ควรให้คนนอกเข้ามาเกี่ยวข้อง
ราชวงศ์ต้าชุนสับสนพอสมควรและในที่สุดชายแดนตะวันออกก็สงบลง และมีบางอย่างเกิดขึ้นกับองค์ชายเจ็ด ตอนนี้พลังแปลก ๆ กำลังออกมาจากผู้คนอีกครั้ง ในสถานการณ์เช่นนี้ ถ้าเรื่องของพระชายาหยุนแพร่กระจายออกไป ถ้ามันไปถึงหูของบิดาของเขา ก็จะขึ้นอยู่กับความรักของบิดาที่มีต่อพระชายาหยุน… ไม่เคยมีใครกล้าคิดเลย
ดังนั้นเรื่องนี้จึงถูกปกปิดได้เพียงภายนอกหมายความว่าตำหนักจุนเผลอนำออกไปเพราะคนกำลังเผากระดาษเงินให้องค์ชายเจ็ดยังเป็นที่ยอมรับอย่างไรก็ตามบรรยากาศในเมืองหลวงยิ่งหดหู่
ใช้เวลาเดินทางกว่าสี่เดือนในการเดินทางกลับสู่เมืองหลวงราชวงศ์ต้าชุนในวันเพ็ญเดือนสิบสองเมื่อซวนเทียนหมิง เฟิงหยูเฮง และรถม้าของพวกเขาเข้าใกล้เมืองหลวง
ในรถม้าเฟิงหยูเฮงถูกห่อด้วยผ้านวมถือขวดน้ำร้อนไฟฟ้า และยืนพิงซวนเทียนหมิง หวงซวนกำลังดึงมุมผ้านวมและศึกษา “มีการใส่ขนเป็ดและขนห่านข้างใน สิ่งนี้จะอุ่นกว่าผ้าฝ้ายงั้นหรือเจ้าคะ”　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า”มันต้องอุ่นกว่าผ้าฝ้าย แต่ถ้าจะพูดให้แน่ชัดก็คือมันไม่ใช่ขนเป็ด มันเรียกว่าขนนกคือปุยขนที่อยู่ตามท้องของห่านและเป็ด สิ่งที่เรียกว่าเส้นใยซึ่งกักเก็บความร้อนได้สูงกว่าผ้าฝ้าย” นางอธิบายง่าย ๆ ว่าจริง ๆ แล้วมันคืออะไร อาจกล่าวได้ว่านี่ไม่ใช่แค่ประเด็นนี้เท่านั้น นางยังได้ทำการทดลองในราชวงศ์ต้าชุนเมื่อนานมาแล้วโดยใส่เสื้อแจ็คเก็ตสำหรับทหาร หวงชวนเคยเห็นเสื้อที่เฟิงหยูเฮงใส่ แต่ไม่ว่านางจะพูดอะไร ผู้คนในสมัยโบราณก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่านี่เรียกว่าอะไร และทำไมเสื้อจึงอุ่นกว่าผ้าฝ้าย
นางเหยียดเท้าลงไปใต้ผ้านวมเตะซวนเทียนหมิงและพูดอย่างงัวเงีย “ตามปีนี้ ข้าจะอายุ 18 ปี เร็วมาก การต่อสู้ครั้งนี้กินเวลานานหนึ่งปี การเดินทางนั้นไกลมากและเราต้องต่อสู้อย่างรวดเร็ว หากช้ากว่านี้เราจะไม่แก่กันหมดหรือ”
ซวนเทียนหมิงยิ้มอย่างขมขื่น”อย่าพูดเลย สงครามในในอดีตที่ผ่านมาใช้เวลาครึ่งชีวิตจริง ๆ มันเกิ้ดขึนในราชวงศ์ต้าชุน ผ่านมาไม่ถึงหนึ่งร้อยปี าทวีปก็ไม่สงบสุขโดยเฉพาะอย่างยิ่งในในภาคเหนือซึ่งมีบางอย่างเกิดขึ้น ฮ่องเต้ส่งแม่ทัพไปปราบปรามชาวเตียวในภาคเหนือ และเมืองหนึ่งกินเวลาถึง 40 ปี แม่ทัพอายุประมาณ 20 ปี และเมื่อเขากลับมา เขาก็อายุมากกว่าหกสิบแล้ว ผมและเคราของเขาทั้งหมดเป็นสีเทา หลานชายของเขาก็เหมือนเขาตอนที่เขายังเด็ก ฮ่องเต้รู้สึกประทับใจและสัญญาว่าจะยกองค์หญิงองค์หนึ่งให้แม่ทัพ และปล่อยให้เขาอยู่ในเมืองหลวงเพื่อใช้ชีวิตในช่วงบั้นปลายอย่างสงบสุข แม้ว่ากระบวนการจะน่าอาย แต่ตอนจบก็ถือว่ามีความสุขเช่นกัน”
หวงซวนได้ยินคำพูด”40 ปี ! สวรรค์ ถ้าพระองค์อยู่ในสนามรบชายแดนเป็นเวลา 40 ปี บ้าไปแล้ว”
วังซวนมีสติสัมปชัญญะมากกว่านางและนางก็คิดว่า “40 ปีของทหารรักษาการณ์ที่ชายแดน จะไม่มีคำสั่งสำหรับกองทหารต่างชาติ ข้ากลัวว่าอารมณ์ของแม่ทัพชราก็ยากมากที่จะย้ายไปอยู่ที่เมืองหลวง และปล่อยให้เขามีความสุข นอกจากเขาจะอายุมากแล้ว นั่นควรหมายถึงการติดคุกอีกด้วย”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้า”อันที่จริงฮ่องเต้ทุกพระองค์ต้องป้องกันผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่าฮ่องเต้ ดังนั้นต่อมาฮ่องเต้ของราชวงศ์ต้าชุนจึงไม่มอบอำนาจทางการทหารให้กับเจ้าหน้าที่มากเกินไปอีกต่อไป แต่ส่วนใหญ่มอบให้องค์ชายด้วยวิธีนี้ แม้ว่าองค์ชายจะก่อกบฏ ไม่ว่าอย่างไรก็ตรงข้ามกับการสร้างบ้านของตัวเอง ราชวงศ์ต้าชุนยังคงมีแซ่ซวน”
เขากล่าวพร้อมมองไปที่เฟิงหยูเฮงและพูดอย่างช่วยไม่ได้”เจ้ากำลังฟุ้งซ่าน ข้าเล่าเรื่องให้เจ้าฟัง ข้า ซวนเทียนหมิง มีบางสิ่งเกิดขึ้นแล้ว ดังนั้นเรามาลองแก้กันดีกว่าเราไม่สามารถจมอยู่กับความรำคาญได้ตลอดเวลา มันจะไม่ช่วยอะไร”
เฟิงหยูเฮงรู้ความจริงเช่นกันแต่นางก็หนักใจ ! “เจ้าบอกว่าตวนมู่อันกัวหรือราชวงศ์ซงซุยส่งข่าวกลับไปที่ราชวงศ์ต้าชุน นี่ไม่ใช่เรื่องวุ่นวายหรือ ? เสด็จพ่อและเสด็จแม่รู้ว่าเรื่องที่น่าเศร้าเกี่ยวกับพี่เจ็ด พวกเขาจะเป็นอย่างไร และคิดว่าเฟิงเซียงหรูจะเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้ว่าจะนางมีชีวิตรอดได้หรือไม่จนกว่าข้าจะกลับไปเมืองหลวง” นางพูดขณะที่นางยกผ้าม่านของรถม้าขึ้น ข้างนอกมีหิมะตก และพวกเขาก็อบอุ่นในรถม้า แต่ตวนมู่อันกัวที่อยู่ในรถม้ารถที่อยู่ขังด้านนอก นั่งแบบนั้นปกคลุมไปด้วยหิมะ และลม เขาแทบจะแข็งตาย
น่าเสียดายที่ไม่มีใครสงสารเขาและผู้คุมที่ติดตามก็ถอดเสื้อคลุมของเขาออก จิ้งจอกเฒ่าสาปแช่งสองสามคำในตอนแรก เมื่อเข้าใกล้เมืองหลวงมากขึ้น อากาศก็หนาวขึ้น เขาก็หนาวมากจนไม่มีแรงแม้แต่จะพูด
”ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาจะต้องรับกรรมตอนนี้ข้าอยากจะแทงเขาให้ตายจริง ๆ ” เฟิงหยูเฮงกัดฟัน “ข้าอยากจะให้พี่เจ็ดไม่ถูกปิดบัง แต่เจ้ายังรู้อยู่ดี ข่าวกลับมาบอกว่าทั้งเมืองหลวงกำลังไว้ทุกข์ให้พี่เจ็ด เสด็จแม่จะไม่รู้ได้อย่างไร ซวนเทียนหมิง เจ้าไม่ควรส่งหนังสือกลับไปเพื่อยืนยันการตายของพี่เจ็ดเพราะท่านพี่ไม่ได้… ”
”แต่เราไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าท่านพี่ยังอยู่ที่นั่นใช่หรือไม่? ” เขาดึงชายาตัวน้อยของเขากลับมาจากหน้าต่าง และหวงซวนก็รีบลดม่านรถลงเพื่อแยกหิมะและน้ำแข็งออกไปด้านนอก “เนื่องจากไม่สามารถตรวจสอบได้ จึงควรปฏิบัติตามโลกภายนอกดีกว่า ไม่เช่นนั้นเราจะอธิบายอย่างไรว่าท่านพี่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ท่านพี่อยู่ที่ไหน ข้าไปเกาะเรินเซียน เหตุผลที่หลอกเสด็จแม่อาจหลอกท่านไม่ได้ ทำไมต้องลวงโลกนอกจากนี้การระเบิดที่ตงเฉิง คนจำนวนมากรู้ และเราก็ไม่สามารถหยุดฝูงชนได้อยู่ดี ดังนั้นแม้เรื่องนี้จะไม่ได้ตั้งใจเผยแพร่ แต่พลเมืองก็ควรจะเป็นคนเผยแพร่ข่าวเอง มันจะไปถึงเมืองหลวง”
เฟิงหยูเฮงต้องยอมรับว่าซวนเทียนหมิงพูดถูกนางไม่สามารถซ่อนเรื่องพี่เจ็ดได้ นางบอกผู้คนว่าซวนเทียนฮั่วยังไม่ตาย แต่แล้วหลักฐานล่ะ ? ภายใต้พายุฝนฟ้าคะนองแม้ว่าเขาจะไม่ตาย เขาก็บาดเจ็บสาหัสใช่หรือไม่ ? แล้วผู้บาดเจ็บล่ะ ?
ท้ายที่สุดนางไม่สามารถหาหลักฐานใดๆ ได้ ซวนเทียนฮั่วอยู่ในมิติของนางได้ในตอนนี้ โดยใช้ความพิเศษของมิติเพื่อให้เขาอยู่ในสภาพเดิม เมื่อนำเขาออกมาแล้ว มีโอกาสมากที่อาการบาดเจ็บจะรุนแรงขึ้นในทันทีและจะไม่มีการฟื้นตัว
นางไม่สามารถรับความเสี่ยงนั้นได้ดังนั้นจึงไม่มีทางอื่นนอกจากยอมรับการตายของซวนเทียนฮั่ว
เพียงแค่กังวลเกี่ยวกับพระชายาหยุนนางก็รู้สึกแย่แม้ว่าฮ่องเต้จะอยู่ในตำแหน่งที่สูงและได้เตรียมการเพียงพอสำหรับการอยู่คนเดียวแล้ว แต่พระชายาหยุนล่ะ ? จะเกิดอะไรขึ้นกับพระชายาหยุนผู้ซึ่งถือว่าซวนเทียนฮั่วเป็นบุตรชายแท้ ๆ ของนางมาโดยตลอด　　”รีบหน่อยได้หรือไม่”นางกลับเมืองหลวงอย่างใจจดใจจ่อ “ปีใหม่กำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ ปีที่แล้วหมดไปกับการสร้างเมือง ปีใหม่นี้ต้องอยู่ในบ้านของตัวเอง”
ซวนเทียนหมิงพยักหน้าและพูดคำไม่กี่คำเป่ยจื่อก็ออกไปข้างนอกและได้เพิ่มความเร็วของรถม้า แต่เฟิงหยูเฮงยังคงกังวล ซวนเทียนหมิงเห็นว่านางอารมณ์เสีย “นี่เร็วที่สุดแล้ว หิมะตกและกีบม้ากำลังลื่นไถล ไม่ต้องกังวล ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเรากลับไปเมืองหลวง ก็แค่จัดการกับเรื่องที่เกิดขึ้น” เขาปลอบชายาของเขา แต่จริง ๆ แล้วเขาก็คิดมาก เขาก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีแบบนั้นเหมือนกัน แต่เขาไม่กล้าพูด
ในเมืองหลวงเรือนเล็ก ๆ ที่เฟิงเฟินไดอาศัยอยู่มีชีวิตชีวามาก ซวนเทียนหยานเพิ่มบ่าวรับใช้มากมายให้กับนาง แม้ว่าทั้งเมืองจะเสียใจเพราะองค์ชายเจ็ด แต่ก็ไม่มีใครติดไฟเพื่อเพิ่มถ่านแม้ในช่วงปีใหม่ แต่บรรยากาศไม่ดี และห้องครัวต้องเตรียมอาหารบางอย่าง ดงหยิงกล่าวว่า “องค์ชายส่งพ่อครัว 2 คนจากตำหนักหลี่มา และบอกว่าเป็นอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่าที่ดี พระองค์ให้เราได้กินในวันส่งท้ายปีเก่าด้วยเจ้าค่ะ”
เฟิงเฟินไดพยักหน้า”ก็พ่อครัวของตำหนักหลี่รู้ว่าพระองค์ชอบแบบไหน เจ้าเพียงแค่บอกพ่อครัวให้ทำของที่พระองค์ชอบ ข้าไม่ค่อยกินเท่าไหร่ เพียงแค่ทำตามพระองค์ก็พอ”
”คุณหนู”ดงหยิงเกลี้ยกล่อมนาง “คุณหนูไม่สามารถปล่อยให้พ่อครัวทำอาหารให้องค์ชายได้ คุณหนูเป็นคู่หมั้นของพระองค์ คุณหนูต้องรู้ว่าพระองค์ชอบอะไรที่สุด” ทันทีที่ดงหยิงเปิดการสนทนาของนาง นางก็รู้สึกว่ามีบางอย่าง นางอยากจะพูดอะไรมากมายกับเฟิงเฟินได ดังนั้นนางจึงเพียงแค่วางแบบที่นางปักไว้ในมือของเฟิงเฟินได และนั่งข้าง ๆ เฟิงเฟินได “เมื่อคุณหนูบอกกับองค์ชายห้าว่าจะเลื่อนงานแต่งงาน ข้าก็ตกใจมากเลยเจ้าค่ะ ในที่สุดก็ถึงเวลาที่คุณหนูและพระองค์จะได้คุยกันเรื่องการแต่งงาน ห้องจัดงานแต่งงาน องค์ชายห้าได้พร้อมแล้ว แต่คุณหนูดันมีวันแต่งงานอีกครั้ง หากต้องรอ องค์ชายห้าอาจจะโกรธ เราจะสูญเสียผลประโยชน์มากกว่า โชคดีที่องค์ชายห้ารับฟัง คุณหนู ข้าก็ตกลงที่จะเลื่อนการแต่งงานออกไป แต่คุณหนู ! คุณหนูยังต้องกระตือรือร้นมากกว่านี้ อย่างน้อยคุณหนูต้องยิ้มให้พระองค์เมื่อพบกับองค์ชายห้า และเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความชอบของพระองค์ เช่น อาหารที่พระองค์ชอบ พระองค์ชอบใส่เสื้อผ้าแบบไหน นี่คือสิ่งที่คุณหนูควรทำในฐานะพระชายาเจ้าค่ะ”
เฟิงเฟินไดหัวเราะ”เจ้ายังสาว แต่เจ้าดูเหมือนจะมีประสบการณ์มาก แต่ความจริงแล้วเจ้ายังเป็นสาวที่ไม่ได้แต่งงาน” นางถอนหายใจและวางชุดแต่งงานที่นางกำลังปักอยู่ในมือ นางมองไปที่รอยเย็บที่น่าอึดอัด แล้วส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “ข้าปักเองไม่ได้เรื่อง ส่งไปที่ร้านปัก ! แค่ของข้า ! นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องน่าอายเมื่อข้าสวมออกไป”　　ดงหยิงพยักหน้า”เจ้าค่ะ องค์ชายห้าก็บอกแบบนั้น ว่าคุณหนูไม่จำเป็นต้องทำอะไรด้วยตัวเอง เพียงแค่สั่งให้คนทำให้”
”ที่จริงเราแต่งงานกันครั้งเดียวข้าอยากปักชุดแต่งงานด้วยตัวเอง แต่งานฝีมือของข้าไม่ได้เรื่องเลย ข้าไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรเมื่ออยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเฟิง ตอนนี้ข้าไม่ได้แตะเข็มและด้ายมาหลายปีแล้ว และมันก็ทำด้วยมือมากกว่าด้วย” เฟิงเฟินไดนึกถึงคฤหาสน์ของตระกูลเฟิง “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าการแต่งงานของข้าจะอยู่ในเรือนที่เรียบง่ายเช่นนี้ ข้าเคยคิดว่าไม่ว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหนข้าก็จะแต่งงานที่ตำหนัก ! แต่ก็ดี อย่างน้อยตอนนี้ข้าก็มีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน ข้าสบายแค่… ” นางก้มหน้ามองเศร้า “ข้าต้องเลื่อน…”