ทุกคนประหลาดใจแค่บอกว่าพระชายาหยูให้เกียรติน้องสาว นางเตรียมสินเดิมไว้อย่างชัดเจน ! หีบไม้มากกว่าหนึ่งร้อยหีบเหล่านี้ถูกนำออกไป และนางก็กลัวว่าแม้แต่ตำหนักหลี่ก็จะตกใจกับการสนับสนุนนี้
เฟิงเซียงหรูถอนหายใจและกล่าวว่า”ข้ากังวลว่าน้องสี่จะถูกบ่าวรับใช้ในตำหนักหลี่ดูถูกหลังจากที่นางแต่งงานแล้ว เราไม่มีท่านแม่ที่เลี้ยงดูนาง ตอนนี้ข้าสบายใจและมั่นใจได้ เมื่อพี่รองให้สิ่งของและเงินเหล่านี้ นับประสาอะไรกับตำหนักหลี่ ของมูลค่าเทียบเท่าเมืองสองเมืองก็เพียงพอแล้ว ใครจะกล้าดูถูกน้องสาวของเรา”
เฟิงหยูเฮงบอกเฟิงเฟินได”ข้าจะให้เจ้าทุกอย่างที่สามารถให้ได้ แต่เจ้าจะต้องดูแลตัวเองในวันข้างหน้า สิ่งเหล่านี้สามารถสนับสนุนเจ้าได้ แต่ไม่สามารถรองรับความรู้สึกที่แท้จริงระหว่างผู้คนได้ บ่าวรับใช้สามารถพึ่งพาทองคำและเงินเพื่อเอาชนะได้ แต่คนที่ใช้ชีวิตร่วมกับเจ้า หากวันหนึ่งเขาไม่สนใจเจ้าแล้ว เจ้ามีเงิน ดังนั้นอย่าลังเลที่จะหย่าขาดเขา”
คำพูดของนางทำให้เฟิงเฟินไดและเฟิงเซียงหรูนึกถึงคฤหาสน์ของตระกูลเฟิงเดิมขึ้นมาทันทีเฟิงจินหยวนได้สนับสนุนตระกูลเฉินในอันดับต้น ๆ ตระกูลเฉินคิดอย่างมีความสุขว่าเฟิงจินหยวนมีเฉินซื่ออยู่ในใจของเขา เขายังรู้สึกขอบคุณที่นางอยู่ในมณฑลเฟินตงเป็นเวลาหลายปีเพื่อดูแลหญิงชรา และสละทรัพย์สมบัติทั้งหมดเพื่อปูทางไปสู่การสอบจอหงวนของเฟิงจินหยวน ใครจะคิดว่าเฟิงจินหยวนไม่ได้มีใจดูแลหญิงชรามานานหลายปีแล้ว ? เขาไม่สำนึกบุญคุณนาง ใช้จ่ายทรัพย์สมบัติของนาง ? นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าตระกูลเฉินต่ำต้อยเกินไป เป็นความจริงที่ว่าความมั่งคั่งของตระกูลเฉินเป็นเรื่องจริงซึ่งทำให้นางได้รับตำแหน่งฮูหยินใหญ่
ดังนั้นตระกูลเฉินยากจนและเฟิงจินหยวนมาจากบ้านเกิดเดียวกัน และพวกเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ก่อนหน้านี้หลายปีก่อนที่จะแต่งงานกับตระกูลเหยา ก่อนแต่งงาน นางเป็นคนที่มีคุณธรรมและดูแลหญิงชรามานานหลายปี หญิงชราอาจสัญญาว่าจะให้เฟิงจินหยวนแต่งงานกับนางในอนาคตไว้ ใครจะคิดว่าเฟิงจินหยวนลืมเรื่องรักในวัยเด็กของตระกูลเฉิน เมื่อเขาสอบได้คะแนนสูงสูดและแต่งงานกับบุตรสาวของตระกูลเหยาในเมืองหลวงแทน และใช้ประโยชน์จากอำนาจของตระกูลเหยาในการเป็นขุนนาง นี่เป็นการระเบิดครั้งใหญ่ของตระกูลเฉินอย่างไม่ต้องสงสัย
เฟิงเฟินไดเข้าใจสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดนางพยักหน้าอย่างหนักและสัญญาว่า “พี่รองไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ ข้าแต่งงานกับเขาเพราะเขาปฏิบัติต่อข้าด้วยความจริงใจ หากวันหนึ่งจิตใจของเขาไม่อยู่ที่ข้า ข้าจะเดินออกมาเองเจ้าค่ะ”
ดงหยิงก็ฟังนางเช่นกันโดยคิดว่านางต้องเล่าเรื่องนี้ให้องค์ชายห้าฟัง เพื่อที่เขาจะได้เข้าใจว่าคุณหนูของนางก็มีผู้สนับสนุนเช่นกัน อย่าคิดว่าพวกเขาแต่งงานกันเพราะเขาเป็นองค์ชายห้า การแต่งงานคือความรักไม่ใช่แรงผลักดัน ถ้าไม่มีความรัก พี่รองที่ทรงพลังกว่าคอยหนุนหลังอยู่ !
เฟิงเฟินไดมองไปที่หีบไม้ในสนามที่มีทั้งหมด128 กล่อง และนางนึกถึงที่นางเคยสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะต้องจัดงานแต่งงานให้เป็นที่อิจฉาของผู้คน นางก็เริ่มแสบจมูกขึ้นมา นางจับมือของเฟิงหยูเฮงและกล่าวว่า “พี่รอง ข้าทำอะไรแบบนั้นตอนที่ข้ายังเด็ก ข้ารู้สึกละอายกับพี่รองและพี่สาม ข้าไม่เคยคิดว่าท่านพี่จะให้อภัยข้า ข้าเคยคิดว่าชีวิตนี้เป็นโศกนาฏกรรม ไม่มีญาติไม่มีเพื่อน แทบจะไม่มีชีวิตชีวา แต่ข้าไม่รู้สึกถึงความสุขที่ได้มีชีวิตอยู่ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าทุกสิ่งจะอยู่ที่นั่นในชั่วข้ามคืน ความรักนี้ท่านพี่จะให้ข้าตอบแทนได้อย่างไรเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น”มีเหตุผลใดที่พี่สาวจะให้น้องสาวตอบแทนความรักได้ ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะเริ่มสร้างความอับอายให้ใคร ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหรือเฉินหยู พวกเราทั้งหมดเป็นญาติกันก่อนที่จะกลายเป็นศัตรูกัน ข้าหวังมาตลอดว่าครอบครัวจะมีความสามัคคีกลมเกลียว ท่านพ่อที่ใจดีและบุตรที่กตัญญู แต่น่าเสียดายที่เรื่องนี้ยากเกินไปสำหรับตระกูลเฟิง โชคดีที่มันจบลง อย่าคิดมาก เพียงแค่ถือว่าเป็นการเริ่มต้นใหม่ในอนาคต เจ้าจะได้เข้าสู่ตำหนักหลี่ ข้าลืมทุกสิ่งที่ข้ามีในตระกูลเฟิง จำไว้ว่าจากนี้ไปเจ้าเป็นสะใภ้ของตระกูลซวน และเป็นสมาชิกของราชวงศ์ซวน ชื่อของเจ้าจะออกจากตระกูลเฟิงและเข้าสู่ราชวงศ์ ไม่จำเป็นต้องเสียใจที่ชีวิตนี้ที่เคยเป็นบุตรสาวของอนุเพราะเจ้าจะได้เป็นพระชายาเหมือนกับข้า และในที่สุดเราพี่น้องก็เท่าเทียมกัน”
น้ำตาของเฟิงเฟินไดไหลรินและในที่สุดนางก็เท่าเทียมกัน นางรอความเท่าเทียมนี้มากแค่ไหน ? 5ปี 10 ปี ! นางเคยอยากจะทำให้ตัวตนของนางสูงส่ง แต่ตอนนี้ในที่สุดทุกสิ่งที่นางต้องการก็มาถึงแล้ว !
เฟิงหยูเฮงเช็ดน้ำตาของนางออกและนางก็เต็มไปด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง ในความเป็นจริงเมื่อมองย้อนกลับไป และคิดถึงเฟิงเฟินไดที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อเข้าใกล้ซวนเทียนหมิง ขณะที่เป็นเพียงเด็กผู้หญิงอายุ 10 ขวบ นางสนใจอะไรกับเด็กอายุ 10 ขวบ กล่าวคือเด็กในยุคนี้แก่แดดเกินไป หากอยู่ในสมัยปัจจุบัน ถ้าน้องสาวอายุ 10 ขวบบอกว่าชอบพี่เขย ญาติ ๆ จะมองว่าเป็นเรื่องตลกเท่านั้น ยังเป็นเพราะนางได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อมของตระกูลเฟิง ตอนนี้นางกระโดดออกจากวงกลมประหลาดนั้นและมองไปยังอนาคต
พี่สาวและน้องสาวต่างร้องไห้และหัวเราะในขณะนี้นางเห็นอีกคนที่อยู่นอกประตูวิ่งมาด้วยหน้าตาประหลาดใจ และพูดกับเฟิงเฟินไดอย่างเสียงดังว่า “คุณหนู ! มีคนมามอบของกำนัลอีกแล้ว คราวนี้เป็นพระราชวัง คนขององค์ชายเก้ามาที่นี่เพื่อมอบของกำนัลให้คุณหนูเจ้าค่ะ ! ”
เฟิงเฟินไดประหลาดใจหันไปมองเฟิงหยูเฮงและเห็นเฟิงหยูเฮงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เขาเป็นพี่เขย และเขาจะเป็นน้องชายของเจ้าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เขามอบของกำนัลแก่เจ้า”
บ่าวรับใช้ที่มามอบของกำนัลจากตำหนักหยูเข้ามาทีละคนสิ่งของที่พวกเขาส่งไปได้แก่ เครื่องประดับ เสื้อผ้า ไวน์ อาหาร และขนม เป็นนางกำนัลอาวุโสโจวที่มามอบของกำนัล นางก้าวไปข้างหน้าก่อนคำนับเฟิงหยูเฮงตามกฎ จากนั้นคำนับเฟิงเฟินได เฟิงเฟินไดตกใจมากจึงรีบไปช่วยประคองนางกำนัลอาวุโสโจว นางจะกล้ารับการคำนับแบบนี้ได้อย่างไร ? แต่นางกำนัลอาวุโสโจวกล่าวว่า “แม้ว่าในอดีตเจ้าจะไม่เคยได้รับการคำนับเช่นนี้ แต่เจ้าต้องรับการคำนับในตอนนี้ ! เจ้าเป็นพระชายาในตำหนักหลี่ และเป็นลูกสะใภ้ที่ดีของฮ่องเต้เช่นเดียวกัน พระชายาหลี่สมควรได้รับ” หลังจากกล่าวเช่นนั้นหลังจากเสร็จสิ้นพิธีอย่างจริงจัง นางก็ลุกขึ้น และกล่าวกับเฟิงเฟินได “ของขวัญแต่งงานที่องค์ชายเก้ามอบให้พระชายาหลี่นั้นถูกคัดสรรมาอย่างดีจากพระคลังของพระราชวัง เครื่องประดับสี่ฤดู ผ้าทอมือของพระราชวัง อาหาร ขนมและไวน์จากโรงเตี้ยมครัวเทพ องค์ชายเก้าส่งมาให้ทุกคนในคืนนี้”
ลานเล็กๆ เด็กข้างในมีส่งเสียงโห่ร้องด้วยความยินดี ทุกคนสนใจไวน์และอาหาร หลังจากที่นางกำนัลอาวุโสโจวจากไป ผู้คนก็รีบจัดโต๊ะที่สนาม
ในเวลาเดียวกันที่ตำหนักหลี่องค์ชายห้าซวนเทียนหยานได้ฟังรายงานซึ่งบอกว่าเฟินเฟินไดดื่มเหล้า และเขารู้สึกกังวลมากจนลุกขึ้นยืน และอยากจะรีบออกไปหานาง บ่าวรับใช้กลัวมากจึงรีบห้ามและยังคงพูดโน้มน้าวเขา “พระองค์ไปไม่ได้พะยะค่ะ ! งานแต่งงานครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก และคู่ที่จะแต่งงานห้ามเจอกันก่อนคืนแต่งงานพะยะค่ะ ! ”
”ยิ่งใหญ่ตรงไหน? เจ้าได้ยินหรือไม่ว่าพวกเขาดื่มกัน ข้าไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มมากแค่ไหน ไม่กี่อึกก็เมา ! พรุ่งนี้นางจะขึ้นเกียวได้อย่างไรถ้าเมา”
”พระองค์ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ข้ากำลังคิดถึงเรื่องนี้ ไม่ได้หมายความว่าจะมีพระชายาหยูอยู่ที่นั่นด้วย ! เป็นไปได้อย่างไรที่พระชายาหยูจะเมากับนาง แม้ว่านางจะเมาจริง ๆ แต่ก็ต้องมียาแก้เมาขอรับ ! ”
ซวนเทียนหยานรู้สึกโล่งใจใช่ แน่นอน ! มีหมอเทวดา ! ไม่ต้องกลัว
อย่างไรก็ตามหมอเทวดาก็ไร้ประโยชน์เฟิงเฟินไดดื่มให้เพื่อนสนิทของนางมากเกินไปก่อนงานแต่งงาน และไม่เพียงแต่เฟิงเฟินไดดื่มมากเกินไป เฟิงหยูเฮงก็ดื่มมากเกินไปด้วยเช่นกัน
วันรุ่งขึ้นองค์ชายห้ามารับด้วยตนเองและเห็นเรือนเล็ก ๆ เงียบสนิท โดยไม่มีความตื่นเต้นที่จะส่งเจ้าสาว นึก “โกรธ” อยู่ในใจ ไม่ใช่ว่าผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนใจหรอกนะ ?
ในความเป็นจริงสถานการณ์ในเรือนเป็นเช่นนี้ “คุณหนูตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ! เกี้ยวของตำหนักหลี่ถูกยกมาที่ประตูแล้ว และองค์ชายห้าก็มาด้วยเจ้าค่ะ ! ”
เฟิงเฟินไดที่ถูกเรียกยังคงหลับอยู่
”คุณหนู! ลุกขึ้นมาเจ้าค่ะ ! คุณหนู ! ”
เฟิงหยูเฮงที่ถูกเรียกยังคงหลับอยู่
”เฟิงเซียงหรูตื่นเถิดพวกนางดื่มไวน์จนเมา หลังจากที่ได้เห็นร่างกายของเจ้าดี ถ้าเกิดอะไรขึ้นข้าจะอยู่อย่างไร?”
เฟิงเซียงหรูที่ถูกเรียกยังคงหลับอยู่
คุณหนูทั้งสามของตระกูลเฟิงนอนหลับเป็นตายมากขึ้นเรื่อยๆ จนลืมเรื่องงานแต่งงานใหญ่ในวันนี้ เมื่อเฟิงจื่อหรูและเสี่ยวเปารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เฟิงจื่อหรูก็พาเสี่ยวเปาวิ่งออกไปนอกประตู ดูซวนเทียนหยานที่ขี่ม้าตัวสูงและในชุดสีแดงมารับนาง และพูดว่า “เมื่อคืนท่านพี่ดื่มหนักมากพะยะค่ะ ตอนนี้ยังไม่มีใครตื่นพะยะค่ะ เลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ได้หรือไม่พะยะค่ะ ? “ ซวนเทียนหยานกล่าว”ไม่ ! ข้าก็รอจนถึงวันนี้ ข้าจะไปเรียกนางเอง ! ” หลังจากพูดจบเขาก็ลงจากหลังม้าและรีบตรงไปที่เรือน
ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เห็นซวนเทียนหยานอุ้มเฟิงเฟินไดเจ้าสาวสวมชุดแต่งงานสีแดงโดยมีผ้าคลุมศีรษะ และแขนของนางคล้องคอของซวนเทียนหยาน เขาไม่สามารถบอกได้ว่านางตื่นหรือยัง ด้วยเหตุนี้จึงมีคนถกเถียงกัน “เจ้าบ่าวมาเจ้าสาวไปแต่งงานด้วยตัวเองได้ที่ไหน ควรเป็นแม่สื่อไม่ใช่หรือ เจ้าบ่าวควรรออยู่ที่เรือน”
คนอื่นๆ กล่าวว่า “องค์ชายห้าจูบนางไปกี่ครั้งแล้ว ? นางไม่บริสุทธิ์แล้ว”
มีคนโต้กลับทันที”เฮ้ ! ครั้งนี้แตกต่างออกไปคราวนี้พระองค์แต่งพระชายาเอก และพระองค์แต่งงานกับคุณหนูสี่ตระกูลเฟิง ข้าได้ยินมาว่าพระชายาหยูและคุณหนูสี่ตระกูลเฟิงที่แต่งงานนั้นเป็นพี่น้องกัน โอ้ สถานะของคุณหนูสี่ของตระกูลเฟิงค่อนข้างแตกต่างจากเมื่อก่อน” การสนทนายังคงเป็นเรื่องของการสนทนาสายตาของคนส่วนใหญ่ยังคงดึงดูดด้วยชุดแต่งงานสีแดงขนาดใหญ่ของเฟิงเฟินได ชุดดูประกายระยิบระยับ ลวดลายนกฟีนิกซ์พราวระยับที่ดูเหมือนจะจางหายไปในรัศมีของดวงอาทิตย์ คนส่วนใหญ่ไม่รู้จักสิ่งนี้ แต่มีใครบางคนที่ลืมตาได้เห็นมัน และร้องอุทานว่า “พระเจ้า ไม่ใช่ผ้าที่เป็นสมบัติทั้งห้าหรือไม่”
”ผ้าที่เป็นหนึ่งในสมบัติทั้งห้าผ้าที่มีเพียงชิ้นเดียวในโลก ? ”
”น่าจะใช่! มีเพียงผ้านี้เท่านั้นที่สามารถเปล่งประกายแวววาวได้ และมีเพียงผ้านี้เท่านั้นที่สามารถแสดงลวดลายฟีนิกซ์จาง ๆ บนวัสดุได้โดยไม่ต้องย้อมสีใด ๆ ”
”เป็นไปไม่ได้ที่คุณหนูสี่ของตระกูลเฟิงจะมีสิ่งนั้นและยังเป็นเรื่องยากสำหรับองค์ชายห้าที่จะได้รับมัน ว่ากันว่าผ้าสมบัติทั้งห้าของราชวงศ์ต้าชุนถูกมอบให้กับพระชายาหยุนโดยฮ่องเต้ ต่อมาองค์ชายเก้าได้มอบสิ่งนี้ให้กับคุณหนูรองตระกูลเฟิง ตอนนี้พระชายาหยูน่าจะมอบผ้านี้ให้นาง”
”พระชายาหยูใจกว้างจริงๆ โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นน้องสาวของพระชายาหยู คุณหนูสี่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่สาวจนกระทั่งก่อนแต่งงาน มันน่าเสียดายเวลาก่อนหน้านั้นจริง ๆ ”
เมื่อได้ยินความคิดเห็นของผู้คนซวนเทียนหยานก็อารมณ์ดี มองเจ้าสาวในอ้อมแขนอีกครั้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข…
เฟิงเซียงหรูถอนหายใจและกล่าวว่า”ข้ากังวลว่าน้องสี่จะถูกบ่าวรับใช้ในตำหนักหลี่ดูถูกหลังจากที่นางแต่งงานแล้ว เราไม่มีท่านแม่ที่เลี้ยงดูนาง ตอนนี้ข้าสบายใจและมั่นใจได้ เมื่อพี่รองให้สิ่งของและเงินเหล่านี้ นับประสาอะไรกับตำหนักหลี่ ของมูลค่าเทียบเท่าเมืองสองเมืองก็เพียงพอแล้ว ใครจะกล้าดูถูกน้องสาวของเรา”
เฟิงหยูเฮงบอกเฟิงเฟินได”ข้าจะให้เจ้าทุกอย่างที่สามารถให้ได้ แต่เจ้าจะต้องดูแลตัวเองในวันข้างหน้า สิ่งเหล่านี้สามารถสนับสนุนเจ้าได้ แต่ไม่สามารถรองรับความรู้สึกที่แท้จริงระหว่างผู้คนได้ บ่าวรับใช้สามารถพึ่งพาทองคำและเงินเพื่อเอาชนะได้ แต่คนที่ใช้ชีวิตร่วมกับเจ้า หากวันหนึ่งเขาไม่สนใจเจ้าแล้ว เจ้ามีเงิน ดังนั้นอย่าลังเลที่จะหย่าขาดเขา”
คำพูดของนางทำให้เฟิงเฟินไดและเฟิงเซียงหรูนึกถึงคฤหาสน์ของตระกูลเฟิงเดิมขึ้นมาทันทีเฟิงจินหยวนได้สนับสนุนตระกูลเฉินในอันดับต้น ๆ ตระกูลเฉินคิดอย่างมีความสุขว่าเฟิงจินหยวนมีเฉินซื่ออยู่ในใจของเขา เขายังรู้สึกขอบคุณที่นางอยู่ในมณฑลเฟินตงเป็นเวลาหลายปีเพื่อดูแลหญิงชรา และสละทรัพย์สมบัติทั้งหมดเพื่อปูทางไปสู่การสอบจอหงวนของเฟิงจินหยวน ใครจะคิดว่าเฟิงจินหยวนไม่ได้มีใจดูแลหญิงชรามานานหลายปีแล้ว ? เขาไม่สำนึกบุญคุณนาง ใช้จ่ายทรัพย์สมบัติของนาง ? นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าตระกูลเฉินต่ำต้อยเกินไป เป็นความจริงที่ว่าความมั่งคั่งของตระกูลเฉินเป็นเรื่องจริงซึ่งทำให้นางได้รับตำแหน่งฮูหยินใหญ่
ดังนั้นตระกูลเฉินยากจนและเฟิงจินหยวนมาจากบ้านเกิดเดียวกัน และพวกเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ก่อนหน้านี้หลายปีก่อนที่จะแต่งงานกับตระกูลเหยา ก่อนแต่งงาน นางเป็นคนที่มีคุณธรรมและดูแลหญิงชรามานานหลายปี หญิงชราอาจสัญญาว่าจะให้เฟิงจินหยวนแต่งงานกับนางในอนาคตไว้ ใครจะคิดว่าเฟิงจินหยวนลืมเรื่องรักในวัยเด็กของตระกูลเฉิน เมื่อเขาสอบได้คะแนนสูงสูดและแต่งงานกับบุตรสาวของตระกูลเหยาในเมืองหลวงแทน และใช้ประโยชน์จากอำนาจของตระกูลเหยาในการเป็นขุนนาง นี่เป็นการระเบิดครั้งใหญ่ของตระกูลเฉินอย่างไม่ต้องสงสัย
เฟิงเฟินไดเข้าใจสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดนางพยักหน้าอย่างหนักและสัญญาว่า “พี่รองไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ ข้าแต่งงานกับเขาเพราะเขาปฏิบัติต่อข้าด้วยความจริงใจ หากวันหนึ่งจิตใจของเขาไม่อยู่ที่ข้า ข้าจะเดินออกมาเองเจ้าค่ะ”
ดงหยิงก็ฟังนางเช่นกันโดยคิดว่านางต้องเล่าเรื่องนี้ให้องค์ชายห้าฟัง เพื่อที่เขาจะได้เข้าใจว่าคุณหนูของนางก็มีผู้สนับสนุนเช่นกัน อย่าคิดว่าพวกเขาแต่งงานกันเพราะเขาเป็นองค์ชายห้า การแต่งงานคือความรักไม่ใช่แรงผลักดัน ถ้าไม่มีความรัก พี่รองที่ทรงพลังกว่าคอยหนุนหลังอยู่ !
เฟิงเฟินไดมองไปที่หีบไม้ในสนามที่มีทั้งหมด128 กล่อง และนางนึกถึงที่นางเคยสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะต้องจัดงานแต่งงานให้เป็นที่อิจฉาของผู้คน นางก็เริ่มแสบจมูกขึ้นมา นางจับมือของเฟิงหยูเฮงและกล่าวว่า “พี่รอง ข้าทำอะไรแบบนั้นตอนที่ข้ายังเด็ก ข้ารู้สึกละอายกับพี่รองและพี่สาม ข้าไม่เคยคิดว่าท่านพี่จะให้อภัยข้า ข้าเคยคิดว่าชีวิตนี้เป็นโศกนาฏกรรม ไม่มีญาติไม่มีเพื่อน แทบจะไม่มีชีวิตชีวา แต่ข้าไม่รู้สึกถึงความสุขที่ได้มีชีวิตอยู่ ข้าไม่ได้คาดหวังว่าทุกสิ่งจะอยู่ที่นั่นในชั่วข้ามคืน ความรักนี้ท่านพี่จะให้ข้าตอบแทนได้อย่างไรเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น”มีเหตุผลใดที่พี่สาวจะให้น้องสาวตอบแทนความรักได้ ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะเริ่มสร้างความอับอายให้ใคร ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหรือเฉินหยู พวกเราทั้งหมดเป็นญาติกันก่อนที่จะกลายเป็นศัตรูกัน ข้าหวังมาตลอดว่าครอบครัวจะมีความสามัคคีกลมเกลียว ท่านพ่อที่ใจดีและบุตรที่กตัญญู แต่น่าเสียดายที่เรื่องนี้ยากเกินไปสำหรับตระกูลเฟิง โชคดีที่มันจบลง อย่าคิดมาก เพียงแค่ถือว่าเป็นการเริ่มต้นใหม่ในอนาคต เจ้าจะได้เข้าสู่ตำหนักหลี่ ข้าลืมทุกสิ่งที่ข้ามีในตระกูลเฟิง จำไว้ว่าจากนี้ไปเจ้าเป็นสะใภ้ของตระกูลซวน และเป็นสมาชิกของราชวงศ์ซวน ชื่อของเจ้าจะออกจากตระกูลเฟิงและเข้าสู่ราชวงศ์ ไม่จำเป็นต้องเสียใจที่ชีวิตนี้ที่เคยเป็นบุตรสาวของอนุเพราะเจ้าจะได้เป็นพระชายาเหมือนกับข้า และในที่สุดเราพี่น้องก็เท่าเทียมกัน”
น้ำตาของเฟิงเฟินไดไหลรินและในที่สุดนางก็เท่าเทียมกัน นางรอความเท่าเทียมนี้มากแค่ไหน ? 5ปี 10 ปี ! นางเคยอยากจะทำให้ตัวตนของนางสูงส่ง แต่ตอนนี้ในที่สุดทุกสิ่งที่นางต้องการก็มาถึงแล้ว !
เฟิงหยูเฮงเช็ดน้ำตาของนางออกและนางก็เต็มไปด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง ในความเป็นจริงเมื่อมองย้อนกลับไป และคิดถึงเฟิงเฟินไดที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อเข้าใกล้ซวนเทียนหมิง ขณะที่เป็นเพียงเด็กผู้หญิงอายุ 10 ขวบ นางสนใจอะไรกับเด็กอายุ 10 ขวบ กล่าวคือเด็กในยุคนี้แก่แดดเกินไป หากอยู่ในสมัยปัจจุบัน ถ้าน้องสาวอายุ 10 ขวบบอกว่าชอบพี่เขย ญาติ ๆ จะมองว่าเป็นเรื่องตลกเท่านั้น ยังเป็นเพราะนางได้รับผลกระทบจากสภาพแวดล้อมของตระกูลเฟิง ตอนนี้นางกระโดดออกจากวงกลมประหลาดนั้นและมองไปยังอนาคต
พี่สาวและน้องสาวต่างร้องไห้และหัวเราะในขณะนี้นางเห็นอีกคนที่อยู่นอกประตูวิ่งมาด้วยหน้าตาประหลาดใจ และพูดกับเฟิงเฟินไดอย่างเสียงดังว่า “คุณหนู ! มีคนมามอบของกำนัลอีกแล้ว คราวนี้เป็นพระราชวัง คนขององค์ชายเก้ามาที่นี่เพื่อมอบของกำนัลให้คุณหนูเจ้าค่ะ ! ”
เฟิงเฟินไดประหลาดใจหันไปมองเฟิงหยูเฮงและเห็นเฟิงหยูเฮงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เขาเป็นพี่เขย และเขาจะเป็นน้องชายของเจ้าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เขามอบของกำนัลแก่เจ้า”
บ่าวรับใช้ที่มามอบของกำนัลจากตำหนักหยูเข้ามาทีละคนสิ่งของที่พวกเขาส่งไปได้แก่ เครื่องประดับ เสื้อผ้า ไวน์ อาหาร และขนม เป็นนางกำนัลอาวุโสโจวที่มามอบของกำนัล นางก้าวไปข้างหน้าก่อนคำนับเฟิงหยูเฮงตามกฎ จากนั้นคำนับเฟิงเฟินได เฟิงเฟินไดตกใจมากจึงรีบไปช่วยประคองนางกำนัลอาวุโสโจว นางจะกล้ารับการคำนับแบบนี้ได้อย่างไร ? แต่นางกำนัลอาวุโสโจวกล่าวว่า “แม้ว่าในอดีตเจ้าจะไม่เคยได้รับการคำนับเช่นนี้ แต่เจ้าต้องรับการคำนับในตอนนี้ ! เจ้าเป็นพระชายาในตำหนักหลี่ และเป็นลูกสะใภ้ที่ดีของฮ่องเต้เช่นเดียวกัน พระชายาหลี่สมควรได้รับ” หลังจากกล่าวเช่นนั้นหลังจากเสร็จสิ้นพิธีอย่างจริงจัง นางก็ลุกขึ้น และกล่าวกับเฟิงเฟินได “ของขวัญแต่งงานที่องค์ชายเก้ามอบให้พระชายาหลี่นั้นถูกคัดสรรมาอย่างดีจากพระคลังของพระราชวัง เครื่องประดับสี่ฤดู ผ้าทอมือของพระราชวัง อาหาร ขนมและไวน์จากโรงเตี้ยมครัวเทพ องค์ชายเก้าส่งมาให้ทุกคนในคืนนี้”
ลานเล็กๆ เด็กข้างในมีส่งเสียงโห่ร้องด้วยความยินดี ทุกคนสนใจไวน์และอาหาร หลังจากที่นางกำนัลอาวุโสโจวจากไป ผู้คนก็รีบจัดโต๊ะที่สนาม
ในเวลาเดียวกันที่ตำหนักหลี่องค์ชายห้าซวนเทียนหยานได้ฟังรายงานซึ่งบอกว่าเฟินเฟินไดดื่มเหล้า และเขารู้สึกกังวลมากจนลุกขึ้นยืน และอยากจะรีบออกไปหานาง บ่าวรับใช้กลัวมากจึงรีบห้ามและยังคงพูดโน้มน้าวเขา “พระองค์ไปไม่ได้พะยะค่ะ ! งานแต่งงานครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก และคู่ที่จะแต่งงานห้ามเจอกันก่อนคืนแต่งงานพะยะค่ะ ! ”
”ยิ่งใหญ่ตรงไหน? เจ้าได้ยินหรือไม่ว่าพวกเขาดื่มกัน ข้าไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นดื่มมากแค่ไหน ไม่กี่อึกก็เมา ! พรุ่งนี้นางจะขึ้นเกียวได้อย่างไรถ้าเมา”
”พระองค์ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ข้ากำลังคิดถึงเรื่องนี้ ไม่ได้หมายความว่าจะมีพระชายาหยูอยู่ที่นั่นด้วย ! เป็นไปได้อย่างไรที่พระชายาหยูจะเมากับนาง แม้ว่านางจะเมาจริง ๆ แต่ก็ต้องมียาแก้เมาขอรับ ! ”
ซวนเทียนหยานรู้สึกโล่งใจใช่ แน่นอน ! มีหมอเทวดา ! ไม่ต้องกลัว
อย่างไรก็ตามหมอเทวดาก็ไร้ประโยชน์เฟิงเฟินไดดื่มให้เพื่อนสนิทของนางมากเกินไปก่อนงานแต่งงาน และไม่เพียงแต่เฟิงเฟินไดดื่มมากเกินไป เฟิงหยูเฮงก็ดื่มมากเกินไปด้วยเช่นกัน
วันรุ่งขึ้นองค์ชายห้ามารับด้วยตนเองและเห็นเรือนเล็ก ๆ เงียบสนิท โดยไม่มีความตื่นเต้นที่จะส่งเจ้าสาว นึก “โกรธ” อยู่ในใจ ไม่ใช่ว่าผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนใจหรอกนะ ?
ในความเป็นจริงสถานการณ์ในเรือนเป็นเช่นนี้ “คุณหนูตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ! เกี้ยวของตำหนักหลี่ถูกยกมาที่ประตูแล้ว และองค์ชายห้าก็มาด้วยเจ้าค่ะ ! ”
เฟิงเฟินไดที่ถูกเรียกยังคงหลับอยู่
”คุณหนู! ลุกขึ้นมาเจ้าค่ะ ! คุณหนู ! ”
เฟิงหยูเฮงที่ถูกเรียกยังคงหลับอยู่
”เฟิงเซียงหรูตื่นเถิดพวกนางดื่มไวน์จนเมา หลังจากที่ได้เห็นร่างกายของเจ้าดี ถ้าเกิดอะไรขึ้นข้าจะอยู่อย่างไร?”
เฟิงเซียงหรูที่ถูกเรียกยังคงหลับอยู่
คุณหนูทั้งสามของตระกูลเฟิงนอนหลับเป็นตายมากขึ้นเรื่อยๆ จนลืมเรื่องงานแต่งงานใหญ่ในวันนี้ เมื่อเฟิงจื่อหรูและเสี่ยวเปารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เฟิงจื่อหรูก็พาเสี่ยวเปาวิ่งออกไปนอกประตู ดูซวนเทียนหยานที่ขี่ม้าตัวสูงและในชุดสีแดงมารับนาง และพูดว่า “เมื่อคืนท่านพี่ดื่มหนักมากพะยะค่ะ ตอนนี้ยังไม่มีใครตื่นพะยะค่ะ เลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ได้หรือไม่พะยะค่ะ ? “ ซวนเทียนหยานกล่าว”ไม่ ! ข้าก็รอจนถึงวันนี้ ข้าจะไปเรียกนางเอง ! ” หลังจากพูดจบเขาก็ลงจากหลังม้าและรีบตรงไปที่เรือน
ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เห็นซวนเทียนหยานอุ้มเฟิงเฟินไดเจ้าสาวสวมชุดแต่งงานสีแดงโดยมีผ้าคลุมศีรษะ และแขนของนางคล้องคอของซวนเทียนหยาน เขาไม่สามารถบอกได้ว่านางตื่นหรือยัง ด้วยเหตุนี้จึงมีคนถกเถียงกัน “เจ้าบ่าวมาเจ้าสาวไปแต่งงานด้วยตัวเองได้ที่ไหน ควรเป็นแม่สื่อไม่ใช่หรือ เจ้าบ่าวควรรออยู่ที่เรือน”
คนอื่นๆ กล่าวว่า “องค์ชายห้าจูบนางไปกี่ครั้งแล้ว ? นางไม่บริสุทธิ์แล้ว”
มีคนโต้กลับทันที”เฮ้ ! ครั้งนี้แตกต่างออกไปคราวนี้พระองค์แต่งพระชายาเอก และพระองค์แต่งงานกับคุณหนูสี่ตระกูลเฟิง ข้าได้ยินมาว่าพระชายาหยูและคุณหนูสี่ตระกูลเฟิงที่แต่งงานนั้นเป็นพี่น้องกัน โอ้ สถานะของคุณหนูสี่ของตระกูลเฟิงค่อนข้างแตกต่างจากเมื่อก่อน” การสนทนายังคงเป็นเรื่องของการสนทนาสายตาของคนส่วนใหญ่ยังคงดึงดูดด้วยชุดแต่งงานสีแดงขนาดใหญ่ของเฟิงเฟินได ชุดดูประกายระยิบระยับ ลวดลายนกฟีนิกซ์พราวระยับที่ดูเหมือนจะจางหายไปในรัศมีของดวงอาทิตย์ คนส่วนใหญ่ไม่รู้จักสิ่งนี้ แต่มีใครบางคนที่ลืมตาได้เห็นมัน และร้องอุทานว่า “พระเจ้า ไม่ใช่ผ้าที่เป็นสมบัติทั้งห้าหรือไม่”
”ผ้าที่เป็นหนึ่งในสมบัติทั้งห้าผ้าที่มีเพียงชิ้นเดียวในโลก ? ”
”น่าจะใช่! มีเพียงผ้านี้เท่านั้นที่สามารถเปล่งประกายแวววาวได้ และมีเพียงผ้านี้เท่านั้นที่สามารถแสดงลวดลายฟีนิกซ์จาง ๆ บนวัสดุได้โดยไม่ต้องย้อมสีใด ๆ ”
”เป็นไปไม่ได้ที่คุณหนูสี่ของตระกูลเฟิงจะมีสิ่งนั้นและยังเป็นเรื่องยากสำหรับองค์ชายห้าที่จะได้รับมัน ว่ากันว่าผ้าสมบัติทั้งห้าของราชวงศ์ต้าชุนถูกมอบให้กับพระชายาหยุนโดยฮ่องเต้ ต่อมาองค์ชายเก้าได้มอบสิ่งนี้ให้กับคุณหนูรองตระกูลเฟิง ตอนนี้พระชายาหยูน่าจะมอบผ้านี้ให้นาง”
”พระชายาหยูใจกว้างจริงๆ โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นน้องสาวของพระชายาหยู คุณหนูสี่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่สาวจนกระทั่งก่อนแต่งงาน มันน่าเสียดายเวลาก่อนหน้านั้นจริง ๆ ”
เมื่อได้ยินความคิดเห็นของผู้คนซวนเทียนหยานก็อารมณ์ดี มองเจ้าสาวในอ้อมแขนอีกครั้ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข…
