บทที่ 1029 อับจนหนทาง ทำได้แต่เพียงเฝ้าดู!
เสียงสวดพระคัมภีร์ดังขึ้น ‘พี่ใหญ่’ ต้านทานได้ดีกว่า ‘น้องเล็ก’ จริง ๆ ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดปรากฏออกมา
ทว่าก็เป็นเพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น ไม่นานก็เกิดความเคลื่อนไหวจากด้านในโลงศพ
“หุบปาก!”
เสียงคล้ายระฆังทุ้มลึกกัมปนาทราวอสนีบาตดังขึ้นจากโลงศพ ศพด้านในโลงทนไม่ไหวอีกต่อไป ตวาดออกมาเสียงดังลั่น ภายในน้ำเสียงมีความโกรธเกรี้ยวอย่างมาก
พวกมันกำลังถึงจุดหัวใจสำคัญในการฟื้นคืนชีพแล้ว หลังจากกำจัดลมหายใจความตายบนร่างอันเน่าเปื่อยไปจนสิ้น พวกมันก็จะได้รับชีวิตใหม่อันรุ่งโรจน์!
นี่เป็นชีวิตใหม่อย่างแท้จริง ก้าวข้ามอดีตไป หาได้เป็นเพียงการสร้างร่างเดิมขึ้นมาอีกครั้ง แต่เป็นการสร้างร่างกายใหม่ที่อัศจรรย์ยิ่งกว่าเดิม ทุกด้านล้วนเหนือชั้นอย่างถึงที่สุด เปี่ยมความวิเศษอนันต์
กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกมันนับได้ว่าเป็น ‘ตัวทดลอง’ เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ไม่เพียงแค่ต้องการให้พวกมันฟื้นคืนชีพ ทว่ายังต้องการให้พวกมันแข็งแกร่งขึ้นเพื่อต่อกรกับพลังนั่น
ตอนนี้พวกมันมาถึงช่วงหัวใจสำคัญแล้ว ชีวิตใหม่กำลังแตกหน่อเบ่งบาน น่าชิงชังนัก พวกมันกลับถูกรบกวนเข้า!
บทสวดมนต์ที่ต้าเต๋อสวดออกมารบกวนสมาธิพวกมันเป็นอย่างมาก ส่งผลให้วิญญาณเกิดความผันผวนไม่มั่นคง สร้างผลกระทบครั้งใหญ่หลวง
ตู้ม!
โลงศพไม่ได้เปิดออก แต่ศพภายในสำแดงวิชาออกมา เกิดเป็นภาพฉากอันน่าตื่นตะลึง กฎเกณฑ์ทั้งหลายสิ่งเดือดพล่าน หลอมรวมกลายเป็นร่างอสูรร้ายไร้เทียมทานอ้าปากกว้างหมายกลืนกินต้าเต๋อ
“ดังคำกล่าวว่าหากข้าไม่ลงนรก ผู้ใดเล่าจะลง? อดีตกาลพระผู้เป็นเจ้าเคยเฉือนเนื้อตนเองให้เหยี่ยว ยามนี้ข้าต้าเต๋อฝอจะเฉือนกระโหลกให้ศพ!”
ต้าเต๋อแสดงท่าทางเคร่งขึม เคร่งขึมเสียจนไม่อาจบรรยายออกมาได้ ทว่าถ้อยคำที่เขากล่าวออกมาทำให้ผู้คนไม่อาจจริงจังด้วย แต่อยากจะหัวเราะแทน
เฉือนกระโหลกให้ศพ?
กระโหลกก็ยังเฉือนมาให้ศพได้ด้วยหรือ? มัน…ยังมีเนื้ออยู่อีกรึ?
“บัดซบ! ไม่ใช่ข้าหรอกกระมัง!”
ปีศาจกระดูกเสียสติแล้ว มารดามันเถิด ต้าเต๋อจะไม่เฉือนมันใช่หรือไม่?!
มันอยากจะเอาดาบฟันต้าเต๋อจริง ๆ มารดามันเถิด พระผู้เป็นเจ้าเฉือนเนื้อของตนเอง แต่เจ้าจะเฉือนเนื้อข้าหรือ?
นี่จะเหมือนกันได้อย่างไร?!
ผลลัพธ์ก็ออกมาเป็นเช่นนั้น เพียงแค่อึดใจเดียว มันถูกต้าเต๋อขว้างออกไปทันที
ยามที่ขว้างมันออกไป ต้าเต๋อยังกล่าวด้วยความจริงจังอีกว่า “เจ้าอยู่ในมือของข้า หลังจากข้าโปรดมาเป็นเวลานาน แต่เจ้ากลับไม่เคยรู้แจ้ง หวังว่าความเป็นตายในครั้งนี้จะทำให้เจ้ารู้แจ้งได้ ถือเอาพุทธะเป็นที่ตั้งอย่างสมบูรณ์!”
นี่…มารดาเจ้าเถิด เจ้าไม่ใช่สุนัข แต่กระทำสิ่งที่ยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก!
อสูรร้ายนั่นน่าสะพรึงกลัวอย่างถึงที่สุด เมื่อเผชิญหน้าแล้ว กระทั่งมดมันยังไม่อาจเป็นได้ เทียบเท่ากับส่งมันไปตาย แต่ยังเอ่ยวาจาไร้สาระเช่นนี้ออกมา รู้แจ้งบ้าบออันใดกัน!
ตายไปแล้วจะรู้แจ้งได้อีกหรือ?!
ปีศาจกระดูกโกรธมาก แต่มันไม่ได้พูดสิ่งใดออกมา
เป็นเพราะมันกำลังจะปะทะกับอสูรร้ายตนนั้น!
ชิ้ง!
ในช่วงวิกฤต กระบี่ฉุนจวินเคลื่อนไหวภายใต้การควบคุมของหลี่จิ่วเต้า แสงกระบี่เปล่งประกายไร้ผู้เทียบ อสูรร้ายถูกทำลายสิ้นทันที ไม่อาจฟื้นกลับมาได้อีก
“ต้าเต๋อ เจ้ามุ่งสมาธิสวดมนต์ไป ที่เหลือปล่อยให้ข้าจัดการ”
หลี่จิ่วเต้าแย้มยิ้มบาง กลัวว่าต้าเต๋อจะไม่สามารถจัดการกับศพด้านในโลงได้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงเรียกกระบี่ฉุนจวินออกมาช่วยเหลือต้าเต๋อ
“รับทราบคุณชาย”
ต้าเต๋อตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ไม่วอกแวกอีกต่อไป ตั้งสมาธิไปที่มู่อวี๋พร้อมท่องบทสวดออกมา
มู่อวี๋นั้นพิเศษเหนือชั้นเปี่ยมพลังอันไร้ที่สิ้นสุด สาเหตุหลักที่บทสวดของต้าเต๋อส่งผลต่อศพในโลงสุสานหลักทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับมู่อวี๋
หากปราศจากมู่อวี๋ แม้เขาจะสวดมนต์สักหมื่นจบ สวดจนปากมีควันออกมา ก็เกรงว่ายังไม่อาจส่งผลกระทบต่อโลงศพในสุสานหลักได้
“อ๊ากกก จะบ้าแล้ว!”
เสียงกู่ร้องดังออกมาจากด้านในโลงศพ มันถูกรบกวนอย่างร้ายแรงจริง ๆ ภายในใจสับสนวุ่นวาย ใกล้ถึงจุดพังทลายลงเต็มที
หากยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป อีกไม่นานมันจะต้องพังทลายอย่างสมบูรณ์
และเมื่อมันพังทลาย เส้นทางการมีชีวิตใหม่ก็จะถูกสะบั้น ไม่ง่ายเลยที่จะกำจัดลมหายใจความตายทั้งหมดจนสิ้น หากหวนกลับมาบนร่างอีก มันจะไม่มีวันฟื้นคืนชีพได้ใหม่
…
อีกด้านหนึ่ง กระบี่คลุมฟ้าประสบความล้มเหลวอย่างน่าสังเวช ถูกต้นหลิวใช้พลังบดละเอียดเป็นจุณ ส่วนตัวต้นหลิวนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บ ยังคงอยู่ในสภาวะสูงสุด ลมหายใจทรงอำนาจ
“อ๊ากกก เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?!”
ทางด้านดินแดนใหม่ ภายในใจของประมุขนิกายนับได้ว่าพังทลายไปแล้ว
เดิมทีเขาคิดว่ากระบี่คลุมฟ้าฉายสะท้อนไปยังอดีตจะจัดการต้นหลิวลงได้ ทว่าผู้ใดจะรู้ กระทั่งกระบี่คลุมฟ้าที่ฉายสะท้อนไปยังอดีตยังไม่สามารถสร้างคลื่นลมอันใดได้ อย่าว่าแต่จะจัดการต้นหลิวเลย กระทั่งความเสียหายอันใดต้นหลิวยังไม่ได้รับแม้แต่น้อย!
ขณะเดียวกัน เขาก็เห็นสถานการณ์ภายในกลุ่มสุสานผ่านกระจกสัมฤทธิ์โบราณ เห็นว่าพวกหลี่จิ่วเต้าได้ลงมือกับเหล่าบรรพจารย์แล้ว
สถานการณ์ของเหล่าบรรพจารย์นั้นมองในแง่ดีไม่ได้เลย ดูแล้วเหมือนไม่อาจหยุดยั้งพวกหลี่จิ่วเต้าได้
“จบแล้ว จบสิ้นแล้ว…”
ตอนนี้เขาทำสิ่งใดไม่ได้เลย พยายามลองทุกวิถีทางแล้ว ทำได้แต่เพียงเฝ้ามองต่อไป
เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ในนิกายที่กำลังยกทัพจับศึกกันอยู่ กระทั่งติดต่อเขายังไม่อาจทำได้
การมุ่งตรงไปยังดินเดนเก่าด้วยตนเองนั้นกินเวลามากเกินไป รอจนเขาไปถึง เกรงว่ากลุ่มสสุสานคงสูญสิ้นไม่เหลือแล้ว
ความหวังสุดท้ายอย่างกระบี่คลุมฟ้าก็พ่ายเสียแล้ว ทั้งยังแพ้อย่างราบคราบ
เขาจนปัญหาแล้วจริง ๆ!
“ท่านประมุข ไม่อาจปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไปได้ ต่อให้พวกเราไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้ พวกเราก็ต้องทำให้พวกเขาชดใช้ด้วยเลือด!”
มีผู้อาวุโสกัดฟันเอ่ยออกมา
เขาเองก็รู้ดี ว่าตอนนี้ไม่มีหนทางหยุดยั้งพวกหลี่จิ่วเต้าได้แล้ว ทว่าเขาก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยไปเช่นนี้
จะไม่เต็มใจได้อย่างไร!
เพื่อที่จะทำให้บรรพจารย์ฟื้นคืนชีพกลับมา พวกเขาได้ทุ่มความพยายามอย่างมาก หลังจากรอคอยผ่านกาลเวลาอันยาวนานจนไม่อาจนับ ผลลัพธ์ที่ได้คือเมื่อบรรพจารย์กำลังฟื้นคืนชีพ กลับถูกทำลายลง!
พวกเขามองเห็นความหวังอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้กลับทำได้เพียงเฝ้ามองความหวังพังทลายลง ความรู้สึกนี้น่าอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก!
นี่มันเลวร้ายยิ่งกว่าการที่พวกเขาไม่เห็นความหวังตั้งแต่แรก!
กล่าวตามตรงแล้ว ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดต่างอยากสังหารคน กระทั่งไม่เคยอยากสังหารคนเท่านี้มาก่อน!
“ใช่! ไม่อาจปล่อยไปเช่นนี้ได้!”
“พวกเราออกเดินทางไปดินแดนเก่า แม้ว่าจะต้องใช้เวลานานอยู่บ้าง ถึงไม่อาจหยุดยั้งพวกเขาได้ พวกเราก็จำต้องสังหารพวกเขา ให้พวกเขาชดให้กับเหล่าบรรพจารย์ด้วยชีวิต!”
เหล่าผู้อาวุโสเปี่ยมด้วยจิตสังหาร
ประมุขนิกายไม่เอ่ยคำใด สีหน้าสลับซับซ้อน
เหตุใดเขาจะไม่อยากตรงไปในดินแดนเก่าเพื่อสังหารหลี่จิ่วเต้า ต้นหลิว และคนอื่น ๆ
ทว่าเขารู้ เขารู้ว่าไม่อาจทำเช่นนั้นได้
แม้ว่าดินแดนเก่าจะถูกเปิดออก อัจฉริยะบางคนของดินแดนใหม่ถูกส่งไปยังดินแดนเก่าเสียด้วยซ้ำ ทว่าผู้ยิ่งใหญ่ยังคงคุมเข้มเรื่องดินแดนเก่าเป็นอย่างมาก ไม่อาจเข้าไปได้ตามใจชอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกลุ่มคนจำนวนมาก!
นี่อาจทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นได้!
“ช่างมันเสีย รอจนกว่าเหล่าผู้ยิ่งใหญ่จะกลับมาค่อยว่ากัน!”
เขาถอนหายใจอย่างหนักหน่วง ส่ายหัวไม่กล้าตัดสินใจอันใดโดยง่าย
หากจะให้ส่งคนไปเพียงผู้เดียว เขาเองก็ไม่กล้า ดินแดนเก่าหาใช่สถานที่ธรรมดา เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ต่างอ่อนไหวมีปัญหามากมายกับแดนเก่า
ก่อนหน้านี้ หากพวกเขาอยากจัดการพวกหลี่จิ่วเต้า มุ่งตรงไปยังดินแดนเก่า นั่นย่อมแล้วไป อย่างไรเสียเมื่อมีเรื่องเร่งด้วยก็สามารถหยวน ๆ ไปได้
ทว่าตอนนี้หากต้องการเข้าไปเพียงเพื่อสังหารพวกหลี่จิ่วเต้า ล้างแค้นให้กับเหล่าบรรพจารย์ เขาไม่กล้าตัดสินใจทำเช่นนั้นจริง ๆ
“อ๊ากกก น่าโมโหเกินไปแล้ว!”
“ทำได้แต่เพียงหวังว่าเหล่าบรรพจารย์จะสามารถรับมือได้!”
เหล่าผู้อาวุโสเต็มไปด้วยความชิงชัง หวังว่าเหล่าบรรพจารย์จะสามารถต้านทานได้ ไม่ถูกทำลายลงไปอย่างสิ้นเชิง
…
กลุ่มสุสานโบราณ ทางด้านสุสานหลัก
“ตาย!”
ศพเน่าเปื่อยด้านในโลงทนไม่ไหวอีกต่อไป เตรียมพร้อมสังเวยตนเองเพื่อหยุดต้าเต๋อจากการสวดมนต์
เสียงปังดังขึ้น ฝาโลหะลอยกระเด็น ศพเน่าเปื่อยด้านในพุ่งออกมา
ร่างของมันสูงใหญ่เป็นอย่างมากประหนึ่งคนยักษ์ น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก น่าเสียดายที่ตอนนี้มันเน่าสลายไปแล้ว เลือดและเนื้อเน่าสลายไปนานแล้ว เหลือเพียงโครงกระดูกผุพังอย่างหนัก ทำลายความสง่างามไปจนสิ้น
ตู้ม!
ร่างกระดูกของมันเน่าเปื่อยอย่างรุนแรง ราวกับหากมีลมกรรโชกพัดมา โครงกระดูกทั้งร่างของมันจะพังทลายลงมา สึกกร่อนไปหมด ทว่ามันกลับดุดันเป็นอย่างมาก ยกฝาโลงโลหะขึ้นมาเตะตรงไปทางต้าเต๋อ
ใบหน้าของต้าเต๋อสงบนิ่ง ไม่มีความสั่นไหวแต่อย่างใด และยังคงท่องบทสวดต่อไป
เขามั่นใจเป็นอย่างมาก!
เพราะคุณชายกล่าวแล้วว่าเขาเพียงตั้งใจสวดมนต์ เรื่องอื่นไม่ต้องเป็นกังวล
…
เหล่าผู้อาวุโสในดินแดนใหม่ เมื่อเห็นร่างเน่าเปื่อยพุ่งออกจากโลง พวกเขาก็ตระหนักได้อย่างชัดเจนว่าบรรพจารย์ผู้นี้จบสิ้นแล้ว ความเป็นไปได้ในการฟื้นคืนชีพไม่เหลืออยู่แม้แต่น้อย
“นี่คือบรรพจารย์ที่เคยยิ่งใหญ่ไร้เทียมทานในดินแดนใหม่ ผู้ใดจะคาดคิดกันว่าจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ถูก ‘สิ่งมีชีวิตมายา’ บีบให้หมดสิ้นหนทางคืนชีพ!”
“อ๊ากก! น่าหงุดหงิดใจเกินไปแล้ว!”
พวกเขากู่ร้องออกมา ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
บรรพจารย์ผู้นี้มีชื่อเสียงบารมีรุ่งโรจน์ไร้ขีดจำกัด เป็นบุคคลแนวหน้าที่แข็งแกร่งที่สุด ตอนนี้กลับถูก ‘สิ่งมีชีวิตมายา’ บังคับให้ตกลงสู่ความสิ้นหวัง สิ่งนี้น่าเศร้าเกินไป ชวนให้ทนมองดูต่อไปไม่ไหว
ทว่าพวกเขาก็ยังดูต่อไป
เนื่องจากพวกเขาอยากเห็นพวกหลี่จิ่วเต้าชดใช้ให้อย่างสาสม!
การเสียสละของบรรพจารย์ผู้นี้จะต้องไม่สูญเปล่า!
“ฆ่าพวกเขา เช่นนี้แล้วเหล่าบรรพจารย์คนอื่นจึงจะยังมีความหวัง!”
พวกเขากำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้นระคนกังวลใจ หวังว่าบรรพจารย์ที่เสียสละตนผู้นี้จะสามารถสังหารพวกหลี่จิ่วเต้าได้
เช่นนี้แล้ว บรรพจารย์คนอื่น ๆ ก็จะไม่ถูกรบกวน ยังสามารถคืนชีพกลับมาได้
…
ฝาโลงโลหะถูกแรงมหาศาลผลักออกไป ฝาโลงนั้นน่ากลัวเสียยิ่งกว่าดาบสวรรค์เสียอีก
เจ้าก้อนหินมองแล้วยังอดหดคอตนเองลงไม่ได้ สัมผัสได้ว่าหากมันโดนโจมตีด้วยพลังเช่นนี้ เกรงว่าจะกลายเป็นฝุ่นผงไปในทันที
ชิ้ง!
กระบี่ฉุนจวินเปล่งแสงเจิดจ้าอย่างถึงที่สุด ฟันไปทางศพเน่าเปื่อย
หลี่จิ่วเต้าย่อมไม่ปล่อยให้ศพเน่าเปื่อนทำร้ายต้าเต๋อได้ เขากล่าวไปแล้วว่าต้าเต๋อสนใจเพียงแค่สวดมนต์ ที่เหลือให้เขาจัดการ
เสียงดังสนั่นลั่นทุ่ง กระบี่ฉุนจวินปะทะกับฝาโลงโลหะ ทันใดนั้นเองก็พลันเกิดเสียงโลหะกระทบกัน ทั่วทั้งกลุ่มสุสานสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
นี่แสดงให้เห็นว่ากลุ่มสุสานโบราณไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก สร้างขึ้นจากความพยายามของผู้ยิ่งใหญ่ดินแดนใหม่ หากเปลี่ยนเป็นสถานที่อื่นจะต้องทลายลงในพริบตาอย่างแน่นอน ไม่อาจทนรับแรงปะทะได้
เคร้ง!
หลังจากนั้นเสียงโลหะแตกหักก็ดังขึ้น ฝาโลงโลหะทั้งหมดพลันปรากฏรอยร้าวก่อนจะระเบิดออก!
มันไม่อาจต้านทานกระบี่ฉุนจวินได้!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")