บทที่ 1034 คาดเดาอย่างบ้าบิ่น หลี่จิ่วเต้าใช่อาจารย์ของท่านผู้นั้นหรือไม่
ศัตรูฉกาจที่สุดในใต้หล้าไม่ใช่คำเกินจริงแน่
ศพสตรีและศพผู้เบิกทางต่างให้ความสำคัญกับหลี่จิ่วเต้าอย่างมาก นับแต่ล้มเหลวคราวก่อน พวกมันก็เงียบไปตั้งไม่รู้นานเท่าใด
กระทั่งในภายหลังพวกมันตัดสินใจว่าต่อให้พวกมันฟื้นพลังเต็มที่จนยึดครองศพสองร่างนี้ได้อย่างสมบูรณ์ เปลี่ยนศพสองร่างนี้เป็นร่างกายของพวกมันจริง ๆ ก็จะไม่ไปหาหลี่จิ่วเต้าโดยตรง หากแต่ต้องการทำ ‘สงครามกองโจร’ กับหลี่จิ่วเต้า ไม่มีทางปะทะซึ่งหน้ากับอีกฝ่ายในระยะอันสั้น
หลี่จิ่วเต้าเป็นภัยต่อพวกมันมากเกินไป!
พวกมันคิดตกแล้วว่าเรื่องนี้รีบร้อนไม่ได้ จำต้องค่อยเป็นค่อยไป รอจนเปลวเพลิงมืดมิดถูกจุดให้สิ่งมีชีวิตตามอาณาจักรทั้งหลายมากกว่านี้แล้วค่อยลงมือกับเขา
เพราะยิ่งมีเปลวเพลิงมืดมิดถูกจุดมากเพียงใด พลังของพวกมันก็ยิ่งกล้าแกร่ง มีเพียงวิธีนี้พวกมันถึงสามารถห้ำหั่นกับหลี่จิ่วเต้าได้ตรง ๆ
ทำอย่างไรดี?
ขณะเดียวกัน จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงคิดหาวิธีรับมืออย่างรวดเร็ว
ความรอบคอบของศพสตรีเหนือความคาดหมายของเขา จนเขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ใคร่ครวญอยู่ว่าหลังปล่อยยันต์ทั้งสองใบออกไป จะเข้าแนบชิดสองศพนั้นได้อัตโนมัติหรือไม่
หากได้คงดี
‘ได้แต่ลองดูเท่านั้น ยันต์ที่คุณชายวาดต้องทำได้แน่!’
เขาคิดในใจ
ส่วนการเปิดความทรงจำวิญญาณให้ศพสตรีดูนั้นไม่มีทางทำได้ เขาปิดบังศพสตรีไม่ได้แน่
นอกจากนี้ ต่อให้ตบตาศพสตรีได้ แต่ด้วยความระวังตัวของศพสตรีก็ไม่มีทางยอมให้เขาเข้าใกล้ เขาได้แต่ลองดูว่ายันต์ทั้งสองใบสามารถแนบชิดกับสองศพนั้นอัตโนมัติหรือไม่
ในความคิดของเขาน่าจะได้ ถึงอย่างไรฝีมือของคุณชายก็ลึกล้ำเกินหยั่ง ยันต์ที่คุณชายเขียนด้วยตนเองย่อมต้องอัศจรรย์เกินวัดเช่นกัน!
“หืม ไยจึงยังไม่เริ่ม”
ศพสตรีตวาด เห็นจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงไม่ได้เปิดความทรงจำวิญญาณออกก็พลันสงสัยขึ้นมา!
“ช่างเถิด แบไต๋แล้วกัน ไม่ต้องปลอมตัวแล้ว ข้านี่แหละผู้ติดตามคุณชาย มาคราวนี้ก็เพื่อนำของขวัญชิ้นหนึ่งให้พวกเจ้า!”
จักรพรรดิหมากล้อมลงมือ เรียกยันต์สองใบออกมาพร้อมท่องอยู่ในใจ ต้องแนบเข้าไปอัตโนมัตินะ!
ยันต์ทั้งสองใบส่องแสงเจิดจ้าออกไปไกล กฎระเบียบสูงส่งไหลเวียน อักขระบนนั้นว่ายวนอย่างรวดเร็วราวกับมีชีวิต!
จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงคิดไม่ผิด ยันต์สองใบนี้ไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง หลังถูกส่งออกไปก็โจมตีทันที ลอยไปหาสองศพนั้นอย่างรวดเร็ว!
ศพทั้งสองตะลึง สสารมืดมิดในร่างปะทุออกมาอย่างชุกชุม กลายเป็นหมอกดำไร้ที่สิ้นสุด เข้ายับยั้งยันต์สองแผ่นนั้น!
“ไป!”
ขณะเดียวกัน ศพทั้งสองระวังตัวยิ่ง ไม่ได้มัวพัวพันต่อสู้ แต่ถอนกำลังทันที
“ไปไม่ได้แล้ว!”
ทว่าเวลานั้นเอง ยันต์สองใบฝ่าออกจากหมอกดำไร้ที่สิ้นสุด เล็งเป้าศพทั้งสองไว้ ศพทั้งสองกระจ่างแจ้งทันทีว่าพวกมันหนีไม่พ้นแล้ว จำต้องบดขยี้ยันต์สองแผ่นนี้ให้แหลกเท่านั้น!
หาไม่แล้ว ยันต์สองแผ่นนี้จะติดตามพวกมันไปตลอด!
ต่อสู้ที่อื่นไม่สู้ต่อสู้ในแดนบูชายัญอันธการ ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นถิ่นของพวกมัน ได้เปรียบกว่าต่อสู้ที่อื่น
“ฆ่า!”
พวกมันเด็ดขาดมาก ไม่ได้ละล้าละลังแม้แต่น้อย หันกลับมาปะทะกับยันต์ทั้งสองแผ่นทันที หมายจะบดขยี้ยันต์ทั้งสองแผ่นให้แหลกลาญ!
“เจ้าคนทรยศ!”
“ฆ่า!”
สิ่งมีชีวิตมืดมิดไม่น้อยหมายหัวจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง บุกไปหาเขาอย่างรวดเร็ว
“คนทรยศอะไร แต่เดิมข้าเป็นผู้ติดตามคุณชายอยู่แล้ว!”
จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงแผดเสียง เรียกกระดานหมากล้อมออกมา กระดานหมากล้อมส่องประกายเจิดจรัส หมากดำขาวเคลื่อนไหวอยู่บนนั้น ม่านแสงผ่องอำไพอาบไล้ลงมานับคณาเพื่อปกป้องเขาไว้
ก่อนมา ต้นหลิวบอกให้เขาลงมือกล้า ๆ อย่างสบายใจได้เลย ไม่ต้องกังวลว่าจะมีอันตรายถึงชีวิต
ต้นหลิวกล่าวว่าเขามีกระดานหมากล้อมที่คุณชายประทาน แม้ว่าเขาในยามนี้จะยังไม่อาจสำแดงอานุภาพทั้งหมดของกระดานหมากล้อมได้ แต่อย่างไรก็เป็นกระดานหมากล้อมที่คุณชายประทานให้ บ่งบอกว่าคุณชายให้การยอมรับเขา หากเขาประสบภยันตรายที่ไม่อาจคลี่คลาย กระดานหมากล้อมย่อมไม่นิ่งดูดาย จะต้องคุ้มครองเขาถึงที่สุด
ตามคาด ทุกอย่างเป็นดังที่ต้นหลิวว่า
กระดานหมากล้อมในยามนี้ระเบิดพลังที่อยู่เหนือขอบเขตของเขาออกมาปกป้องเขา พลังการโจมตีจากสิ่งมีชีวิตมืดมิดทั้งหมดล้วนถูกพลังกระดานหมากล้อมหยุดยั้ง
เขาสะบัดมือ พลันเก้าอี้และโต๊ะตัวหนึ่งปรากฏ
บนโต๊ะมีน้ำชา เมล็ดทานตะวัน และถั่วลิสง
เขานั่งเอกเขนกบนเก้าอี้ ดื่มน้ำชาและแทะเมล็ดทานตะวันกับถั่วลิสง
มองออกแล้วว่ายันต์ทั้งสองใบเล็งเป้าศพทั้งสองไว้แล้ว ต่อจากนี้ศพทั้งสองไม่มีทางหนีรอดไปได้ ต้องถูกยันต์สองใบนั้นจัดการแน่นอน
เขาคอยชมละครอย่างสบายใจที่นี่ได้เลย
“อ๊ากกก บัดซบ!”
“สมควรตายนัก!”
สิ่งมีชีวิตมืดมิดเหล่านั้นโมโหอกแทบระเบิดหลังเห็นจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงนั่งดื่มน้ำชาแทะเมล็ดทานตะวันกับถั่วลิสงอยู่ตรงนั้น
ตู้ม!
พวกมันพากันลงมือด้วยความพิโรธ โจมตีจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงอย่างบ้าคลั่ง หมายจะทลายเกราะป้องกันจากพลังกระดานหมากล้อม ฉีกอีกฝ่ายให้เป็นชิ้น ๆ!
ขณะเดียวกัน การต่อสู้ระหว่างศพทั้งสองและยันต์ทั้งสองก็มาถึงจุดเดือด
ศพสองร่างนี้น่าพรั่นพรึงอย่างแท้จริง นี่ยังไม่ทันได้ฟื้นพลังเต็มที่ก็สำแดงพลังออกมาได้น่าสะพรึงกลัว เกินกว่ากำลังรบระดับคลุมฟ้าทั่วไปมาก
ขอบเขตคลุมฟ้านั้นสูงส่งเกินหยั่ง เวิ้งว้างไพศาลเหลือคณา กว้างใหญ่กว่าขอบเขตล้ำขีดมาก โดยแบ่งหนึ่งขั้นเป็นเก้าชั้น ถูกเรียกว่าคลุมฟ้าวรรณะหนึ่ง
พลังที่ศพทั้งสองระเบิดออกมาอยู่ในระดับคลุมฟ้าวรรณะสาม จินตนาการออกเลยว่าหากพวกมันฟื้นพลังเต็มที่จะแข็งแกร่งปานใด!
แน่นอนว่าจากเรื่องนี้พอจินตนาการออกได้ว่าผู้เบิกทางและศิษย์พี่หญิงของเขาในอดีตอยู่ในขอบเขตสูงปานใด!
หากไม่ใช่ว่าพวกเขาถูกปรมาจารย์ดินแดนใหม่ทำร้าย พวกเขาย่อมไปได้ถึงดินแดนใหม่ เป็นที่นับหน้าถือตาในดินแดนใหม่แน่นอน!
กำลังรบระดับคลุมฟ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนใหม่ยังได้ หาใช่ตัวละครต่ำต้อยไม่
ตู้ม!
ทั่วทั้งแดนบูชายัญอันธการระเบิดระเบ้อ ศพสองร่างนั้นน่ากลัวอย่างแท้จริง วิชาต่าง ๆ ที่สำแดงออกมาสามารถล่มสลายอาณาจักรทั้งปวงได้ง่ายดาย!
มหาเต๋าต้องจมอยู่ใต้เท้าพวกมัน กำลังรบระดับคลุมฟ้าสามารถพินิตวิถีทั้งปวง กลายเป็นจ้าวแห่งหมื่นวิถี นี่คือระดับสูงสุดอย่างหาไม่ได้อีกอย่างแท้จริง!
ยันต์ทั้งสองใบถูกขวางไว้ชั่วขณะ ไม่อาจเข้าใกล้ไปกว่านี้จนแนบติดกับศพทั้งสอง
ทว่าจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงไม่ได้วิตกกังวลแต่อย่างใด
ความแข็งแกร่งของคุณชายเกินจินตนาการ ขอเพียงยันต์สองใบสามารถจู่โจมได้เอง เช่นนั้นทุกอย่างย่อมไม่มีพลิกผัน ศพทั้งสองจักหนีไม่พ้น ต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน
“หือ เหตุใดพวกเจ้าถึงหยุดมือเล่า อย่าหยุดสิ ฟังเสียงโจมตีของพวกเจ้าไปพลาง ดื่มชาแทะเมล็ดทานตะวันกับถั่วลิสงไปพลางนับเป็นความรู้สึกวิเศษมากนะ”
จักรพรรดิหมากล้อมหันกลับไปพบว่าเหล่าสิ่งมีชีวิตมืดมิดหยุดการโจมตีแล้ว เขาเอ่ยขึ้นพลางยิ้มอ่อนให้กับสิ่งมีชีวิตมืดมิดเหล่านั้น
สิ่งมีชีวิตมืดมิดเหล่านี้โกรธจนจมูกแทบเบี้ยว
ให้พวกมันโจมตีอะไรอีก กระหืดกระหอบแทบตายยังไม่อาจแผ้วพาน โจมตีต่อไปรังแต่จะหาเรื่องทรมานตนเอง ไม่ได้เป็นประโยชน์สักนิด!
ตู้ม!
ยันต์ทั้งสองส่องแสง บี้วิชาสารพันจนแหลกเหลว เป็นตามที่จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงคาด ยันต์ทั้งสองใบแฝงไว้ด้วยพลังเกินหยั่ง ไม่อาจถูกหยุดยั้งได้ง่าย!
บัดนี้ ยันต์ทั้งสองใบเริ่มระเบิดพลังที่รุนแรงกว่านั้น และพลิกสถานการณ์ได้ในทันใด กำราบศพทั้งสองลง
“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้?!”
“เขาเป็นใครกันแน่!”
ศพทั้งสองตระหนกเหลือแสน แต่เดิมพวกมันคิดว่าหลี่จิ่วเต้าเป็นเพียงอุบายที่ผู้เบิกทางกับศิษย์พี่หญิงของเขาทิ้งไว้จัดการพวกมัน
ทว่าบัดนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เช่นนั้น
พลังที่ยันต์ทั้งสองใบมีเหนือจินตนาการพวกมันไปมาก นี่ไม่ใช่ยันต์ที่ผู้เบิกทางและศิษย์พี่หญิงของเขาทิ้งไว้ได้แน่นอน
บางทีฐานะของหลี่จิ่วเต้าอาจสยดสยองกว่าที่พวกมันคิดไว้เสียอีก!
คนจากดินแดนที่แท้จริงหรือ?!
พวกมันพลันนึกไปถึงดินแดนที่แท้จริง มองว่าหลี่จิ่วเต้าอาจมาจากดินแดนที่แท้จริง มิฉะนั้น เหตุใดอีกฝ่ายถึงมีวิชาน่าพรั่นพรึงถึงเพียงนี้ได้!
“มีอีกหนึ่งความเป็นไปได้ เขาอาจเป็น…อาจารย์ของผู้เบิกทางกับศิษย์พี่หญิง?!”
ศพผู้เบิกทางคาดเดาอย่างบ้าบิ่น
บัดนี้ พวกมันห่างจากการฟื้นพลังเต็มเปี่ยมจนควบคุมศพได้สมบูรณ์เพียงคืบ
ความทรงจำของผู้เบิกทางกับศิษย์พี่หญิงก็อยู่ในกำมือพวกมันหมด
พวกมันรู้ดีว่าผู้เบิกทางและศิษย์พี่หญิงไม่ใช่ผู้บุกเบิกพลังวิถี พวกเขามีอาจารย์คนเดียวกัน ต่างเป็นลูกศิษย์ใต้สำนักอาจารย์ท่านนั้น ได้รับการประสิทประสาทวิชาจากอาจารย์ท่านนั้นถึงได้ก้าวสู่เส้นทางฝึกตน บำเพ็ญจนอยู่ในขอบเขตสูงสุด
ที่สุดท้ายเกิดเรื่องกับผู้เบิกทางและศิษย์พี่หญิงก็เพราะเฝ้าตามหารอยเท้าของอาจารย์ท่านนั้น อยากหาอาจารย์ท่านนั้นให้เจอ แต่กลับพบกับความจริงอันยิ่งใหญ่จนเกิดเรื่องในภายหลัง
ทว่าพวกมันเพียงแต่รู้เพียงคร่าว ๆ รายละเอียดนั้นพวกมันไม่รู้เลย!
ความทรงจำน้อยนิดเกี่ยวกับอาจารย์ท่านนั้นและความจริงอันยิ่งใหญ่ล้วนเลือนราง ต่อให้พวกมันได้ครอบครองความทรงจำทั้งหมดก็ยังคลุมเครือ ซ้ำยังไม่อาจคืนสภาพเพื่อล่วงรู้รายละเอียด
“เขาคืออาจารย์ท่านนั้น เป็นไปไม่ได้กระมัง!”
ศพสตรีเอ่ยอย่างไม่อยากเชื่อ
แม้ว่าความทรงจำเกี่ยวกับอาจารย์ท่านจะนั้นเลือนราง ทว่ามันยังพอเห็นภาพ อาจารย์ท่านนั้นไร้เทียมทานในใต้หล้าอย่างแท้จริง ต่อให้เป็นในดินแดนที่แท้จริง อาจารย์ท่านนั้นก็ยังเป็นสัญลักษณ์ของความไร้เทียมทาน!
นี่คือภาพจำที่ศิษย์พี่หญิงมีต่ออาจารย์ท่านนั้น!
ฝีมือที่หลี่จิ่วเต้าแสดงออกมาแม้ว่าลึกล้ำเกินหยั่งอย่างยิ่ง แต่มันก็ยังรู้สึกว่าหลี่จิ่วเต้าไม่น่าใช้อาจารย์ท่านนั้น
หากหลี่จิ่วเต้าเป็นอาจารย์ท่านนั้นจริง คงน่ากลัวเกินไปแล้ว!
มันไปทางความคิดที่ว่าหลี่จิ่วเต้ามาจากดินแดนอันแท้จริง บางทีอาจมาที่นี่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ต้องการทำให้ที่นี่สงบ
“ก็จริง ที่ข้ากล่าวออกไปดูไม่เป็นความจริงเกินไป!”
ศพผู้เบิกทางส่ายหัว ภาพจำที่ผู้เบิกทางมีต่ออาจารย์ท่านนั้นก็เป็นภาพจำอันไร้เทียมทานเช่นกัน มองว่าอาจารย์ท่านนั้นเก่งกล้าสามารถ วาจาที่มันเอ่ยว่าหลี่จิ่วเต้าคืออาจารย์ท่านนั้นบ้าบิ่นเกินไป ไม่อยู่บนความเป็นจริงเลย!
“แน่นอนว่าหลี่จิ่วเต้านั้นแข็งแกร่ง ทว่าไม่ได้แข็งแกร่งถึงขั้นนั้น!”
ศพสตรียิ้มเย็น “เจ้ากับข้าไฉนเลยจะจัดการได้ง่าย ๆ หลี่จิ่วเต้าคิดจะกำจัดเราด้วยยันต์สองใบนับว่าสบประมาทพวกเราเกินไป!”
“ถูกต้อง!”
ศพผู้เบิกทางยิ้มเย็นเช่นกัน
“ไป ให้เขาได้ประจักษ์ถึงความสามารถที่แท้จริงของเรา!”
มันและศพสตรีระเบิดพลังระรัว ปะทะกับยันต์สองแผ่นอีกครั้ง
พวกมันไม่มีทางยอมให้จัดการง่าย ๆ!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")