ตอนที่ 742 เป็นบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนแล้วคิดจะทำอะไรก็ได้งั้นหรือ?
“เขาพูดอะไรน่ะ!”
นี่เป็นประโย คที่ไร้ประโยชน์ เพราะอิ่งจือพูดอะไร บนบล็อกเขียนไว้อย่างชัดเจน ทว่าผู้คนดูเหมือนว่าจะเอ่ยประโยคไไร้ประโยชน์ที่คล้ายคลึงกันออกมาหลังจากได้ฟังคำพูดชวนตะลึงเช่นนี้
ผลงานใหม่!?
นักเรียนประถมแห่งความตาย นินจาจอมคาถา ราชาโจรสลัด รวมไปถึงคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาซึ่งกลับคืนมา อิ่งจือเปิดมาสี่เรื่องแล้วไม่ใช่หรือ?
ต่อให้ไม่จำเป็นต้องวาดเอง เขาก็ยังจำเป็นต้องคิดโครงเรื่องเองอยู่ไม่ใช่หรือ แต่เขากลับผลิตการ์ตูนสี่เรื่องพร้อมกัน ทั้งยังมีพลังไปเขียนการ์ตูนเรื่องใหม่ในเวลาเดียวกันอีก นี่คือจังหวะของการเปิดห้าเรื่องควบแล้วจริงๆ !
บาสเกตบอล!?
ถึงแม้จะยังมีประเด็นถกเถียงเกี่ยวกับสมญานามบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬา แต่ประเด็นที่ว่าอิ่งจือก็ยังเชี่ยวชาญด้านการ์ตูนกีฬาจริงๆ นั้น แม้แต่แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็ยังยอมรับ แต่ทำไมผลงานใหม่ของอิ่งจือต้องเลือกบาสเกตบอลด้วยล่ะ
เห็นชัดๆ ว่าบาสเกตบอลคือสาขากีฬาที่เหอต้าจวิ้นสันทัดที่สุด!
การ์ตูนเรื่องใหม่ของอิ่งจือควรใช้ธีมเทนนิสที่เขาคุ้นเคยมากที่สุดไม่ใช่หรือ?
‘เขาเป็นบ้าอีกแล้ว?’
‘ครั้งก่อนคนที่บอกว่าอิ่งจือบ้า ตอนนี้ยังเก็บเศษหน้าไม่หมดเลยนะ แต่ครั้งนี้ฉันอยากจะพูดพร้อมกับเศษหน้าที่ยังร่วงกราวอยู่นี่แหละ ครั้งนี้เขาบ้าไปแล้วจริงๆ ? เปิดสี่เรื่องยังไม่เหนื่อยเจียนตาย เขายังคิดจะเปิดห้าเรื่อง นี่คืออิ่งจือที่ขี้เกียจจะเป็นจะตายก็ไม่ยอมลุกที่ฉันรู้จักหรือเปล่านะ?’
ขยันอะไรปานนี้!
แฟนคลับคนนี้ถึงขั้นสงสัยว่าอิ่งจือถูกลักพาตัวไปขังไว้ในห้องมืดและแคบ ถูกปืนจี้และขู่บังคับให้วาดการ์ตูน ถ้าไม่วาดจะไม่ให้กินข้าวหรือเปล่า
‘ประเด็นสำคัญอยู่ที่ธีมหลัก!’
‘ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ช่วงนี้เขาเปิดสี่หรือห้าเรื่อง ถึงยังไงเขาก็ไม่ได้วาดเอง ประเด็นสำคัญของเรื่องนี้อยู่ที่เขาไปเอาความมั่นใจในการวาดการ์ตูนบาสเกตบอลมาจากไหน แทนที่จะวาดการ์ตูนเทนนิสที่เขาคุ้นเคย บาสเกตบอลเป็นการ์ตูนกีฬาที่เหอต้าจวิ้นถนัดที่สุด ไม่อย่างนั้นเหอต้าจวิ้นคงไม่กล้าพูดต่อหน้านักข่าวซะเต็มปากเต็มคำว่าบนโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจการ์ตูนบาสเกตบอลได้ดีกว่าเขาแล้วหรอก!’
‘อิ่งจือล่ะ เขาเข้าใจบาสเกตบอลหรือ?’
‘ครั้งก่อนอิ่งจือใช้การ์ตูนประเภทที่เทียนเหมินกับเยี่ยเซินเฉินถนัดที่สุดมาทุบพวกเขาสองคน ครั้งนี้เขาจะมาจุดประเด็นกับบาสเกตบอลที่เหอต้าจวิ้นถนัดที่สุดอีก เขาเสพติดการเหยียบหน้าคนอื่นในเขตแดนของคนอื่นแล้วหรือ?’
‘แบบหน้าก็สู้กันซึ่งหน้าไปเลย!’
‘ฝีมือการเขียนการ์ตูนของอิ่งจือเป็นอันดับหนึ่งในบลูสตาร์ก็จริง แต่ปัญหาคือของอย่างบาสเกตบอลมันไม่เหมือนกันสักหน่อย มีประโยคที่กล่าวว่า ต่อให้เป็นภรรยาที่เก่งที่สุด ถ้าไม่มีข้าวสารก็หุงข้าวออกมาไม่ได้ ต่อให้เป็นนักเขียนการ์ตูนที่เก่งที่สุด ถ้าไม่เข้าใจกฎกติกาและเสน่ห์ของบาสเกตบอลมากพอ จะวาดการ์ตูนบาสเกตบอลออกมาให้ทุกคนทึ่งได้ยังไงกัน จะมาทำอะไรตอนจวนตัวแบบนี้ไม่ไหวหรอก เขาต้องทำความเข้าใจกับกฎกติกาให้ดีซะก่อน ต้องเข้าใจว่าช่วงวัยรุ่นเหอต้าจวิ้นเกือบได้เป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลมืออาชีพแล้วนะ!’
……
แฟนคลับเหอต้าจวิ้นอึ้ง!
แฟนคลับของอิ่งจือก็อึ้งเช่นกัน!
คนที่ผ่านไปผ่านมายิ่งตะลึงจนตาค้างไปตามๆ กัน!
ไม่มีใครคาดเดาสารบบความคิดของอิ่งจือได้ เขาต้องการใช้การ์ตูนบาสเกตบอลโจมตีเหอต้าจวิ้น เพื่อพิสูจน์ว่าใครกันแน่ที่เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนกีฬา?
ใช้แล้ว
ใครก็ตามที่มีสมองย่อมรู้ว่าอิ่งจือกำลังประกาศสงคราม!
เขาไม่เพียงประกาศบนบล็อกว่าผลงานเรื่องต่อไปของตนเป็นธีมบาสเกตบอล นอกจากนั้นยังเรียนรู้วิธีของปู้ลั่วการ์ตูน และเผยแพร่ผลงานในรูปแบบการ์ตูนและแอนิเมชันพร้อมกัน!
ถ้านี่ไม่ใช่สัญญาณประกาศสงคราม จะต้องรอให้อิ่งจือชี้หน้าเหอต้าจวิ้นแล้วพูดว่า ‘คอยดูเถอะว่าผมจะเอาชนะคุณในสนามที่คุณเก่งที่สุดได้ยังไง’ อย่างนั้นหรือ?
‘เล่นใหญ่เอาใจมวลชน!’
‘สอนจระเข้ว่ายน้ำ!’
‘นี่ล้อเล่นสินะ!’
‘แข่งด้านการ์ตูนบาสเกตบอลกับเหอต้าจวิ้น รนหาที่ตายชัดๆ !’
‘ถ้าเขาใช้การ์ตูนธีมเทนนิสอีก ผมก็พอเข้าใจได้ มีแค่บาสเกตบอลที่เหอต้าจวิ้นเป็นเทพตลอดกาล!’
‘ไม่มีใครเข้าใจการ์ตูนบาสเกตบอลได้ดีไปกว่าต้าจวิ้นอีกแล้ว!’
‘…’
หลังจากเผชิญกับความตกตะลึงไปหนึ่งระลอก
แฟนคลับของเหอต้าจวิ้นก็ตื่นตัว!
พวกเขารู้สึกว่าการยั่วยุในครั้งนี้ของอิ่งจือเสมือนไม่เห็นเหอต้าจวิ้นอยู่ในสายตา!
บุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนคิดว่าตนเองวาดการ์ตูนได้ทุกประเภทอย่างนั้นรึ?
นอกจากนั้นคุณก็เขียนการ์ตูนอยู่แล้วสี่เรื่อง!
ยังจะเพิ่มมาอีกหนึ่งเรื่อง?
เรื่องนี้ให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาอยากถล่มเหอต้าจวิ้นด้วยการ์ตูนบาสเกตบอล!
อืม
เทียนเหมินและเยี่ยเซินเฉินก็เคยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟด้วยเหตุเช่นนี้มาก่อน
พวกเขารู้สึกว่าตนเองถูกดูหมิ่น
เพราะนี่ไม่ใช่การเผชิญหน้าแบบหนึ่งต่อหนึ่งน่ะสิ อีกฝ่ายเพียงแค่ใช้พละกำลังส่วนหนึ่งมาสู้กับพวกเขา!
ตอนนี้ก็เช่นกัน
อิ่งจือเปิดเรื่องที่ห้าแล้ว!
เท่ากับเขาใช้พลังหนึ่งในห้าต่อสู้กับเหอต้าจวิ้น อีกทั้งยังเป็นสนามประลองด้านบาสเกตบอลซึ่งเหอต้าจวิ้นเป็นคนเลือกเอง!
คิดจะดูถูกใครกัน!
บุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนเก่งกาจ เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูนแล้วคิดจะทำอะไรก็ได้งั้นหรือ?
……
ปู้ลั่วการ์ตูน
เหอต้าจวิ้นมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา
แน่นอนว่าเขารู้สึกว่าตนถูกดูหมิ่น แถมยังถูกดูหมิ่นในการ์ตูนแขนงที่ตนภาคภูมิใจที่สุด สำหรับเขา นี่คือการดูหมิ่นครั้งใหญ่ เขาจึงเดือดดาลเป็นอย่างมาก
‘เขาคิดว่าการ์ตูนบาสง่ายขนาดนั้นเชียว?’
‘เขาเคยวาดการ์ตูนเกี่ยวกับเทนนิสมาก่อน เขาน่าจะรู้ว่าถ้าจะใช้กีฬาเป็นธีมในการ์ตูน จะต้องหาข้อมูลและทำความเข้าใจอย่างต่อเนื่องจนกว่าตัวเองจะซาบซึ้งในกีฬาประเภทนั้นๆ อย่างแท้จริง!’
‘ตอนนี้ในมือของเขามีการ์ตูนสี่เรื่องที่กำลังลง!’
‘เขาไปเอาแรงจากไหนมาทำเรื่องพวกนี้ แล้วก็มาประลองบนสังเวียนเดียวกับฉันเนี่ยนะ!’
‘เพียงเพราะว่าเขาเป็นอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูน เขาเลยคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้าที่ทำได้ทุกอย่างในวงการการ์ตูนงั้นหรือ?’
เหอต้าจวิ้นเกิดคำถามขึ้นในใจอย่างต่อเนื่อง
หลิงคงขมวดคิ้ว
อิ่งจือเอ่ยคำพูดดังกล่าวออกมาอย่างกะทันหัน เขาเองไม่เข้าใจเอาซะเลย
แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงเรื่องของนักเรียนประถมแห่งความตาย นินจาจอมคาถา และราชาโจรสลัดในครั้งก่อนขึ้นมาได้
เมื่ออีกฝ่ายบอกว่าจะหยิบการ์ตูนสองเรื่องมาแทนที่เทียนเหมินและเยี่ยเซินเฉิน ตนก็ไม่เข้าใจ
ผลเป็นอย่างไรล่ะ?
อิ่งจือกลายร่างเป็นเทพอิ่งในชั่วพริบตา กอบกู้สถานการณ์ขั้นวิกฤต ผลิตการ์ตูนระดับปรากฏการณ์ออกมาสามเรื่องในรวดเร็ว และค้ำยันเว็บไซต์ซึ่งกำลังจะราวกับเป็นสัตว์ประหลาด!
นั่นทำให้หลิงคงหนังตากระตุก
ไม่สบายใจเลย
ฉันกำลังกลัวหรือ?
หลิงคงขมวดคิ้ว เขาเกลียดความรู้สึกนี้มาก ตั้งแต่ยังเด็กเขาไม่เคยกลัวใครเลย แต่อิ่งจือคนนั้นทำให้เขารู้สึกกลัว?
เห็นทีความรู้สึกกำลังปั่นประสาทเขาอยู่
แต่นั่นก็ทำให้หลิงคงเกิดความรู้สึกระแวดระวัง
เขาตัดสินใจว่าจะออกโรงเอง เพื่อควบคุมคุณภาพของแอนิเมชันเรื่องหัวใจบาสเกตบอล
ครั้งนี้เขาไม่เพียงเตรียมการสำหรับการ์ตูน แต่ยังเตรียมการสำหรับแอนิเมชันของปู้ลั่วอีกด้วย
“ไม่ต้องกังวล”
จู่ๆ เหอต้าจวิ้นก็เอ่ยขึ้น เขาคล้ายกับมองออกว่าหลิงคงไม่สบายใจ
“ผมเปล่า”
หลิงคงปฏิเสธทันควัน
เหอต้าจวิ้นยิ้ม และไม่ได้เปิดโปงอีกฝ่าย อารมณ์ของเขาผ่อนคลายลง ถึงขั้นที่ตื่นเต้นเล็กน้อยอย่างที่หลิงคงยากจะเข้าใจ
“ก่อนหน้านี้ผมก็โกรธ เพราะผมรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่เห็นหัวผมเลย แต่ตอนนี้ผมไม่โกรธ เพราะยิ่งเขาไม่เห็นหัวผมมากเท่าไหร่ รอให้การ์ตูนเผยแพร่ออกไป บุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนอย่างเขาก็จะยิ่งขายหน้า หรือไม่ก็หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ ผมรับประกันกับคุณได้ว่า หัวใจบาสเกตบอลเรื่องนี้ดีกว่าผลงานเรื่องก่อนของผมมาก ถึงอย่างไรการ์ตูนเรื่องนี้ผมก็ขัดเกลามาหลายสิบปี บางทีคุณอาจไม่เข้าใจการ์ตูน แต่คุณน่าจะเข้าใจว่าประโยคนี้หมายความว่าอย่างไร”
หลิงคงชะงักงัน ทันใดนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา
แน่นอนว่าเขารู้ว่าประโยคนี้หมายความว่าอย่างไร
ถึงแม้เพลิงบาสเกตบอลจะสู้เจ้าชายลูกสักหลาดของอิ่งจือไม่ได้ แต่ถึงอย่างไรก็เป็นผลงานที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับความนิยมมาก่อน!
ที่จริงแล้วเหอต้าจวิ้นยังมีคำพูดอีกประโยคหนึ่งที่ไม่ได้พูด
นั่นก็คือ
ตอนนี้อิ่งจือเป็นบุคคลอันดับหนึ่งของวงการการ์ตูน นอกจากนั้นก็ยังไร้ซึ่งข้อโต้แย้ง นักเรียนประถมแห่งความตาย นินจาจอมคาถา และราชาโจรสลัดเพียงสามเรื่องก็มากพอให้เพื่อนร่วมอาชีพเงยหน้าขึ้นมองแล้ว
เหอต้าจวิ้นเองก็ต้องกัดฟันยอมรับ
และภายใต้สถานการณ์ปกติ ไม่มีใครสามารถเอาชนะอิ่งจือได้
แต่ถ้าอิ่งจือและเหอต้าจวิ้นแข่งกันว่าใครเขียนการ์ตูนแนวบาสเกตบอลได้ดีกว่ากัน นั่นกลับเป็นการเปิดโอกาสให้เหอต้าจวิ้นเอาชนะอิ่งจือ!
ใช่แล้ว
โอกาสทองที่หาได้ยาก!
เช่นเดียวกับหวงตงเจิ้งที่สามารถเอาชนะพ่อเพลงทุกคนในวงการได้ด้วยเพลงบลูเกมส์
เหอต้าจวิ้นก็สามารถเอาชนะอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนได้ด้วยบาสเกตบอล ตราบใดที่อีกฝ่ายก้าวเข้าสู่สนามที่ตนคุ้นเคยที่สุด!
นี่คือเหตุผลที่เหอต้าจวิ้นไม่โมโหอีกต่อไป มิหนำซ้ำยังรู้สึกตื่นเต้นอีกด้วย!
เขาไม่ได้เงินขาดมือสักหน่อย เพลิงบาสเกตบอลทำรายได้ให้เขาเป็นกอบเป็นกำ ตอนนี้สิ่งที่เขาแสวงหาคือชื่อเสียง!
บุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬา!
นี่คือสมญานามที่เขาโหยหา!
ทว่าในเวลานี้ ชื่อเสียงยิ่งใหญ่กว่ากำลังกวักมือเรียกเขา นั่นก็คือ ‘เอาชนะอิ่งจือซึ่งเป็นบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูน’!
ยังคงเป็นคำพูดเดิม!
ไม่มีใครเข้าใจการ์ตูนบาสเกตบอลได้ดีไปกว่าเหอต้าจวิ้นอีกแล้ว ต่อให้เป็นบุคคลอันดับหนึ่งในวงการนี้ก็ทำไม่ได้!
ในวงการการ์ตูนบาสเกตบอล ไม่มีที่ว่างสำหรับคนที่เก่งกว่าเขา!
แล้วทำไมอิ่งจือถึงพูดจาโอหังเช่นนี้น่ะหรือ?
คนอื่นไม่เข้าใจ แต่เหอต้าจวิ้นกลับเข้าใจดี อีกฝ่ายกำลังได้ใจและหยิ่งผยองหลังจากได้เป็นบุคคลอันดับหนึ่งในวงการการ์ตูน และรู้สึกว่าไม่มีอะไรมีที่ตนเองทำไม่ได้
นี่เป็นเรื่องปกติ
หลังจากเหอต้าจวิ้นโด่งดังจากเรื่องเพลิงบาสเกตบอล เขาก็คิดว่าตนเองคืออันดับหนึ่งในวงการการ์ตูนกีฬา และรู้สึกหยิ่งผยองสุดขีดมาโดยตลอด
อย่างไรก็ตาม เขากลับนึกไม่ถึงว่า
ภายหลังจะมีเจ้าชายลูกสักหลาดปรากฏขึ้นมา
ความหยิ่งผยองเช่นในใครๆ ก็มีได้ ทว่าท้ายที่สุดแล้วความหยิ่งผยองย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย
……
และอีกด้านหนึ่ง
ในสตูดิโอของอิ่งจือ
จินมู่พับแขนเสื้อขึ้น “หัวหน้า วาดมาตั้งนานแล้วไม่เหนื่อยเหรอครับ ออกไปเล่นบาสเกตบอลให้ผ่อนคลายกันหน่อยดีกว่า!”
หลินเยวียนเริ่มต้นวาดสแลมดังก์แล้ว
เมื่อได้ยินจินมู่พูดังนั้น หลินเยวียนจึงส่ายหน้า “ผมเล่นบาสเกตบอลไม่เป็นครับ”
จินมู่ “???”
หลินเยวียนเข้าใจความสงสัยของอีกฝ่าย จึงอธิบาย “ถึงจะไม่เคยกินเนื้อหมู แต่ไม่เคยเห็นหมูวิ่งเชียวหรือ?”
จินมู่สับสน
คำพูดนี้ก็มีเหตุผลอยู่นะ แต่ทำไมรู้สึกว่าแปลกชอบกล
“คุณเข้าใจเกี่ยวกับบาสเกตบอลจริงหรือครับ?”
“ผมเองก็เล่นเทนนิสไม่เป็น”
หลินเยวียนไขข้อข้องใจทั้งหมดของจินมู่ในประโยคเดียว
เล่นเทนนิสไม่เป็น หัวหน้าก็ยังวาดเจ้าชายลูกสักหลาดออกมาได้ แสดงว่าวาดการ์ตูนเกี่ยวกับกีฬาประเภทใด ไม่จำเป็นต้องช่ำชองกีฬาประเภทนั้นก็ได้สิน
จินมู่มีการรับรู้ที่ผิดพลาด
เรื่องบางเรื่องก็เป็นกรณียกเว้น
