ตอนที่ 1543 ฝืนใจ
ไทเฮากำลังเดือดดาล เมื่อคิดได้ว่าบุตรชายของนางเชื่อใจเซียวหรงเหยี่ยนอย่างไม่มีข้อกังขาเพราะเสด็จพ่อของตัวเองไว้ใจเขา ทว่า เซียวหรงเหยี่ยนกลับหลอกใช้ความไว้ใจของบุตรชายนางคิดยกต้าเยี่ยนให้กับผู้หญิงและทายาทของตัวเองนางก็โมโหจนแทบทนไม่ไหว!
นางก็คิดอยู่ว่ามนุษย์ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัว เซียวหรงเหยี่ยนจะทอดทิ้งสายเลือดของตัวเองแล้วเลือกอาลี่ซึ่งเป็นเพียงหลานได้อย่างไรกัน
การเดิมพันแคว้นและการสนับสนุนอาลี่ล้วนเป็นแผนการของเซียวหรงเหยี่ยนและไป๋ชิงเหยียนทั้งสิ้น
หากเซียวหรงเหยี่ยนอยู่ที่นี่ในตอนนี้คงโดนสายตาเคียดแค้นของไทเฮาจ้องจนตัวพรุนไปแล้ว ไทเฮาลืมไปหมดแล้วว่าตอนแรกเซียวหรงเหยี่ยนไม่เห็นด้วยกับการเดิมพันแล้ว ทว่า มู่หรงลี่ต่างหากที่เป็นคนยืนกรานจะเดิมพันให้ได้ คืนนั้นนางยังเดินทางไปเกลี้ยกล่อมให้เซียวหรงเหยี่ยนเห็นด้วยกับความคิดของอาลี่ที่จวนผู้สำเร็จราชการอยู่เลย
ความจริงเซียวหรงเหยี่ยนไม่เห็นด้วยกับวิธีนี้ตั้งแต่แรกเพราะชายหนุ่มไม่เคยคิดว่าตัวเองคือผู้ปกครองแคว้นต้าเยี่ยน มู่หรงลี่ต่างหากที่เป็นคนตัดสินใจทำเช่นนี้
ตอนนี้ในสมองของไทเฮาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเซียวหรงเหยี่ยน นางคิดว่าเซียวหรงเหยี่ยนเป็นคนยุให้อาลี่เดิมพันแคว้นกับต้าเยี่ยน มิเช่นนั้นด้วยความสามารถของเซียวหรงเหยี่ยนเขาสามารถหาทางหยุดยั้งไม่ให้เกิดการเดิมพันครั้งนี้ได้อยู่แล้ว ต้าเยี่ยนไม่มีทางตกอยู่ในสถานการณ์อย่างที่เป็นทุกวันนี้แน่นอน!
เชื้อพระวงศ์ได้ยินไทเฮาเอ่ยถึงผู้สำเร็จราชการเซียวหรงเหยี่ยน ไป๋ชิงเหยียนและลูกของนาง พวกเขาฟังเข้าใจทุกคำ ทว่า เมื่อนำทุกอย่างมารวมกันกลับไม่เข้าใจว่าไทเฮาต้องการจะสื่อสิ่งใด
เซียวหรงเหยี่ยนคืออดีตพ่อค้าของแคว้นเว่ย คือพ่อค้าที่ร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า ชายหนุ่มเคยมีความสัมพันธ์อันดีกับผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยน ทว่า ต่อมาเขาเสียชีวิตเพราะป่วยหนัก จักรพรรดินีต้าโจวอภิเษกสมรสกับเซียวหรงเหยี่ยนได้เดือนหนึ่งเซียวหรงเหยี่ยนก็จากโลกนี้ไป เหลือเพียงทายาทที่อยู่ในท้องของจักรพรรดินีต้าโจวซึ่งก็คือฝาแฝดชายหญิงลูกของจักรพรรดินีต้าโจวในตอนนี้
“ไทเฮา พระองค์ทรงกริ้วจนเลอะเลือนไปแล้วหรือเพคะ” นางกำนัลของไทเฮาคิดว่าไทเฮาโมโหจนเสียสติไปแล้วถึงได้กล่าวถ้อยคำเลอะเลือนเช่นนี้ออกมา
“ข้าไม่ได้เลอะเลือน ข้ามีสติเต็มร้อย!” ไทเฮามองไปทางเชื้อพระวงศ์ที่ตกอยู่ในอาการตกตะลึงด้วยแววตาเกรี้ยวกราด จากนั้นกล่าวเสียงรอดไรฟัน “เป็นดั่งที่ทุกคนคิด มู่หรงเหยี่ยนผู้สำเร็จราชการแห่งต้าเยี่ยนของพวกเราคือคนคนเดียวกับเซียวหรงเหยี่ยนพ่อค้าที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งของแคว้นเว่ยที่แต่งงานกลายเป็นสามีของจักรพรรดินีของต้าโจวผู้นั้น!”
เชื้อพระวงศ์ได้ยินเช่นนี้จึงตกตะลึงมาก
ทหารรักษาพระองค์ที่มีหน้าที่คุ้มกันไทเฮาไปส่งยังตำหนักพักผ่อนได้ยินก็ตกใจจนรีบลุกเข่าลงบนพื้นเช่นเดียวกัน
หากผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนคือเซียวหรงเหยี่ยนสามีของจักรพรรดินีต้าโจวจริง เช่นนั้นเรื่องนี้ก็คือความลับสูงสุดของราชวงศ์ต้าเยี่ยนที่พวกเขาไม่ควรรับรู้ด้วย
“นี่…เป็นไปได้อย่างไรกัน”
“มู่หรงเหยี่ยน…เซียวหรงเหยี่ยน! ผู้สำเร็จราชการของพวกเราคือพ่อค้าที่ร่ำรวยเป็นอันดับหนึ่งในใต้หล้าจริงๆ หรือ!”
“ทว่า ผู้สำเร็จราชการต้าเยี่ยนเคยปรากฏตัวพร้อมกับเซียวหรงเหยี่ยนมาก่อนนะ!”
ไทเฮาหัวเราะเสียงเย็น นางเสียสติไปแล้ว ตอนนี้นางต้องการตายไปข้างหนึ่งกับเซียวหรงเหยี่ยน นางจะเปิดเผยความลับทั้งหมดของเซียวหรงเหยี่ยนออกมา “พวกเจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าเหตุใดผู้สำเร็จราชการจึงต้องสวมหน้ากากอยู่ตลอดเวลา นับตั้งแต่จีโฮ่วจากไป ผู้ใดเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของมู่หรงเหยี่ยนบ้างหรือไม่!”
“ตอนที่ท่านอ๋องเก้ายังไม่ได้เป็นผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนเขาอยู่แต่ในจวนของตัวเอง แทบไม่ค่อยไปร่วมงานเลี้ยงใดๆ ได้ข่าวว่าเขาป่วยไม่ใช่หรือ”
“ใช่แล้ว ข้าได้ยินว่าเขาได้รับบาดเจ็บหนักตอนเกิดความวุ่นวายในวังหลวงจนร่างกายอ่อนแอเช่นเดียวกับจักรพรรดิองค์ก่อน…”
“อ่อนแออย่างนั้นหรือ!” ไทเฮากำหมัดแน่น จากนั้นกล่าวออกมาเสียงดังท่ามกลางหิมะที่กำลังตกหนัก “หากผู้สำเร็จราชการร่างกายอ่อนแอเขาจะนำทัพไปยึดครองต้าเว่ยได้สำเร็จได้อย่างไรกัน เซียวหรงเหยี่ยนสมรู้ร่วมคิดกับจักรพรรดินีต้าโจวนานแล้ว เขาใช้กองทัพต้าเยี่ยนยึดครองแคว้นเว่ย จากนั้นจึงเดิมพันแคว้นกับต้าโจว คิดจะยกแผ่นดินต้าเยี่ยนของพวกเราให้กับจักรพรรดินีต้าโจวและลูกๆ ของเขา! เซียวหรงเหยี่ยนปั่นหัวฝ่าบาทให้ทำตามที่เขาสั่ง เขาไม่ได้ทำลงไปเพื่อต้าเยี่ยน ทว่า ทำเพื่อต้าโจวต่างหาก มิเช่นนั้นเหตุใดต้าเยี่ยนของพวกเราจึงตกอยู่ในสภาพเช่นนี้! เขาคือคนเจ้าเล่ห์ที่ทรยศแคว้นต้าเยี่ยน!”
“ไทเฮา…” ผู้อาวุโสที่สุดของตระกูลมู่หรงยกมือคารวะไทเฮา “ทรงมีหลักฐานยืนยันสิ่งที่ตรัสออกมาหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
“หลักฐานอย่างนั้นหรือ…” ใจของไทเฮาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น แม้ร่างของนางจะยืนอยู่ท่ามกลางหิมะที่หนาวเหน็บ ทว่า แรงแค้นทำให้นางดูมีพลังมากกว่าทุกครั้งที่เคยเป็น นางหมุนตัวเหยียบเท้าลงบนที่วางเท้าซึ่งวางอยู่ข้างรถม้า “พวกเจ้าลืมไปแล้วหรือว่าผู้สำเร็จราชการที่โหดร้ายของพวกเราเคยทิ้งโอกาสการบุกโจมตีเมืองหลวงอวิ๋นจิงของซีเหลียงย้อนกลับไปช่วยเหลือจักรพรรดินีต้าโจวที่โดนกองทัพซีเหลียงล้อมอยู่ในเมืองจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ผู้สำเร็จราชการของพวกเรารักชีวิตของตัวเองมาโดยตลอด เหตุใดเขาต้องเสี่ยงอันตรายไปช่วยจักรพรรดินีต้าโจวด้วย!”
เชื้อพระวงศ์มู่หรงนึกถึงเรื่องที่ผู้สำเร็จราชการทอดทิ้งเมืองที่เพิ่งยึดมาได้และนำทัพย้อนกลับไปช่วยเหลือจักรพรรดินีต้าโจวขึ้นมาได้จึงต่างหันไปมองหน้ากันเอง
ตอนนั้นทุกคนในต้าเยี่ยนรู้ว่าต่อให้ต้าเยี่ยนจะทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับต้าโจว ทว่า แม้แต่น้องชายแท้ๆ ของจักรพรรดินีต้าโจวยังไม่รีบร้อนไปช่วยพี่สาวของตัวเองเลย แต่ผู้สำเร็จราชการของต้าเยี่ยนกลับเร่งนำทัพเดินทางไปช่วยเหลือจักรพรรดินีต้าโจวทั้งวันทั้งคืนโดยไม่หยุดพัก ผู้สำเร็จราชการอธิบายกับพวกเขาว่าทำไปเพราะต้องการตอบแทนบุญคุณของต้าโจว แม้ข้ออ้างจะพอฟังขึ้น ทว่า ก็ยากที่จะฝืนใจเชื่อเต็มร้อยอยู่ดี
หากเป็นจริงดั่งที่ไทเฮาตรัส ตอนนั้นจักรพรรดินีต้าโจวกำลังตั้งครรภ์ ภรรยาและลูกของตัวเองถูกล้อมอยู่ในเมือง ขอเพียงคนผู้นั้นเป็นบุรุษที่แท้จริง…อย่าว่าแต่ได้รับบาดเจ็บหนักเลย ต่อให้ต้องคลานไปช่วยเขาก็ต้องทำ
“พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าชื่อเสียงของพ่อค้าที่ร่ำรวยอันดับหนึ่งของใต้หล้าได้มาได้อย่างไร สิ่งเหล่านั้นได้มาจากการบริจาคของเชื้อพระวงศ์และชาวบ้านทุกคนของต้าเยี่ยนตอนที่ต้าเยี่ยนกำลังเผชิญปัญหาในตอนนั้น ตอนนั้นเซียวหรงเหยี่ยนนำทรัพย์สินทั้งหมดที่ทุกคนบริจาคเดินทางไปทำการค้าที่แคว้นเว่ย ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายอยู่คนเดียว!” ตอนนี้ไทเฮาเกลียดเซียวหรงเหยี่ยนเข้ากระดูกดำ นางจึงใส่ร้ายเซียวหรงเหยี่ยนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ “หลายปีมานี้เขาทำการค้าอยู่ที่แคว้นเว่ย อ้างว่าทำไปเพื่อสร้างแหล่งข่าวให้แคว้นต้าเยี่ยน ทว่า ท้ายที่สุดแล้วกลับคิดแย่งแผ่นดินต้าเยี่ยนไปให้ไป๋ชิงเหยียน!”
ไทเฮากล่าวเสียงรอดไรฟัน “เขายุให้ฝ่าบาทเดิมพันแคว้นกับต้าโจวในตอนที่ต้าเยี่ยนแทบไม่มีทางชนะต้าโจวได้ จากนั้นเกลี้ยกล่อมให้ฝ่าบาทส่งองค์ชายใหญ่ องค์ชายสองและแม่ทัพเซี่ยสวินที่เก่งกาจที่สุดของต้าเยี่ยนไปเป็นตัวประกันที่ต้าโจว! เขาทำเช่นนี้เพราะต้องการให้ต้าเยี่ยนขาดแม่ทัพที่เก่งกาจ ท่านผู้อาวุโสทุกท่านยังไม่เข้าใจเรื่องทั้งหมดอีกหรือ!”
“ไม่มีทาง! ไทเฮาทรงเข้าพระทัยผิดแน่ๆ จะเป็นไปได้อย่างไรกัน…” เชื้อพระวงศ์บางคนไม่อยากเชื่อ “หากกล่าวว่าผู้สำเร็จราชการอยากยึดครองอำนาจในราชสำนักข้าอาจเชื่อ ผู้สำเร็จราชการคือคนของตระกูลมู่หรง เขาจะกล้าทรยศตระกูลมู่หรงได้อย่างไรกัน!”
