ตอนที่ 756 รายชื่อผู้รอดชีวิต
ในห้องนอนแห่งหนึ่ง
บนพื้นเต็มไปด้วยมันฝรั่งทอดและเมล็ดแตง
น้ำอัดลมหกระเนระนาดและเปียกชุ่มบนพื้น
ภาพนี้ช่างยุ่งเหยิง
หลิ่วเยี่ยเตาผมเผ้ายุ่งเหยิง แววตาเหม่อลอย สีหน้าว่างเปล่าและสับสน
ตายแล้ว
ตายหมดแล้ว
ตัวละครฝ่ายธรรมะจากปลายปากกาของเขาถูกล้างบาง!
เหลือก็เพียงตัวเอกทั้งสอง
ตัวเอกทั้งสองมีชีวิตอยู่ ทว่าหัวใจกลับตายไปเสียแล้ว
เช่นเดียวกัหลิ่วเยี่ยเตาซึ่งเป็นผู้เขียนผลงานต้นฉบับ จิตใจของเขาแหลกสลายในทันใด!
“ฉู่ขวงไอ้เวรตะไล!”
หลังจากคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวด หลิ่วเยี่ยเตาก็ระเบิดโทสะ!
เจ้าแก่ฉู่ขวง!
คุณมีความแค้นกับตัวละครที่ผมเขียน?
ผู้ชมชอบใครคุณก็ฆ่าคนนั้น!?
ผม หลิ่วเยี่ยเตาขอสาบานต่อสวรรค์!
ว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่ให้ใครมาดัดแปลงนิยายของผมอีกแล้ว!
ผมต้องเขียนลงในสัญญา!
ตราบใดที่ไม่ใช่ฉู่ขวง ใครจะมาหยิบปากกาดัดแปลงบทก็ได้!
ต่อให้ดัดแปลงออกมาเละตุ้มเป๊ะผมก็ยอม!
ทนไม่ไหวแล้ว!
หลิ่วเยี่ยเตาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ!
ทำไมถึงมีคนกล้าดัดแปลงบทออกมาแบบนี้!
ทำไมถึงมีนักเขียนบทที่สติฟั่นเฟือนแบบนี้ได้นะ!
ความตายของตัวละครหญิงลำดับที่หนึ่งกลายเป็นตัวละครหญิงลำดับสุดท้าย
หลิ่วเยี่ยเตาอยากจะบ้า!
และในโลกภายนอก
หลังจากความเงียบงันเป็นเวลาหลายนาทีผ่านพ้นไป ผู้ชมก็สติแตกเช่นเดียวกัน!
พวกเขานึกถึงโพสต์ของฉู่ขวงก่อนหน้านี้ ที่อุตส่าห์รับประกันกับผู้คนว่าจะไม่สังหารตัวเองทั้งสอง
‘นี่คือที่คุณบอกว่าจะไม่ฆ่าตัวเอก?’
‘ทำแบบนี้ฆ่าพวกเขาไปเลยดีกว่า!’
‘ถ้าไม่ใช่ตัวเอกก็ไม่สมควรมีชีวิตอยู่หรือไง ตัวประกอบตายหมด ตัวละครดั้งเดิมที่ผมชอบตายกันหมด ทั้งเหล่าจาง ฮวาน่งอิ่ง เหม่ยเยวี่ย แล้วก็อาหาวอีก…’
‘ถ้าตัวเอกสองคนนี้ตายอีกฉันร้องไห้ตาบวมแน่!’
‘ซีรีส์ทั้งเรื่องถูกคุณฆ่าหมด เหลือก็แต่ชื่อเรื่องแล้ว!’
‘ซีรีส์เรื่องนี้มีชื่อว่าหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ เป็นชื่อของนิยายต้นฉบับ คุณควรทำความเข้าใจให้ชัดเจนก่อนที่จะดัดแปลง!’
‘นี่มันรายชื่อผู้รอดชีวิตไม่ใช่หรือไง!’
‘ทำไมไม่เปลี่ยนชื่อซีรีส์เป็นตำนานจักรพรรดินีเยี่ยนซะเลยล่ะ’
‘ใช้ชื่อตำนานเจียงอวี้เยี่ยนก็ได้นะ!’
‘ฉู่ขวงมายอมรับชะตากรรมซะดีๆ ! ไม่ให้คุณฆ่าตัวเอกคุณก็ฆ่าแต่ตัวประกอบจนเกลี้ยง?’
‘…’
ผู้ชมนึกถึงตอนที่ฉู่ขวงบอกว่าถึงอย่างไรตนก็ไม่ใช่คนใจร้ายใจดำ
ใช่น่ะสิ!
คุณไม่ใช่คนใจร้ายใจดำ!
คุณเป็นพญามัจจุราชเลยมากกว่า!
หัวใจของผู้ชมกระตุกวูบ ใครจะไปคิดว่าหลังจากฉู่ขวงมารับช่วงต่อในการเขียนบทแล้วจะทำเรื่องที่โหดร้ายเช่นนี้ ทั่วทั้งบลูสตาร์นอกจากฉู่ขวงแล้วยังมีใครกล้าเล่นแบบนี้อีก?
ไม่ใช่ตัวเอกเป็นต้องฆ่าทิ้งหมด!
ไม่ว่าจะโด่งดังแค่ไหน ไม่ว่าจะมีผู้ชมชื่นชอบมากแค่ไหน ไม่ว่าตัวละครเหล่านี้จะอยู่ในใจของผู้ชมมานานกี่ปีก็ตาม!
ฆ่าๆๆๆๆ !
ฆ่าหมดไม่สนลูกใคร!
ในท้ายที่สุดจึงถึงจุดที่ผู้ชมต่างรู้สึกสั่นสะท้านเมื่อเห็นใบหน้าของเจียงอวี้เยี่ยน!
ขณะนี้
ในที่สุดหลายคนก็มองเห็นตอนอวสาน
ตอนอวสานคือเจียงอวี้เยี่ยนต่อสู้กับฉินเทียนเกอและหยางเสี่ยวฝาน
ฉินเทียนเกอและหยางเสี่ยวฝานฝีมือเป็นรองเจียงอวี้เยี่ยน ทั้งสองถูกเจียงอวี้เยี่ยนโจมตีจนกระอักเลือด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางเสี่ยวฝาน ซึ่งถูกโจมตีจนกระอักเลือดไม่หยุด!
ผู้ชมปวดใจจนสีหน้าเบี้ยวบูด!
และเมื่อเจียงจวี้เยี่ยนซึ่งสวมเสื้อคลุมมังกรกำลังจะใช้มือฟาดไปยังศีรษะของฉินเทียนเกอ มือของนางหยุดลงกะทันหัน ก่อนจะคว้าเข้าที่คอของฉินเทียนเกอในทันใด
“เจ้ารักข้าหรือไม่”
นางเอ่ยถามเขาด้วยรอยยิ้มเศร้าหมอง
ฉินเทียนเกอตอบอย่างเย็นชา “หัวใจของข้ามันตายไปนานแล้ว”
“เช่นนั้นก็ใช้ร่างไร้วิญญาณของเจ้าอยู่เป็นเพื่อนข้าก็แล้วกัน”
เจียงอวี้เยี่ยนกำลังจะลงมือสังหาร ทว่าทันใดนั้นกริชเปื้อนเลือดก็ปรากฏบนหน้าอกของนาง
เจียงอวี้เยี่ยนค่อยๆ หันหน้าไป…
เป็นหยางเสี่ยวฝาน
ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส นางหันหลับไป ใช้ฝ่ามือโจมตีหยางเสี่ยวฝานนับสิบครั้ง น้ำตารินไหลอาบใบหน้า!
“เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่าเจ้าเกลียดการโจมตีจากด้านหลังมากที่สุด?”
รอยยิ้มของนางแลดูน่าโศกเศร้าขึ้นเรื่อยๆ “เจ้าไม่ได้บอกหรอกหรือว่าการลอบโจมตีเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ และลูกหลานแห่งยุทธภพควรฆ่าคู่ต่อสู้อย่างมีเกียรติ?”
หยางเสี่ยวฝานเงียบไป
เจียงอวี้เยี่ยนล้มลงบนกองเลือด
ในเวลานี้ดวงตาของฉินเทียนเกอเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ขณะที่เขาจุดไฟเผาวังหลวง หมายจะมอดมลายไปพร้อมกับเจียงอวี้เยี่ยน
ท่ามกลางเปลวเพลิงที่ลุกโชน
น้ำตาของเจียงอวี้เยี่ยนระเหยไป
ฉินเทียนเกอกอดนางไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้นางหนีไปจากทะเลเพลิงแห่งนี้ได้
เจียงอวี้เยี่ยนนึกไม่ถึงว่าจะได้สัมผัสกับอ้อมกอดที่นางโหยหามาตลอดหลายปีภายใต้สถานการณ์เช่นนี้
ช่างน่าขันเสียจริง
อ้อมกอดนี้ดูเหมือนจะนำพานางกลับไปในคืนที่นางได้พบกับฉินเทียนเกอเป็นครั้งแรก
เขากอดนางไว้เช่นนี้ โผบินไปบนหลังคาบ้านราวกับแมลงปอสัมผัสผิวน้ำ
“แสงจันทร์ในคืนนั้นช่างงดงามเหลือเกิน…”
เจียงอวี้เยี่ยนหัวเราะขึ้นมา ทันใดนั้นจึงผลักฉินเทียนเกอออกจากทะเลเพลิง ส่วนตนกลับถูกกลืนหายไปพร้อมกับเปลวเพลิง
ฉินเทียนเกอมีสีหน้าประหลาดใจ ทว่าเขากลับใช้แรงฮึดสุดท้ายหนีไป
สามปีให้หลัง
ฉินเทียนเกอกำลังฝึกฝนวรยุทธ์อยู่หน้ากระท่อม
เขามีวิชามารชื่อว่า ‘ย้ายบุปผาต่อต้นไม้’ อยู่ในมือ
ฉู่ๆ เขาก็ฉุกคิดถึงคำพูดของอาจารย์ในตอนนั้น
‘อุปนิสัยของผู้ที่ฝึกฝนวิชามารนี้จะได้รับผลกระทบ แม้ว่าผู้ฝึกวิชาจะมีจิตใจดีงาม ท้ายที่สุดแล้วย่อมถูกจิตอันชั่วร้ายกลืนกินและสูญเสียตัวตนไป’
ในกระท่อม
เส้นผมของหยางเสี่ยวฝานเป็นสีขาวโพลน นั่งแช่ยาอยู่ในอ่างแน่นิ่งไม่ไหวติง แววตาเหม่อลอย
‘อวสาน’
เมื่อเจียงอวี้เยี่ยนสังหารทุกคน จนเหลือเพียงตัวเอกทั้งสอง ผู้ชมนึกเกลียดตัวละครนี้อยู่สักพัก
ทว่าสุดท้ายแล้ว
เมื่อเห็นเจียงอวี้เยี่ยนถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิง จู่ๆ ผู้ชมหลายคนจึงตระหนักได้ทันทีว่าตนไม่ได้มีความสุขอย่างที่คิด
ถึงขั้นที่รู้สึกเป็นทุกข์ด้วยซ้ำไป
เจียงอวี้เยี่ยนทำผิดก็จริง แต่ที่เดินมาได้จนถึงวันนี้ เป็นความผิดของนางเพียงคนเดียวจริงหรือ?
‘จู่ๆ ก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา’
‘หยางเสี่ยวฝานไม่ตาย แต่เขากลายเป็นมนุษย์ต้นไม้ ครั้งนี้เจ้าแก่ฉู่ขวงโหดร้ายจริงๆ เขาบอกว่าจะไม่ฆ่าตัวเอกแต่กลับเปลี่ยนหยางเสี่ยวฝานให้กลายเป็นมนุษย์ต้นไม้!’
‘ผมถึงขั้นรู้สึกเห็นใจจักรพรรดินีเยี่ยนด้วยซ้ำ’
‘เห็นชัดๆ ว่าจักรพรรดินีเยี่ยนนำพาหายนะมาอย่างไม่รู้จบ แต่ฉันก็เกลียดไม่ลง’
‘เจียงอวี้เยี่ยนน่าสงสารจริงๆ เธอยังออมมือตอนที่สู้กับหยางเสี่ยวฝาน หลังจากถูกหยางเสี่ยวฝานลอบโจมตีเลยรู้สึกโกรธและผิดหวัง เธอนึกไม่ถึงว่าหยางเสี่ยวฝานจะฝ่าฝืนหลักการของตัวเองและลอบโจมตีแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าหยางเสี่ยวฝานเคยตำหนิพฤติกรรมลอบโจมตีของเธอว่าน่าอับอาย เธอฆ่าฉินเทียนเกอได้ แต่สุดท้ายแล้วเธอกลับตัดสินใจตายไปคนเดียว’
‘ปรากฏว่าตอนสุดท้ายนี่แหละที่โหดร้ายที่สุด คนสุดท้ายที่เจียงอวี้เยี่ยนฆ่าก็คือตัวเธอเอง’
‘แล้วถูกเพื่อนที่สนิทที่สุดแทงข้างหลัง ถูกผู้ชายที่รักที่สุดลากไปตายพร้อมกัน เธอคงรู้สึกสิ้นหวังจริงๆ …’
‘ฉินเทียนเกอไม่ผิด ไม่รักก็แปลว่าไม่รัก’
‘งั้นหยางเสี่ยวฝานผิดหรือ?’
‘ไม่มีใครผิดทั้งนั้น หรืออาจพูดได้ว่าทุกคนผิด เพียงแต่หลังจากทุกคนทำผิดพลาด หายนะร้ายแรงจึงเกิดขึ้น’
‘ช่วงสุดท้ายที่พูดถึงย้ายบุปผาต่อต้นไม้น่าสนใจมาก’
‘คนที่ฝึกวิชามารนี้จะถูกความชั่วร้ายกลืนกิน ดังนั้นอุปนิสัยดั้งเดิมของจักรพรรดินีเยี่ยนดีหรือชั่วกัน?’
‘น่าสงสาร น่าสังเวชใจ!’
‘…’
นี่คือผู้หญิงที่ฆ่าจนเหลือไว้เพียงชื่อเรื่อง ‘หยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ’
นี่คือผู้หญิงที่เปลี่ยนให้ ‘หยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ’ กลายเป็นรายชื่อผู้รอดชีวิต
นี่คือวายร้ายที่ซับซ้อนคนหนึ่งซึ่งถูกลิขิตชะตามาให้อยู่ในใจของผู้คน ไม่ว่าจะรักหรือเกลียด ท้ายที่สุดนางจำต้องรับผลกรรมที่ตามมาและถูกกลืนหายไปในเปลวเพลิง
แน่นอน
ผู้ชมบางส่วนมองว่าฉู่ขวงบังคับให้เจียงอวี้เยี่ยนชำระบาป ด้วยเหตุนี้จึงก่อให้เกิดประเด็นถกเถียง
ตัวละครนี้ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความขัดแย้ง
แต่ยังคงเป็นดังเดิม
ไม่ว่าคุณตัดสินตัวละครนี้อย่างไร ซีรีส์เรื่องนี้ก็ถึงคราวอวสานแล้ว
‘ฉู่ขวงไอ้บัดซบ’
ท้ายที่สุดผู้ชมก็เห็นพ้องต้องกันว่า ไม่ว่าเจียงอวี้เยี่ยนจะโหดร้ายแค่ไหน นางก็ไม่มีวันโหดร้ายไปกว่าฉู่ขวง ฉู่ขวงต่างหากที่เป็นวายร้ายตัวจริง!
ทั้งเจ็บปวด
ทั้งโมโห
ทั้งสิ้นหวัง
เพียงแต่ในใจทุกคนกลับยอมรับ
ว่าจักรพรรดินีเยี่ยนและการดัดแปลงบทครั้งใหญ่เช่นนี้ ได้ทำให้หยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอน่าตื่นเต้นและนองเลือดมากยิ่งขึ้น
ในเวลานี้
ฮ็อตเสิร์ชบนปู้ลั่วและบล็อก หัวข้อสนทนาอันดับหนึ่งล้วนเกี่ยวข้องกับซีรีส์เรื่องนี้!
ฮ็อตเสิร์ชอันดับหนึ่งบนปู้ลั่วคือ #รายชื่อผู้รอดชีวิต
ฮ็อตเสิร์ชอันดับหนึ่งบนบล็อกคือ #ฆ่าจนเหลือแต่ชื่อเรื่อง
นอกจากนั้น
ยังรวมไปถึง #จักรพรรดินีเยี่ยน
และ #ตัวเอกไม่ตาย
ทั้งยังมี #เจ้าแก่ฉู่ขวงสติฟั่นเฟือน
หัวข้อสนทนามากมายกลายมาเป็นฮ็อตเสิร์ชหลังจากที่ตอนสุดท้ายของซีรีส์ปิดฉากลง!
