บทที่ 591 เอ็นดูลูกพี่สามยกกลุ่ม
หลานเยาเยายืนขึ้นมาได้ไม่ง่ายนัก ขณะที่มองไปทางเย่แจ๋หยิ่ง เขาที่สง่างามดั่งเทพเซียนกำลังยิ้ม ยิ้มด้วยรักและเอ็นดูเป็นอย่างมาก
“ท่านอ๋อง ท่านเป็นผู้ชาย ข้าก็ ก็เป็นผู้ชาย ท่านว่าอยากจูบอะไรกันกับข้าแบบนี้เหมาะสมหรือ?”
“เหมาะสมแน่นอน!”
เย่แจ๋หยิ่งโบกมือ ช่วยนางปัดฝุ่นดินที่เปื้อนบนตัวเบาๆ
“อะไร?” นางรู้สึกว่าตัวเองหูฝาดไปแล้ว ฟังดู นี่คือคำที่เย่แจ๋หยิ่งควรพูดหรือ?
ใครจะรู้ คำพูดต่อไปนี้ของเย่แจ๋หยิ่ง ทำให้นางอึดอัดใจจนพูดไม่ออก
“อนุญาตให้เจ้าเป็นผู้ชาย ไม่อนุญาตให้ข้าชอบผู้ชาย?”
“……”
ไม่มีอะไรจะพูดในพริบตา ภายในตาแววตาที่สุกสกาวของเย่แจ๋หยิ่ง หลานเยาเยารู้สึกว่าแก้มร้อนอย่างฉับพลัน ไม่พูดพร่ำ นางก็เดินไปบนภูเขาด้วยฝีเท้าที่รวดเร็ว เย่แจ๋หยิ่งยกมุมปากขึ้น ตามติดๆตลอดทาง
“อย่าเดินเร็วขนาดนั้น ซู่เอ๋อ เจ้ายังไม่ได้ตอบข้าเลยนะ?”
“ซู่เอ๋อ ระวังสะดุดก้อนหิน เจ้าไม่พูดก็ไม่มีประโยชน์ ข้าก็คิดว่าเจ้าตกลงแล้ว”
“ซู่เอ๋อ หลังจากที่หมู่บ้านเหมยฮัวหลุดพ้นจากอันตรายแล้ว ข้าก็จะเริ่มเตรียมการเรื่องการจูบกันกับซู่เอ๋อ เจ้าอย่าใช้สายตากินคนมองข้า ข้าพูดได้ทำได้”
ยังไงท่านอย่าทำได้จะดีกว่า
หลานเยาเยาสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก แอบบ่นกับตัวเองคำหนึ่ง ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเย่แจ๋หยิ่งจะพูดพล่ามเช่นนี้ หน้าด้านดั่งกำแพงเมือง อีกทั้งเจ้าจะมองเขาอย่างไรก็ล้วนเป็นปกติ ท่าทางเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง
นอกจากเงียบไม่พูดจา นางก็ไม่มีคำใดจะเอ่ยด้วยแล้วจริงๆ
ขณะที่เกือบจะถึงหมู่บ้านเหมยฮัว หลานเยาเยาได้ยินเสียงต่อสู้ฆ่าฟันอย่างเลือนรางแล้ว ตลอดทางล้วนเป็นศพของโจร ระเนระนาด กระจัดกระจาย เลือดสาดนองทั่ว ยิ่งเดินใกล้หมู่บ้านเหมยฮัว ศพก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นคาวเลือดยิ่งรุนแรงขึ้น
ด้านหน้าที่ไม่ไกล เลือนราง คนขบวนใหญ่หนาแน่นโจมตีไปทางหมู่บ้านเหมยฮัวที่ยอดเขา
คิดไม่ถึง องครักษ์ลับไม่กี่คนที่อยู่ด้านหลังฟันคนเหมือนดั่งสับแตงโมเช่นนั้น แอบพุ่งไปทางผู้นำไม่กี่คนของโจร
ลูกพี่ไม่กี่คนของหมู่บ้านเหมยฮัวทางนี้
ลูกพี่เอกและลูกพี่รอง นำบรรดาผู้คนด้วยการใช้คนจำนวนน้อยโจมตีจำนวนมาก พุ่งเข้าไปในกลุ่มคนที่ดำสนิท
เวลานี้ โจรที่โจมตีภูเขาเหล่านั้นรู้ดีว่าคนน้อยสู้คนมากไม่ได้ ไม่สามารถถ่วงเวลาต่อไปได้อีก หัวหน้าหมู่บ้านหมู่บ้านตู๋เหยี่ยนฆ่าคนจนเลือดขึ้นหน้า เห็นแนวโน้มที่ลดลงเรื่อยๆอย่างชัดเจน เขากังวลแล้ว เตรียมที่จะเทหมดหน้าตัก ออกคำสั่งกับคนทั้งหมดที่โจมตีภูเขา สังหารลูกพี่สองสามคนของหมู่บ้านเหมยฮัวด้วยกำลังทั้งหมด
เพราะได้ยินว่าลูกพี่สามของหมู่บ้านเหมยฮัวเป็นผู้หญิง อีกทั้งไม่มีวิทยายุทธ แต่เชี่ยวชาญกลเม็ดกลไกเป็นที่สุด ยังเป็นที่เอ็นดูของหมู่บ้านเหมยฮัวทั้งกลุ่ม แต่ละคนปกป้องนางดั่งชีวิต
แม้ว่าคนที่พวกเขาจับได้จะรู้ตำแหน่งมากมายของกลไก อีกทั้งทำลายไปมากมายแล้ว แต่ยังมีที่หลงเหลืออยู่ เพียงแค่ที่หลงเหลืออยู่ ก็ทำให้คนของพวกเขาเจ็บตายไปเป็นจำนวนมากภายใต้กลไก
เดิมทีคิดจับเป็นลูกพี่สาม พากลับไปเป็นภรรยาของหัวหน้าโจร
ทำอะไรไม่ได้แม้ว่าเขาจะร่วมมือกับโจรอื่นทั้งหมด ยังไม่มีทางจะโจมตียึดหมู่บ้านเหมยฮัวได้ในคราเดียว เห็นสถานการณ์เช่นนี้ในวันนี้ หัวหน้าหมู่บ้านตู๋เหยี่ยนหลงของหมู่บ้านตู๋เหยี่ยน ได้ละทิ้งความคิดที่จะจับกุมลูกพี่สามของหมู่บ้านเหมยฮัวกลับไปเป็นภรรยาตั้งนานแล้ว
แน่นอน ตู๋เหยี่ยนหลงยังคงอยากจับเป็นลูกพี่สาม แต่กลับเป็นการบังคับหมู่บ้านเหมยฮัวให้จับกุม
แต่ว่า…….
แม้แต่เงาของลูกพี่สามพวกเขาก็ล้วนไม่ได้เห็น กลับเป็นพวกเขายิ่งเหยียบย่ำกลไกมากขึ้นเรื่อยๆ
ดังนั้นตอนนี้ทำได้เพียงต่อสู้กับความตาย สังหารลูกพี่เอกและลูกพี่รองของหมู่บ้านเหมยฮัว พวกเขาถึงจะสามารถเปลี่ยนแพ้เป็นชนะได้
ภายใต้การสั่งการของตู๋เหยี่ยนหลง คนของโจรอื่นๆก็เหมือนกับติดยาเช่นนั้น แต่ละคนพรั่งพรูไปทางลูกพี่เอกและลูกพี่รองอย่างไม่คิดชีวิต
ลูกพี่เอกที่เคยทัศนคติกว้างไกล อยากสอบเป็นขุนนาง ชื่อเสียงเกรียงไกร ช่วยไม่ได้เขาสอบครั้งแล้วครั้งเล่าก็ล้มเหลว เรียนหนังสือไม่ดี มีเพียงเรียนวิทยายุทธที่ยังมีอนาคตเล็กน้อย ฝีมือคล่องแคล่วว่องไว ไม่ต้องเอ่ยถึงวิทยายุทธว่าเก่งกาจเพียงใดเท่าไหร่ แต่ในกลุ่มโจรของตัวเองเขามีชื่อเสียงด้านศิลปะวิทยายุทธที่ดี
แต่ทว่า วิทยายุทธดี สองหมัดก็ยากที่จะต่อกรกับศัตรูสี่หมัด
คนมากมายขนาดนั้นหลั่งไหลไปทางเขา ลูกน้องที่ปกป้องข้างกายเขาก็ถูกปะทะออกไปหมดแล้ว
ในไม่ช้าเขาทำในสิ่งที่ใจอยากทำไม่ได้ โจรที่อยากฆ่าเขา วิทยายุทธไม่ดี แต่คนจำนวนมาก! หนึ่งคนแทงหนึ่งครั้ง ก็เพียงพอให้เขาเหลือทนแล้ว หลบหลีกไม่ทัน บนร่างปรากฏรอยหลายรอย เลือดไหลโชกเป็นผืนใหญ่
ลูกพี่รองทางนั้นก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ เขาเคยเป็นบุรุษผู้ซ่องสุมเพื่อปล้นสะดมต่อต้านทางการ ไม่มีทางไปถูกลูกพี่เอกรับไว้ ตอนนี้ปะปนอยู่ในกลุ่มโจรจนมีชื่อเสียงเล็กน้อย
เขาฝึกซ้อมโซ่ค้อนอย่างดี ช่วยไม่ได้คนมากเกินไป แสดงออกมาไม่ได้ ทำได้เพียงต่อสู้ในระยะประชิดได้เท่านั้น
ลูกพี่เอกกำลังถีบคนสองคนออกไป ระหว่างที่หันกลับมา มีคนสี่คนฟันเข้ามาแล้ว
คราวนี้ แม้ว่าเกิดมามีสามหัวหกแขนเกรงว่าก็ยากที่จะขวางกั้นการย้ายที่อยู่ของศีรษะ
ระหว่างช่วงเวลาที่คับขัน
“ฉวบ!”
ลูกพี่เอกรู้สึกได้เพียงด้านหน้ามีของยาวๆแท่งหนึ่งลอยผ่าน รูดร้อยโจรสี่คนโดยตรงทันที แต่ทำให้ลูกพี่เอกตกใจคือ ยังไม่เพียงแค่ร้อยคนอย่างง่ายดายเท่านั้น หลังจากของนั่นรูดร้อยคนแล้ว ยังลอยตามลมโดยตรง เอาคนไปปักอยู่บนต้นไม้
หลังจากมองชัดเจนแล้ว จึงพบว่านั่นเป็นธนูยาวด้ามหนึ่ง มีความหนาพอๆกับข้อมือของผู้หญิง
มองตามไปยังที่มาของธนูยาว ก็คือลูกพี่สามแต่งชุดผู้ชาย แววตาเผยให้เห็นความดุร้าย ยืนอยู่ด้านหลังของรถรบที่เรียบง่าย บนรถรบคือคันธนูขนาดใหญ่ที่ติดตั้งอย่างดี เวลานี้คนด้านบนช่วยนางขึ้นลูกธนูยาวใหญ่ด้ามที่สอง เล็งอย่างแม่นยำไปทางลูกพี่รองทางนั้น เล็งเป้าครู่หนึ่งแล้วกดปุ่มปล่อยธนู
“ฉวบ” เสียงหนึ่ง
กวาดไปทั้งผืนใหญ่ในครู่เดียว
ทำให้ลูกพี่รองตกใจอย่างหนัก
คราวนี้โซ่ค้อนของลูกพี่รองจึงสามารถแสดงประสิทธิภาพได้อย่างปกติแล้ว แต่เขายังไม่ลืมที่จะหันกลับไปกะพริบตาให้ลูกพี่สาม
ลูกพี่เอกส่ายหน้าแล้วยิ้ม
นางไม่เชื่อฟังจริงๆ และไม่รู้ว่าตามใคร
เพิ่งจะยิ้มได้ ก็เห็นธนูยาวใหญ่ของลูกพี่สามเล็งมาตรงเขาแล้ว สีหน้าของเขาแข็งทื่อ แล้วเห็นลูกธนูยาวใหญ่ส่งเสียงคำรามพุ่งตรงมา มาถึงด้านหน้าเขา ก็ดังคำรามแล้วผ่านไป ลมแรงทำให้เส้นผมของเขาปลิว เสียงร้องที่น่าอนาถดังขึ้นทางด้านหลังตามมาติดๆ
รีบหันกลับไปทันที ลูกพี่เอกก็เห็นโจรไม่กี่คนถูกตรึงแขนตรึงขาไว้แล้ว
ข้างๆลูกธนูยาวใหญ่ที่ปักเข้าไปในต้นไม้ใหญ่ ก็คือตู๋เหยี่ยนหลงที่ใบหน้าซีดขาว
ตู๋เหยี่ยนหลงเวลานี้โกรธจนกัดฟัน
หากเมื่อครู่เขาหลบไม่ทัน ตอนนี้ที่ถูกร้อยก็คือเขาแล้ว
ลูกพี่สาม!
ลูกพี่สามที่หมู่บ้านเหมยฮัวเอ็นดูทั้งกลุ่มปรากฏตัวแล้ว
ปรากฏตัวพร้อมกับลูกธนูยาวใหญ่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน คันธนูใหญ่และของบ้าอะไรนั่น รถม้าที่ไม่มีหลังคาหรือ?
รถม้าบ้านใครหน้าตาเช่นนี้?
อีกทั้งบนรถม้าไม่มีคนนั่ง จัดวางคันธนูใหญ่ไว้ เห็นผีแล้ว
แต่ผู้หญิงคนนั้นมีความงามอยู่บ้างจริงๆ ครอบครองไม่ได้ เช่นนั้นเขาก็จะฆ่านางให้ตาย
ตู๋เหยี่ยนหลงแอบพาคนกลุ่มหนึ่ง ประมาณยี่สิบสามสิบคน อ้อมเข้าไปจากอีกฝั่ง แต่ขณะที่ยังมีระยะห่างจากลูกพี่สามห้าถึงหกเมตร ก็เหลือเพียงสามสี่คนแล้ว ในนั้นยังรวมตู๋เหยี่ยนหลงเองด้วย
สองสามทีฟันคนที่คุ้มครองข้างกายลูกพี่สามตาย
“ลูกพี่สาม ระวัง”
“แม่งเอ๊ย” ลูกพี่เอกตะโกน มีดหนึ่งฟันคนไม่กี่คนออกไป จึงวิ่งตรงไปทางลูกพี่สาม
“น้องสาวบุญธรรม รีบไป”
ลูกพี่รองก็สายตาและฝีมือว่องไว โซ่ค้อนอาวุธคุ้มกันตัวก็กวาดออกไปด้วยกำลังแรงกาย หลังจะที่กวาดออกไปเส้นหนึ่ง ก็รีบพุ่งไปอย่างรีบร้อน
แต่ว่า น้ำที่อยู่ไกลไม่สามารถช่วยไฟที่อยู่ใกล้ได้ ตู๋เหยี่ยนหลงได้ถึงด้านหน้าของลูกพี่สามแล้ว
ขณะที่หลานเยาเยาถึง ก็เห็นเหตุการณ์ที่อันตรายฉากนี้
