ตอนที่ 397 – กฎของบัตรสีดำหมายเลขหก
โดยปกติ คทาควรจะมีการต่อต้านอย่างรุนแรงและกระทั่งก่นด่าเขา
อย่างไรก็ คทาดูเหมือนจะไม่ได้ยินคำพูดของสือเหล่ยในขณะที่มันพูดต่อ “เกี่ยวกับการใช้จ่ายระดับห้าดาวบวก ฟังให้ดี พนักงานระดับที่สอง คราวนี้ เจ้าได้ชักนำให้มันเกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีกฎระบุไว้ในบัตรสีดำ นับจากนี้เป็นต้นไป กฎแห่งบัตรสีดำหมายเลขหกคือ พนักงานระดับที่สองไม่สามารถชักชำให้เกิดการใช้จ่ายในรูปแบบต่างๆได้แม้ว่าการใช้จ่ายนั้นจะไม่ขัดต่อกฎข้ออื่น แม้ว่าพนักงานจะเลื่อนระดับขึ้นไป กฎก็จะยังคงอยู่”
สือเหล่ยโมโหกับคำพูดของมัน พวกมันไร้ยางอายเกินไปแล้ว
ไม่ใช่แค่บัตรสีดำได้แก้ไขบัคที่สือเหล่ยเจอ มันยังได้ทำให้กลายเป็นกฎข้อที่หก สือเหล่ยไม่เชื่อว่าบัตรสีดำมีกฎแค่ห้าข้อเท่านั้น แต่นี้เห็นได้ชัดว่ามันสร้างข้อที่หกขึ้นมาเพื่อสือเหล่ย
มันยังมีหน้าเหลืออีกมั้ยเนี้ย? เอากันอย่างงี้เลยเหรอ?
สือเหล่ยฉุน “กฎของบัตรสีดำสร้างขึ้นมาได้ทั้งอย่างนี้เลยเหรอ? ครั้งแรกมันคือกฎข้อที่หนึ่ง จากนั้นก็ข้อที่สอง จากนั้นก็ข้อที่ศูนย์โผล่ขึ้นมา? แล้วไง? มันไม่มีกฎข้อที่สามและกระโดดข้ามไปเป็นกฎข้อที่สี่และห้า สิ่งที่เรียกว่ากฎข้อที่ศูนย์ก็เป็นแค่สิ่งที่แกสร้างขึ้นมาให้ฉันกลัวและแกล้งฉัน ในความเป็นจริง กฎข้อที่ศูนย์ก็คือกฎข้อที่สาม ได้ ฉันจะไม่พูดก็ได้ แต่อย่ามาบอกฉันว่าบัตรสีดำมีกฎแค่ห้าข้อเท่านั้น มันก็สมเหตุสมผลเอาซะเลย ถ้ามีกฎแค่ห้าข้อ ฉันก็สามารถเป็นอิสระจากแกได้ทุกเมื่อตามที่ฉันต้องการและฉันก็ไม่จำเป็นต้องตั้งใจอะไรมากเวลาฉันคุยกับแก ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะที่แกจะแก้บัค แต่ขอล่ะ ละอายใจกันบ้าง ฉันคงจะรู้สึกดีขึ้นหน่อยถ้าแกเพิ่มมันลงไปเป็นอันดับแรกเลย แต่นี่แกเล่นยัดมันลงมาตรงข้อที่หกเลยเหรอ?”
สือเหล่ยไม่คาดคิดว่าคทาจะตอบกลับมาในทันที
“งั้นก็ได้ เพิ่มเติมกฎลงไปในกฎแห่งบัตรสีดำหมายเลขหนึ่ง พนักงานระดับที่สองไม่สามารถชักชำให้เกิดการใช้จ่ายในรูปแบบต่างๆได้แม้ว่าการใช้จ่ายนั้นจะไม่ขัดต่อกฎข้ออื่น แม้ว่าพนักงานจะเลื่อนระดับขึ้นไป กฎก็จะยังคงอยู่”
“เชี่ย!” สือเหล่ยแทบจะกระอักเลือดใส่หน้าจอ ระดับความหน้าด้านหน้าทนของคทาและบัตรสีดำนั้นสูงล้ำจริงๆ
คทาพูดอย่างไม่แยแส “เนื่องจากเจ้ารู้ว่าผู้สูงส่งอย่างข้าทำสิ่งต่างๆตามโปรแกรมที่ตั้งไว้ เจ้าก็ควรเข้าใจว่าโปรแกรมนั้นประกอบขึ้นด้วยรหัสต่างๆที่เหมือนกับกฎ คำสั่งต่างๆล้วนไร้ความหมาย นี่เป็นเพียงแค่คำขออันไร้สาระที่มนุษย์อย่างเจ้าต้องการในสายตาของข้า สิ่งอื่นๆล้วนไม่สำคัญตราบใดที่ยังมั่นใจว่าทุกอย่างดำเนินการต่อไปได้”
สือเหล่ยไม่สามารถพูดอะไรได้ เหตุผลนั้นช่างแข็งแกร่งและไร้ช่องโหว่ในเชิงตรรกะ
ถ้าเขาบัตรสีดำและคทาเป็นปัญญาประดิษฐ์และโปรแกรมคอมพิวเตอร์จริงๆ งั้นคำสั่งก็จะไร้ผลกับพวกโค้ดต่างๆอย่างสิ้นเชิง สือเหล่ยไม่สงสัยมันเลยเนื่องจากเขาพอรู้เรื่องการเขียนโปรแกรมอยู่บ้าง
“ได้! แต่ไม่ว่ายังไง แกก็แก้ไขบัคและกล่าวอีกนัยหนึ่ง แกได้ยอมรับว่ามันคือบัค ดังนั้น ไม่ใช่ว่าแกควรให้รางวัลฉันหน่อยเหรอ?”
ในคราวนี้ เสียงของคทาดูไม่พอใจอย่างชัดเจน
“เมื่อพิจารณาว่าพนักงานระดับที่สองได้ค้นพบบัคอีกครั้ง ผู้สูงส่งอย่างข้าก็ควรที่จะมอบรางวัลรางวัลให้กับพนักงานระดับที่สอง…”
สือเหล่ยรีบแทรก “เดี๋ยว อย่าคิดนะว่าแกสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยการมอบโอกาสในการใช้บัตรการลงทุนให้ฉันอีก ฉันมีโอกาสถึงเจ็ดครั้งแล้ว ซึ่งก็คือสี่วันครั้ง มันมากเกินพอแล้ว รางวัลคราวนี้ต้องเป็นโอกาสในการจับรางวัล!”
เสียงของคทาแปลกไป “พนักงานระดับที่สอง เจ้ามั่นใจเหรอว่าเจ้าอยากแลกเปลี่ยนรางวัลเป็นโอกาสในการจับรางวัล?”
สือเหล่ยอึ้งไปและเขาก็ตื่นตัว จากคำพูดของมัน ดูเหมือนว่ามันจะบอกว่าการชดเชยในครั้งนี้ดียิ่งกว่าครั้งที่ผ่านมาและมันก็ดีมากกว่าโอกาสในการจับรางวัล
เป็นไปได้ ถึงอย่างไรก็ตาม บัคนี้ก็ทำให้เกิดการใช้จ่ายระดับห้าดาวบวก ทำให้ต้องมีกฎใหม่เพื่อมาแก้ไขมัน มันต่างจากครั้งล่าสุด บัคที่สือเหล่ยพบเมื่อครั้งก่อนเป็นแค่บัคในกระบวนการทำงานและมันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างสือเหล่ยและบัตรสีดำไม่ว่ามันจะถูกแก้ไขไหม อย่างไรก็ตาม บัคในครั้งนี้ใหญ่กว่ามากถ้าพวกมันไม่ถูกแก้ไข มันก็เป็นไปได้ที่สือเหล่ยจะทำให้เกิดการใช้จ่ายระดับห้าดาวบวกไปทุกรอบ ไม่ว่าบัตรสีดำจะมีทุนทรัพย์อยู่เท่าไร มันก็คงจะถูกสือเหล่ยถลุงหมดในไม่ช้า
แต่คทาก็น่าไม่อายอยู่แล้ว คำพูดของมันเต็มไปด้วยกับดัก
ตามตรรกะของมนุษย์ รางวัลของบัตรสีดำในคราวนี้มีโอกาสที่จะดีกว่าโอกาสในการจับรางวัล อย่างไรก็ตาม มันก็มีความเป็นไปได้อื่นอยู่ด้วย
ถ้ามันเป็นคทา มันก็ยิ่งมีโอกาสมากขึ้น
สือเหล่ยลังเล
เขานึกถึงเสียงของคทา มันรู้สึกประหลาดใจและตะลึงเล็กน้อย หรือไม่มันก็ฟังดูเหมือนมันกำลังล้อเล่นเขาอยู่ มันอาจจะเป็นความคิดที่แท้จริงของคทาก็ได้
อย่างไรก็ตามเสียงของคทาก็ยากเกินกว่าที่จะฟังออกเนื่องจากมันฟังดูเหมือนกับเสียงของผู้หญิงและผู้ชายหลายหมื่นคนรวมกัน เว้นเสียแต่ว่ามันจะมีอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่สือเหล่ยจะพบอะไร
“รางวัลในครั้งนี้มัน… โอ้ ไม่ๆ…” สือเหล่ยตัดสินใจหยุดไปกลางคัน รถบัสย่อมมีระดับที่แตกต่างกัน มันกำลังจะดีขึ้นกว่าครั้งที่ผ่านมา
ทันใดนั้นสือเหล่ยก็ตระหนักได้ถึงมัน เขามั่นใจว่าคทาไม่ได้ล้อเล่นกับเขา รางวัลในครั้งนี้น่าจะดีกว่าโอกาสในการจับรางวัลแน่ๆ แม้ว่าจะมีโอกาสในการจับรางวัลเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า สือเหล่ยสงสัยว่าในทันทีที่เขาเลือกการจับรางวัล คทาคงจะพูดไม่หยุดเกี่ยวกับโอกาสที่ไม่ใช่โอกาสธรรมดาและมันจะไม่ถูกเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
แม้ว่าโอกาสในการจับรางวัลจะสำคัญ แต่รางวัลทั้งหมดที่เขาได้รับอาจจะอยู่ในช่วงต่ำสุดจากระดับ E ไปจนถึงระดับ S และโอกาสที่จะจับได้รางวัลระดับ E ก็คือ 50% โอกาสที่จะจับได้รางวัลระดับ A นั้นเป็นแค่ครึ่งหนึ่งและสำหรับระดับ S สือเหล่ยก็ไม่กล้าที่จะคิดถึงมันเนื่องจากมันแทบจะเป็นหนึ่งในหมื่นเหมือนกับบัตรการลงทุน
แม้ว่ารางวัลทั้งหมดจะค่อนข้างดี แต่ผลของรางวัลระดับต่ำก็ค่อนข้างมีจำกัด
ครั้งล่าสุดที่เขาพบบัค รางวัลของบัตรสีดำคือการเพิ่มโอกาสในการใช้บัตรการลงทุนหนึ่งครั้ง แม้ว่ามันจะดูเหมือนว่าเป็นหนึ่งในสามของบัตรการลงทุนหนึ่งใบ แต่มันก็เป็นบัตรระดับ S พูดตามตรงแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นแค่หนึ่งในสาม แต่มันก็แข็งแกร่งยิ่งกว่ารางวัลระดับ A
บัคในคราวนี้ยิ่งใหญ่ขึ้นไปอีก บางทีมันอาจจะเป็นรางวัลระดับ S หรือกระทั่งระดับ S+ ?
สือเหล่ยตบมืออย่างแรง “ไม่เป็นไร ฉันจะลองดูว่ารางวัลอะไรที่แกจะให้กับฉัน!”
คทาดูเหมือนจะหงุดหงิดกับตัวเองราวกับว่ามันล้มเหลวที่จะล่อลวงเขา “พนักงานระดับที่สองค้นพบบัคซึ่งส่งผลต่อกฎพื้นฐานของบัตรสีดำ ผู้สูงส่งอย่างข้าจะตัดสินรางวัลให้ดังต่อไปนี้ อย่างแรก บัตรความสนิทสนมหนึ่งใบ บัตรใบนี้สามารถใช้ได้สองครั้งต่อเดือน มันสามารถตรวจสอบระดับความสนิทสนมของพนักงานระดับที่สองกับบุคคลที่กำหนดได้ ความสัมพันธ์ที่สนิทคือคะแนนที่เกิดกว่า 60 คะแนน อย่างที่สอง…”
