ตอนที่ 573 ความกระวนกระวายในโรงพยาบาล
แปล Tarhai
ที่โรงพยาบาลประชาชน
หลิวหรูหยานสวมแว่นกันแดดสีดำ ดวงตาของเธอดูลนลาน เธอเดินทีละก้าวอย่างระมัดระวังและมีลับลมคมในเข้าไปที่แผนกสูตินรีเวชทันทีเมื่อไม่เห็นใครที่คุ้นเคยกับเธอ
วันนี้หลิวหรูหยานมาตรวจครรภ์ ตั้งแต่ที่หลิวเจียวเจียวไปมหาลัยเธอจึงต้องมาคนเดียว เธอไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ มีเพียงหลิวเจียวเจียวเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ
หมอที่ดูแลครรภ์ของเธอเป็นผู้หญิงอายุประมาณ 40 ปี ชื่อของเธอคือจางเหลียนจวิน เธอเป็นผู้หญิงที่อ้วนแว่นตาและเป็นผู้มีประสบการณ์ในแผนกนรีเวชวิทยา
“หมอจางคะ เมื่อคืนตอนที่กำลังนอนฉันรู้สึกปวดท้องตลอด” หลิวหรูหยานกล่าว
จางเหลียนจวินแตะหน้าท้องของหลิวหรูหยานและพูดว่า “คุณหลิวคะ นี่เป็นเรื่องปกติค่ะ เด็กในครรภ์ของคุณกำลังมีพัฒนาการ มีบ้างที่เขาจะเตะท้องคุณเวลากลางคืน”
มีประกายแห่งความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิวหรูหยาน เธอกล่าวว่า “คุณหมายความว่าที่ฉันปวดท้องเพราะลูกกำลังเตะฉันใช่ไหมคะ ?”
“ถูกต้องค่ะ ลูกของคุณแข็งแรงมาก เขาจะต้องซนแน่นอน”
“หมอจาง คุณสามารถบอกฉันได้ไหมคะว่าเขาเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง ?”
“คุณหลิวคะ ถ้าจะดูเพศเราต้องทำการอัลตราซาวด์ก่อนค่ะถึงจะสามารถบอกผลได้”
“ตกลงคะ ฉันจะทำอัลตราซาวด์” หลิวหรูหยานกล่าวอย่างตื่นเต้น เธออยากรู้ว่าลูกของเธอเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง เด็กคนนี้เป็นลูกของเธอและฉิงเฟิง
จางเหลียนจวินยิ้มเล็กน้อยและเขียนสลิปสำหรับส่งตัวอัลตราซาวนด์ จากนั้นหลิวหรูหยานก็รับสลิปและเดินไปทำอัลตราซาวด์
หลังจากอัลตราซาวด์เสร็จหลิวหรูหยานก็เริ่มเดินไปเดินมารอบๆโรงพยาบาล มันใช้เวลาประมาณ 30 นาทีเพื่อรอผล เธอจึงเดินเล่นออกกำลังกาย
“หรูหยาน, คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอ ?” ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอย่างมาก
การแสดงออกของหลิวหรูหยานเปลี่ยนไปเมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอพบว่าฉิงเฟิงกำลังยืนอยู่ข้างหลังเธอและมองไปที่เธอด้วยความสงสัย
ว๊าย ! ตายแล้ว ทำไมฉิงเฟิงถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ?
การแสดงออกของหลิวหรูหยานกลายเป็นซีดเซียว มีเหงื่อไหลออกจากหน้าผากของเธอ เธอรู้สึกกระวนกระวายมาก
“หรูหยาน, คุณป่วยหรือเปล่า ? ทำไมคุณถึงหน้าซีดจัง?” ฉิงเฟิงถามด้วยความห่วงใยขณะเดินเข้าไปหาเธอ
“ฉะ…ฉิงเฟิง ทำไมคุณถึงมาที่โรงพยาบาล?” หลิวหรูหยานพูดตะกุกตะกักและถามอย่างกระวนกระวาย เหงื่อไหลเต็มหน้าผากของเธอ
ฉิงเฟิงส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่ได้มีธุระอะไรหรอก พอดีฉันเห็นคุณที่หน้าทางเข้าของโรงพยาบาล ดังนั้นฉันจึงตามคุณมานี่แหละ
“หือ ? ทำไมคุณถึงมีเหงื่อไหลเต็มหน้าผากเลย ?” ฉิงเฟิงถามด้วยความสงสัย วันนี้อากาศก็ไม่ร้อนแม้แต่น้อย ทำไมเธอถึงมีเหงื่อ ?
“หรูหยานคุณมีไข้หรือเปล่า ไหนมานี่ซิ ขอฉันดูหน่อย” ฉิงเฟิงเหยียดมือขวาออกไปแตะหน้าผากของเธอ และเห็นว่าหน้าผากของเธอไม่ร้อน เธอไม่ได้เป็นไข้
หลิวหรูหยานส่ายหัว ใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย เธอกล่าวเสียงเบาว่า “ฉิงเฟิง กลับบ้านไปนะ”
“หรูหยาน ฉันไม่กลับหรอก ฉันจะอยู่กับคุณที่นี่” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยความห่วงใย
หลิวหรูหยานรู้สึกประทับใจมากจนเธอแทบจะร้องไห้เมื่อได้ยินคำพูดเมื่อครู่ของฉิงเฟิง เธอจะรู้สึกประทับใจมากกว่านี้ถ้าหากฉิงเฟิงให้ความสำคัญกับเธอในวันอื่นๆด้วย แต่วันนี้ต่างออกไป เธอเพิ่งเสร็จสิ้นการอัลตราซาวนด์ ผลลัพธ์จะออกมาภายใน 10 นาที ทุกอย่างที่เธอเก็บงำมาตลอดเวลาจะจบลงถ้าหากฉิงเฟิงรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ !
หลิวหรูหยานกังวลว่าฉิงเฟิงจะรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ เธอก็ไม่เข้าใจอารมณ์ของตัวเองเช่นกัน เธอทั้งเป็นกังวล ประหม่า กระวนกระวาย หวาดกลัว และก็มีอาการอื่นๆผสมปนเปกันไป (เรื่องปกติของคนท้อง อารมณ์จะแปรปรวน)
ฉิงเฟิงกุมมือน้อยๆของเธอไว้และถามด้วยความห่วงใยว่า “มาเถอะ ไปนั่งพักตรงเก้าอี้สักครู่แล้วพวกเราค่อยๆคุยกัน”
มือเล็กๆของหลิวหรูหยานถูกฉิงเฟิงยึดกุมเอาไว้ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกอบอุ่นและประทับใจแต่เธอก็แอบร้องไห้ในใจ
เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าฉิงเฟิงจะกลับบ้านไปเดี๋ยวนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้ถ้าเขาปฏิเสธที่จะไป
ที่ทางเดินของโรงพยาบาลมีม้านั่งยาวเรียงรายกันอยู่มากมาย ฉิงเฟิงจูงมือหลิวหรูหยานไปนั่ง ฉิงเฟิงคิดถึงความหลังเมื่อเขาหันไปมองใบหน้าที่มีเสน่ห์ของหลิวหรูหยาน
ฉิงเฟิงทบทวนความทรงจำที่ผ่านมาทั้งหมดของพวกเขา พวกเขาได้ผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย ในที่สุดพวกเขาก็สามารถกลับมาอยู่ร่วมกันที่เมืองทะเลตะวันออกได้ มันคือผลลัพท์ที่มีความสุขมาก
ผู้คนที่เดินผ่านไปมารอบข้างต่างก็อิจฉาฉิงเฟิงที่นั่งเคียงคู่กับสาวงามเช่นนี้
หลิวหรูหยานหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ถึงการถูกจ้องมองจากผู้คนโดยรอบ ปฏิกิริยาของเธอทำให้ฉิงเฟิงรู้สึกประหลาดใจ เมื่อก่อนหลิวหรูหยานไม่เคยรู้สึกประหม่าและกระวนกระวายเช่นนี้ แล้ววันนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ?
ซึ่งความจริงแล้วเธอไม่ได้อายที่นั่งเคียงคู่กับฉิงเฟิงและถูกคนรอบข้างจ้องมอง แต่ใบหน้าของเธอแดงจากความกระวนกระวายใจต่างหาก
นี่เป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ !
“อ่า พี่ใหญ่หลี่ คุณมาทำอะไรที่นี่คะ ?” ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงร้องทักฉิงเฟิงที่ดูประหลาดใจดังขึ้น
ฉิงเฟิงหันกลับไปมองก็เห็นพยาบาลที่งดงามคนหนึ่ง เธอคือเจียวเหยียนหลานนั่นเอง
ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันมาเดินเล่นที่นี่น่ะ”
เจียวเหยียนหลานยิ้มตอบ “พี่ใหญ่หลี่ ฉันก็หลงคิดว่าคุณป่วยเสียอีก”
ฉิงเฟิงมองไปที่เจียวเหยียนหลานและรู้สึกพูดไม่ออกในใจเขาเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย เจียวเหยียนหลานทราบว่าภรรยาของเขาคือหลินเสวี่ย แต่ตอนนี้เขากำลังนั่งเคียงคู่กับหลิวหรูหยาน ถ้าเจียวเหยียนหลานรู้เข้าและเอาไปบอกหลินเสวี่ย มันจะเป็นเรื่องใหญ่แน่
ฉิงเฟิงรู้สึกกระวนกระวาย หัวใจของเขากำลังเต้นอย่างรุนแรงและมีเหงื่อเย็นปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา ในขณะนั้นเขารู้สึกแบบเดียวกับหลิวหรูหยานเข้าเสียแล้ว…
“พี่ใหญ่หลี่คะ คุณหน้าซีดเชียว มีไข้หรือเปล่า ?” เจียวเหยียนหลานถามฉิงเฟิงด้วยความห่วงใย
ฉิงเฟิงรู้สึกอยากจะร้องไห้ เขาคิดในใจว่า
“คุณพยาบาลคนสวย ผมแข็งแรงสุขภาพดี กรุณาไปที่ไหนก็ได้ไกลๆเลยเถอะ ได้โปรด…”
เขาต้องการให้เจียวเหยียนหลานจากไป แต่เธอกลับยังไม่ไปเสียที
“พี่ใหญ่หลี่ฉันจะลองวัดไข้ให้คุณดีไหมคะ ?” เจียวเหยียนหลานกล่าวอย่างอบอุ่น
อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเธอเปิดกว้างขึ้นเมื่อเธอเดินเข้ามาหาฉิงเฟิง เธอพบว่าฉิงเฟิงกำลังกุมมือผู้หญิงคนหนึ่งอยู่
เจียวเหยียนหลานทราบว่าภรรยาของฉิงเฟิงก็คือหลินเสวี่ย แต่ทำไมเขากำลังจับมือหญิงคนอื่น ? นอกจากนี้ผู้หญิงคนนี้ก็งดงามไม่แพ้หลินเสวี่ยแม้แต่น้อย
แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงก็ตาม แต่เจียวเหยียนหลานก็ต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก
หรือว่าเธอเป็นภรรยาน้อยของพี่ใหญ่หลี่ ? (Eng ใช้ Misstres แปลได้เยอะมาก ชู้ เมียน้อย เมียเก็บ อีหนู นายผู้หญิง ภรรยาลับ)
เจียวเหยียนหลานใช้จินตนาการของเธอทั้งหมดคิดไปเรื่อยเปื่อย ความจริงแล้วมันถือเป็นเรื่องปกติที่จะมีเมียน้อยในสังคมสมัยใหม่ แต่ทำไมผู้ชายที่เป็นคนดีอย่างพี่ใหญ่หลี่ถึงมีภรรยน้อยด้วย ?
เจียวเหยียนหลานมองไปที่มือที่กำลังกุมกันอยู่ของพวกเขา เธอรู้สึกเศร้าและเจ็บปวดในหัวใจของเธอ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเศร้า
