ฉิงเฟิงรู้ดีว่าราชาอสูรสิงโตจะไม่โกหกเขาเมื่อได้ยินคำบอกเล่าพวกนั้น เขาก็ตกตะลึงกับความแปลกประหลาดและความน่ากลัวของเกาะทมิฬมากขึ้น
ฮัลโหล….ฮัลโหล ! ฉิงเฟิงตะโกนออกมาเมื่อเห็นว่าสัญญาณขาดหายไปหลังจากเขากำลังจะพูดต่อ
บี๊บบี๊บ ปี๊บ
ฉิงเฟ็งรู้สึกหดหู่มากเมื่อเห็นว่าสัญญาณขาดหายไปเนื่องจากเขายังไม่รู้เลยว่าราชาอสูรสิงโตอยู่ตรงจุดไหนของเกาะ
………..
ในส่วนที่ลึกที่สุดของเกาะราชาอสูรสิงโตและราชาอสูรมังกรเขียวกำลังวิ่งหนีจากเสียงกรีดร้องของศพที่อยู่ข้างหลังเขา
เจ้าสิงโตพวกเราแยกกันหนีเถอะ โอกาสรอดน่าจะสูงกว่า ราชาอสูรมังกรเขียวกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
ราชาอสูรสิงโตพยักหน้าและกล่าวว่า ตกลงตามนี้ ข้าจะไปทางนี้ เจ้าไปทางนั้น
ราชาอสูรสิงโตเริ่มแยกไปทางซ้ายในขณะที่ราชาอสูรมังกรเขียวออกวิ่งไปทางขวาอย่างบ้าคลั่ง
ดวงตาของศพที่แผ่กลิ่นอายแห่งความตายเริ่มเต็มไปด้วยความสับสนที่เห็นทั้งสองแยกกันหนีแต่แล้วดวงตาของมันก็ส่องแสงสีเขียวแปลกๆออกมาและไล่ตามราชาอสูรสิงโตที่หนีไปทางซ้าย
ซึ่งความจริงแล้วการที่ศพคนตายสามารถวิ่งได้ก็เพราะว่ามันถูกควบคุมโดยมนุษย์
ฉิงเฟิงเริ่มเป็นกังวลเกี่ยวกับราชาอสูรทั้งสองคนเนื่องจากจู่ๆ โทรศัพท์มือถือของพวกเขาก็ไม่มีสัญญาณ
เรือโดยสารกำลังแล่นไปในอีกไม่กี่ไมล์สุดท้ายด้วยความเชื่องช้าเป็นอย่างมากเนื่องจากซากเรือและซากศพที่ลอยขวางเส้นทาง
ทันใดนั้นเองฉินเซียนจื่อก็เดินไปหาฉิงเฟิงและกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า วูฟคิง นี่เป็นแผนที่ของเกาะทมิฬ ข้าขอมอบให้ท่าน
แผนที่เกาะทมิฬ
ฉิงเฟิงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจตำหนักโห่วเย่อหวงตี้สมแล้วที่เป็นขั้วอำนาจชั้นสูง พวกเขามีแม้แต่แผนที่เกาะทมิฬ
แล้วคุณไม่ต้องใช้แผนที่นี้หรือคุณหนูฉิน
ข้ามีสำเนาอีกชุดข้าต้องการมอบให้ท่านตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วแต่ท่านไม่อยู่ ในเมื่อตอนนี้พบท่านแล้วก็เลยถือโอกาสมอบให้
ขอบคุณมากคุณหนูฉิน ฉิงเฟิงรับแผนที่มาและกล่าวขอบคุณด้วยความจริงใจ
ตอนแรกฉิงเฟิงคิดว่าการที่ฉินเซียนจื่อมาหานั้นเป็นเพราะต้องการพูดคุยกับเขาเล็กน้อยเท่านั้นเขาไม่รู้เลยว่าเธอมาหาเพื่อต้องการมอบแผนที่ให้
การมีแผนที่จะช่วยได้มากในการดำรงชีวิตบนเกาะทมิฬเพราะมันเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายและสัตว์มีพิษ
จากนั้นฉินเซียนจื่อก็เดินกลับไปหาพรรคพวกของเธอหลังจากมอบแผนที่ให้แก่เขาผู้อาวุโสเสื้อคลุมเทาขมวดคิ้วและกล่าวว่า คุณหนู ท่านไม่ควรมอบแผนที่ให้แก่หลี่ฉิงเฟิง
ฉินเซียนจื่อยิ้มตอบกลับการตำหนิของเขาว่า ข้าศรัทธาในตัวเขา
ผู้อาวุโสเสื้อคลุมเทาอ้าปากพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่ในที่สุดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเมื่อนึกถึงสถานะของฉินเซียนจื่อ
ฉินเซียนจื่อเชื่อมั่นในตัวฉิงเฟิงแต่ไม่ใช่กับอาวุโสเสื้อคลุมเทาเขาคิดว่าฉิงเฟิงคงไม่อาจมีชีวิตรอดไปจากเกาะทมิฬแห่งนี้ได้เพราะเขาไปมีเรื่องกับศาลากระบี่
บอสครับผมว่าคุณหนูฉินต้องคิดซัมติ่งกับบอสแน่นอนเลยครับ ไม่งั้นเธอคงไม่มาหาบอสสองรอบเพื่อมอบแผนที่ให้ ลู่ซวนจี๋เดินไปข้างๆฉิงเฟิงและกล่าวด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
ไปไกลๆเลยไป ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับเหลือบมองไปที่ลู่ซวนจี๋
ลู่ซวนจี๋แสยะยิ้มออกมาอย่างมั่นใจว่าฉินเซียนจื่อต้องตกหลุมรักบอสของเขาเข้าแล้วเช่นเดียวกับผู้หญิงคนอื่นๆ
ในที่สุดเรือโดยสารก็แล่นมาถึงหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
ทุกๆคนเริ่มรู้สึกได้ถึงความสยดสยองของเกาะแห่งนี้เมื่อมองในระยะใกล้ฉากที่เห็นตรงหน้าคือฉากแปลกๆที่ทั้งหมดเป็นสีดำ รวมไปถึงต้นไม้และดอกไม้
ผู้คนเริ่มลงจากเรือโดยสารทีละคนแล้วเหยียบเท้าลงบนเกาทมิฬซึ่งมันแตกต่างจากผืนดินแดนแห่งทวีปที่มีกลิ่นเค็ม
หลี่ฉิงเฟิงถึงเวลาตายของแกแล้ว ! กู่เซียวและคนอื่นๆจากศาลากระบี่ขวางทางพวกฉิงเฟิงเอาไว้ทันทีที่เข้าสู่เกาะทมิฬ
ฉิงเฟิงรู้ดีว่าพวกมันจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆซึ่งพวกเขาวางแผนที่จะลงมือกับฉิงเฟิงมานานแล้วถ้าไม่ใช่ว่ามีพายุกลางทะเล ในที่สุดสัตว์ร้ายก็ต้องแยกเขี้ยวออกมา พวกมันต้องการจบเรื่องนี้ทันทีที่มาถึง
กู่เซียวพวกเราต่างมาที่นี่เพื่ออุปกรณ์จิตวิญญาณ ใยต้องมีเรื่องแทนที่จะร่วมมือกัน ความขัดแย้งเช่นนี้รังแต่จะเพิ่มโอกาสให้พวกสัตว์ประหลาดอื่นๆเท่านั้น ฉินเซียนจื่อขมวดคิ้วและกล่าว
ความจริงแล้วที่นี่ต่างก็เต็มไปด้วยความน่ากลัวนอกเหนือไปจากมนุษย์ด้วยกันดังนั้นการมาทะเลาะกันเองย่อมไม่ใช่สิ่งที่ดีนัก
แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่เห็นด้วยกับฉินเซียนจื่อยกตัวอย่างเช่นนิกายดาบทมิฬและนิกายแวมไพร์ พวกเขาต่างสนับสนุนกู่เซียวในการฆ่าหลี่ฉิงเฟิงให้พ้นทาง
เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกันคุณหนูฉินการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาคือต้องตัดสินกันไปเลยเพื่อป้องกันการลอบทำร้ายในภายหลังเมื่อตอนที่พวกเราพบอุปกรณ์วิญญาณ
เฮยอาวเดินออกมาข้างหน้าและกล่าวขึ้น
แน่นอนว่าเฮยอาวอยู่ข้างเดียวกับศาลากระบี่เพราะพวกเขามีศัตรูร่วมกันเขาต้องการยืมมือกู่เซียวฆ่าหลี่ฉิงเฟิง
ฮู่มฮู่ม ฮู่ม
ทันใดนั้นเองมีบางสิ่งกำลังส่งเสียงอยู่บนพื้นหญ้าในขณะนี้ราวกับว่ามันกำลังจะมุ่งตรงมาทางนี้
อ้ากกกกกก!!!
ผู้ฝึกยุทธ์รุ่นเยาว์คนหนึ่งกรีดร้องขึ้นมาทันทีในขณะที่ถูกทะลวงหัวใจเขาตายทันทีหลังจากตะโกนออกมาด้วยเสียงแหลม
ทุกคนหันกลับไปมองที่ต้นเสียงและพวกเขาก็ได้เห็นแมงมุมยักษ์ที่กำลังจ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชาจากด้านหลังในขณะที่ปล่อยเสียงหัวเราะที่คมชัด
แมงมุมตัวนี้มีใบหน้าเป็นมนุษย์แต่ร่างกายเป็นแมงมุม มันมี 8 ขา ขาแต่ละข้างหนามากและถูกปกคลุมไปด้วยหนามดำพอที่จะทะลุผ่านร่างของมนุษย์ได้
อะไรกัน
แมงมุมหน้าคน
!
ฉิงเฟิงรู้สึกตกใจมากเมื่อเขาได้เห็นแมงมุมประหลาดตัวนี้เขาไม่เคยเห็นแมงมุมที่มีใบหน้าเป็นคนมาก่อนในชีวิต !
เคยมีเรื่องราวเล่าว่าแมงมุมหน้าคนนั้นสามารถส่งเสียงอย่างมีเสน่ห์ของสตรีเพื่อล่อลวงผู้ชายและกินหัวใจของพวกเขา
แต่แมงมุมพวกเขาเผชิญหน้าอยู่นี้แตกต่างจากตำนานเพราะมันโจมตีผู้คนตามความเชื่อของตัวเองและกินหัวใจของเขา
อ่า…หัวใจอันแสนอร่อย แมงมุมหน้าคนกล่าวอย่างเงียบงันเมื่อมันกินหัวใจของผู้ฝึกยุทธ์หนุ่มคนนั้นและเลียริมฝีปากด้วยความเอร็ดอร่อย แมงมุมหน้าคนพูดได้ด้วย
!
ฉิงเฟิงซาโต้ โยชิโกะ ทีมเขี้ยวหมาป่าและทุกคนในระแวกนี้ต่างก็ตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นว่าแมงมุมหน้าคนตัวนี้สามารถพูดภาษาคนได้
นี่มันคือตัวบ้าอะไรกัน มันเป็นแค่แมงมุมยักษ์แต่ยังมีใบหน้าเป็นคน เท่านี้ยังหลอนไม่พอมันสามารถพูดภาษาคนได้อีกด้วย !
ทุกคนรวมไปถึงฉิงเฟิงต่างก็ตกใจและยกงวยกับสัตว์ประหลาดตรงหน้ายกเว้นแค่เพียงฮวาเซียนจือและฉินเซียนจื่อที่ยังคงยืนมองมันอย่างสงบราวกับว่าพวกเธอรู้แต่แรกแล้วว่าแมงมุมตัวนี้สามารถพูดได้
