Chapter 515: พบปะ
ผู้คนในห้องประชุมต่างเงียบสงัด ในตอนอดีต พวกเขาก็ต่างได้รับความสูญเสียจากการต่อสู้อย่างมหาศาล แต่มันก็ไม่ถึงระดับนั้น นอกจากนี้แล้ว สิ่งที่ทำให้เกิดความสูญเสียอันมากมายไม่ใช่เป็นเพราะฝูงซอมบี้หรือสัตว์ป่ากลายพันธุ์ แต่มันเป็นเพียงสิ่งเดียว ซึ่งก็คือหลุมดำ
“นอกจากความเร็วการเติบโตของมันแล้ว พลังป้องกันของหลุมดำก็ยังแข็งแกร่ง ในตอนนี้ กระสุนก็ส่งผลกระทบกับมันได้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ตั้งแต่ที่กระสุนดูจะใช้งานไม่ได้แล้วละก็ ถ้างั้นพวกเราก็สามารถที่จะใช้ได้แค่เพียงปืนใหญ่เพียงอย่างเดียว! หลุมดำมันก็ยังดึงดูดความสนใจของสัตว์ป่ากลายพันธุ์อีกเป็นจำนวนมากอีก ผมขอแนะนำให้พวกเราเปิดการโจมตีใส่มันและกำจัดมันก่อนที่จะมาถึงพื้นที่ปลอดภัยครับ” นายพลจางพูดออกมาอย่างเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก
อย่างไรก็ตาม ไม่มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนไหนเลยที่พูดอะไรออกมา หลังจากที่ได้ยินคำพูดของนายพลจาง แม้แต่ทีมชั้นยอดที่มีคนถึงสองพันคนก็ยังถูกกวาดล้างในชั่วพริบตา ดังนั้นพวกเขาจะสามารถยอมรับแผนการเช่นนั้นได้อย่างไรกัน?
นายพลจางก็ยืนอยู่ข้างโต๊ะและคิ้วของเขาก็ขมวดแน่น ย้อนกลับไปตอนที่เกาะเชนไฮ่ สถานการณ์ที่คล้ายกันก็เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทุกคนก็คิดเกี่ยวกับตัวของพวกเขาเอง ถ้าในสถานการณ์ที่คับขันเช่นนี้ ยังมัวแต่คิดถึงเรื่องของตัวเองอยู่แล้วละก็ ถ้าอย่างงั้นมันก็มีผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวที่รออยู่ ซึ่งก็คือความตาย!
น้ำเสียงของนายพลจางก็เย็นยะเยียบ “เมื่อตอนที่กองกำลังที่สามของผมไล่สังหารสัตว์ป่ากลายพันธุ์ในเกาะเชนไฮ่ พวกเราก็ได้รับความสูญเสียอย่างมาก แต่พี่น้องของผมทั้งหมด รวมทั้งผมด้วยต่างต้องการที่จะสู้แนวหน้า นี่คือภาระหน้าที่ของทหารที่ต้องปกป้องแผ่นดินเกิดของพวกเขา! ปกปักษ์รักษาแผ่นดินและผู้คนทุกคน! อย่าลืมเรื่องนี้เป็นอันขาด!”
คำเตือนของเขาก็ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ต่างเงียบกันไป
“สิ่งที่นายพลจางพูดนั้นถูกต้อง!” ทันใดนั้น ชายหนุ่มผอมวัยห้าสิบก็ยืนขึ้น สายตาของเขาก็เฉียบคมเหมือนกับเหยี่ยว ถึงแม้ว่าเขาจะผอม เขาก็ปลดปล่อยออร่าที่แข็งแกร่งเหมือนกับสิงโต
“ฉันไม่ได้มีสมาชิกภายใต้การควบคุมของฉันมากเท่าไหร่ แต่พวกเขาเกือบทั้งหมดต่างเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ ถึงแม้ว่ากระสุนจะไร้ประโยชน์ ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติก็อาจจะต้านทานกับมันได้” เจ้าหน้าที่คนนี้ชื่อว่าหลัว เขาก็เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดท่ามกลางพวกเขา
“ทหารสองพันคนที่เสียสละตัวของพวกเขาทั้งหมดนั้นเป็นคนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของฉัน” เจ้าหน้าที่ฮวงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันเศร้าสร้อย
เจ้าหน้าที่หวงเงยหน้าขึ้นมาและทุบโต๊ะลงไป “แต่ถ้าพวกเราไม่ฆ่าเจ้าสัตว์ประหลาดนั่น แล้วฉันจะสามารถมีหน้ากลับไปพบกับพี่น้องสองพันคนของฉันในอีกโลกได้ยังไงกัน?”
“ในตอนเริ่มแรก พื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงก็เป็นแค่ค่ายเล็กๆค่ายหนึ่งเท่านั้น! พวกเราต่างสร้างมันขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อย หลังจากวันโลกาวินาศที่บัดซบนั่น มันก็กลายเป็นบ้านของพวกเราแล้ว! พวกเราจำเป็นต้องสู้เพื่อบ้านของพวกเรา! ชีวิตนับพันชีวิตต่างขึ้นอยู่กับพวกเรา ภาระหน้าที่ของพวกเราหนักหนามาก แต่พวกเราก็ต้องแบกรับมันไว้บนบ่าและยืนทนมันไว้!”
เจ้าหน้าที่ฮวง เมื่อเป็นผู้นำของกองกำลังท้องถิ่น เขาก็ได้เห็นแล้วครั้งหนึ่ง ตั้งแต่ที่เจียงหนิงเปลี่ยนกลายเป็นนรก เขาก็ไม่สามารถที่จะทนรับความน่าซึมเศร้าแบบนั้นได้อีกแล้ว
หลังจากที่พูดกันเสร็จแล้ว ทุกคนก็ต่างรู้สึกได้ถึงเลือดที่ฮึกเหิมกันอย่างมาก
“ในกรณีนี้แล้ว พวกเราควรที่จะพูดคุยปรึกษาถึงวิธีที่จะกำจัดเจ้าหลุมดำนี้กันเถอะ!” เจ้าหน้าที่ฮวงพูดออกมา
แต่ในเวลานั้นเอง ประตูของห้องประชุมก็ถูกเปิดขึ้น ในตอนนี้ผู้บังคับบัญชาของกองกำลังทั้งหมดและคนที่มีอำนาจทั้งหมดต่างมารวมตัวกันในห้องประชุมเล็กๆห้องนี้ ปกติแล้ว มันจะไม่มีใครหน้าไหนที่กล้าที่จะเข้ามาในช่วงเวลาที่เคร่งเครียดแบบนี้
แต่ยังไงก็ตาม หลังจากที่เห็นคนที่อยู่ด้านนอกประตู เจ้าหน้าที่ก็อุทานออกมา “ฮานหยวนนี่นา”
ชายวัยสามสิบปีก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับผู้หญิงอีกสองคนและผู้ชายอีกสามคน หนึ่งในพวกเขาก็คือไป๋เจียหยาน แต่เขาก็มัวแต่ยืนอยู่ด้านหลังอย่างเงียบสงบ ชายหัวล้านและผู้หญิงที่มีท่าทางเย็นชาก็ยืนขนาบข้างของฮานหยวนด้านซ้ายและขวาตามลำดับ ชายหัวล้านก็มีท่าทางที่ดูคุกคาม ในขณะที่หญิงสาวดูท่าทางเย็นชาอย่างมาก
ทุกคนก็ต่างตกอยู่ภายใต้ตัวตนของฮานหยวน ฮานหยวนดูเหมือนจะเป็นคนใจดี แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่มีใครหยั่งถึง ในตอนเริ่มแรก เขาก็ไม่ใช่ทหาร แต่เขาก็ได้รับรางวัลแ และก็ได้รับรางวัลเป็นตำแหน่งนายพลใหญ่ของภูมิภาคฮัวเซีย ตั้งแต่ที่เขามายังพื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิง เขาก็สามารถที่จะเป็นตัวแทนของภูมิภาคฮัวเซียได้เลย ซึ่งมันก็ทำให้หัวหน้าทุกคนในพื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงต่างให้ความสนใจกับเขามากยิ่งขึ้น นอกจากนี้แล้ว ตัวตนของฮานหยวนก็ยังลึกลับอีกด้วย แม้แต่นายพลจางก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
“ฉันเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว” ฮานหยวนก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างเปล่า “ตอนที่ฉันเดินเข้าประตูมา ฉันก็ได้ยิน เจ้าสิ่งนี้ เรียกว่าหลุมดำใช่ไหม?”
“โอ้ ถ้างั้นผู้บังคับบัญชาฮาน คุณจะต้องได้ยินแล้วว่าพวกเราตัดสินใจที่จะกำจัดมันให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ใช่ไหม” นายพลจางพูดออกมา
“ใช่ ตั้งแต่ที่ฉันอยู่ที่นี่ ฉันก็จะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะช่วยเหลือนาย ฉันจะแจ้งให้ภูมิภาคฮัวเซียรับรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เอง” ฮานหยวนพูดออกมา
“นั่นก็เยี่ยมไปเลย!” ทันใดนั้น ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างพูดออกมาพร้อมกัน ตราบเท่าที่ภูมิภาคฮัวเซียสามารถช่วยพวกเขาได้แล้ว มันก็ไม่มีอะไรที่จะคุกคามกับพวกเขาได้เลยในอนาคต
“ตั้งแต่ที่นายตัดสินใจที่จะล้อมหลุมดำ นายควรที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับสภาพปัจจุบันก่อนเป็นอย่างแรก ฉันยินดีที่จะรับทำภารกิจนี้เอง แต่คนของฉันมันไม่พอนี่สิ” ฮานหยวนพูด
สิ่งที่เขาพูดให้กำลังใจกับคนอื่นอย่างมากและมันก็ทำให้ทุกคนนับถือเขา พวกเขาทั้งหมดต่างรู้กันดีว่าไม่ว่าใครก็ตามที่เข้าไปใกล้กับหลุมดำ มันน่าจะเป็นเรื่องที่อันตรายมากที่สุด ถ้าพวกเขาไม่ระวังตัวมากพอ พวกเขาอาจจะเดินรอยตามทหารสองพันคนเหล่านั้นไป แต่ฮานหยวนนั้นเป็นคนรับความเสี่ยงนั้นไว้เอง
“คุณมีเงื่อนไขอะไรไหมครับ? ผมจะส่งพวกเขาไปคอยช่วยคุณเอง” นายพลจางถาม
“ทีมผู้รอดชีวิตที่พริ้วไหวและความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาต้องโดดเด่น ฉันไม่ได้วางแผนที่จะนำกองทัพไป แต่เป็นใบมีดที่แหลมคม!” ฮานหยวนพูดออกมา ในขณะที่ดวงตาของเขาก็ส่องประกาย “ และ หลุมดำก็อาจจะไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิด การกำจัดมันอาจจะไม่ใช่วิธีการแก้ไขที่ดีที่สุด” ฮานหยวนพูด คำพูดของเขาทำให้ทุกคนนั้นสับสนกันไปหมด
“ฮ่าๆ ไม่ต้องสนใจสิ่งที่ฉันพูดหรอก พวกเรายังไม่สามารถที่จะตัดสินใจได้ จนกว่าพวกเราจะเข้าใจเกี่ยวกับตัวตนของมัน” ฮานหยวนพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
