เป็นครั้งแรกที่หัวใจของนางสั่นเทา
คนที่อยู่ตรงหน้าของนางเป็นคนที่จะส่งผลกระทบต่อดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างที่ไม่มีใครคาดถึง
ที่สำคัญเขาเป็นศัตรูกับศาลาหยินหยางแม้ว่าเขาจะไม่ต้องทำอะไรกับการตายของว่านเล่ย แต่ฉือฟ่าน นั้นเขาต้องรับผิดชอบ
สร้างพันธมิตร?
หรือจะฆ่า?
มันเป็นตัวเลือกที่ยากมากสำหรับศาลาหยินหยาง
ด้วยทัศนคติของฟาง เจิ้งจือ ศาลาหยินหยางจะร่วมมือกับเขาได้ยังไง? รวมถึงคำอธิบายต่อเหล่าลูกศิษย์อีก?
มันยากมาก!
แต่ถ้าเลือกที่จะฆ่า… ด้วยความแข็งแกร่งของฟาง เจิ้งจือ ในปัจจุบัน มีผู้อาวุโสไม่กี่คนที่สามารถฆ่าเขาได้ นอกจากนี้พวกเขายังมั่นใจในชัยชนะเพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์
ก่อนหน้านี้ฟาง เจิ้งจือ ฆ่าเซียนได้ถึงห้าคน
การฆ่าฟาง เจิ้งจือ ไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่เมื่อเห็นฉากตรงหน้านางกลับกังวลมากขึ้นอย่างแท้จริง
แน่นอนหลังจากใช้เวลาคิดสักพักจากนั้นก็เปิดปากขึ้นมาอีกครั้ง เดินไปทางตะวันออกจากนั้นเจ้าก็จะพบกับศาลาหินมันถูกเรียกว่า’ศาลาหมื่นสมุนไพร’ ทุกๆเจ็ดวันท่านอาจารย์จะดูดซับพลังจากยาที่นั่น ถือว่าเป็นโอกาสอันดี
ตอนนี้เป็นช่วงเวลานั้นอยู่งั้นหรือ? ฟาง เจิ้งจือ หรี่ตา เขาอยากรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้ากำลังคิดอะไรอยู่ นางมีท่าทีที่สงบมาก แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อนาง ใช่ตั้งแต่ตอนนี้ถึงตอนดึกมันเป็นเวลาที่ท่านอาจารย์จะดูดซับพลังจากยา นางพยักหน้า หน้าของนางจริงจังราวกับตัดสินใจเรื่องที่สำคัญได้
ทำไมเจ้าถึงบอกข้า? ฟางเจิ้งจือ ถามขึ้นมา
เพราะนี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเจ้าที่จะเอาชนะท่านอาจารย์หลังจากนั้นเจาสามารถพาตัวเขาออกไปจากศาลาหยินหยาง พาเขาไปที่นิกายเงาและบีบบังคับให้เขาทำยาให้แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอ มันเป็นวิธีเดียวที่จะช่วย เหยียน ซิว ได้! หญิงสาวพูดออกมาอย่างใจเย็น
ให้ข้าพาเต๋าฮุนไปหาเซียนสวรรค์พักพิงงั้นหรือ? ในที่สุด ฟาง เจิ้งจือ ก็เข้าใจ มันเป็นอย่างที่นางพูดวิธีเดียวที่จะช่วย เหยียน ซิว ได้
อย่างไรก็ตามเขาต้องสู้กับเต๋าฮุน…
เขาจะทำได้หรือไม่?
ไม่มีใครมาที่ห้องของข้านอกจากท่านอาจารย์เจ้าสามารถฝาก เหยียน ซิว ไว้ที่นี่ได้ หญิงสาวพูดต่อ
ฟางเจิ้งจือ เงียบลง เขาไม่ได้ตอบหรือถามอะไรอีกต่อไป ทั้งหมดที่เขาทำคือมองออกไปที่หน้าต่างเงียบๆ
ดวงดาวมากมายกระจายไปทั่วท้องฟ้า
มันเป็นฉากที่สวยงามมาก
ดูเหมือนว่า…เจ้าไม่กล้าไปงั้นหรือ? หญิงสาวมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ เงียบๆเช่นกัน
ฟางเจิ้งจือ มองท้องฟ้ายามค่ำคืนก่อนจะหันไปมองหญิงสาวนางนั้น รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของ ฟาง เจิ้งจือ
งดงามมาก!
อะไรงดงามอะไร?! เมื่อหญิงสาวเห็นรอยยิ้มของ ฟาง เจิ้งจือ ร่างของนางก็สั่นเทา นางไม่รู้ว่าชายตรงหน้ากำลังพูดถึงท้องฟ้าหรือตัวนาง
แน่นอนพวกมันไม่ได้สำคัญเพราะตอนนี้แท่งเหล็กได้ปรากฎขึ้นบนมือของ ฟาง เจิ้งจืออีกครั้ง เขายกมันสูงขึ้นไปในอากาศ
เจ้ากำลังทำอะไร?!
ตึง!
หญิงสาวไม่ทันรู้สึกอะไรเพราะโลกของนางได้ดำมืดอีกครั้ง
ชายตรงหน้านางนั้น….
ไร้ยางอายสุดๆ!
เมื่อร่างของนางล้มลงในห้องก็กลับมาเงียบอีกครั้ง ฟาง เจิ้งจือ มองดูพระจันทร์ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
อืมมันงดงามจริงๆ!
ฟางเจิ้งจือ อุ้มหญิงสาวขึ้นจากพื้นดิน จากนั้นก็เดินไปที่เตียงและวางร่างของนางไว้ข้างๆ เหยียน ซิว
ฟางเจิ้งจือ มองใบหน้าของ เหยียน ซิว ที่ซีดขาวพร้อมกำหมัดแน่น รอยยิ้มของเขาหายไปกลายเป็นใบหน้าที่เด็ดเดี่ยวและจริงจัง
เขาไม่ได้พูดอะไร ต่อหน้าเหยียน ซิว เขาไม่มีอะไรต้องพูด
สิ้นหวัง?
ต่อสู้กับศาลาหยินหยางเพียงลำพัง?
คนฉลาดไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นแต่แล้วมันยังไง? ฟาง เจิ้งจือ ยังไม่ต้องการความฉลาดในตอนนี้
…
อาณาจักรเซี่ยอันยิ่งใหญ่บริเวณที่เต็มไปด้วยความหนาวเย็น หิมะปกคลุมตลอดเวลา
มันเป็นที่ตั้งของตระกูลหนานกงแผ่นหินจำนวนมากมายถูกวางเรียงรายอยู่บนลานขนาดใหญ่
ท่ามกลางแผ่นหินเหล่านั้นมีแท่นหินอยู่สองแท่นที่วางร่างของคนไว้อยู่
พวกเขาไม่ได้ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์พวกเขาสวมชุดคลุมสีดำทั้งคู่ แม้ผมจะเป็นสีขาวใบหน้ากลับอ่อนวัย
ทั้งสองคนเป็นเซียน ข้างหน้าของร่างพวกเขาทั้งสองมีชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมยืนอยู่เขาสวมเพียงเสื้อผ้าบางๆเท่านั้น เขายืนอยู่เงียบๆ
หนานกงเทียน! ผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลหนานกง
เก้าขุนเขา? หนานกง เทียน มองร่างทั้งสองร่างก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
เขาไม่ละสายตาไปไหนบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหิมะขาว แสงของดวงดาวส่องสว่าง
แสงสว่างเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นมันก็ตกลงมาบนพื้น รอยแตกร้าวปรากฎขึ้นบนพื้นหิมะ
ในที่สุดหนานกง เทียน ก็หยุดมองท้องฟ้าและมองไปยังดาวที่ตกลงมา
มันเป็นเหมือนเมล็ดเล็กๆแต่ก็สร้างหลุมขนาดยักษ์ท่ามกลางพื้นหิมะ
มันเริ่มส่องแสงสว่างรากไม้ค่อยๆเติบโตออกจากเมล็ด
แครก,แครก … รากไม้ค่อยๆเลื้อยเข้าสู่พื้นดินทะลุพื้นน้ำแข็ง ต้นไม้ขนาดใหญ่เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเห็นได้ด้วยตาเปล่า
มันแปลกมาก
สามฟุตห้าฟุต สิบฟุต …
ต้นไม้ยักษ์เติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่องราวกับว่ามันพุ่งสูงสู่ท้องฟ้า
ในขณะที่ต้นไม้เติบโตขึ้นดอกไม้สีขาวก็เริ่มเบ่งบานออกมา หิมะขาวตกลงบนกลีบดอก จนส่องแสงสีเงินออกมา
มันเป็นฉากที่แปลกมาก
อย่างไรก็ตามหนานกง เทียน ดูไม่ตกใจนัก กลับกัน สีหน้าของเขาดูตื่นเต้น
ในที่สุดก็มาอยู่ที่นี่? หนานกง เทียน อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาได้แต่พึมพำกับตัวเอง ดูเหมือนว่าเขาจะช่วงเวลานี้มาทั้งชีวิต
…
ฉากประหลาดนี้เกิดขึ้นที่บ้านตระกูลหนานกงหลายๆเรื่องประหลาดเกิดขึ้นรอบๆดินแดนศักดิ์สิทธิ์ โดยเฉพาะสถานที่ใกล้ๆจากศาลาเต๋าสวรรค์
มู่ฉิงเฟิง เขาสวมชุดคลุมสีขาวยืนอยู่ด้านหน้าปราสาทดำเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ประตูปราสาทดำค่อยๆเปิดออก แค่ด้านในมืดสนิท
แน่นอนมันไม่สำคัญ
ที่สำคัญกว่านั้นร้อยเมตรด้านหน้าของ มู่ ฉิงเฟิง สัตว์ร้ายที่มีร่างกายขนาดใหญ่เท่าภูเขานอนหมอบอยู่บนพื้น มันส่งเสียงออกมาไม่หยุด
สำหรับดินแดนศักดิ์สิทธิ์…
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นสัตว์ร้ายเพราะในดินแดนแห่งนี้มีสัตว์ร้ายมากมาย
อย่างไรก็ตามสัตว์ร้ายตัวนี้ไม่ดุร้ายหรือแข็งแกร่งเหมือนตัวอื่นๆในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
เหตุผลนั้นง่ายมากมู่ ฉิงเฟิง รู้ดีว่าสัตว์ร้ายตัวนี้คืออะไร เขาเห็นมันที่ตีนเขา มันคือวานรแขนเหล็ก และมีรอยแผลเป็นที่แขน
ถ้าไม่ใช่เพราะรอยแผลที่แขนมู่ ฉิงเฟิงคงไม่สามารถจำมันได้
อย่างไรก็ตามแผลมันขยายใหญ่กว่าเดิมเป็นสิบเท่า แขนเหล็กของมันส่องแสงเป็นสีทอง
อาจารย์ห่างออกไปห้ากิโล พวกเราพบสมิงเงิน แต่… ตอนนี้มันเป็นสมิงทอง ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์
เข้าใจแล้ว มู่ ฉิงเฟิง ตอบในขณะที่พยักหน้ารับ เขาไม่ได้พูดอะไรอีก กลับกัน เขาค่อยๆชี้นิ้วไปที่วานรแขนเหล็ก
โฮก! วานรแขนเหล็กส่งเสียงร้องด้วยความเข็บปวดร่างขนาดใหญ่ของมันสั่นไหว
พาวานรแขนเหล็กตัวนี้กลับไปที่ศาลาเต๋าสวรรค์และส่งมันให้ผู้อาวุโสสาม มู่ ฉิงเฟิง พูดออกมาจากนั้น เขาก็เดินเข้าไปในปราสาทดำ
รับทราบ! ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์ตอบอย่างพร้อมเพรียง
… ณศาลาหยินหยาง
ค่ำคืนนี้ไม่ได้ผ่านไปรวดเร็วเช่นเคนศิษย์ศาลาหยินหยางเดินกันขวักกไขว่ตลอดเวลา
พวกเขากำลังลาดตระเวน
เสียงพูดคุยดังขึ้นตลอดเวลา
ศาลาหมื่นสมุนไพรอยู่ข้างหน้านั่น!
ข้าสงสัยว่าตอนนี้ท่านอาจารย์กำลังทำอะไรอยู่?
พวกเราขาด’ผลึกนำค้าง’ ข้าคิดว่าท่านอาจารย์คงใช้เวลาที่ฝึกอยู่หลอมมันขึ้นมา ลองไปดูที่ศาลาหมื่นสมุนไพรกันเถอะ!
แม้เจ้าอยากจะทำแบบนั้นแต่มันก็ไปไม่ได้หรอก พวกเราเป็นเพียงศิษย์อันต่ำต้อยเท่านั้น!
ใช่แล้วพวกเราต้องฝึกอย่างหนักเพื่อให้เหล่าผู้อาวุโสยอมรับพวกเราให้ได้!
ไปเดินตรวจตราจุดต่อไปกันเถอะ!
หลังจากพวกเขาพูดคุยกันเสร็จก็มองไปรอบๆอย่างระมัดระวังก่อนที่บางคงอาจจะหาวออกมา
ห่างออกไปบนต้นไม้มีคนคนหนึ่งยืนอยู่เขาไม่ถูกสังเกตุเห็นแม้แต่น้อย
ศาลาหมื่นสมุนไพร? ร่างนั้นมองไปยังศาลาหินที่อยู่ด้านหน้าบนทางเข้ามีป้ายแปะอยู่ ‘ศาลาหมื่นสมุนไพร’ แม้สวนสมุนไพรสิบกว่าไร่จะถูกขโมยไป แต่การตรวจการยังไม่ได้เรื่องขนาดนี้ เห็นได้ชีดว่ามันเป็นกับดัก!
ร่างนั้นยิ้มออกมาในทันทีจากนั้นเขาก็กระโจนไปยังต้นไม้ถัดไป เขาค่อยๆเข้าใกล้ศาลาหมื่นสมุนไพรมากขึ้นเรื่อยๆ
มันไม่ได้เป็นศาลาหินที่ซับซ้อนอย่างไรก็ตามหินที่สร้างศาลาขึ้นมาดูมีความเก่าแก่เป็นอย่างมากพวกเขามีความเก่าแก่มากขึ้น
ด้านบนอกจากป้ายแล้วนั้นยังมีอัญมณีสีขาวและดำ
เหมือนตามนุษย์!
……………………………………..
